kunst
kaleiöoscQQp
„DE GROT" van Jean Anouilh:
somber, ook flitsende humor
LES FRERES JACQUES
MEESTERS IN KLEINKUNST
Belijdenis van eigen
onmacht door auteur
Leden Nationale Ballet
achter Sonia Gaskell
JAARBEURSGEBOUW - Vredenburg - Utrecht
Vier hoge
hoedensnorrenmaillots
Première hij Haagsche Comedie:
Feike Asma concerteerde
in de Pieterskerk
Niet aanvaardbaar rommelig program
Lutherse Jeugdbond 75 jaar
Opnieuw eenhoofdige leiding
LETDSCH DAGBLAD MAANDAG 1 OKTOBER 196*
Expositie
„KIND EN KLEUR"
De expositie „Kind en kleur"
betreffende werkstukken van
kinderen, welke thans onder pa
tronaat van de School voor es
thetische vorming in de Laken-
hal wordt gehouden, kan hart
verwarmend genoemd worden.
Niet slechts door de sponta-
niteit, waarmee kinderen plegen
te werken, maar ook door de
dikwijls frappante resultaten.
Het zijn natuurlijk niet allen
.kunstenaars in de dop", hoewel
veel van het ingezondene onmis
kenbaar talent verraadt, maar
wel kan vastgesteld worden dat
een deel van Leidse schoolgaan
de jeugd het hart verpand heeft
aan een kunstzinnige liefhebbe
rij.
En we kunnen dan herhalen wat
wij reeds in de aanhef schreven: het
ls hartverwarmend.
Opmerkelijk is bij alle verschillen
in opvatting en onderwerp het soms
reeds goed ontwikkelde vorm- en
kleurgevoel. Zelfs by de allerjongsten
is dat het geval ongeacht het nog
zeer kinderlijke in de uitwerking. Dat
de kleurcompositie niet „volwassen"
is, ligt voor de hand, maar daar sta,at
een ongewone frisheid tegenover. Dat
spreekt niet alleen bij de geëxposeer
de werkjes geselecteerd uit een
groot aantal maar ook uit de
„overgeschoten" tekeningen, die de
heer Volkers ons getoond heeft.
Wij raden ieder aan deze interes
sante expositie te gaan zien. Voor
velen zal zij een openbaring zijn.
De school voor estetische vorming
is een jaar of acht geleden met be
hulp van het Departement Leiden
van de Mij. tot Nut van 't Algemeen
gestart in een door de Gem. Leiden
beschikbaar gestelde lokaliteit aan de
O.L. School Langebrug. Dit jaar ging
de school over naar een uitermate
geschikt zolderlokaal aan O.L. School
„De Valk" op het Schuttersveld-hoek
Rijnsburgersingel.
Doel is via opgaaf van de scholen
voor lager onderwijs de kinderen, die
daar grote liefhebberij voor tonen in
de gelegenheid te stellen in hun vrye
tyd te komen. Er wordt getekend, ge
schilderd, geboetseerd enz. op woens
dagen 14-15.30. donderdagen van
16.15-17.45 en zaterdagen van 14-15.30
Advertentie
Grote jaarlijkse beurs voor particulieren H *-« mm F"* mr—m
Dagelijks van 10 tot 10 uur op: mJ fc{l Rl L"j IJl Ijl |>J
4000- meubelshow HBS 029 023 023 029 021 021 B29 021
Organisatie: H. H. de Klerk Zn R. S. Stokvis Zonen
4000^ meubelshow
1586 inzendingen, o.a.
Pastoe Meubelen Tar 'ten I li
noleum Krommenie Gaefor-
nuizen/ G- Plan Turiiture i u.tix Mo-
dulinia Keukens Royal System I Kom
pas Stoften King Size Tapijten Fasfo
Geisers Mah Yong. Wandmeubelen
Oansk Stil Mobel Arusha Tapijt
Erres Stofzuigers - Vloerwrijvers
Hotel Tapijt 't Spectrum Meubelen
Nationale Deense Meubel Inzending
Cellist Orobio de
Castro overleden
In de nacht van vrijdag op zater
dag is de cellist Max Orobio de Cas
tro op 75-jarige leeftijd in zijn wo
ning te Den Haag overleden.
