Talentenjacht
dunt gelederen
uit van jonge
technici
Blakey en Clarke op een plaal
Donna maakte spijkerbroek populair
Amerika „ronselt" Europese specialisten
Jeugdfestival Velp
KRIS-KRAS
TE PAS EN
TE ONPAS
Politiek
JAZZ op Lp., e.p. en single
re
Zaterdag 20 Juli 1963
Zorg dat je een technische bolleboos wordt. Dan hoef1 je je
geen zorgen te maken, of je er wel of niet bij komt. Kom je niet,
dan halen ze je wel.
Zo is de situatie op het ogenblik in Europa, waar een ontstel-
fa lend groot aantal jonge, begaafde technici wordt ..geronseld"
door Amerikaanse talentenjagers.
In Oostenrijk worden jonge we-
w. tenschappelijke hulpkrachten, dus
vi docenten, assistenten en bibliothe
carissen. zo slecht betaald dat zij
niet aan trouwen kunnen denken
en ook de noodzakelijke boeken niet
kunnen aanschaffen. Wanneer deze
mensen een goed artikel in een
vakblad publiceren, krijgen ze vaak
een aanbod om aan een buiten
landse universiteit te komen wer
ken tegen een veel beter salaris.
Daarom emigreren de meesten.
Het resultaat is dat er bijvoor
beeld aan de Weense universiteit,
een van de grootste en oudste van
Europa, een schreeuwend gebrek
aan hoogleraren is. Op één facul
teit zijn 3200 studenten ingeschre
ven, maar er staan hun slechts ze
ven gewone hoogleraren ter be-
o schikking. Dezelfde faculteit in het
veel kleinere Marburg telt hoog-
i stens 1500 studenten, maar daar
beschikt men over veertien gewone
hoogleraren. En dat terwijl het
aantal studenten vooral ook door
ial toeloop uit het Nabije Oosten)
steeds toeneemt. Voor de meeste
11 hoofd-colleges wordt op het ogen
blik dan ook televisie ingeschakeld,
zodat zij in twee of drie zalen tege
lijkertijd kunnen worden gevolgd,
mb
ilai
De meeste wetenschapsmensen
worden „weggekocht" door de Ver
enigde Staten. De Britten maken
zich ook al ernstig bezorgd, want
jonge technologen en andere we
tenschapsmensen gaan naar Ame
rika waar zij veel meer kunnen ver
dienen en waar ze veel sneller pro
motie kunnen maken.
Niet minder dan een kwart van
Engelands beste technische topfi
guren, zo stelde men daar veront
rust vast, gaat naar Noord-Amerika
en ongeveer tien procent blijft er
voorgoed.
afgelopen vijf jaar zijn
gemiddeld
ro;
tij In de
jaarlijks gemiddeld 661 afgestu
deerde Britse technici naar de VS
1^1 geëmigreerd. Maar men maakt zich
minder bezorgd om de aantallen
dan om de kwaliteit. Het kost het
land 100.000 gulden om een top-
technicus op te leiden. Vandaar
dat er stemmen opgaan om studen
ten te verplichten zich te verbin
den een aantal jaren in Engeland
te werken.
Vroeger was het de gewoonte van
vele afgestudeerden om in Duits
land hun kennis te vervolmaken,
maar nu is het vooruitstrevende
Amerika de grote trekpleister. Vaak
zijn de laboratoria en de technische
apparatuur er beter en dat trekt
natuurlijk ook veel technici aan.
Amerika heeft zoveel succes met
het weglokken van technici uit an
dere landen, dat tegenwoordig der
tig procent van alle Amerikaanse
Nobel-prijswinnaars van buiten
landse afkomst is
Maar Engeland probeert iets terug
te doen. Men is er in geslaagd een
niet onaanzienlijk aantal Britse
wetenschappelijke emigranten uit
Amerika terug te lokken, want voor
een Brit blijft „good old England"
natuurlijk altijd een sweet home.
Oostenrijkse universiteiten pro
beren ook het tekort aan hooglera
ren op te heffen door buitenlanders
aan te trekken, maar daar misluk
ken de onderhandelingen meestal,
want er zijn geen passende wonin
gen beschikbaar.
