mi
f-
t
Hf
Mevrouw,
Wat bent u
toch gewóón
Marians tienerallures
De groenteboer
heeft weer rabarber
De burgemeestersvrouw van Alphen
(W)ETENS WAARD
Kat oen voor
^Moeder li
et,
^overpeinzing
VAN BABY TOT KLEUTER
Een van de eerste groenten die na een lange
winter weer aan de markt komt is rabarber. In
het algemeen vraagt rabarber veel suiker, maar
als u niet zoveel wilt gebruiken kunt u de suiker
vervangen door zoetstof. De jonge rabarber
hoeft niet te worden geschild, de kleur blijft dan
ook na het koken aantrekkelijk. De in ongeveer
drie centimeter lange stukjes gesneden rabarber
hoeft (met heel weinig water) niet langer te ko
ken dan vijf minuten en kan eventueel worden
bijgebonden met wat maizena.
Rabarber met luchtige
vanillevla
500 J? rabarber suiker. H liter
melk pakje vanillesuiker, 90 g
custard. 40 g suiker 1 ei.
Kook van de rabarber en suiker
(naar smaak» moes. Meng de
custard met 40 g suiker, de vanille
suiker en de eierdooier aan met iets
molk. Kook de rest van de melk en
bind deze met het. custardmengsel.
Klrp het eiwit styf en vermeng het
luchtig met de warme vanille vla.
Laat de vla afkoelen. Doe onderin
een schaal de rabarbermoes en
daarop de luchtige vanille vla.
Bananensoufflé
Bestrijk 8 beschuiten met boter
en leg deze lag om laag. afgewis
seld met 4 in schyfjes gesneden ba
nanen in een beboterde vuurvaste
schotel. Druppel er 2 lepels rum op
en strooi er een paar lepels suiker
over. Klop 2 eieren met V4 liter
melk en schenk dit erover. Plaats de
schotel gedurende 20 minuten ln
een warme oven.
•rover en leg klontjes boter bo
venop. Plaats de schotel gedurende
een half uur ln een warme oven.
Omelette cipollata
4 eieren, 2 eetlepels geraspte oude
kaas. peper. zout. 3 knakworstjes.
zilveruitjes. 100 gr. champignons,
boter, peterselie, 1 citroen.
Klop de eieren met peper, zout en
geraspte kaas. Bak de omelette ln
de hete boter, sla hem dubbel en
laat hem op een voorverwarmde
schotel blijden.
Bak vervolgens de gewassen en ge
halveerde champignons met de in
plakjes gesneden worstjes en de zil
veruitjes in de hete boter en maak
ze met zout, aroma en worcester-
sauce op smaak af. Leg het meng
sel op de omelette en garneer met
gehakte peterselie en schijf'es
citroen.
Aardappel-kaasschotel l)ul)y C11 lie tl
250 g belegen kaas, 1*4 kg aard
appelen (gekookt». 75 g boter,
l,i liter warme meik.
Sn yd de aardappelen ln plakjes,
vul een beboterde vuurvaste schotel
laag om laag met deze plakjes en de
geraspte kaas. Giet de warme melk
bezig zijn op maatschappelijk
terrein, haar vriendelijkheid en
door als ik 't zo ook maar
eens gewoonmag zeggen, de
volkomen afwezigheid van alle
kouwe drukte", of: geposeerd
heid, als u dat liever wilt.
Toen de burgemeestersvrouw van
,,'t Slot" me weer uitliet viel me op
hoe haar uiterlijke houding eigen
lijk, naar me toeleek, tekenend was
voor haar innerlijk: heel licht ge
bogen 't hoofd bijna onmerkbaar
iets schuingehouden als in voortdu
rende aandacht voor de ander.
Een persoonlijkheid, die haar
eigen plaats ln de gemeenschap als
burgemeestersvrouw ln neemt met
een helder, evenwichtig oordeel,
grote werkkracht en met héél veel
hart voor de zaak, en vooral: voor
de menseo.
