Autocolonne brengt
32 oorlogsinvaliden
naar zonnig Italië
Australië op kruispunt
van twee werelden
S De reis van hun leven I
ZEISS IKON
Dank voor
MOVEO
stralende
gezichten
Aardgas bracht economische
revolutie in Frankrijk teweeg
Goede Aziatische huren beter
dan verre Engelse vriend
DE DERDE
Huidverzorging
PUROL
LEIDSCH DAGBLAD ZATERDAG 29 JUNI 1963
Advertentie
camera met
wereldgarantie
CONTAREX
vanaf f 1224.-
(Van onze correspondent in Sydney)
De Australische minister van Buitenlandse Zaken, Sir Garfield
Barwick, heeft onlangs gezegd, dat Australië zich als een deel van
Azië beschouwt. Zijn uitspraak is de culminatie van een politieke
ontwikkelingsgedachte, die zich al sinds enige tijd had kenbaar ge
maakt, maar tot voor kort nimmer officieel was toegegeven.
stortvloed waaronder ze werden be
dolven. „Je struikelt er gewoon over,
ik kan het niet meer bijbenen" zei
de man met het kunstbeen. Een an
der hief in wanhoop zyn plasticarm
omhoog, als zyn reacties ter sprake
kwamen: „Ik weet het niet, het Is
tè veel en tè mooi".
Vanwege het bijzonder karak
ter van deze reis was er een speciaal
carnaval voor de invaliden georgani
seerd: het eerste Nederlandse carna
val in het buitenland, zoals het plaat
selijk nieuwsblad later meldde.
Prins Carnaval landde met een
aantal piraten voor het hotel, pira
ten. die merkwaardig goed met auto's
konden omgaan
Dat de Moveo een prachtig werk
doet met deze reizen staat wel vast. H
Velen van de totnutoe ruim 300 inva- zn collega en chef, de Australische jjg van de geschiedenis wil
lide soldaten hadden anders nooit minister-president. Sir Robert Men- dat de periode, waarin de
1li i...M 71 o." Hio H111 rï 111 L' f f n om Qdl't H 7» f
Sir Garfields uitspraak staat ogen-
st> schijnlijk in tegenstelling tot die van
a_' z'n collega en chef, de Australische
Amerika, zich tegelijkertijd afwen
dend van het moederland.
zies, die duidelijk heeft gemaakt dat
hy Amerika als „de grote en sterke
bondgenoot" van Australië beschouwt.
Sir Robert legde hierop de nadruk
naar aanleiding van de kritiek, die
de Arbeiderspartij heeft op het plan
van Amerika om een radio-basis voor
communicatie met Amerika's onder
zeeboten (met POlaris-rakettenaan
de westkust van Australië op te
richten. De Arbeiderspartij wenst er
de voorwaarde aan te verbinden, dat
in geval van oorlog of oorlogsdreiging
geen gebruik van die wapenen wordt
gemaakt dan na voorafgaand overleg
met en goedkeuring door de Austra
lische regering.
Robert Menzies vindt dit standpunt
„desastreus" voor de „vriendschappe-
lijke betrekkingen met Amerika",
gegeten: ze waren in grote spanning i maar de Arbeiderspartij tin de oppo-
hoe het thuis was, hoe vrouw en sh-teis van mening, dat Sir Roberts
een buitenlandse vakantiereis kun
nen ondernemen.
Aan alles komt een einde, plotse
ling was het koffers pakken gebla
zen. Nu ging alles snel. Het afscheid
van de directie („Ik hoop tot vol
gend jaar" zei de directeur in gebro
ken Nederlands), het vertrek
Nog even genoten ze van de dom
van Milaan, waar ze door middel
van een politie-escorte waren geko
men, ze zagen nog enkele prachtige
Zwitserse bergmeren (Meer van Lu
gano, Vierwaldstaltersee. Urnersee)
en konden de eeuwige sneeuw nog
aanschouwen op de St.-Gotthard, nog
één nachtje slapen in Mannheim
Toen was daar Düsseldorf waar een
laatste diner wachtte.
