HERMAN BROEKHUIZEN
IS „BEZETEN" VAN JEUGDWERK
Chrysanten in de tuin
GEESTELIJKE VADER VAN MINJON
laai
raai
H
OUD-ONDERWIJZER
BEGON BIJ RADIO IN
„KLEUTERTJE LUISTER"
Zaterdag 11 mei 1963
Pagina 2
De luisteraars ook?
In HUversum weet men het nog
niet. In de vorm van een prijsvraag
heeft men de opinies willen peilen.
Toen wü er waren, stond de in
schrijving nog open. Vast staat wel,
dat de oudere luisteraars over het
algemeen positief reageren. Ze von
den het wel leuk. Maar commenta
ren van de jeugd lagen nog onge
opend in de vorm van vele brieven.
Die komen te zijner tijd aan de
beurt. Eerst even de achterstand in
het gewone werk inhalen. Want
zo'n jeugdag betekent voor Herman
Broekhuizen en zijn staf een enor
me extra kluif. Pas als men de ach
terstand in het routinewerk heeft
weggewerkt, komen de reacties aan
de beurt.
Het is zo langzamerha\
een goede traditie
deze rubriek te beginru
een praatje over een
met volksmuziek. Meesti
ken we dan af naar het
en zo ook ditmaal, zij
eens niet naar Spanji
„Songs from the Greek fj
zoeken we het deze kei
oostelijker. En dat we
Griekse eilanden heel dl
het Nabije Oosten zith
duidelijk te onderkennen\
zes fijnzinnige, muzikt
liedjes en dansen op d<
Behalve balalaika's geven\
de toon aan in deze beki
muziek, die vol typische
zit, zoals bijvoorbeeld
zak-effect van de strij)
„The scents of May". een|
van Creta Metronome
ten
ma
hoi
do<
dc
tiei
bel
In 1944 overleed een Ne
volkszanger, die nu, na zoveltI
nog steeds niet is vergeten: J
Derby. De schepper van
troffen smartlappen als
muur van het oude kerkhof",
den doet lijden", „Vergeet 1
en „Verlaten", oersentimentel|
sten gekoppeld aan merk
genoeg gezellige, vaak zelfs j
wekte melodietjes die nog
worden geneuried. Gezongd
met een overtuiging die naw|
onderzoek voor die van
worden ze nu ook door John:
daan. Op een langspeelplaat!
Johnny acht liedjes van z\jn|
voorganger. Iets voor de liefl
en dat zullen er nog
zijn (His Master's Voice).
Overigens hoeft men t
redelijk sentimenteel lied
het verleden te duiken. De
lientjes, twee prille vadei
meisjes met aardige sten-
kunnen er ook wat van. Datl
zij horen in „Mammie" en „IJ
vier muren" (Polydor),
Met „Eddy de Roever plays f
ly Kunz in dance-rhythm" b
we nog even op het terrein Tl
pretentieloze amusemenfstn|
Eddie is een 30-Jarige Amstai
se pianist, die zich de by#
„The Dutch Charly Kunz"|
verworven. In de befaamde I
stijl dus een sterk ritmis
kerhand, terwijl de rechter d
lodie varieert speelt hij 1
dozijn minuten een dozijn l
liedjes, zoals Again Blue ski
of me en Bye bye blad
(R.CA.).
Twee (wat oudere) Ameril
zangers die heel gunstig afstl
bij het legioen teenager-idolecj
Andy Williams en Marty 1
De laatste heeft met „Wont|
forgive" de wereld van de ll
muziek met een aardig, orif
melodietje verrijkt (CBS).
jongste succes van Andy is J
of wine and roses", gekoppeldl
„Can't get used to losing j
(CBS).
