Leegte na
Kennedy
wil wel
Leidse jeugd
in zee met REM-tv
eestje liep
uit de hand
LANG HAAR
Zaterdag 12 september 1964
De Amerikanen gaan vólgende
maand ter stembus om aan te ge
ven of zij n-og enige jaren onder
Lyndon B. Johnson willen vertoe
ven dan wel het gezelschap ver
kiezen van Barry Goldwater.
Hoezeer die twee ook in politiek
opzicht uiteen mogen lopen, hoe
gevaarlijk het ook lijkt om de cow-
boy-achtige senator Uit Arizona
vier jaar in het Witte Huis te la
ten slapen, de (Amerikaanse)
jeugd is er desondanks niet zo heel
erg in geïnteresseerd wie met de
presidentstitel gaat strijken.
Tot deze slotsom komt men als
men zo hier en daar wat Jeugd
bladen bestudeert, die er toeixittig
een woord voor over hadden.
Om de oorzaak van dit probleem
te vinden behoeft men geen geestelijk
hoogstandje te verrichten. Johnson
en Goldwater zijn zonder twijfel
mannen-met-grote-kwaliteiten maar-
het zijn ook gladde, door de wol
geverfde politici, wier taal nu een
maal door de jeugd moeilijk wordt
verstaan. Ook in Nederland hebben
wij genoeg van deze excellenties
met hun zinnen als spaghetti-slier-
ten. die zo moeizaam de punt kun
nen vinden.
Voor de Jongeren is het trieste
dat een Johnson of een Goldwater
komt na de periode-Kennedy. Als
geen ander was Kennedy erin ge
slaagd een groot deel van de Jeugd
en niet alleen de Amerikaanse
los te rukken uit haar volslagen
onverschilligheid ten opzichte van
allerlei politieke en sociale vraag
stukken. Hij gedroeg zich met dat
vonkje idealisme en enthousiasme
dat voor Jonge mensen onontbeerlijk
is om voor-wat-dan-ook interesse
op te brengen.
jonge mensen voor Kennedy uit de
doeken gedaan. Stuart was in Dal
las toen Kennedy er werd vermoord.
„Als ik de ogen sluit", aldus jtuart,
„dan zie ik dat verschrikkelijke mo
ment voor me. Een paar schoten en
in de auto gleed de president van de
V.S. onderuit. Men zegt dat wij
luttele ogenblikken later al weer een
nieuwe president hadden, maar ik
zeg u dat er, wat ons jongeren be
treft, een plaats open is gebleven.
Ik betwist niet dat Johnson een
goed president is, maar de opbloei
waartoe Kennedy een deel van de
jeugd inspireerde, heeft hij naar
mijn mening niet kunnen doorzet
ten.
Misschien heeft hij dezelfde goe
de bedoelingen, misschien zelfs de
zelfde ideeën, maar zijn stem klink*
voor ons van zo ver. Zijn woorden
vallen, alvorens zij mij kunnen be
reiken, in een afgrond.
Er zal ook, over een jaar of wat,
wel een boek over Kennedy komen,
geschreven door een befaamd histo
ricus. Men zal daarin wellicht tot
de conclusie komen dat hij op vele
punten zijn doel niet heeft bereikt
en dat er op zijn beleid nog heel
wat kon worden aangemerkt. Ik zal
dat boek dan onuitgelezen ter zijde
leggen. Het heeft mij niets te zeg
gen".
Brieven
Hoe zeer Kennedy In de Jeugd van
zijn land iets had wakker gewoeld,
bewezen de tienduizenden brieven
van tieners, welke de president
jaarlijks bereikten. En Kennedy van
zijn kant had ook zoveel belangstel
ling voor hetgeen er onder de jeugd
leefde dat elke vijftigste brief, welke
in het Witte Huis werd ontvangen
persoonlijk door hem werd behan
deld. Aan de rest werkte een team
van medewerker». Iedereen kreeg
antwoord.
