mevrouw Gallas-Dortland
De Engelsen zeggen „shift"
4
WAAROM MOEDERDAG OP ZONDAG
Op bezoek bij:
Haring nagerecht
niet brood
(W)ETENS WAARD
II
GALA
Zaterdag 11 mei 1963
Pagina 4
Leiderdorp, letterlijk onder
de rook van Leiden liggend en
in sommige opzichten bezig
vrijwel een buitenwijk van Lei
den te worden of nee dat
doet te veel denken aan an
nexatie laat ik liever zeg
gen: een voorstad heeft toch
nog veel bewaard van de char
me van het dorp.
Vanuit de grote verkeers
stroom van de Hoge Rijndijk
linksafbuigend, wordt de grens
tussen stad en platteland nog
steeds gemarkeerd door de op
haalbrug waarachter direct de
dorpskerk zichtbaar wordt.
In de Hoofdstraat ziet men met
een al het grote viaduct liggen,
waarachter de moderne woonwijk
ligt, compleet met winkelcentrum
en torenflat. Maar in dat eerste
stukje roept die Hoofdstraat toch
het oude Rijndorp: enkele heel
nog heel sterk herinneringen op aan
oude huizen tussen de nieuwe win
kelpanden, het voormalige weeshuis
met de bekende gevelsteen en daar
recht tegenover het burgemeesters
huis, apart gelegen in een grote
tuin. Een ouderwets huis met langs
de hoeken van die kartelranden
van gele steen in de muren gemet
seld; en vriendelijke flagstone
paadjes, eigenlijk te romantisch
voor de stijd van het huis, leidt
naar de voordeur. Even later sta ik
in de vestibule maar daar zwaait
de tochtdeur al open en mevrouw
H. W. Gallas-Dortland, voorafge
gaan door een prachtige jonge Aire-
daleterrier, nodigt mij binnen. Een
rijzige, blonde vrouw, met vrolijke
ogen en een warme stem.
,£erst maar een kopje kof
fie?" vraagt ze. Ter verhoging
van de gezelligheid is er een
kommetje slagroom hij, een
verleiding, waaraan ik geen
weerstand vermag te bieden.
„Gisteren heb ik nog een gedeel
te van de ziekendag hier in de
Hervormde Gemeente meege
maakt moet u roeten, en daar
kreeg iedereen ook zulke heer
lijke slagroom. Dus daar willen
we vandaag niet voor onder-
dqen".
En zo zaten we via de slagroom
meteen al midden in ons interview.
Want uiteraard vroeg ik nu in hoe
verre mevrouw Gallas bij die dag
betrokken was geweest. „Wel, ik
heb een paar mensen gereden en ik
zou er 's middags een poosje heen
gaan, maar achteraf heb ik ge
vraagd of ik niet bij de maaltijd
mocht komen, 's Middags zouden er
n.l. dia's worden vertoond en dan
zie je in 't donker immers nauwe
lijks iemand. Wat is er dan voor
gelegenheid voor contact? Zo ben ik
dus al om half twaalf gegaan en
heb ik mee geholpen koffie en soep
te serveren en op te ruimen, er is
dan zoveel te doen. dat is veel leu
ker: ik heb nu met heel wat men
sen even kunnen praten".
Harteivens
Het is er mevrouw Gallas dus om
begonnen, om- als ze ergens quali-
tate qua aanwezig is, altijd werke
lijk méé te doen en werkelijk de
mensen persoonlijk te ontmoeten in
de gegeven situatie.
„Ik geloof namelijk dat dit de
enige manier is om de mensen te le
ren kennen. Het is niet voldoende
als je er alleen maar even bent „om
van je belangstelling blijk te geven",
zoals dat dan heet. Echte belang
stelling zoekt naar een levende
vorm. Ik kan het trouwens alleen
maar op deze manier; dat zit nu
eenmaal in je, ik kan er niet ergens
als een soort ornament, puur offi
cieel, bij zitten," zei ze.
Ik hoefde nauwelijks meer te vra
gen of mevrouw Gallas zich thuis
voelt in Leiderdorp en in haar func
tie. Iemand die zo tegenover haar
taak staat vervult die met hart en
ziel.