Toch moet men het ons niet#
lijk nemen, dat wij doorgaan!
oog met meer verwachtinfl
Frankrijk richten dan op Am(
Chansonniers als Bécaud, Aznit
en Brassens geven daar tw
alle reden toe. Deze keer b|
naar ons gevoel Gilbert Becaat|
het chanson-van-de-maand r
plaat heeft gezet: „Je t'attei
een onstuimig lied waarvan d«|
uitputtelijke Aznavour de mak
Op de keerzijde staat „Crt'
(His Master's Voice).
De beste mars die we in
tijd hebben gehoord is „The
of the guns" van K. J. AlforduJj
film „Lawrence of Arabia",
en gezongen door The Arï|
Knights. Een ridderlijk min
Zelfs wie niet verzot ls
twee-in-de-maat, zal genieten I
deze pakkende, instrumentaal
gevarieerde vertolking (Artone
plx).
Nog een plaatje met goede
muziek: „Summertime" en ,J|
plenty o'nuttin" uit Gersbf
Porgy and Bess (CBS).
Speciaal voor de teenager»
volgende plaatjes:
„Let's stomp" en „I want Wl
it" van Bobby Comstock (Del&T
„Do you love me" en „Mo"!
Man" van The Contours (Ori<
„I'm so lonesome I could cry'J
„I can't help it" van Johnny f
lotson (Cadence);
„If Mary's there" en „Rei
me" van Brian Hyland (ABC-P
mount)
„What will Mary say" en
girl" van Johnny Mathis (CB&I
komt: het aantal mutaties is groot.
De een gaat trouwen, de andere in
dienst, een volgende emigreren. En
dikwijls drijft zo'n afdeling op en
kele goede krachten. Gaan die weg,
dan verloopt zo'n groepje. Tot er
weer enkele energieke jongelui ko
men. die met veel enthousiasme een
nieuwe afdeling op poten zetten".
veel contact met de jeugd. Per dag
lopen hier zeker zes of zeven Jon
geren binnen met klachten en
ideeën. Ze vinden altijd een open
oor. We geven de jonge mensen vol
op de kans te zeggen, wat ze willen
zeggen. En bijna iedere avond heb
ben we opnamen met een of andere
Minjon-groep. Veel luisteren en
Zelf doen
„De opzet van Minjon, die we
toen in die eerste uitzending heb
ben uiteengezet, is eigenlijk nog
steeds ongewijzigd", merkt Her
man Broekhuizen op. „We zeiden
toen: „Als Je kritiek hebt op de
radio, doe het dan maar zelf. Doe
het maar beter". Dat geldt nu
nog. Soms doen ze het inderdaad
beter, maar meestal natuurlijk
minder. Dat hindert niets. Dan
weten ze meteen hoe moeilijk ra
diowerk kan zijn. Bovendien het
verkleint de afstand tussen luis
teraars en radio. Het is ook een
leuke vrijetijdsbesteding.
En wat grappig is, ergens te het
ook een beetje beroepsopleiding
geworden. Dat is nooit de bedoe
ling geweest, maar dit te zo ge
groeid. In de verschillende om
roepverenigingen hebben we nu
al zo'n dertig oud-Minjonners
rondlopen. Chris van Hoorn en
Wim Jansen, mijn medewerkers,
zijn belden uit Minjon afkomstig.
Kijk, daar zit televisiepresentator
Joop van Zijl. Hjj begon ook in
Minjon. Net als Koos Posthuma,
die nu MJ de VAR A-televisie
werkt. Je kunt ze overal tegenko
men by de televisie, by de hoor
spelen, In de omroepoellen en
waar al niet".
veel praten. De jeugd reageert nog
al openhartig. We worden heus wel
op de hoogte gehouden met datgene
wat onder het Jonge volkje leeft".
