li
Kinderen parkeren in de bios
IK MOEST ER EVEN
BIJ GAAN ZITTEN
APPELS EN PEREN
'UIT en
i THUIS
Hoed u voor de kou
overpeinzing
tm
Jaterdag 28 september 1963
Pagina 3
1
hi M
De zoons hadden het deuk.
Zij hebben het altijd druk maar
ditmaal waren hun bezigheden
overtrokken met een waas van
geheimzinnigheid. Wanneer ik
meende dat zij rustig boven
mijn hoofd huiswerk zaten te
naken en ik mij er over ver
wonderde dat dit zónder ge
druis of heen-en-weer geloop
•erliep en deswege enigszins
ongerust een kijkje ging ne
men want je kunt nooit weten
met al die elektrische appara
ten in huis, en berichten over
(allout in de krant) dan bleken
te er helemaal niet te zijn.
Wel lagen hun boeken over een
stoel.
Dat verwonderde mij. Waar zaten
de zoons (zonder broek)? Toch niet
buiten?
Ja. buiten. Want noch in huis,
noch op zolder of in de garage viel
leen
dekkt
Vei
Allicht. Wy zijn toch de oprich
ters.
Ik nam nóg een kruk.
Dus daarom u-as je zo dikwijls
onvindbaar. Grutjes, waarom vertel
je me nooit iets? Dan had ik kun
nen zorgen dat je sportkleren bij
tijds in orde waren.
Sedert dat moment behoorde ik
tot de ingewijden en mocht ik aan
horen welke prestaties zij plachten
te leveren in de zelfgeschapen
voetbalvereniging.
Ik mocht ook de lidmaatschaps
kaarten typen. Ik mocht elke dag
ontzaglijk vieze broekjes en truitjes
wassen, want aan veldkeuring had
den de jongens van de nieuwe club
geen behoefte.
Ik mocht tientallen malen in de
week naar de voordeur rennen om
vreemde Jongens te woord te staan
die kwamen informeren of „het
vanavond nog doorging". Dan zei ik
maar „Ja" ofschoon de hemel mocht
weten waar zij het over hadden.
De telefoon stond te trillen van
de zenuwen wanneer er een heuse
competitie moest worden georgani
seerd. En mijn oren tuitten van de
verhalen over buitenspel en penal
ty's en kopstukken en redding-op-
het nippertje
Een veld hadden zij: welis
waar clandestien en niet hele
maal reglementair, maar dat
icas niet belangrijk. Het kon be
speeld toorden, vooral bij slecht
n spoor van de knapen te ont-
Verbaasd keerde ik terug tot mijn
dgen bezigheden, overigens wel ge
rustgesteld, want zelfs als zij in ze
ven sloten tegelijk liepen was dat
óg geen rampzonder broek.
Een tijdje later hoorde ik ge-
itommel. Aha. zij waren er dus
freer, blijkbaar door de keukendeur
nar binnen geglipt. Ik stond op,
eklom de trap en gluurde om een
ïoekje van de deur. Adriaan met
iroek aan, zat achter zijn bureautje
en blokte. Ik keek om een ander
ïoekje van een andere deur. Henk,
mét broek, knoeide aan zijn radio
Hallo, zei ik.
Waar hebben jullie gezeten?
0!, buiten was onveranderlijk
iet nonchalante antwoord. Hetgeen
iiin methode u-as om mij duidelijk
e maken, dat zij geen menging
Pensten.
Tot ik enkele dagen later een kast
choonmaakte. Onmiddellijk viel
nij een zwaar bemodderd kort
broekje op. Er onder lag een nóg
viezere trui. Daar na ging ik. mij
herinnerend dat de zoons wel vaker
vergaten vuile kledingstukken in de
was te geven, ook de andere kast
inspecteren en trof daar eveneens
een paar klonten modder aan,
vaartussen zich enig textiel bleek
e bevinden. Hup, in de wasmand,
lie slordige kinderen toch!
's Avonds kwam Adriaan met
een ongelukkig gezicht in de
keuken.
Mams. ik ben wat kwijt, zei
hij bedrukt.
Goed zoeken jongen, adviseer
de ik. Hij keek geërgerd.
Mijn sportbroekje dat blau
we, zei hü kortaf.
O, dat hangt buiten in de re
gen te drogen. Ik heb het van
daag uitgewassen, want het was
niet toonbaar meer. antwoorddde
ik opgewekt.
Maar ik heb het nódig.
Waarvoor? 't Is vandaag geen
trainingsavond van de atletiek-
club.
