DOE ER ZELF WAT AAN
Driemaal Louis Armstrong
m
JAZZ op Lp., e.p. en si
Sigaret
Anti-rode jeugd in Rood-China
MEISJESOPGELET!
«terdag 4 januari 1964
Er is hier iux>it iets te doen
Waar gaan we in het nieuwe jaar naar toeNaar ons vaste
'.plekje voor de vriendelijke, zindelijke beeldbuis en zo. in lijdzame
afwachting van de dingen die gaan komen, via paasei, oktober-
iharing en kerstkalkoen naar een nieuwe lading oliebollen?
Waar gaan we in 1964 naar toeNaar een vijfdaagse school-
.week? Naar een vierdaagse werkweek? Naar meer vakantie
dagen?
Een ding staat nu reeds vast: we krijgen weer een zee van vrije
tijd. En we zullen moeten zwemmen om niet te verdrinken. Met
andere woorden: we zullen iets met onze vrije uren moeten doen.
willen we niet dat die vrije uren ons de das omdoen.
Er bestaat op het ogenblik in
onze maatschappij geen groter
jeugdprobleem dan dat van de
vrijetijdsbesteding. Juist omdat
in diezelfde maatschappij met
haar voortschrijdende automa-
sering, mechanisering en specia
lisatie arbeidsvreugde een steeds
schaarser goed wordt, is het een
dwingende noodzaak daarvoor
compensatie te vinden in een
zinvolle vrijetijdsbesteding. Wie
zich na de sleur van het werk
overgeeft aan de sleur van de
verveling, begeeft zich daarmee
op het pad dat veelal leidt tot
baldadigheid, vandalisme en
criminaliteit. En het kan an
ders. De vrije uren kunnen een
kostelijk tegenwicht vormen
voor de vaak eentonige werk
uren.
Het is alleen maar: wat doen
we er mee? En vaak zal het zijn:
waar gaan we naar toe? En nu
niet zeggen: „Er is hier nooit
iet* te doen".
Er is in Leiden vergeet niet:
goede verbindingen met Kat
wijk, Noordwijk, Hillegom en
Alphen» meer te doen dan in
menige andere stad van verge
lijkbare grootte. Concerten, to
neelvoorstellingen en exposities
zijn er aan de orde van de dag.
Maar wat wij nog belangrijker
vinden, is dat in Leiden en om
streken speciaal voor de jeugd
steeds meer wordt georgani
seerd.
Er zijn verscheidene instanties
die al jarenlang proberen de
jeugd een zinvolle vrijetijdsbe
steding of passende recreatie te
verschaffen. We noemen maar
de Stichting Muziekschool, de
Leidse Jeugd Actie, de Volks
universiteit K. en O. en de club
huizen. Maar in 1963 zijn boven
dien enkele waardevolle initia
tieven genomen, die het aantal
mogelijkheden op dit gebied niet
onbelangrijk hebben uitgebreid.
stallatie
weergave"
met stereofonische
Dit jaar?
Jazz
F,
Jeugdraad
Een initiatief dat in de nabije
toekomst belangrijk kan blijken
voor Katwijks jongere generatie,
werd in mei genomen met de
oprichting van een jeugdraad.
In juli vertelde de vooruitstre
vende voorzitter. C. G. Kamer-
llngh, ons, dat de jeugdraad in
het najaar spijkers met koppen
hoopte te slaan. We hebben de
klappen van de hamer nog niet
gehoord. Dit jaar misschien?
„Er is hier nooit iets te doen"
is natuurlijk een loze kreet. Een
jonge Leidenaar die wij in het
afgelopen jaar interviewden, zei
hierover: „De burgerij zélf wil
niets doen. De mensen zijn niet
gauw enthousiast en soms te lui
om ergens naar toe te gaan".
Genoeg te doen is er uiter
aard nooit. Er is altijd wel ge
brek aan het een of ander. Maar
wie vindt dat dit of dat ont
breekt, hoeft niet af te wach
ten wat een ander er aan zal
doen. Hij kan zélf het initiatief
nemen. Zo zijn de jazzclubs hier
begonnen. Zo is het Zilveren
Jeufdforum begonnen. Zo kun
nen nog vele andere zaken be
ginnen. Moge 1964 daarom een
jaar worden van vele initiatie
ven. Initiatieven voor, maar
vooral ook vén jongeren.
Waar gaan we in het nieuwe jaar naar toe?