Weet u, sommige mensen ko
men op de een oj andere manier
op het idee om te solliciteren
naar een burgemeestersplaats,
oj het komt door onvoorziene
omstandigheden op hun weg.
Mijn man had al heel jong het
ideaal om burgemeester te wor
den. Het is eigenlijk de vervul
ling van een hartewens, dat wij
hier zijn. We hebben er samen
vanaf onze verlovingstijd min of
meer naar toe geleefd".
„En wat was het dan. dat u bel
den zo aantrok in deze positie?"
„Dat kan ik samenvatten in een
paar woorden: het levende contact
met mensen, met allerlei mensen in
allerlei situaties. Mijn man heeft
dat contact ook op ander terrein;
hij is b.v. bestuurslid van het Car
negie Heldenfonds en van de Mar-
thastichting. Speciaal de Kinderbe
scherming heeft namelijk zijn be
langstelling. En zo proberen we,
ieder op onze eigen manier vorm te
geven aan hetzelfde verlangen, van
uit dezelfde persoonlijke instelling.
Ik doe het op de manier die waar
schijnlijk specifiek vrouwelijk is:
helemaal in de persoonlijke sfeer.
En nu kom je wel heel veel in aan
raking met mensen, die in prettige
omstandigheden verkeren, die een
feest vieren, in gezinnen waarin een
baby geboren is, in verenigingen, die
hun bijeenkomsten hebben, maar er,
zijn er ook zoveel, die een groot
verdriet te dragen hebben en con
tact met hén betekent: je afvragen
..hoe kan ik hier werkelijk helpen,
hoe kan ik echt iets voor ze doen?
en dan ben ik" zegt mevrouw Gal
las, „altijd maar weer zo dankbaar
voor mijn gezondheid en voor alles
waardoor ik in de gelegenheid ben.
dat ik dit allemaal kan en mag
doen.
,U<iar is moeder
Mijn kinderen hebben nu ook
juist de leeftijd dat ik niet al te
zeer aan huis ben gebonden; wij
hebben namelijk een jongen van 11
en een meisje van 9 jaar. Natuurlijk
als zè om vier uur uit school
komen en ik ben er. dan hoor ik
„Ha, daar is moeder!", dat is fijn
en dat moet ook zo veel mogelijk.
Maar de kinderen kunnen toch al
heel veel zelf en je hoeft niet meer
op te passen dat ze niet van de trap
tuimelen en zo. Ik kan er dus vrij
veel op uit en gelukkig is Leiderdorp
nog net klein genoeg dat het te
overzien is en dat het nog niet no
dig is je te beperken tot het offi
ciële en representatieve.
Het werd me hoe langer hoe dui
delijker dat dit laatste mevrouw
Gallas ook geen bevrediging zou
schenken. Zij is iemand die hele
maal is ingesteld op de ontmoeting
van mens tot mens, waarbij zij
zichzelf ook spontaan en eerlijk
geeft zoals zij is.
„Maar er zijn toch ook wel din
gen op meer organisatorisch gebied,
die u aanpakt", veronderstelde ik.
,,Ja zeker! Ik ben b.v. bezig
met pogingen om een oppas
dienst te starten. Het is alle
maal nog in een beginstadium,
maar er komt al enige tekening
in; er is al een aantal ..oppas
sers" beschikbaar en er zijn ook
deelnemende gezinnen.
En dan: de sleuteltjesactie
voor ..Open het Dorp" heb ik
met veel plezier en met veel
succes mag ik wel zeggen, ge
daan. Ook van Pro Juventute-
kalenders heb ik een aardig
aantal aan de man gebracht.
Eigenlijk allemaal dingen,
die in de lijn van eeen UVV-
afdeling zouden liggen. Die is
hier nooit goed van de grond
gekomen. Laten we daarom
eerst maar eens van alles sa
men gaan doen ,dan is er een
kans. dat uit die activiteiten en
vooral uit de gemeenschap, die
daardoor wordt gevormd, weer
een UW bestuur a.h.w. op
bloeit.
