HIJ, DIE" VERRE REIZEN DOEI! Klokkenjager H. Baerveldt op zoek naar antiek PLASMA-BRANDER Waarde van speler blijkt pas in moeilijke omstandigheden A HOE WERKT HET! een blauwe mantel Met een alcohol- vlam bereikt men slechts een hitte van 800° C -v/? -lilT D* rakettentechniek, die werkt met hoog- ~m' I Ohittebestendige materialen, heeft de tech- WyA v nlek van het opwekken van hoge tempera- P sïf nil turen voor de bewerking daarvan op de voorgrond gebracht. mu LS wo Ifroam spits als kathode buitengele iderj plasmovlam Dit kan 0.0. geschieden door de boog met gas onder druk door een opening te blazer.. wond De Mekér-brander geeft I met lichtgas en lucht 1900°C, met waterstof en zuurstof 2B00°C. De acethyleen- zuurstof- vlam bereikt 31000 (Smeltpunt wolfraam Is echter 3400°C). ter. viameoog levert tot 6000°C. doch aan merkelijk meer bij con centratie van het boog plasma. Het terugvormen der tot plasma ontlede en geïoniseerde werkgas- moleculen levert de zeer hoqe temperatuur Bij de ELECTRONIC TORCH (plasmabrander) wordt In een coaxiale geleider een gas ontleed en geïoniseerd ineen veld van zeer hogefre- guentie,en uit een opening geblazen Zaterdag 3 augustus 1963 De uitgestrekte strooptochten der Vikings (Noormannen) zeerovers bij uitstek, vor men nog steeds een bron van in spiratie voor veel jongeren, die bij alle hedendaagse nuchterheid toch nog niet hun gevoel voor romantiek verloren hebben. De Viking-schepen zeilden in vroeger eeuwen naar alle kan ten uit als gevolg van de on vruchtbaarheid van het Scandi navische land. Wie de verhalen erover gele zen heeft, weet dat de Noor mannen reeds in de negende eeuw doordrongen tot in de Middellandse Zee en de kusten plunderden tot aan Griekenland en Klein-Azië toe, om van dich terbij gelegen landen maar niet te spreken. Tot die kleinere landen be hoorde ook het onze: by herha ling deden zij hier invallen, waarbij zij zelfs verwoestingen aanrichtten in Utrecht. Het avontuur zat hen in het bloed. Ook de huidige padvin ders zijn avontuurlijk, zij het gelukkig op heel andere wijze. Voor de waterpadvinders is een Vikingschip „het" ideaal: zo'n kleine boot zonder dek, waarmee de krijgszuchtige man nen ook de rivieren konden op varen om hun verlangen naar oorlogsroem bot te vieren, wekt herinneringen aan een tijd, waarin het „onverwachte" en „de verrassing" het leven bewogen - Heid en kleur gaven. Twee zaken, die vanzelfspre- tend ook de tegenwoordige jeugd fascineren. Sinds kort is een groep Deen se padvinders nu in het bezit van een „echt" Vi kingschip van viereneenhalve ton. Het is gebouwd naar authen tieke tekeningen uit het Deens Nationaal Museum en de jonge zeilers voelen er zich zo trots op als pauwen. Herinneringen aan een .groot se" tijd doemen voor hun gees tesoog op en diep in hun hart zouden zy misschien ook wel eens op „roof" willen uittrekken. Gelukkig is de beschaving sinds die rooftochten er heel wat op vooruitgegaan, zodat, daar voor geen gevaar meer bestaat. Maar met wat fantasie kunnen zy zich toch Indenken mannen van „de daad" te zijn en „met juit belaan" weer huiswaarts te :rekkken als in die wilde tyd van lang geleden, toen de Noor- nanoen nog veroveraars en te- ?eiykertijd grondleggers van nieuwe rijken waren. Het is wel een beetje terug grijpen op een geweldda dige en barbaarse periode in de historie, maar wie kan het deze jongens kwalijk nemen, dat zij er zich toe aangetrokken voelen? Er is in deze geciviliseerde en aan banden gelegde maatschap pij zó weinig gelegenheid zich werkelijk „uit te leven", dat „doen alsóf" niet verboden kan worden, om érger te voorkomen. Het is dus best begrijpelijk, dat