Jeugddag
En als vanzelf komt dan de
jeugddag ter sprake, die nog maar
Vol enthousiasme leidt Her-
man Broekhuizen een repetitie
van AVRO's kinderkoor ..Ja
cob Hamel".
kort achter de rug is. De Jeugd had
toen weer van 's ochtends zeven tot
's avonds twaalf de beschikking
over de microfoon. Het was voor de
vierde keer, dat men dit unieke
evenement organiseerde. Als steeds
liep er een „lijntje" door de pro
gramma's. Ditmaal stond de dag in
het teken van „helpen". Invalide
jonge luisteraars werden van huis
gehaald en naar Hilversum ge
bracht om enkele uitzendingen mee
te maken. Dit vervoer leverde na-
tuuriyk de nodige stof voor repor
tages onderweg. Maar het gaat dan
niet alleen om reportages. De ge
hele radiodag wordt door de jeugd
verzorgd tot het lezen van de wa
terstanden en de beursberichten
toe. De eerste jaren bestond zo'n
Jeugddag hoofdzakelijk uit een gro
te hoeveelheid imitaties. Radiome-
dewerkers werden in alle toonaar
den nagebootst. Dat is gelukkig an
ders geworden Onder supervisie
van Herman Broekhuizen en zyn
mensen laat de jeugd haar eigen
stem klinken, zy maakt en presen
teert de programma's zelf.
Hoe het geweest ls? De organisa
toren zyn dik tevreden.
Concurrent
Maar Chris van Hoorn weet al
bij voorbaat, dat het gros van deze
jeugd reacties uit het oosten, zui
den en noorden van het land zal
komen.
„Dat ls nu eenmaal steeds zo.
In het Westen hebben wy by de
jeugd een grote concurrent aan
Veronica. En er zyn wellicht meer
mogelijkheden tot andere ontspan
ning. Hoewel, de activiteiten van
Minjon zyn juist in het westen het
grootst".
Maar misschien houdt dat laatste
nu weer verband met de afstand
tot Hilversum. Voor de Minjonners
in het westen van het land is het
nu eenmaal gemakkelyker contact
te zoeken met de „kopstukken" iri
de AVRO-vllla naast de studio's.
Daar kan men klachten breedvoe
rig uiteenzetten. Daar kan de jeugd
teohnische of organisatorische in-
liohtingen mondeling krygen. Daar
staat de deur wyd open om per
soonlek de gemaakte uitzendingen
te brengen en te horen of die mis
schien een kans krygen om de
ether in te gaan.
Chris van Hoorn vindt het frap
pant. dat heel vaak de uitzendin
gen, die technisch het slechts van
kwaliteit zyn, zich het beste lenen
voor een reproduktie. „Vrywel alle
uitzendingen worden hier met uit
gebreide technische apparatuur
over gemaakt", merkt hy op. Pro-
dukties daarentegen, die door een
afdeling van Minjon byna vol
maakt op een bandje zyn gezet,
kunnen maar heel zelden recht
streeks worden uitgezonden, omdat
het opgenomen programma niet
het vereiste niveau bezit.
„Technisch en artiestiek radioge-
voel gaan kennelyk slechts spora
disch hand in hand", constateert
hy.
Het kan geen toeval zyn, met wie
men ook in gesprek komt in de af-
deUng jeugduitzending van de
AVRO, steeds weer draait het ge
sprek uit op Minjon. Kenneiyk het
troetelkindje. Niet, dat andere uit-
uitzendingen minder aandacht kry
gen, maar het stimuleren van zelf
werkzaamheid en activiteit van de
jeugd heeft men zich als een groot
deel gesteld.
Wat dat betreft kan men het
gezin van Herman Broekhuizen
als een typisch voorbeeld zien.
Eens stonden zijn zoontje en
dochtertje in het kleuterklasje
van Kleutertje luister". Nu zijn
ze elf en acht en werken gere
geld mee aan „De Tovercirkel".
Het zou ons sterk verbazen,
wanneer we ze eens niet zullen
terug vinden in een afdeling
van Minjon. Vaders enthousias
me is ook zo aanstekelijk.
