HERBERT JOEKS
NORMAN JAAGT OP NORMAN
van zeer vele
markten thuis
V «ui Weense Uedjes mtur Diehens9 Seroot/e
iaat
raat
FOTO'S W. DIJKMAN
pgericht 1 maart 1860
Derde blad no. 30814
Dat goedkoop en goed wel de-
gelijk samen kunnen gaan, be
wijst „Unsterblich.es Wien",
een grote langspeelplaat voor
Strauss-lief hebbers, door RCA
tegen een sinterklaasprijs in de
handel gebracht. Op deze l.p
staan de ouvertures Fleder-
maus" en Zigeunerbaronde
„Annenpolka",Auf der Jagd
en „Geschichten aus dem Wie-
nerwald" van Johann Strauss en
de „Delirienwalzer" van Joseph
Strauss, vlekkeloos en met élan
uitgevoerd door de Wiener Phil-
harmoniker onder directie van
niemand minder dan Herbert
von Karajan. Niet alleen in ar
tistiek, maar ook in technisch
opzicht een plaat van uitstekend
gehalte (RCA - SVA 1005).
Drie paar zingende zusjes, onder
wie ook een Nederlands duo, He-
lene en Florance. gespecialiseerd in
country-liedjes. Helene en Florance
maken hun debuut op de plaat met
„Two hearts and an arrow", een
heel aardige eigen compositie, en
het bekende „I wish I'd never seen
sushine" (Delta).
The Gee Sisters, eveneens voor
het eerst op de plaat, hebben zich
laten inspireren door de communi
catie-satelliet Telstar. De 17-jarige
Barbar? en de 15-jarige Annette
G<ross) zingen „Telstar, help me"
en "Andy" (Palette).
Het derde stel zusjes heeft al vele
platen gemaakt. Het zyn The Barry
Sisters Op een single brengen ztf
"Yuh, mein tierre tochter", de Jid
dische versie van het erg populaire
„Yes, my darling daughter", en
„Vyoch tyoch tyoch" (Roulette)*
Klasse-werk.
Een uitschieter in bet hillbilly-
genre is Marty Robbins' „Devil wo
man". Het is, ondanks de „duivelse"
tekst, een vriendelijk melodietje (de
zanger heeft het zelf gecompo
neerd) en het wordt sympathiek
vertolkt, al heeft Robbins niet zo
zeer eeu mooie als wel een aange
name stem. Op de andere kant
„April fool's day", bU voorkeur op 1
april te draaien (Delta).
Country en western van eigen bo
dem brengen Hank Peterson and his
Four Strangers. Hank Peterson is
namelijk het pseudoniem van d«
Rotterdammer Henk Pieterson, die
met „She's not you" en „I remem
ber you'' op de zwarte schijf debu
teert (Artone).
De 19-Jarlge Amerikaan Tommy
Roe, wiens „Sheila" oog in ons land
een commercieel succes werd, .heeft
de smaak te pakken gekregen. HU
heeft nu al een tweede plaatje ge
maakt, met „Piddle de pat" en „Su
sie darling", waarvan zeker heb
laatste nummer een goede kans
maakt ook in de hitparade te ko
men (ABC-Paramount).
Een „hitmaker" is ook Brian Hy-
land geworden. Na „Ginny" en
„Sealed with a kiss" nu „Warmed
over kisses", volgens hetzelfde re
cept bereid. Aan de andere kanb
„Walk a lonely mile" (ABC-Para
mount),
Wie van virtuoos accordeonspel
houdt, kan veel plezier beleven
aan het Imperial-e.p.'tje waarop
Johnny Meyer Hongaarse en
Roemeense volksmuziek speelt
Al is, dunkt ons, de accordeon
niet het instrument dat zich het
beste leent voor dergelijke mu
ziek, het spel van maestro Meyer
is ook nu user heel knap en be
slist verantwoord. Af gezien van
dat ene, persoonlijke bezwaar
een voortreffelijk plaatje met op
de ene kant ,J)obra dobra" en
Hubay's ,Jiora staccato" en op
de andere een potpourri van
volksmelodieën.