Toch heb ik het nodig. Ik kan
niet in een lange broek gaan
voetballen.
Voetballen?
Ja, met de club.
Welke club?
De onze.
Ik ging er even by zitten.
Sedert wanneer ben Jij lid van
en voetbalclub? Daar wist ik niets
an. Sedert drie weken. Wat moet
t nu aantrekken.
Je hebt nog een groen sport-
iroekje.
Maar blauw is de clubkleur, pro
testeerde hij. Dat hebben wij zo
hstgesteld omdat Henk en ik al
kbei al een blauw broekje hadden.
Ja, jamaar mogen Jullie je
*igen kleur vaststellen?
Parijs zorgt goed voor ons
deze winter. Van top tot teen
worden we warm ingepakt.
Dat de elegantie van .de top'
er helemaal niet onder hoeft te
lijden tonen deze foto's:
Geheel links een hoed van
fazanteveren uit Londen. De
ontwerpster Isabel Babianski
gaf hem een voile met grote ga
ten.
Daarnaast een hoed van
groene en witte grove tweed,
die ook werd gebruikt voor het
jasje. De foulard is gemaakt
van anthraciet-grijze wol.
evenals de bijpassende rok voor
dit ensemble van Jacques Es-
terel.
Hiernaast een ontwerp van
het huis Dior, een tailleur met
bijpassende hoed en brede das.
alles gemaakt van pied-de-pou-
le in de kleuren créole en rood.
(Van onze correspondent in
Washington)
Hanengekraai hoort men niet
in een grote Amerikaanse stad.
Daarom heeft men daar beslist
een wekker nodig. Dat kan
echter een wekker zijn, die te
vens de radio aanzet en koffie
maakt. Terwijl de koffie in de
moderne .percolator" gezellig
doet rammelen, begint de huis
houding op dreef te komen.
De vrouw des huizes is heel ac
tief geweest en heeft voor het ont
bijt haar haar nog even gewassen.
Het drogen is geen probleem: zy
heeft een haardroger, die als een
reuzen-badmuts op haar hoofd
staat. Om haar middel draagt ze
een elektrisch apparaat, dat via
een slang warme lucht onder die
muts blaast. Het gezoem van dit
toestel is niet luider dan het spin
nen van vier katten en mevrouw
die haar oren buiten de muts
laat) kan zo naar de radio blijven
luisteren. Zij behoeft, al drogende,
niet stil te zitten. Het toestel om
haar middel is door een draad met
een stopcontact verbonden en als
die draad maar lang genoeg is. kan
zij van alles in huis doen. Zi) kan
bijvoorbeeld haar tanden poetsen
met die elektrische tandenborstels,
die sedert een jaar zulk een opgang
maken in Amerika en die het och-
tendgesnor nog hebben opgevoerd.
Deze elektrische tandenborstels,
kosten tussen de drie en de twintig
dollar. De goedkoopste zijn vaak
afkomstig uit Japan en men be
weer, want dan kwam er nie
mand. Scheids- en grensrech
ters beschouwden zij als over
bodige luxe, kleedkamers even
eens. Het aantal spelers vari
eerde sterk. Soms kwamen er
zes. soms. drie, soms tien.
Nooit tweeëntwintig in mijn
bescheiden leke-ogen het mini
mum om er een voetbalwedstrijd
mee te spelen. Maar de zoons,
deskundig als alle jongens op
hun leeftijd, lachten mij uit om
die dwaze veronderstelling en
toonde aan dat je een „jofel
partijtje" kon spelen op deze
voorwaarde dat er ergens een
paal stond en er minstens één
keeper aanwezig icas. De rest
mikte dan op het doel en had
pret.
Maar is dit nu een echte club?
vroeg ik twijfelend. Zijn jullie inge
schreven bij de KNVB?
Dat komt gauw genoeg, zeiden zij
ernstig. Denkelijk gaan wij over een
paar Jaar over naar 't betaalde
voetbal. Op 't ogenblik storten al
le leden een kwartje in de week. ter
bestrijding van de onkosten.
Hebben jullie dan onkosten'
vroeg ik verbaasd. Even was er een
lichte aarzeling. Toen bekende
Adriaan
Ja, wij sparen voor een voetbal
een echte.
Waarmede zonneklaar is bewe
zen dat voetballen geen sport, geen
beroep, geen ontspanning is, maar
een instinct.
THEA BECKMAN
Uit de collectie van Pierre
Cardin is deze eenvoudige en
toch heel aparte japon met de
"gaucho"-kraag.
