Oost west, thuis best
Kleine meisjes-mode
VOOR DE KINDEREN IS 'T
EEN PARADIJS
UIT en
THUIS
Mid winteravond
droom
ROCOCO
WOLLEN DEKENS
Rozen-neurose
Zaterdag 27 oktober 1962
Pagina 3
Een sprookje voor
de feestelijke avonden
in de komende winter
is deze exclusieve kor
te japon van Pierre
Balmain. die hij ,,Bel-
levue" noemde.
Het is een ensemble
van witte satijn, afge
zet met parels t*
kunstdiamanten.
De ceintuur begint
in de taille en eindigt
omhoog lopend in eer :r
strik. De omslagman
tel vormt een volmaakt
geheel met deze droom
japon.
VIJFTIG jaar geleden, toen het beroep
van huisvrouw nog een roeping was.
kwam geen zinnig mens op de gedachte om
nu eens te gaan uitrekenen hoeveel uur een
vrouw per week in haar huishouden werkte.
Je trouwde of je trouwde niet en als je
trouwde was je vanaf dat moment huisvrouw
en niets anders.
Er kwam verandering in deze situatie,
toen getrouwde vrouwen buitenshuis geld
gingen verdienen. En tegenwoordig praten
heus niet alleen vrouwenverenigingen over
het aantal werkuren van de huisvrouw.
Wie voor haar huwelijk een baan heeft
gehad, weet wat het betekent zelfstandig te
zijn, vrije tijd, vakantie en een eigen inkomen
te hebben.
Desondanks wil iedere vrouw graag
trouwen.
Trouwlustig
In West-Duitsland bijvoorbeeld waren nog nooit
zo weinig ongehuwde vrouwen als het vorige jaar.
Dat is des te opmerkelijker als we horen, dat veel
Duitse huisvrouwen het huishouden als een last
voelen.
Meestal zijn er slechts een of twee kinderen (ge
zinnen met drie kinderen noemt men al „kinder
rijk") en de huisvrouw wil buitenhuis gaan werken,
zo mogelijk halve dagen, vooral ter wille van het
eigen inkomen.
het advies:
een borrel"
„Verkoop zijn jas en trakteer uzelf op
Gevangenis
Dit werpt een schril licht op de behulp
zaamheid van de Russische politiedienaren,
en of dit nog niet genoeg is. lezen we in het
regeringsorgaan "Izwestia" een ..waarschu
wing aan politie-agenten. die modeverschijn
selen in plaats van misdaden proberen te be
strijden".
Dit naar aanleiding van een ingezonden
stuk van een dame uit Odessa, die schreef,
dat zij drie dagen in de gevangenis had ge
zeten. omdat zij een te laag uitgesneden jurk
had gedragen.
De vrouw had zich verdedigd door er op te wijzen,
dat zij haar japon had gemaakt naar een model in
een Russisch modeblad, maar de agent, die haar
arresteerde hield zich aan een pas ingestelde stads
verordening, waarbij onbedekte schouders en man-
nenshorts worden verboden in openbare gelegen
heden.
„Sinds wanneer houden politie-agenten zich bezig
met modegrillen", aldus het blad, „vervolging in
deze delicate aangelegenheid kan alleen maar
schaden en wetten, die bepaalde modeverschijnse
len verbieden getuigen van weinig respect voor de
arbeidersklasse".
Al meer dan een jaar liggen
de wegen rondom het dorp
overhoop. ..Wegverbetering"
heet dat in de Provinciale aan
kondigingen en daarover kun
nen wij ons slechts verheugen.
Het is alleen jammer, dat het
zo langzaam gaat en dat er om
de haverklap een ander stuk
wordt opgebroken, zodat je tel
kens de verkeerde omlegging
neemt en onherroepelijk vast
komt te zitten in hopen zand,
bergen grind of pasgestorte
teer.
Met een fiets kom je er dan nog
wel uit, desnoods neem je het ding
op de nek en baggert een halve
cilometer door het slagveld om
daarna vrolijk verder te rijden.