Te laat
De sympathieke Herman Broek
huizen kon onmogeiyk op tyd zyn
voor de afspraak, die we met moei
te van zyn secretaresse hadden los
gepeuterd. Hy was met de kleuters
naar een boerdery geweest en
kleintjes waren niet los te branden
van lammetjes, kalfjes en biggetjes.
Chris van Hoorn nam zolang de
honneurs waar.
„Hoe komt het eigeniyk, dat
de Jeugd niet daadwerkeiyk is be
trokken by 't maken van de jeugd
programma's", verwonderden wy
ons.
Chris van Hoorn lachte.
„Zo oud zyn we toch niet?"
schertste hy. „Maar misschien ls
het voor een buitenstaander wat
vreemd", vervolgde hy. „Vergeet
echter niet, dat men eerst het ra
diovak goed onder de knie moet
krygen voor men aan de produktie
van zulke programma's kan begin
nen. Trouwens, vergeleken by de
andere omroepen zitten we hier nog
niet zo slecht. Ik loop tegen de der
tig. De anderen zUn er niet zo erg
▼er over. En we hebben heel erg
Van chrysanten in de tuin
kan men veel plezier hebben.
Er zyn vroeg- en laatbloeiende
soorten. De laatbloeiende dient
men vrywel steeds onder glas
in bloei te kweken en die zyn
dus voor tuinbeplanting niet te
gebruiken. Men moet de vroeg-
bloeiende bestellen. Er zyn ook
daarvan weer groot- en klein-
bloemige soorten De grootbloe-
mige bloeien over het algemeen
te laat en komen dus voor tuin
beplanting niet in aanmerking,
doch ze kunnen wel in potten
gekweekt worden. Later tegen
dat het gaat vriezen of de
bloemknoppen voor die tyd open
komen, kan men ze binnen zet
ten.
Het ls nu de goede tyd om de
jonge planten te bestellen en
die kunnen dan direct opgepot
worden. Dat doet men in zeer
voedzame bloemistengrond. On
der in de pot kan dan nog een
scherf komen; het afvoergaatje
mag in geen geval verstopt ra
ken. Door de goede bloemisten-
grond kan men nog een beetje
oude koemest roeren; chrysan
ten kunnen namelyk enorm veel
voedsel hebben. De potgrond
dient men goed stevig aan te
drukken; de planten zullen an
ders te yi opgroeien. Als ze een
maal doorgroeien, moet men ze
toppen: ze zullen zich dan beter
vertakken. Later kan men dat
nog eens doen, doch niet meer
na de langste dag. De bloem
knoppen, die ze na die tyd nog
vormen, komen anders veel te
laat of helemaal niet open. In
de loop van de zomer moet men
ze dan nog eens overzetten in
een grotere pot. 's Zomers moet
men regelmatig bemesten; voor
dit doel kan men gebruik ma
ken van de bekende kamer-
plantenmest.
Kleinbloemige chrysanten kan
men beter voor tuinbeplan
ting gebruiken, doch vele soor
ten kweekt men ook in potten
Er zyn allerlei kleuren en vor
men. zowel enkelbloemige als
gevuldbloemige. De plantjes
kunnen nu direct in de volle
grond gepoot worden. Later
moet men ze ook enkele malen
een lichte overbemesting geven.
G. Kromdyk.
Grootbloemige chrysant voor potcultuur.
HERMAN BROEKHUIZEN
t oppassen, dat het niet ten koste van je gezinsleven gaat
Herman Broekhuizen (40) is
bezeten van zijn werk als chef
van de afdeling jeugduitzen
dingen van de A.V.R.O.
,,Man, als je het mij vraagt,
is dit het leukste werk, dat je
bij een omroep kunt doen. Als
je met beroeps-mensen werkt,
houden ze voortdurend de klok
in de gaten. Ze zijn nog niet
binnen of ze vragen al: ..Wan
neer gaan we opnemen?".
Daar heb ik geen last van.
