Alma Materkoor onder nieuwe
leiding: Wini Wakelkamp
Rus Stepanow schreef
boek over Oostenrijk
kunst
kaleiöosQgqp
TWEE
„WINNERS"
UIT DE
□TRIESTER
STAL
RITMEESfER
Weer groot succes met
Van der moïlenfeeste
HIJ GING VAN HETVOLK HOUDEN
Enorme prijzen veer
werken oude meesters
OOK ROMANTICI GRIF VERKOCHT
Bij de IwsB is het
goed sparen.
Beeld van Picasso
voor Amsterdam
Opgericht 1 maart 1860
Woensdag 4 november 1964
Derde blad no. 31307
JSfog niet alles even geslaagd
Dirigentenwijziging bij het gerenommeerde ..Alma Materkoor":
voor de nieuwe man aan de lessenaar, in casu Wim Wakelkamp,
die reeds elders als koordirigent routine opdeed, geen gemakkelijke
opgaaf.
Hij presenteerde zich in een stijlvol samengesteld programma,
met werken van Purcell, Mozart, Campra, Strategier en Cimarosa,
waarmee hij in het verloop van de avond na aanvankelijke
teleurstelling toch een overwinning wist te behalen, waartoe ook
de volgorde der nummers bijdroeg.
In het bijzonder sohonk hij een en in alle opzichten het feestelijke
overtuigende indruk met de meesle- karakter te waarborgen, dat hier dui-
pende, geestdriftige en voortvarende delijk tot uiting moet komen.
Cimarosa's
„Te
vertolking
Deum".
Cimarosa (1749—1801), die behalve
talrijke missen, oratoria, cantates en
sonates, toch in de eerste plaats de
aandacht op zich vestigde met zijn
niet minder dan 75 opera's, waarvan
„II matrimonio segreto" („Het ge
heime huwelijk") de meeste roem ge
oogst heeft. In dit „Te Deum" ver
loochent Ciramosa zijn opera-instel
ling niet: het juichende werk werd,
behoudens enkele onzekere inzetten,
bezield en beschaafd van klank en
voortreffelijk van dictie gezongen.
Wij hadden een dergelijke sugges
tieve en welopgebouwde climax nau
welijks verwacht, toen voor de pauze
opvallende onzekerheid en te geringe
eenheid heerste in het „Parige Lin
gua" van de 18e eeuwse barokcompo-
nlst André Campra (16601744), eer
tijds dirigent te Aries en in 1723 be
noemd tot koninklijk kapelmeester,
van wie o.a. de opera's Tancrède
(1702) en „Les festes Vénitiennes"
(]710> b: mdheid genieten.
De 3r geslaagde uitvoering van
dit aantr. kkelyke werkje was in
hoofdzaak het gevolg van een sle
pende en onduidelijke directie te
lange sir gen met wankele inzet
ten tot gevolg.
In het bijzonder leek de sopraan
soliste Annette de la Bije, die bo
vendien haar partij onvoldoende be
heerste, daardoor getroffen. Later, in
het vermaarde motet „Exsultate, ju
bilate" van Mozart herstelde zij zich
gelukkig volkomen, hoewel af en toe
een te vrijmoedige toongeving niet in
overeenstemming was met het ideaal
beeld, dat opgeroepen kan worden.
Intussen imponeerden haar stralend
resonansvolle, evenwel niet in alle
registers gelijkelijk geëgaliseerde stem
en genuanceerde voordracht, welke
stellig van een originele visie ge
tuigde.
Reeds eerder vele jaren geleden
introduceerde het „Alma Mater
koor", naar wij menen onder leiding
van Willem Mizee, kort na het ont
staan van het werk Strategiers „Van
der moïlenfeeste", dat, in typische
Strategierstijl geschreven, zo dwin
gend de specifiek middeleeuwse sfeer
oproept en waarbij men zich verlus
tigen kan in de vele geestige inval
len, clie Strategier in overeenstem
ming met de tekst meesterlijk heeft
uitgebuit.
Het geheel draagt een burlesk ka
rakter en vereist voor alles een
uitermate luchtige, welhaast boertige
vertolkingstrant, waaraan nog niet
genoegzaam voldaan werd. De aan
pak was helaas te log en te zwaar,
om voldoende te kunnen bevredigen
Niettemin
het
vreugde
weer eens een der knapste, meest
suscesvolle en boeiende composities
van Strategier te horen uitdragen, in
goede samenwerking met het Re
sidentie-Kamerorkest, dat ook in de
andere werken uitnemend voor de
dag kwam.
