GEZEGEND IS HET LEVEN TEERLING QUIMBO EN HET VREEMDE EI De wonderlijke avonturen van BRAMMETJE FOK LEIDSCH DAGBLAD ZATERDAG 26 SEPTEMBER 1964 Dagelijks vervolgverhaal Oorspronkelijke Nederlandse roman door KLAAS VAN DER GEEST 46) Hij nam haar gezichtje scherp op. Het kwam hem vreemd voor, als het gezicht van een meisje, dat hij nooit eerder zo nauwkeurig had opgeno men, terwyi hy haar toch kende Haai- wangen waren bruin ge brand evenals haar hoge voorhoofd toch kwam ze niet erg veel bui ten. In haar blonde haren flonker' den licht plekjes. Ze hield haar mond half open, zodat hij haar witte tan den zag glinsteren. Hy keek heel lang naar de lijnen van haar hals, een sieriyk halsje met een strakke, blanke huid, waarover een fluwelen glans lag. Hy bewoog zyn hand, als of hy haar wilde aanraken, hoewel toch te ver van hem af zat, maar maakte het gebaar niet af en veeg de alleen het zweet nog eens zyn voorhoofd. Daarna liep hy de struiken heen zachtjes naar haar toe. Zyn hart bonsde; hy had brok in zyn keel. Naar de jongen, die hy voorby liep, keek hy niet om. En als die jongen hem al opmerkte, liet hy dat toch niet blijken; hy Klemde zwaar maar rustig. Liesje g of hoorde hem niet aankomen, ir nadat hy een ogenblikje ach- haar gestaan had, moest ze we ;emerkt hebben, dat hy er was ■ant zonder naar hem te kijken er inder enige verrassing te laten biy- „Ga maar by ons zitten directeur i ze en dat was beter dan ze alleen zichzelf genoemd jiad Maar toen hy lachte, klonk ijn lach toch schor. Hy legde zyn teweer behoedzaam in het dorre en deed, wat ze gezegd had. I Daarby hoorde hy zichzelf mom melen: „Ik dacht wel, dat jullie hier zou- len zyn.ik heb Je gezocht, want moet eens met Je praten, meisje." ,.Dat wist ik wel", zei ze. Einde- k keek ze hem dan aan. Haar lichtje gloeide, haar ogen straal- ;n hem toe, haar rode lippen een beetje vochtig en ze had kuiltje in haar smalle, wat spit- kln, dat hy nooit eerder had op- ierkt. Toen hy even by haar ge iten had, waren ze op de eei iderj manier ongemerkt naar r toegeschoven. By de geuren de bossen en de aarde rook ook die van haar donkere ha- (n. Hy dacht:. "Het wordt tyd dat je je zelf S5e schoof nog dichter naar hem en legde een hand op zyn knie :t het onbevangen LE^isje, dat verwacht, dat haar of misschien een oudere broer ipirtrouweiyk met haar zal praten wel weet, dat het niet zo heel ettig is, wat hy te zeggen heeft, haar daarom toch niet al te rd zal vallen. IWat wou Je me vertellen, direc- r?" vroeg ze, een beetje uitda- ld. De directeur kon het onmo- ijk weten, maar ze zei het op de- fde toon, waarop ze eens tegen Jongeman, die haar op een avond huis bracht, gezegd had domineetje". ly kon haar niet blyven aankij- -Ali. Hy keek weer voor zich uit _Eir de grysbruine gegroefde schors een grove den met zyn kromme ;en en zyn brede kin. Hy had warm het zweet stond alweer zyn voorhoofd maar toch hui- de hy. Een huivering, die door gehele lichaam ging. „Als Je nu was twintig Jaar jonger hy twintig jaar jonger weest, had hy zyn hand op de hare kunnen leggen. Hy had ook een arm om haar heen kunnen slaan, om die smalle schouders, en door de stof van haar bloesje de zachte, gladde, koele huid kunnen voelen. Hy had zelfs allebei zijn armen om haar heen kunnen slaan, haar op schoot kunnen nemen, zyn gezicht tegen het hare kunnen drukken, zijn lip pen dat sieriyke slanke halsje kun nen laten beroeren en het kuiltje in die hals kunnen kussen, dat nog juist boven haar kanten kraagje kwam. Hy