Minjonners bijvoorbeeld kan je
bij wijze van spreken midden
in de nacht uit hun bed halen.
Ze staan meteen klaar. Tijd
telt niet voor hen. En ze zijn
altijd fris en vrolijk. Geen ru
zies. Geen pesterijtjes. Ze zijn
dolgelukkig, dat ze mogen
meedoen. Alleen moet je op
passen. dat ze je niet teveel in
beslag nemen. Af en toe moet
je hun enthousiasme wat af
remmen. Anders zou het gaan
ten koste van je gezinsleven.
Dat jeugdwerk zou je helemi,;!
opvreten".
Het lydt geen twijfel,, Herman
Broekhuizen heeft er beslist geen
spijt van, dat hij eens school en
leerlingen vaarwel zegde. Zoals zo-
velen bij de omroepverenigingen is
hy afkomstig van het onderwijs. In
Den Haag doorliep hy de kweek
school. Daarna zat hy enkele jaren
op het conservatorium, maar ten
slotte gaf hij toch de voorkeur aan
het onderwys. Hij kwam met de
AVRO in aanraking door middel
van een vriend van hem. Ruurd
Veenstra. die in 1947 van Willem
Vogt de opdracht kreeg de Jeugd
programma's on touw te zetten. En
toen Veenstra Iemand nodig had
voor een kleuterklasje dacht hy aan
Herman Broekhuizen.
schoolradio („waar mogelyk aanha
ken op het onderwys"), „Hoort zegt
het voort" voor de padvinders.
„Eigen weg voor de vroege twens en
niet te vergeten AVRO's jeugdom-
roep „Minjon".
Grote liefde
Minjon is Herman Broekhuizen*
grote liefde. Hy was er ook de gees-
teiyke vader van. Deze jeugdomroep
werd geboren op een donderdag
middag tijdens een uitzending van
„De twintigers" voor de rypere
jeugd Eén oproep was voldoende.
„Wie zin heeft in een Jeugdomroep,
laat hy maar eens schryven". werd
er gezegd.
,De volgende dagen lagen er zo'n
duizend brieven in de bus en bin
nen twee weken hadden we al twee
duizend leden", lacht Herman
Broekhulzen. „Maar om eeriyk te
zyn, daar waren heel wat jongens
en meisje^ by, die dachten, dat ze
binnen een week al als solist by het
Metropole Orkest zouden staan. Dus
vielen er snel velen af. In Hilver
sum zyn we toen met een groep be
gonnen. Nu hebben we zo'n veertig
afdelingen met een kleine duizend
leden. We willen trouwens niet met
grote getallen werken. U moet niet
vergeten, dat zo'n afdeling geheel
op eigen kracht werkt. Ze moeten
alles zelf organiseren. Daarom stre
ven we ernaar de afdelingen niet te
groot te houden. Trouwens, ook hier
doet zich het probleem gevoelen,
dat men by elk jeugdwerk tegen-
„Goed", zei deze: „Maar dan moet
ik een juffrouw hebben om het pro
grammaatje aan elkaar te praten".
Ze vonden Lily Petersen. Nu zes
tien jaar later luistert <}e prille
jeugd nog steeds heel graag naar
„Kleutertje luister", een uitzending
die juist door een heel simpele op
zet het zo goed doet by de kleuters.
Een jaar later kreeg Herman
Broekhuizen er het AVRO kinder
koor „Jacob Hamel" by. Dat alles
op free-lance-basis. Dat veranderde
pas in 1950. toen Ruurd Veenstra de
AVRO verliet. Herman Broekhuizen
liet de school de school en werd
jeugdleider bij deze omroep. Thans
verzorgt hy met zyn medewerkers
Chris van Hoorn en Wim Jansen
zes of zeven uitzendingen per
week. „Kleutertje luister", driemaal
per week voor de Jongste kinderen.
„De Tovercirkel" voor de jeugd tus
sen acht en veertien Jaar. De