Van meer dan symbolische be
tekenis was bijvoorbeeld, dat in
mei K. en O. in patriarchale sa
menwerking met de Leidse Jazz
club Boy's Big Band naar Lei
den haalde. Het mes sneed aan
twee kanten. K. en O. verschafte
op die manier de Jazzclub de
status van „arrivé" en droeg er
tevens toe bij Leiden meer „jazz-
minded" te maken (dixieland
had men hier al genoeg ge
hoord». Dit proces werd nog
versneld door de samensmelting
in oktober van de Leidse Jazz
club en de Jazzclub Leiderdorp
tot The Beat, hetgeen tot gevolg
had dat voor het eerst een Ame
rikaanse jazzmusicus, de trom
pettist Donald Byrd, in de Sleu
telstad optrad. En intussen blijft
ook K. en O. zich met jazz be
zighouden: vorige week nog in
samenwerking met de L.J.A. een
concert met o.a. Louis van Dijk
en Carl Schulze.
om in
Een Zuidhollands initiatief
waren de gesprek^dagen van
het Zilveren Jeugdforum in kas
teel Oud-Poelgeest te Oegst-
geest. Het is alweer twee maan
den geleden, dat negentig Jon
geren bijna drie dagen debat
teerden over het begrip „vrij
heid". Van die negentig kwamen
er maar liefst zestien uit deze
contreien. Zij kregen evenals de
anderen een opdracht mee: het
initiatief verder te ontwikkelen,
bijvoorbeeld door het oprichten
van plaatselijke gespreksgroe
pen. Twee maanden is niet veel.
Inderdaad. Maar krijgen we mis
schien in 1964 een Leidse afde
ling van het Zilveren Jeufdfo
rum?
Een particulier (en zeker niet
van commerciële zin ontbloot»
initiatief mag ook wel gerele
veerd worden: de opening van
het jeugdhotel De Ruif in juni
Leiden werd daardoor tevens
een expositieruimte rijker
(waarin vooral Jongere kunste
naars aan bod komen) en een
sociëteitje waar discussie- en
muziekavonden worden georga
niseerd. Overigens heeft eige
naar Cor Snelders nog niet al
zijn goede voornemens gereali
seerd. We wachten nog op de
tafeltennistafel, de geluidsappa
ratuur en de „fijne geluidsin-
Schrijven over Louis Arm
strong maakt het gebruik van
superlatieven onvermijdelijk.
Satchmo is niet alleen de
kleurrijkste jazzfiguur, maar
ook een van de allergrootste
ook al hebben we intussen
Charlie Parker gehad en heb
ben we nu John Coltrane en
Sonny Rollins. Van rijn 63 jaar
heeft Armstrong er al meer dan
veertig aan de jazz gegeven.
Nieuwe stromingen en idio
men swing, cool, bop enz.
zijn aan hem voorbijgegaan,
maar toch is zijn kunst voor
honderdduizenden muzieklief
hebbers nog springlevend. Dat
we het nieuwe jaar beginnen
met een bespreking van drie
van zijn platen mag dan ook
als een hommage onzerzijds
aan de grootste en beroemdste
zoon van New Orleans worden
beschouwd.
Louis Armstrong.
My greattest songs (Bruns
wick 87.035 l.p.).
C'est si bon Ko ko mo
Basin street blues That luc
ky old sun When the saints
go marchin' in New Orleans
function Skokiaan A kiss
to build a dream on Struttin'
with some barbecue Otchi
Moments to remember Blue
berry hill.
Als jazztrompettist heeft Arm
strong in de laatste decennia wel
zijn weerga gevonden (Gillespie,
Davis), als vocalist echter niet. On
afhankelijk van een bepaalde stijl
of school blijft hij de grootste jan-
zanger, de natuurlijkste en de ge
voeligste.
Zelfs van populaire deuntjes,
waarvan er ook ettelijke op deze
plaat staan, weet Satchmo met zijn
enorme humor eu slagvaardigheid
iets bijzonders te maken. Wat het
aanschaffen van deze LP alleen al
waard maakt, is de prachtige op-
Ook in beeld: driemaal Louis Armstrong
name van „New Orleans function".
Voor zover wij konden nagaan
wordt Armstrong in dit meeslepende
nummer terzijde gestaan door kla
rinettist Barney Bigard, trombonist
Jack Teagarden. pianist Earl Hines,
bassist Arvel Shaw en drummer
Cozy Cole. Een favoriete spiritual
van Armstrong zelf is „That lucky
old sun".
Louis Armstrong.
Louis and the Dukes of Dixie
land (Audio Fidelity FBL 145.003
- l.p.).