Bewondering
De Amerikaanse student in de
rechten, Jim Stuart (22) heeft in
een Califomisch blad voor jeugd
zaken iets over de bewondering van
Zwijgzaam
Een dertigtal Zweedse parle
mentsleden zou blijkens de
resultaten van een onderzoek
door een Jonge conservatieve
kandidaat voor de aanstaande
verkiezingen de levenswijs
heid dat spreken zilver maar
zwijgen goud is, consequent in
praktijk hebben gebracht. Vol
gens onderzoeker Jan Gillberg,
die van zijn bevindingen in het
politieke tijdschrift „Origo"
mededeling doet, heeft dit der
tigtal het afgelopen jaar in het
parlement geen mond open ge
daan. Bovendien bleek bij een
ondervraging over fundamentele
politieke onderwerpen hun ken
nis daarvan maar zeer matig en
kon geen van hen ook maar bij
benadering het bedrag noemen
dat dit jaar door het parlement
voor sociale maatregelen was
uitgetrokken. Gillberg vindt dit
wel een bewijs dat een verjonging
in het Zweedse politieke leven
dringend nodig is. En tot lee-
ringhe ende vermaeck heeft Gil
bert namen en foto's van de
zwijgzame parlementsleden in
genoemd blad gepubliceerd, met
hun antwoorden op de gestelde
vragen erbij.
Vlinders
Een paar jaar geleden is een
boekje verschenen onder de titel
„Vlinders voor de president", waar
in een verzameling briefjes van de
allerjongste Amerikaantjes aan
Kennedy is opgenomen. Er zijn ont
roerende exemplaren by welke aan
tonen hoe dicht de president bij de
Jeugd stond.
Beste, meneer Kennedy,
Hoe gaat het allemaal in Wash
ington? Ik heb net de kranten
gelezen en uw laatste toespraak
was geweldig. De voornaamste
reden, waarom ik schrijf is om
dat ik geloof dat u wel een op-
kikkertje kan gebruiken. Daar
om vertel ik u over de vakantie.
Ik heb ontzettend veel pret met
waterskiën en zwemmen in het
meer. Vissen is ook heerlijk. Ik
wou dat u er ook was.
Uw trouwe vriend,
Harry.
Beste meneer de president.
Mijn naam is Jane. Ik ben 11
jaar en ga over naar de zesde
klas. Deze dop kreeg ik van de
melkfles en dacht dat u 'm wel
zou willen hebben.
Hoogachtend,
Jane.
Beste meneer Kennedy,
Wat ik het meest verlang be
halve in de hemel te komen, is
u een hand te geven. Nou het
wordt al donker en ik had al
naar bed gemoeten. Ik zeg dus
maar dag.
Hoogachtend,
David.
Beste meneer Kennedy,
De jongens uit mijn straat zijn
zo ruw, er moet iets aan gedaan
worden. Larry is de leider van
hen. Hij is ook vals. Ik weet dat
u problemen heeft met Berlijn
en Cuba en zo, maar kunt u ze
niet verbieden.
Hoogachtend,
Mary.
en als dat belegen goed-vader-
landse liedje uit de kijkkast klinkt, kan
de vraag rijzen: hoe denken die „ferme
jongens, stoere knapen" er eigenlijk
over. Staan (zitten) zij maar wat te suf
fen, zoals het lied verder wil, öf hebben
zij zich al een oordeel gevormd over de
tv-zender die dagelijks dat vermanende
gezongen woord tot hen richt. En zo ja,
naar wie gaat dan hun sympathie uit:
naar Jan Salie die aldus het schone vers
pruilend en druilend op zijn muilen aan
het strand schuilt of naar Jan Couragie
die het want kiest.
