kunst
davitamon
kaleiöoscoop
'Alma Mater Koor' had
minder gunstige avond
BANDEN TUSSEN ARNHEM
EN CROYDON INNIGER
PROF. L. O.
- 67 JAAR
WENCKEBACH
- OVERLEDEN
Prestaties beneden
traditioneel niveau
INDIA ondervindt de
meeste hinder van
"t lastige bergterrein
Nieuw cultureel centrum
Expositie van zes schilders
Begaafd beeldhouwer met ji
rijk scheppende fantasie
IN PERGOLESIHANDELPERCEEL
nieuw V*atten-
MUIZÏNX PASTA
VLOKKEN
Ipgericht 1 maart 1860
Dinsdag 6 november 1962
Derde blad no. 30800
(Van onze Londense correspondent)
Arnhem heeft alle reden voor erkentelijkheid voor het vriend-
hapsgebaar van zijn Engelse „zusterstad" Croydon, welke een
leugel van haar nieuwe magnifieke culturele centrum, dat vrijdag
door Elizabeth, de Koningin-moeder, werd geopend, de
\rnhem-Gallery" heeft genoemd. Hierdoor zijn de banden met
mhem nog inniger geworden dan ze al waren. De woorden „The
mhem Gallery" zijn met prachtige forse letters aangebracht op
t massieve granieten zijwand van het gebouw, 's Avonds is dit
tn donker vlak, dat de van binnen uit verlichte naam nog beter
[centueert.
,Fairfield llalls"
Iet centrum dat vlak by Croy-
is drukke verkeersaders is gelegen,
tndt zich op de plek waar eeuwen
[den de kermissen gehouden wer-
i, vandaar de betiteling „Fairfield-
Us" (Fairfield betekent kermister-
len). In de loop der jaren zyn de
tnaaksambities van Croydon, een
d met evenveel inwoners als Arn-
n. dermate gegroeid, dat men het
langer zonder een eigen cultu-
coniplex kan stellen, vooral sinds
Davis Theatre, de grootste
ouwburg en bioscoop van het
idense gebied 4000 plaatsen
d afgebroken.
toy don heeft door het hoog oprij
de, stoere, doch door veel glas
btig gehouden gebouw, thans we-
lstaaallures aangenomen, hetgeen
rigerii, niet verwondert. daar
ijrdon in feite een onverbrekelijk
voimt van Zuid-Londen. „The
•fieldt Halls" vormen een archi-
lonisch duplicaat van de in
1 in Londen geopende Royal Fes-
il Hall, welke waarschijnlijk de
Diste concertzaal van Europa is.
Croydon heeft men vrijwel het-
'de recept gevolgd, wel met meer
cties dan het Londense voorbeeld.
The Fairfields Halls" bestaan na-
yk uit drie gedeelten de aan
J personen plaatsbiedende con-
tzaal met een, naar men gelooft,
iets betere akoestiek dan de Fes-
il Hail, een daaronder gelijkvloers
egen schouwburg, het Peggy Ash-
It Theatre, genoemd naar de ge-
rde. nog steeds zeer actieve Engel
actrice en de „Arnhem Gallery",
ke van de beide andere zalen is
cheiaen door een foyer.
ie Arnhem Gallery
he Arnhem Gallery zal voor uit
lopende doeleinden worden ge
ilet tentoonstellingen, feestban-
ten bals en zelfs worstelwedstry-
i maar op het ogenblik heerst
de rust van een schilderijenexpo-
een gecombineerde manifestatie
plaatselijke, in hoofdzaak zon-
sschilders en zes Arnhemse be-
psschilders. twee kunstuitingen,
helaas moeilijk samen gaan. Daar-
f is het verschil in opvattingen
vooral in techniek en kwaliteit
len het werk van de Croydonse
iteurs en de Nederlandse deelne-
s te groot. Men zou derhalve, zo
de Engelse amateurs, als de Ne
land se professionals onrecht heb-
aangedaan om hun werken in
elfde ruimte op te hangen. Zo ver
i helaas de kunstzinnige co-
stentie tussen Arnhem en Croydon
a.
ielukkig vond de directeur van het
ihemst Gemeente Museum, de A.
te Lorm, die zes moderne Arnhem-
schilders uitkoos, die ieder een be
dde stijl vertegenwoordigen, de
ile oplossing door voor hun 26
■ken een afzonderlijke plaats te
den in het uitspringende gedeelte
de zaal. waarbij hij, gebruikma-
J van dwarsschotten. het Am
use deel van de expositie een in-
en geheel eigen karakter ver-
ide.
zes uitverkorenen zyn Wim
rritseu. Klaas Gubbels, Jan Ho-
n, Theo van der Hoest, Johan
tkink en Fred Sieger.
met zijn bizarre, gespannen figuren
sterk de aandacht van de Engelse
collega's, die ook met grote belang
stelling en bewondering van de an
dere werken kennisnamen. Een Lon
dense kunsthandel heeft reeds enkele
van de Arnhemse deelnemers bena
der," voot een expositie van hun werk
in de Britse hoofdstad.
