Geweldig succes voor
Arthur Rubinstein
Couperusherdenking
„Haagsche Comedie"
kunst
kAleiöoscoqp
stop 'n tijger in uw tank
DE KOPPELAARSTER: MET
GEEST EN ANIMO GESPEELD
Vlaamse „Fair lady"
is thans uitgespeeld
Toehoorders verrukt
over zijn prestaties
Edele, verrukkelijke
stijlvolle terugblik
III „De VereenigingNijmegen
Kunstprijzen
BENT U BETER UIT!
..Zo ik iets ben..."
t>.hr D
I oorstelling „Litteris Sacrum
Klucht met diepere bedoeling
.,My fair ladv"
I elc tegenwerkende factoren
pericht 1
maart 1860
Maandag 22 april 1963
Derde blad no. 30937
Advertentie
(Speciale berichtgeving)
>p. Arthur Rubinstein, de joodse pianist die in 1933 Duitsland ont
vluchtte fen de plechtige belofte aflegde nooit meer een stap op
;en Duitse bodem te zullen zetten, heeft zaterdagavond geconcerteerd
voor een zaal met 600 Duitsersin Nijmegen. Er zijn vele
muziekliefhebbers die hem dit kwalijk hebben genomen, doch de
d5grootste golf van kritiek rolde over het hoofd van de organisator,
^impresario Schlote uit Frankfort, die de toegangskaarten uitslui
tend in Duitsland in voorverkoop bracht. Het restant van de kaar
tten werd 's avond aan de zaal verkocht en toen konden ook Neder-
JJlanders keuze komen maken.
„Nur für Deutsche" is dit Ru-
instein-concert smalend genoemd
Ier!n °P enlcele honderden na lieten
e Nijmeegse muziekliefhebbers af
tten. Zy gaven het terrein vrywil-
g prijs de 600 Duitsers, die in auto's
n autobussen over de grens kwamen
het m de befaamde pianist te beluis-
aij yen. Het gevolg was, dat bij dit
de riljante concert van wellicht 'swe-
^et elds grootste pianist in het Con-
io. ertgebouw te Nijmegen 500 plaat
je en onbezet bleven.
'g Boze impresario
De meest boze man in Nijmegen
gas zaterdagochtend impresario
chlote, die beweerde dat de Neder -
kt, indse en de Duitse pers van dit
•pf. oncert een politieke zaak hebben
sunskt.
„Wat wil men toch in Nederland?",
neg hij. „Rubinstein heeft al meer
in honderd concerten in Nederland
faeven, waarvan dertig na de oor-
Nu speelt hij voor het eerst sinds
3 voor Duitsers en nog is het niet
ed".
Schlote trok zijn eerder afgelegde
rklaring. dat hy voor Rubinstein
en geschikte zaal in de Bondsre-
vraag antwoordGe Schlote snel: „Hab
ich doch schon gesagt" en loodste de
pianist het Concertgebouw in. Het
concert, dat 's avonds in „De Veree- I
niging" werd gegeven, is een onver- I
getelyke gebeurtenis geworden. Twee
en-een-half uur lang zat Rubinstein
achter de vleugel.
Weergaloos knap waren de vertol
kingen waarmee hij zijn toehoorders
in verrukking bracht. Hij speelde
werken van Beethoven, Brahms,
Schumann, Chopin en Liszt, doch ont
kwam evenmin aan toegiften. Het
publiek drong op naar het podium,
waar de kleine, tengere pianist, die
voor zijn 74 jaar een byzonder vitale
indruk maakte, buigend de hulde in
ontvangst nam van het uitzinnig
enthousiaste Duitse publiek. Meisjes
brachten hem boeketten anjers en
rozen, waarvoor hy met een hand
kus dank, en uit het publiek wer
den brieven naar hem toe gegooid.
Twintig minuten lang bleef het pu
bliek opgedrongen voor het podium
en in de wandelpaden van de zaal
staan applaudisseren enbedelen om
toegiften.