Jouw Wereld heeft deze vragen in ietwat
gewijzigde vorm gesteld aan ruim dertig
jongeren uit Leiden en omgeving. En één
ding is nu wel duidelijk: mocht hun stem
beslissend zijn, dan zou TV-Noordzee in
de ether blijven.
den." Beiden keerden zich tegen
een eventueel ingrijpen door de
regering.
Een 21-jarige student in de lette
ren verklaarde de REM een gevaar
voor de Nederlandse samenleving te
vinden. „Op dergelijke installaties
voor onze kust kan iedereen zich wel
vestigen en ik-weet-niet-wat-voor
zaken uithalen. Ik vind dat de rege
ring hiertegen beslist moet optre
den,"
Het merendeel van de reacties
bleef overigens in de sfeer van „ja,
de REM is wel leuk, waarom moet
de regering daar wat aan doen?"
Want al leeft de kwestie wel bij de
Jongeren, een onderwerp van studie
hebben zij er bepaald niet van ge
maakt. Het gros van de REM-fans
toonde zich uitsluitend geïnteres
seerd in het amusement dat Noord-
zee-TV te bieden heeft, maar had
zich nooit verdiept in de andere
aspecten van het REM-eiland. Op
vallend was het daarentegen, dat de
tegenstanders van de Noordzee-TV
met meer argumenten op tafel kwa
men. In dit licht moet u dan ook de
uitslag van deze bescheiden enquête
zien: 24 (dJ. 70 procent van het
totale aantal) pro en 6 contra de
REM. Een uitslag overigens, welke
men ook niet zonder meer kan
negeren. Als de regering een taak
wacht, dan Is het wel een ondank
bare.
Wie maakt een
goede film of
goed scenario?
Het instituut Film en Jeugd orga
niseert in samenwerking met de
Nederlandse Organisatie van Ama
teurfilmers en de Stichting ter
bevordering van de Amateurfoto
grafie een film- en scenariowed
strijd voor Nederlandse jongeren tot
18 jaar. De bekroonde films zullen
worden doorgezonden naar het in
ternationaal jeugdfilmfestival, dat
jaarlijks in Venetië wordt gehou
den, het „Concours de la dixième
muze".
De film- en scenariowedstrijd
heeft hetzelfde voorgeschreven
onderwerp, namelijk „Een feest
dag". De filmwedstrijd duurt tot 30
april 1965, de scenariowedstrijd tot
31 december 1964 om de inzenders
van scenario's de mogelijkheid te
geven het scenario te verfilmen en
aldus nog aan de internationale
wedstrijd deel te nemen. De
jury bestaat uit personen van de
organiserende partijen, alsmede uit
bekende figuren uit de Nederlandse
filmwereld, o.a. H. Wielek en Bert
Haanstra. De prijzen zullen worden
uitgereikt in de „week van de foto
grafie" 1965, te Amsterdam.
Vierendertig ferme jongens
®st en wat minder stoere meisjes
hebben wij op de man (en
ij vrouw) af gevraagd: aan wiens
kant sta je in het „duel" tussen
de regering en de REM? De
eerste vier antwoorden die we
kregen, deden ons wel sterk
^twijfelen aan het argument van
*|de heer Verolme dat „tachtig
procent van de bevolking ach-
ed4; ter ons staat". Maar nadat we
viermaal een „krachtig optre-
den" tegen TV-Noordzee had-
,yiden horen eisen, kwam plotse
ling het keerpunt en volgde
werkelijk een stroom van sym
pathiebetuigingen met de
ÏEM.
Gebleken is in elk geval wel,
ifcei lat het rumoer om de REM ook
PJ le interesse heeft van het gros
Mn de jeugd. Van de 34 kan-
jibi oorbedienden, verkoopsters, fa-
zen rieksarbeiders, studenten,
vej mekschoolleerlingen, aspi-
axs wt-kunstenaars en anderen
a e n leeftijd variërend van 15 tot
deü 5 jaar hadden slechts vier
B° een mening over deze affaire.