I isitekaartje
Dat Arnhem als eerste gevraagd
was een bijdrage te leveren
voor „The Arnhem Gallery" lag voor
de hand. Het zond niet alleen op
eigen kosten de werken naar Enge
land maar zorgde ook voor een „vi
sitekaartje" voor de Arnhemse schil
ders in de vorm van een prachtig
uitgevoerde, geillustreerde catalogus.
Het enige dat misliep was dat bur
gemeester Mat-ser door ziekte verhin
derd was mee te komen. In zijn
plaats werd de tentoonstelling in
tegenwoordigheid van een uitgelezen
gezelschap door loco-burgemeester de
heer J. Bronkhorst geopend.
De heer Bronkhorst dankte
Croydon voor het feit dat een deel
van het nieuwe centrum naar Arn
hem was genoemd. Het is een tref
fend symbool van de vriendschap
tussen beide steden, welke al sedert
1946 vooral sportactiviteiten met el
kaar uitwisselen. Iedereen is erover
verheugd dat de cultuur hierbij thans
ook een plaats zal innemen.
Gouden medaille
voor Trees Suringh
TE OSTENDE
Op de schilderijententoonstel
ling in de reusachtige hal van de
Kurzaal in Ostende ter gelegen
heid van de eerste „Europagrijs
voor de schilderkunst" trekt het
werk van de Rotterdamse schil
deres Trees Suringh zeer veel
aandacht. Zij won met drie door
haar ingezonden doeken de grote
gouden medaille in deze eerste
Europese krachtmeting op het ge
bied van de schilderkunst. Uit elf
landen werden 283 doeken inge
zonden.
Het werk van deze 32-jarige Rot
terdamse schilderes, die vergezeld
van haar vader, Rotterdams portret
schilder, haar zuster Hanneke, even
eens schilderes en haar moeder, haar
trofee in ontvangst kwam nemen,
trekt bij de bezoekers van de ten
toonstelling sterk de aandacht. De
winnaar van het laureaat, Herbert
Zangs uit Krefeld, meent dat het
werk van zijn Nederlandse kunstzus
ter een ernstige concurrente is ge
weest. Trees Suringh won trouwens
al eerder de koninklijke subsidie van
Koningin Juliana.
Ook het werk van de Tilburgse
BEVAT DE ONMISBARE VITAMINEN ALLE 10
(Van onze kunstredactie)
TE Noordwijkerhout is in de ouderdom van 67 jaar een der
meest bekende Nederlandse beeldhouwers overleden,
namelijk prof. Ludwig Oswald Wenckebach, sinds 1935 buiten
gewoon hoogleraar aan de Technische Hogeschool te Delft in het
boetseren en de beeldhouwkunst in welke hoedanigheid hij met
kunstschilder Nico Molenkamp, dat ingang van 1 september ontslag heeft genomen, in verband met
zijn gezondheidstoestand. Wenckebach werd op 16 juli 1895 te
Heerlen geboren, als zoon van de toenmalige dokter K. F.
Wenckebach aldaar, later hoogleraar aan de medische faculteit
van de Universiteit te Wenen, hartspecialist van wereldnaam.
een zilveren medaille verwierf en dat
verwantschap vertoont met de doe
ken van wijlen Jaap Nanninga, trekt
veel aandacht. De opening van de
tentoonstelling welke duurt tot
eind 1962 werd opgeluisterd door
vele feestelijkheden.
gelukkige vereniging van liefderijke
overgave tot in een volkomen be
heersing van het ambacht enerzijds
en geestelijke vervoering anderzijds,
onmisbaar voor de beeldhouwkunst.
Hij bezat een ingeboren begrip voor
techniek en materiaal en de gave
om het materiaal te doorgronden,
alsmede de kundigheid In het han
teren van de te gebruiken werktui
gen. Hij werkte volgens de klassieke
opvattingen. Reeds bij het boetseren
in klei stond hem de voltooiing in
brons voor ogen. Bij prof. Wencke
bach werd gevonden een verwonder
lijk samengaan van de .artiest" en
de ..artisan", Hij was een waarlijk
„vrij" kunstenaar, die niet gehin
derd werd door enigerlei technische
tekortkomingen.