Met een auto is het moeilijker.
Dan moet je honderden meters
achteruit manoeuvreren onder de
joze blikken van wegwerkers, die in
tuin arbeid gestoord zijn en je naar
Groenland wensen.
Maar voor de kinderen is het een
paradijs. Plotseling zijn de landerij
en. do boomgaarden, de nabije bos
sen ontdaan van alle aantrekkings
kracht want er is zand in de
Puurt.
Advertentie
Natte wegen en verblin
dende koplampen! Als
hij opbelt om u te ver
tellen, dat het laatwordt,
zeg hem dan, dat hij een
rustig hotel zoekt waar
hem een goede maal
tijd en e in goede nacht-
rustwachten.Datisvéél
verstandiger!
Ongezellig voor u, me
vrouw. maar wat het
zwaarst is, moet het
zwaarst wegen. En zijn
veiligheid en gezond
heid wegen héél zwaar.
Uit (gerust)...
goed voor hem!
Geef een kind een emmer zand,
een beetje water en een stokje om
er in te roeren en het vergeet alles
om zich heen. Welnu, zand in over
vloed. het Hollandse klimaat zorg
de voor stromen water, de klinkers
en afgebroken takken lagen voor
het grijpen jongens, wat een
pret.
Nooit in haar leven kwam
onze dochter zó vaak en in zulk
een smerige toestand te laat
thuis. Zij mist bijna elke maal
tijd, moet omstreeks bedtijd met
lichamelijk geweld uit de prut
gevist worden en zij heeft sedert
kort slechts één wens: een jon
getje te worden, opdat ze later
ook wegen kan gaan bouwen.
De grootste ellende echter onder
vinden de busdiensten. Nu is de
busdienst in het dorp een belang
wekkend onderdeel van het leven.
Het is je vaste verbinding met de
stad, je komt altijd bekenden tegen
als je instapt, je kent alle chauf
feurs, schoolkinderen en forensen, I
die regelmatig meerijden.
Je kent de dienstregeling op een
prikje, de chauffeur laat je de foto
van zijn jongste dochtertje zien.
stopt bij elke boerderij waar met een
zakdoek wordt gezwaaid en je zou
je werkelijk van de bewoonde we
reld afgesneden voelen wanneer de
busdienst om de een of andere re
den uitviel.
Maar over omgeploegd asfalt kan
zelfs de dapperste dorpsbus niet rij
den en dus zijn er voortdurend om
leggingen. extra stoplichten en an
dere narigheden, die het schema
in de war brengen, de dienstrege
ling overhoop gooien en het ganse
dorp van streek maken.
Ook worden de haltes telkens ver
plaatst, zodat je wanneer je je stad
waarts wilt begeven, eerst bij buren
of kennissen gaat informeren waar
vandaag de halte is.
Bij de kerk, zegt buurman dan.
Neen, roep zyn echtgenote, dat
was gisteren. Nu is-ie bij de ge
meenteschool.
Onzin, roep een andere buur,
daar komt-ie volgende week. Je
moet vandaag bij de Boerenleen
bank opstappen.
Dus ga je dan zelf maar op zoek.
Je klautert over bergen klinkers,
ontwijkt verschrikt een caterpillar,
die recht op je af stormt, struikelt
over trottoirbanden, die kris kras
over een nieuw stuk wegdek liggen
en eindelijk beland je in een laan
waa- het vertrouwde haltebordje je
verwelkomt. Is de bus al voorbij.'
Zal hij wel komen?
Als je geluk hebi komt-ie
Stampvol, de chauffeur knorrig,
omdat hij vandaag wéér een an
dere route moet nemen, de mensen
op de zitplaatsen zenuwachtig om
dat zij hun trein dreigen te missen.
