mm\ me
S CHEEP SK%BE RICHT EN
mm
Transport
dsr
verdoemden
MIDZA
LEIDSCH DAGBLAD MAANDAG 21 DECEMBER 1964
Dagelijka vervolgverhaal
Oorspronkelijke roman door
WOLFGANG ALTENDORF
Zü zullen als hazen neergelegd
worden, dacht hy. Je reinste ka-
nonnenvlees. Als hy tot vandaag
Om zes uur loste de groep Greim
de groep Kalbfuss af. In de avond
kwam er thee. Bleckmesser zag, dat
de Hauptmann op het volgende per
ron verscheen. Hy keek een poosje
i keerde hy zich om en
me dag van het jaar.
gerwys bleef het in de
Schmitt, de kok. was
epyker, meubelmakerswerktuigen,
bezems en bovendien een baal stro,
een dozyn eieren en wat spek. Hy
was zichtbaar in zyn element, deel
de arbeiders in en liet een tafel
timmeren. Onder de gevangenen
vond hij bovendien een schoenma
ker en een kapper.
Na het eten moest Brohm zich met
zijn eerste patient bezig houden. Het
was grenadier Klapproth, die
een ontsteking van de amandelen
leed en negenendertig graden koorts
had. Er waren gelukkig voldoen
de planken om een nieuwe brits
te timmeren, welke tot ziekbed ver
klaard werd. Dr. Brohm begon zich
thuis te voelen. Wanneer u wilt
haal ik er de blindedarm uit, luite
nant, zei hij. Hy voelde smartelyk
het gemis aan een witte jas. Die
zou myn gezag onderstrepen en
daarop komt het aan! Pas tegen de
namiddag werd het levendig in de
de lucht. De eerste bommenwer
pers vertoonden zich. Maar zy wer
den tydig opgemerkt. De eenheid
Bleckmesser verdween in de schuil
gaten. De vliegtuigen vlogen in de
richting van de drie wagons, maar
schenen ze niet waard te vinden
om er munitie aan te verspillen.
Steinlein zei: Misschien kunnen
wy ze wel met onze machinegeweren
naar beneden halen, zyn strijdlust
groeide.
Maar Bleckmesser zei: Zy zyn
gepantserd voor zover ik weet. We
mogen biy zyn als ze ons met rust
laten.
Dr. Brohm stelde voor een rood
kruis op het dak 'van de eerste
gon te schilderen. De wagon herberg
de inderdaad een zieke en zy had
den volgens de conventie van Genève
het recht het te doen. Hy gevoelde
zich weer officier van gezondheid.
De bommenwerpers, vier in getal,
kwamen die dag nog drie keer terug,
maar by het invallen van de duis
ternis verdwenen zy uit de lucht.
Zware wolken kwamen toen uit het
westen opzetten en weldra begon het
zacht te regenen. Onverwacht kwam
de ouderwetse locomotief aanrijden.
Steinlein klom by de machinist en
gaf de machinist, de stoker en de
rangeerder een sigaret. Hij vernam
van hen wat er gebeuren ging. We
gaan verder, meldde hy
De directe verbinding met Ras-
tatt is geblokkeerd. We gaan via
Pforzheim en daarna door het
Zwarte Woud, als we geluk hebben.
zy werden teruggereden naar het
goederenstation. Later gingen zy
naar het hoofdstation. Daar stonden
enige tyd op het laatste perron.
Bleckmesser had er niets op tegen,
dat de gevangenen zich een beetje
vertraden.
naar het goederenstation terug, kop
pelde de drie wagens opnieuw af en
Zelfs een prozaïsche zaak als de
spoorweg steekt vol raadsels, ze
Het duurde tot kort voor mie
nacht voordat de lange goede
trem samengesteld was. De drie
keer in het midden van de t
Bleckmesser stelde het met tevre
heid vast. Ditmaal kunnen zy
niet zo eenvoudig afkoppelen, ze
tegen Feldwebel Steinlein. In elk
val niet zonder gecompliceerde
geerbewegingen. Reden genoeg
de toekomst hoopvol tegemoet te
zien. Wanneer gaan we verder?
Naar het vermoeden van
conducteur zo tegen half twee, lui
tenant.
Gelooft u het?
Volgens de waarschynlykheids-
berekening, merkte dr. Brohm op,
kan half twee het tydstip van het
werkelyke vertrek enigermate naby
komen.
Het duurde echter tot by drieën
voor de trein langzaam wegreed. De
zieice grenadier Klapproth lag op zyn
brits en stootte af en toe onverstaan
bare klanken uit. Zyn koorts steeg
die nacht tot eenendertig graden. Hij
yide. Dr. Brohm zat naast hem, gaf
hem voortdurend koude omslagen en
pillen. De zieke slikte pas na lang
tegenspartelen. Bleckmesser was on
rustig. Volgens Steinlein bevatten de
aanwyzingen van de majoor geen
gedragslyn in geval van ziekte. De
vsrantwoordelykheid werd elk uur
groter.
Brohm probeerde zyn luitenant
gerust te stellen. Koorts is ge
zond, zei hy, natuuriyk alleen als
inderdaad ziek is. Het klinkt
;en paradox, toch is het
grote wysheid. My baart het alleen
zorg, dat de patiënt zeer verzwakt is.
Hy heeft te weinig te eten gekregen.
