Vreemde kinderhumor
GEEN LUIPAARD VOOR DE KONINGIN
w
Winkelen
in bed
Over een week is
het moederdag
MODEGRAF
(W)ETENSWAARD
BEATLES
Moederlijke
moedekdageraad
Niet langer
hoog en hol
Zaterdag 2 mei 1964
f Vilerh on derdel f huisvrouwen
In Tucson, Arizona, genieten
op het ogenblik van een op
windende primeur. Deze huis
vrouwen bewonen de flats in
het „Tucson House". Zij hoe
ven geen krulspelden uit het
haar te halen, zich niet te kle
den, zelfs niet uit bed te komen
als ze zin hebben om bood
schappen te doen.
Ben super-markt in het souter
rain van het zeventien verdiepin
gen tellende gebouw is namelijk
aangesloten op hetzelfde gesloten -
circuit-televisie systeem als de ap
partementen. De Tucson House
huisvrouw heeft haar winkelier
maar op te bellen, haar televisie
toestel aan te zetten en terwijl ze
via de telefoon met de winkelier
praat laat hij haar op het t.v.
scherm de dingen zien waar ze
naar vraagt. Is het vlees mal6,
zijn de radijsjes vers?. Het enige
ongemak: ze kan niet zelf voelen
of de meloenen rijp genoeg zijn.
De winkelier stalt alles voor zijn
onzichtbare klanit uit. Hij slaat
in haar bijzijn-op-een-afstand de
kassa aan, pakt het bestelde in een
grote zak en binnen een paar mi
nuten worden de boodschappen aan
haar voordeur afgeleverd.
Wat een uitkomst als Je moei
lijk by de kinderen weg kunt
of als je ziek bent. Wat heerlijk
als je tot de vergeetachtigen be
hoort en er op het laatste nipper
tje altijd iets ontbreekt! Je te-
televisiewinkelier is beter dan een
goede buur.
Drie maal per dag heeft de su
permarkt een „uitzending" en een
kwartier lang geeft de winkelier
dan een geïllustreerde lezing van
wat er vers, nieuw, Juist binnen
gekomen of extra-voordelen voor
handen is.
Wanneer die andere huisvrou
wen, een groep uit Coventry,
Engeland, die onlangs in het
nieuws was, zo'n televisiesysteem
in hun flatgebouw hadden ge
had, zouden ze zich zeker niet
uit pure verveling en bloc heb
ben latentatoueren en aldus
de woede van hun echtgenoten
op de hals hebben gehaald.
Vooral waar het Tucson House
systeem het eerste in zijn soort
meer biedt dan het winkelen in bed.
De flatbewoners kunnji ook inscha
kelen op het zwembad en daar,
van hun zitkamer uit, een oogje
houden op de kinderen (of andere
zwemmers). Ze kunnen afstemmen
op de entreehal en hun eigen (of
andermans) bezoekers bespieden
voordat ze aan de flatdeur bellen.
Of met een druk op nog een andere
televisieknop krijgen ze het kaar-
tebord te zien met aankondigingen,
nieuwtjes, advertenties en andere
wetenswaardigheden. Wat voor die
huisvrouwen van Tucson House in
tussen een realiteit is, is voor ons
andere stervelingen voorlopig nog
(zij het opgewekte) toekomstmu
ziek.
Pagina 3
Van de jonge Sassenheimse kapper HansHeemskerk is dit kapsel in de Ligne Tulpia"
gecreëerd ter ere van het bollenseizoen.
Over een weekje is het weer moederdag en
u laat zich dan natuurlijk lekker verwennen
door man en kroost. U krijgt ontbijt op bed en
hoeft de hele dag geen theedoek aan te raken.
Als u niet al te veel vertrouwen hebt in de
kookkunst van uw gezinsleden breng dan eens
het volgende recept onder hun aandacht.
Dit recept voor ongeveer
zestien havermoutpannekoek-
jes is gemakkelijk klaar te
maken, lekker en feestelijk.