Nee, dan West-Duitsland, dat
pakt de zaken rücksichtlos aan: het
Nationale Bureau voor de Arbeids-
uitwisseling heeft bekend gemaakt
dat het door de regering in Bonn
is gemachtigd om de uittocht van
geleerden en begaafde experts naar
landen overzee (lees: Amerika) te
gen te gaan. De raad voor rationa
lisatie van do Duitse economie had
er namelijk voor gewaarschuwd,
dat het tekort aan specialisten in
Amerika tot gevolg zou hebben, dat
Amerikaanse maatschappijen over
gaan tot groots opgezette talenten
jachten in Europa. Het Nationale
Bureau moet nu aan alle arbeids
overeenkomsten met het buitenland
zijn fiat geven. Zelfs advertenties
in de Duitse kranten moeten vooraf
worden bekeken.
Voor zover we weten zijn Jn
Nederland nog geen maatrege
len genomen. Het kan dus nog,
heren technici, gauw een gram
mofoonplaten-cursusje Ameri
kaans in tien lessen en dan
eenvoudig rijk worden
Het Jeugdfestival te Velp zal in
de week van 26 tot 31 augustus voor
de vijfde maal worden gehouden.
Dit jaar staat het festival een
ontmoeting tussen de jonge mens
en de kunstenaar in het teken
van „de kunstenaar als mens en
medemens".
Anton van Duinkerken zal het
festival openen met een pleidooi
voor de kunst als „uiting van me
demenselijkheid". Vele kunstenaars
zullen naar Velp komen om hun
scheppingen te tonen en met de
meisjes en jongens daarover te pra
ten en te discussiëren.
Onder anderen komen:
Toneel: Bernard Droog, Ben Groe-
nier, Jan van Kasteren, Peter
van der Linden, Ton Lutz, Jo-
han de Meester, Hans Tiemeijer.
Dolf Verspoor. Bram van der
Vlugt, Albert Vogel en Erik Vos;
Literatuur: Mischa de Vreede. Ad
den Besten, Anton van Duinker
ken, Karei Jonckheere, Huub
Oosterhuis. Gabriël Smit, Johan
van der Woude;
Muziek: Dany Zonewa, Willem
Hielkema. Hans Kox. Ton de
Leeuw, Misja Mengelberg;
Beeldende kunsten: Marius van
Beek, E. Hack. Piet Siegers, E.
Dukkers, S. Erb, Jan Miecnels,
Jan Piet Kloos, L. A. Heyd eiber -
ger, H. Meijers;
Dans: Sonia Gaskell, Rudi van
Dantzig. Robert Kaesen, Indra
Kamadjojo;
Film: Piet van der Ham, H. Wielek;
Pantomime: Jan Bronk, Frits Vo
gels.
Behalve deze groepsgesprekken
zijn er overdag talrijke manifesta
ties. Bernard Droog geeft een
openbare toneelles, Albert Vogel
zijn vertolking „Van en over Cou
perus", Dany Zonewa brengt, be
geleid door Willem Hielkema. een
zangrecital van Slavische volkslie
deren, Indra Kamadjojo danst zijn
oosterse danslegenden, H. Wielek
leidt een staalkaart van korte films
in en Piet van der Ham zal met
een groep deelnemers zelf een film
gaan maken iscenario schrijven
rollen verdelen - opname - montage
- vertoning).
De beeldhouwer Marius van Beek
Art Blakey et les Jazz Mes
sengers plus Kenny Clarke au
club St.-Germain, volume 3
(R.C.A. 430.045 - l.p.)
Along came Manon Out of
the past A night in Tunesia
Ending with the theme.
In 1959 maakten de Messengers,
die na het vertrek van pianist Ho
race Silver weinig successen van
betekenis meer hadden geboekt, in
Parijs een serie van drie platen die
de grand prix van de Academie
Charles Cros kreeg. Die onderschei
ding. op zichzelf heus niet zo veel
betekenend, was een van de symp
tomen, dat voor de groep van
drummer Blakey het tij- weer keer
de En dat was hoofdzakelijk te
danken aan tenorsaxofonist Benny
Gclson, die zich in september 1958
bij de Messengers had gevoegd en
m die tijd de muzikale koers voor
het kwintet uitstippelde.