Verkiezingsstrijd
tussen de seksen
De campagne voor de verkie
zing van een burgemeester en
leden van de gemeenteraad van
het dorp Sulphur Rock in het
noorden van de Amerikaanse
staat Arkansas gaat ditmaal
tussen de mannen en de vrou
wen. Op het ogenblik zijn de
mannen in het dorp aan het
bewind. De vrouwen, die de
mannelijke dorpsregering moet
zijn, hebben zich verenigd in een
partij die zeven kandidaten
heeft gesteld om de manlijke
functionarissen te vervangen.
Mevrouw Travis, de presiden
te van de vrouwenpartij, zei
geen heftige verkiezingsstrijd te
verwachten. ,jHet blijft een
vriendschappelijke strijd. Wan-
naar zij winnen, zullen tue de
verliezers een maaltijd aanbie
den".
De kans dat een herstem
ming noodzakelijk zal iijn is
overigens groot, want van beide
geslachten zijn er ongeveer
evenveel stemgerechtigden.
weert, dat borstels, die op de kracht
van een batterijtje borstelen, niet
erg bevredigend zijn. Maar over de
duurdere apparaten is het publiek
enthousiast.
Voor de kinderen is tanden
poetsen een modern spelletje ge
worden en als ze het instrument
pas hebben, halen ze buur-
vriendjes binnen om te laten
zien hoe goed het gaat.
Gezoem en gesnor
Een goed Ingericht Amerikaans
huls heeft meer dan één badkamer.
Dat is niet zulk een bijzondere luxe.
want wie Amerika kent. weet dat
men niet alleen om zich te wassen
naar de badkamer gaat. Ter
wijl moeder heur haar droogt en
de kinderen hun tanden en tand
vlees schrobben, kan vader aich in
een afzonderlijke badkamer sche
ren. Elektrisch natuurlijk. Werke
lijk. het is een gemotoriseerd reveil
Toch heeft dat gezoem en gesnor
wel voordelen: air-conditioning, die
het huis koel blaast hoort men bij
na niet meer en de televisie van de
buurvrouw die al om zeven urn
's ochtends wordt aangezet, wordt
ook vrijwel overstemd. Maar van
huiselijke conversatie komt niet
veel terecht en dat is ideaal voor
mensen die daar 's ochtends moei
te mee hebben.
..Kinderen zijn hinderen"
moet vader Cats gezegd heb
ben. Had hij echter in de twin
tigste eeuw in Amerika ge
leefd. dan had hij kunnen
waarnemen, hoe de maat
schappij er toe meewerkte om
de ouders van die kinderhinder
te ontlasten.
Er zijn ongeveer 6500 .shopping-
centers" in de Verenigde Staten
verrezen. In Europa komen ze ook
en men zal dus al wel weten, wat
dat zijn: op strategische punten,
gemakkelijk bereikbaar vanuit een
of meer voorsteden graven bulldo
zers een kolossaal terrein af. Op
die woestijn van zand of klei maakt
men een enorm parkeer-terrein en
daar omheen bouwt men allerlei
winkels. Niemand in die buiten-
steedse nederzettingen hoeft meer
naar de oude stad om inkopen te
doen, want in een modern win
kelcentrum vindt men niet alleen
een ..drugstore" en een „supermar
ket". maar ook modezaken, schoen
winkels en heel vaak een bioscoop.
Het schijnt, dat ongeveer een derde
van alle bioscoopzalen, die de laat
ste twee Jaar in Amerika gebouwd
zijn, verrezen zUn in zulke winkel
centra. Voor de bioscooponderne
mer is dat een goede plaats: dicht
bij de woonhuizen van een betrek
kelijk welgesteld publiek en
'savond6 ruime parkeergelegenheid
vlak voor de deur.
Parkeerplaats
Overdag, wanneer men geen
films voor volwassenen ver
toont, zijn sommige van die
bioscopen zelf een soort parkeer
plaats: een „huis van bewaring
voor kinderen. De eigenaars van
de winkels in zulk een centrum
hebben beseft, dat de moeders
veel rustiger (en veel uitgebrei
der) inkopen doen, wanneer zij
geen kinderen aan hun rokken
(of shorts) hebben hangen. Die
moeders kunnen daarom hun
kinderen gratis parkeren in de
bioscoop.
Daar krijgen zij een plastic letter
op hun rug de eerste letter van
hun achternaam en vervolgens
worden zij alfabetisch gestald.
Helemaal donker is het niet in de
zaal en de moeders kunnen hun
kinderen op die manier gemakke
lijk terugvinden. De films die ver
toond worden (veel tekenfilms)
zijn berekend op een Jeugdig pu
bliek, maar de allerkleinste dreu-
messen kan men kwijt in een spe
ciaal zaaltje, waar een deskundige
juffrouw hen bezig houdt of als
haar dat lukt te slapen legt in
bedjes.