deze jeugdige zeilers, die zich als eertijds „koningen" op hun schip voelen hun tochten met onbekende bestemming in vakantietijd ondernemen om er bij thuiskomst over te Jubelen. Want... hij die verre reizen doet, kan véél verhalen. En dat zullen ze zeker doen! FANTASIO. Klokkenjager Baerveldt kreeg zijn liefde voor oude klokken al als kind. Hij hielp zijn moeder, die een manufacturenhan- del had. met het wegbrengen van bestellingen ln het dorp. In zijn mand met textielgoederen lag op de Onze bridgerubriek Het is een oude wijsheid, dat men de waarde van een sol daat eerst in oorlogstijd leert kennen. Evenzeer geldt dat voor toernooispelers: slechts in de moeilijkste omstandigheden leert men hun waarde kennen. In St. Vincent (It.) hebben de toeschouwers in juni van dit jaar kunnen zien, dat menige reputatie op het meedogenloze bridge-rama (demonstratieta bleau) ernstig in de knoei kwam. Zie dit spel: Sch. B7 Ha. A V 8 7 3 Ru. 10 7 6 5 KI. 3 2 N WO z Sch. A H 8 5 4 3 Ha. H Ru. H V 8 KI. V9 7 De Italianen hadden met deze N'Z-spellen tot drie schoppen gebo den, maar aan de andere tafel be reikten de Amerikanen het man chebod, na volgend biedverloop zuid één schoppen noord een Sansatout zuid drie schoppen noord vier schoppen. Zuids drie schoppen bod is nogal geforcesrd. maar gezien de stand van de wed strijd op dat ogenblik, wel begrijpe lijk: er waren nog maar 16 spellen te spelen en de Amerikanen ston den twtntig punten achter. West speelde klaveraas voor (van aas-heer) en oost speelde de kla ver-vier by (afwyzend). In de tweede slag legde west schoppen tien op tafel hoe had zuid moe ten spelen? De Amerikaanse zuidspeler begon al een ernstige fout maken, door er niet voldoende over na te den ken. In dit wereldkampioenschap gold geen tijdlimiet voor de spellen en diverse Europese spelers dachten in zo'n situatie wel eens vyf a tien minuten na: uiterst vervelend in een huiselijk partijtje, maar begrij pelijk ln een wereldkampioenschap. De eerste vraag Is wat zal West in sclioppen hebben? De tien sec Het is hoogst onwaarschynlyk. dat west ln dat geval de schoppen tien zou spelen, want hy zou bijv. vrouw -acht-vier bij oost kapot spelen. Zou west schoppen tien-negen sec. kunnen hebben? Dat kan maar in dat geval heeft men geen haast de schoppen boer van taiel te spe len, dat kan later nog wel gebeu ren. Zou west schoppen 102 kun nen hebben? Zou een speler die in een wereldkampioenschap speel'. zon sullige voortzetting kiezen? Neen in dit laatste geval zou west beslist geen schoppen 10 ge speeld hebben; het gevaar om byv. schoppenheer <of vrouw)-negen- klein by oost stuk te spelen, zou west te groot geacht hebben. Conclusie Overweegt men alles rustig, dan komt men tot de conclusie, dat west schoppen gespeeld zal hebben van de tien-negen, al dan niet met klei nere kaarten. Zeker is het ook, dat west niet de schoppen vrouw zal hebben hy zou. door schoppen te spelen, het contract cadeau kunnen geven. De spelleider moet. na alles zorg vuldig overwogen te hebben, in slag 2 de schoppen 7 van tafel bijspelen. Valt de schoppen vrouw niet. dan kan hy later van tafel altijd nog wel schoppenboer spelen hopen de bij west de schoppen tien-negen sec te vinden Als noord in slag 2 schoppen 7 had bijgespeeld, zou de schoppen vrouw zyn gevallen (sec», zuid schoppenaas. Hierna harten- heer. dan met troefboer naar tafel en vervolgens op twee hoge har tens de twee verliezende klavers op ruimen. Dan ruiten naspelen op hoop van zegen, nl. dat de ruiten- boer tweede zit. West had oorspron- kelyk: Sch. 10 9 6 2; Ha. B 9 4 2: Ru. B 4; KI. A H 8— en het con tract was dus te winnen geweest. In de praktyk ging de Amerikaanse zuidspeler twee down, omdat hy de schoppen tien dekte met de boer de juiste afstraffing voor onjuist spel! De Amerikanen verloren thans aan het spel 200 punten en nog eens 170 aan de andere tafel (Belladon na bood drie doch maakte 4 schop pen). 