fL
ZOMER
VOORDEEL
OPGERUIMD
Shirts
SCHEEPS
HEREN
SPORT-
Misdaad om een
erfenis
uw vakantie
tegemoet te gaan!
PP
ft
i I ii X
*4 (A)
GOUDERWTENSOEP
i
LEIDSCH DAGBLAD DONDERDAG 25 JUNI 1964
Dagelijks vervolgverhaal
Roman van Jane England
(Oorspronkelijke titel „The Peach
Orchard"),
De secretaris van de club kwam
in de bar. HU had gehoord, dat er
harder dan gewoonlUk gesproken
werd. HU was een wat verlegen man,
die een hekel had aan ruzies. Maar
hU had een zeker plichtsgevoel, dat
hem de nodige moed verschafte. ZUn
blonde en spaarzame haren waren
zorgvuldig over de kale plek op zUn
hoofd gekamd en zUn blauwe ogen
hadden een Ietwat waterige uitdruk
king.
Timball, zei hU, wat moet
dat allemaal?
Mevrouw Leatherhead barstte in
luid gelach uit.
Rob probeert zich een houding
te geven, zei zU-
Tom had zich omgekeerd en stond
glazen af te wrUven.
Wat drommel, zei Rob, bete
kent dat, dat je die halfbloed-bar
man van je instrueert om leden te
beledigen?
Tom keerde zich om. ZUn gerimpel
de gezicht had een kwaadaardige
uitdrukking. Zijn lippen krulden
als bU een nijdige hond. HU smeet
het glas, dat hU in de hand had
Rob, sprong met aapachtige snel
heid over de bar heen en wierp zich
op Timball. De twee farmers verga
ten hun zaken en herinnerden zich
alleen, dat zU blanken waren. Een
van hen greep Tom in zUn nekvel
cn rukte hem van Rob af, terwUl
de ander er in een half gebukte
hcuding bU stond, als een bokser, die
voorbereid is op mogelUke herrie.
Leslie Lane stond op en zette
ontevreden gezicht. Maar
Leatherhead bleef in haar stoel zit
ten roken. ZU had altUd wel geweten,
zei zU bU zichzelf, dat Rob niet deug
de. Er was trouwens ook nog dat
zonderlinge erhaal over dat nichtje;
dat meisje, uat ze op de farm hiel
den. De mensen zeiden, dat in wer-
kelUkheid de helft van de farm van
haar was, maar dat Rob en de oude
vïouw het ingepikt hadden. Daar
moest iemand toch eens wat aan
doen, dacht zU. Ze zouden dat meisje
wel uit de weg kunnen ruimen en
dan zou nog niemand ook maar iets
wUzer zUn.
Houd jU je gemak, zei de far
mer tegen Tom en trok hem mee
naar een andere kamer.
Timball, begon de secretaris,
werkelUk Timball Voor hU verder
kon gaan klonk er een andere stem:
Maak u niet druk. Ik zou Tim
ball wel eens even willen spreken.
Rob keerde zich om en zag een
lange man met wat gebogen schou
ders op zich toekomen. HU had een
grote neus en een gebruind gezicht
en droeg de uniform van sergeant
h?t ST.2? «MtT
nicht 1
tÏÏÏÏTSkSS
moest er iets
geval was die
geloofde, dat hU haar
had nagelaten. Ma;
het meisje ooit en 1
eig vreemd. De politie moest
aan doen. In ieder geval
oude vrouw gek en ze deed zo vreemd.
En wat dat geld betreft, dat ze er
door gebracht hadden dat mens
Timball en Rob nou, daar-
wist ook niemand, waar het
heengegaan was. Aan de farm werd
niets gedaan en het geheel ging
langzaam maar zeker naar de maan.
Fane zat met een plechtig gezicht
te luisteren. HU begon ook te den
ken, dat er wel eens wat moest wor
den gedaan.
Ik vraag me af, zei mevrouw
Leatherhead plotseling op hnde 4 n.
/aarom Wentworth Rob Tim
ball moest hebben. Wentwonn
gewoonlUk niet zelf, tenzU er wer-
keUJk iets ernstigs aan de hand is.
Ik vraag me af, wat dat geweest
kan zUn! Zeg, Leslie, bestel nog eens
Het had opgehouden met regenen,
maar de lucht zat nog vol wolken
en er was geen maan. De smalle
straat van Kantani was glibberig en
men kon nauwelijks zien waar men
liep. Rob voelde zich koud en terneer
geslagen. HU was tamehjk dron
ken geweest, maar nu was hU weer
volkomen nuchter. Zonder moeite
volgde hU het spoor van de licht
streep uit de lantaarn van Went
worth. In die smalle lichtstreep leek
de grond koperkleurig en glanzend en
aan de kant van de weg stroomde
water in dikke koperkleurige beken.
Het licht viel op de stammen van
peperbomen en werd af en toe on
derbroken door het licht, dat uit de
huizen kwam. Er was ook nog licht
op in het huis van de plaatselUke
magistraat en in de winkel van Ben
net. Verder waren er geen huizen,
behalve dan dat enige hutten, wat
verderop, bewoond werden door aan
iager wal geraakte blanken. Even
buiten het dorp, bU de zUlUn
het spoor, waren kampvuren,
inlandse chauffeurs en ossendrijvers
kampeerden. Ongeveer dertig
graasden op het korte gras
weerszUden van de brede weg.
