Weg voor de wielerwedstrijd
is na de Spelen nutteloos
Windstilte voor de zeilers?
SPORT-
SHIRTS
Geheim wapen
Weer een
Ethiopiër
WIELRENNERS WACHTEN IN LANGE RIJEN
VOOR DE KLEINE ZELFBEDIENINGSKEUKEN
Prachtig parcours
TE LANG
Waterpoloërs stellen teleur in
oefenwedstrijd tegen Japan
In de praktijk
NIET ALLEEN
eek cloppenburg
lof ziens in Marina
ZEILOORD ENOSHIMA- PLAATSJE
AAN HET EINDE VAN DE WERELD...
Nog vijf dagen voor de Spelen
Geen hoge hakken bij
openingsceremonie
Ipgericht 1 maart 1860
Dinsdag 6 oktober 1964
Derde blad no. 31382
Het nieuwste geheime wapen
In de atletiek zyn de opgewarm
de glasfiberpolsstokken. Daar
mee zou het mogelijk zijn ge
middeld zeven centimeter hoger
te springen. Een Japanner heeft
aangekondigd een speciaal ver
warmingsapparaat op de markt
te zullen brengen om het de
springers mogelijk te maken be-
tere prestaties te bereiken. Hij
ontdekte de voordelen van het
voor-verwarmen bij het golfspel,
toen een juist uit het clubhuis
gehaalde en nog warme bal vijf
meter verder vloog dan de nor
male koude ballen.
De speciale polsstok - verwar-
mings- apparatuur zal pas na de
Olympische Spelen in de handel
worden gebracht.
Tot zolang blijft het behelpen.
Maar het is niet denkbeeldig,
dat men eerstdaags 'n polsstok
hoogspringer met een primus
onder de arm de Olympische
irena zal zien binnenschrijden.
ATLETIEK
Mamo Wolde uit Ethiopië is een ze
kere winnaar van een gouden me
daille", dat zegt de Finse trainer
Onni Niskanen, de man die Ethio
pië tijdens de Olympische Spelen
1960 zijn eerste goud bezorgde toen
de barrevoets lopende Abebe Bikila
op zo'n sensationele wijze de ma
rathonzege behaalde.
Ie 31-jarige Wolde begon als 13-ja
rige al met atletiek, zij het be
scheiden, want van enige gecoör
dineerde training was in die dagen
geen sprake. Als lijfwacht van kei
zer Haile Selassie nam hy in 1956
op de 1500 meter deel aan de spe
len in Melbourne, maar dat werd
een volkomen mislukking. In 1960
ging hij dan ook niet naar Rome,
imaar nu in Tokio is hij naast Bi-
|kila die overigens vlak voor de
I spelen een blindedarmoperatie
Imoest ondergaan een belangrijk
'man geworden.
lit Onni Niskanen werden wij niet
veel wijzer over de tijden, die Ma
mo Wolde dit jaar gelopen heeft,
maar wat wij wel weten is, dat de
31-jarige soldaat in 1963 over tien
kilometer 28 minuten en 31 secon
den liep. In training eindigde
I Wolde, die naast Bikila niet alleen
ïan de 10.000 meter maar ook aan
ie marathon wil deelnemen („Er
liggen toch altijd nog tien dagen
tossen", aldus Niskanen), op de
marathon met slechts enkele tien
den van seconden achter zijn land
genoot in een tijd van 2 uur 16 min.
19.2 sec. Dat is een prestatie van
groot formaat.
,,Het mooiste parcours ooit voor een wereld-
of Olympisch kampioenschap gebruikt". Dat is
de algemene mening in het wielerdorp, waar de
Europese naties uiteraard de toon aangeven.
De Japanners, die bepaald weinig belangstel
ling hebben voor dit onderdeel van de Spelen,
hebben niet geaarzeld om rigoureuze maatrege
len te nemen en het de heren van de UCI naar
de zin te maken. Met de baan is dit weliswaar
niet helemaal gelukt, maar ten aanzien van de
weg moet zelfs de grootste nurks onder de
wielerheren toegeven dat een dergelijk par
cours in het wielerminded Europa haast niet
meer mogelijk is.