Een der voornaamste medewerkers
aan deze avond bewaarden wij voor
het Laatst: dat was de bas Max van
Egmond. Hij imponeerde al onmid
dellijk met zijn glanzende, sonore
stem in Purcells' „Ujvto thee will i
cry" (Psalm 28, vers 1), waarmee hij
opnieuw getuigenis aflegde van zijn
grote technische vorderingen, welke
hem ook in staat stellen tot de weer
gave van een steeds diepere beleving.
Zijn andere soli bewogen zich tevens
op hoog niveau.
Een hechtere samenwerking met de
nieuwe dirigent, wiens verdere groei
wjj met belangstelling tegemoet zien,
zal, naar wij hopen, onze gekoesterde
bedenkingen ongedaan kunnen ma-
Er zijn mogelijkheden en beloften!
Hierboven het „Alma Mater
koor" tijdens de uitvoering van
gisteravond met de solisten An
nette de la Bije en Max van Eg-
mond.
(Foto L.D./Holvaat)
Nieuwe directie
schouwburg Eindhoven
Het bestuur van de Stadsschouw
burg In Eindhoven heeft de heer B.
J. C. Culling* (50), benoemd tot
waarnemend directeur van de
Schouwburg als opvolger van drs. J.
Boumans, die naar zijn eigenlijke
functie van hoofd afdeling perso
neelszaken ter gemeentesecretarie
terugkeert. Voorts heeft het bestuur
de heer J. W. Goossens benoemd tot
adjunct-directeur.
De benoeming van de heer Ullings
geldt voorlopig tot 1 Juli 1965. Hij is
directeur van de Kunststichting Eind
hoven en blijft in dienst van deze
instelling, welke hem echter 'tijde
lijk afstaat aan de stadsschouwburg
om daar de heer Boumans af te los
sen die sinds 1 juni JL directeur G.
Metzelaar heeft vervangen, die ziek
is.
De taak van de heer Ullings zal
voornamelijk de in- en verkoop om
vatten, alsmede alles wat met pu
bliciteit over de schouwburg te ma
ken heeft.
De taak van adjunct-directeur
Goossens, die in vaste dienst is be
noemd, zal voornamelijk het orga
nisatorische werk omvatten.
Het bestuur van de Eindhovense
Stadsschouwburg is van mening, zo
deelde zijn voorzitter wethouder T.
Eupen op een persconferentie
dat de kinderziekten van de
schouwburg nu vrijwel achter de rug
zijn. Hij prees drs. Boumans voor
enorme werk door hem en zijn
medewerkers onder abnormale om
standigheden verricht. Het bestuur
zal zich nu beraden over wat te doen
staat om uit de Impasse te geraken
weike ontstaan is door de ziekte van
directeur Metzelaar. wiens terugkeer
minstens twijfelachtig lijkt te zijn
geworden.
De heer Van Eupen deelde nog
mee gegronde hoop te hebben dat in
de loop van '66 kan worden begon
nen met de bouw van een restaurant
bij do schouwburg.
„In de spiegel van de blauwe Donau
Het Alma Materkoor, mede op be
trouwbare wijze aan het orgel door
Pieter Jansen gesecundeerd, heeft
opnieuw zijn reputatie van een der
beste Leldse koren weten te hand- zaïneld over arbeiders, boeren,
haven, ondanks onze crltisohe be- ployees, ambtenaren en studenten in
merkingen. Oostenrijk. Ook beschrijft hij ta-
(Van onze Weense correspondent)
Eerlijk gezegd had ik niet verwacht dat Leonid Stepanow zo'n
sympathiek boek over Oostenrijk zou schrijven, als nu onder de
titel „In de spiegel van de blauwe Donau" in Moskou,is versche
nen. Nog gedeeltelijk in de z.g. „Russentijd"tijdens de Russische
bezetting .was Stepanow correspondent van het Tass-bureau in
Wenen en wel van 1954 tot 1960. Hij maakte dus de ondertekening
van het Staatsverdrag in 1955 mee en wij ontmoetten hem herhaal
delijk in de persclub.
In tegenstelling tot zijn andere Rus
sische collega's was hij niet een-
zij'dig en fel. Dat bemerkten
wy Westerse correspondenten tijdens
de pers-reizen, die door de regerings
voorlichtingsdienst werden georgani
seerd .Op deze en andere excursies
heeft Stepanow zijn indrukken ver-
Op de eerste dag van de t/m 9 november durende kunstveiling
bij Paul Brandt in Amsterdam zijn voor schilderijen van oude
meesters naar de mening van insiders .enorme" bedragen betaald.
De belangstelling was zov
zijde, bijzonder groot.