Veel is er door de invaliden niet
I (Van een speciale verslaggever)
„Dit moet wel heel erg mooi
zijn", mompelde Wim Hageman
uit Alphen aan den Rijn, toen
zijn armstompjes zich over een
marmeren beeld bewogen, dat
zich naast vele andere kunst
voorwerpen bevindt in de school
voor marmerhouwers in Carrara
(Italië)
Wim Hageman brengt sedert
Korea zijn dagen in volkomen
duisternis door en mist ook nog
beide onderarmen
In de koele, lawaaiige vertrek
ken van dit beeldhouwpaleis
doch ook langs warme Rivièra-
kusten met een zacht fluisteren
de branding beleefde hij door de
ogen van 31 collega-oorlogsin
validen een onvergetelijke reis,
die hem bracht niet alleen aan de
Middellandse Zee doch ook in
Luxemburg, Frankrijk. Zwitser
land, België en West-Duitsland.
Wim zag van dit alles
niets doch voelde, proefde
temeer de sfeer van deze landen,
welke hem zei, dat hij „uit" was.
In juni begon de tiende reis voor
oorlogsinvaliden, georganiseerd door
de Moveo (meer ontspanning voor
ernstige oorlogsgewonden», in het
Limburgse Echt, uitgeleide gedaan
door o.a. de kapel van de Limburgse
Jagers en een filmploeg van de NTS.
Een colonne van veertien auto's
zou gedurende 3500 kilometers dwars
door Europa pogen in file te blijven
ryden. Een experiment dat uitste
kend is geslaagd.
„Doorrijden"
Het doel van de reis lag 1500 ki
lometers verder, Cavi di Lavagna aan
de Italiaanse Rivièra.
Zowel by de eerste grensoverschrij
ding naar België als by de vele
douaneposten die nog zouden volgen,
werd steeds gezegd" oorlogsinvaliden,
doorrijden!". En daar ging de stoet
van belangeloos hun tijd en wagen
opofferende automobilisten, tezamen
met 32 Nederlandse oorlogsinvaliden,
waarby enkele zeer ernstige, door het
Belgische Limburg en de Ardennen,
om tenslotte de tenten op te slaan in
een r.-k. internaat in Luxemburg.
Hier waren het vriendelijke zusters,
die „de jongens" met zorg omring
den.
Zo was daar de heer W. Fijnekam
uit Doetinchem, die sinds zyn 19de
jaar (mobilisatietijd "39/'40) zijn da
gen volkomen verstijfd op een rol
stoel moet doorbrengen. Hij had, zo
zei hy „genoten". Voor hem waren
speciale voorzieningen getroffen: hy
legde de afstand plat liggejid in een
daartoe geschikt gemaakte auto af.
Alleen zyn glanzende, blijde ogen
hadden net over het portier heen een
stukje groen van het overweldigend
mooie heuvellandschap kunnen ont
waren
zwaarder getroffenen. „Ik kan alles
tenminste zien en er heen 1 o-
pen", zei hij en keek naar de vier
rolstoelinvaliden en de twee blinden.
Moeten wij nog een verdere opsom
ming van hun belevenissen geven?
Ach, de ene dag na de andere was
voor hen een belevenis. Hoewel de
zon verstek heeft laten gaan al
thans voor het grootste gedeelte
ging er weer licht branden in hun
harten, een licht, dat te zien was in
hun stralend gelukkige ogen: ook
aan hen werd eens gedacht!
„Vuiltje"
Aan de Franse Rivièra, in een
Hollandse enclave, de „Cercle tou-
ristique France-Pays Bas", werd een
dag rust gehouden. Er werd een bus
tocht georganiseerd naar St.-Ra-
phaël, een schitterende tocht
langs alle pracht en praal van de Ri
vièra, en de befaamde rode rotsen.
En verder ging de reis weer: over de
Via Aurelia, de oude Romeinse heir-
weg naar Rome, via Nice, Monte Car
lo waar helaas het bezoek aan het
prinselijk paar geen doorgang kon
vinden en Menton naar Grimaldi
aan de Frans-Italiaanse grens.
Illllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll
llllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllillllllllllllil!
Het op dat moment zon-doorstoof-
de Italië was een symphonie fan-
tastique vol gedurfde kleuren en
smeltende klanken: Ventimiglia, Bor-
dighera, San Remo, Diano Marina,
Genua Hier werd het wel even
moeilijk: koelbloedig en brutaal ech
ter loodsten de 14 Nederlandse chauf
feurs hun passagiers door de vijan
dige en gevaariyke chaos van het
Genuese verkeer.