had Maar hy hoefde daarvoor zelfs niet Jonger te zyn dan hy eenmaal was. Want dit Liesje, dit meisje. Hij schoof haar hand van zyn knie. „Nu moet je eens naar me luiste ren." Het klonk werkelyk alsof hy zich heel goed beheerste. Maar toen hij het gezegd had, zweeg hy ook meteen weer. Hy zou haar tenmin ste moeten aankyken. Aankyken met de koele blik in zyn gryze ogen, waarvoor de meesten van z'n pach ters en hun vrouwen ontzag hadden. Maar dan had hij niet eerst by haar moeten gaan zit ten... verdomme! Hij was immerf gekomen om een vriendeiyk vertrou- weiyk praatje met haar te houden, •als ze scheen te verwachten. Eindelyk borg hy dan toch zyn zakdoek eens weg, maar meteen pak te hij het geweer op, dat naast hem Het was goed dat tenminste by zich te hebben, al schoot hy er geen eekhoorns mee. Het gaf hem wat zelfvertrouwen en dat had hy nodig als directeur van de kolonie, zeker tegenover een weeskind, dat hij by een van de pachters onderge bracht had. „Nu moet je eens luisteren. Ik wil niet, dat je.Haar hand lag toch alweer op zyn knie. Haar gezichtje r hem toegekeerd. Hy voelde byna de adem uit het mondje met die witte tandjes en die rode lippen. „Ja Haar stem klonk bedeesd genoeg, aar het was toch niet de stem van >n meisje, dat zich gedwee naar hem zou voegen. Ze vleide zich te gen hem aan. „Je kleren ruiken naar wild aar hazen, fazanten en konynen, die je schiet',, zei ze. Hy meende, dat zy daar in elk geval niets mee te maken had. Hy moest heel an ders tegen haar optreden. Hy ant woordde, dat het de lucht was, die altyd om hem heen hing omdat hy vaak in de bossen zwierf. ,Maar daar wil ik het niet over hebben Je moet naar me luiste- ik heb een hoop last met Jou meisje". Eigenlyk was dit vrywel al les, wat hy haar tot nog toe kon verwyten. En dan was het nog niet gegrond verwyt. Want wat had hy voor last van haar? En was dat haar schuld? „Je slingerde met allerlei jongens rond je ging zelfs met oudere mannen! Je Wat hy verder zei ging verloren in de stilte van het bos. Een stilte zo druk kend, zo beklemmend, dat hy ervan schrok. ,Meen je dat nou directeur De uitdrukking op haar gelaat was plotseling geheel veranderd. Uit haar grote, bruine ogen staarde ze hem verschrikt aan, als een kind, dat iets verkeerds had gedaan, daarby opeens tot bezinning kwam en bang r de gevolgen. „Meen je datDat doe ik nu niet meerAl heel lang niet grote zaal). Concert Schola Cantorum Het Nederlands Kamerkoor en de Wil- librordzangertjes. 8 uur nam. ZONDAG Steenschuur 6: Geünieerde Loge van Theosophen. 11 uur voorm. Gerecht 10: Eredienst Soefl-bewe- glng. Spreker mr. C, A. baron Ben- tlnck „Vertrouwen", 11 uur voorm. Hogewoerd 175: Wachttorenstudie ie", ingeleid door dr. A. A. Gerbrands. Stadsgehoorzaal (kleine zaal)Volle Evangelie-zending 10 uur vjn. Steenschuur 6: Kerk van Jezus Christus van de heiligen der laatste Pinkstergemeente. 3 MAANDAG „Experimentele fotografie". 8 (foyer)Causerie Steenschuur 6Spiritisch Genoot schap. 8 uur n.m. Wassenaar (café Flora): Verga dering Pluimveever. „Wassenaar". van het Mobilisatlekruis. 8 Stadhuis (wachtkamer trouwzaal) Zitting Bouwfonds Ned. Gemeenten 7—8 uur nam. Stadsgehoorzaal: _Jeugdconcert Mij. nisch Orkest 2 en 3.30 uur Hogewoerd 175: Dienstvergaderlng van Jehovah's Getuigen. 