Want dat gemeenschapsvor-
mende. dat is eigenlijk het be
langrijkste van iedere vorm
van bij elkaar komen. Dat heb
ik ook zo gemerkt bij de cursus
zelfbescherming, die hier aan
huis gehouden is".
stel de dingen liefst precies, zoals 3
zijn. de belangrijke en de kleir..; ^t,
-n 1 mavvnlllir OQ11Q C
albL
aliw'
mht 1
Mevrouw H. W. GALLAS DORT LAND
burgemeestersvrouw van Leiderdorp.
Londen, mei 1963
We kunnen het gewoon een
rechte jurk noemen, maar daar
mee zetten we de puntjes niet
op de i. De rechte jurk, die we
op het oog hebben en die dit
seizoen zo populair is, is een
speciaal soort rechte jurk: geen
ligne sac, geen hemd, geen ka
mizool (niemand praat meer
over die modellen van enkele
jaren geleden), maar een soort
afstammeling daarvan. De En
gelsen noemen hem "shift".
D« Shift ls een rechte jurk zonder
taillenaad, meestal zonder ceintuur,
zonder of met korte mouwen en met
een rechte rok die glad om de heu
pen en ruim om de taille valt, hoe
wel hij niet geheel ongetailleerd is.
De shift komt het best tot zijn recht
op een goed figuurtje, want al zit
er dan geen wespentaille in, hjj
camoufleert niets.
Linnenweefsels, die deze zomer
zeer in trek zyn, zijn heel geschikt
materiaal voor de shift. Ook katoe
nen en zijden weefsels kunnen wor
den gebruikt (dunne zijdjes worden
bij voorkeur gevoerd), maar de
mooiste grondstof is crêpe (zijden
of wollen), die de tailleloze japon de
meeste gratie verleent. Evenwel op
voorwaarde dat de draagster een
onberispelijk figuur heeft en onder
haar jurkje even onberispelijke lin
gerie draagt, want de crêpe shift is
wat dat betreft genadeloos.
Het linker licht getailleerde mo
del is van roze linnen, gebiesd met
tabakskleurige stof die niet alleen
armsgaten en halsopening garneert,
maar ook de zijnaden van het rech
te model (ontwerp Tiktiner).
Een shift met allure is het gekle
de model daarnaast. Een middag
japon van gele crêpe, die aan de
voorkant over een rok van hetzelf
de materiaal openvalt, (model Pier
re Billet).
Shift nummer 3 is van bedrukte
katoen en een echt strand- of va
kantiejurkje, dat het ook heel goed
doet in de tuin of op de boulevard.
Het heeft bij wijze van uitzondering
een ruim décolleté met smalle
schouderbandjes en is van hals tot
zoom doorgeknoopt. De imprimé is
wit en zwart, het model is van het
huis Tiktiner. J. V.
Mevrouw Gallas vertelt over al
deze dingen met groot enthousiasme
en warmte en voortdurend zoekt ze
naar de woorden die haar gedach
ten zo zuiver mogelijk weergeven.
Zei fkritiek
„Mag ik ook nog eens vragen
naar uw bijzondere liefhebberijen0
Ik heb indertijd iets gelezen over
amateurtoneel, meen ik".
„O, ja toneel!"
Met een enigszins bedenkelijk
gezicht gaat mevrouw Gallas
hier op in. „Daar moet u zich
niet al te veel van voorstellen
hoor! Maar inderdaad, ik ben er
in mijn schooljaren al mee bezig
geweest en later op feestavonden
van de tennisclub. Ik speelde dus
zelf, maar latei- heb ik ook veel
geholpen met de regie. Wat we
voor stukken speelden? Meestal
blijspelen. Een keer hebben we
een éénacter van Cobard Noel
gespeeld, maar dat was een vol
maakte flop! 't Was gewoon te
moeilijk, we hadden te hoog ge
grepen!"
Ik wist dat mevrouw Gallas vroe
ger een poos verpleegster is geweest.
„Heeft u daar goede herinneringen
aan?"