Bourbon Street parade
Washington Lee Swing
Just a closer Walk with thee
Sweet Georgia brown Dixie
That's a plenty Limehouse
blues South New Orleans
Sheik of Araby Avolon
Wolverine blues
Zelden heeft Armstrong de laat
ste jaren zich in zo goed gezelschap
bevonden als voor deze studio-op
namen. De Dukes of Dixieland, nog
maar een paar jaar geleden gefor
meerd uit een schoolband, is thans
waarschijnlijk het beste dixieland -
orkest ter wereld. De gangmakers
van de Dukes zijn de gebroeders As-
sunto: trompettist Frank, trombo
nist Fred en banjo-speler annex
vocalist Jac. Maar ook hun hertoge
lijke sterretjes verbleken bij de vor
stelijke pracht van Satchmo's trom
pet en stem. Op zijn best als instru
mentalist is Armstrong in „Lime
house blues" met een enerverende
solo, waarin hij de ene climax na
de andere opbouwt. Als zanger heeft
hij een mooie vertolking van „Just
a closer walk wit thee". Aparte
vermelding verdient de superieure
technische (we zouden bijna zeg
gen: ruimtelijke kwaliteit van deze
LP.
Armstrong en Ellington.
The Great Reunion of Louis
Armstrong and Duke Ellington
(Roulette MGRL 9430 l.p.).
It don't mean a thing So
litude Don't get around much
anymore I'm beginning to see
the light Just squeeze me
De weg naar de hel is ge
plaveid met goede voorne
mens. Met een variatie op dat
bekende gezegde kunnen we
vaststellen, dat in de afgelo
pen dagen complete Auto
bahnen zijn aangelegd. Een
Autobahn bijvoorbeeld naar
wat in 1963 promoveerde
tot Vijand Nummer Een van
de Volksgezondheid: de Siga
ret. Herinner je je de Oude
jaarsnacht nog? Het was
klokslag twaalf uur. Je doof
de met een driftig gebaar je
peukje in de overvolle asbak
en zei met vastberaden stem:
..Dit was de laatste". Jauel.
de laatste in 1963, want het
nieuwe jaar teas nauwelijks
een half uur oud toen je al-
weer een sigaret opstak en
even vastbesloten opmerkte:
„De allerlaatste. Om het al te
leren". Maar op die manier
leer je het niet zo gemakke
lijk af. Grote hoeveelheden
drop. pepermunt en zuurtjes
bleken evenmin in staat het
verlangen naar nicotine te
temperen. En zo gingen in de
eerste dagen van 1964 tal van
goede voornemens letterlijk
in rook op. Vele „laatste" si
garetten bleken de eerste te
zijn. De eerste van een ket
ting. waarmee mogelijk te zij
ner tijd het anker van je ge
zondheid wordt gelicht
Er zijn nog enkele lieden
die de verleiding hebben kun
nen weerstaan. Waar zij an
ders „ja graag", „ha. heer
lijk" of mmmm(al naar
gelang het merk) zeiden als
hun een sigaret werd aange
boden, laten zij nu een bot
„neen" horen. En dat „neen"
klinkt steeds harder naar
mate hun standvastigheid
saag niet. beter een gezonde
onruststoker dan een weg
kwijnende kettingroker,
afneemt. Speciaal tot hen
zouden we willen zeggen, ver-
I got it bad en that ain't good
Azalea.
De combinatie Armstrong-Elling
ton is vrij nieuw, al suggereert de
titel van deze plaat dat zij ook in
het verleden samen hebben ge
speeld. Tenzij men met .reunion"
bedoelt, dat men Satchmo en de
Duke in een studio bij elkaar heeft
gebracht kort nadat zij samen had
den meegewerkt aan de film „Paris
blues". Hoe dan ook. dit is de eerste
plaat waarop men deze twee groot
heden tegelijk kan beluisteren. Een
merkwaardige gewaarwording is dat
wel. Het lijkt alsof beiden zich een
beetje hebben aangepast. Elling
tons rol in deze is trouwens vrij be
scheiden behalve dat de zeven
nummers die Armstrong zingt en
speelt van zijn hand zijn, slaat hij
af en toe een paar (overigens zeer
functionele) noten op de piano aan.
Meer werk verzetten trombonist
Trummy Young, klarinettist Barney
Bigard (die heeft vroeger wel in El
lingtons band gespeeld», bassist
Mort Herbert en drummer Danny
Barcelona. Bijzonder fijn swingt de
schorre stem van Satchmo in „It
don't mean a thing".
Meisjes, we moeten eens
even ernstig met elkaar pra
ten. Het Nieuwe Jaar heeft
zijn intrede gedaan en het
wordt een Jaar vol beloften,
maar ook vol plichten. Plich
ten vooral voor jullie, meis
jes. Drie jaar hebben jullie
op je lauwertjes mogen rus
ten, nu wordt het tijd om de
handjes uit de mouwtjes te
steken. Drie jaar lang zijn
jullie achterna gelopen, ver
wend en ontzien, drie jaar
lang hebben jullie je volop
kunnen amuseren. Maar nu
is de tijd van werken aange
broken. nu kunnen jullie iets
terug doen voor die drie kos
telijke jaren.
