Een bank past ook
in kleine kamers
Voor een toiletje naar twee winkels
„WAT WAREN WE TOEN
NOG ONNOZEL
UIT en
THUIS
Goedkope toetjes
(WjETENS WAARD
beauty
products
Verkrijgbaar bij:
Parfumerie Suringar
overpeinzing
Dubbel effect
met jersey
en breiwerk
Zaterdag 23 februari 1963
Pagina 3
Veel jonggehuwden kopen
een bank omdat die nu een
maal een onmisbaar onderdeel
van het obligate bankstel
vormt of. heel nuchter, om er
zitplaatsen bij te krijgen. Maar
een bank is veel meer dan een
ding om op te zitten. Een bank
I maakt het mogelijk om gezellig
bij elkaar te zijn.
in tegenstelling tot de stoel, die
pen sterk individueel karakter
heeft, bezit de bank een meer so
ciale aard. Eigenlijk zoeken men-
I jen altijd naar middelen om de
onderlinge verbondenheid te ver-
j sterken, of dat nu een kampvuur
in Azië. een cafétafel in Montpar-
nasse of een wankele kampeertafel
i op een Veluwse zandverstuiving is.
Zwevende meubels
In het moderne interieur is dit
middel de bank geworden. Een zit-
j je van vier clubjes midden in de
kamer mist de stabiliteit van het
I fitje-met-bank. De clubjes staan
daar wel maar ze kunnen zonder
moeite worden verschoven en ze
missen bovendien elk contact met
de omgeving. Van zo'n opstelling
wordt wel eens gezegd, dat de meu-
gels „zweven".
Nog duidelijker wordt de ver-
1 bondenheid. die de bank suggereert
sis dit meubel wordt gecombineerd
met bergmeubels. Bank en berg-
kasten vormen dan als het ware
een ontwrikbaar geheel, dat het
zitje een maximum aan stabiliteit
geeft.
En als we dan gezellig bij elkaar
zitten vormen we net zo'n hechte
kring als om het kampvuur
U houdt natuurlijk ook van
die gezelligheid maar een bank
vraagt nu eenmaal ruimte en de
moderne kamers zijn vaak zo
klein. De ervaring leert echter,
dat zelfs in heel kleine kamers
nog wel een bank kan worden
geplaatst als we het maar op de
goede manier doen.
We kunnen de twee-, drie- en
vierzitsbanken verdelen in ge-
bruiksbanken en sierbanken.
Een driezitsbank ls voor ons een
noodoplossing, die alleen geschikt
is als het beslist onmogelijk ls een
vierpersoons te plaatsen. De vler-
zitsbank is namelijk Ideaal omdat
hy door zijn afmetingen een stabiel
karakter aan het zitje geeft en voor
al omdat men er op kan liggen.
Dat is erg gemakkelijk als we
gebrek aan logeerruimte hebben of
als we 's middags moeten rusten.
Is een van de kinderen een
beetje ziek, dat kan van een vier-
persoonbank best een noodslaap-
plaats worden gemaakt en het is
beslist niet nodig, voor dit doel
een speciale zitslaapbank aan te
schaffen. Trouwens, er zijn thans
Een moderne vier-
persoonsbank. De
zitting kan worden
vergroot, zodat het
meubel ook kan
worden gebruikt om
even te rusten of om
die ene logé. voor
wie er net geen bed
meer is. op te laten
slapen. De zitting
van deze bank is en
kele tinten donker
der dan de rugleu
ning en de armleg-
gers.
Een tweezitsbank is niet meer
dan een uit de kluiten gewassen
clubfauteuil, die vooral aantrek
kelijk ls voor verliefden.
Zwart-wit geruite schoentjes uit de voorjaarscollectie van de
iParijse ontwerper Durer. De bijbehorende baret is van Jean-
\Charles Brosseau.
U kent natuurlijk het gezegde „verandering van
spijs doet eten". In deze koude wintermaanden
gaan we de afwisseling eens zoeken in het nage
recht. Er zijn natuurlijk vele nagerechten, dure
en minder dure. De laatste zullen u waarschijnlijk
beter van pas komen. De volgende „toetjes" zijn
vrij snel te maken en zullen in uw beurs niet veel
schade aanrichten. Vooral de eerste twee gerech
ten zijn geschikt om op een echt winterse dag te
geven. Heeft u nog een restje olie, dan kunt u dat
nu opmaken met het derde recept. Onderstaande
recepten zijn voor vier personen.