Tientallen toeschouwers fotogra
feerden en filmden de gryze pianist,
doch ook elkander, terwyl de Duitse
bliek had kunnen vinden, in en televisie haar zwaarste geschut
If toe, dat de pianist had gewei
rd Duitse bodem te betreden. Hy
lemde het concert in Nederland
i compromis, dat uniek is in de
niekgeschiedenis. Dat de Neder-
ïders waren overgeslagen bij de
orverkoop van de kaarten, be-
ireef hij als een juridische kwes-
Voor Rubinstein-concerten in
derland heeft jde concertdirectie
in Den Haag de organisatie in
jn en voor een „Duits" con-
konden hier dus geen kaarten
rden verkocht.
iSchlote verklaarde, dat Rubinstein
de kritiek die in verband met dit
ncert is losgekomen, zich heeft I
en onttrekken aan de indruk dat
om commerciële redenen is ge-
_!ht voor Duitse aanbiedingen. Hij
eft daarom besloten zijn honorari-
i ter beschikking te stellen van
t Internationale Roode Kruis.
eergaloos knap
Toen de 74-jarige pianist by het
ncertgebouw te Nymegen arriveer-
en verslaggevers de verklaringen j
d de boze heer Schlote wilden con- j
eren. wist de Duitse impresario
te verhinderen. Op de eerste in
Engels aan Rubinstein gestelde
Leninprijs voor
Pontecorvo
kernfysicus Bruno Pontecorvo
ft zaterdag in Moskou een Lenin-
s voor kernonderzoek gekregen,
ontecorvo, die in Italië is geboren,
■;v ig in 1940 naar de V.S. en vandaar
ar Canada. In 1948 vestigde hij
b in Engeland, waar hij een func-
kreeg by het atoomcentrum van
11. Op 2 september 1950 ver
hij op geheimzinnige wijze. La-
dook hij in Moskou op. Hij
rkt thans in het atoomcentrum in
ubna.
In totaal werden zaterdag 24 le-
ipryzen toegekend, waarvan 19
w wetenschappelijke arbeid en vijf
f)r kunstwerken
stelling bracht om deze unieke beel
den op de filmband vast te leggen.
Uankhaa
Vooral toen Rubinstein gebaarde,
dat hij het publiek aan zyn hart
wilde drukken en tenslotte, in het
tumult nauwelyks verstaanbaar, in
het Duits zei: „Zeer veel dank voor
uw komst naar hier. Ik ben er trotstel
De Westberlijnse stadsrege
ring heeft dit jaar de kunstprijs
en de prijs van de „Jonge gene
ratie" in de afdeling Letterkunde
toegekend aan Peter Huchel en
aan Rolf Hochhuth, de schrijver
van het veelbesproken toneelstuk
„Der Stellvertreter" over de
houding van het Vaticaan ten
aanzien van de Jodenvervolging
door de nazi's.
De lyricus Huchel woont in
Oost-Duitsland maar is daar in
ongenade gevallen. De in 1931
geboren Hochhuth heeft reeds
de Gerhart-Hauptmann-prijs ge
kregen.
Met de kunstprijs gaat een do
tatie van 10.000 mark en van de
„Jonge generatie" een van 5000
mark gepaard.
De kunstprijs voor muziek
werd toegekend aan Paul Hin-
demith, die voor beeldende kunst
aan de toneelspeler Fritz Kortner
voor bouwkunst aan de in Rus
land geboren Sergius Rügenberg
en voor schilderkunst aan Max
Kaus.
Voor miljoenen automobilisten heeft
benzine maar één naam: Esso Extra!
't Is de benzine die opvalt door meer
activiteit en zuinigheid.
RUBINSTEIN
dankt voor de ovatie
op voor u te hebben mogen spelen".
Met de armen vol bloemen ver
trok hij even later naar hotel Groot
Berg en Dal, het dichtst by de Duit-
grens gelegen Nederlandse ho-
E veelzijdigheid van het machtige literaire talent van Louis
Couperus (1863-1923) komt tot uitdrukking in de flitsen uit
diens werken, uitgebracht door leden van de Haagsche Comedie
„Zo ik iets ben" waarvan zaterdagavond in de
Kon. Schouwburg te Den Haag de interessante première ging.