Even buiten Genua werd een
„vuiltje" op de weg geconstateerd,
een vuiltje in de vorm van een aard
verschuiving welke de Via Aurelia
volkomen onbegaanbaar had ge
maakt. Er zat niet anders op dan de
mooie blauwe Middellandse Zee te la
ten voor wat ze was en een kleine
wegomlegging van zo'n 40 km berg
ruggen te gaan volgen Ook dAt
had echter weer een zekere bekoring
donker gekleurde kereltjes, die ver
moedelijk anders bijna geen auto
zien, riepen enthousiast „arivederci
en hard zwoegende vrouwen wuifden
vriendelijk naar de invaliden, wan
neer ze hun dorpjes (een paar ar
moedige huisjes mét het traditionele
café) doorkruisten. Hier kreeg men
Zijn blinde gezicht straalde
al enig idee hoe het op de terugreis
zou worden: ravynen, hoge pieken,
smalle en bochtige weggetjes.
Toen was daar plotseling de kust
weer: Cavi. Moveo werd verwacht en
tientallen hulpvaardige handen hiel
pen de mannen uit de wagens, ver
zorgden hen. Juichend werden ze
binnengehaald in hotel Astoria.
Blinde kapitein
En hiermee begon een onvergete
lijke week waarin men tijd te kort
kwam. De 32 vergaten dat ze. licha
melijk gezien, maar halve mensen
waren.
Ze slenterden langs het smalle, met
kiezelstenen bezaaide strand en
dansten 's avonds met andere gasten
in de bar: ze waren opgenomen in
deze kleine Nederlandse gemeen
schap.
Rode-Kruisman Cor Wagenaar uit
Roosendaal leidde twee blinde man
nen daags daarop het water in:
„Duik er maar in hoor. ik houd je
wel in de gaten". En daar gingen ze,
mét hun kornuiten, die kunstarm of
-been thuis hadden gelaten.
Maar het strand was niet elke dag
ihun doel. Daar was een bezoek aan
I de dodenstad Campn Canto, nabij
Genua, waar de prachtigste beelden-
groepen worden afgewisseld door
reusachtige grafmonumenten. Er was
een verrukkelijke boottocht langs het
fraaie gebit van de Italiaanse Ri
vièra. Moneglia werd bezocht. De
blinde Wim Hageman stuurde met
zyn stompjes zijn makkers langs
Italiës gouden stranden: hij straal
de
Portofino met zijn knusse ha
ventjes vol luxueuze jachten, Rapallo,
de duurste toeristenplaats van de hele
kust, Chiavari met zijn kleurrijke
markt. Sestri Levanta Het kon
niet op' De ondanks de weinige zon
bruinende invaliden genoten van
het zo fluisterde men op om
vallen staande scheve torentje van
Pisa en de echo van de doopkapel.
Ook een excursie naar s werelds
grootste marmergroeven nabij Carra
ra, de Manès-groeven, stond op het
programma.
Hier was te zien met welke moei
lijkheden men te kampen heeft, als
men moeder natuur aanvalt, hoe het
marmer uit. de bergwand wordt los
gezaagd en hoe het wordt verwerkt.
Het zagen gaat uiterst traag: 1 cm
per uur met reusachtige elek
trisch aangedreven machines. Het be
zoek werd besloten met een diner,
laangeboden door de directie van de
I Manès.
Een van de directieleden, Bruno Raf-
fo, roemde de standvastiheid van het
Nederlandse volk tijdens dc oorlogs
dagen. En tegen de als slachtoffer
overblijvende invaliden zei hy: „Jul-
I lie geest is ondanks je zware handi
cap dezelfde gebleven". Midden in
Carrara aan de prachtige Middel
landse Zee klonk daarop plechtig uit
32 kelen het Wilhelmus.
kinderen het maakten, zorgen mis
schien over grote of kleine dingen.
Over één ding waren ze het echter
allemaal eens* het was een meester
lijke reis geweest. Hagenaar R. J. B.
W'essels sprak namens zijn 31 mak
kers: „Bedankt heren, heel hartelijk
dank".
Het was niet veel wat hij kon zeg
gen. doch het was voldoende. De ge
lukkige gezichten van de anderen
spraken boekdelen
politiek ten opzichte van de radio
basis een prysgeving van de soeve
reiniteit van Australië betekent.
