Transport
der,
verdoemden
Oorjpronke
WOLFGANG AlTENDORF
•nmiddellijk vrij laat.
Dat kan ik niet do
Waar is de Haup
Praat geen onzin!
—Hij maakt reeds enige tijd de
-geving onveilig. De Hauptmann
Hoe is het
züneteS"'
De eigenlijke betekenis van
lof ei^twilde op tijd terug zijn.
onderweg zijn naar het front. Er
zijn scherpschutters onder, die ik
vcor het luchtdoelgeschut uitgekozen
heb. Ook de door u gearresteerde
President Johnson
(„stap voor stap")
man van het jaar
Hoofddirecteur PTT
gaat met pensioen
De heer L. Th. Hoolboom, hoofc
PANDA EN DE MEESTEM - BAIAONIST
582. In enkele tellen werd Jolliepop tot hoog boven het
landschap uit gevoerd. Maar hij genoot niet van het vergezicht.
„H-hoogst onaangenaam mompelde hij beklemd. „Ik
zit hier te kijk voor de hele omgevingStraks denkt men nog. dat
ik mij overgeef aan platte acrobatiek!"
Maar Panda begreep wel, dat Jolliepop niet vrijwillig dit lucht-
Hij is buiten ons bereik, snap je? Maar we kunnen vast n:
plaats gaan. waar hij straks zal neerkomen"
..Kunt u die plaats dan al vooruit bepalen?" vroeg Panda ver-
asd.
„Een goede ballonnist moet dat kunnen", zei de dikkerd. „Let
zijn vinger, stak die in de lucht en stelde vast:
Hij bevochtigde
„De ballon wor
meegevoerd door een opwind van 2
per seconde, richting ZZ.W. Die wind zal noj
houden en dan overgaan in een valwind, die de i
drukken. Hieruit kan ik dus afleiden, dat de ballon zal neerkomen
op het erf van gindse boerderij". Voorwaarts! DaarheenI"
„Tjonge", zei Panda bewonderend. ..Wat haalt u veel uit een
RECHTER TIE EN DE TWINTIG GOUDSTUKKEN door Robert van Gulik
DE WONDERLIJKE AVONTUREN VAN KRAMMETJE FOK
100. Uit het vooronder haalde Bram de kleine handharmonica
rop hij 's avonds in de kajuit wel eerst zeemans-
•ndse wijsjes speelde,
het uittrekken van de balg drukte hij per ongeluk op één
der knopjes en een diepe toon trilde over het water. „Kijk nou
eens", stamelde Karo.
De walvis, die even tevoren nog op het punt had gestaan om
het goede schip Kokanje met één klap van de staart tot wrakhout
te slaan, scheen ineens rustiger te worden.
Het loerende oog van het monster sperde zich wijd open. Het
slaan met de staart leek te veranderen.
„Het lijkt wel kwispelen", zei Karo. die daar verstand van
had. „Speel eens een liedje. Bram".
Bram greep stevig in de knoppen en bracht: „Waar de blanke
top der duinen" ten gehore. En daarna: „Zeeman, vaar naar
verre landen" en gelijk er bovenop: „Geef mij de zee, jo-ho. jo-ho.
dan krijg je het land cadeau" en dat was zo vrolijkdat de utalvis
hoog boven het water uitsprong en lachte, dat alle baleinen te
zien waren. Ongehinderd konden zij. onder de tonen van: „Fer-
Nu begrijp ik de bedoeling
zei Bram opgelucht. „Door de
tegenhouden. Nog maar t
de regenboog bereikt".
die tweede raadseltekening