Het zal je wel genoegen doen
te horen, zei Wentworth droogjes,
dat Baxter niet dood is.
Rob uitte een dwaas hoog lachje.
En tevens, ging Wentworth
voort. dat hU geen vervolging te
gen je zal instellen. Ik weet niet
waarom, maar hU doet het niet.
Burgoyne heeft ons opgebeld. O ja,
wist je, dat Menzies ongeveer tien
minuten, nadat JU Baxter
gen had laten liggen, kwam opda
gen? Het was een geluk voor je, dat
Burgoyne er bUkwam. Als Menzies
alleen was geweest
Rob lachte weer. HU voelde zich
gelukkig. Baxter was niet dood
was alles in orde. HU kon
de farm teruggaan en Julie
Advertentie
HU
bU
het
ïn van de dag weggaan
bU de doorwaadbare
plaats maar op wagen.
Ik kom morgen bU jullie op de
farm, zei Wentworth. Ik wil je
nicht spreken.
Wat? Isabelle? vroeg Rob onge
lovig.
Ja, Isabelle, zei Wentworth. En
ook dit nog, Timball. Neem een goe
de raad van mU aan en blUf hier
uit de buurt. Ik geef je de eerlUke
jchuwing, dat als jU je hier
vertoont, ik je in arrest neem.
■b nog altUd een opgeschort ar
restatiebevel tegen je lopen, dat ik
op ieder ogenblik actief kan maken,
namelUk voor het verplaatsen van
zonder verlof. Dat is alles. Ik ga
met het aanbreken van de dag weg
dus kunnen we dan samen rij
den.
De doorwaadbare plaats zal niet
ar zUn, zei Rob gemelUk.
e zullen er wel overheen ko-
ti Wentworth.
(Wordt vervolgd)
18180. ..Het is wel jammer, dat je me niet eens kunt zeg
gen. wat al die petten hier doen, Panka", zei professor Kalker
met zacht verwijt. „Als mijn assistent behoorde je dat eigenlijk te
weten".
„Ik heet Panda, niet Panka". antwoordde Panda. „En ik ben
uw assistent niet. Ik ben hier binnengekomen, omdat ik die wan
delende pet volgde".
Wandelende pet?" herhaalde de geleerde. Wat een onzin.
PindaHoe kom je daarbij?"
„Maar ik heb die pet toch echt zien lopen!" hield Panda vol.
„Op metalen voetjes. Heus waar!"
„Dwaasheid", zei de professor. „Petten lopen niet. De voetjes
waren van het apparaatje, dat er onder zit".
Met deze woorden tilde hij de pet op, zodat een metalen bol
letje zichtbaar werd. dat voorzien was van beentjes en grijpertjes
„Het pettenpakkertje"verklaarde de geleerde, „dat kan lopen
Maar petten natuurlijk niet".
„O zei Panda. „Maar waarvoor dient zo'n eh petten
pakkertje?"
„Om petten te pakken natuurlijk"antwoordde Kalker. „Mili
taire petten".
„Ja. dat begrijp ik", zei Panda ongeduldig. „Maar waarom hebt
u zo'n raar apparaatje gemaakt, dat militaire petten pakt?"
„Ja waarom??" herhaalde de geleerde „Dat ben ik nu juist
vergeten."
Vervolgverhaal voor de kleintjes
8687. Nu, je ziet het.ik heb de tweestrijd eerlijk
gewonnen! zei koning Wiromar voldaan
Koning Valentin knikte, met een ongelukkig gezicht.
Ja, zei hij! Je hebt gewonnen, Wiromar; eerlijk is eer
lijk! Alleen ik begrijp er niets van. Hoe komt het, dat jij
sterker ben dan ik? Dat had ik nooit kunnen denken!
Och een beetje oefening, dat is alles! zei koning
Wiromar lachend Zo zie je, dat men zich vergissen kan!
,eidóe
ïürsfïïf
1„hi?n^nHterkerkStraat I:„VOOT"
gracht/Zljlsingel S uïTa'S,8
Zomers, lekker en luchtig!
(Daarom tijdelijk van 78 voor 68 cent)
cjencla
Oude Vest 13: Evangelisatie Chrls-
tengem. „Ecclesia". 8 uur nam.
Jehovah's Getuigen, 4.30 en 6.30
uur om. Openbare lezing. 3 uur nm.
Steenschuur 6: Kerk van Jezus
Christus van de heiligen der laatste
dagen, 10.30 uur vm.
DINSDAG.
Stadhuis (wachtkamer Trouwzaal):
Zitting Bouwfonds Ned. Gemeenten.
Var.Sl"SS^.'|nuS
gelijks 2.30, 7.15 e
the Rlver Kwal".
Zondagmiddag en woensdagmiddag
luchtbescherming.
Hardy bij de
TENTOONSTELLINGEN
Lakenhal: Te
SÏÏ' uSr"
(zondag 1-4" uur)
Rijksmuseum
Rijksmuseum voor Volkenkunde:
schoten zijn geopend.
BU geen gehoor van nw halsarts of
eciallst (of diens waarnemen), bel
i doKterstelefoon 22222.
Maximum-snelheid Op de Deense
.•egen ls, van 24 Juni tot 5 Juli, een
ier uur Ingesteld. Er zullen dez<
worden Ingesteld.
«perioden
lem&rken
ER±CJHT_E_N
rv4,
'32r,2ïm^-!r,
5 C»dii 28 to Port Said