De heer Orobio de Castro werd
In Amsterdam geboren, waar hij op
8-jarige leeftijd zijn studie bij de
muziekpedagoog J. Mossel aanving.
Na afloop van diens onderricht stu
deerde hij korte tijd bij Pablo Ca
sals te Parijs. Hij trad op 19-jari-
ge leeftijd onder Landon Ronald op
te Londen, Birmingham, Berlijn,
Leipzig, Wenen enz.
Van 1915 tot 1918 was hij eerste
solocellist aan de Philharmonie te
Berlijn, gedurende welke tijd hij veel
op eigen gelegenheid concerteerde en
o.a. met Richard Strauss persoonlijk
diens cello-sonate uitvoerde. In 1919
keerde hij naar Nederland terug. In
1924 werd hij als opvolger van de
heer J. Mossel tot hoofdleraar aan
het Amsterdams Conservatorium be
noemd. Van 1945 tot 1953 was hij
hoofdleraar aan het Kon. Conserva
torium te Den Haag.
Sensatie om
Vince Taylor
J
Sensatie op het Grand Gala:
toen Russ Comvay monter zijn
vingers op de toetsen van een
vleugel drukte, zag het publiek in
het programma, dat de „twister"
Vince Taylor en zijn playboys
gingen komen.
Tegelijk zag het, hoe in een
lange rij 150 statig in het zwart
geklede heren mo0ilijk een plaats
je zochten op het midden-podium.
Men ging er recht voor zitten,
v ant dit kon een dolle boel wor
den!
Helaas: het waren de playboys
nietVince Taylor had er geen
zin in.
Hij was niet van plan zijn ge
zicht voor de televisie te laten
zien. Met zijn groep wenste hij al
leen uit het duister tevoorschijn
te komen en dat was voor de tv
gezien de hele opbouw van de
shoio een onmogelijkheid. Bo-
vendien rekende hij 20 minuten
nodig te hebben om het voor hem
ongebruikelijke publiek in trance
te krijgen.
Willem Duys bleef onvermurw
baar: tien minuten en geen se
conde méér.
De Parijs-Amerikaanse nozem
wilde alweer zijn koffers pakken.
Later heette het, dat hij na de
uitzending op het toneel zou uit
eenzetten, waarom hij niet ivilde
optreden, maar om twee uur in de
nacht kwam er dan toch nog een
optreden van. Een optreden van
20 minuten, dat veel voeten in de
aarde had.
Van achter een scherm op het
toneel drongen geregeld heftige
woordenwisselingen tot de zaal
door.
Als dat wat lang ging duren,
zetten de mannen van Edelhagen
met „the-show-must-go- on"-ge-
zichten maar weer manmoedig
een nummertje in. Maar het dek
sels lawaai barstte na veel twijfel
wel degelijk los en ieder keek er
met een wat onwennige grijns
naar. Het was een luidruchtig
„daar wordt aan de deur geklopt!"
Vincent Taylor van hoofd tot
voet een-en-al-leer, mummelde
nauwelijks zichtbaar woorden in
de microfoon en hikbeweegde
over zijn ganse lichaam.
Kortom, het waren geen heren
om op de thee te vragen, deze
playboys!
(Van onze kunstredactie)
„Zij zijn mousserend als champagne, smakelijk als cognac, edel
moedig als bourgogne en bedwelmend als calvados". Tot deze
spirituele uitspraak kwam de Franse toneelschrijver Marcel
Archard. toen hij een optreden van Les frères Jacques had bijge
woond. Een uitstekende edfinitie. zoals bleek, want
ook in het Haagse gebouw van K. én W. bracht deze verfrissende
cocktail die Les frères Jacques heet de zaal in een uitbun
dige roes. biet luid klappende publiek kon niet genoeg krijgen van
de sprankelende, ondeugende en sfeervolle liedjes. Het eiste en
kreeg twee toegiften. Het applaus groeide uit tot een staande
ovatie.