HERMINE G.
r
r
V - -
X
4 i
V 1
Katoen blijft altijd modern
en elk jaar is er iets nieuws in
katoen. Boven: baby in een
Spaans wiegje gedrapeerd met
broderie-katoen. Onder: lakens
en sloop geborduurd met een
klassiek bloemmotief
I
m
iterdag 29 februari 1964 Pagii
Marian had mijn wenkbrau-
wenstift gevonden en van dat
schoonheidsmiddel een uitge
breide studie gemaakt. Later
kwam ze bij mij informeren hoe
en waarom het moest worden
toegepast. Bedenkend dat onze
dochter een vrouw in de dop
was en dat het daarom geen
kwaad kon haar in te wijden in
de geheimenissen van de vrou
welijke charme, gaf ik haar een
uitgebreid antwoord.
Peinzend luisterde ze toe, bekeek
de stift, knikte en zei na een blik
in de spiegel:
„Ik zal het nog maar niet ge
bruiken".
„Natuurlijk niet", riep ik ge
schrokken (Stel je voor een kind
van negen met make-up!)
„Ik blijf zoals ik ben, ging ze
voort. Ik knikte geestdriftig.
Voorlopig", vervolgde ze
dromerig. „Als ik groot ben en op
een man uitga, gebruik ik zo'n
potloodje natuurlijk wèl".
Daar sta Je dan als ouder en je
hoort het in Keulen en Aken don
deren. Als ik op een man uitga.
dat rolt zomaar uit een onschuldig
mondje, argeloos en blijmoedig.
Wanneer ik op jacht ga, mijn net
ten her en der uitgooi, mij bezin
op lokaas blikken als pijlen ln het
rond schiet, tientallen harten breek
en van mij wegtrap zoiets
word je terloops gezegd door een
schoolkind. Hoe oud zijn de kinde
ren tegenwoordig?
Ze heeft nog niets van een
vamp, dat dochtertje. Ze speelt
met poppen en poezen, stoelt met
het hondje en maakt sommetjes
met de tong tussen de lippen. Ze
schaatst een rondje, klimt van
tijd tot tijd op een hek of in
een boom, ze springt touwtje,
haasje over. Een kind. Volgens
de pedagogische handboeken he
lemaal in de latente periode, on
bewust van de eigen vrouwelijk
heid, met een natuurlijke gratie
die nog niet wordt vertroebeld
door ijdelheld en zelfgenoeg
zaamheid. Een onbeschreven
zieltje, met een kleinigheidje blij
te maken. En intussen
Later, als lk op een man uit
ga
Nit de nieuwe voorjaars- en zomercollectie van Jacques Heim is dit lange bruidstoilet van witte Trouwens™ Marians"gedrag^dopt
ile appliqué. De sluier heeft de vorm van een middeleeuwse monnikskap. reeds lang niet meer met de hand-
j-dig-
ingen
zich
presi-
een
talie-
alle
ar-
een
gezet,
,chou-
en op
zulke
zich
r Lars
.uidige
van
die
er be
enken.
Wie in het burgemeesters-
luis in Alphen op bezoek gaat,
:omt inderdaad letterlijk: aan
le Rijn terecht, ,,'t Slot"
eet het huis heel toepasselijk
n het ligt vlak aan het water.
Vanuit de kamers kijk je over
et altijd beweeglijke waterop-
ervlak. onder de telkens weer
ndere belichting, en heel dicht
lij zie je de boten langs varen.
„Wat een verrukkelijk uit-
icht," zal wel vaak de eerste
itroep zijn van ieder, die voor
et eerst in dit huis komt.
Mijn allereerste reactie was ech-
dezc er arid«~: n.i.: „O wat een
ikaan- rachtigo bloemen!" Dat had u
t een auweiyks anders kunnen verwach-
lange m z0 viak na het 25-jarig ambts-
iblleum van burgemeester Bruins
lot. De kamer was één groot
loemstuk: gele forsythia's, roze
i&lea's, donkerrode amaryllis, al-
trlei kleuren tulpen, en daar, op
en ereplaats in een hoge vaas, een
orstelijke tak donkerroze orchy-
eeën die terwijl al 't andere
Dch al tekenen van verleppen be
un te vertonen nog ongerept en
aaf stond te pralen.
„O", vertelde mevrouw J. J-
iruins Slot-Padding „en er was
log zóveel meer, maar Je künt een-
oudig niet alles plaatsen en trou-
rens, ik vond het juist zo fijn om
(4 anderen in de feestelijkheid te
iten delen; ik heb b.v. verschillen-
ie bloemstukken naax zieken laten
irengen. Nu heb ik veel meer 't ge-
oel dat de hele' Alphense gemeen-
chap er plezier van heeft".