Het oude ,3el ami" is terug, zy
het ln een wat modernere uitvoe
ring. Het wordt in het Duits gezon
gen dooi Johnny Carton, begeleid
door het orkest van Jean Jacques.
Een internationaal plaatje dus met
aan de andera kant „Mona"
(Funckler).
of wat dan ook? Ik wist toen al
geen antwoord, dus ben ik free
lance geworden. Wel eens een con-
tractje. Zoals dit jaar met de KRO
op tournee voor een bepaald aan
tal avonden. Maar voor de rest
eigen baas".
Herbert Joeks klein van stuk, tenger van gestalte. Al flink kalend. Een lichte bril op een
cherp gesneden neus. Een vrij zachtenasale stem. Eigenlijk lijkt hij op alles meer dan op dat-
pene, wat hij in werkelijkheid is: een van zijn vak bezeten rasartiest.
technisch veel beter hebben gekund.
Maar als je met hart speelt, ben
Je toch eerlijk".
En later zegt hij: „Ik zou die
Scrooge graag nog eens een keer
doen. Dan zou ik veel, wat ik toen
verkeerd h?b gedaan, anders kun
nen doen. Maar toch.Ik heb
een kaart, waarop een vrouw mij
schrijft, dat ze twintig jaar met
haar zuster gebrouilleerd was ge
weest, maar zich na het zien van
deze Christmas Carol weer met
haar verzoend heeft. Kijk, zal ik
dan Scrooge niet volmaakt hebben
uitgebeeld, de mensen heeft het
toch iets gedaan
In textiel
Herman van Hugten heette hij
in zijn jonge jaren. En deze Her
man was bepaald niet voor artiest
in de wieg gelegd. Integendeel, hij
ging de textiel in en werd een dege
lijk verkoper in 'n herenmodezaak,
Wel was hij verwoed amateur-tone
list. Van zijn twaalfde jaar af. De
verenigingen, waarvan hij lid was,
waren goed, beter en best. Niet zo
zeer afgestemd op kwantiteit, maar
op kwaliteit van de opvoeringen. En
aan het einde van het seizoen een
cabaret, waarbij de jonge Herman
zijn zwak voor Weense liedjes uit
leefde.
Terwijl zijn vrouw toekijkt,
bladert Herbert foeks in zijn
(lijvig) foto- en knipselplak
boek.
Canadezen verbasterden Van Hug
ten tot Hughes en dat klinkt als
Joeks. Kort maar krachtig. Voor
taan dus als Herbert Joeks op de
planken. Anderhalf jaar bij Walden
en Kievits. Toen drie jaar zuiver
cabaret bij Theater Plezier van
Floris Meslier. Daarna vijf jaar
met heel veel plezier bij Snip en
Snap.
„Daar werkte ik heel prettig.
Maar er zat weinig toekomstmu
ziek in. Ik kon toch niet wachten
op het pensioen van Muiselaar en
Walden. Dus nam ik de uitnodiging
aan om in de toneelkern van de
NTS te komen. Dat duurde drie
jaar. Toen werd die opgeheven. Ik
stond op dat moment op het punt,
dat ik mijzelf afvroeg: Wat ben ik
nu. Cabaretier, zanger, toneelspeler
„Hei zou mij niet verbazen als
de VARA dat kinderprogramma
nog eens liet herleven. Zeker tien
duizend brieven hebben we ontvan
gen van teleurgestelde kinderen. Er
was een bedlegerig jongetje, dat
schreef: „Na vijf jaar heb ik mijn
grote vriend verloren. Hoe moet dat
nu? Komt hij echt nooit meer te
rug?".
Enorme groepen kinderen ston
den voor de studio te wachten na
een uitzending of buiten de zaal,
waar wij opgetreden hadden. Eens
zagen zij gewoon St. Nicolaas niet.
Alles brulde om Pipo. Het was een
pracht programma. En wij geloof
den zelf in die figuren. Daarom
heb ik ook eens geweigerd om iets
anders te spelen dan de Indiaan
Kluk Kluk. Ik kon de kinderen
toch niet aandoen, dat ze in een
man met bolhoed of snor hun
vriend Kluk Kluk zouden her
kennen. En we zorgden er wel voor,
dat er in iedere uitzending enkele
momenten voor de grotere waren.