Appel-griesmeeldessert
H kg stevige appelen (b.v. Belle-
peur, Jonathan, Cox's Orange»,
Dim. xh dl (bijna V» kopje» water,
titroenschil;
Vt 1 melk, 20 g (3V4 eetlepel) grles-
beel, 10 g <2 eetlepels» custardpoe-
fler, plm. 30 g <3 eetlepels) suiker.
De appelen boren, schillen en in
lakken snijden. Het water aan de
:ook brengen met enkele dunne
tuk.ies citroenschil. De schijven
ippe! in het kokende water leggen
:n plm. 3 A 5 minuten zachtjes la-
en trekken.
Het cuatardpoeder met weinig
tde melk aanmengen De rest
de melk aan de kook brengen,
let grlesmeel met de suiker ver-
leitgen en onder goed roeren in de
tokende melk strooien. Het gries-
ieel ander af en toe roeren in 5 i
minuten gaarkoken De pap al
•ende binden met het aange
lengde custardpoeder en even la-
doorkoken. De vla bij de appe-
schenken en de appelen er voor-
ichtig door roeren. Het geheel plm
|0 minuten zachtjes op het vuur of
de oven verwarmen De citroen-
lil verwijderen en het gerecht
Darm opdienen.
Karnemelkpudding
met dadels
3/4 1 karnemelk. 45 g (8 eetlepels»
fcaizena plm. 75 g i7»4 eetlepel)
luiker 150 g dadels.
De dadels in kleine stukjes sny-
jen. De karnemelk in een pan met
liltke bodem schenken. De droge
haizena in één keer toevoegen en
pet een garde door de karnemelk
•en. De karnemelk langzaam al
ende aan de kook brengen en
laten doorkoken. De suiker en
Jels erdoor roeren en de massa
een met koud water omgespoel-
puddingvorm gieten. De pudding
»ud en stijf laten worden en
»rten. Desgewenst een vruchte-
us erbij geven.
Choco-wentelteefjes
sneetjes oud (wit)brood, 4 eet
lepels cacao, 2l/i dl (l1^ kopje) elk,
Wie, boter of margarine, poedersui
ker, desgewenst een klein ei.
De cacao met weinig melk tot een
lad papje aanmengen Het papje
iet (het ei en) de rest van de
ïelk verdunnen. Boter, margarine
f olie in een koekepan heet laten
rarden De sneetjes brood (van
orst ontdoen) en door de koude
hocolademelk wentelen. Ze laten
uitlekken en in olie, boter of mar
garine aan beide kanter. even bak
ken (plm. 4 minuut). De wentel
teefjes dik bestrooien met poeder
suiker en zo warm mogelijk opdie
nen.
heel wat normale zitbanken in de
handel waarbij de zitting iets naar
voren kan worden cetrokken. zo
dat in een handomdraai een bijna
volwaardige slaapplaats ontstaat.
Bij weer andere modellen kunnen
zitting en rug in één vlak worden
gebracht waardoor men zelfs een
tweepersoons slaapplaats krijgt.
Gebruiks- en
sierbanken
En nu het verschil tussen een
gebruiksbank en een sierbank. On
der een echte gebruiksbank ver
staan we een strak en kantig meu
bel dat door zijn eenvoudige vorm
zich ertoe leent om desnoods in de
hoek van de kamer te worden ge
schoven. Op zichzelf zyn de mo
dellen niet interessant en ze ko
men dan ook alleen goed tot hun
recht als ze in het interieur zijn
opgenomen en gecomblneeerd zijn
met tafel en clubjes.
De sierbank is veel meer een
mooi meubel waarvan de arm leg
gers meestal heel fraai zijn gemo
delleerd. Ook gebogen banken en
Moeder van 100
oorlogswezen
Lena, Kichler. de vrouw, die na de
tweede wereldoorlog een moeder is
geworden voor een honderdtal oor
logswezen is door de Israëlische
president tot .moeder van het Jaar",
uitgeroepen. Mevrouw Kichler had
de kinderen, in de leeftijd van vijf
tor. veertien Jaar. van de straat ge
haald of uit vernielde getto's of
schuilplaatsen in kloosters of by
particulieren en ze in een Pools
stadje een tehuis verschaft In 1949
bracht, zij „haar" kinderen naar
Israël. Voor velen van hen was zij
dp enige moeder die zU ooit had
den gekend.
