Carlismetragikomische
padvindersbeweging
wat is v
UILTJE
Jeugd is beslist niet
slechter dan vroeger
Burgemeester van Maassluis doet
felle aanval op Maasland
Kerkelijk huwelijk
ging niet door....
,9Pelgrimage5 naar Monte Jurra:
nagalm van bloedig verleden in
schemerige sfeer van holle leuzen
Maar groot worden
is nu moeilijk
iiUilfjêopifêhn...
Maleisië
beschuldigt
Indonesië
in witboek
Doodstraf voor
Ngo Dinh Can
Aan vooravond 350-jarig bestaan
Annexatie enige oplossing
voor de ontwikkeling
Plannen voor
ruimtestation
Opgericht 1 maart 1860
Donderdag 23 april 1964
Derde blad no. 34244
(Van onze Haagse correspondent)
ZELFS HET SPAANSE verkeersbureau in Den Haag had even moeite met de juiste ligging
van de Monte Jurra. De naam komt zelfs op meer gedetailleerde kaarten van de provincie Na-
varren net voor. En zeer kort is de „Dictionario Espanol" over die berg: uitloper van de Pyre
neeën, gelegen bij Estella, 45 km ten zuidwesten van Pamplona. Dat is het dan. Geen woord
kan er af voor de Carlisten, die van de Monte Jurra het „Mekka" van hun fanatieke genootschap
hebben gemaakt.
Tercio
Het was Don Xavier, zetelend in
„het Carlistisch hoofdkwartier" in
het Franse St. Jean-de-Luz, die aan
de vooravond van de burgeroorlog
het eerste kant en klare legeronder-.
deel van 40.000 man, de „Tercio
de Pamplona" ter beschikking van
de samenzwerende generaals kon
stellen.
Daarna bleef hij steeds voor aan
voer van nieuwe krijgers zorg dra
gen. Enkele jaren eerder had hij er al
aan meegewerkt, dat Mussolini aan
een monargistisch comité, waarin
ook twee Carlisten zitting hadden,
voor de „Crusada", de kruistocht
tegen de goddeloze republiek meer
dan een miljoen peseta, 20.000 hand
granaten en 200 mitrailleurs toezeg-
de. J
De .pelgrimage" en de reünie der
requetes op de Monte Jurra zullen
wel doorgaan. Maar een onvermengd
succes zal prins Hugo, ondanks zijn
nauwkeurig getimed huwelijk, op de
„heilige" berg toch niet beleven. Zijn
hoop op de Spaanse nationaliteit
wordt minder naarmate de 3de mei
nadert.
Oorlogsmystiek
Vorig jaar was het de op een
na oudste van de vier zusters, Marie-
Thérèse, die vergezeld van haar moe
der Madeleine de Bourbon-Busset,
het défilé van de oudstrijders afnam.
Als in de jaren ervoor voltrok zich
het evenement in de schemerige sfeer
van holle leuzen, zo typerend voor
een totalitaire beweging zonder wer
kelijke ideologie of programma.
Hoezeer alle modern levensbesef
deze Carlisten vreemd is bleek uit de
toespraak van Marie-Thérèse met
zinssneden als „De doden marcheren
in onze rijen mee" en „Hulde aan de
aanvoerders, die het vaderland wis
ten te bezielen met de mystiek van
de oorlog". Op dezelfde golflengte
van wijdlopige pathos en gevoelsver
valsing zond ook een jonge Carlist
uit, die een zelf gebrouwen ode de
clameerde. „Monte Jurra beloofd
land, heilige top nu ben ik tot
sterven bereid mijn eeuwige wens
als Carlist is in vervulling gegaan,
ik wil je kussen ik honger naar
Spanje en de kruistocht, dronken
ben ik van roem en overwinning".
Navarre
Er is niet veel veranderd sinds de
Carlistische oorlogen in de vorige
eeuw, toen op de tunieken van de
soldaten een heilig hart was gebor
duurd, met de spreuk: „Sta stil, kogel,
want hier woont het goddelijk hart".