Figuren uit zijn talrijke boeken rijzen voor U op in een aantal
scènes, te beginnen met de 20-jarige Couperus, toen hij zijn eerste
veel bekritiseerde verzen schreef, waarna hij later tot het proza
overging.
Wonderlijke
tvereld
De leden der „Haagsche Comedie"
spelen een aantal fragmenten uiteen
reeks van zyn romans of dragen
daaruit voor in een door dr. H. W.
I van Tricht zorgvuldig samengestelde
volgorde en onder de knappe regie
van Bob de Lange. Zy presenteren
bit
127 jaar na première:
Gogols Revisor
in Rotterdam
Het op 19 april 1836 voor het eerst
Moskou gespeelde stuk van de
irjjver Nicolai Gogol, „De revisor"
eft 127 jaar later een reprise be-
fd, uitgevoerd door leden van het
Ww Rotterdams Toneel onder
[ie van prof. Peter Scharoff. in een
daling van Charles Timmer.
Het stuk, waarin de corruptie van
t ambtelyk apparaat in een kleine
Bsische provinciestad wordt ge
teld, passeerde destijds op speciaal
tel van Ts&ar Nicolaas I de cen-
ür en werd een der meest gespeel-
Russische toneelwerken, al was
igol zelf zo verontrust, door zijn
Itiek op het staatsbestel, dat hij
rt na de eerste opvoering besloot
te ontvluchten.
Vrjjwel alle leden van het gezel-
lap met Richard en Coen Flink in
hoofdrollen, namen aan dit spel
il en maakten er een voorstelling
die en door het spel en door de
Qkleding veel applaus van een
'kochte zaal oogstte.
Ere-concert voor
Getto-strijders
Onder auspiciën van het Ned.
schwitz-comité. het schilderkun-
l Genootschap Pulchri Studio en
Vereniging Haagse Kunstkring
morgenavond in Pulchri Studio
pjDen Haag een ere-concert voor de
Wers van het getto van Warschau
rden uitgevoerd. Hieraan verlenen
An belangeloze medewerking: de
olse pianiste Regina Smendzianka,
voordrachtkunstenaar Albert
gel en het Symfonisch Kamer
test onder leiding van D.
o°karts. Als spreker treedt op Sem
den. De baten zün bestemd voor
monument in Auschwitz.
zich eerst allen gezamenlijk tegen een
artistiek décor, waarna zij in ensem
bles of individueel aan het woord
komen. Door de rijke variatie is er
geen moment van verveling.
Een wonderlijke wereld gaat open:
van héél ge\noon tot héél ongewoon,
van eenvoudige praatjes over Den
Haag of de Scheveningse Bosjes, van
schetsen uit Eline Vere, de typisch
Haagse roman, die Couperus op slag
beroemd maakte naar alle verhalen
uit de Oudheid, waarmee hij zijn ro
mans vulde: Dyonisos, Majesteit. De
Berg van Licht, Antiek Tourisme, Is-
kander en nog zo veel meer, waarover
Couperus met verbazingwekkende
produktiviteit zijn gedachten liet
Van de vermaarde en bijzonder vruchtbare Amerikaanse roman-
en toneelschrijver Thornton Wilder (1897), meermalen winnaar
van de Pullitzerprijs en aueteur o.a. van "The bridge of San Luis
Rey" en talrijke toneelstukken, o.a. de in ons land opgevoerde „De
gelukkige reis", „Ons stadie" en „Met de hakken over de sloot" is
niet anders te verwachten, dat hij zelfs een „kluchtspel" een waar
devolle, bespiegelende, zelfs wijsgerige inhoud geeft. Dit is het ge
val met zijn „De koppelaarster", eerder een blijspel, gebouwd op
een operette-stramien, waarvan de Kon. Ver. „Litteris Sacrum"
zateragavond in de Leidsche Schouwburg een boeiende opvoering
gaf in de sprankelende bewerking van Bert Voeten. Een uitnemen
de keuze van een zeer moeilijk te vertolken vrolijk en vlot stuk met
diepere bedoeling, dat in 1955 door de Ned. Comedie werd uitge
bracht (oorspronkelijke titel "The matchmaker").