Q >e rest had een uitgesproken
landpunt, al werd dit niet al-
i \jd nader gemotiveerd.
- «Beter dan Bussum", vond een
Pfp lenstplichtige militair. Een gieche-
.'hul T»a DrMhaof»
ITEI
genui,
16 W-jarige Amerikaanse marinier
Daniel is door de politie in Pitts
burgh gearresteerd omdat hij bui
ten medeweten van zijn ouders
thuis een feestje had georgani-
Iseerd. Er werd voor duizenden
dollars schade aangericht. Een
vloerkleed van tienduizend dollar
was volgens de politie geruïneerd,
e Jonge marinier was met kort ver
lof thuis en maakte van de af
wezigheid van zijn ouders die
op vakantie in Europa zijn ge
bruik door enkele kennissen uit te
nodigen voor een whisky- en
watermeloenfeestje,
politieagenten beschreven de toe
stand in het huis na het feest als
«ongelooflijk". In het hele huis
lagen honderden lege bierblikjes,
kapotte flessen en stukken water
meloen.
Buren die de politie op de hoogte
hadden gebracht, verklaarden dat
het feest vrijdagavond begon en
zondagmorgen nog lang niet afge
lopen was. Volgens de autoriteiten
waren er op de hoogtepunten van
het feest ruim driehonderd per
sonen aanwezig. Toen de politie
arriveerde, waren er slechts 25 tot
30 jongens, van wie alleen Daniel
in hechtenis werd genomen.
De marinier verklaarde tegenover
de politie dat hij ongeveer veertig
jongens en meisjes, voornamelijk
studenten, had uitgenodigd, maar
dat het plan uitlekte en talloze
personen zonder uitnodiging in de
feestvreugde kwamen delen.
VEROLME:
80% van het Nederlandse volk
staat achter ons (JW: en 70%
van de Leidse jeugd).
een 18-jarige leerling-apothekers
assistente. Haar even oude colle
gaatje voegde eraan toe: „Tachtig
procent van het volk is toch voor
de REM? Nou, dan ga je zoiets toch
toch niet verbieden?" Kritiek had
den de meisjes toch ook wel: „Ik
vind dat ze te vroeg beginnen. Je zit
nu zowat de hele avond voor de
televisie."
Inderdaad een vervelende zaak.
Op een school in de Schotse
plaats Dalkeith is een prestige-
strijd aan de gang om de lengte
van de haren van de veertien
jarige Owen Hólmes. De haren
reiken tot de schouders van de
jongenhetgeen het hoofd van de
school veel te lang vindt. De vader
ziet hier geen kicaad in, zolang
het haar maar schoon is.
De hoofdonderwijzer heeft be
paald, dat Owen zolang hij niet
naar de kapper is geweest, bij de
meisjes moet zitteii en ook de
kook- en naaVessen moet volgen.
Owen, een bewonderaar van de
langharige zanggroep de Rolling
Stones, is echter niet van plan te
capituleren
„Natuurlijk blijft de REM niet. Als
de REM zijn zin zou krijgen, zou
immers het volk zijn zin krijgen, en
zoiets is in Nederland onmogelijk."
Overigens waren de meeste REM-
fans niet zozeer tegen de regering
als wel voor REM. Het omgekeerde
deed zich echter voor bij een 20-
jarige kweekschoolleerling uit Rijns-
burg. „Verbieden!" zei hij. „De re
gering moet tonen in staat te zijn
tot een krachtig optreden. Het is
een soort prestigekwestie geworden."
Een 19- jarige medescholier uit
Voorschoten viel hem bij.
De twee aanstaande onderwijzers
hadden trouwens nog een neven
argument tegen Noordzee-TV.