De gehele entourage ademt deze sfeer
van kruistocht en „Götterdamme-
rung". Met de „requetes", zich wel
lustig wentelend in het verleden met
hagen van crucifixen en spandoeken:
Christus op de Monte Jurra". Of een
andere onthullende leus, vorig jaar gers".
Tweemaal per jaar trekt de schare met rode baretten getooide
aanhangers van Don Xavier en prins Hugo naar de ..heilige"
berg. Op de eerste zondag van mei .pelgrimeren" zij naar de
Monte Jurra, voor een nostalgiek eerbetoon a,an één van bloedige
strijd vervuld verleden. Zij bewijzen eer aan de leden van „de
koninklijke familie" en herdenken de honderdduizenden Carlis
ten, gevallen in twee 19de eeuwse burgeroorlogen om de troons
opvolging en in de Franco-oorlog. Op de 18de juli is er een
tweede bijeenkomst. In 1936 ondertekende Don Xavier op die
dag namelijk tezamen met Franco het verdrag, waarin de Carlis
tische strijders ter beschikking van de Caudillo werden gesteld.
„18 juli
Nog noemen de Carlisten hun mo
narchie die „van de 18de juli", met
terzijdestelling van de andere pre
tendenten uiteraard. Slagzin op de
vorig jaar gehouden Mont Jurra-
bijeenkomst: „Slechts die van de 18de
juli bezitten een koning".
„El Rey", de koning: Don Xavier,
vader van Irene's veelbesproken ver
loofde, zich noemende Carlos. Het
is moeilijk te zeggen wie de Carlis
tische aanspraken op de hoogst on
zekere troon van Spanje vuriger laat
gelden, vader of zoon. Of misschien
de dochters, die zich eveneens ver
beten in het gedruis van de bewe
ging hebben gestort.
Glorie
In 1957 is prins Hugo door zijn
vader op de Monte Jurra als offi
ciële opvolger gepresenteerd. Bij een
vorige landdag streek de jonge
Spaanse troonpretendent met het
Franse paspoort in een vliegtuig over
Zijn aanhagers. Het is niet zeker of
prins Hugo ditmaal zelf op de berg
zal verschijnen met de stoere barret
en daarop de gouden lelie der Bour
bons. En misschien met aan zijn
zijde prinses Irene tot meerdere glo
rie van zijn zaak.
Het is zelfs niet waarschijnlijk dat
deze feodaal denkende edelman daar
verschijut, want aan buitenlanders is
alle politieke activiteit in Spanje ver
boden.
Formeel zou hem en zijn vrouw op
de Monte Jurra de toegang gewei
gerd kunnen worden, zodra zij daar
meer zouden willen zijn dan louter
bezoekers. Gaat Franco nog tijdig
tot de erkenning van Prins Hugo's
Spaanse nationaliteit over? Dat is
twijfelachtig, de oude vos van het
Pardo, die de pretendenten zo ge
wiekst tegen elkaar uitspeelt, toont
weinig neiging tot snelle beslissingen.
Bloeddorstig
Tegen een huwelijk van prins
Hugo in Spanje had Franco kenne
lijk bezwaren, maar het staatshoofd
heeft de Carlistische bijeenkomst
altijd min of meer als een regionale
zaak beschouwd, politiek zonder ge
varen. Hij laat ze begaan, zijn vroe
gere medestanders uit de burgeroor
log, aan wie hij veel te danken
heeft. De Carlistische „requetes" wa
ren in die jaren durende slachting
(tussen 1 en 2 miljoen doden) de
meest geharnaste en bloeddorstige
soldaten, met een veel hoger ge-
vechtswaarde dan Franco's eigen Fa-
langisten.
veelvuldig gebruikt: „geheel Europa
geschoeid op de leest van Navarre".