Zowel de ploegentijdrit als voor de individuele wegwedstrijd wordt voor
een groot deel gebruik gemaakt van de zesbaans autowegen, die naar het
hart van Tokio leiden. Dit betekent niet alleen dat op de twee wedstrijd
dagen het toch al chaotische verkeer volslagen stilgelegd zal worden, maar
bovendien wordt thans al om de dag de helft van de brede autobaan ge
reserveerd voor de training. Het moest ook wel, want zich normaal op een
fiets op de weg begeven betekent hier bijna zelfmoord plegen.
Het parcours voor de ploegentijd
rit heeft een lengte van 36 km en is
vrijwel geheel vlak. Het traject moet
drie keer worden afgelegd, zodat er
in totaal 108 km wordt gereden, acht
kilometer meer dan voor dit Olym
pische nummer is voorgeschreven.
Voor de individuele wedstrijd was
dit parcours te lang en te gemakke
lijk en daarom wordt er slechts een
deel van gebruikt. Ongeveer halver
wege werd een nieuwe weg aange
legd om de twee autobanen te ver
binden en zo ontstond er toen een
parcours met een lengte van bijna 22
km met veel „vals plat", maar naar
de zin van de Japanners toch nog
Wereldkampioen Jaap Oud-
kerk breekt zich het hoofd over
hetgeen de Japanse krant over
hem te schrijven heeft.
niet zwaar genoeg. Hun uitkomst
was een vlak bij de Tamagawa ge
legen heuvel, waarheen echter slechts
een klei-weggetje voerde.
Geen nood, In een paar maanden
werd ook hier een nieuwe brede baan
gelegd, die na de Spelen volkomen
nutteloos achterblijft. Het parcours
kreeg nu de definitieve lengte van
24 km, maar tevens een geduchte
barrière meer, waartegen vele ren
ners met ontzag opzien.
IFaar zijn de schutters gebleven
Indrukken kunnen snel wijzigen en niet altijd ten goede. Wij
kebben dit helaas moeten ervaren bij de twee oefenwed
strijden, die onze Olympische waterpoloploeg speelde. Met een
intimistische tred verlieten wij in de morgenuren het Metropoli-
!an-zwembad, waar de Nederlanders twee uur hadden getraind.
Er straalde een puike conditie van de ploeg af, levenslust en
[Enkele uren later waren wü weer
het bad, nu om de ploeg in de
ityk te zien tegen het Japanse
ïpische team. En laten we er
doekjes om winden: het werd
teleurstelling. Het resultaat
doet er weinig toe, het was het
dat na de van een goede
ïiollng getuigende „openbare les"
deceptie werd. De flitsende aan-
zoals de twee zestallen de
itten" werden gecompleteerd door
chef d'équipe en oud-internatio
Frits Smol 's ochtends in het
fenpartijtje demonstreerden, kwa-
nen er in de wedstrijd tegen de Ja
rs zelden. Er werd over het
leen te traag gespeeld. De Ja-
ïers mochten iets snellere zwem-
zijn, van overwegend belang
dit niet. De fout bij de Neder-
lers zat vooral in de balbehan-
ig. Het duurde telkens te lang,
ioor de tegenpartij voortdurend
gelegenheid kreeg de verdediging
sluiten.
Geen kansen
„Bovendien kroop men veelal te
dicht op elkaar in plaats van het
„ruime sop" te kiezen, waardoor de
schutters en dat ze kunnen schie
ten hebben wij gezien... weinig
kansen gekregen. De conditie van
de ploeg is uitstekend en zy moet
het kunnen opbrengen de volle speel
tijd op volle toeren te draaien.