Prof. Wenckebach heeft ons met
rijn grote kunstliefde, zyn rijke ver
beeldingskracht en zijn meesterlijk
Elektrische scliok
Iet abstracte en halfabstracte
nheerst hier, wat bij de Croydonse
enders slechts als een hoge uit-
idering voorkomt. De echte kunst-
ieders onder de Engelse, hier ver-
enwoordigde schilders, hopen
ter, naar ons uit gesprekken met
i bleek, dat de Arnhemse inzen
den, welke hier een elektrische
»k veroorzaakten, vruchtbaar zul-
werken op toekomstige, in „The
ahem Gallery" te houden tentoon-
flingen. Men had eerlijk gezegd
i onaanzienlijke produkten ver-
cht en was zelfs bereid deze met
ïbuigende welwillendheid te be
delen. zo liet een der Croydonse
toemers zich tegenover ons uit.
aar', zei hij „hierop hadden wij
t gerekend. Onze eigen inzendin-
i halen er eenvoudig niet by!",
folgens onze zegslieden betekent
echter geenszins dat er in Croy-
H dat overigens geen kunstcen-
«n is zoals Arnhem en omgeving,
a schilders zouden zijn, 'die het
ik van de Nederlandse gasten niet
«len kunnen benaderen of mis
ten evenaren. Maar als gevolg
a een zekere kortzichtigheid bij de
tctie voor dergelijke tentoonstel
len, voelen zy er weinig voor hun
iken aan te bieden. Door wat de
themmers thans laten zien, zal er
irtaan waarschynlijk wel verande-
komen in de zienswijze van de
azecommissie.
De gastheren waren In elk geval
koffen door de vaak verbluffende
«rengamma's en het Iynen- en
nnenspel, dat van de Arnhemse
ktten kwam. Favorieten waren
Jan Homans fijn afgewogen
*k. getiteld „Netten" van 1958 en
te door Fred Sieger ingezonden
«(posities, ook Wim Gerritsen trok
JY/ ANNEER een koor zich gaat wijden aan werken van Per-
rr golesi, Handel en Purcell. is het verplicht deze volledig te
beheersen, zowel technisch als geestelijk.
Dit nu is tijdens het concert van het R.-K. Alma Mater Koor,
gisteravond in een slechts matig bezette Stadsgehoorzaal gegeven,
nibt het geval geweest, althans zeker niet voor de pauze.
Zowel Pergolesi's „Laudate Pueri" dat op zichzelf geïnspireerd
geschreven is, daarbij een juichend karakter draagt, als Handels
„Psalm 89", een van diens in Engeland gecomponeerde Anthems,
maar niet een van zijn beste, werden schools, ongenuanceerd en
onsamenhangend, tevens veel te weinig bezield gezongen.
Voor slechthorenden
in de Kon. Schouwburg
I en W van Den Haae stellen de
ki voor over te gaan tot de aanleg
n een installatie voor slechthoren-
ii in de Koninklijke Schouwburg.
*>r middel van de te installeren
Hüratuur zullen slechthorenden, die
het. bezit zijn van een hoorappa-
uitgerust met een luisterspoel.
De homogeniteit van de koorzang,
in samenwerking met het ver
kleinde Residentie Kamer Orkest,
was in het algemeen ver te zoeken.
Vooral in Handel leek het alsof
iedereen een eigen weg ging, het
geen allerminst bijdroeg tot een
gunstige indruk.
Eerst na de pauze, in de „Ode
for St. Cecilia", een meseterlijke
schepping van de grote Engelse
componist Henry Purcell. leek men
die graad van zuiver musiceren te
bereiken, welke de luisteraars aan
de ontroering toe deed komen.
Welke oorzaken geleid hebben tot
het in velerlei aanvechtbare niveau
dat aanvankelijk de uitvoering ken
merkte. kunnen wij moeilijk nagaan.
Wellicht oefende een treurige tij
ding. die dirigent Jan Pmit op deze
dag bereikt had, haar invloed uit.
Maar dan nóg... het wil er bij
ons niet in, dat zulks ook onmid
dellijk merkbaar zou zijn bij een
koor dat werkelijk de zaken aan
kan. In ieder geval lijkt het ons
raadzaam een definitief oordeel over
de huidige stand bij het Alma Ma
ter Koor, dat ons in de loop der ja
ren zoveel schoons geschonken
heeft, naar later op te schorten.