Het gekste overkwam mij, toen ik
ontdekt had, dat het haltebord al
vier dagen op dezelfde plaats stond
Ik had wat boodschappen te doen
ir. de stad en stelde mij, vijf mi
nuten vóór tijd onder het bordje
op Dit keer zou de bus mij niet
or.tgaan, o zo. Na twee minuten
kwam er een wegwerker, wrikte de
haltepaal uit de grond en liep er
meer weg.
Meneer, riep ik uit. Waar gaat
u heen?
Halte verplaatsen, zei hij kort,
want hij had het druk.
Maar waarheen dan?
Dat weet ik nog niet
Ik heb zes minuten op zijn hielen
lopen trappen, doodsbang hem uit
het oog te zullen verliezen. Eerst
ging hij naar de keet om daar in
structies te halen, terwijl ik trap
pelend van ongeduld bleef wachten.
Toen de straat over, een laan in
dat was toch dezelfde laan o,
grutjes, daar kwam juist de bus om
een hoek. Ik ging midden op de
weg staan, zwaaiend als een beze
tene. De chauffeur bracht zijn
voertuig tot stilstand en liet me in
stappen.
Dit is eigenlijk geen halte, me
vrouw.
Wéar is de halte dan?
De chauffeur keek om. naar het
wandelende haltebord en haalde de
schouders op. Dat horen we van
middag wel, zei hij.
Er wordt nu gefluisterd, dat
zij binnenkort het hele dorp een
kilometer of wat gaan opschui
ven omdat er nog een bocht uit
de weg gehaald moet worden.
Wij zijn al zó ver, dat wij het
nog geloven ook.
THEA BECKMAN
Uw modehuis
Intussen de arbeidersvrouw, die van haar man
het loonzakje in de hand gestopt krijgt, men
schat, dat 80 van de 100 arbeiders dat doen en
de echtgenote van de zakenman met het enorme
salaris, die enige honderden marken zakgeld krijgt,
staat een groot aantal vrouwen, dat voor persoon
lijke behoeften een bedrag van het meestal niet al
te ruime huishoudgeld opzij moet leggen. De huis
vrouw. die miljarden van het volksinkomen door
haar handen laat gaan, heeft voor zichzelf weinig
of niets.
Slechts een heel klein percentage vrouwen, vaak
van de oudere generatie, heeft nooit een beroep
gehad. En hoe vreemd het ook lijkt, deze groep
wordt de laatste tijd weer groter. Nog nooit zijn er
zoveel 19-jarige meisjes met een jeugdige echtgenoot
naar de burgerlijke stand gestapt. Het aantal jong
gehuwde vrouwen beneden de 21 jaar is sedert 1910
zelfs meer dan verdubbeld. Misschien keert West-
Duitsland door deze jeugdhuwelijken wel weer terug
naar het stadium van voor de emancipatie.
mishandeling
Van heel andere aard en veel neteliger
zijn de problemen, waar de Russische
vrouw mee tobt. In het Russische blad „Lite-
ratoernaja Gazeta" is kritiek geleverd op te
onderdanige vrouwen, die zich niet verzetten
als zij door haar „nozemachtige" echtvrien
den worden mishandeld.
Het blad geeft de vrouwen de raad terug te slaan
als zij worden afgeranseld. In het artikel wordt ge
sproken over een vrouw, die zo met messen en een
krukje was geslagen, dat zij bijna bewusteloos was
geraakt en over een andere, die door haar man van
al haar kleren was beroofd. De heer des huizes had
de kleren verkocht.
De schrijver van het artikel meent, dat indien
vrouwen worden mishandeld, de buren de echtge
noot onder druk moeten zetten om dit tegen te
gaan. Hij zegt, dat echtscheidingen op grond van
fysieke wreedheid voorrang zouden moeten hebben
boven andere. „Wij zijn op dit gebied te verdraag
zaam", aldus het artikel.
De vrouw, die van haar kleren was beroofd, had
zich tot de politie gewend en daar gaf men haar
Deze Russische zorgen zyn weer kleinigheden voor
de Pakistaanse vrouwenorganisatie, die wel wat
anders aan het hoofd hebben. Zy zijn nameiyk een
campagne begonnen tegen een wet, die beoogt de
mohammedaanse veelwyvery in Pakistan weer in
te voeren.
