f SCHEEPS BERICHTEN HET TEVEN atS'sS®»** Iflê'Él ssms Siwssv*.** 'SS'iiMÜ EN DE MEESTER-LEERLING QUIMBQ EN HET VREEMDE EI van BRAMMET JE FOK. 1 ïi,48 BBSS" ÊEIDSGH DAGBLAD MNSDAG 29 SEPTEMBER 1964 Dagelijks vervolgverhaal Oorspronkelijke Nederlandse roman door KLAAS VAN DER GEEST Ja, dat stemde de directeur wel toe. „Maar Hij aarzelde. HU kon moeilijk vertellen, wat er die morgen op de heuvel in het bos zou zijn gebeurd, als de dokter niet juist op tijd verschenen was. Het enige, wat hij kon doen was nog eens te her halen, dat de freule moeilijkheden voorzag. En dat prikkelde Hanne. „Omdat jullie, mannen, het kind niet met rust kunt laten, moet dus weg?" vroeg ze bijna bits. Gosse keek haar aan, alsof hij wil de zeggen, dat ze niet onredelijk moest zijn. De directeur haalde de schouders op. Hij Ting er niet op in, hoewel hij dat zeker wel zou heb ben gedaan, als een andere pach tersvrouw hem zoiets had gezegd. Het ging niet van hem uit, zei hij, maar van de freule. En voor zover hij het kon bekijken, was het voor Liesj es eigen bestwil. „Als ze teruggaat naar Den Haag zullen ze daar wel een betrekking voor haar zoeken r ziekenhuis, als verpleegster, want daar is ze geschikt voor". Hij merkte, dat Gosse bevestigend ze het niet moesten opvatten als' straf voor het kind. Hanne zei, dat het er niet om ging, hoe de directeur of Gosse en zij het opvatten, maar „Weet ze er al van?" „Nee, nee", zei de directeur, haas tig. Hij wilde het haar niet zeggen voor hij er met de Tadema's over ge had. En Gosse meende, dat het haar moest vertellen. Hanne greep dat dadelijk aan, om dat ze dan tenminste uitstel had tot na de volgende zondag, als het meis je thuis was geweest. Daar bleef het dan bij. Voor Han ne Tadema braken echter een paar moeilijke dagen aan. Dagen, waarin ze het gevoel kreeg, dat alles, wat ze in haar leven had ondei niets uitgelopen was, mislu Dagen en nachten ws zichzelf bittere verwijten waarin ze zich bange voorst van de toekomst maakte, r meergeslagen, dan wi Hoe is het kelijk van een elders gevestigds zaak waar gelijksoortige waren worden verkocht. Filiaal is een koopmanswoord uit de negen- dat het woord filiale is ontleend i Latijn. In die taal betekent fi- lius: zoon en filia: dochter. Fi- lialis, het bijvoeglijk naamwoord, wil zeggen: kinderlijk, afhanke lijk, staande in de verhouding van kind tot ouder. Men brengt het woord in verband met het werkwoord fellare: zogen en met femina: vrouw, eigenlijk: zij die »en kind zoogt, moeder. En de vernouding van moeder tot kind vindt men dan ook terug in die van het hoofdbedrijf tot het fi- daal. zichzelf, aan Gosse, aan de Oele, de directeur en de freule, maar niet aan Liesje. Ze ontkende niet, dat het waar was, wat er zo dikwijls var haar was verteld. Ze wist nu wel be ter. Maar zijzelf verdroeg het en ver wachtte, eiste zelfs, dat ook anderen het zouden verdragen. Met Gosse kon ze het daarover niet eens worden. Maar bij de Oele vond ze steun. De jongen zei er wel iswaar niet veel van, maar liet op zijn rustige, bedachtzame, haast stugge manier merken, dat hij er net zo over dacht als zijn pleegmoe der. HU probeerde haar te bemoe- dtgon, niet zoals Gosse deed en ook de directeur het gedaan had, door te zeggen, dat het voor Liesj es eigen bestwil was, want daarin geloofde hU blUkbaar niet, maar door haar tel kens weer te verzekeren: „Het is nog niet zo ver, moeder". InnerlUk scheen hU er rotsvast van overtuigd te zUn, dat er op de een of andere manier nog wel iets tussen zou komen. Hanne vroeg zich niet af, waar hU die overtuiging uit putte. Misschien meende nU, dat Liesje zelf zich zou verzetten en de direc teur dan wel moest toegeven. Ze wil- it Hanne zich over l i hoefde te maken, n Den Haag ben, kar thuis koi natuurlU'k maandag dt de freule; boodschap, dat Tadema geld uit de van de kolonie kon krijgen om Liesje een degel yke uitrusting te verschaffen. Ze had nog een paar weken de tijd om daarvoor te zor gen. Hanne haastte zioh er niet mee Liesje drong daar ook niet op aan, de ene dag op de andere uit te =n. En het bleek niet nodig te zijn dat ze zich er druk over maak- aar de meeste pachters uit de ko- nie hun inkopen deden, kwam er weer