Hoe dan ook: het koor is deze
a^ond minder gelukkig geweest, al
nam het, gelijk gezegd, na de pauze
revanche en kwamen, tezamen met
het toen ook veel beter spelende Re
sidentie Kamer Orkest fraaie en
doorleefde resultaten tot stand, wel
ke de herinnering aan vroegere
prestaties wakker riepen.
,,Ecr verplichC
Tijdens het concert van het
Alma Mater Koor. Op de voor
grond de solisten Wilmy de
Zwaan en Nelly Groenevelt.
(Foto L.D./Holvast)
rière toewensen, een goede indruk
na.
Piet Kunst en Pieter van Veen
waren vaardige blokfluitbespelers,
die Purcell alle eer bewezen. De or
ganist Pieter Jansen, tevens repiti-
tor van het koor. schonk aan het
geheel een hechte ondersteuning.
Gelukkig heeft Purcell veel goed
gemaakt, zodat dit concert toch nog
succesvol besloten kon worden.
Maar „eer verplicht", zodat wij
hopen dat het Alma Mater Koor een
volgend maal weer als „van-ouds"
voor de dag zal komen.
Om dat te bereiken zal er echter
héél grondig gestudeerd moeten
worden!
H.
Op zijn 15e jaar verhuisde Os
wald Wenckebach naar Groningen
en bezocht daar de H.B.S. In die
jaren tekende hij al veel. De school
interesseerde hem niet. Een grote re-
produktie van een geëtst zelfportret
van Rembrandt maakte op hem een
onuitwisbare indruk en hij zeide: „Zo
wil ik 't ook kunnen".
Zijn oom de bekende kunstenaar L.
W. R. Wenckebach, schilder en teke
naar, werd zijn ideaal.
In 1910 ging hij by deze oom in
de leer. vervolgens was hy in de ja
ren 1913-1915 leerling aan de Kunst
nijverheidsschool te Haarlem, en
leerde daar het meeste van de les
sen van Grabyn in „vry tekenen".
In 1915 vertrok hy naar Wenen
en deed daar toelatingsexamen voor
de „Akademie für bildende Künste".
Ook verrichtte Wenckebach daar
anatomische studies op de snijkamer
Hij maakte in dit tijd tevens reeds
veel belangrijk grafisch werk.
Hy verhuisde vervolgens naar
Schoorl en beoefende, behalve de
schilder- en de grafische kunst ook
de edelsmeedkunst (goud- en zilver
werk. alsmede sieraden». Wat hij in
Schoorl schilderde, heeft hy echter
later verbrand. In Noordwijk hield
hij zich daarop bezig me* grafiek,
doch hij concentreerde zich tenslot
te volledig op de beeldhouwkunst, als
hoedanig prof. Wenckebach talryke
bijzondere werken heeft gemaakt en
ongewone gaven ontplooide. Prof.
Wenckebach zette de traditie der
Helleense beeldhouwkunst op emi
nente wijze voort.
Zijn werken
Prof. Wenckebach vervaardigde o.
a. talrijke portretbustes, welke ster
ke aandacht trokken. Tot zijn gaaf
ste en meest verdiepte werken be
hoort de bronzen buste van zijn va
der. voorts noemen wy die van prof.
Storm van Leeuwen. S. van den
Bergh en Wouter Nijhoff. In 1931
werd hem de vervaardiging van een
monument opgedragen ter herinne
ring aan de geniale geleerde prof.
Lorentz, met ter weerszijden in
strakke reliefs de figuren van drie
voorgangers en drie tijdgenoten van
prof Lorentz.
Van zijn talloze andere werken
noemen wy het marmeren Hermes-
beeld in de hal van de Twentse Bank
te Den Haag; zeven beelden in de
gevel van 't gerestaureerde raadhuis
te Vere (Z>; een bronzen beeld van
Kemper voor het gebouw van de Ho
ge Raad te Den Haag: een stand
beeld van dr. A. F. Philips te Eind
hoven en een van Van Oldenbarne-
veld te Den Haag; een monument
voor het Centraal Bureau op de
Schothorst te Amersfoort; oorlogs
monumenten o.a. te Gouda, Haar
lem. Middelburg en Alphen aan den
Rijn. Voorts vervaardigde hij de beel
tenissen op de nieuwe guldens en
rijksdaalders en vele penningen.