Deze „zwarte wet", zoals het voorstel nu al wordt
genoemd, zou de vrouw terugbrengen tot de status,
die zy in de middeleeuwen had.
Honderden vrouwen, onder wie de dochter van
president Ajoeb en vele echtgenotes van ministers
en politieke leiders hebben tegen het wetsvoorstel
gedemonstreerd.
De wet op het huwelyk die momenteel van kracht
is. staat toe dat een man meer dan een vrouw heeft,
maar maakt het proces heel moeilijk. Om een
by vrouw te hebben moet de man aan de autoritei
ten kunnen aantonen, dat hy in staat is byvrou-
wen te onderhouden.
De huidige wet maakt tevens „vlugge" scheidingen
onmogeiyk en in de meeste gevallen moeten mannen
aan hun ex-vrouwen alimentatie betalen.
Vóór deze wet kon een man meer dan vier
vrouwen trouwen zoals de mohammedaanse gods
dienst het toestaat, ook al was hy niet in staat
zyn byvrouwen te onderhouden. Hij kon zich van
elke vrouw scheiden door haar eenvoudig aan te
kyken en te zéggen: „talak talak talak."
Vrouwen konden ook geruidl worden voor buffels,
zy werden hierover niet ingelicht.
Ajoebs regime schafte dit als „een groot sociaal
kwaad" af. Het wetsvoorstel dat de Pakistaanse
regering wil invoeren herroept deze uitspraak.
Haremsfeer
Van de zyde van de vrouwenorganisaties rees een
storm van protest. Een van de vrouweiyke leiders
verklaarde dat de „vrouwen weigeren om als
stomme dieren te worden behandeld door wellustige
mannen".
De Algemene Pakistaanse Vrouwenbond en andere
vrouwenorganisaties hebben vlugschriften uitge
deeld aan de parlementsleden. In een van de pam
fletten stond o.a.:
„De Islam heeft de vrouw uit de vernederende
diepten omhoog gehaald en haar een sociale status
gegeven in de maatschappy. Deze ging echter ge-
leideiyk in de sfeer van de harems verloren."
Parijs, oktober.
Ook voor kleine meisjes is er
een grote mode. met datzelfde
details, die mama als laatste
snufje draagt. Die mode voor
kleine meisjes omvat over-
gooiers en sjaalkragen van
bont, pompons als garnering,
strikjes, capes, baretmutsen en
dezelfde modieuze stoffen, die
Parijs voorschrijft.
Advertentie
Een mevrouw uit de Zweedse
stad Helsingborg heeft een klacht
ingediend tegen de eigenaar van
haar huurwoning. Niet omdat deze.
zoals u zou denken, „er nooit wat
aan doet", maar omdat hy haar
kamers had laten behangen met
rode rozen op een witte onder
grond, zonder overleg met haar te
plegen.
De vrouw stelde deze papieren
bloemenhulde allerminst op prys.
Zij werd nerveus van dat behang
en zag op het laatst overal rode
rozen, klaagde ze by de rechter, die
haar vordering echter van de hand
wees. Zy kreeg achteraf wel gelijk
van professor Jacobowsky van de
Nationale Gezondheidsraad, die
zegt dat een bepaald behangselpa
troon wel degeiyk psychische sto
ringen kan veroorzaken bij mensen,
die daarvoor gevoelig zyn.
Figuur 1: Voor de dochter van
een spaarzame moeder een wollen
manteltje met een heel luxueuze
bontkraag, het bont van moeders
halfversleten bontjasje of -stola
Bij het manteltje wordt een baret
gedragen met een pompon van het
zelfde bont als de sjaalkraag. De
baret zelf is van Schots geruite wol
len stof.