Tientalle musici hebben in de
loop der jaren deel uitgemaakt van
de Jazz Messengèrs, maar de be
zetting die zich op deze plaat pre
senteert is wel een van de beste:
Lee Morgan, trompet, Benny Gol-
son, tenorsax. Bobby Timmons, pia
no, Jimmy Merritt, bas, en Art
Blakey. drums. De dominerende po
sitie van Golson blijkt duidelijk;
dc eerste plaatzijde wordt in be
slag genomen door twee lyrische
originals van deze musicus-compo
nist, door het kwintet hecht en
mannelijk vertolkt. De niet altijd
even sterk geïnspireerde Lee Mor
gan heeft echter bij deze opnamen
kennelijk te dicht op de microfoon
gestaan. Blakey drumt zeer inven
tief en stimulerend en is bepaald
minder lawaaiig dan we van hem
gewend zijn.
Op de keerzijde dient zich nog
een drummer van superklasse aan:
Kenny Clarke, welücht de grootste
van alle percussionisten. Samen
met de bongo-speler Gana M Bow
neemt hij de hele plaatkant voor
zyn rekening met slechts af en toe
een vleugje Messengers. Voor wie
Clarke niet kent, Ijkt dit misschien
wat eentonig. Voor de uiterst mu
zikale Clarke is het drumstel echter
evenzeer melodie- als ritme-instru
ment en met een oneindig raffine
ment produceert hij een rijke va
riatie aan ritmische figuren. Een
LES MACCANN
Coleman-achtige coda van de Mes
sengers rondt deze „leergang voor
drummers" af.
Les McCann in New York
(Fontana 688.110 ZL - l.p.)
Twist chacha Faith, you're
Chip monck A little 3/4
for God Co. Maxie's chan
ges.
Ook de jazz kent van die won
derlijke scharrelaars, die het met
handige stunts en goedgemikte pro
paganda vaak verder schoppen dan
capabeler collega's. Hoewel het spel
van deze „soul"-pianist allesbehalve
opzienbarend is, schijnt zijn aan
hang vrij groot te zijn. Z'n tekor
ten worden geïnterpreteerd als zelf
opgelegde beperkingen, zijn simpel
heid als oprechtheid. In werkelijk
heid is McCann een pianist van
het tweede plan, kundig weliswaar
doch beslist niet geniaal.
Niettemin staan op de plaat „Les
McCann in New York" fijne siuk-
ken muziek, waarvan we in het bij
zonder „A little 3 4 for God en
Co". smaakvol verbasterde
gospelmelodietjes en springlevend!
willen noemen. Maar dit is niet
zozeer te danken aan McCann als
wel aan hard-bop-tenorist Stanley
Turrentine en de door Clifford
Browm beïnvloede Blue Mitchell,
een van de meest vooraanstaande
moderne trompettisten.
Verder horen we Frank Hames
als tweede tenorist, de bassist Iler-
bie Lewis en de drummer Rc|n Jef-
Miles Davis All Star Quintet
(Prestige MEP 233 - e.p.)
Bitty Ditty Canges.
Het is bepaald geen nieuw
plaatje, maar dat maakt in dit ge-
va! niet veel uit. Miles Davis is al
tijd de moeite waard: met een com
bo of een groot orkest, in een studio
of ..live'in 1949 of vandaag. Hij
behoort tot die musici die altijd ge
ïnspireerd spelen, die wel hoogte
punten kennen maar geen diepte
punten. Het All Star Quintet waar
mee hij deze opnamen maakte, be
staat inderdaad uit jazz-sterren:
vibrafonist Milt Jackson, pianist
Ray Bryant, bassist Percy Heath
en drummer Art Taylor. Boven het
licht swingende Bitty Ditty geven
wij de voorkeur aan het bespiege
lende CJianges, een jazzjuweeltje
gecomponeerd door Bryant, uit
muntend door precisieus ensemble-
werk en mooie solo's van Davis en
Bryant.
f ne
zal vertellen van zijn reis naar
Egypte en de beeldhouwer Piet Sie
gers verwacht een groep in zijn
atelier om verschillende beeldhouw -
technieken toe te lichten. Sonia
Gaskell komt met Rudi van Dantzi
en Robert Kaesen het ontstaan van
een ballet demonstreren. Het duo
„Janine et Nico" zingt met bege
leiding van blokfluit en guitaar „La
chanson d'amour a travers les
ages".