„De jongens zijn helemaal geac-
clamatiseerd en de loomheid, waar
van iedereen hier dadelijk na aan
komst last had, is eruit", aldus coach
Rudi van Feggelen, wiens stem door
het bad donderde. Was Van Fegge
len 's ochtends nog heel optimis
tisch en klonk er zo nu en dan ook
een kwinkslag, tijdens de wedstrijd
tegen de Japanners werd zijn kritiek
steeds scherper en zijn gezicht ver
duisterde. De moeilijkheden, die hij
tijdens de training met enkele Ita
liaanse polospelers had. die tegen
zijn wil achter de doelen baantjes
gingen zwemmen terwijl het de of
ficiële tra^'ngstijd voor Nederland
was, kreeg hij nu met zijn eigen
Voorsprong
Met twee doelpunten van Nico van
der Voet en Fred van Dorp namen
ons landgenoten in de eerste speel
periode een voorsprong van 20, wel
ke in de tweede periode echter ge
heel teniet ging. Uit een strafworp
werd het 21 en daarna buitten de
Japanners hun numerieke meerder
heid uit (Van der Voet zat aan de
kant) met de gelijkmaker: 22. De
derde speeltijd bracht niet alleen
winst voor de Nederlanders Bram
Leenaards en Harry Vriend voerden
de score op tot 4—2 maar ook
hun beste spel. Opnieuw konden de
Japanners die nogal eens buiten
hun boekje gingen, him achterstand
verkleinen toen Muller buiten het
speelveld was gestuurd.
Het daaropvolgende doelpunt van
Frits van Dorp leek beslissend: 53,
maar door een fout van doelman
Kniest werd het 54 en tenslotte
nog 55. Van het „spelen op bal
bezit", dat Van Feggelen voor de
laatste periode de spelers als op
dracht had meegegeven, kwam wei
nig terecht....
Het optimisme, waarvan Van Feg
gelen tijdens de training getuigde,
hadden zijn spelers in de wedstrijd
tegen de Japanners niet waar kun
nen maken. De chef de mission Si
mon de Wit, die de strijd op de tri
bune volgde, heeft er evenmin plezier
aan beleefd.
Soigneur Piet Libregts heeft
van zijn tegenstandersmr.
J. P. A. van Ballegoyen de
Jong en Jan Derksen de „gele
trui" van hun onderlinge
competitie gekregen omdat
hij gisterochtend tijdens een
trainingsritje in Tachikawa
door een rood stoplicht reed
en pardoes tegen een optrek
kende taxi botste. Libregts
hield aan dit avontuurtje 'n
licht gekneusde enkel en
twee kromme wielen over. De
blessure is niet ernstig. Li
bregts is er niet eens mee
naar een dokter geweest
maar heeft de enkel zelf ver
bonden. Bij zijn terugkeer in
het Olympische wielerdorp
werd Libregts, die tien jaar
niet op de fiets had gezeten
maar hier, aangespoord door
de chef d'equipe en Jan
Derksen, weer ivas gaan mee
rijden om wat kilo's te ver
liezen hartelijk uitgelachen.
„Zie je wel, je kunt het nog
niet alleen", grinnikte mr.
Van Ballegoyen de Jong, die
overigens toch wel blij was
dat Libregts er zo goed was
afgekomen.
Lastig
Na de tiende kilometer is namelijk
een steile afdaling, die eindigt in een
bocht van 120 graden. Onmiddellijk
daarna wacht dan de klim, waarvoor
de coureurs nauwelijks de tyd heb
ben om aan te zetten. Het is geen
berg zoals de reuzen uit de Tour de
France, maar toch een lastige rakker.
„Het is een vreselijk ding, maar al
onze jongens gaan er goed tegenop,
ook Henk Cornelisse, wiens sterkste
zijde bepaald niet het klimmen is",
constateerde chef d'equipe mr. J. P.
A. van Ballegoyen de Jong tevreden
na de eerste kennismaking. „Dit par
cours is zwaarder dan Sallanches"
was de mening van Gerben Karstens,
die daarin door zijn teamgenoten
werd bijgevallen.
