mam
5 CHEEPS
ERICHTEN
Jonge Schot in
Spanje krijgt
twintig jaar
PANDA EN DE PETTENJACHT
mVJBSUTm*
ïïd^haddenetMaï b^^aa^had
te jongen was zeven en ging voor
tweede jaar naar school. Daar
zuimde hij nooit en kwam nooit
,s te laat, zoals andere jongens,
ze in het voorjaar vogelnestjes
jlin het najaar eikels en kastanjes
'nten. Hij was niet lastig en be-
:sfde nooit gestraft of zelfs
t
...""Jsi-I
,gd, wat de oude bewoog. In
by
^e^OhAZn%^-
S143!KiS£!n£
iemand,1 die Tun"üd^toch^rgem
-«JvïSv-S
n zonder er ooit weer aan te
was, vroeg hu altyd naar hem. Op-
ÜiSÜ
gsa-...
SS M Su£"
tafei en
beslag genomen. De bankhouder, een
30-Jarlge Amsterdamse antiquair en
een 62-Jarlge vrouw, die de klanten
aanbracht, zouden voor de officier van
Justitie worden geleid. Toen de politie
aanbelde deed een van de spelers open.
De overigen waren toen nog bezig
haastig de boel weg te ruimen.
,,E?cCa^fui™g- Chr'
TTe°nnè
"Si 'zondag: 2&30 T&b 'uV/' Da8
M3I'S^?-S5S:
Stuart Christie^ een 18-jarige
gedeeld.
Een 40-jarige Spanjaard, Fernan
do Carballo Blanco, aan wie Christie
pak met ontplofbare stoffen zou
hebben moeten geven, is tot dertig
jaar gevangenisstraf veroordeeld.
240-80. Zodra Joris hem de pet had opgezet, kwam er een
verandering over Panda. Hij zag er opeens ouder en droeviger
uit.
„Ik begrijp je, Joris", zei hij. „Na alle moeite, die je gedaan
hebt. wil je die pet niet zomaar aan generaal Köppenaer terug
geven. Je wilt hem aan de generaal verkopen Hij zuchtte en
knikte vol begrip. „Ik kan je geen ongelijk geven", vervolgde hij
met een vermoeide glimlach. „Zo is nu eenmaal de wereld. Men
kan beter zijn prijs bepalen dan van dank afhankelijk zijn".
„Uitstekend!' zei Joris, terwijl hij Panda's boeien los maakte.
„En nu nog de portier
Ook deze had veel begrip voor Joris, zodra hem de pet was op
„Ik begrijp het. meneer Goedbloed". zei hij. U hebt ons gered
en dat is wel een pet waard. Voor wat, hoort wat. zo is de wereld.
Dus als de professor het ook goed vindt, mag u hem houden."
„De brave geleerde hoef ik geen begrip bij te brengen, zei
Joris. „Die is al lang vergeten, waar het over gaat. Komaan dus.
Hij knoopte vaardig de boeien van het drietal los en even
later verlieten zij de spookachtige burcht.
Maar. al was hij nu vrij. echt vrolijk was Panda niet.
„Je hebt ons gered, Joris", zei hij. „Maar toch toch heb ik
het gevoel dat je ons op de een of andere manier te pakken hebt."
QUIMBO EN HET VREEMDE EI
Vervolgverhaal voor de kleintjes
108-109. Zo gingen Quimbo en Tipple dan weer dezetf-
de kant op. die ze gekomen waren; Quimbo even terneerge
slagen als de burgers en soldaten van de stad opgeluchtWat
waren die stadsmensen blij, dat de twee verdwenen!
Blij was Quimbo helemaal niet, o nee. Hij was zo graag de
jekomen, om daar wat te verdienen. Maar nu was zijn
e in duigen gevallen.
Toen ze een eind van de stad weg waren, rustten ze een
poosje uit; daarna klom Quimbo op een heuveltje en keek wat
De wonderlijke avonturen van KRAMMETJE FOK
Omdat er toch op de kaart geen eiland stond aangegeven.
ir het watervaatje gevuld kon worden, vond Brammetje Fok
het niet nodig aan dek te gaan. Maar Tutu kon het in de kajuit
niet uithouden. Hij vloog de [risse bries in en zette zich neer op
het topje van de mast.
Nauwelijks zat hij daar of hij sperde iijn ogen wijd open. En
hij schreeuwde het naar beneden: „Land in zicht
Brammetje werd een beetje nijdig: „Maak nu geen grapjes.
Tutu. Ik heb de kaart voor me liggen en er staat duidelijk, dat er
land in de buurt is. Ik heb echt geen zin om voor niets te
lopen"
Maar toen Tutu het nog eens riep, ging Bram toch maar even
kijken. En ja hoor. kaart of geen kaart, maar daar was een eiland
je en ze voeren er recht op af.
„Als dat maar pluis is", bromde Brammetje Fok.
Mylady SI v Pta. Nolra n L. Pi
Bfiwaftiiar
.•WK -
"Sal1» 6f°G°rOTni?ndV0r*n
Itraat Banka 31 v Maurltlua n Slnga-
ss ss-hj1 vï f&viaï
Cuif0,Hollandar 31 100 m NO Sin-
sp£sv\;
Oostzee met „Pacific Satalita" 4 la