Blykt hieruit al een grote tegen
stelling tussen de regering en de op
positie, er is echter ook tweeslachtig
heid in de boezem der regering zelf.
Aan de ene kant tracht Australië
regering meer de ogen richt naar
Amerika, koningin Elizabeth II van
Engeland een bezoek bracht aan
Australië. Het bezoek werd be
schouwd als bedoeld te zijn een
pleister te leggen op de wonde, die
Engelands toetreding tot de Europese
Economische Gemeenschap bij
Australië zou veroorzaken (op eco-1
nomisch gebied», terwijl alweer de
ironie van de geschiedenis is dat die
toetreding Werd belemmerd en uitge- i
steld.
Verwarring
Het is geen wonder dat de gewone
man verward raakt in de politiek van
z'n land, wanneer ook de politieke
leiders van hun verwarring laten
blijken. Die verwnrring is begrijpe
lijk, want op buitenlands terrein voe
len de Australiërs zich niet hele
maal thuis. ZU zijn, wat dit betreft,
nog niet volgroeid. De groei naar vol
wassenheid zal zich echter in de ko
mende tien jaar sneller voltrekken
dan in de afgelopen periode. Die
groei is gericht op de Aziatische lan-
zich mmtm'ü 'tthZiin 'in di rü der d»n. hoezeer ook sir Robert Menzies
Aziatische naties, teraijl het zich aan "sen. op m.lita.r seined, ncht tot
de andere kant militair aansluit bij de erenigde Staten.
zyn minister van Buitenlandse Za-
ken heeft en dit is het bewijs van I
die „Aziatische groei" in het afge-
i lopen jaar vijftien Aziatische landen
bezocht om er met hun leiders te
praten. Voorts heeft Australië zich
kortgeleden (by een bezoek van Sir
Garfield Barwick aan Manilla» in
pricipe aangesloten by de regio
nale leden van de ECAFE (Econo
mische Commissie voor Azië en het
Verre Oosten), waarbij 17 (straks 20)
I landen zyn aangesloten.
Deze stappen, die Australië pas in
de laatste tijd heeft ondernomen,
staan buiten die, welke verband hou-
I den met de economische steun, die
j het heeft gegeven en nog geeft aan
ontwikkelingslanden onder het z.g.
I Colombo-plan, zoals autobussen aan
Indonesië, landbouwwerktuigen aan
I Thailand etc. Door deze steun meent
de Australische regering, dat Austra-
I lië een goede naam heeft onder de
I Aziatische volken,
j Die mening heeft echter een knauw
gekregen, toen een Philippynse pro
fessor vorige maand in een lezing in
Sydney verklaarde: „Azië gelooft dat
Australië anti-Aziatisch is ingesteld
of op z'n minst genomen onverschil
lig staat tegenover Aziatische zaken.
1 Australië heeft alle moeite gedaan
net over het portier heen
(Van onze correspondent in Parijs)
Het gebruik van gas voor industriële en vooral huishoudelijke
behoeften dateert in Frankrijk van ongeveer anderhalve eeuw ge
leden. Doch na de laatste wereldoorlog toen met de elektriciteit ook
de gasbedrijven (in 1946) genationaliseerd werden, begon men
deze bron van energie pas op meer doelmatige wijze te exploiteren.
Niettemin is het altijd nog maar een betrekkelijk klein deel van het
land dat zijn gas via buizen kan betrekken. Het platteland en dat
begrip zij hier dan in zeer brede zin opgevat met inbegrip van
tal van provincie-steden, is nog altijd aangewezen op butagas, de
stalen tonnen dus diet thuis periodiek verwisseld moeten worden.
Stortvloed
In die ontwikkeling van het gas als
een energiebron die de steenkool al
overschaduwt en binnen afzienbare
tijd zal kunnen uitschakelen, zyn
vooral twee mijlpalen te onderschei
den: de uitvinding der mogelijkheid
ook afvalprodukten van petroleum in
gas om te zetten én de ontdekking
van uitgestrekte onderaardse velden
waar het gas in natuuriyke staat kan
worden opgevangen.