Maar toen kwam ik, via de bloe
ien. toch ook op 't uitzicht terecht,
li mevrouw Bruins Slot was 't he
imaal met me eens: 't huis is fan
tastisch gelegen. „En we houden
ook zo bijzonder van 't water, we
toen veel en dit huls is dus ideaal
foor ons. Mijn man vist ook erg
paag en dat hier meteen vanuit de
tuin kijkt u maar!" En Ja, de
toom van iedere hengelaar: een
ehltterend visplekje op een paar
neter afstand van 't huis.
Dat waren dus al hele verha
art, voor ik nog op een stoel te-
rtcht was gekomen, maar toen
tas toch eerst een kopje koflie
tan de beurt en kwam ik te zit-
en in een tamelijk ouderwets
\emeubileerde kamer, met een
Hooi antiek mahonie kabinet
Ugenover een oorspronkelijk
trij donkere, maar nu al grijs
fcordende vrouw met grijze
ogen, gekleed in een grijs pakje.
Dat klinkt wat saai, daarvoor
waren vooral de ogen te helder
en opmerkzaam en glansden ze
te vriendelijk. En van boven de
schoorsteenmantel keek de bur
gemeester op ons neer. Daar
hing n.l. het ter ere van het ju
bileum geschilderde portret, ge
schenk van de burgerij. Een
goed, echt lévend schilderij, leek
het me, en 't was wel te mer
ken, dat mevrouw Bruins Slot
er ook héél blij en vereerd mee
was. Van het hele feest genoot
ze trouwens nog zichtbaar na.
en graag vertelde ze hoe gezellig
en verrassend het geweest ivas.
„Zó veel belangstelling, zó veel
bloemen en fruit, zoveel ge
schenken!" Zelfs de hond- een
Een katoenen badjas met een
hoge warme kraag en drie
kwart omslagmouwen. De jas
is bedrukt met een bloemmotief
goedige Airedale terrier had ge
deeld in de feestvreugde: de Al
phense schooljeugd was komen
aandragen met een grote hon
demand, gevuld met allerlei
vruchten.
„En de Zwammerdammers kwa
men ook zo hartelijk voor de dag'
De muziekvereniging was er en ik
kreeg nog extra een enorme doos
kersenbonbons van ze!"
Hoewel lk 't antwoord eigenlek
al wist stelde ik maar een gewoon
de voor de hand liggende vraag:
Vindt U 't leuk om burgemeesters
vrouw te zijn?".
„Ja, ik vind 't heerlijk, ik ga ook
vrijwel altijd met mijn man mee.
Samen bezoeken wij de mensen die
een bijzonder feest vieren, een 50-
jarig huwelijksfeest b.v. en ook als
er bijzonder droevige omstandig
heden zijn b.v. na een ongeluk. De
representatieve verplichtingen? Die
komen in Alphen vrij veel voor (in
Avifauna is nogal eens iets te
doen!' en ik neem ze graag op me.
Bij verder doorvragen bleek, dat
mevrouw Bruins Slot zich ook met
bekwaamheid en toewijding be
weegt op organisatorisch-maat
schappelijk terrein.
„Er is hier een Federatie van
vrouwen organisaties. Daar ho
ren o.a. bij de NCVB, de Bond
van Plattelandsvrouwen, de
R.-K. vrouwengroepen, de vrou
wenbond van de PvdA. Iedere
organisatie heeft natuurlijk een
eigen werkterrein, maar er Is
dus in de Federatie contact en
overleg en als 't nodig en ge
wenst is, zijn er ook gezamen
lijke activiteiten. Zoals in '53 na
de watersnood en ieder jaar de
diverse collectes. Er was daar
naast ook een UW die speciaal
bejaarden werk deed. Van beide
instanties was ik voorzitster en
toen heb ik gezegd: dat is toch
een vreemde situatie!" Zodoen
de is ook de UW opgenomen in
de Federatie en in dat kader
wordt het bejaardenwerk nu ge
woon voortgezet".