Navarre het bolwerk van het Car
lisme. Hoe ziet die Navarrese leest
er uit? De Carlisten van vandaag
zijn niet meer, als één of twee gene
raties geleden, gekant tegen nieu
wigheden als spoortreinen, gas, elek
triciteit. Maar zij houden vast aan de
oude pricipes: absoluut koningschap,
heerschappij van de Roomse kerk,
geloofsonvryheid. Het is een verou
derde beginselverklaring, zonder pers
pectief, zonder praktisch-bruikbare
richtlijnen. Maar in hun romanti
cisme zijn de Carlisten aanmatigend
genoeg om dit program geheel Euro
pa als zaligmakend aan te bevelen.
Traditie
Prins Hugo heeft enkele jaren ge
leden een manifest vol vaagheden
geschreven onder de veelzeggende ti
tel „God, vaderland, vorstelijke voor
rechten, koning". Liberalisme, tole
rantie, parlementaire democratie
dat zjjn ook volgens hem nog steeds
de erfvijanden van de Carlistische be
weging. Slechts religie en traditie zijn
blijvend. „Comunion Tradicionalista"
is de naam van de Carlistische par
tij. De traditie slaat vooral op het
koningschap der Carlisten. Of in de
pompeuze woorden van prins Hugo:
„De identificatie van onze dynastie
met de nationale beweging, bezegeld
met het bloed der gevallen vrijwilli-
Ongevaarlijk
Dit vertoon is allemaal ongevaarlijk,
zolang de Carlisten ongewapend zijn.
In het machtsspel om de troonsop
volging, door „sfinx" Franco monke
lend gadegeslagen, lijken de Carlis
ten nog altyd even weinig betekenend
als bij de laatste vrije verkiezingen
in 1936, toen bij voor de „Cortes" 11
van de 467 zetels haalden.
Hoe ook de toekomst van
Spanje, men mag hopen en ver
wachten dat de rol der Carlisten
nooit verder zal strekken dan
die van een tragikomische pad
vindersbijeenkomsten op de
Monte Jurra. De uitloper van de
Pyreneeën, die al lang geen
slagboom meer vormt tussen het
Iberisch schiereiland en de rest
van Europa. Dit is een waarheid
waaraan dit genootschap van het
verleden vroeger of later op zal
slijten
De Maleisische regering heeft In
donesië in een witboek, dat zij giste
ren in Koeala Loempoer heeft gepu
bliceerd, ervan beschuldigd sinds het
einde van de tweede wereldoorlog te
hebben samengezworen om Maleisië
bij een „Groot-Indonesië" in te lij
ven.
In het witboek wordt verklaard,
dat de Indonesische autoriteiten
steeds saboteurs naar Maleisië heb
ben gezonden en dat zfj daar aan
houdend ondergrondse acties hebben
doen uitvoeren. Er wordt ook in ge
zegd dat het volk van Maleisië „op
de hoogte moet zijn van de boosaar
dige Indonesische kuiperijen jegens
Maleisië en de Indonesische bedrei
ging van ons land, zoals die in mili
taire aanvalsdaden en ondergrondse
Dolitfpke bedrijvigheid tot uiting
komt".
In het witboek wordt verklaard,
dat de eerste-minister van Maleisië,
Abdopl. Rahman, en vice-premier Ab-
dorl Razak vermeld stonden oo bis
ten met namen van vooraanstaande
Maleisiërs, die vermoord moesten
worden. Deze lijsten waren in het
bezit van door Indonesië gesteunde
ondergronds werkende organisaties.
Een agent van een dereelijke orga
nisatie had tot opdracht gekregen
een bomaanslag te plegen op de pre
mier van Singapore. Lee Koean Jew.