Het eerste veld werd in 1940 in
Saint-Marcet in Zuidoost-Frankrijk
aan de voet van de Pyreneëen ont
dekt. Doch de hoeveelheden natuur
lijk gas die in diezelfde hoek by Lacq,
tussen Pau en Lourdes, die tien jaar
later werden ontdekt, bleken aan-
Planten
Prachtig lag daar de volgende dag
het noord-Franse heuvellandschap
voor hen. Een schitterend mooie
tocht, die tegen het middaguur in
Nancy, op de Place Stanislas, voor
het eerste kopje geurige Franse kof
fie werd onderbroken, om dan
naby Mirebeau midden in de Ju
ra een picknick te houden.
De middag bracht een daverend
hoogtepunt: nadat Pluvius een frisse
doch hevige traktatie naar beneden
gezonden had, werd tegen de avond
de op één na grootste stuwdam van
Europa bereikt: de Barrage de Gé-
nissiat die door de kracht van het
Rhónewater elektriciteit opwekt. Eén
man echter, de zich met één arm be
helpende tuinder Jos Eland uit
Rockanje, had geen oog voor dit
machtige betonnen bouwsel: hy
tocht tussen grote rotsblokken, steen
en zanderige hellingen de natuur.
..Als tuinder stel ik veel belang in
alles wat groeit. Ik wil thuis
proberen het Franse bergloof te la
ten gedyen, gewoon uit liefhebbery'.
De heer P. J. van Breda Vriesman
uit Leidschendam voelde zich on
danks het gemis van een arm „de
Jappen", mompelde hy bitter „nog
rijk" by het zien van al die veel
Geen stap kon men doen of het
was een belevenis apart. Het enige
wat „de Jongens" betreurden was. dat
ze hun ervaringen niet onder woor
den konden brengen. Het was een
Een aantal invaliden tijdens het
bezoek aan de school voor mar
merhouders in Carrara (It.).
zienlyk omvangryker te zyn, en het
is die plaats dan ook geweest van
waaruit de krachtigste stoot tot de
economische en industriële omwente- I
ling werd gegeven.
De revolutie deed zich, toen die
rykdommen in 1951 ten naasten bij I
berekend waren natuurlyk het eerst
in de directie omgeving van de gas-
velden voor. Lacq groeide uit tot een
imposante nederzetting die nu al na
burige steden als T ar bes, Dax, Lour
des en zelfs Bayonne dreigt te over
vleugelen. Een nieuwe industrie ver
rees die door aardgas werd gevoed.
En bestaande fabrieken werden naar
diezelfde krachtbron omgeschakeld.
Het aspect van de streek wyzigde zich
nog radicaler, toen deskundigen had
den vastgesteld, dat de capaciteiten
van Lacq's gasvelden veel groter zyn
dan de behoeftn van het eigen gebied,
zelfs na volledige industrialisatie.
Met een produktie van vier miljard
kubieke meter gas per jaar. diende de
blik dus nationaal te worden gericht,
en vanaf dat ogenblik werd dan ook
een kanalisatie systeem ontworpen
dat zich sedertdien steeds verder
heeft uitgebreid. In de buurt van
Versailles is nu, by Bey nes, een
enorm onderaards reservoir, drie
honderd meter onder de zeespiegel,
geschapen waar het aardgas van
Lacq wordt bewaard om z.o een regel
matige toevoer naar Parijs te garan
deren. Alleen voor dat aardgas is nu
door heel Frankrijk een buizennet
aangelegd met een leugte van bijna
drieduizend kilometer.
Nog belangryker dan voor „huisge
bruik" is. nationaal-economisch ge
zien. het aardgas als energiebron voor
cie industrie. Van de 76 miljard „ther-
ntieën" (1 thermie - 1000 graadcalo-
neën) die Frankryk in 1960 aan gas
voortbracht, werd 60 miljard voor ïn-
dustriële doeleinden gebruikt. By na
I de helft werd toen nog door de hoog
ovens geleverd, maar dat aandeel
neemt zienderogen af. In dertien jaar
van 1947 tot 1960 is het gebruik
van aardgas meer dan vertienvou
digd. Gezien de voorbeelden van an
dere landen verwachten de Franse
deskundigen dan ook, dat het gas de
andere energiebronnen als kolen en
zelfs petroleum steeds verder zal ver-
i dringen.
Op het lystje van 'swerelds
grootste aardgasreserves staat
Nederland dank zij Slochte
ren met 500 miljard kubieke
meter na Amerika en Algerije,
nu op de derde en Frankryk
(met 400 miljard m3) op de zes
de plaats.