De schrijver wil aantonen, dat het
leven zonder avontuur en risico's
niets is en ook geld niets, als het niet
op een goede manier ten bate van
anderen wordt aangewend. Dit is de
kwintessens van dit origineel gevon
den wonderlijke, ofschoon niet steeds
geloofwaardige geval, dat Thornton
Wilder met zyn bekende drang naai
de vlucht uit de duffe werkelijkheid,
geestig heeft uitgewerkt.
Het speelt in de 19de eeuw in het
plaatsje Yonkers in de buurt van
New York en het draait om de rijke,
maar gierige koopman Horace Van-
dergelder. Deze wil trouwen, in de
eerste plaats om goed verzorgd te
zijn. Maar ook draait 't om Dolly
LevyO'Neil, die precies weet wat zij
wil en er tenslotte in slaagt om langs
allerlei slinkse zijpaden deze Horace
in haar netten te verstrikken hoewel
hij eerst zijn oog geslagen had op de
bekoorlijke modiste Irene Molly,
Maar Dolly weet het zelfs zo ver te
brengen, dat Horace haar op zijn
knieën smeekt met hem te trouwen,
omdat hij haar een „fantastische
vrouw" vindt.
Daaromheen slingeren zich de
avonturen van Horaces beide bedien
den Cornelius Hackl en Barnabi Tuc
ker, arme drommels, die ook al op
op „avontuur" uit zyn .eindelijk eens
van het leven willen genieten en ver
tier gaan zoeken in New York. He*
jonge lieve paartje: Horaces nichtje
Ermengarde en de kunstenaar Am
brose ontbreekt natuurlijk niet op het
tapijt.
Allen treffen elkaar in de grote
stad en wat zich daar allemaal af
speelt, moet U zelf gaan meemaken:
er is genoeg om U volop enkele uren
in vier bedrijven bezig te hou
den.
Tot besluit niets dan paartjes, die
elkaar in de armen mogen sluiten,
want ook Hackl vindt zijn Dolly, die
eveneens het „avontuur" in haar
vaandel had geschreven.
Een gelukkig einde, na een indruk
wekkende peroratie van „De kop
pelaarster", in casu Dolly Levy tot
het auditorium, waarmee Co Hage-
manVerhagen, die deze rol met
groot talent en vaart vertolkt terecht
een „open doekje" behaalt.
Dit goed gebouwde stuk geeft vele
„Litteris"-leden veelzijdig gelegen
heid te tonen wat zy waard zijn en
dat is op deze avond héél wat. Aller
eerst is daar Co Hageman-Verhagen,
geraffineerd te werk gaand als „De
koppelaarster". Met een bewonderens
waardige vitaliteit knoopte zij de
touwtjes aan elkaar en bereikte zege
vierend haar van de aanvang af op
gezet doelHorace Herman
Frentzen kon niet anders, dan
voor haar charmes bezwijken. Het
genoemde „open doekje", na haar
voortreffelijk voorgedragen bespiege
ling aan het slot. vormde een balsem
voor de schrik, haar toegebracht door
een onverwachte val op het podium,
waarbij wij ons hart vasthielden, of
haar niets ergs overkomen was. Maar
gelukkig bleek alles best mee te val
len, want kort daarna verscheen zü
weer volkomen ongedeerd op het to
neel!
Herman Frentzen bood als Horace
een sterke tegenpartij. Hij had veel
perikelen te overwinnen, alvorens zyn
hart definitief weg te schenken.
Waarom hij aanvankelijk in een soort
generaalsuniform moest verschijnen
is ons niet duidelijk geworden.