In het witboek wordt verklaard dat
de bomaanslagen die in de laatste
tijd in Singapore zijn gepleegd, wer
den georganiseerd door een zekere
luitenant Bambang Partono. die
plaatsvervangend marine- attaché
van Indonesië in Singapore is ge
weest. Partono is nu bevelhebber van
een Indonesische basis voor het voor
bereiden van terroristische aansla
gen op het onder de rook van Sin
gapore gelegen eiland Batam. In de
laatste tijd zijn in Singapore elf
bomaanslagen gepleegd, die aan vier
mensen het leven hebben gekost,
Het revolutionaire tribunaal in
Saigon heeft conform de eis Ngo
Dinh Can veroordeeld tot de dood
straf, te voltrekken door de guillo
tine, en tevens tot verbeurdverkla
ring van zijn bezittingen. De uit
spraak werd door enkele duizenden
Vietnamezen. die zich buiten en in
het gerechtsgebouw hadden ver:
meld, met applaus begroet.
Can is een jongere broer van de
vermoorde president Djem. Hij be
stuurde, met dictatoriale volmachten,
het noorden van Zuid-Vietnam. Het
tribunaal bevond hem schuldig aan
moord, poging tot moord, het doen
uitvoeren van onwettige arrestaties,
afpersing en oplichting.
Advertentie
Begin eens met Uiltje d'Or,de lichte senorita
in het handige, rode blikje.
10 stuks
In 1946 werden 5589 jongeren die in aanraking kwamen met de
strafrechter schuldig verklaard en in 1962 waren dat er 9019. Deze
aantallen mogen hoog lijkenmaar in werkelijkheid blijkt eruitdat
het hierbij slechts ging om respectievelijk 43 en 50 promille van de
Nederlandse jeugd. Toch wordt die jeugd meestal niet beoordeeld
naar de „goede" 99.5 procent en geeft men vaak met dat halve
procent de kwaliteit van het totaal aan. Er is echter geen sprake
van een ernstige toeneming van de delinquentie onder de jongeren:
de overgrote meerderheid gedraagt zich behoorlijk en is tot goede
prestaties in staat.
Dat zei dr. A. F. W. van Meurs,
directeur van de Stichting Neder
lands Instituut voor Kinderstudie.
Hij sprak op een contactdag van het
Nationaal Protestants Centrum voor
de Geestelijke Gezondheidszorg in
Nederland die was gewijd aan de
adolescent en de welvaart.
Niet lastiger
De jeugd is beslist niet lastiger dan
vroeger, maar dat neemt niet weg,
dat groot worden in deze tijd moei
lijk is. De adolescent is geen kind
meer en hij is ook nog niet volwas
sen, maar de maatschappij dringt
hem of terug in de situatie van het
kind, of forceert hem in de positie
van een volwassene: er is geen tijd
voor teenagers en geen plaats voor
pubers.
Dr. Van Meurs bestreed ook, dat
het de moderne jeugd ontbreekt aan
studiezin en aan werkelijke belang
stelling voor de goede dingen des le
vens. Het percentage zestienjarige
jongens dat voortgezet onderwijs
volgt is de afgelopen dertig jaar ge
stegen van 18 tot 42 en dat voor de
meisjes van 12 tot 30. Uit statistie
ken van het C.B.S. blijkt, dat vol
wassenen veel meer „aan de televisie
hangen" dan de jongeren.
Mr. J. W. Knottenbelt, kinderrech
ter in Den Haag, constateerde dat de
grens van het toelaatbare steeds ver
schuift en wel in die zin, dat er meer
toelaatbaar wordt. Hij vroeg in het
bijzonder de aandacht voor het rela
tief hoge inkomen van de opgroeien
de jeugd. Jongens verdienen vaak
meer dan hun vader, waardoor het
vaderlijk gezag inboet aan kracht.
Vroeger zag de werkende jeugd op
tegen de studenten, maar tegenwoor
dig zijn de scholieren jaloers op leef
tijdgenoten die al geld verdienen. De
ouders zijn in vele gevallen bereid,
hun kinderen een voortgezette oplei
ding to geven, maar de jongeren heb
ben daar vaak na korte tijd al geen
zin meer in.