De bioscoop-eigenaar wordt be
taald door de winkeliers en ver
dient bovendien nog door de ver
koop van ijsjes en limonade.
Streng
zou zijn, dat men kinderen com
plexen bezorgde door hun te veel te
verbieden. Men is een beetje aan
het terugkomen van die omzichtig
heid in de opvoeding en het volgen-
de verhaal kan daar een symptoom
van zijn:
Een moeder had haar doch
tertje geparkeerd in zo'n speel
kamer bij 'n winkelcentrum. Na
ruim een uur kwam ze de kleine
Carol weer ophalen. Die zat fier
en gelukkig op een hobbelpaard
en wilde niet met haar moeder
mee.
De gediplomeerde oppas pro
beerde het kind te overreden:
mama moest eten gaan koken,
want papa kwam gauw thuis,
maar geen succes.
„I am not going home", zei
Carol, hoog te paard.
De directeur van de bioscoop
werd er bij gehaald. Die vertel
de, damen het zaaltje spoedig
zou sluiten, dan zou het donker
worden en dan zou de kleine
Carol helemaal alleen zijn. Maar
het kind bleef onwrikbaar in
het zadel.
Ten einde raad belde men een
kinderpsychiater op. In vliegen
de vaart kwam hij aangereden.
Hij ziet Carol, gaat naar haar
toe, fluistert haar iets in het
ooren onmiddellijk klimt zij
van haar paard. Zij geeft gauw
haar moeder een handje en is
verder de gehoorzaamheid zelve.
Op weg naar huis kon de moe
der haar nieuwsgierigheid niet
langer bedwingen: „Wat zei die
meneer tegen je. Carol?"
Nog diep onder de indruk ant
woordde het kind: ..Hij zei: als
je niet onmiddellijk van dat
paard af komt, krijg je een pak
op je broek zoals je nog nooit
gehad hebt".
Van het huis Dior is deze avondjapon van zwart mousseline
plissée met ceintuur in de taill.
(W)ETENS WAARD
't Is dus nu tijd om weer eens een
lekker appeltaart te maken, gebak
ken met roomboter en natuurlijk
gevuld met de juiste appelsoort
(bijvoorbeeld James Grieve).
Appeltaart
Maak van 150 g bloem, 100 g bo
ter. 75 g basterdsuiker, zout, vanille
en citroenrasp een zandtaartdeeg.
Bekleed hiermee een ingevette
We hebben de indruk, dat de
Amerikaanse ouders de laatste tijd
wat strenger worden bij de opvoe
ding van hun kinderen. Buiten
Amerika meent men altijd, dat
Amerikaanse kinderen zo ongeveer
alles mogen doen waar zij zin in
hebben. De Amerikaanse theorie
springvorm. Vul deze daarna met
schijfjes friszure apoel, die dak
pansgewijze over elkaar heen wor
den gelegd. Strooi er wrat rozijnen
over. Klop 2 eieren met 50 g suiker
los en iets kaneel. Giet dit mengsel
over de vulling. Snijdt van restan
ten deeg reepjes, die als een net
werk over de vulling worden gelegd.
Vouw de rand van de taart om tot
de vulling, bestrijk het netwerk met
HNIMNINHMIMMII
Op de groenteveilingen is in september duide
lijk te zien dat de zomer op zijn eind loopt, maar
op de fruitveilingen ligt het anders. Daar begint
deze maand de drukte toe te nemen en dat be
treft dan vooral de belangrijkste vruchten van
september: appels en peren.
„Vrouwen spelen een prakti
sche rol in de voeding van de
hongerige mens". Dat vind ik
een mooie zin, en treffend ge
ïllustreerd in zo'n fraai uitge
voerd Amerikaans damestijd
schrift, propvol met adverten
ties, die een mens 't water om
de tanden doen lopen. Een van
die advertenties toonde een gui
tig jongetje, gezeten achter een
kom vermicellisoep geen
slierten, maar ringetjes, .flé
mamma" zegt 't jongetje
hoe krijg je die vermicelli zo
mooi rond?"
Nu had natuurlijk niet mam
ma, maar de vermicellifabriek
dit wonder tot stand gebracht,
maar voor 't jongetje gold toch:
ik heb honger dus ik kreeg van
mamma lekkere soep met leuke
figuurtjes erin en wie zou die
anders gemaakt hebben dan
natuurlijk: mamma zelf!