Advertentie
BREESTRAAT 108 - LEIDEN
TELEFOON 23401
banken met ver uitstekende, royaal
gestoffeerde armleggers behoren
tot dit soort. Dit zijn geen ban
ken die in een hoek kunnen wor
den geschoven. Ze vragen een vrije
opstelling tegen een grote wand of
los in de ruimte. Daardoor zijn de
ze modellen minder geschikt voor
kamers met weinig ruimte.
Heeft uw kamer beperkte afme
tingen of hebt u weinig ruimte,
dan zult u betere resultaten krij
gen met een moderne bank die
rondom strak en kantig is afge
werkt en die zonder meer in een
hoek kan worden geschoven. Wordt
in zo'n geval een vierzitsbank ge
bruikt. dan kunnen daarvoor een
rechthoekige lange tafel staan en
twee of drie clubjes. Wilt u drie
clubjes plaatsen can *unt u er twee
evenwijdig aan de bank zetten op
korte afstand van elkaar. De der
de club komt dan aan de smalle
kant van de tafel. Zelfs in betrek
kelijk kleine kamers tunnen op de
ze manier een grote vierpersoons-
bank en drie clubjes worden ge
plaatst. Vooral zo'n opstelling in
een hoek is bijzonder intiem en
gezellig, omdat dan twee wanden
het zitje begrenzen.
Tivee delen
Het is ook mogelijk, zo'n bank
dwars op de wand te zetten, waar
door de kamer min of meer in
tweeën wordt gedeeld. Aan de ene
kant van de bank komt dan het
zitgedeelte en aan de andere kant
Van tijd tot tijd verdiepen de
zoons zich in „die goeie ouwe tijd"
toen zij nog jong en argeloos ivo
ren en de domste streken uithaal
den. Wat natuurlijk niet zeggen
wil dat zij nü niet jong, argeloos
en dom meer zijn. Maar dat mag
niemand hardop uitspreken.
Zo'n herinneringsuurtje begint
onveranderlijk met: „Weet je nog
wel, die keer dat wij
En dan komen de verhalen los.
Zo krijg ik allerlei dingen te horen,
waarvan ik indertijd geen besef heb
gehad: gevaarlijke toeren, die net
niet verkeerd afliepen, verhalen
over avonturen op ijs-van-één
nacht, over conflicten met politie
agenten. over die keer dat zij
een wildvreemde auto startten
(zij waren toen vijf en zes jaar
oud en kregen een vreselijk pak
slaag van een absoluut vreemde
heer. waarover zij nu nog veront
waardigd zijn» en over de tijd waar
in zy geloofden in aardmannetjes,
toverheksen en spooktreintjes.
Toen hun hoogste aspiraties nog
uitgingen naar beroepen als brand
weerman of treinbestuurder en zij
in elke motorrijder een halfgod
zagen.
Toen zij nog niet konden zwem
men of schaatsenrijden en niet
verder konden tellen dan tot zes.
Altijd als ik iets in grote hoeveel
heden wilde noemen zei ik: zes en
nog wat, herinnert Henk zich. Wat
moet dat andere mensen zot in de
oren hebben geklonken. Mijn vader
is zes-en-nog-wat jaren oud. wy
wonen in een grote stad met zes-
en-nog-wat inwoners
En wy waren altijd vreselijk
nieuwsgierig naar andere mensen,
lacht Adriaan.
Als wij buiten liepen en een man
zagen, die om de een of andere
reden onze aandacht trok, wilden
wij met alle geweld weten waar
hy heen ging en wat hy ging doen
Dus liepen wy achter hem aan.
soms de hele stad door. Zo kwa
men wy een keer in een bankge-
i bouw en eens in een nijverheids
school. Wy keken onze ogen uit en
waren woedend toen wy weer op
straat werden gezet 't Was toch
wel leuk toen om in een stad te
wonen.
O ja, en weet je nog die keer dat
wy rotjes hadden gekocht? Wy
lieten ze ontploffen achter de men
sen die voor een etalage stonden te
kijken; ze schrokken zich een
hoedje. En een meneer, die alles
van pedagogiek afwist, gaf ons een
kwartje en zei: Hier jongens, ga
een ysje kopen en laat de mensen
niet meer schrikken. Dat was toch
wel aardig van hem".
En kochten jullie een ijsje
vraag ik vertederd.
„Allicht niet. We waren juist
door de rotjes heen. dus dat
kwartje kwam goed van pas. We
zijn onmiddellijk een nieuwe
voorraad gaan inslaan.