Er zijn vier tentoonstellingen
welke door de deelnemers worden
bezocht. Eep, da^gvan is in Velp
ingericht dóór de groep Start, een
expositie van schilderijen, beeld
houwwerken en grafieken van jon
ge Nederlandse kunstenaars. Dan is
er het bezoek aan de tentoonstel
ling van Franse beeldhouwwerken
„Van Rodin tot heden" in het ge
meentemuseum te Arnhem. In het
Huis der Provincie aldaar is de ex
positie „Goede sier", een keur van
moderne wandtapijten en sieraden,
en tenslotte hebben architecten en
tuinarchitecten van de Koninklijke
Nederlandsche Heide Maatschappij
een expositie ingericht met maquet
tes, tekeningen, foto's e.d. betref
fende de vormgeving van de re
creatie.
Chubby Checker, twist, en limbo
specialist, treedt op 4 augustus
in Nederland op. Hij zal twee
voorstellingen geven in de Kur-
zaal te Scheveningen. Zijn aan
gekondigde optreden in het Am
sterdamse RAI-gebouw gaat ech
ter niet door.
Pakistan zal geen jongeren meer
naar Amerika laten gaan in het
kader van de American Field
Service. De Pakistaanse regering
heeft dit bsluit niet toegelicht,
maar naar verluidt ziet zij niet
graag dat jonge Pakistani de
Amerikaanse levenswijze en cul
tuur overnemen.
De jeugd wordt altijd ge
brek aan politieke belangstel
ling verweten. Maar wat ge
beurt er als zij wel politieke
interesse heeft en dat op de
monstratieve wijze toont?
Juist, dan wordt zij het sta
dion uitgeknuppeld. En daar
kunnen we vrede mee heb
ben. Politiek is geen zaak
voor jongeren. Voor ouderen
trouwens evenmin, zou men
denken als men ziet hoe
moeilijk het voor onze parle
mentariërs is uit het Haagse
Doolhof te komen. Politiek is
een zaak voor politici, varië
rend in de leeftijd van Ken->
nedy tot Adenauer (Adenauer
max. leeftijd met groei-
coëfjiciënt).
Nu is er niets moeilijker
dan de jeugd op de juiste
manier belangstelling voor de
politiek bij te brengen. Dat
heeft een Engelse minister
onlangs ondervonden, die een
meisje van een jaar of 20
voor defensiegeheimen pro
beerde te interesseren. Kos
ten noch moeite noch repu
tatie iverden gespaard. Nu is
de minister zijn baantje kwijt
en heeft het meisje nog geen
politiek onderscheidingsver
mogen.
Meer waardering kunnen
we dan ook opbrengen voor
het alleraardigste idee van
onze grootste politieke partij
om van de kabinetsformatie
een gezelschapsspel te maken
met als ham-vraag: wie
wordt er premier? Zij die ge
antwoord hadden: De Kort.
De Quay of Zijlstra, krijgen
nog een B-vraag. Zo blijft
het voor iedereen interessant.
De buitenlandse politiek
kan ook boeiend zijn: dage
lijks wordt er uit welingelich
te bron vernomen, van be
voegde zijde verklaard, een
communiqué uitgegeven, een
nota overhandigd, gerappor
teerd en scherp geprotes- v
teerd. Dreigt er een crisis,
dan wordt er geconfereerd
tot het overleg in een impas
se is geraakt, waarna voor
stellen worden ingediend, in
studie genomen, geamen
deerd en van de hand gewe
zen.
De jeugd heeft geen be
langstelling voor politiek, dat
is waar, hoogstens stemt zij
Koekoek. En voor de teena
gers wordt het pas de moeite
waard, als Anneke Grönloh
minister-presidente wordt, de
Blue Diamonds met hun ser
geants-ervaring op Defensie
komen, Johnny Hallyday
wordt uitgenodigd' voor een
staatsbezoek en Radio-Vero-
nica naar Hilversum verhuist.
Maar er is geen partij die dat
in haar program heeft staan.
Verboden
Sommige (buitenlandse) rege
ringen lukt het steeds weer zich
bij de jeugd impopulair te ma
ken. De Zuidvietnamese regering
bijvoorbeeld is daar heel ster*
in. Zij heeft nu het zingen of
spelen van de twist in alle open
bare gelegenheden verboden,
omdat „de twist een slechte in-
vlded op de jeugd heeft". Al eer
der heeft dit puriteinse bewind
het zingen en spelen van smart
lappen verboden, omdat deze
droeve liederen „het moreel on
dermijnen en zo het volk ver
zwakken in zijn strijd tegen het
communisme". Dansen is al
maandenlang in Zuid-Vietnam
een verboden bezigheid.