Uw grote dochter kan vast
eens van te voren oefenen,
dan kan het op moederdag
niet mislukken.
150 gr. (1% ons) havermout
3 dl water
65 g. (ruim 8 eetl.) tarwebloem
1 ei
mespunt zout
50 g. (V4 ons) fijngesneden of
gemalen gepelde amandelen óf
25 g. klaargekochte „amandel-
pers", óf amandel-essence
boter of margarine
basterdsuiker.
Week de havermout een kwar
tiertje in het water. Roer er dan
de tarwebloem door, meng het los
geklopte ei, het zout en de aman
delen erdoor tot een stijf mengsel.
Bak er ronde koekjes van in de
hete boter of margarine. Doe dit
langzaam, omdat de havermout
gaar moet worden (pl.m. 10 minu
ten). Bak ze aan beide kanten
lichtbruin. Garneer de pannekoek
jes met basterdsuiker.
Inplaats van amandelen kan
men ook een geschilde en in kleine
stukjes gesneden appel plus een
pakje vanillesuiker gebruiken. Dan
de koekjes met een beetje Jam
garneren.
Of neem 30 g. suiker, 60 g. ge
wassen en uitgelekte rozijnen en
een halve theelepel kaneel. De
koekjes dan bestrooien met ge
zeefde poedersuiker.
Ook kan men 1 pakje vanillesui
ker en 50 g. (pl.m. 2 eetl.) gesne
den gember (bakgember) toevoe
gen en tenslotte een lepeltje gem-
bernat over de pannekoekjes doen.
Wie weten wil wat de allerlaatste
mode is, slaat het allerlaatste en
best gedocumenteerde modetijd
schrift op. Wie weten wil wat niet
langer mode is, kan het best terecht
bijde stomerij. De Newyorkse
stomerij welteverstaan, die als het
ware een modebegraafplaats is.
Zodra de New Yorkse vrouw
denkt, voelt of weet dat een bepaald
kledingstuk démodé is, brengt ze
het naar de reinigingswinkel,
vraagt of het woensdag klaar kan
zijn en komt nooit meer terug
om het te halen. Inplaats daarvan
gaat ze een eindje verderop een
nieuw japonnetje of een nieuwe
mantel kopen. In de stomerijen
van New York hangt voor bijna
vijf miljoen dollar aan kleren die
nooit meer opgeëist worden en tach
tig procent daarvan behoort aan
het zwakke geslacht. De kelder van
een van die winkels herbertg maar
liefst drieduizend van die ongewen
ste kledingstukken, de onbetaalde
reinigingskosten alleen belopen een
tienduizend dollar een bedrag
dat de zaak in kwestie wel af kan
schrijven en nog kan aandikken
met de kosten die de bergruimte
vertegenwoordigt. De Amerikaanse
stomerij is bij de wet verplicht het
goed voor altijd te bewaren. Welis
waar geeft, een Newyorkse „sta
te law" hun het recht de niet afge
haalde artikelen van de hand te
doen, maar dit brengt zoveel schrijf
werk plus een advertentiepagina in
de plaatselijke krant mee, dat geen
cleaner ertoe overgaat het verou
derde goed te verkopen ook al om
dat het weinig zou opleveren.
En dus blijft het ten eeuwige
dagen hangen. En dan te denken
dat ons stomerijtje klaagt wan
neer we het wintergoed van ons
gezin drie weken laten hangen
omdat het intussen voorjaar is.
Te denken dat heel wat van dat
verouderde goed de minder be
voorrechten zou kunnen kleden.
Te denken dat het voor die
vrouwen die hun afgedankte kle
ren naar de cleaner brengen en
hem met de afval en het onbe
taalde werk laten zitten, gemak
kelijker zou zijn geweest het goed
in de vuilnisbak te stoppen dan
eerst een stomerijrecuutje te ha
len en dat in het vuilnisvat te de
poneren.