Mevrouw Bruins Slot is ook nog
voorzitster van het Poliofonds en 't
fonds voor de Kankerbestrijding en
we begrijpen dus dat zij een zeer
druk bezet leven heeft. „Soms wel
wat té druk. maar ik doe het graag,
en 't is toch mijn taak?" Gelukkig
biedt het leven op het water, het
varen en zeilen een heerlijke gele
genheid tot uitrusten. Naast 't huis
ligt een prachtige Friese tjalk.
„Daar trekken we geregeld mee
naar de Brasem en 's zomers varen
we 4 weken, naar Friesland vaak, 't
vorig jaar naar Noord-Holland, 't
Is mijn tweede huis. Er zijn 13
slaapplaatsen in, dus mogelijkheden
genoeg, vooral als we er de zeilboot
en de kano ook nog bijrekenen.
Maar dat mag ook wel, want we
hebben een groot gezin, vier doch
ters en drie zoons. De dochters zijn
allemaal al „uitgevlogen". We
dachten eerst: zoons zullen we wel
alleen aangetrouwd krijgen, maar
nee hoor we kregen er zelf nog
drie. Gelukkig maar, want anders
waren we nu immers al weer met
z'n tweetjes over geweest".
Mevrouw Bruins Slot is af
komstig uit Drente. In Hooge-
veen is haar man ontvanger ge
weest en daarna werd Nijkerk
18 jaar lang de eerste eigen ge
meente. Daar woonden ze ook in
een groot eigen huis waar ze,
boeken. Ze is opstandig, kritisch,
maakt ruzie om een kleinigheid,
bijt kattig van zich af zodra
iemand haar wensen dwarsboomt
Wat mankeert haar?
Tegenwoordig fluisteren de vak
opvoeders iets over pre-puberteit
en dat zal het dan wel zijn. maar
wat mij betreft had ze met die op
standige en onredelijke buien nog
een Jaar of vier mogen wachten
Kunnen moderne kinderen wel
wachten?
„Hoor eens", zei lk op zekere dag
ongeduldig, „stel je nou maar niet
aan als een tiener, want zo ver ben
- niet. Je bent pas een ne
gertje".
n watte?"
„Een negertje Je bent toch
negen".
Het blanke negertje grinnikte.
„Ik ga toch lekker een brief aan
Rob de Nijs schrijven", zei ze.
Ze deed het ook. Ik heb de brief
niet gelezen, waarop ze een ganse
avond zat te zwoegen. Ze kwam
een postzegel bij m(j „lenen" en
bracht het eigenhandig ten bus.
Wekenlang was het eerste wat ze
vroeg wanneer ze uit school
kwam: „Is er post voor me?" De
prentbriefkaarten van ooms en
tantes wierp ze minachtend terzij
de; ze wachtte slechts op die ene
brief, inhoudende foto plus hand
tekening.
Een negertje?
Maar onderwijl trok ze rondjes
op de ijsbaan, klom op hekken en
soeelde krijgertje. Dus toch een
kind!
„Ben je soms van plan om later
met Rob de Nijs te gaan trouwen?"
vroeg plagend haar broer, die bij
het opstellen van de brief had ge
holpen.
Marian dacht na
„Nee", zei ze eindelijk „Want
over tien jaar is hy natuurlijk al
getrouwd. Ik neem wel een jongere
zanger".
Alsjeblieft! Een negertje en
zü neemt, over tien jaar
't Is waarschijnlijk mijn eigen
schuld. In huis wordt met de
grote zoons vrijelijk over alle
onderwerpen gesproken: over
politiek en economie, over lief
de en erotiek, over beroepen,
studie en vrijetijdsbestedingWe
doen ons best de beide middel
bare scholieren wat verantwoor
delijkheidsbesef b[j te brengen
en dat kun je niet wanneer je
angstvallig om de feiten des le
vens heenloopt.
Marian moet heel wat van dit
soort gesprekken hebben opge
vangen. En nu kun je wel dén
ken, dat het haar te hoog gaat.
dat ze niet luistert of er geen
greintje belangstelling voor
heeft, maar is dat zo?
Het wonderlijke ls echter totnu-
toe sprak ze wel over de toekomst:
over „later als ik getrouwd ben" en
„later als ik kindertjes heb" maar
over de tussenliggende periode, het
In de reeks Elsevierpockets over
opvoeding is verschenen „Van baby
tot kleuter" door dr. Sis Heyster.