„Daar roert u een periode aan uit
mijn leven waarover ik het minst
tevreden ben. over mezelf dan wel
te verstaan. Weet u. het was oorlog,
het was ontzettend zwaar, de zus
ters waren net zo ziek als de pa
tiënten. Kortom, ik kon het nog
niet aan; ik was te jong. Ik denk
wel eens; nu ik ouder geworden ben
zou ik er misschien meer van te
recht hebben gebracht. Dan wordt
je immers milder in je oordeel over
anderen en krijg je meer zelfkritiek.
Ik geloof namelijk dat je daar
voortdurend op bedacht moet zijn:
dat je je zelfkritiek bewaart. Ik
weet bijvoorbeeld dat ik mezelf wel
eens moet remmen, omdat ik de
neiging heb, teveel te willen en al
te spontaan te zijn".
Ik herinnerde me dat die zelf
kritiek me al door de telefoon tege
moet kwam, toen ik de afspraak
maakte". Toen vroeg u immers ook
al hoelaat zullen we afspreken? „Ik
waarschuw u alleen van te voren,
mijn koffie is bepaald lekkerder dan
mijn thee!", herinnerde ik haar.
„Nu ja, dat ik ook echt zo en ik
heden", zei mevrouw Gallas.
Typisch trekje
„En nu wilt u zeker ook nog hi
bekende „typische trekje" hebben
is mevrouw Gallas mij al voor. „ij»r
handwerk erg graag".
Een halfaf petit-point tasje ha
me dit trouwens al doen vermot hrj
den. Een echt priegelwerkje en da j 1
is nu juist waar mevrouw Gallen
zich het meest door ontspant,
was als kind al dol op priegelenfcet
met eindeloos geduld kon ik een i [>ii
de knoop geraakt kettinkje los peu
teren. Geen tijd voor handwerken
Och, als je iets werkelijk graag doe:
dan vind je er altijd wel een ogen
blikje voor".
Zo iemand leek mevrouw Gal
me ook echt: iemand die in
drukke bezigheden van haar „ambt'
plus haar gezin en haar huishou
ding, toch de rust in zich zelf vind
om geregeld een dergelijk hand
werkte op te pakken, waarop je dai
je hele aandacht moet concentreren
En: om haar planten te ver
zorgen! Er stonden een paa\
welvarende exemplaren te proiu
ken in de kamers, een prachtig
bonte ficus, waarvan de tuin
man had gezegd: dat zijn last
pakken mevrouw, dat lukt
nooit", in de erker een vreemd
soortige aaronskelk achtige plant,
met enkele sterk geurende bloe
men; maar haar grootste troth
gold een paar overgehouden, nog e
onaanzienlijke, maar veelbelo
vende gloxijiia's. „Ik wordt altijd s
ontzettend gehoond om het op-
timisme waarmee ik dergelijke J
experimenten ivaag, maar ik zej
altijd: wacht maar! Al duurt hi
twee jaar, doen zullen ze het!'
Als u dus binnen kortere of lan-'
gere tijd voor de ramen van het
burgemeestershuis een paar fraai
bloeiende gloxinia's ziet staan, dan
weet u het: ze staan daar als sym
bolen van de onverdroten zorg. de
liefdevolle aandacht en het onver
woestbare optimisme, die de ken
merkende eigenschappen zijn van
de bewoonster.
Her mine G,
PMHP^
In veel gezinnen blijft vaak brood over. Dat
hoeft dan niet te worden weggegooid maar kan
op allerlei manieren tot smakelijke zoete nage
rechten worden verwerkt, zoals wentelteefjes en1
broodschoteltjes. Maar er zijn ook heerlijke en,
voedzame hartige nagerechten waarin brood kanl
worden verwerkt, b.v. ramequin, waarvan wij u
het recept geven.
Macaroni met
raapstelen (4 pers.)
Ramequin
Reken per persoon: 2 k 3 sneetjes
brood, 1 ei, '.2 dl wijn, Vi dl melk,
2 eetlepels geraspte kaas, Worcester
sause, paprika, aroma, zout, thijm.
Vet een vuurvaste schotel in. Ont
doe de sneetjes brood van de korst
jes, besmeer ze met boter en leg ze
onderin de vuurvaste schotel.