Bijzonder geslaagd was het komi
sche duo Cornelius Hackl—Barnabi
Tucker resp. vertolkt door de heren
Van Leeuwen en Labordus. De eerste
riep sterke herinneringen op aan
Johnny Kraaykamp: zonder te char
geren had hy telkens met zyn koste
lijk spel de lachers op zyn liand.
In Truus Hoogewind—Van Oort-
merssen als de modiste Irene Molly
hadden zij een waakzame en verlei-
delyke tegenspeelster, met wie zij zo
het een en ander konden „beleven",
wat dan ook de bedoeling was, toen
zy naar New York reisden.
Riekje Cool-van Stek speelde de
filosofisch aangelegde vriendin van
Horaces eerste vrouw, zij sprak veel
wijze woorden en deed dit op een al
leszins aanvaardbare manier.
Zoals ook in operettes deed het
Jonge minnekozende paartje (Anne
ke Zwartjes en Jan van Royen) wat
zoetelijk aan, maar dat is nu eenmaal
gebruikelyk.
In kleinere i-ollen presenteerden
zich Horaces knecht Malachi Stack
(de heer Bartelsman), SJef Knooren
als de barbier Joe Scanion, Bram
Hasselbach alg een uitstekend gety
peerde koetsier, Anneke Bakker in de
rol van ateliermeisje, Nel Staat-Den
Heyer als de sloffende huishoudster
Gertrude, Rosine Hasselbach-Gay-
kema, die als keukenmeid haar
woordje sprak en Hein Mol en Lies-
beth Fockema Arndreae. Zy mochten
als kelners een heeriyk menu aan
dragen.
Bas Hageman had voor een vlotte
regie gezorgd en speciaal ook zyn
aandacht gericht op de ernstige mo
menten, die het volle pond kregen.
Bob Hageman was verantwoordel ijk
voor de frisse, fleurige decors, be
schilderd door Margo Korthaus, leer
linge van de Kon. Academie voor
Beeldende Kunsten. Cees Hoogeveen
en leden van LjS. hadden er met
succes hun krachten aan gewijd. De
kostuums van D. van Nooyen droegen
in hoge mate by tot de levendige
aanblik: de „queues de Paris", mode
gril van het eind der vorige eeuw wa
ren wel niet gemakkelijk om te dra
gen. maar de aanblik zeker waard.
Ook al was de rolvastheid op deze
eerste avond nog niet altyd trefzeker,
toch kon van een groot succes ge
waagd worden, Zowel de spelers als
de toeschouwers hebben er ongetwy-
feld plezier aan beleefd en tussen al
die vroiykheid vielen, de „woorden
van bezinning", telkenmale recht
streeks tot het publiek gericht, in
goede aarde. Mogen zy vruchten af
werpen
Het applaus na afloop sprak boek
delen voor het gezellige verloop. „Lit
teris Sacrum" heeft opnieuw een
prestatie geleverd, de naam van op-
merkelyk amateurgezelschap volko
men waardig. Met fraaie bloemen zyn
de medewerkenden gehuldigd.
Voorzitter liob Hageman wijdde bij
de aanvang treffende woorden aan
het verscheiden van de heer Piet
Wisse, die jarenlang als bestuurslid
(o.a. secretaris) zijn krachten aan
L.S. wydde en er o.a. krachtig toe
merendeels klassiek geworden en
I heeft mede door de daarin neerge
legde gedachten de mensheid steeds
nog ontzaggelijk veel te zeggen.
Die prachtge taal, even prachtig
uitgesproken, en de waardevolle in
houd ervan, dikwijls doortrokken van
een milde ironie, werden expressief,
indringend en verheffend gebracht
door een schare artiesten van hoge
rang. allen in nauwe verbondenheid
vereend met Gijsbert Tersteeg als
Couperus zélf in het centrum. Al
len in smoking en avondtoilet, waar
over meermalen Griekse gewaden
waren gedrapeerd, zondaer dat 't ef
fect storend werkte. Het geheel
maakte een zeer stijlvolle indruk,
waarby de wereld van Couperus de
haast ongeloofwaardig harde werker
onder het mom van een wereldse
„flaneur" zich voor de toeschou
wers ontroerend dan wel dramatisch
of humoristisch ontrolde.