(Van onze Kunstredactie)
HET nieuwste stuk van de grootmeester van het Franse toneel
Jean Anouilh „De Grot" ("La Grotte") is zaterdagavond in
de Kon. Schouwburg te Den Haag bij de Haagsche Comedie in
première gegaan.
„Dames en heren", zegt Paul Steenbergen, die de figuur van de
schrijver Anouilh uitbeeldt, na afloop: „lk hoop. dat U de tekort
komingen van de auteur zult willen vergeven. Dit is het stuk. dat
hij niet heeft kunnen schrijven
„Vreemd", zult U zeggen.
En toch is het zo.
Ondanks alle vlijmend vernuft, waarbij het intellect van de toe
schouwer „op scherp" moet staan om Alle „bon mots" en alle
waarheden ook waarheden als koeien! naar volle waarde in
zich op te nemen.
Anouilh, schrijver van talloze „pie
ces roses" en „pièces noires", doet
hierin kennis maken met een van
zijn „pièces grincantes", verbeten en
wrang, maar ook met een dosis flit
sende humor, als gold het een bou
levardstuk. In die humor openbaart
Albert van Dalsum als de politie
commissaris weergaloos knap een
zeldzaam voorkomend facet van zjjn
groot talent.
TEGENSTELLING
Anouilh lijkt voor 't eerst zichzelf
te presenteren: hij schetst de moei
lijkheden, verbonden aan'het schrij
ven van een toneelstuk, waar hij,
naar ons gevoel, toch niet is „uit"-
gekomen.
Al te zwaar moet men dit alles
overigens niet nemen.
Ogenschijnlijk een thriller, waar
aan men de titel „Wie. heeft de keu
kenmeid vermoord"? zou kunnen ge
ven, grijpt hij daarin toch wel veel
hoger, hij houdt zich ook bezig met
de psyche der personages.
En dan het allervoornaamste: een
karakteristieke typering van de „bo
venlaag" en de „onderlaag", waarin
de mensheid van zo omstreeks 1900
streng gescheiden was, daarbij met
een kennelijke sympathie voor de
laatste. De „bovenlaag" is een gra-
feliike familie, de „meesters", hui
zend in de luxieuze salons op de 1ste
verdieping van het kasteel, de „on
derlaag" leeft in de donkere, lu
gubere keuken daaronder: de grot.
Scherp en wreed is dat contrast.
Daarmee wordt men geconfron
teerd met overwonnen standpunten
en begrippen, wel geldig voor 1900,
nu totaal verouderd.
De handeling wordt, ook door mid
del van „flash backs" in moderne zin
beschreven. Maar de controverse
„oud-nieuw" is er desondanks. Het
slot ls sterk melodramatisch, op het
huilerig-volkstoneelachtige af. terwijl
soms te lang gerekte dialogen inzin
kingen tot gevolg hebben
De vraag wie de keukenmeid ver
moord heeft, is niet zo belangrijk.
De politiecommissaris komt ons dat
vertellen, als we 't allang weten.
Wel belangrijk is de sterk originele
en knappe benadering van het gege
ven. waarin menselijke hardheid met
roerende momenten de boventoon
voerc, met tenslotte, ondanks alle cy
nisme, nog een vleugje hoop op iets
beters.
DE SPELERS
Iets van de problemen, waarvoor
de anders zo introverte Anouilh zich
geplaatst ziet, wordt volkomen aan
vaardbaar en natuurlijk geëxposeerd
door Paul Steenbergen, wie de ge
beurtenissen tenslotte uit de hand lo
pen
Myre Ward is superieur in de rol
van dc indertijd door de graaf (be
heerst. rustig en voornaam gespeeld
docr Frans van der Llngen) verlei
de keukenmeid. Zij blijft tot haar
sterven van hem houden. Tijdens
die stervensscène gaat 't bepaald
ouderwets theatraal toe.