Figuur 2: Dezelfde wollen stof als
van de baret in figuur 1 is ge
bruikt -voor een jurkje met soort-
gelyke diepe plooien als in het
manteltje zyn aangebracht. A la
Dior is het jurkje gegarneerd met
bontpompons aan een valse strik.
Figuur 3: Voor een meisje met
een kleine garderobe een over-
gooier-deux-pièces, die op de zomer
na, het hele jaar dienst kan doen.
De plooirok en de rechte blouse
zfjn van grijs wollen stof. Grijs is
een ideale kleur voor school: niet
voor niets is het de meest gebruikte
kleur voor Engelse schooluni
formen. De overgooier kan worden
aangevuld met een truitje of een
blouse en de mouwloze slipover-
blouse kan rustig in de kast blyven
hangen als de rok in gebruik is.
Figuur 4: Een blouse k la Dior
voor de meer feestelijke gelegen
heden in het kleine meisjesbe-
staan. Een blouse, die over de rok
wordt gedragen, gemaakt van
dwars gestreepte fluweel en voor
zien van een smal, los omgegespt
ceintuurtje. Er wordt een wollen
rok by gedragen, die even geert.
Figuur 5: Een even klassieke als
moderne overgooier voor school of
thuis. Gryze flanel of serge, kleu
rige wollen stof, zelfs tinneroy of
fluweel zyn er geschikt voor. Het
model zonder taillenaad heeft opzij
een diepe stolpplooi met daarboven
als garnering een kort gegespt cein
tuurbandje.
De plooien zijn ingeperst, ze wor
den niet gestreken als de overgooier
van een poolstof wordt gemaakt.
Figuur 6: Voor meLskes in een
(effen) lange broek een heerlyke
cape. Hy is gemaakt van dikke ge
ruite mantelstof met een mooi. niet
te groot dessin. Omdat de stof dik
is moeten zomen worden vermeden
en het model is dan ook rondom af
gebiesd met wollen tres. Langs
mouwen en halsopening is boven
dien een randje tresfranje arnge-
bracht.
Het is een ideaal kledingstuk om
over een trui en pantalon te dra
gen, omdat zelfs de allerkleinsten
het zelf kunnen aantrekken dank
zij de ruimte va 1 het mo« 1 en het
onbreken van mouwen.
Het zelfde model doet het
overigens ook uitstekend in maat
40 of 42
Figuur 7: Een jurkje met een
modern slank silhouet voor jonge-
«niüiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiifiiiinfiiiinnniii
dochters met een goed figuurtje. De
ronde halsopening van dit model
kan, als variatie, worden voorzien
van een wit piqué of een fluwelen
kraagje. Het ceintuurbandje is ge
maakt van de japonstof, maar kan
even goed worden vervangen door
een leren of, voor meer geklede ge
legenheden, door een zyden of flu
welen bandje.
J.V.
Er werd een doosje op de
toonbank gezet, en, zorgvuldig
in vloeipapier gewikkeld, kwam
daaruit een kristallen peper-en-
zoutstelletje te voorschijn; voor
peper een dopje van rood email-
Ie, voor zout een groen.
„Ziet u, juffrouw, dat is vorige
week bij me thuis bezorgd als
verlovingscadeautje, maar ik
mocht het ruilen. En, nou ja,
het is door 'n man uitgezocht, ik
vind't echt niet zo ergtnooi. Ik
wil er graag iets anders voor
hebben". De verkoopstermet
een glimlach vol begrip: „na
tuurlijk dame, wat had. u dan
gedacht?"
't Was in een juwelierszaak en
in gedachten zag ik de man al
staan, de zielepoot, die een ca
deautje uit moest zoeken voor
een verloving, radeloos temid
den van al dat geglinster en ge
schitter. Z'n enige plechtanker
zal wel geweest zijn: het bedrag
dat hij wilde besteden en toen
heeft de verkoopster waar
schijnlijk gezegd: „Wat zou u
denken van een peper-en-zout-
stelletje mijnheer?. Dat is altijd
leuk". Wat een uitkomst, zo'n
limineus idee en het kan im
mers eventueel geruild wordenI
Zo fungeerden de rood en
groen gedopte vaasjes als ..ge
schenkenbon" en wie weet doen
ze dat nog vele malen.