370 punten 9 matchpunten. Had zuid het spel gewonnen, dan had Amerika 450 winst geboekt 10 matchpunten. een verschil van 19 m.p. I)e wedstrijd ItaliëAmeri ka ging voor de Amerikanen roet 294—313 verloren.... Op de boerderij De heer Baerveldt komt nogal eens op oude hofsteden, waar hy klokken komt ophalen. Soms leest hy een advertentie in een krant, dan weer krygt hy een tip van een relatie, die zyn liefde voor antiek kent en die hem de raad geeft eens by een landbouwer, ergens in het land, langs te gaan. Ik ken boeren, zegt de heer Baerveldt. die de fraaiste uurwer ken in hun bezit hebben. Vaak staan die klokken op een ereplaats in de woonkamer, maar het gebeurt ook wel dat ze staan weggeschoven in een bykeuken of op de rommel zolder. Het spreekt vanzelf dat de heer Baerveldt dan de eigenaars tracht te bewegen afstand te doen van hun uurwerk en op die wy ze is hy er in geslaagd zyn verzameling niet onbelangrijk te vergroten. Ook door het bezoeken van vei lingen is zyn collectie in de loop der Jaren aanzieniyk uitgebreid. Zelf verkoopt hy ook weer, want heel wat medeverzamelaars zyn zyn adres aan de Emmalaan ln Alphen aan den Ryn gaan ken nen als een echt klokhuis. Symbolen Behalve bybelse voorstellingen hebben talrijke oude klokken ook andere symbolische voor stellingen, zegt de heer Baerveldt. Vaak komt het onderwerp de tyd terug. Er Is dan een afbeelding van Vader Tyd met zyn zeis, terwyi er meestal ook een haan by staat als het symbool van het leven. Ik heb hier een kantoorklok ln de vaktaal een kantoortje- of een no taris klok. En hier een boerderij - klok, waarop een bewegende boer prijkt, die zyn vee naar de markt brengt. Op de voorstelling ls ook het karnen in beeld gebracht. Het is een echt stemmingsbeeld van het leven op de hoeve, dat dit uurwerk oproept. Geen wonder dat deze klok afkomstig is van het platteland. Toevallig hoorde lk dat dit uur werk op een boerderij stond, waar men het van de hand wilde doen. Ik ben er meteen op afgegaan om de klok te kopen. Antiek in de tuin bodem een heel oude wekker, die hy ten geschenke had gekregen van een dorpsgenoot. Het ding loopt toch niet meer. zei de gever, maar de Jonge Baer veldt kon de verleiding niet weer staan om het wekkertje aan een nader onderzoek te onderwerpen. Hy knutselde er net zo lang aan. tot dat het uurwerk weer ging func tioneren. 's Avonds, als de bestellin gen gedaan waren, trok hy zich met zyn schat terug ln zyn slaap kamer en urenlang zwoegde hy aan het herstel. Tenslotte liep het, maar de heer Baerveldt was daarmee niet tevreden. Hy wilde ook weten waarom de wekker weer liep en dus ging de wekker weer uit elkaar. Ook nadat hy het geheim had ont dekt, bleef hy de wekker in- en uit- elkaar halen. In de mand e wekker ging mee in de mand T) en deed dienst als horloge. Na ■I—' zyn huweiyk bleef de heer Baerveldt de klok trouw en hy schafte een oude Friese staartklok aan, zyn eerste grote stuk. Sinds dien is zyn collectie snel gegroeid. Als hy een klok had gekocht, die het niet deed, bleef hy net zo lang repareren totdat het euvel verhol pen was. Hy verkocht klokken, die hy voor even tien gulden kocht voor het dubbele. Nu zouden ze meer dan driehonderd gulden op brengen Er kwam eens een scheepjesklok, waarop hy zelf een schip zette. Nu zegt hy: steeds meer mensen willen in hun moderne interieur een an tieke