7.25 uur n.m WOENSDAG Zomerzorg: Kynologenver. Rijnland. Smalfilmpjes „Uit de oude draaidoos", BIOSCOPEN Studio: „Liefde kan moeilijk zijn". Jr. Dag. 2.30, 7 en 9.15 uur; zond. 0, 4.45, 7 en 9.15 uur. 15-81. De verontschuldigingen van Dongadil vielen niet in goede aarde. „Niet meer om mijn domheid lachen?" herhaalde Jolliepop ver ontwaardigd. „Dat is een heel ongepaste opmerking, brutale vlegel!" „Maar slaaf zei Dongadil verbaasd. „Waarom past dat niet? Moet ik er dan wèl om lachen?!" „Ga weg!" riep de geplaagde knecht. „Ik wil Uw onbeleefd heden niet meer horen! EN IK BEN GEEN SLAAF!" Ben ik onbeleefd geweest? vroeg Dongadil verbaasd. „Maar zo bedoelde ik het toch niet. hoor. Meester Panda heeft wel ge zegd. dat je onder reuzen niet mag zeggen, wat je denkt, maar dat vind ik erg moeilijk." Jolliepop antwoordde niet. Hij keerde het ventje de rug toe en hervatte met een rood hoofd zijn arbeid. „Héé!" riep Dongadil plotseling verrast. „Je fupt een wets! En zo krachtig Dat heeft de meester je zeker geleerd „Ik weet niet, waar U het over hebt", antwoordde Jolliepop koel, „en mijn arbeid hier hoef ik van niemand te leren. „Ik heb het over de wets, de je fupt", verklaarde Dongadil geduldig. „Zoiets kun je alleen maar van een meester leren. Ik kan het ook een beetje Met deze woorden strekte hij zijn vingers uit en op het zelfde ogenblik spoot een straaltje water uit de koffiemolen. Vervolgverhaal voor de kleintjes n-valeur". 18 Jr. Dag. uur; zond. 2.30, 4.45, moordenaar". 18 Jr (maandag t/m woensdag). Dag. 2.30, 7.15 en 9.15 uur; zond. 2.30,4.45, 7.15 en 9.15 u. Trianon: „Geen woorden 14 jr. Dag. 2.30, 7 en 2.15, 4.30, 7 Astra-tlieater - vrijdag 8 18 jr. Zondag- 9.15 u; zond. ir: Donderdag de kameel. A.l. Kok, Rapenburg 9, tel. Voorschoten. De Oegstgeestse Apotheek is op zondag 26 september gesloten van ZONDAGSDIENST HUISARTSEN iezstgeesl holtz, tel. 51390, iy geen gehoor van u clallst (of diens ivaai doKterstclefoon 22222. dokter J. B. Hugen- 150—151. De volgende dag nam Quimbo afscheid van de stad. Toen hij op Tippies rug klom en naar de stadspoort reed juichten alle burgers en soldaten hem luid toe. Quimbo zwaaide vrolijk achterom en reed de poort uit. Het laatst, wat hij van de stad zag, waren de schildwachten op de stadsmuur, die hem goedendag zwaaiden. Ziezo, Tippie, zei Quimbo. Dat hebben we er goed afge bracht. Nou gaan we gauw naar huis en naar grootvader. Wat zal die opkijkenl 23. Het zag er lelijk uit voor Brammetje Fok, want hij was nog niet door het venster van de Kamer met de Duizend Krui ken geklommen, toen de Kobolden van Oem de deur al openden. „Vluggerrrr!" riep Tutu opgewonden, zenuwachtig door het venster heen en weer vliegend. „Als ik maar kon," zei Brammetje Fok. Maar zijn zorgen waren niet nodig geweest. Want de brand slang had steeds meer water in de kamer gespoten en toen de deur openging stroomde het water de gang van het paleis bin nen. Alle negenhonderdnegenennegentig kruiken werden meege- spoeld en ook de Kobolden, die zich niet konden staande houden. Brammetje Fok gilde van pret toen hij zijn achtervolgers door de waterstroom even hard zag wegvegen als zij waren binnen gekomen. neoV Spray 24 150 m W Gibraltar vedrecht 24 v Port Said ft Thamea- "ïou^a Wa,,°° 24 600 m °U,d-" Zeesleepvaart Clyde 255at«r'Beaumont verwacht Clb* mat tankar 24 300 m W La alU*d Oalt'm T. 2»a Gudhavn''* nïi'% ajtax RotUrdun 242«0 'mW Napê!' am It la 24 70^ m ZO Kay Wast""" "34*0 »7v! TKÜ""i °rm0Z0WmD,kd:ril't,n9 oiest LakaP244* Maria n Adan Tasman'^Zm 25 nof t.h.v. Ras Ta- Thames mat dok 23 v Blaxan n Tr». Tyne 24 op 230 m N Farrol Wmem IneRdH 23 fa Santos

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1964 | | pagina 19