Die lyst kan nog lang niet
worden afgesloten, want overal
worden nog boringen verricht.
En ook de cyfers over de om
vang van die natuuriyke gasre-
servoirs zyn niet definitief.
Wanneer echter Nederland met
de exploitatie nog beginnen
moet, kan Frankryk al op een
jaar of tien ervaring bogen (al
staat het dan ook nog ver achter
by Amerika en de Sowjet-Unie).
De mogelijkheden en verhoudin
gen in Frankrijk op dit gebied,
zyn voor Nederland vandaag dus
nog toekomstmuziek. In Parys
hebben we over die Franse toe
standen zo hier en daar ons
(gas)licht eens opgestoken, en
het verslag van onze bevindinge„
bieden we onze lezers nu dus aan
als een coupletje toekomstmu
ziek.
een wit voetje te krygen by Europa
en Amerika, terwyi het tegeiykertyd
de relaties met Aziatische landen ne
geert of met witte handschoenen
aanpakt. De gewone man op de Phi-
iippynen heeft nauweiyks ooit van
Australië gehoord".
Keerpunt 't
Het keerpunt zal nu wel naby zyn,
want de Philippynen doen moeite om
Australië dichter tot zich te trekken.
Australië van zyn kant heeft zich
beyverd om het dreigende geschil met
Indonesië over de vorming van Ma
leisië (Malaysian Federation) zoals
voorgesteld door Engeland en MalaJt-
ka in goede banen te leiden. Te-
zelfdertyd komen er uit Japan klan
ken. die een nauwere economische
betrekking tussen Japan en Australië
voorstaan waarvoor Australië niet
ongevoelig is, want Japan is zyn
grootste wolklant.
Het enige dat Australië vooralsnog
tegenhoudt, ls de economische band
met het moederland welke band
losser zou zyn geworden als Engeland
tot de EEG was toegetreden. Daar
voor was Australië aanvankelyk be
nauwd. maar het had zich met het
vooruitzicht al verzoend zich reali
serend. dat de toekomst, van Austra
lië steeds meer met Azië en de Pacific
zou worden verbonden.
Sir Robert Menzies tracht de „los
making" van het moederland zo lang
mogelyk te voorkomen, maar heeft
zich ai genoodzaakt gezien op militair
gebied een „Amerikaanse" politiek te
voeren. De kink in de Europese kabel
(Frankrijks weigering om Engeland
tot de EEG toe te laten» heeft ook
een kink veroorzaakt in de economi
sche ontwikkeling van Australië met
de Aziatische landen door verlenging
van de economische betrekkingen met
Engeland), doch dit alles is van korte
duur. De toekomstige ontwikkelim
van Australië dryft van Europa af
naar Azië toe, economisch zowel als
politiek Reeds zinspeelde de leider
der oppositie. Arthur Calwell, in zyn
welkomstwoord tot Koningin Eliza
beth bij haar bezoek aan Australië
erop. toen hy over veranderende con
stellatie van het Gemenebest sprak.
Verandering
Nergens duideiyker is uiting gege
ven aan deze gedachten dan in een
hoofdartikel in de Daily Mirror (een
dei- dagbladen van het machtige
krantenconcern van Rupert Mur
doch), die over het bezoek van Ko
ningin Elizabeth schreef: „Dit kon
wel eens het laatste bezoek van de
koningin aan Australië zyn. De wind
der verandering blaast langzaam
maar zeker het koningschap uit onze
Australische levenswijze. Economi
sche redenen en de wil om te leven
drijven Engeland uit het gemenebest,
waarin wy zijn opgevoed. Engeland
zal vroeg of laat deel gaan uitmaken
van Europa. De banden met het Ge
menebest zullen dan erg los worden,
hetgeen betekent dat er dan niet
meer om een koninklijk bezoek aan
Australië geroepen zal worden".