En alle betrokkenen waren er vol
komen „in", alsof zij nog in de tyd
van Couperus leefden: zy verstonden
in grote zuiverheid zyn geest en
wezen.
Geïnteresseerden in het werk van
dit literair genie hebben met grote
waardering kennis genomen van al
hetgeen over Couperus' levensgeschie
denis en zyn vele werken te zien en
te luisteren werd gegeven.
Het kon vanzelfsprekend slechts
een greep zijn, maar het was een
greep, waarmee met vakkundig in
zicht naar de aangegeven ïynen van
dr. J. Hulsker. toch een treffend
beeld tot stand kwam.
Men zou wensen, dat ook de jongere
generatie door middel van spciale
schoolvoorstellingen in deze terugblik
betrokken werd. opdat de herinnering
aan deze grote schryver en wat
„ware cultuur" betekent, ook by haar
„levend" wordt!
J
NA VIJF JAAR
NAAR MANCHESTER
(Van onze Londense correspondent).
Op 30 april zal de beroemde
musical „My fair lady" in het
Drury Lane Theater in Londen
reeds haar zesde jaar ingaan.
Plaatsbespreking wordt thans tot
uiterlijk 31 augustus aangenomen
Daarna zal de show misschien nog
een paar extra weken in Londen
blijven lopen, maar dan verhuist
zij voor zes maanden naar Man
chester. My fair lady heeft, sinds
het stuk zeven jaar geleden in
Amerika begon, 210 miljoen gul
den opgebracht. Het optreden van
Rex Harrison bracht 1,3 miljoen
gulden op.
De drie hoofdrollen ondergingen in
de loop van de jaren elk vyf verande
ringen. Eliza werd o.a. gespeeld en
gezongen door Julie Andrews, Ami
Rogers en Tonia Lee. Prof. Higgena
werd o.a. door Harrison en Alec Cloon
vertolkt. De populairste Doolittle was
Stanley Holloway, ook James Hayter
was een groot succes.
De 76-jarige Zena Dare is het enige
lid van de oorspronkelyke Londense
bezetting dat nog steeds in de show
is.
Lof voor het
Residentie-Orkest
Het
ivas een
geuot
Couperus in zijn talrijke facetten
t zó terug te vinden was een genot voor
de literaire fijnproever. Vooral ook
i omdat hier van een tot in details
verzorgd hoog niveau getuigd kon
I worden.
Daarbij is de Nederlandse taal, ge
hanteerd door een beheerser van
velerlei contrasterende genres, grote
j eer bewezen.
Een edele Couperus-herdenking,
waarvoor waardering en dankbaar
heid passend is.
Nadrukkelijk heeft men daarvan,
I nadat meermalen afzonderlyk ap-
1 applaus na individuele prestaties had
opgeklonken, blijk gegeven.
H.
„Behoort tot de beste"
„Wij zijn tot de conclusie geko
men dat dit eerste-klas orkest, is
op gelijke hoogte met de beste
Europese orkesten die hier zijn
opgetreden het Symfonie-Orkest
van Boston, het Nationaal Sym
fonie-Orkest en het Symfonie-
Orkest van Leningrad" aldus
heeft de muziekrecensent van de
„Vrije Pers" geschreven naar aan
leiding van het drietal eerste con
certen dat het Residentie-Orkest
onder Willem van Otterloo de af
gelopen week op zijn tournee door
de VS heeft gegeven.
De criticus geeft de dirigent gelyk
dat hy zich, ondanks aanhoudend
applaus na het optreden in Burling
ton niet tot het geven van een extra
nummer heeft laten verleiden omdat
het „een uitdaging aan het noodlot"
geweest zou zijn te proberen de uit
voering van de Vierde Symfonie van
Brahms nog eens te overtreffen.