Splits het ei in wit en geel. Roer
de dooier met de geraspte kaas, de
kruiden en de wijn. Sla het eiwit
stijf met iets zout en meng tot slot
alles voorzichtig dooreen met de
melk. Giet dit mengsel over de
sneetjes brood in de vuurvaste
schotel en geef de schotel in een
matig hete oven in ongeveer 30 mi
nuten een goudgele korst.
Hamhoorntjes
Bedek niet te dunne plakken ham
met een mengsel van kleine dobbel
steentjes kaas, klein gesneden
vruchten uit blik en gehakte noten,
aangemaakt met wat kwark of mon-
chou. Dit mengsel kan enkele uren
van te voren worden gemaakt. De
ham oprollen tot hoorntjes, die ge
garneerd worden met enkele noten.
Mispano" heet dit moderne hoedje met ingebouwde zonnebril
uit Parijs, dat sterk doet denken aan de hoofddeksels van de
eerste automobilisten.
Het is me nooit duidelijk gewor
den waarom moederdag op
een zondag moet vallen. Voor
het kroost is het zo moeilijk. Want
zondags zijn de winkels gesloten.
De kinderen dienen hun inkopen bij
de winkeliers, die moederdag heb
ben ingesteld dus een dag eerder te
doen. Maar waar blijven zij met die
geweldige struik bloemen, met de
slagroomtaart, met het fruitmandje?
De bedoeling is. dat zij je daar
mee verrassen. Maar als zij de
taart in de koelkast zetten vindt
moeder hem binnen het kwartier.
Als zij de bloemen in een vaas wil
len schikken moeten zij eerst die
vaas komen lenen en openlijk wa
ter tappen wég verrassing!
Een fruitmand kunnen zij mee
naar boven smokkelen en in hun
kast verstoppen. Dan gaan de ap
pels naar zeep smaken en de drui
ven nemen de penetrante geur van
voetbalschoenen aan
Daarom heb ik altijd te doen met
mijn kinderen, als ik zie hoeveel
moeite ze zich moeten getroosten
om me écht te verrassen.
En dan de dag zelf. Je mag dit
niet en dat niet. Je mag geen ont
bijt klaarmaken, geen vaten was
sen. geen plaatjes draaien. Dat al
les wordt wel voor je gedaan.
Je mag netjes aangekleed in een
versierde stoel zitten en je laten
verwennen, terwijl je vingers inte-
verwennen, terwijl je vingers tinto-
Omdat de kinders zich zo hebben
uitgesloofd, hun spaarpot hebben
omgekeerd en de gekste dingen
hebben gekocht, moet je dankbaar
en vriendelijk zijn.
Uitvallen is er die dag niet bij.
want elk standje wordt ontvangen
met een blik van: Hoor dat nou.
Een half uur geleden gaf ik haar
een taart van zes gulden en nu
moppert ze al weer. Ik dacht dat
moeders zulke Engelen waren
het stond gisteren nog in de krant.
Maar de mijne
Dus tracht je alles met gelijk
moedige kalmte te dragen, ook al
gaan je zenuwen aan rafels en de
borden in diggelen.
Je glimlacht, je luistert: Toe jon
gens, niet kibbelen, en: Ach Ma
rian. wil je alsjeblieft die kat niet
zo plagen.
Je wijst ze vriendelijk op het feit,
dat zij hun schoenen niet hebben
gepoetst en de warme kraan lieten
openstaan, zodat het kostbare hete
water zinloos wegliep; je schudt
gelaten het hoofd, wanneer zij
zondagsavonds om acht uur nog
aan hun huiswerk moeten begin
nen, kortom: je wilde maar dat het
weer middernacht was.
Waarom mag moederdag niet op
een maandag vallen? Dat zou veel
leuker zijn.
Dan kon het de héle dag verras
singen regenen. Ontbijt op bed,
zoonlief zet vast de was in het sop,
het dochtertje veegt de trap. de
andere zoon verschoont de katte-
bak.
Daarna gaan zij naar school en
je kunt urenlang jezelf zijn en ver
geten dat het moederdag is. Juist
als je er helemaal niet meer aan
denkt, komt het dochtertje thuis,
met een prachtige bos bloemen in
de armen: een échte verrassing.
cYTlo&derlijke
overpeinzing
Gunst ja, dat is waar ook: 't is
moederdag!