Vindt U 't leuk om een ge
schenkenbon te krijgen? Ik vind
het verrukkelijkHeerlijk gras
duinen in een boekhandel, of
in een grammofoonplatenwinkel
en ZELF iets uitkiezen. Ook kun
je per cadeaubon tegenwoordig
naar de bioscoop en in een
zaak van huishoudelijke artike
len kun je. gewapend met je
bonnetje een kop en schoteltje
uitzoeken, een schemerlamp,
een strijkijzer of een compleet
servies, al naar gelang het be
drag toereikend is. Niets is
praktischergeen gezeur met
ruilen, nooit dubbele exempla
ren, nooit meer opgescheept met
dingen die je afschuwelijk
vindt!
Of niet? Of is het eigenlijk
véél leuker om iets te krijgen,
dat nu net precies is wat je
graag wilt hebben, precies vol
gens je smaak, echt een vervul
de hartewens. „in natura"? En
is het ook niet veel leuker om zo
een cadeautje te geven? Ik voel
me eerlijk gezegd altijd een
beetje tekort schieten met zo'n
bon. Dan denk ik: „hè, wat ver
velend dat ik niets gezelligs be
denken kan! Een volgende keer
moet ik toch eens bijtijds oplet
ten en een wens proberen te
ontdekken". Een bon heeft toch
altijd iets in zich van: hoor eens
ik weet helemaal niet wat je
hebben wilt en wat je mooi
vindt of wat je interesseert.
Hier is een papiertje, zoekt
het nu verder zelf maar uit.
Je zou het zo kunnen zeggen:
de waarde van een met zorg uit
gezocht geschenk ligt in de har
telijke aandacht waarmee het is
gekozen. Of, het nu duur is of
goedkoop. Een bon is precies zo
veel waard als het bedrag, dat
er op staat. Nooit minder, maar
ook geen cent meer. 't Is geloof
ik een teken van deze haastige
gejaagde tijd; onze aandacht is
veel te versnipperd om rustig en
zorgvuldig te zoeken naar pre
cies het geëigende cadeautje
voor juist deze vriend of vrien
din.
Ik vind dus dat er wat vóór
die bonnenrage van tegenwoor
dig is, maar toch ook wel het
een en ander er tegen. Maar nu
is er één soort geschenkbonnen
waar, dacht ik, alleen maar al
les vóór is: het Unesco ge-
schenkbonnensysteemen in
deze week van de Anti-honger
actie wil ik dat toch even noe
men. Dit systeem betekent aan
de ene kant dat wij het door
middel van geschenkbonnen
kunnen steunen en aan de an
dere kant dat zij aan wie de
actie ten goede komt, dat is dus
die helft van de wereld die on
dervoed en hongerig is ZELF
aan het werk gezet worden. Om
de „bon" om te zetten in iets
ivaardevols. Zo kreeg een hele
reeks landen tuinbouwzaad om
zelf hun land mee te leren be
werken; Uganda kreeg leermid
delen om na vernomen kennis
tot betere levensomstandig
heden te komen; Ethiopië kreeg
scholen; Tanganjika landbouw
machines en zo maar door. 't Is
wel duidelijk dat alleen dit soort
steun blijvende waarde heeft.
Geef met uw hart" is dan
ook de leus van de Anti Honger
Actie en inderdaad daar komt
het op aan, zo heel bij het klei
ne geschenk, dat de persoonlijke
vriendschap onderhoudt, als bij
zo'n Unesco „geschenkenbon-
actie" die „onpersoonlijk" ts,
maar dan in de positieve zin
van: enorm belangrijk voor de
hele wereld, voor de hongerige
èn voor de weldoorvoede helft.
Hermine G.