Var. de andere rollen noemen wij
die van Van Dalsum ah de politie
commissaris. Zijn „komiekerigheid"
overschrijdt met zuiver gevoel
nergens de grens van het kluchtige.
Nog zij met ere genoemd de se
minarist-grafelijke bastaardzoon,
vertolkt door Guido de Moor. Diens
samenwerking met het keukenmeisje
Adèle (Do van Stek», frappeert door
sterk spel. Vele anderen voegen zich
tevredenstellend hierbij.
Ondanks de min of meer romme
lige verscheidenheid in „De Grot"
geborgen, wordt toch een zekere een
heid gewaarborgd door de regie van
Joris Diels, ondersteund door het
grandioze décor van Harry Wich,
die er in slaagde de aan het ontwer
pen 'hiervan verbonden problemen
lofwaardig op te lossen.
Anouilh is er o.l. niet In geslaagd
de inhoud van dit tamelijk statische
gebeuren, waarin Pirandellotrekken
onmiskenbaar zijn, constant boeiend
te maken.
Feike Asma concerteerde vanwege de Stichting „Orgelcentrum"
in de Pieterskerk, waar naar schatting 300 toehoorders verenigd
waren. Daar concerteerden deze zomer vóór hem Blankenstein.
Engels en De Klerk. Deze meesters worden gemeten naar de
hoogste maatstaven. Het lijkt redelijk om Asma. die nog wijder
verspreide naam en faam bezit, aan hen te toetsen,zeker
in de hoofdkerk van een universiteitsstad.
Niettemin voorspellen wij dit stuk,
dat de elementen van thriller, me
lodrama. persiflage, aanklacht, paro
die, tragedie en zelfs blijspel als een
cocktail dooreen mengt, een reeks
succesrijke voorstellingen, voorname
lijk door het spel van de „grote drie":
Myra Ward, Steenbergen, Van Dal
sum
H.
Vier snorren, vier strakke vesten,
vier hoge hoeden en vier warte
maillots: Les athletes completes de
la chanson. Overal ter wereld, waar
de vier vrolijke Fransen virtuoos
begeleid door pianist Pierre Philippe
optreden worden zij met dezelfde
geestdrift ontvangen. Het geheim van
hun succes is niet moeilijk te raden.
Ondanks de taalbarrière er eaat
veel van de flitsenc? woordspelingen
en ondeugende grapjes in het radde
Frans verloren vormen de mimiek
en de danspassen een voldoende com
pensatie Hun belangrijkste troef
blijft echter ongetwijfeld hun weer
galoos knappe eenheid. „Dat komt
omdat wij elkaar allen tijdens de
repetit'e en de voorstelling zien. wy
bemoeien ons niet met eikaars privé-
leven. anders zou die harmonie spoe
dig verstoord zijn", zegt André Bel-
lac. de leider en stichter van de
groep.
Op het programma stonden 25
chansons. Een afzonderlijke bespre
king zou ons te ver voeren „Wij
zullen dus volstaan met het noemen
van enkele hoogtepunten. Daar was
als eerste „Les pasteurs", dat wy
vier jaar geleden al zagen. Vier En
gelse predikanten die een avond in
Parijs doorbrengen, moeten de vol
gende dag al weer vertrekken omdat
zy platzak zijn. Een sfeervol .Amours
de 19 ponts" werd gevolgd door het
schalkse ..La violoncelliste", de oude
vrijster, die haar instrument als haar
minnaar bespeelt. Ontroerend door
het ridicule was de sandwichman, de
man die bekneld tussen twee recla
me borden over de straat wandelt.
In ..La souris d' Angleterre" en „Les
catcheurs" spotten Les Frères Jac
ques speels met de menselijke eige
naardigheden.