Die keken ook trouw. Neen, ik ge
loof vast, dat ze Pipo nog eens te
rughalen".
Accent
Als Herbert Joeks eenmaal op
zijn praatstoel zit, gaat hij door.
Kostelijk is het Brabants accent,
dat hij nabootst, wanneer hij ver
telt, hoe hij eens twee Brabantse
militairen moest aankondigen.
„En jongens, wat gaan jullie zin
gen?"
„Nou mijnheer, we beginnen met
„Batje Vier". En dan eh
„Kangeroe-eiland". En als derde
nummer nog iets van het Cocktail
Trio. U kent ze misschien wel?"
„Ja zeker. Je kunt meteen de
schrijver van de liedjes betalen.
André Meurs zit achter in de kleed
kamer
En Herbert Joeks laat zien, hoe
beteuterd die twee jongens keken.
„Die knapen, van wie ik nog
nooit gehoord had en van wie ik
ook wel niets meer zal horen,
hadden enkele dagen tevoren twee
platen gemaakt. Nu vraag ik je
toch. Enfin, dat zal mij niet ge
beuren. Zo slecht zing ik nu ook
weer niet", lacht hij.
Tijdens het praten, bladert hij
in zijn plakboek.
„Kijk eens: hier staat, dat ik
elk gewenst mannetje lever. Net
alsof ik een winkeltje in manne
tjes heb. Ze kunnen het soms gek
maken. Toen ik eens een typetje
in een stuk van Shakespeare had
gespeeld, merkte iemand op: „Dat
was je op het lijf geschreven". Dat
klopt. Toen Shakespeare het
schreef, zal hij vast wel gedacht
hebben: „Dat zal Joeks nog wel
eens een keer spelen
Wat voor een artiest precies?
„Eerlijk gezegd: ik weet het z«lf
tt. Ik hoor nergens bij. Ik pas
iet in een bepaald hokje, zoals to-
tel of cabaret. Ik doe alles. En
ier in Nederland kan je nu een
aal niet veelzijdig zijn en toch
>t een bepaald hokje behoren.
Als een toneelspeler in Engeland
tn rolletje in een revue doet, zegt
en: „Gut, die kan toch maar al-
s". Hier zeggen ze dan: „Gut, die
oet toch ook maar alles". Daarom
locht ik, toen ik nog by de toneel-
em van de NTS behoorde, ook be-
list geen cabaret doen!"
Zevenenveertig jaar oud. Negen
en jaar in het vak. Van vele
arkten thuis. Van Weense-liedjes-
inger, via revue-artiest, cabaretier
radioconferencier tot de vertol-
tr van de zware rol van Scrooge
i Charles Dickens' Christmas Ca-
ol. Dat was tijdens een van de
leer dan tweehonderd televisie-
itzendingen, waaraan Herbert
»eks heeft medegewerkt.
En dat betekent: op de planken,
achter de radiomicrofoon (al vier
jaar Klaarover met André
Meurs) en voor de televisiecamera's.
„Vorig jaar heb ik met opzet wat
minder televisie gedaan. Ik was
wat teveel op het scherm geweest.
Dit jaar wordt het weer wat meer.
Niet alleen „Stadhuis op stelten",
maar ook nog andere stukken. Ik
weet nog niet precies welke".
Het gesprek vlot heel gemakke
lijk in de bovenwoning aan de
Haarlemmermeerstraat in Amster
dam. Herbert Joeks is een prettig
prater en hij heeft heel wat pret
tige herinneringen.
Van grote televisieprodukties:
„Heerlijk als je in een dramatisch
stuk een clown hebt uitgebeeld en
Elly Strasburger belt je op en zegt:
„Jij niet uit een circusfamilie? Je
kan my nog meer vertellen. Het
zaagsel van de piste zat aan je
schoenen!"
Of van de uitzendingen van Pi
po de clown.
Zoals de jeugd zich Herbert
Joeks waarschijnlijk nog het
beste herinnert. Als de Indiaan
Klukkluk uit de avonturen van
Pipo de Clown.