De aankomst, die evenals de start
vlak voor de deur van het Olym
pische wielerdorp is gelegen, is voor
beide wedstrijden ideaal. De laatste
kilometer namelijk voert in rechte
lijn over de autobaan zodat er ruimte
genoeg is zelfs voor een massale
eindspurt, maar daarin gelooft nie
mand.
Geschrokken
Patrick Sercu, de sloom kijkende
Belg, die in Parijs door de jury
d'appèl als wereldkampioen der
amateursprinters werd onttroond en
toen zwoer nooit meer op dit num
mer uit te komen, is van gedachte
veranderd. Zyn oorspronkelijke in
schrijving voor de kilometer tijdrace
is gehandhaafd, maar daarnaast zal
Sercu toch ook de sprint rijden.
Pierre Trentin, die in Parijs de titel
veroverde, is er zo van geschrokken,
dat hij harder dan ooit tevoren aan
het trainen is geslagen.
Toto Gerardin, coach van de Fran
se wielerploeg, kwam een dezer dagen
bij Jan Derksen informeren of de
Nederlanders na de Olympische Spe
len belangstelling hebben voor een
wegwedstrijd in Japan. Die interesse
was er wel, maar de hele Olympische i
ploeg vliegt op 2 november naar huis j
en dus moest Derksen het aanbod
afslaan. Belangstellend informeerde i
de Nederlandse coach of de Fransen j
wel zouden starten. Gerardin moest
ontkennend antwoorden: „Wij heb- I
ben er geen tyd voor want we gaan
alléén woensdag
zolang de voorraad strekt»
voor jongens van 6 t/m 15 jaar
fn een ijzersterke kwaliteit
flanel. Ruim zittend model in
prachtige ruiten. En San
forized, dus.... krimpvrij
speciale J.M. prijs
leeftijd 6 jaar 775
van ^<75" voor
kleine stijging per maat, bijv.
10 jaar van Jvoor 8.75
15 jaar van 1SL?S voor 9.75
Weegschaal
Voor en na de training van de wiel
renners wordt een druk gebruik ge
maakt van de weegschaal in de hal
van het restaurant. Theo Nikkessen
kwam na een zware trainingsrit op
getogen naar zijn kameraden. „Ik
ben in anderhalf uur tijd drie pond
afgevallen". Een der anderen repli
ceerde: „Het was wel nodig...
De wielrenners hebben slechts één
klacht: de zelfbedieningskeuken van
het restaurant is te klein en het ge
beurt dan ook elke dag dat er onaf
zienbare rijen wachtenden staan.
Vooral voor het ontbijt slingert de
rij etenhalers zich tot ver in de gan
gen van het Olympische dorp.
Het wachten verzwakt de eetlust
van de heren overigens niet. Enorme
porties worden met een stalen ge
zicht verwerkt. Alsof het de gewoon
ste zaak van de wereld is zagen we
een Japanner een dienblad met een
kom soep, een groot bord tomaten,
drie karbonades, een schaaltje rijst,
een bak sla, twee flesjes melk en een
puddinkje torsen. Een half uurtje
later streek hij voldaan over zijn
buik
Advertentie
Het GEZELLIGSTE TREFPUNT
aan de KATWIJK SE BOULEVARD.
Win tertarieven.
De bar is elke dag tot 12 uur
geopend, behalve des maandags.
Voor de toerist in Tokio, die
een dag bij de Olympische zei
lers wil doorbrengen, schijnt
Enoshima aan het einde van de
wereld te liggen. Toch scheiden
nog geen 60 kilometers de Ja
panse hoofdstad van de jacht
havens der zeilers.
Nadat de express-trein van Tokio
naar Yokohama verwisseld is voor
treintjes die steeds duidelijker een lo
kaal karakter krijgen, brengt een
steunend trammetje, dat duidelijk in
gevecht is met de tijd en het onder
spit dreigt te delven, de bezoeker van
Kamakura naar de kust. Zo dicht
staan de houten huisjes tegen de
baan van het trammetje aan, dat de
ijzeren golfplaten van de daken soms
op slechts enkele centimeters worden
gemist.