In Libanon zijn, evenals in di
verse andere Arabische landen,
de rock 'n roll en twist al gerui
me tijd taboe. Nu overweegt de
Libanese regering ook de tango
en de rumba te verbieden. Deze
Zuidamerikaanse dansen zouden
evenmin genade kunnen vinden
in de ogen van de minister van
Binnenlandse Zaken, volgens
yie „alleen volksdansen de ware
vreugde schenkt".
Vluchteling
Bij het controlepunt Char
lie aan de Muur tussen Oost
en W est-Berlijn kwam even
na middernacht een jonge
man met een Italiaans pas
poort aanlopen, die tegen de
dienstdoende grenswachten
zei: „Neem mij mee, wil je. Ik
heb genoeg van het Westen".
De Oostduitse grenswachter
die zoiets niet voor de eerste
keer meemaakte, antwoord
de hierop: „Ga naar huis en
naar je bed joh, morgen denk
je er weer anders over."
De Italiaanse „vluchteling"
bleef echter aandringen en werd
toen maar 't warme wachtlokaal
binnengebracht. Daar vertelde
hij dat hij een twintigjarige stu
dent was, die asiel in Oost-
Duitsland wilde hebben. De
douanebeambte luisterde aan
dachtig toe en verdween toen
naar een luitenant van de
wacht.
De grenswachter zei tegen een
verslaggever: „Wij krijgen er zo
wel zes per week. Sommige zijn
alleen maar dronken en anderen
hebben schulden of hun meisje
is in moeilijkheden. Er zijn er
niet veel bij die werkelijk hier
willen zijn. Deze laatste brengen
wij voor een nacht in een jeugd-
verblyf onder en morgen zul
len we hem wel weer terugbren
gen".
De volgende ochtend kwam de'
Italiaanse student inderdaad
terug.
Donna Douglas, een blonde
ster van Amerika's populairste
televisieshow, getiteld „The Be
verly Hillbillies", heeft meer
voor de vaalblauwe spijkerbroek
gedaan dan wie ook.
De spijkerbroek is het voor
naamste onderdeel van Donna's
kostuum als ze de rol speelt van
Elly Mae, „dat heerlijke onbe
dorven kind van het platteland."
Nu moet gezegd, dat Donna
de slanke heupen heeft die in
een nauwsluitende pajitalon zo
tot hun recht komen. Het is dan
ook niet verwonderlijk, dat haar
programma zoveel mannelijke
kijkers trekt...
De spijkerbroeken van Donna
ze heeft er een zestal zijn
niet speciaal gemaakt, maar ge
kocht zoals alle andere. De ro
van Elly Mae is voor haar ge
knipt. Zij heeft het zuidelijke
dialect dat erbij past. Zij was
het al weer goeddeels verleerd,
maar door een bliksemcursus
had zij het dialect weer gauw
onder de knie.
Donna is van kindsbeen af
met de spijkerbroek opgegroeid.
Zij droeg hem bij het melken
van de geiten van haar vader op
diens boerderij bij Baton Rouge
in Louisiana. ..Ik was een wilde
bras", vertelt Donna. „Ik speelde
voetbal en baseball met de jon
gens. Voetbal was mijn favoriete
sport, want ik was zo goed in de
„tackle". Maar ik moest dat op
geven toen ik ouder werd."
Op de vraag of ze de jurken
met tierelantijntjes niet mist die
andere actrices zo graag tijdens
haar werk dragen, antwoordde
Donna: „Hemel, nee. Ik houd
ervan om spijkerbroeken te dra
gen. Daarom voel ik me van alle
actrices in Hollywood het meest
op m'n gemak".
„Zwaarwichtige" mensen zijn óf
ongelukkig óf onvolwassen. Tot
deze conclusie zijn drie artsen in
de VS gekomen na een psygisch
enlichamelijk onderzoek van
1660 te dikke Amerikanen.
In Ghana is een wet van kracht
geworden, waarbij op het ver
bouw van Indische hennep le
venslang en op het roken van de
daaruit gewonnen hasjiesj twin
tig jaar gevangenisstraf wordt
gesteld. De regering wil hiermee
een eind trachten te maken aan
„de geneigdheid van onze jeugd"
om dit genotmiddel te roken.