Dit jongetje woont vanzelf
sprekend in de welvarende
goedgevoede helft van de we
reld!! ..Vrouwen spelen een
praktische rol in de voeding van
de hongerige mens". Die wérke
lijk hongerige mens woont in de
andere helft! De fraaie aange
haalde volzin is dan ook geen
lichtelijk opgeschroefde manier
om te zeggen dat moeder de
vrouw doorgaans voor 't eten
zorgt, maar geciteerd uit een ar
tikel over ,J)e vrouw en het we
reld voedsel congres" in 't
maandblad van de NOVIB „Onze
Wereld".
Dat congres werd begin juni
in Washington geopend door
president Kennedy en het was
een Nederlandse vrouw me
vrouw C. J. van Beekhoffvan
Selms, sinds jaren presidente
van de wereldorganisatie van
plattelandsvrouwen die in dat
internationale e-n bij uitstek
deskundige gezelschap duidelijk
maakte, hoe 'n voor de hand
liggende taak het is voor de
vrouwen, om een belangrijk en
vooral praktisch aandeel te ne
men in de wereldomvattende
anti honger campagne. .JCijk
eens heren" zei mevrouw
Beekhoff (in plechtiger bewoor
dingen natuurlijk) zorgen
dat anderen te eten krijgen, ligt
ons vrouwen nu eenmaal; in 't
klein, maar óók in 't héél groot
Daar zijn de diverse vrouwen
organisaties bij in te schakelen,
maar ook de „ongeorganiseer
den" zijn te bereiken door klare
taal en duidelijke voorbeelden.
„En", zei mevrouw van Beek
hoff en dat vond ik zo kern
achtig „als die belangstelling
eenmaal gewekt is, dan zult u
eens zien hoe de aldus gevorm
de macht van al die vrouwen
direct klaar staat om zonder
sentimentaliteit mee te doen
aan de bestrijding van de hon
ger". Want we zijn allemaal wel
geneigd om bij 't zien van een
schattig donkerogig, maar uit-
gehonderd India's kindje verte
derd uit te roepen „ach icat een
lievertje". Maar als 't er op aan
komt kunnen vrouwen inder
daad alle sentimentaliteit laten
varen en de handen uit de mou
wen steken. Vanwege die „in
nerlijke behoefte om een prak
tische rol te spelen in de voe
ding van de hongerige mens".
We hoeven ons helemaal niet
te verbeelden dat, als wij, vrou
wen, ons met de zaken gaan be
moeien, de wereld ineens zien
derogen en onmiskenbaar ver
beterd wordtDan zou de invoe
ring van het vrouwenkiesrecht
dat hebben moeten bewijzen
Maar 't is wel te hopen dat
vooral door de praktische mede
werking van de vrouwen ook de
miljoenen nu nog hongerende
kindertjes het een zó doodge
woon zullen vinden dat mamma
iedere dag voor eten zorgt, dat
ze er niet van op zouden kijken
als ze zelfs de vermicelliringetjes
eigenhandig gemaakt had.
HERMINE G.
ei en bak de taart in :{i uur in een
matig hete oven goudbruin en gaar
Coupe belle Héline
Doe een schep vanilleijs onderin
een wijdglas en leg hierop in de
lengte doorgesneden gesuikerde pe
ren (of peren uit blik). Giet hier
over een warme chocoladesaus en
garneer dit met een rand slagroom
en was gehakte noten
Coupe pêche melba
Vul een coupeglas half om half met
vanille Us en aarbeien ys. Garneer
deze met een halve perzik, die met
marasquin is besprei.'xeld en met
gesnipperde, geroosterde amandelen
is bestrooid. Spuit er een rand slag
room omheen.
Paprika-spaghetti
100 g spekblokjes ii* 20 g boter
bakken. 6 paprika's er in reepjes
gesneden bijdoen en 10 minuten
meesmoren. 250 g tomaten in stuk
jes snijden en in 't spek in paprika
mengsel zacht maken en vermen
gen met 400 g gaar gekookte
spaghetti. Met zout en peper op
smaak afmaken, op een schotel sta
pelen en bedekken met kaassaus De
rest van de kaassaus er apart bij
geven.
Montagne Russe
Doe in een vlaschaal een laag
vanillevla, leg hierop met Jam be
streken biscuits hierover de rest
van de vanillevla en garneer de bo
venzijde met vlokken stijf geslagen
eiwit en geconfyte vruchtjes.
Bestrooi het geheel met suiker,
die met een druppeltje rode plan-
tenkleurstof roze is gekleurd.