Frans Hals:
265.000 bezoekers
De Frans Halstentoonstelling Is
gisteravond gesloten. Tijdens de laat
ste twee dagen is zjj door 15.000 per
sonen bezocht, waardoor het totaal
aantal gestegen Is tot 265.000.
Opmerkelijk was het aantal jeug
dige bezoekers, dat 25 bedroeg. De
oplagen van de catalogus in het Ne
derlands en het Frans zijn uitver
kocht. Van die In de Engelse en Duit
se taal ls nog een klem aantal be
schikbaar.
Hebben kerkelijke jeugdorganisaties
hun tijd gehad?
De Nederlandse Lutherse Jeugdbond heeft het afgelopen weekeinde In
Amsterdam zijn 75-jarig bestaan gevierd. In de Augustanakerk hield zon
dagmiddag staatsraad M. Ruppert, voorzitter van de bond Maarten Luther,
een jubileumrede over Kerk-Jeugd-Europa. Na een beschouwing over het
verleden behandelde de heer Ruppert de plaats van de NX.J.B. binnen
het kader van de oecumenische jeugdbeweging. Hij beantwoordde prof. dr.
J. C. Hoekendijk, die in zjjn toespraak tot de oecumenische Jeugdraad be-
Twee van de groep „Les frères
Jacques" zjjn broers. Geen van hen
heet Jacques. Hun theaternaam heb
ben zjj ontleend aan de Franse uit
drukking „faire le jacques", dat wil
"len" .'"die avonii toogd hwft. dat d« kerkelijk, jeugdorganisatie, hun tijd gehad hebben en
gestand doen. Met het atletische ge
mak waarmee zij met het chanson
omspringen, maakten zjj het optre
den voor het vervende Haagse pu
bliek tot een belevenis. Zo zeer dat
na het nummer „Les boites a musl-
que" de toeschouwers niet ophielden
„bis" te roepen voordat hun verzoek
was ingewilligd.
(Van onze Kunstredactie)
Het Nationale Ballet gaat het nieuwe seizoen in met Sonia
Gaskell als directrice en dat betekent zoveel als een eenhoofdige
leiding. Van de oorspronkelijke opzet, die verleden jaar voorwaar
de scheen te zijn voor de subsidieverlening, blijkt weinig meer over:
Mascha ter Weeme zal het komende jaar geen enkele functie in
het ballet uitoefenen en mr. H. J. Waage. die voor „zakelijke aan
gelegenheden" te boek staat, zou er nauwelijks aan te pas komen,
want de zakelijke leiding is in feite in handen van mevr. Gaskell en
haar administratieve rechterhand Joanita Lee. Zowel mevrouw Ter
Weeme als mr. Waage blijft echter deel uitmaken van. het Natio
nale Ballet.
dat wij de moed moeten hebben ze te laten sterven. Met betrekking tot de
confessionele wereldorganisaties riep prof. Hoekendijk zelfs op tot staking.
Uit ervaring weten we nochtans
dat we. dit doende, sommiger wrevel
opwekken. En wel omdat Asma,
in relatie te zien met zijn leermeester
Jan Zwart exponent is van een
sociologisch verschijnsel, van gevoe
lens er. bewondering, van een onkri
tische waardeschatting, die het mu
zikale vlak te buiten gaan.
Niet interessant
Toef kunnen we in de gegeven si
tuatie niet anders. Een kwalitatief
rommelig programma als het vol
gende is hier niet te accepteren: Jan
Zwart. Sweelinck, Bach, Türke, Mer
kel, Widor, Hendrik Andriessen, As-
ma.
Türke's en Merkel's koraalvoorspe
len zijn stemmige, zo niet aandoen
lijke stukjes, die uit de romantiek
van de tekstwoorden geconcipieerd
zjjn en niets interessants bevatten.