Tien jaar geleden zou geen blad in
Australië deze woorden hebben dur
ven schryven. Toen was het Britse
Gemenebest nog het summum van
A ust ra lië's politieke conceptie. Er
waait nu echter een andere wind. en
die wind b Aziatisch. Sir Garfield
Barwick heeft dit vermoedelijk beter
begrepen dan Sir Robert Menzies. Sir
Garfield verheelt echter niet dat het
onderhouden van goede betrekkin
gen met de Aziatische buren een
zware taak zal zyn: „Het be*ef van
de Chinese dreiging zal in de komen
de tien jaar een steeds groter deel van
ons denken in beslag gaan nemen"
en dit is dus de achtergrond van Aus-
tralië's „nieuwe politiek".
zacht-zuiver-gezond
Puistjes drogen in met Purolpoeder
Overal in de wereld begint het
aardgas als energiebron de plaats van
de steenkool in te nemen. In Frank
rijk werd in 1947 nog ruim vier mil
joen ton steenkool (of cokes» tot gas
verwerkt In 1960 bedroeg dat aantal
al een miljoen minder, en het Franse
vierjaren-plan berekent dat ln 1965
nog maar anderhalf miljoen ton
cokes zal worden verbruikt.
Die snelle afneme is trouwens niet
vreemd aan de ernstige sociale span
ningen in de Franse kolenmijnen. De
mynwerkers beseffen dat het zwaar
tepunt van de natuuriyke rykdom
men vroeger de steenkool van
het noorden en van Lotharingen al
lengs naar het zuidoosten worden
verlegd waar de gasvelden van Lacq
en van Saint-Maroet zyn gelegen. En
diezelfde achtergrond diende men en
kele jaren eerder óók al in het oog te
vatten om het fanatisme van zekere
aanhangers in industriële en finan
ciële krineen van Frankrijk voor het
Franse Algerye te kunnen begrypen.
In de Sahara was toen immers Juist
een aardgasveld van meer dan één
miljoen vierkante kilometer ofwel
ruim tweemaal de oppervlakte van
heel Frankrijk ontdekt. En met de
ontginning van die rykdommen had
den de Fransen zich toen zelf al de
rol van exclusieve gasleverancier van
heel Europa toebedacht. Een droom
die niet slechts verstoord werd door
dat. de militairp overwinning voor
Frankrijk in Algerije uiteindelijk
toch niet was weggelegd, maar ook
door het feit dat de ontdekking van
Nieuwe uitgaven
Azië lussen west en oost, door
Reinhard Albrecht, ui tg. Broekman
en De Meris, Amsterdam De Duit
se journalist Albrecht nam in fe
bruari 1957 deel aan de eerste vlucht
met een lijndienst van Europa over
de Noordpool naar Azië. Dit boek
bijna 300 bladzyden met 24 pagina's
foto's op kunstdruk is een reis
verslag over Albrechts verblyf in Ja
pan. de Philippynen en Hongkong.
Siam Birma, India en Pakistan. De
auteur is een goed waarnemer en zyn
ervaringen heeft hy op boeiende wyze
te boek gesteld.
Talrijke facetten van het gevarieer
de leven in Azië's steden en dorpen
zyn op pakkende wyze belicht. Om
enkele onderwerpen te noemen: veer
tien miljoen termieten bouwen een
nieuwe stad (Tokio); duizend nacht
clubs. tienduizend dansmeisjes: Boed
dha, ook in de sjintoschryn; Osaka,
de centrale van het economische
wonder: het nieuwe China. Ayound-
hia. ruïnenstad. Calcutta tussen dag
en nacht. Karatsjl: over raven, fees
ten en gesluierde vrouwen.
Gelderland bewaardedoor Jac.
Gazenbeek, uitg. Gelderse oudheid
kundige verenigingen en musea. Die
ren Gelderland is ryk aan musea
en oudheidkamers. De bekende na
tuur- en oudheidminnaar Jac Ga
zenbeek heeft ze alle 36 in een han
dig gidsje op overzichteiyke wyze be
schreven. Het boekje, dat er aantrek-
kelyk uitziet door de talryke foto's,
is kosteloos verkrygbaar by de VVV'».
de gasvelden van Slochteren, die im
mers geen hoge transportkosten ver
eisten. een tweede dikke streep door
die Franse rekening trok.
En zo kan men, samenvattend, dus
zeggen dat het aardgas in afwachting
van het moment dat de kernenergie
eveneens voor vredesdoeleinden zal
worden toegepast voor de nationale
economieën wyde en onvermoede
vooruitzichten opent, om bovendien
ook op het internationale en ..geo
politieke" plan een factor van steeds
i zwaarder gewicht te vormen