Tot zijn laatste werken behoren
ook het beeldje ..De Leidse weesjon
gen met hutspot" bij het station
Lammenschansweg te Leiden en de
..Sp oetnikkijker" op het Servaas-
ROEIT ZE GENADELOOS UIT
Bolwerk
Utrecht.
by de Sterrewacht te
Groot artiest
By prof. Wenckebach, naar wie
in Noordwykerhout een straatnaam
vernoemd is, openbaarde zich een
Prof. L. O. Wenckebach
besturende hand een rij van grootse
scheppingen nagelaten.
De verdiensten van desa bijzonde
re begaafde beeldhouwer zijn geëerd,
met het ridderschap in de Orde van
de Nederlandse Leeuw.
De teraardebestelling heeft heden
in alle stilte plaatsgevonden.
Tournee R. Pli. O.
succesvol besloten
(Van onze
Londense correspondent)
Het Rotterdams Philharmonisch Or
kest heeft gisteravond zyn eerste
Engelse tournee besloten met een in
drukwekkend optreden in Croydons
splinternieuwe concertgebouw Fair
field Hall. De akoestiek hiervan is,
zeker voor orkesten beter dan in de
nogal „droge" Roval Festival Hall in
Londen, welke als voorbeeld voor
Brighton diende. Het was jammer
dat de zaal zoveel lege plekken ver
toonde. Het zal wel het gevolg ge
weest zijn van de abnormaal hoge
prijzen, die men voor een buiten
lands orkest meende te moeten vra
gen.
Een andere factor was. dat het
vuurwerkavond was met het even
beeld van de beruchte Guy Fawkes
(die 31* eeuw geleden een vergeefse
aanslag deed op de in Westminster
verzamelde regering, parlement en
geestelijkheid) op duizenden brand
stapels. Zo misten velen het muzi
kale vuurwerk van Prokofjews Derde
Pianoconcert in c. dat door Daniel
Wayenberg vertolkt werd en wiens
adembenemende techniek de toe
schouwers in vervoering bracht. Ook
dirigent Franz-Paul Decker had een
grote hulde in ontvangst te nemen
voor zijn gloedvolle vertolking van
Tsjaikowsky's Vierde Symfonie.
De rest van het programma be
stond uit Bach's Derde Branden-
burgs Concert en de ouverture „Der
Freischütz".
op elke rang in de schouwburg het op
het, toneel gesprokene kunnen volgen.
De kosten van de te treffen voorzie
ning worden geraamd op f 4.520,—.
Solistische medewerking werd ver
leend door de sopraan Nelly Groene
velt. wier „instrumentaal" geschool
de stem zich voor Pergolesi en
Handel uitnemend eigende. Naast
haar de sopraan Wilmy de Zwaan,
in het hoge register klaar en glan
zend. in het middenregister daar
entegen zwak klinkend. Het is alsof
zij. als gevolg van onvoldoende ega
lisatie. over twee uiteenlopend ge-
trimbeerde stemmen in èèn be
schikt.
lÖ
Het gevechtsterrein tussen China
en India stelt de strijdende partijen
voor zeer bijzondere moeilijkheden.
De bergketens, die van oost naar
Wy hebben er al eens eerder op I west lopen, nemen af in hoogte van
gewezen, dat de var. veel falset ge
bruik makende tenor Paul Hame-
leers, wiens orgaan op zichzelf t!
niet mooi klinkt, over een absoluut
verkeerde techniek beschikt. Dit
open. welhaast vrouwelijke zingen
werkt bepaald Lriterend.
De sonore bas van de muzikaal rn
zevenduizend meter in het noorden
tot vijfduizend meter in het zuiden.
De weinige passen, die de bergketens
doorsnijden, zyn hoog en steil aan
dc zuidelijke kant en worden lang
zamerhand minder steil naa- het
noorden. Dit maakt het voor de Chi
nezen gemakkelijk naar het zuiden
geroutineerd «ngende Rom Kalma te trekken, maar voor de Indiërs
vergoedde in Purcell gelukkig veel onmogelijk of althans zeer moe'lyk
De alt Martha van Kerkhoff heeft
zich in gunstige zin bij hem aange
sloten. In ensemblewerk liet ook de
jeugdige bariton Louk Krassenburg,
hen naai het noorden terug te drij
ven,
De passen worden in de winter
wie wij een hoopvolle «angerscar- gesloten, omdat er dan twee tot drie
meter sneeuw ligt en de temperatu
ren ongeveer 40 graden onder nul
zyn.