Steeds zeldzamer worden de En
gelse route-aanduidingen. Kort voor
Enoshima schijnt kennis van de En
gelse taal zelfs helemaal zinloos. De
poging van een goedwillende spoor
weg-beambte om de supporters van
de zeilers duidelijk te maken dat
Enoshima nu toch eindelijk bereikt
is, blijkt maar ten dele te zijn gelukt.
Al dagen staat boven het bordje,
waarop in Chinese lettertekens de
naam van het plaatsje is aangegeven,
in strakke Arabische letters Enos-
nima
Niemand zal, nadat hij na een
wandeling door de dorpsstraat het
eilandje in de Sagami-baai kan zien,
vinden dat zijn moeite slecht beloond
werd. Een 600 meter lange brug, die
wat drukte betreft op een zonnige
dag zonder moeite kan concurreren
met de Kal verstraat in de ui t ver
kooptij d, brengt de zeilliefhebbers
met vele tienduizenden dagjesmensen
op het eiland waar de jachthavens
zijn.
Schoonheid
Het toerisme mag dan veel van de
schoonheid van het vroeger zo idyl
lische eiland verloren hebben doen
gaan, het uitzicht van de terrasjes op
de kust van de Sagami-baai is nog
even indrukwekkend als in de tyd
waarin de Japanners uit de dorpjes
rond Enoshima alleen naar het
eiland trokken om in hun tempels de
goden te eren.
Op dat door het toerisme geschon
den eiland houden de Olympische
zeilers domicilie. Afgesloten voor de
stroom toeristen ligt de prachtige
jachthaven van Enoshima. Zy zijn er
enthousiast over, de Nederlandse zei
lers. Chef d'équipe Van Luin, vrijwel
hersteld van zyn pijnlijke beenbles
sure, kan nauwelijks uitgepraat ge
raken over de Japanse hulpvaardig
heid en de prachtige accommodatie.
Eén ding staat echter wel vast: de
baai van Sagami mag nog zo mooi
zyn, veel overeenkomst met Medem-
blik, waar de Nederlandse Olympiërs
zich hebben voorbereid, is er niet.
WIM VAN DÜYL
Als de Middellandse Zee
„Vorige week, toen er zo'n tien meter
wind per seconde stond", zei de grijze
chef d'equipe, „toen zeiden we tegen
elkaar: nou is het net de Zuiderzee.
Maar vandaagZorgelijk keek
de man uit Zaltbommel over de bijna
rimpeloze zee waar slechts hier en
daar een aasje wind voor wat teke
ning op het water zorgde. „Als we dit
weer hebben wordt het een kwestie
van pech of geluk. Als je in zo'n olie
vlek terecht komt, zie er dan maar
weereens uit te komen".
Niet zo somber
Wim van Duyl, juist terug van een
verkenning met de nieuwe draak, was
minder somber. „Natuurlijk, geluk
speelt een rol. Maar er zyn zeven
races en je kan niet altyd pech heb
ben. Het water heeft inderdaad wei
nig van het IJsselmeer, het doet me
steeds denken aan de Middellandse
Zee".
Terwijl stuurman Van Duyl zyn
mening gaf pompte bemanningslid
Jan Jongkind nog wat water in de
boot. „Het hout is door het lange
transport wat uitgedroogd en we zijn
beneden de gewichtslimiet. Vandaar
dat er voor de weging nog een paar
kilo by moet".
Veel grotere zorgen hebben de
meeste FD-zeilers gehad. Vrijwel alle
boten bleken niet geheel aan de
meeteisen te voldoen. D „Daisy" van
Ben Verhagen was een van de wei
nige schepen, die zonder meer het
certificaat kregen. In vrijwel alle ge
vallen bleken de dekken juist iets te
hoog, zodat er in het weekeinde druk
geschaafd, getimmerd en gelijmd is.