Slordiger
Volgens mr. Knottenbelt neemt het
respect voor bezit en eigendom door
de toeneming van de welvaart af.
Men wordt slordiger met zijn goede
ren. Brommers en auto's staan bij
voorbeeld vaak onafgesloten op
straat. Mr. Knottenbelt vertelde, dat
de helft van zjjn strafzitting in be
slag wordt genomen door joyriders en
bromfietsdieven.
De welvaart werkt, volgens hem,
egocentrisme in de hand, terwijl het
er bjj de opvoeding juist om moet
gaan, de jeugd zelfbeheersing, offer
bereidheid, spaarzaamheid en ge
richtheid op de ander bij te brengen.
Het is moeilijk om de jeugd preven
tief te bereiken en te beïnvloeden.
De jeugdbeweging, aldus mr. Knot
tenbelt, heeft al jaren lang ingeboet
aan aantrekkelijkheid op de grote
massa en een uitbreiding van het
aantal consultatie- en adviesbureaus
heeft geen zin, omdat de jongens er
toch niet heen gaan.
Dr. G. van Leeuwen, predikant-di
recteur van de Heldring Stichtingen
in Zetten, ging nader in op de theo-
logisch-ethische aspecten van de wel
vaart. Hij stelde, dat de aandacht
van de kerk in diaconaat en pasto
raat altijd meer gericht is geweest
op de armoede dan op rijkdom en
meer op ellende dan op geluk. Mis
schien, zo zei hij, wil men iets van
het aardse tranendal vasthouden om
de hemel meer de moeite waard te
maken.
Ascese
Het gaat thans om de levensstijl
en de levensvormen, om de relaties
met God, de mensen en de dingen.
Daarom kan het wel eens nodig zijn,
ook in de opvoeding plaats te maken
voor ascese, onthouding en vasten,
niet als een zure plicht, maar als
„oefening in de feestelijkheid". Een
mens kan alleen maar volwassen
worden, zo voegde de heer van Leeu
wen hieraan toe, als hij geen aan het
„hebben" verslaafd zeurend kind
blijft.
Sprekende over de relatie met de
naaste, zei hij, dat men de ander zijn
welvaart moet gunnen, hem niet
moet imiteren en niet mee moet
doen aan „de jaloerse cultus van do
statussymbolen". Welvaart maakt
ook hulpverlening mogelijk. Daar
voor is mondiaal denken nodig en ds.
Van Leeuwen meent, dat de jeugd in
dit opzicht vaak wakkerder is dan de
ouderen.
Hij concludeerde, dat er voor de
welvaartsproblemen geen oplossing is
in de zin van een methodiek, maar
wel in de zin van een houding, een
levensstijl, waarbij men zowel „ja"
als „nee" tegen de dingen kan zeggen, zou worden.
Geen Spaanse week
(Van onze Enschedese
correspondent)
Op advies van en na overleg met
de organisatoren van de Spaanse
week, die van 11 tot 16 mei in En
schede zou worden gehouden, heeft
men besloten deze week uit te stol
len. Dit omdat volgens de organi
satoren de sympathie, die men voor
de Spaanse politiek en leefwijze wil
de kweken, onder de huidige om
standigheden nu niet geaccepteerd
senoritas van 14 t/m 18 ct
sigaren van 20 t/m 33 ct
Salarissen bU G.S. Minister Toxo-
peus van Binnenlandse Zaken heeft
aan de leden van de provinciale sta
ten van alle provincies meegedeeld, dat
het ln zijn voornemen ligt te bevor
deren, dat de leden van Gedeputeerde
Staten van Noord- en Zuid-Holland,
m.l.v. 1 Januari 1963 een jaarwedde
genieten van f 24.000 en mi.v. 1 ja
nuari 1964 een Jaarwedde van f28.000.