Wat gezellig. Blij vlieg je naar
de kast, vult een vaas met water en
schikt de bloemen. Je knuffelt het
kind en samen ga je genoeglijk
lunchen.
Om half twee trekt het dochtertje
zingend naar school en wéér ben je
alleen.
Je stort Je op het werk, omgeven
door bloemengeur en de middag
vliegt om.
Dan kraakt het grint: Henk
komt thuis. Op zijn bagagedrager
vervoert hij een prachtige fruit
mand. Kersvers, zó uit de winkel.
Dank je wel knul.
De appels smaken niet naar zeep
en de druiven niet naar voetbal
schoenen.
Adriaan arriveert een uur later.
Hij heeft niets bij zich, maar gnif
felt geheimzinnig.
Nog vóór vader thuiskomt wordt
er gebeld en de banketbakker drukt
je een kistje in de handen dat nog
geurt naar de oven. De taart!
Knapperig, fris en verrukkelijk.
En een honger dat wij juist heb
ben!
Maar daar is vader. Die kijkt ook
al zo guitig, drinkt thee, hapt in
een grote taartpunt en juist als je
de tafel wilt gaan dekken zegt hij:
Niet nodig, wij gaan in de stad
eten. En ik heb voor ons allen
kaartjes voor de bioscoop. Trekken
jullie je jas maar aan.
Ik ik heb gekookt, stamel je
dan onthutst.
Doe» er niet toe, dat eten wij
'morgen wel op. Allemaal klaar?
Daar gaan wij clan.
Ja. zo'n moederdag zou mij wel
aanstaan en in elk geval beter be
vallen dan de saaie tweede zondag
in mei, met het gedwongen niets
doen en het huichelachtige: O. jon
gens. wat een verrassing, terwijl je
al achttien uur tevoren wist waar
mee zij te voorschijn zouden komen.
Maar ja, met de wensen van de
moeders kunnen ze op moeder -
300 gr. varkenslappen, zout, 40
gr. boter of margarine, kg (8
bosjes raapstelen, 1 grote ui, (I
teentje knoflook 300 a 400 gr. ma
caroni, spaghetti of mie.
Het vlees zouten en in hete boter
of margarine bruin en gaar bakken.
Het vlees uit de pan halen en in
dobbelsteentjes snijden. De ui (en
knoflook) schoonmaken, kleinsnij-
den en in het vet lichtbruin bakken.
De macaroni of spaghetti met ruim
kokend water en zout opzetten en
in 10 minuten gaarkoken. Voor de
mie de gebruiksaanwijzing op de
verpakking volgen. De macaroni,
spaghetti of mie in een vergiet of
zeef overbrengen en afspoelen met
koud water. De raapstelen van wor
teltjes ontdoen, wassen en snijden.
De groente weer wassen en opzet
ten met aanhangend water en zout.
De raapstelen omleggen wanneer ze
even gekookt hebben en 5 minu
ten koken. Ze moeten nog beslist
groen zijn. De groenten afgieten
«het vocht bewaren en in een soep
of saus verwerken). De macaroni,
spaghetti of mie. de raapstelen en
het vlees bij de uien voegen en al
les goed warmen, maar niet pappig
laten worden. Desgewenst het ge
recht afmaken met een weinig
kooknat van de raapstelen en of
sojasaus.
dag natuurlijk geen rekening hou
den.
THEA BECKMAN.
'63 PINK en '61 ROSE
de kleuren
van vandaag
en morgen
IN DE ALTIJD NIEUWE 3
GOUDEN HOUDER Is
VAN VANDAAG...
Steeds een nieuwe luxueuze hou
der bij uw lipstick voor de prijs
van iets-meer-dan de vulling! De
nieuwe modekleuren zijn bepaald.
Gala brengt u de lipstick van van
daag en morgen: '63 Pink en '64
Rose... nieuw, vrouwelijk en be
koorlijk... in een nieuwe gouden
houder.
OF LONDON