Nederlandse als buitenlandse
Het eerste veilingstuk, een uit 1786
daterend stilleven van W. van Aelst,
bracht f 10.500 op en een schilderij
van Ludolf Backhuizen, „Marine",
f 15.000. Beide werken werden door
Nederlandse verzamelaars gekocht.
Eveneens een zeer hoge prijs bracht
„Oogstmaand" van Lucas van Val-
Ad'
U krijgt daar het beste persoonlijke
spaaradvies en...een goede rente.
NEDERLANDSCHE
MIDDENSTANDSBANK
de bank waar u zich thuis voelt!
kenbosch op, dat voor f 14.000 van
de hand ging.
Ook op de kleinere stukken werd
zeer hoog geboden en tot ver boven
de geschatte waarde afgemijnd. Een
zeldzaam stuk van Gerrit Heda. een
klein stilleven, noteerde f 5800. Twee
werken van Isaac van Ostade gin
gen resp. voor f 7400 en f 8200 in
andere handen over. Ook een verza
meling ikonen vond grage kopers.
Voor de afzonderlijke stukken wer
den prijzen betaald tot ver boven
de drie mille.
De belangstelling voor romantische
schilderijen bleek die van de oude
meesters te evenaren. Een paneeltje
van 19x15 cm van A. H. Bakker
Korff „La marchande de bric a
brac" kocht een Nederlandse parti
culiere verzamelaar voor f 17.200.
Een werk van dezelfde schilder „De
keukenmeid" haalde een prijs van
f 2800. Opmerkelijk hoge prijzen
brachten voorts op een werk van
David Bles: f 5200 een landschap van
Fr. Hengsbach f 3000, een vruchten
stilleven van Maria Vos f 2200, een
landschap van J. H. Weissenbruch
f 5200, een aquarel van G. H. Breit-
ner f 3600, een doek van de Franse
schilder G. Fouace f J900, een por
tretstudie van Isaac Israels f 3600,
een werk van Ed. Karsen-Bocht van
de Herengracht in Amsterdam,
f 2200, een rivierlandschap van Wil
lem Roelofs f 3200 en van Willem
Witsen de aquarel „London bridge"
f 3500.
melijk uitvoerig en meestal zon
der communistische commentaar
de paleizen, musea, kerken en mo
numenten in Wenen.
Geen „Baedeker"
Toch is zijn boek geen ..Baedeker"
geworden, maar een goed en leven
dig geschreven schets van het vroe-
en huidige Oostenrijk, waarin
h i ook de nodige aandacht besteedt
het muziekleven, aan de Opera,
burgtheater en vooral ook aan
de kleine kelder-theatertjes waar
j:n;e talenten worden ontdekt. Al
les komt aan de beurt: de industrie,
maar ook de sport, vcocnamelijk ski-
wedstrijden, het dagelijkse leven van
de Oostenrijkers, hce het Carnaval er
verloopt, hoe de Oostenrijker zijn
vrije tijd besteedt, hoe en waar hij
op vakantie gaat, hoe hij urenlang
in een koffiehuis de kranten uit
pluist, of de avond met vrienden
doorbrengt in een Heuriger-lo-
kaal bij een goed glas wijn.
Stepanow blijft een overtuig
de communist en schryft daarom
veel te uitvoerig over do communis
tische party en haar persorganen
in Oostenrijk. Men merkt echter
dat de schrijver zelf van het land en
vin het volk is gaan houden. Toen
hy nog in Wenen was, hebben wy
herhaaldeiyk over de Oostenrykse
neutraliteit gediscussieerd, waarin
Stepanow niet al te veel vertrouwen
scheen te hebben. Maar intussen is
er veel tyd voorby gegaan en heeft
Stepanow in het vaarwater van
Chroesjtsjow de feitelüke neutra
liteit van Oostenrijk leren waarde-
Sympathieke
objectiviteit
De distantie en de mooie herin
neringen zijn waarschijnlijk de oor
zaak waarom Stepanow veel sympa
thieker schrijft dan wy hadden ver
wacht. Maar ook wij hebben veel
geleerd en zyn tot de ontdekking ge
komen dat men een verschil moet
maken tussen de eerste generatie
Russische correspondenten en de
tweede. De eerste was fel en bijna
vyandelijk gezind, de tweede ver
toonde een streven naar objectivi
teit en daartoe behoort ook de schrij
ver. Deze huidige generatie van Rus
sische correspondenten treedt dan
ook veel tactischer en men kan ge
rust zeggen veel handiger op. Er wor
den tegenwoordig in Oostenrijk
regelmatig door katholieke ontwik
kelingsclubs debatavonden georgani
seerd. waaraan ook Russen deelne
men. En terwijl de Westerse corres
pondenten soms een woord van kri
tiek laten horen, delen de Russen
heel handig alleen maar pluimpj
uit met het gevolg dat zij de enigen
zijn die van de Oostenrijkse toehoor
ders een applausje krijgen.