De leden van Gedeputeerde Staten der
overige provincies genieten m.l.v. 1 ja
nuari 1963 een Jaarwedde van f21.500
en m.l.v. 1 Januari 1964 een Jaarwedde
van f 25.000.
(Van onze
Rotterdamse correspondent)
Maassluis, de snel groeiende
gemeente aan de Nieuwe Wa
terweg, gaat dit jaar het feit
herdenken, dat het 350 jaar ge
leden onafhankelijk is gewor
den. Zo betitelde burgemeester
W. J. D. van Dijck deze drie en
een halve eeuw zelfstandigheid.
Maassluis, zei de burgemeester, is
voortgekomen uit moeder Maasland.
Het was echter een moeder, die het
met haar dochter niet zo goed heeft
gemeend en dat nog niet meent. Aan
het haventje woonden in de 16e17e
eeuw vissers, bij wie zich ambachts
lieden vestigden. Deze mensen zijn
door het gemeentebestuur van Maas
land, aldus burgemeester Van Dijck,
onderdrukt. Er ontstond onder lei-
dirg van de predikant Johannes
Fenacolius een beweging, die heeft
bewerkstelligd, dat de Maaslandslui-
sers op 14 mei 1614 onafhankelijk
werden.
Voor Fenacolius is in Maassluis
een monument opgericht, waarbij op
14 mei de feestelijkheden zullen
beginnen met het leggen van een
krans. Wij zouden, zei burgemeester
Van Dijck verder, ook graag een
standbeeld hebben opgericht voor de
minister, die kan bewerkstelligen, dat
er eindelek eens vrede- komt tussen
Maassluis en Maasland, welke alleen
kan worden bereikt met een samen
voeging van beide gemeente.
Grond nodig
Maassluis zucht nog altjjd onder
het feit, dat er zo weinig grond werd
toegewezen, dat de hele opzet te eng,
te begrensd moest zijn. Er hebben
zich grensmoeiljjkhedei met Maas
land voorgedaan, maar Maassluis,
dat zich tot een veel grotere gemeen,
te heeft ontwikkeld, heeft grond, veel
grond nodig. Sinds Maassluis in 1957
is opgenomen in de Waterweg-agglo
meratie is de ontwikkeling bijzonder
snel gegaan.
Wat eerst een wat besloten ge
meenschap was, is tha-ns een open
gemeente, die vooral ook als woon
gebied bijzonder in trek is. Als
voorbeeld noemde burgemestor Van
Dijck, dat er thans 1400 woningen
in aanbouw zijn en dat op een be
volking van 15.000 inwoners. De
planning is echter, dat binnen niet
al te lange tijd een gemeente van 60
a 65000 zielen zal worden bereikt.
Voorzieningen
Er moeten allerlei voorzieningen
worden getroffen. Zo staan er op de
verlanglijst een nieuw raadhuis, een
nieuw politiebureau, een dito post
kantoor, een veel groter station.
Verder is men druk bezig met de
sanering van krotten. Al met al ver
eist dit een grote inspanning van een
klein ambtenarenkorps.
De Gaulle biedt
excuses aau
President De Gaulle heeft gisteren
op een kabinetsbijeenkomst zijn ver
ontschuldigingen aan zijn ministers
aangeboden voor het feit, dat hij
geheim had gehouden dat hij een
operatie aan de prostaat moest
ondergaan. De Franse minister van
Voorlichting zei tegen /erslaggevers
dat deze verontschuldiging werd
overgebracht door premier Pompi
dou, die de vergadering voor de eerste
maal leidde nadat hij dinsdag daar
toe door de president was gemach
tigd.
Generaal De Gaulle verklaarde
dat de operatie geheim was gehou
den om te voorkomen dat het Franse
volk zou worden gealarmeerd.
Gisteren werd van de zijde van het
paleis Elysée bekendgemaakt, dat
president De Gaulle goed vooruitgaat
en dat er verder geen communiqué's
meer worden uitgegeven.