De Beatles zijn een soort han
delsmerk geworden. (De Beatjes
zijn de vier zwabberhoofdige Li
verpudlians (inboorlingen van
Liverpool) die zich al liedjes
componerend, zingend, gitaar
spelend en drummend, raketsnel
een wereldnaam hebben ver
overd .Uw dochter of zoon van
zeven of zeventien kan u er alles
over vertellen). Dit jeugdige En
gelse viertal van internationale
faam is niet alleen op het toneel
en op meer dan zes miljoen
grammofoonplaten te horen,
hun naam en/of hun beeltenis is
bovendien te zien op een hetero
geen allerlei van artikelen dat
hier, daar en elders in de wereld
wordt verkocht: Beatle-poppen
per kwartet, Beatle-sokken per
paar, Beatle-behangselpapier
per rol, Beatle sweetshirts en
zelfs anti-Beatle sweetshirts die
een omzet van miljoenen bete
kenen, Beatle-pruiken (voor het
sterke geslacht!) die bij de ton
tegelijk worden verscheept.
We hebben zo gelachen op
school", vertelde Marian stra
lend. ,j)e juffrouw wilde het
bovenlicht openzetten maar ze
kon er niet goed bij, toen klom
ze op een stoelen ze viel er
af!"
„Deed ze zich pijn?" vroeg ik
bezorgd.
„Dat zal wel. Ze riep: „au,
potverdikkie" en toen werd ze
boos omdat wij het allemaal uit
schaterden. Dat was natuurlijk
erg kinderachtig".
„Vind Je? Als JU Je stoot en wU
lachen er om, nou, dan is het huis.
te klein", zei ik, vervuld van mede
lijden met de juffrouw die voor
gek in de klas had liggen sparte
len.
Marian dacht daar even over na.
„Nou ja," zei ze. „Dat is heel wat
anders ik ben een kind. Maar de
juffrouw is een groot mens".
Nu was het mijn beurt om te
gaan piekeren. Want het onder
scheid dat Marian daar maakte
was me niet geheel duidelijk. Een
kind dat zich pUn doet is dus be
klagenswaard. moet getroost wor
den, met pleisters beplakt, liefst
met de nodige ophef in bescher
ming genomen een volwassene
daarentegen maakt zich belachelijk
bU zo'n ongelukje. Een wonderlijke
opvatting.
Een tijdje later had Marian
opnieuw pret en weer was het
voorwerp van haar hilariteit de
Juffrouw.
„Ze is schor, mams, je lacht
Je dood, ze kan alleen maar fluis
teren".
Arme juf, dacht ik meelevend.
Er wordt haar ook niets bespaard.
„Dan mogen jullie wel bijzon
der lief voor haar zUn," zei ik
haastig. Marian haalde de schou
ders op.
Prins Philip heeft, naar
wordt aangenomen, een van de
meest delicate opdrachten in
zijn loopbaan op Buckingham
Palace vervuld door koningin
Elizabeth voor te houden dat
zij de prachtige luipaardjas,
die haar zo goed staat, niet
langer moet dragen.
De National Audubon Socie
ty in de Verenigde Staten
heeft mevrouw Jacqueline
Kennedy verzocht of zij even
eens haar luipaardjas in de
klerenkast wil hangen. Naar
verluidt was haar antwoord
„sympathiek".
De koningin en de weduwe van
president Kennedy zUn in feite
doelwit geworden van wat is uit
gegroeid tot een strUd tussen con
servatieven en de haute couture
voor de instandhouding van de
luipaard als een wildsoort. Maar
dit is slechts een kleine schermut
seling in het gevecht om meer dan
90 andere dieren en vogels die met
uitroeiing worden bedreigd te red
den.
„Het vraagstuk met betrekking
tot de luipaard is tamelUk een
voudig", verklaarde een woordvoer
der voor de conservatieven. „Als de
vrouwen en vooral de Amerikaan
se bUjven aandringen op mantels,
stola's, hoeden en tassen van lui
paardbont, dan zal dit prachtige
dier binnen een paar Jaar ver-
dwUnen van de uitgestrekte Afri
kaanse savannen en worden ge
voegd bij de lange lijst van door
de mens vernietigde wildsoorten."