„Maar wij wilden de gasten wel dui-
delyk maken dat zy Koningin Juliana
moeten zeggen hoezeer wy dit prach
tige orkest bewonderen waarvan zij
als beschermvrouwe optreedt".
LOUIS COUPERUS
gaan. Totdat hy op zyn sterfbad te
De Steeg aan een vriend zijn laatste
brief schrijft over het huis dat voor j
hem gebouwd wordt en over de Tol- I
lensprys. welke hem ten deel viel.
Ook wordt o.a. verhaald „Van oude
mensen, de dingen die voorbygaan"
in een aangrijpende scène tussen An-
ny en Bob de Lange, die zestig jaar
geleden een moord pleegden en sinds
dien reeds op aarde de boete daar
voor moesten betalen.
Daarnaast weer vrolijker zaken,
zoals de meesterlyke schets over de
hond Nerome of zyn poes Imperia,
beide voorgedragen door Gijsbert
Tersteeg: dieren, die Couperus even
eens met meesterhand getypeerd
heeft.
Fascinerend
Het is een fascinerend, sterk geva
rieerd geheel, origineel aaneengere
gen, waardoor men totaal wordt op
genomen in de ware Couperussfeer.
Diens prachtige taal doet voor de
moderne generatie wellicht hier en
daar wat verouderd aan, maar is toch
(Van 0112e correspondent te Brussel)
De Vlaamse Fair Lady is na nog geen 150 voorstellingen uitge
speeld. Voor Antwerpen worden de laatste voor de eerste week
van mei aangekondigd. Het is nog niet zeker of men nog naar
Gent en enige andere plaatsen in het Vlaamse land zal gaan.
In Antwerpse toneel- en opera -
kringen verwondert men zich niet
over het feit dat het succes zoveel
minder is geweest dan in Nederland.
De voorstellingen worden gegeven in
een voormalige bioscoop en zoals wij
al bij de première op 19 december j.l.
hebben bericht is de akoestiek daar
van abominabel.
Men heeft ze ook niet verbeterd.
Bovendien heeft het theater te wei
nig accommodatie voor garderobe
e.d.
Artistiek heeft de Vlaamse pro-
duktie van „My fair lady" niet ge
bracht wat men ervan had verwacht.
Het orkest dat by de première niet al
te ingespeeld scheen heeft zich in de
loop der maanden niet verbeterd
Ook Alex van Royen (dr. Higgins» en
j Ben Roy aards (kol. Pickering) zyn
beiden als zangers ten enenmale on-
van I voldoende gebleken. Denise de
heeft bijgedragen, dat deze vereni
ging ter gelegenheid van het 75-jarig
bestaan het predicaat „Koninklijke"
mocht verwerven.
Staande heeft men de heer Wisse
herdacht: een ontroerende en van, gcurc&cu. i^euuse ue
diepe ernst getuigende gebeurtenis. Weerdt. die de rol van Eliza vertolkt
H. heeft zich met al haar talenten door
de moeiiykheden heengeslagen en
haar carrière wordt algemeen ge
roemd. Vele Vlamingen hebben be
zwaar gemaakt tegen de Vervlaam
sing van sommige rollen welke de
producenten hebben toegepast. Ze
zyn van oordeel dat men hen gerust
een „My fair lady" in de noord-
Nederlandse versie had kunnen voor
zetten en dat zulks juister zou zyn
geweest. Ze zouden liever Johan
Kaart Amsterdams hebben horen
spreken dan het Vlaams dat hy zich
heeft moeten aanmeten.
Spelbreker in de eerste maanden
van de looptyd is ook het strenge
winterweer geweest. Voor bezoekers
die in de Antwerpse binnenstad
wonen, was het wellicht geen al te
groot bezwaar maar voor het over
grote deel van de bevolking dat
verder van het centrum verwyderd
woont en als regel met trams en bus
sen van de voorsteden moet komen
of er naar heen terugkeren, was de
reis te moeiiyk.