Zy beschryft hierin alledaagse
voorvalletjes, die ln elk gezin met
kinderen kunnen voorkomen. Veel
moeders zullen misschien zichzelf
herkennen en door dat herkennen
opvoedingsfouten kunnen ver-
myden. Dr. Heyster heeft een ple
zierige verteltrant en haar raadge
vingen zyn de moeite waard.
tydvak van „de grote jacht" zweeg
ze in alle talen, die bestond nog
niet voor haar. Ze nam plomp ver
loren aan dat ze ging trouwen
maar aan hetgeen daaraan vooraf
zou gaan besteedde ze geen aan
dacht. En opeens valt er dan zo'n
zin uit haar kindermond. Later, als
ik op een man uitga
Wat wéten we eigeniyk van onze
kinderen?
THEA BECKMAN.
toen de kinderen nog klein wa
ren, veel dieren hadden: hon
den, een poes, zwanen, geiten en
wel eens vijf schapen„Ik vond
't zo goed dat de kinderen op
groeiden met dieren en leerden
er liefde voor te hebben".
„Vindt u, dat er groot verschil is
tussen Alphen en Nykerk, wat be
treft de aard van de bevolking?"
„Nee eigeniyk veel minder dan u
misschien zou denken. Natuuriyk
is de Veluwe wel anders dan Zuid-
Holland. «Nykerk is trouwens niet
typisch Veluwe) Maar zyn de men
sen nu echt zo anders? Ik vind dat
overal aardige mensen zdjn, ik voel
me makkeiyk overal thuis".
„U houdt bepaald wel van hand
werken" merkte lk op. Een paar
kussenkleedjes, en stoelbekledingen
in kruissteek werk hadden myn
aandacht getrokken. Mooie bloem
motieven in zachte, maar niet al
te zachte tinten, 't Was Inderdaad
byna allemaal eigen werk. „Helaas
heb lk er niet veel tyd meer voor,
evenals voor lezen. Maar de krant
houd ik by!" Dat moet ook wel
voor iemand die zo met allerlei or-
ganisatorisch-maatschappeiyk werk
bezig is.
Er was nog Iets .waar ik al
een paar keer naar gekeken
had: een merkwaardig donker
groen hengselmandje, in de be
storven kleur van een héél oud.
veel gebruikt gerief. Ik vraag
er naar. „Ja dat is een Ve-
luws eiermandje. Dat kreeg ik
in de oorlog, toen mijn man ge
gijzeld was (na de geschiede
nis in Putten!) Een boeren
vrouw bracht het, vol met heer
lijkheden. waaraan toen gebrek
was. en 't mandje mocht ik
houden als aandenken aan die
moeilijke dagen.
Ziet u. ik houd van oud en antiek,
maar dan moet er wel een persoon
lijke herinnering aan verbonden
zyn, of 't moet echt familiebezit
zyn. zoals dat kabinet uit de fami
lie Bruins Slot". „En die tabakspot
zeker?" „Ja, die komt uit rrujn fa
milie. Ik zou nooit zo maar wille
keurig iets kopen in een antiek
zaak. Dat zou niets voor me bete
kenen". Dat begreep ik; de dingen
moeten een bepaalde gevoelswaarde
hebben voor mevrouw Bruins Slot,
door de rol die ze in de geschiede
nis van eigen gezin en familie ge
speeld hebben. Zoals dat oude eier
mandje natuuriyk wel by uitstek
had!
Het gesprek kwam nog even
terug op het werk in de bejaar-
densocieteit waarin mevrouw
Bruins Slot een groot aandeel
heeft. ,J)e mensen zeggen daar
wel eens tegen me: „mevrouw
wat bent u toch gewóón". Daar
moet ik dan wel eens om lachen
want hoe zou ik nu anders kun-
nen, dan .gewoon" doen". Dat
klopt dus wel met 't feit, dat zij
zich gemakkelijk aanpast en
overal aardige mensen om zich
heen ontdekt. Dat komt dunkt
me juist door dat „gewone" het
rustige en zakelijke in haar op
treden, het sterk gericht zijn op
't persoonlijke contact met
mensen, door haar huiselijke
aard en tegelijk haar zo actief