Prins Philip, president van de
3ritse tak van het World Life
Fund, heeft niet uitdrukkeUjk op
dracht gekregen om de bont
mantel van zUn echtgenote te noe
men, maar een lid van het Fund
zei glimlachend: „Ik heb zo het
idee, dat hU het reeds heeft ge
daan."
De fauna Preservation Society die
aloh niet alleen over de luipaard
zorgen maakt, maar ook over 92
andere „bedreigde soorten" heeft
laten weten, dat uit een onderzoek
is gebleken, dat slechts 500 lui
paarden in Oost-Afrika jaarlijks
op wettige wijze worden gedood.
En dan te bedenken, dat er jaar-
hjks 50.000 luipaardvellen uit dit
gebied worden uitgevoerd. De rest
van de dieren wordt op klande-
stiene en dikwUls zeer wrede wy-
ze ter dood gebracht.
„Zoals gewoonlUk", aldus de so
ciety, „krijgt de man die het werk
doet erg weinig. Een inboorling die
met aanzienlUke risico's een lui
paard stroopt krijgt waarschUn-
lUk niet meer dan een pond ster
ling, maar de ontvanger incasseert
50 tot 80 pond sterling voor het
overdragen van de huid. De prijs
voor een huid in New York en
Londen bedraagt 100 pond ster
ling en dikwUls nog veel meer. De
Amerikanen zijn de grootste afne
mers, gevolgd door Engeland,
Frankrijk, Italië en Duitsland. De
illegale handel in luipaardvellen le
vert thans de meeste winst op en
is in Oost-Afrika bekwaam georga
niseerd".
Een van de vraagstukken waar
mee de conservatieven worden ge
confronteerd is in het lagerhuis
toegelicht door mejuffrouw Harvie
Andersonn, een conservatief lid,
volgens wie luipaardvellen een sta
tussymbool zijn geworden.
ZU heeft een wetsontwerp opge
steld dat de regering, zoals zU
heeft beloofd, in ernstige overwe
ging zal nemen om de invoer
van zeldzame dieren te beperken
en op deze manier te helpen hen
in stand te houden. TUdens 't de
bat sprak de labour afgevaardig
de Richard Marsh de beschuldiging
uit, dat het snobistische beroep op
schildpaddensoep op het traditio
nele jaarlijkse banket van de bur
gemeester -ran Londen een bedret*
ging vormde voor het bestaan voor
de heerlijke groene schildpad. Het
conservatieve lid David James deed
er nog een schepje boven op. HU
verklaarde, dat sinds het begin van
onze jaartelling bUna 100 dieren
en evenzovele vogels zUn uitgestor
ven, waarvan 68 procent in deze
eeuw.
Het komt erop neer, dat de
Conservatieven bezig zUn hun
strudkrachten te mobiliseren en
de luipaard tot doelwit hebben ge
kozen, omdat zU van mening zijn,
dat vele vrouwen het voorbeeld van
koningin Elizabeth en mevrouw
Kennedy zullen volgen.
Doch niet allen. Ian Macphail,
adviseur van het World Life
Fund heeft in een brief de
hoofdredactrice van een Ameri
kaans modetijdschrift verzocht
iets te publiceren over luipaard-
jassen en andere accessoires.
,£ij stemde bereidwillig toe",
aldus Macphail, „maar zag er
weloverwogen vanaf om haar le
zers van de reden op de hoogte
te brengen. Zij had hiervoor de
volgende verklaring. De weten
schap, dat luipaarden zeldzaam
worden zou voor sommige vrou
wen alleen maar een extra sti
mulans zijn om zich in een lui-
paardvel te laten zien".
Sommige conservatieven pogen
een methode te vinden om de kei
zerin van Perzië te benaderen.