Grote oplaag
Het boek heeft het voordeel
dat het voor weinig geld
grote oplaag wordt verspreid. Onze
Russische collega's hadden or
tyd verteld dat de schrijvers in hun
land een onbezorgd bestaan hebben,
omdat de oplagen van hun boeken zo
hoog zijn. Ook by Stepanow is dit
zo. De eerste druk van zyn boek
heeft een oplage van 40.000 exempla
ren. En ofschoon het boek 310 blad
zijden en een groot aantal illustra
ties telt, kost het slechts drie gul
den. Deze lage prys kon alleen be
reikt worden ten koste van een min
der goede verzorging, want het pa
pier is niet goed en de illustraties
beantwoorden in 't geheel niet aan
de Westerse
Ras is onmiskenbaar.
Ras zit niet
in het formaat.
U herkent het in
de heerlijke Pikeur,
maar ook
in de geurige Riant.
Twee „volbloed"
Ritmeesters.
Italiaanse
onderscheiding voor
mevr. Heinen-Grigioni
Mevrouw E. Heinen-Grigioni uit
Den Haag, voorzitster van de Ne
derlandse afdeling van „Vereniging
Dante-Alighieri", die zich de ver
spreiding van de Italiaanse cultuur
ten doel stelt, is door het te Rome
gevestigde hoofdbestuur van deze in
ternationale organisatie voor haar
„onvergelijkelyke verdiensten" on-
scheiden met een gouden me
daille
Na Rotterdam krygt ook Amster
dam een sculptuur van Picasso. Het
wordt een zes meter hoog in beton
gegoten en grafisch versierd beeld
dat een plaats zal krijgen in het
Vondelpark.
Het werk zal deel uitmaken van
een internationale beeldententoon
stelling die volgend jaar ter gele
genheid van het honderdjarig be
staan van dit park wordt gehouden.
Picasso vraagt voor het beeld geen
honorarium. De kosten van het gie
ten en plaatsen komen voor rekening
van de hoofdstad.
'n Den llaag ariïveerde een i Indonesische dansgroep voor
uit zeventig personen bestaande een tournee door ons land. Links
met zonnebril1 de leidstei j
de groep. mevr. Oka Djelantik.
In
memoriam
Haakon Stotijn
(Van
kunstredactie)
Het vroegtijdig overlijden van
de solo-hoboïst bij het Concertge
bouworkest Haakon Stotijn (49)
heeft in muzikale kringen diepe
indruk gemaakt.
Een „grote" zoon van een
.groot" vader de hoboïst Jaap
Stotijn is met hem heenge
gaan.
Hij was een der meest vooraan
staande instrumentalisten, een
waar sieraad voor het orkest,
waaraan hij sinds 1 september
1940 verbonden was. Zijn volle
warme toon, zijn intense muzika
liteit, zij blijven voor ons onver
getelijk. In het bijzonder herin
neren ivij ons de sublieme wijze,
waarop hij met zijn vader het
concert voor twee hobo's van
Alexander Voormolen speelde, een
interpretatie, welke tot een open
baring werd. Hij behoorde werke
lijk tot de uitverkorenen!
Haakon Stotijn, die de hobo be
genadigd liet „zingen", heeft ge
lukkig school gemaakt Hij heeft
talrijke leerlingen, die thans een
eervolle plaats in onze orkesten
bekleden, opgeleid, zodat hij ook
door middel van hen zal blijven
voortleven.
Zijn roem reikte tot ver buiten
onze landsgrenzen en hoewel men
hem de laatste jaren, in verband
met zijn gezondheidstoestand nog
slechts zelden hoorde, bleef de
door hem geproduceerde wonder
baarlijke klank ons bij.
Dit zal ook na zijn dood het ge
val blijven.
Zijn toon moge dan voorgoed
verstomd zijn, in onze herinne
ring blijft deze voortleven als een
uniek voorbeeld voor allen, die in
de toekomst zich aan Haakon
Stotijn zullen spiegelen.
Of de hoboïsten, die na hem
komen, Haakon Stotijn ooit zullen
evenaren, is aan twijfel onder
hevig
Karei Appel exposeert
in 's Hertogenbosch
Van 24 november tot en met 3
januari wordt in het Brabants mu
seum in Den Bosch een tentoonstel
ling gehoud van werk van Karei
Appel. De expositie omvat 25 schil
deryen, 20 gouaches. 8 beelden en
verder tekeningen, grafiek en door
Appel geillustreerde boeken.