Want. meisjes, nu is het
1964! En. meisjes. 1964 is een
schrikkeljaar! het is inder
tijd een mooie gedachte ge
weest om eens in de vier jaar
een beetje te schrikkélen.
Maar dan moeten jullie ook
mee willen helpen. We hopen
dat jullie het belang inzien
van dit jaar. Een belang dat
uitstijgt boven de gewone al
ledaagse zorgjes. een belang
ook. lieve wichtjes, dat in
jullie eigen, lieve belang is.
Voelde je je de laatste drie
jaar wat verwaarloosd? Aar
zel niet langer, neem schrik-
kelpillen en zelf het roer in
handen! Wacht niet tot je
wordt opgebeld, bel zelf. Blijf
niet zitten tot je ten dans
wordt gevraagd, stap er op af
en kies je partner zelf!
Schaam je je voor je o- of
x-benen? Slaap op een
schrikkelmatras en je o of x
neemt de benen!
Wees niet bang. doe het
zelf en je zult met open ar
men worden ontvangen!
Ook communistischChina
heeft zijn jeugdprobleem en het
is er een dat de partijbonzen in
Peking nogal wat hoofdbre
kens bezorgt als er we de New
Yorks Times mogen geloven.
Miljoenen studenten kunnen
namelijk hun studie niet voort
zetten door gebrek aan doceer-
ruimte en aan bekwame hoog
leraren. Vele studenten die op
deze manier hun toekomstplan
nen zien gedwarsboomd, zijn op
z'n zachtst gezegd zeer ontevre
den.
Dan is er het verregaande ge
brek aan werkgelegenheid in de
grote steden zoals Shanghai,
waar mannen met tientallen
jaren industriële ervaring wor
den ontslagen. Er is geen ge
schikt werk voor jongelui die zo
gelukkig zijn geweest hun diplo
ma's te halen. Zij lopen rond
zonder werk of moeten zich te
vreden stellen met een baantje
dat zij beneden hun capacitei
ten en waardigheid achten. Ook
zij zijn verbitterd. Het resultaat
is een steeds luider wordende
kritiek op de regering en een
toenemende bezorgdheid voor
het eigen welzijn, dat zeer in
strijd is met het onzelfzuchtig
idealisme zoals dat wordt ge
propageerd door Pekings leiders.
De consequentie van dit alles
maakt nu juist de regering zo be
zorgd: de jongelui worden afkerig
van het communisme en van deze
jongelui zal men het toch in de toe
komst moeten hebben. Bovendien
heeft dit een slechte invloed op de
pro-communistische neigingen van
jongelui die in andere overbevolkte
Aziatische landen als India en Ja
pan met hetzelfde probleem worden
geconfronteerd.
De bezorgdheid van de regering is
af te lezen uit de vele vermaningen
die in de Chinese communistische
organen worden gericht tot de la
gere partijleiders. Jeugdorganisaties
en tot de jongelui zelf.
De landelijke pers roept dat de
jeugd politieker moet worden op
gevoed. De dagbladen besteden ook
veel ruimte aan betuigingen van
trouw aan de communistische zaak
door „bekeerde" jonge mensen. Ve
len van hen verklaren dan in zo'n
interview, dat zij zich niet eer-der
hadden gerealiseerd hoe slecht hun
ouders het hebben gehad en hoe
goed alles nu gaat en zal gaan.
De toon van deze própaganda-
stroctn wijst er volgens Ingewijden
op. dat Peking zich wel heel erg be
zorgd maakt over deze vraagstuk
ken.
Begin 1957 werd het opvoedings
systeem onderbroken, doordat er
meer de nadruk moest worden ge
legd op de ideologie dan op de ele
mentaire algemene kennis. In het
vak vergrijsde leraren werden uit
gekreten voor „bourgeois" en aan
studenten werden allerlei moeilijk
heden in de weg gelegd.
In 1961 werden deze maatregelen
opgeheven. Tegelijkertijd echter
werd er veel waarde gehecht aan
politieke overtuiging en werd er de
voorkeur gegeven aan kinderen uit
boeren- of arbeidersgezinnen boven
die uit „betere milieus". Intussen
was het gebrek aan bekwame lera
ren nijpend geworden. Vaak werden
pas afgestudeerden zo voor de klas
gezet. Ervaren onderwijzers, eerder
als „bourgeois" bestempeld, werden
plotseling „gerehabiliteerd". In die
paar jaar is het aantal inschrijvin
gen voor lager middelbaar en hoger
onderwijs sterk teruggelopen.
Deze teruggang is vooral bedui
dend in China waar een diploma
van een middelbare school altijd
een toegangsbewijs is geweest voor
een witboord-baantje. Vandaag de
dag worden deze gediplomeerde
jongelui gedwongen zich te scharen
in de njen van boeren en arbeiders,
let* waarmee »e ateeds minder op
krugen.