Door een „lolletje" is hij ln het
vak terecht gekomen. In een gele
genheid daagden vrienden hem uit
iets op de planken te doen. Na veel
tegenstribbelen liet hij zich over
halen. Het gevolg was, dat hem een
contract voor een week werd aan
geboden. Aanvankelijk voelde hij er
niets voor, maar toen hem duidelijk
werd gemaakt, dat het toch alleen
maar voor de avonden was, stemde
hy toch maar toe. HU huurde een
smoking, maar toen eenmaal het
tydstip voor zyn opgaan was aan
gebroken, moesten ze hem letter
lijk de planken op schoppen. Zo
zenuwachtig was hij. Een paar da
gen later ging hij van zijn werk
naar huis om zich voor zijn optre
den te verkleden, toen er een briefje
lag te wachten. Hij moest zich
maar melden om naar Duitsland te
gaan. Het was nog 1943! Herbert
holde naar de zaak, kreeg een ont-
slagbewijs van een half jaar terug
en vertelde de Duitsers, dat hij in
middels „Künstler" was geworden.
Ze vlogen erin, zyn contract werd
verlengd en hij kreeg andere aan
biedingen. Maar toen hij zich by
„Kraft durch Freude" moest aan
sluiten, gaf hy toch maar de voor
keur aan onderduiken.
Revue
Zo rolde hij de oorlog goed door
Maar wat daarna? In de textiel
was niets te verdienen. En een re
pertoire van Weense liedjes was
toen helemaal niet te verkopen.
Veel te Duits! Gelukkig was Ko
van der Heide Weima er, die hij
tydens privéfeestjes in de oorlog
had leren kennen. Die help hem aan
een baantje by Gerard Walden en
Berry Kievits, die op tournee gingen
voor de Canadezen. Met een revue
geheel in het Engels. Daar is toen
ook de naam Joeks ontstaan. De
Herbert Joeks' 14-jarige
ochter Madeleine is dol op de
oxer Peter*
„Dat dier heeft zo'n grote
op. dat ik geen passende
\uilkorf heb kunnen vinden",
Kerkt Joeks op.
Beperkt
Veelzydig, maar toch beperkt. Hy
er zich goed van bewust.
„Ik zou byvoorbeeld een bar
echte jeune premier zyn. Ik be-
oor nu eenmaal tot de type
stin::. Ik heb talloze mannetjes,
ispeeld. Er zijn echter maar wei-
g stukken, waar een man als ik
li hoofdrol kan vervullen. Ik heb
en toneelopleiding gehad. Helaas,
aak mis je dat. Maar toch is er
tn ding. dat je nergens kunt le-
n. Je moet een hart hebben. Niet
lies kan alleen technisch gespeeld
orden. Misschien doe ik bepaalde
ngen niet goed. Velen zouden het
De gekste dingen zijn
niet gek genoeg voor Nor
man Wisdom.
Deze hardwerkende Brit
se filmkomiek is niets te
dol. In de idiootste situa
ties zijn wij hem al op het
witte doek tegengekomen.
In zijn nieuwste kome
die. die zoals gebruike
lijk omstreeks Kerstmis
ook in Nederland in pre-
de studio's aanwezig wa
ren. hebben het geweten.
Norman had zo'n plezier
in deze scène, dat iedereen
in een oogwenk dooriveekt
was. ..Sorry", grinnikte de
komiek, zelf ook drijfnat:
„Maar het xoas heerlijk".
Maar in On the beat"
speelt hij ook een Itali
aanse gangster. Een kari
katuur van een misdadi
ger. die op nogal vreemde
wijze een dameskapsalon
drijft om zijn praktijken
te camoufleren. Politie
man Norman (links) en
gangster Norman (rechts)
maken elkaar het leven
danig zuur. Het is weer
van-dik-hout-zaagt-men-
planken-humor. Maar al
leen de nurks zal er niet
om kunnen lachen.
mière zal gaan,speelt hij
een dubbelrol.
In de eerste plaats is
Norman een politie-agent.
En wat voor één. Als de
nederigste dienaar van
Scotland Yard doet hij
alles, wat hij eigenlijk niet
moet doen. Zo spuit hij on
der meer een commissaris
van de sokken. Degenen,
die bij dit waterfestijn in