„Nu de programma's al om half
zeven beginnen, komen veel kin
deren helemaal niet meer aan
huiswerk maken toe." Voorts von
den zij de REM „een nieuwe ver
zoeking" voor Jongelui die niet zo
Tweede Europese
jeugdontmoeting
Onder auspiciën van de Raad
van Europa wordt van 13 tot 23
september in de Westduitse plaats
Duisburg een Europese jeugdont
moeting georganiseerd, waaraan
circa 350 jongeren tussen 18 en
25 jaar (onder wie twintig Neder
landers) deelnemen, afkomstig uit
de bij de raad aangesloten landen.
Het thema van dit congres, het
tweede dat georganiseerd wordt, is:
kennismaking met de moderne in
dustrie. Het programma is gecon
centreerd rondom verschillende as
pecten van het leven in een geïn
dustrialiseerde maatschappij, een
en ander gezien tegen de achter
grond van het leven in het West
duitse industriegebied. Op het pro
gramma staan ook een ontvangst
bij de president van de Bondsre
publiek en bij de minister-presi
dent van Nordrhein-Westfalen, als
mede een discussie met Duitse po
litici en een bezoek aan enkele
grote industrieën.
stevig in hun schoenen staan en
toch al zo weinig aan actievere
bezigheden toe komen.
Daarentegen ontpopte een 17-
jarige Iyceïst zich als een vorige
REM-fan. „Er ia in ons land geen
andere weg dan die Verolme is ge
gaan. Ik mag de REM wel, het
brengt wat leven in de brouwerij.
De regering mag dit beslist niet ver
bieden!" Zijn vriend, een 17-jarige
belastingambtenaar, dacht er anders
over: „Het REM-eiland mag dan
wel buiten de territoriale wateren
staan, de Noordzee-TV bestrijkt een
groot deel van Nederland en dus
moet de regering er zeggenschap
over hebben. Nee, wat Verolme nu
doet, gaat tegen mijn rechtsge
voel in."
„Ik vind de uitzendingen van de
REM wel leuk. De regering moet het
maar laten zoals het is", meende
Reportage t J
FritKoffijberg t
Marius van Rijn J
„Ik vind het onjuist, dat iedere
particulier zomaar kan beginnen
met televisie-uitzendingen", aldus
een 19-jarige studente in de medi
cijnen. Het beetje goodwill dat de
REM aanvankelijk bij deze stu
dente had gekweekt, was zij op
slag kwijtgeraakt na het recente
tv-programma met de heer Verol
me. „Ik vond het aanmatigend zo
als Verolme een zogenaamd vader
lijk woord meende te moeten rich
ten tot de Nederlandse regering
en in het bijzonder minister Schol-
ten. Trouwens, ik vond zijn hele
optreden onsympathiek." Zij staat
dan volledig achter eventuele re
geringsmaatregelen tegen de REM.
„Gek, dat dat allemaal maar kan
zonder ingrijpen van de regering."
„Commerciële televisie ia stom
vervelend. Dat heb ik in het buiten
land wel gezien", zei een 19-jarige
aspirant-kunstenaar. Toch was hij
voorstander van de REM. „Er ge
beurt hier immers nooit iets. En als
ze eindelijk iets doen, echt op z'n
Amerikaans, dan mag ik dat wel."
Het programmapeil moet wel met
sprongen omhoog", zei hij, „met het
geld van de reclame kan de REM
immers de beste tv-series kopen.
Dat kan Bussum ook wel, maar
„daar houden ze geen rekening met
de smaak van de kijker."
„We moeten het simpel zien",
vond een andere, 21-jarige, leerling
aan de kunstacademie. „Een clubje
mensen wil een hoop poen verdie
nen met commerciële televisie. Op
het land mag dat niet, dus dan maar
op een eiland in zee. Ik kan me dat
heel goed voorstellen." De program
ma's vond hij overigens bitter slecht
en de reclame nietszeggend. „We
kunnen ook nooit verwachten, dat
een commerciële zender goede pro
gramma's zal gaan brengen uit
idealisme. Dat zou ik wel leuk vin-