De meeste schrik hadden we al-
tyd met de driewieler. Daar zaten
we samen op en dan scheurden we
door de bochtwe hebben heel
wat botsingen met voetgangers
gehad.
En soms klommen de buurkinde
ren op de achteras en dan gingen
we nog harder omdat ze met één
voet moesten steppen. Adriaan
speelde voor sirene en ik stuurde.
Papa begreep maar niet. waarom
die ijzersterke driewieler elke week
uitgelopen lagers en gebroken assen
had. Hij kon wel biyven repareren!"
Hoe onnozel waren wij toen nog,
hè Henk? We gooiden stenen in de
gracht en dachten, als het maar
kleine steentjes zyn dan biyven zy
wel dryven. En we waren steeds
wéér verbaasd dat ze toch zonken,
terwyi grote stukken hout wel bo
ven kwamen.
Londen, febr. 1963
Kunt u breien? Kunt u naaien?
Vindt u het niet erg om voor
één nieuw toiletje naar twee
verschillende winkels te gaan -
de stoffenzaak en de handwerk
winkel? Dan bent u de vrouw
die straks, als de dagen wat
zachter worden, dubbel eer zult
inleggen met uw nieuwe voor
jaarstoiletje (of dat van uw
jonge dochter).
In de stoffenzaak koopt u een
hoeveelheid wollen jersey en in de
handwerkwinkel een hoeveelheid
breiwoi van precies dezelfde kleur.
U moet er misschien wel enkele
malen voor op en neer: met een
staaltje van het een naar de winkel
van het ander, en verderop nog
naar een derde of vierde zaak om
de Juiste kleur te vinden. Maar als
u eenmaal met uw inkopen ge
slaagd bent, dan kunt u uitzien
naar een toiletje dat by na zeker net
zo geslaagd zal zyn.
Of het nu een klassieke rechte
rok (vai. jersey» met een gebreide
trui in dezelfde kleur wordt (figuur
2», of een deux-pièces van Jersey
rok, gebreide blouse en by behoren
de gebreide sjaal (1). Een tail-
leurtje het Jasje gehaakt, de rok
van jcisey en de blouse van een
zyden imprimé »3> of een lu
xueus er. gedistingeerd ensemble
de mantel gehaakt., do JapQn van
Jersey (4) ofwel een japon uit
één stuk voor zomer, cocktail of
avond, een japon van Jersey met
een kanten lyfje uit breiwol ge
haakt (5).
Voor het eerste model kiest u ma
rineblauwe wol en dito jersey. De
Jersey dient voor de even gerende
rok en voor de biezen langs trui en
sjaal De trui wordt in tricotsteek
gebreid, heeft korte mouwtjes en
een ruime, ronde halsopening; de
klassieke ribboorden zyn vervan
gen door een Jersey bies. De sjaal
wordt eveneens in tricotsteek ge
breid en om de twee of vier toeren
wordt een witte streep lngebreid, hy
ls bovendien schuin gebreid (hier
voor aan het begin van elke goede
naala twee steken samenbreien en
ean het eind van dezelfde naald
één steek meerderen tussen laatste
en voorlaatste steek).
Een andere voorjaarsachtige
kleurenmogeiykheid voor dit jeug
dige geheel: marineblauwe trui met
witte mezen, witte Jersey rok. de
sjaal gestreept ln blauw en bruin
en gebiesd met wit.
Voor het ensemble van trui en
rok (2) doet rood het net zo goed
als groen of wit of gold, mits de
tint van de Jersey en die van de
breiwol oezelfde zyn. De trui is ln
tr'cotsteek gebreid en heeft aan de
zoom een decoratieve rand, verkre
gen doer tu: sen twee kabelsteken ee
blok van contrasterende kleur in te
brnen De trui heeft geen ribbel-
boord maar een ingebreide zoom.
Pakje nummer 3 zal typisch voor
jaarsachtig zyn indien u er mari
neblauwe jersey en marineblauwe
breiwol voor kiest en ci een witte
imprimé voor de blouse byvoegt. Zo-
merser: het in vasten gehaakte
Jasje bruin, de jersey rok wit, blou
se. voering en eventueel hoofddek
sel van een wit en bruine zyden
imprimé.