Beneden de 3.000 meter bevindt
zich een dicht oerwoud van rododen
dron, meer dan 3 meter hoog en on
doordringbaar. Hierdoor wordt alle
verkeer gedwongen gebruik te ma
ken van de small?, eeuwenoude berg
paden. In de zomer zfjn dez^ paden
ontoegankelijk door de regen en in
de winter ligt hier te veel sneeuw
om een goede doorgang te waarbor
gen. Deze passen zijn te steil en te
nauw vooi dieren, zodat alle vervoer
plaats vindt met mankracht.
Zowel het Chineze leger als de In
diase troepen kampen met het euvel,
„at de dunne lucht het onmogelijk
maakt vliegtuigen en helikopters te
gebruiken by de voedselvoorziening.
De Chinezen behoeven geen hulp
te verwachten van de plaatselijke be
volking, de Bhoetias, een Tibetaanse
volksstam, die de Chinezen haat.
Aan het westelijke front is de si
tuatie anders. Het klimaat is droog
en de omgeving boomloos. In Ladach
ook wel genaamd „klein Tibet" breekt
een plateau door de Himalaja en de
Karakoroem. De bergpassen liggen
hier op 6.000 meter hoogte en zyn
het gehele jaar redelijk begaanbaar.
De Chinezen hebben geen verbin
dingsproblemen aan dit front, ze
hebben een goede weg aangelegd ten
zuiden van Kasjgar en de provincie
Sinkiang.
De Indiërs zijn geheel van lucht
transport afhankelijk by de gevech
ten aan het front, terwyi de Chine
zen over hun nieuwe weg tanks in
de stryd kunnen brengen. Als de In
diërs gelijkwaardig materieel konden
aanvoeren, zouden ze de aanvallen
der Chinezen kunnen afslaan.
Er is een kleine bevolkingsgroep
in dit gebied, woonachtig in kloos
ters. De meerderheid van de bevol
king bestaat uit nomaden.
De Chinese operaties in dit gebied
zouden volgens sommige waarnemers
geen bedreiging voor India zyn. zy
zyn er alleen op gericht een stuk
grond te veroveren om hun nieuwe
weg te beschermen.
De tournee le ondanks de wat
scherpe kritiek van enkele Londense
recensenten een groot succes ge
weest. Vooral het optreden in de
zeer muzikale stad Leeds, waar men
een jong, geestdriftig gehoor vond,
zal In de herinnering van het orkest
blyven.
Appèl tegen Appel
Een onbekend gebleven „kun
stenaar" heeft in de nacht van
zaterdag op zondag voor zichzelf
appèl aangetekend tegen de
schilderkunst van Karei Appel.
In het gebouw voor werktuig
bouwkunde van de Technische
Hogeschool te Delft is een
wandschildering aangebracht
van deze roemruchte ex-Amster
damse schilder. Hiertegen be
stonden blijkbaar bezwaren,
want er werden vijfentwintig ro
de en gele appels op geschilderd.
De dader heeft zich naar alle
waarschijnlijkheid via een ge
opend raam toegang verschaft.
Verder werden er geen ver
nielingen aangericht en wordt er
ook niets vermist. Aangenomen
moet dus worden dat beschadi
ging van de wandschildering het
enige doel van de appellant was.
Zijn appels zijn er overigens
snel van verwijderd zonder dat
er sporen achterbleven.
DE NAMEN VAN
THALIDOMIDE
(Van onze correspondent
In Brussel)
Het thalidomide is onder verschil
lende namen op de wereldmarkt ver
spreid. In België heet het softenon
maar het heet in andere landen ook
wel distaval, neorosedyn. isomin.
kevadon. talargan of sedalis en er
zyn nog andere benamingen.
Thalidomide wordt ook als hoofd
bestanddeel in andere geneesmidde
len verwerkt, o.a. in algosediv, as-
madion, asmaval. bonbrin, calmore.
coronarobe tin, ectiluran. enterosediv
gastrinide, glutatora, griprex. imi-
dan. imidene, imidene-ipnoticon, lu-
lamin, neo-nibrol, neosydyn, neuro-
sedyn, nevrodyn. noctosediv. noxo-
dyn, polugiron. polygripan. preds-
nisediv, proframil. psycholiquid, psy-
chotablets, quetimid, quietoplex. sa-
nodarmin. sedimide, stedin, sediser-
pil. sedoval k 17. softenil. talimol
tensival, thalir.. thalinette. theo-
philcolin, ulcerfen. valgis en val-
graine.