Toen zU in gezelschap van de sjah
de Olympische winterspelen in
Innsbruck bijwoonde, ging zU
van top tot teen gekleed in lui
paardbont luipaardhoed, -mantel
en schoenen),
,,'t Is juist leuk, want nu kan ze
echt niet boos worden als we lastig
zUn. Anders staat ze soms te
schreeuwen en te snauwen, nu kan
ze alleen maar sissen en vuurrood
worden."
Ja, ja, en de lieve jeugd maakt
er een spelletje van om de half-
zieke juf te tergen en haar mach
teloos te horen fluisteren! Waar
om zUn kinderen zo wreed? Of
houden ze er een ander gevoel voor
humor op na dan wU, grote men
sen?
Je staat soms toch verbaasd over
datgene wat de kinderUjke lach
lust opwekt. Kortgeleden, toen
Henk in het bos aan het trainen
was, kwam er een bejaarde dame
op hem toe en vroeg:
„Jongeheer, kunt u mii zeggen
waar het hertenkamp ligt?"
Thuis vertelde hU dat voorval in
kleuren en geuren en met veel ge
grinnik.
Ik zei: „Neem me niet kwaiyk
knul, maar wat is daar eigenlijk
voor grappigs aan? 'tLykt me heel
logisch dat een vakantiegangster
naar het hertenkamp informeert."
„Nou ja, knikte Henk. „Wie gaat
er nou küken naar een hertenkamp
Als ze had gevraagd: weet je hier
een goed hardloop-parcours, was
het nog wat geweest, maar het
hertenkamp! Da's goed voor een
kleuterklasje, maar toch niet voor
een volwassene!"
„Stel je niet aan, herten zUn
prachtige dieren," zei ik boos.
„Maar niet achter een hek.
pareerde hU snel.
„Hoe oud was die dame dan?"
„Een jaar of vUftig zestig mis
schien."
„En JU zou het niet gek gevon
den hebben indien ze je naar een
hardloopparcours zou hebben ge
vraagd?"
„Welnee! Sport is voor iedereen
belangrijk!"
Ziet u, dat is wat ik bedoel. Je
kunt uit dat gevoel voor humor
bU kinderen niet wUs. Wat in
onze ogen belachelyk is vinden
zU heel gewoon en wat wij nor
maal vinden, daarom lachen zU
zich een hoedje.
Neem ze mee naar een museum
en ze stikken van het lachen bU
De Verzoeking van de Heilige An-
tonius, doch ze vinden het Huis
houden van Jan Steen maar een
burgerlUk en kleingeestig gedoe,
niet de moeite waard om er meer
dan één keer naar te Wjken. Ze
lezen de Camera Obscura en vra
gen verwonderd: „Noem je dit leuk?
Braaf geklets in de ruimte, anders
niks!" Ze zien in Hamlet een
onvergetelUke klucht, terwyl Pot-
asch en Perlemoer hen vervult
met een diepe ontroering. Wanneer
het hondje van een van de poesen
een pats op de neus krUgt en jan
kend onder een stoel kruipt, slaan
ze dubbel van het lachen, maar
als hU een zotte sprong maakt om
een bal te vangen hebben ze grote
en ernstige bewondering voor zUn
sportprestatie. Heel Jonge mensen
schUnen totaal andere maatstaven
aan te leggen en er een levens
beschouwing op na te houden, die
wU ouderen ontgroeid en volkomen
vergeten zUn.
Waar heb ik heel lang gele
den om gelachen? Ik weet het
niet meer .Misschien om een zielig
mens op krukken, om een grimmige
soldaat op een tank, om een stuk
vuurwerk dat midden onder het pu
bliek ontplofte. Zaken, die my nu
met zorg en schrik zouden vervul
len, maar toen ontzagiyk komisch
leken.
En ik kan me nu wel kwaad ma
ken op Marian, die de verkouden
Juf uitlacht ik doe het ook!
doch haar merkwaardige gevoel
voor humor kan ik niet een, twee,
drie veranderen. Dat moet ik aan
het leven zelf overlaten.