Model 4 is een fraai ensemble
voor de zomer <in zachtblauw of
een andere pastelkleur) voor een
reseptip of andere feestelyke gele
genheid of voor een hoogzomers
oord (ir. wit of zandkleur). De Ja
pon ls een zomerjurk van wollen
jersey De mantel is van dunne wol
geheel in open patroon gehaakt en
ronaom afgewerkt met een boord
sel van twee randen vasten Hij
wordt gevoerd met dunne Japanse
-S
het eetgedeelte. In een gezin met
kinderen heeft deze opatelling het
voordeel dat het zitgedeelte afge
scheiden is van het woongedeelte
waar de kinderen spelen.U kunt
zelfs zo ver gaan dat voor het
woongedeelte linoleum en voor het
deel waar de zitmeubels staan, ta
pijt wordt gebruikt. De dwars ge
plaatste bank vormt dan de af
scheiding tussen deze materialen.
Natuuriyk moet het zlthoekje
's avonds ook gezellig zyn en dit
kunt u het best bereiken door laag
boven de bank een paar leuke
kelkvormige lampen van metaal of
glas te hangen. Door lichtconcen-
tratie boven de bank wordt de In
tieme sfeer nog sterker. Is licht
by de clubs nodig dan kunt u
daarvoor kleine of grote staande
lampen gebruiken. De hoge pla
fondlamp geeft een te krachtige
algemene verlichting en is daardoor
minder geschikt voor het scheppen
van een gezellige sfeer.
Weet Je nog hoe verbaasd we
eigenlyk waren omdat Je in de zo
mer een ysje kon kopen, maar niet
in de winter, wanneer het vroor?
We snapten maar niet. waar dat y»
's zomers vandaan kwam. Adriaan
dacht, dat het werd ingevoerd van
de Noordpool."
En alles gaven we namen: ook
onze speelgoedauto's. Herinner Je Je
Jaap nog. die groene Jeep? En de
rooie brandweerauto.. hoe heette
dat ding ook al weer?" „Gerrit. Ik
hoor het me nóg zeggen." grinnikt
Henk. „Mams, waar is Gerrit? Kyk
maar eens op de bovenste plank, zei
moeder dan. Of misschien onder de
divan. En dan ik weer: O neen.
Gerrit ligt in het gootsteenkastje
Wat moeten andere mensen daar
van hebben opgekeken."
Marian luistert by zulke gesprek
ken toe met wydopen ogen. Ze
is eigenlyk nog te jong om her
inneringen aan „die goeie ouwe
tyd" te kunnen ophalen
Zy zoekt en zoekt en roept einde-
lyk uit: Ik weet nog, dat we gin
gen verhuizen! en lacht dan ge
lukkig omdat ook zy een „verle
den" heeft. Maar daarmede houdt
het op.
Van de vroegere stadswoning her
innert zy zich niets meer, héar be
wuste leven begon pas ln het dorp
waar wy nog altyd wonen en dat is
„heden". Jaloers kykt zy naar de
grote broers die zo'n opwindend
verleden hebben. Om zichzelf te
troosten knikt zy my ernstig toe en
zegt:
Later ga ik nóg eens verhuizen.
Ik begryp wat zy bedoelt. Zy wil
ook herinneringen kunnen ophalen
en zeggen: Weet Je nog mams, vroe
ger toen we ln het dorp woonden
en ik nog zo klein en dom en arge
loos was? Wat hadden we toen een
pret.
Ach ja. wat zou een mens zonder
herinneringen arm en leeg zyn!
THE A BECKMAN
zyde Het haken van zo'n lichte
mante' gaat byaondcr snel. Wie
zich meer thuis voelt met de brei
naalden. zou een dergeiyke mantel
in kantpatroon kunnen breien en
met een gehaakt randje afwerken.
Het laatste model (5) is een Ja-
>n die al naar gelang de gekozen
leur voor verschillende omstandig
heden zal kunnen dienen. Als cock
tailjapon voor 't hele Jaar rond
zwart. Als zomer japon: wit Als
voorjaarszomertoiletje. pastelkleur.
Of voor een heel modern cachet:
bruin. De rok. en de biezen langs
boothals en armsgaten zyn van
wollen jersey, het lyfje is samen
gesteld uit kleine, gehaakte rondjes
die op een fond van tule aaneen
zyn gezet.
J.V.
■fiisintiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiintniiinniiiiiiiiiiiininrnTiiiiiiiitiiiiiiini
Er was eens een Koreaan, die
predikant was in een melaat
senkolonie. Dat was geen een
voudig werk en hij haalde zich
nog een hele massa extra zorg
op de hals, door ook de buiten
de kolonie in de stad rondzwer
vende zieken na te lopen, met
hen te praten, zijn maaltijden
met hen te delen, kortom zo
goed mogelijk ook voor hen te
zorgen. Hij bouwde zelfs een
kerkje voor hen, een heel eind
van het centrum, helemaal aan
de rand van de stad.
De dominee had twee zoons,
die in een andere stad studeer
den. Hij had altijd enorm z'n
best gedaan, om zijn christelijke
levensovertuiging, zijn geloof, in
de jongeren over te planten,
maar vaak twijfelde hij er aan
of hem dat zelfs maar een beet
je gelukt ivas. Zoals wij allemaal
zo dikwijls twijfelen of wij onze
idealen, onze overtuigingen, ons
geloof, voor onze kinderen wer
kelijk gelóóf-waardig hebben
gemaakt, zodat ze dat alles ook
een plaats geven in hun leven.
En in ieder geval gold het ook
voor de zonen van de Koreaanse
predikant, dat de omstandighe
den, de tijd waarin zij opgroei
den. de oorlog waardoor ze
voortdurend omringd en be
dreigd werden, nu niet bepaald
meewerkten om het hun makke
lijk te maken.
Daar gebeurde dan ook al het
ergste, waarvoor zij vreesden:
de stad waar de jongens stu
deerden werd door de vijand in
genomen. Eigenlijk hadden ze
maar het beste gedaan met te
vluchten. Ze waren doodsbang.
Dat moeten we goed in 't oog
houden: er was helemaal geen
sprake van bravoure of van
heldhaftigheid. Laten we ons
maar gewoon twee doodsbange
kinderen voorstellen, die in hun
kamer dicht bij elkaar kruipen
en die in hun angst alleen maar
samen kunnen bidden: „wat
moeten we doen wat moeten
we toch beginnen".
De soldaten hadden intussen,
het huis omsingeld en riepen
dat ze naar buiten moesten ko
men, en dat ze niet zo belache
lijk moesten doen met dat idiote
geloof van hen. De jongens
kwamen de deur uit, en stonden
daar stil en zeiden niets. Een
van de soldaten schoot hen par
does dood.
U weet hoe 't ging in de Ko
reaanse oorlog: het front golfde
maar heen en weer en zo viel de
stad weer in handen van de re
geringstroepen en de soldaat,
die de jongens doodschoot werd
op zijn beurt gevangen. Wat
deed nu de vader? Tot grote
verbijstering van de bewakings
officier vroeg hij „laat die jonge
man vrij en geef hem mij, dan
kan hij de plaats van mijn kin
deren innemen" Hu begrijpt u al
hoe het afliep: de soldaat kon
tegen zo'n alles vergevende lief
de niet op en werd uiteindelijk
ook predikant. Misschien zegt u
nu wel: „nou ja, eigenlijk toch
maar een gewoon stereotiep be
keringsverhaaltje" en tot op ze
kere hoogte heeft u nog gelijk
ook.
Hu ben ik dit stukje wel be
gonnen met de aloude formule
er was eens maar een
sprookje is dit verhaal toch heel
beslist niet. Het is zelfs een vrij
nuchter verteld verslag, een za
kelijke opsomming van gebeur
tenissen, zoals ze zijn doorge
geven, door een groepje Kore
aanse vrouwen, die dit jaar de
liturgie voor de Wereldgebedsdag
samenstelden. Zij namen daar
dit verhaal in op, dat ik nu in
mijn eigen woorden navertelde.
Waarom zouden ze dat gedaan
hebben? Ik denk omdat ze be
grepen, dat haat en verbittering,
wreedheid en angst, alles wat sa
menhangt met oorlog, heus niet
een specifiek Koreaanse aange
legenheid is, maar zo'n alge
meen verschijnsel in de wereld
van vandaag, dat ook w\) in 't
Westen, ook de mensen in Afri
ka, kortom iedereen overal ter
wereld door dit verhaal kan
worden aangesproken. Zo weer
spiegelt zich in de hele liturgie
de levenservaring en de levens
overtuiging van deze onbekende
Koreaanse vrouwen.
Ik denk dat u elders in dit
blad of anders in 't nummer
van een der eerstkomende da
gen, wel zult kunnen vinden
waar en hoe laat op I maart
hier in de stad en in de omge
ving de diensten gehouden zul
len worden.
HERMIHR G.