Burgemeester Van Dijck zei, dat
ondanks de schaduw van de onvrede
met Maasland het 350-jarig bestaan
dus toch in alle opgewektheid kan
worden gevierd. Een hoogtepunt van
deze viering zal het openluchtspel
„parels in een kroon" zijn, dat 600
acteurs en actrices zullen opvoeren
onder regie van Willem van der Loos.
Het stuk is geschreven door de Rot
terdamse journalist Ton Hydra. Ver
der heeft de toonkunstenaar Koos
Bons een Valerius-cantate gecom
poneerd.
Het Amerikaanse bureau voor
lucht- en ruimtevaart Nasa wil een
ruimtestation in een baan om de
aarde brengen dat daar enige tijd zal
kunnen blijven om onmisbare gege
vens te leveren voor toekomstige
interplanetaire reizen. Volgens een
der leiders van de afdeling bemande
ruimtevluchten van Nasa, dr. Michel
Yarymovych, moet nog een keuze
worden gemaakt uit drie soorten
ruimtestations, namelijk het maan-
type Apollo, dat drie ruimtevaarders
aan boord heeft die om de zoveel tijd
worden afgelost, een ruimtestation
met een bemanning van zes en uit
gerust met een systeem voor kunst
matige zwaartekracht, hetgeen eten
en drinken vergemakkelijkt, of een
geweldig ruimtestation met vieren
twintig mensen aan boord dat vijf
jaar in de ruimte zal vertoeven. Dit
laatste station zou bovendien als
startbaan voor ruimtevoertuigen naar
andere planeten kunnen fungeren,
aldus dr. Yarymovych. Welk type
men ook zal kiezen, zo zei hij. de
bemanningen zullen periodiek wor
den afgelost.
Op de wip De voorzitter van de
Phllippijnse Senaat is uit de (rege
rende) Liberale Partij getreden en lid
geworden van de Nationalistische Par
tij. die daardoor ln de Senaat Juist
ln de meerderheid is gekomen.
Zelden zal in een huwelijk de eerste grote tegenslag zo snel zijn
gekomen, als voor het paartje, dat gisteren stralend de Ned.
Herv. Kerk in Meppel binnentrad voor de kerkelijke zegening van
hun net gesloten huwelijk.
De predikant, ds. G. van Estrik uit Genemuiden, gaf de 31-jarige
veehouder Henk Stoter uit Genemuiden en zijn 26-jarige bruid
Jannie de Jonge uit Nijeveen namelijk te verstaan, dat hij niet
van plan was aan de huwelijksinzegening mee te werken, omdat
hij in de kerk een vrouwelijke ouderling, mevr. S. Goossens-Smith
had opgemerkt.
Ds. Van Estrik, Ned. herv. predikant (richting Gercf. Bond) ver
klaarde er op grond van de Heilige Schrift tegen te zijn, dat
een vrouw dit ambt vervult.. En hij was niet te vermurwen: een
vrouwelijke ouderling erbij, dan geen huwelijksinzegening.
Met verbijsterde gezichten verlieten het bruidspaar en de familie
het kerkgebouw. Om de zo mooi begonnen dag de burgemeester
van Nijeveen had het burgerlijk huwelijk zelf in de intieme raad
zaal in zijn gemeente gesloten niet geheel in het water te laten
vallen, besloot het bruidspaar om de receptie in het marktcafé
toch maar door te laten gaan.
In de kerk hebben ds. Van Estrik en zijn Meppeler collega's, de
predikanten De Noo en Verheij, nog geruime tijd over de kwestie
gediscussieerd. De beide laatsten zagen geen verschil tussen een
man en een vrouw in het ambt van ouderling en verklaarden, dat
ds. Van Estrik zich ook niet op enig kerkelijke bepaling hier
omtrent kan beroepen. Maar ook ds. Van Estrik hield voet bü
stuk.
Het bruidspaar heeft voorlopig van de kerkelijke inzegening afge
zien.