Op het moment kunnen we niets
uitrichten. Wanneer morgenochtend
de koorts niet aanzleniyk gezakt is,
moet hy naar een lazaret.
(Wordt vervolgd)
EKPOSITIE ïE
WASSENAAR
caravan
centrale
PANDA EN DE MEESTER - LEERLING
Novak en officier
van Justitie gaan
in hoger beroep
Uw volgeplakte zegelkaarten komen
nu goed van pas.
EXTRAATJE
EXTRA
WELKOM.
BEST LEUK
ZO N EXTRAATJE.
De Oostenrykse rechtbank heeft
Novak, eens de assistent van Eich-
mann, veroordeeld tot acht jaar ge
vangenisstraf, wegens de rol die hy
heeft gespeeld in de tweede wereld
oorlog als leider van het transport
van joden, van wie duizenden in
overvolle veewagens van honger,
dorst, koude en uitputting om het
leven kwamen.
Staking Italiaanse
journalisten
ten einde
De Italiaanse journalisten, die j
vrydag in staking waren gegaan om
kracht by te zetten aan hi
voor hogere lonen en een vijfdaagse
werkweek, hebben hun actie na twee
dagen beëindigd. De minister van
Arbeid, Favee, heeft In het conflict
bemiddeld. De regering kondigde
aan, dat er overeenstemming is be
reikt over een nieuw arbeidscontract,
maar heeft geen bekendmaking ge
daan over de voorwaarden van het
bereikte akkoord.
De vakbonden, die 11.000 journa
listen vertegenwoordigen, hadden
twee weken geleden reeds hun leden
tot een staking opgeroepen, maar
deze na twee dagen geschorst om
nieuwe bemiddelingspogingen niet in
de weg te staan. Toen deze echter
vastliepen, kwam het tot een tweede
staking. Op verzoek van de regering
werd deze zaterdagavond beëindigd.
Vertegenwoordigers van werknemers
en werkgevers kwamen wederom by-
een om over de geschilpunten te pra
ten en nu bereikte men vry spoedig
overeenstemming.
De staking heeft de Italiaanse
persbureaus, de radio- en televisie
stations en de kranten getroffen.
Enkele kranten bleven verschynen
het nieuws van de Italiaanse
presidentsverkiezingen te geven.
Toch staking
Het Franse persbureau AFP meld
de vanochtend, dat de Italiaanse
journalisten opnieuw in staking zijn
an, uit protest tegen de weigering
het bestuur van radio en tele-
de nieuwe nationale regeling i
toe te passen.
87—81. folliepop was opgeluchttoen hij hoorde, dat Don-
gadil voorgoed de grens over was.
„Hij was een onrustig persoontje, als ik mij zo mag uitdruk
ken sprak hij. „En in zijn gedrag jegens mij heeft hij reeds vele
malen de grens overschreden"
„Ja. hij was wat ondeugend"gaf Panda toe. „Hij hield ervan
om reuzen te plagen. Eh ik bedoel om de groteren te plagen.
Maar hij was ook nog zo jong; pas 98. Eh ik bedoel: jong
voor een Dongadil. Te jong voor een meestersteen. bedoel ik".
Joris Goedbloed dacht daar anders over.
„Ik had beter moeten weten", bromde hij. „Ik ben te oud om
me met wensstenen en dergelijke sprookjes bezig te houden. Als
een volwassene in het openbaar tovergebaren gaat maken, kan hij
verwachten, dat hij hier terecht komt in het Tehuis voor
Overspannen DirigentenMaar ja, dat had ik nu eenmaal eerder
moeten bedenken. Volgende keer beter
EINDE VAN DIT VERHAAL
RECHTER TIE
TWINTIG GOUDSTUKKEN
Robert van Gulik
BESLIST NIET, EDELACHTBARE H'J ZIT TE
BLOKKEN VOOR DAT LAATSTE EXAALEN, EN
GAAT iS AVONDS B'JNA NOOIT UIT
DE WONDERLIJKE AVONTUREN VAN KRAMMETJE FOK
95. De nacht was al gevallen, toen het goede schip Kokanje
vlak voor de opening in de rotsen was aangekomen. Bram wierp
het anker uit.
„En nu maar wachten", zei hij opgewekt.
Ze maakten het zich gezellig met soep. gehakte biefstuk en
warme broodjes en Bram las voor uit Robinson Crusoe"wat ze
allemaal prachtig vonden. Ongemerkt was het laat geworden.
Bram wilde net voorstellen om te gaan slapen en de volgende
morgen vroeg verder te varen omdat er tóch niets gebeurde, toen
hevig geraas hem het spreken onmogelijk maakte. Tutu en
Karo verbleekten van schrik. En zelfs Bram werd een beetje wit
Zij renden naar dek en daar zagen zij, wat er ge-
de
beurd was. Onverwacht, zómaar, was het water van de zee ge
stegen totdat het de opening in de rotsen helemaal vulde met
schuimend, brullend en kolkend water.
„Lieve help", zei Brammetje geschrokken. „Dat moet Heer
Truffel hebben geweten en hij heeft het ons niet verteld. Als
we door hadden gevaren, zouden we door het stijgende water
tegen de rots zijn gedrukt en dan waren we met man en
muis vergaan.
„Jammer en zonde", zei Karo. Hij bedoelde, dat het jammer
voor de man en zonde van de muis zou zijn geweest .Daar was hij
nu eenmaal de scheepskat voor.
M'jsis, H u.
éhh;'!