een boodschap. Nu niet van i directeur, maar van de freule. Of Liesje toch maar terug wilde komen, want er was met haar zoon niets meer te beginnen sinds zU weg Liesje zelf bleef onbewogen, toen de boekhouder het kwam vragen. De Oele grinnikte. Hanne had het ge voel, dat een zware last van haar afgenomen was. Ze straalde. Alleen Gosse scheen er zich niet by'zonder te verheugen, maar dat ver wachtte ze ook niet van hen. Het had nooit in zUn aard gelegen zich ergens bUzonder verheugd of by- zonder verdrietig over te tonen en hy ouder was eigenlyk te oud r zUn leeftijd kreeg Hanne is het gevoel, dat er niet veel v in hem omging. (Wordt vervolgd) „eidóe C^genda Hogewoerd 175: Dlenstvergaderlng an Jehovah's Getuigen. 7.25 uur nm. Zitting Bouwfonds Ned. Gemeenten 7—8 uur nam. WOENSDAG Breestraat 19: Contactavond Jeugd en Evangelie. 8 uur njn. St.-Antonlusclubhuis Elektronisch orgel. 8.30 Stadsgehoorzaal (kleine zaal)Volle zending. Evangelist Eylander. Zomerzorg: Kynologenver. Rijnland. Smalfilmpjes „Uit de oude draaidoos". 8 uur n.m. DONDERDAG Hogewoerd 175: Dlenstvergaderlng van Jehovah's Getuigen. 7.25 uur n.m. StadsgehoorzaalResidentie-orkest tengem. „Ecclesia". te£,os&srssssn'-^st u»ent i Wicher Meursing. bovendien vrijdag s Zondag alleen na af spraak (t/m 15 oktober). Avond- en nachtdienst der apotheken Geopend voor spoedeisende gevallen: apotheek D. C. Kok, Rapenburg 9, tel. 24807. Apotheek R. van Breest Smal- speciallst (of doKterstelefoon 22222. hulsarts of waarnemers), bel 1781. Ondanks de moeilijkheden, die hij had ondervonden, was de plichtsgetrouwe bediende folliepop toch op tijd klaar met de bereiding van de maaltijd. „Kom. Dongadil", zei Panda, „we gaan aan tafel". „Aan tafel?" herhaalde het ventje verwonderd, „wat moeten we daar dan doen?" „Eten natuurlijk"antwoordde Panda. „Dat is nogal glad!" „Maar meester zei Dongadil, ,ik heb vanmorgen al morgen- te leven", vond Panda. „Dat lijkt me wel wat weinig o Heb je dan helemaal geen trek?" En hij lichtte uitnodigend het schalen. „Nee. nee! hijgde het ventje terugdeinzend, „dat is r sel! Ik zou niet meer van de grond komen, als ik die dampende at! Kijk eens. wat een verpapte. ingedikteonverteerbare knollen- brei!" „Stil toch", zei Panda, met een zijdelingse blik naar folliepop. Deze schreed echter met een verongelijkt gezicht de kamer uit. „Daar slooft men zich voor uit", mompelde hij bitter. „Bah. De tegenwoordige jeugd kent geen manieren". Maar gelukkig naderde nu iemand, die de kookkunst van de goede knecht beter kon waarderen. „Ei. ei!" mompelde de voorbijganger snuivend. „Ik geloof dat ik een gunstig moment heb gekozen, om Panda te bezoeken. Een voedzaam maal. van folliepop's meesterhand is nooit te versma den. Vooral als men door omstandigheden gedwongen is ge weest. enkele maaltijden over te slaan". En hij belde hunkerend aan. Vervolgverhaal voor de kleintjes 154—'155. Dat was een vrolijk wederzien! Grootvader en Quimbo vlogen elkaar in de armen. Quimbojongen, zei grootvader. Wat ben ik blij. dat ik je terugzie fa. grootvader was erg blij. Maar wat 'n verrassing stond hem te wachten, toen even later Quimbo z'n wonderlijke verhaal vertelde. En wat zette hij grote ogen op. toen Quimbo de buidel losknoopte en de glimmende goudstukken over het tafelblad rinkelden! Dat heb ik allemaal gekregen, grootvader, lachte Quim bo. Nu zijn we uit de zorgenl .Doe me maar gerust de handboeien om", zei de tovenaar. „Het is de beste manier om te proberen of je werkelijk het Ont snappingspoeder hebt meegebracht" Aarzelend voldeed Bram aan het verzoek. „Bind nu allemaal touw om me heen. en met zeemansknopen" zei de tovenaar en ook dat deed Brammetje. Ingepakt als een postpakketje stond de tovenaar voor Brammetje Fok. „Strooi nu wat van dat Ontsnappingspoeder over me heen", zei hij. „Als het goed is, moeten al mijn boeien plotseling af vallen". „Ik hoop het maar", zei Brammetje. „Ik ook", zei de tovenaar ernstig, „want ik bedenk me opeens, dat ik geen sleuteltje van de handboeien heb". Plechtig nam Bram een handjevol poeder uit de kruik in zijn hand. Posities Nederlandse AG szrss: u...

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1964 | | pagina 19