klok hebben. Dat maakt de jacht er op, nu de vraag stygt, al leen maar spannender en dat maakt de voldoening nog groter als hy weer een oude klok kan mee voeren naar zyn Alphense klok huis. Klokkenjager Baerveldt droomt van klokken styi ingerichte woning. Klokkenverzamelaar Baerveldt noem me maar een klokkenjager, het is een sport voor me geworden) ontkent dat klokken „klokken zyn". Hy zal onmiddeliyk zyn bezoeker inwyden in de geheimen van de tJjd. Dan volgt ook een wandeling langs de wanden van zyn huis, ter- wyi hy alles vertelt over slingers en pendules, gewichten en uurwer ken, staande en zuilenhorloges, cy- ferplaten en uurwerken met een wyzer. Want, meent hy. Iedere klok heeft een eigen gezicht. Verhalen ie daarbij wat ongelovig W mocht kijken, voert de Al phense klokkenjager naar de klok, die een ereplaats in zyn woning inneemt en die hy kortweg „Abrahams offerande" noemt. Hy vertelt het bybelverhaal van de tocht van de aartsvader Abraham, die zyn zoon zou moeten offeren. Dit verhaal staat op deze klok uit gebeeld, demonstreert de trotse be zitter van deze klok. Want boven de wyzerplaat van deze antieke klok is een mechanisme aangebracht, dat het offer van de oude patriarch ln herinnering brengt. De aartsvader wordt voorgesteld, terwyi hy op het punt staat zyn zoon Isaak te offe ren en daartoe het offermes al op geheven heeft. Wie eventueel het verhaal niet mocht kennen, kan het van de klok leren, zegt de heer Baerveldt, want wie de afbeelding goed bekykt ziet ln de struiken al de bok opdoemen, die straks de plaats van de zoon van de patriarch gaat innemen De heer Baerveldt en zyn vrouw en dochter Anneke zyn het daar volkomen mee eens zegt: dit is een heel mooie klok. wy zyn er erg gelukkig mee. Mevrouw Baerveldt deelt de liefde van haar man voor antieke uurwerken. Zelf zegt ze: heel wat van die klokken hebben bybelse voorstellingen. Het was vroeger gewoonte verhalen uit de bybel op de klok, die ln de wo ning een dominerende plaats In nam. uit te beelden. ZALS HET KLOKJE bU hem thuis tikt, tikt het nergens. Maar toch is hy weinig thuis, Alphenaar H. Baerveldt, in heel de Zuidhollandse ge meente Alphen-aan-den-Ryn bekend als klokkenjager. Maar het is juist zijn liefde voor klonken, die hem zo „uithuizig" maakt en steeds weer op jacht doet gaan naar nieuwe exemplaren. In zyn woning aan de Emmalaan, waarvoor een groot bord met „an tiek" zyn grote liefhebberij aanduidt, hangt een Friese staartklok naast een Franse console. Wat verderop een Zaans hangklokje en een stoeltjes- klok. Als hij thuis is, gaat zyn belangstelling naar zyn unieke klokken- verzameling, maar wanneer hy hoort, dat er ergens in het land een uur werk te koop wordt aangeboden en voor hem is een uurwerk alleen maar een antiek uurwerk dan drijft zyn hobby hem de deur uit en gaat hy op reis naar de verst afgelegen streken. Ik zwerf er het hele land voor door, vertelt hy, als ik een klok op het spoor mocht komen, die me aanstaat, wil lk hem ook hebben. En als het uurwerk het niet meer doet, is dat geen enkel bezwaar. Ik ga er dan wel een paar avonden rustig voor zitten. Klokhuis Alphen kent de woning van de heer Baerveldt als het klokhuis. Dat ligt natuuriyk ook aan het klokke- schild ln zyn tuin, dat nogal wat belangstelling trekt door de antieke klok, die er op staat afgebeeld. Ten overvloede staat er nog by „an tiek". Maar het klokhuis van de heer Baerveldt kreeg vooral bekend heid door de vele historische uur werken zelf, die alle op eigen toon de tyd wegtikken in zyn geheel in Hobby begon met een oude wekker

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1963 | | pagina 7