THEA BECKMAN
"U.
Stofzuiger om
de hals
Een stofzuiger, die licht genoeg is
ongeveer 3,5 kg om hem aan
een band om de nek te dragen
wordt thans in de Verenigde Sta
ten in de handel gebracht en wordt
speciaal aanbevolen voor gebruik in
ziekenhuizen, bedrijven en auto's,
waar het gebruikelijke apparaat om
de een of andere reden niet of
moeilUfc kan worden ingezet. Het
was op zichzelf natuurlijk geen hek
sent eer zulk een apparaat te con
strueren. maar het moest vrijwel
trillingsvrij zijn, wilde het de ge
bruiker geen zeer hinderlijke nek-
massage geven. Deze moeilijkheid
schijnt te zijn opgelost door een in
genieus ophangsvsteem van de mo
tor. Prijs ongeveer f 425,
Als de lentezon schijnt be
kruipt ons dat fatale gevoel
van „niets hebben om aan te
trekken" en er is maar één ma
nier om dat kwijt te raken: win
kelen.
Als de nieuwe japon of de
nieuwe hoed in de kast hangt
of ligt en er nog een restje van
dat onvoldane gevoel over is
probeeren we het maar eens
met een ander kapsel. Dat kan
zo'n ingrijpende verandering
betekenen dat er wéér een
nieuwe hoed nodig is.
Hebt u al enig idee met welk
kapsel u dit jaar de zomer wilt
begroeten? Misschien weet u
precies hoe het worden zal,
misschien ook besluit u pas op
het laatste ogenblik aan de
hand van voorbeelden die de
kapper u Iaat zien. In elk geval
is het nuttig als u weet wat
op kapselgebied mode is.
Voor wie heeft besloten het hoog
en bol opgedofte haar vaarwel te
zeggen zUn hier enkele van de
meest karakteristieke nieuwe kap
sels uit Parijs.
Als eerste het meest revolutionai
re: een kort kapsel met diepe golf
op de slapen en een licht golvende
lok-pony. In de nek een postische
m
met grote strik, die valselijk de in
druk geeft dat het haar in de nek
langer is dan opzU- De postische
is een aanvulsel voor de avond; op
straat, in de regen, op de vroege
ochtend kan hy achterwege blij
ven (coiffure: Luc Traineau).
Een identiek kapsel, zonder nek-
garnering, ziet u op foto 2.
Eén blik op deze foto vertelt u
dat dit nieuwe kapsel eigeniyk he
lemaal niet zo nieuw is. Hoevele
jonge meisjes lopen niet met een
dergeUjke natuurlyke coiffure
rond? Daarom zal hU dan ook al
leen drastisch nieuw lijken op
vrouwen, die zich enkele seizoenen
lang met omvangrijke, opgestoken
kapsels hebben vertoond (kapseli
Thérèse Chardin).
Iets langer is het haar in het
volgende modieuze voorbeeld. In
het kapsel van de derde foto is het
over de oren recht omlaag gekamd
en krult op elke wang in een punt
naar voren. In het voorbeeld is het
kruinhaar als een mutsje op en om
het hoofd gedrapeerd, maar in een
eenvoudiger en even modieuze ver
sie kan ook dit kruinhaar glad om
laag worden gekamd, terwijl een
gedeelte tot pony wordt afgeknipt
(ontwerp: Guillaume).
Voor haar die een sluik kapsel
en een klein hoofdje <nog) niet
appreciëren. zUn er nog enkele mo
dieuze kapsels van meer omvang
rijke allure. Een flatteuze verte
genwoordiger uit die categorie is
het laatste voorbeeld, dat breedte,
niet hoogte, accentueert en zoals
byna alle moderne kapsels het
voorhoofd bedekt. Het is bU uit
stek een kapsel voor smalle ge
zichtjes (Lintermans),
J.V.