Gehuurde jol
Hans Will ems, de Nederlandse Finn-
jollenzeiler, heeft het Olympische
wedstrijdwater alleen nog maar in
een oude gehuurde finnjol kunnen
verkennen. In tegenstelling bot bij de
Draken en de FD's, waar elke zeiler
voor een eigen schip moet zorgen,
wordt in de Finnklasse met nieuwe
Japanse boten gevaren. Deze worden
deze week verloot, waarna dus paa
het belangrijke trimwerk kan begin»
nen.
De zeilers in Enoshima tellen de
dagen, die hen nog scheiden ran de
eerste start. Met groot enthousiasme
werd dan ook de mededeling ontvan
gen, dat voor het startschot voor de
eerste race valt, een oefenwedstrijd is
uitgeschreven, waaraan alle Olympi
sche zeilers kunnen deelnemen. Al zal
niemand bij deze trial zijn kaarten
duidelijk tonen, het ronden van een
boei in een wedstrijd is voor elk*
zeiler toch altijd heel wat aantrekke
lijker dan het varen op bijna verlaten
water, waar elke overstag-manoeuvr*
doelloos schijnt.
De dames, die aanwezig zijn bij
de openingsplechtigheid, zullen
geen schoenen met hoge hakken
mogen dragen. Na de generale
repetitie zijn de Japanners tot de
conclusie gekomen, dat meer uit
gebreide veiligheidsmaatregelen
noodzakelijk zijn. Het verbieden
van hoge hakken is er daar één
van.
Op de Phïlippijnen woont een
moderne Wilhelm Teil. Schutter
Mariano Ninonuedo, die zal uit
komen op het onderdeel vrij
pistool, pleegt thuis als oefening
de oorbellen van zijn dochters af
te schieten. Aangezien het echter
niet toegestaan is familieleden
mee te nemen in het Olympische
Dorp zal Mariano het de laatste
dagen zonder dit trainingonder
deel moeten stellen.
De moeilijkheden rond de Duit
se deelneming aan de zeilwed
strijden in de Finnjollenklasse
zijn opgelost. Zowel de (Oostduit-
se) winnaar van de kwalificatie
wedstrijden Bernd Dehmel als
Europees kampioen Willy Kuh-
weide mogen starten. De kans is
niet denkbeeldig, dat zij voor
Duitsland de gouden en zilveren
medaille winnen.
De Canadezen hebben een
vrouw atlete Jennifer Winger-
som, aangewezen om tijdens de
openingsplechtigheid de vlag van
haar land te dragen. Volgens in
siders is het de eerste maal, dat
een lid van het zwakke geslacht
deze eer te beurt valt. De Ameri
kaanse vlag wordt gedragen door
kogelstoter Parry O'Brien.
De meest verheugde man in
Tokio was gisteren de Italiaanse
ruiter Graziano Mancinelli, Hij
mag met zijn paard Rockette toch
aan de Spelen deelnemen, nadat
het Internationaal Olympisch
Comité hem eerder had geweigerd
omdat zijn amateurstatus in twij
fel werd getrokken.
Japanse sportjournalisten, be
leefd als altijd, hebben vijf Euro
pese meisjes ex aequo tot
„schoonste van het Olympische
Dorp" gekozen. De vijf zijn Chris
tine Caron (Frankrijk), Vera Cos-
lavska (Tsjecho-Slowakije), Jutta
Heine, Heidi Schmidt en Harriet
Blank (allen Duitsland). De Ja
panners lieten evenwel doorsche
meren dat zij de Tsjechische
turnster Vera Caslavska de „mooi
ste der mooisten" vonden. Doch
dit is uiteraard niet officieel.
De Russische basketballspeler
Janis Krouminch, met zijn 214
meter reeds in 1960 te Rome een
bezienswaardigheid, is voor de
over het algemeen kleine Japan
ners helemaal een wonder. Zijn
nieuwste bijnaam: ,J)e Eifjelto-
ren van Tokio".