Widor's Andante Cantabile, eindi
gend in een harpeffect, is composito
risch eigenlijk even goedkoop. Het
Scherzo heeft onmiskenbaar artistie
ke allure en ls door Asma dienover
eenkomstig gespeeld, als een kunst
stukje van charmerend luchtige
speelsheid en met een magnifieke
registratie.
Zwart's Voorspel op „Halleluja,
lofgezongen" en Asma's Finale op
Ps. 138 hebben, functioneel in de ere
dienst toegepast, hun niet geringe
waarde. Maar concertwaarde mogen
we er toch niet aan toekennen. De
gevolgde procédé's zijn goeddeels al te
gemakkelijk. Het klonk en vloeide
echter allemaal briljant, zo niet zwie
rig. hoewel Asma in zyn eigen Finale
zich als het ware buiten adem ging
spelen in een jagend opdrijven.
De registratie in Bach's Praelu-
dium in e kon ons weinig bekoren.
De stemmen hadden zich kernachti
ger en minder verzwaard tegen el
kaar moeten aftekenen. Het „geeste
lijk worden" kwam niet. De ruimte
om en het licht op de stemlijnen
bleven uit. Daarvoor was veel meer
exactheid nodig. Voorts rekenen we
Bach s koraalvoorspel „Erbarme dich
mein" (vermoedelijk uit een kantate),
ondanks de een kruisgang suggere
rende ostinate bas, niet tot Bach's
sterke composities.
Jubilarissen
Tenslotte blijven twee jubilarissen
te noemen. Allereerst de 400-jarige
Sweelinck met vier Variaties op „Al-
lein Gott in der Höh sei Ehr", waar
bij we slechts opmerken dat het ter
dege mogeljjk Is om op het Pieters
kerkorgel de Sweellnck-klank dich
ter te benaderen. Ten tweede de
70-jarige Hendrik Andriessen. wiens
kerngezonde Toccata met virtuoze
kunde werd neergezet, zy het dat
(vooral na het Franckiaanse Inter-
mezzo-tje) precisie en doorzichtig
heid gaandeweg verminderden.
Sonia Gaskell, die tien jaar gele
den in ons land begon met haar
ballet-recital en sindsdien met ware
hartstocht doende is geweest om ons
land op balletgebied enige betekenis
te geven, is kennelijk niet van plan
zich iets aan te trekken van de pa
pieren plannen, die ambtenaren van
O.K. en W. en het Amsterdamse ge
meentebestuur met de over het bal
let nooit uitgedebatteerd rakende ge
meenteraad op de achtergrond, voor
het Nationale Ballet hebben ge
maakt. „Er is mij destijds immers
gezegd, dat ik de algehele leiding
zou krijgen", zei ze. „Ik zou trouwens
niet kunnen werken als ik niet pre
cies weet wat er in mijn gezelschap
gebeurt, ook op zakelijk gebied.
ZU sprak deze woorden tydens een
persconferentie in de Amsterdamse
Stadsschouwburg. Sonia Gaskeel wil
de open kaart spelen en op duide-
lyke wyze demonstreren, dat haar
beleid wordt gesteund door haar ar
tistieke staf en haar danseressen en
dansers. Dit in weerwil van recente
publicaties volgens welke er allerlei
interne moeilijkheden zouden zyn
gerezen.
recht had op 14 dagen vakantie en
dat zy gedurende die twee weken
doorlopend in contact ls gebleven
met haar administratrice. De ver
houding van Marianne Hilarides tot
De heer Ruppert achtte deze op
roep daargelaten of hy in alle
opzichten verantwoord is begrij-
pelyk in zoverre hy gericht is tot
de vele Jeugdorganisaties van kerken
die eenzelfde beiydenis bezitten. Dat
de talryke denominaties van calvinis
tische origine pogen tot samensmel
ting te komen. ïykt veelszins gebo
den. De opwekking tot overlyden of
tot staking kan echter, aldus spre
ker, niet tot de Lutherse jeugdbewe
ging gericht zijn. Hanhaving. verdie
ping en versterking van de Lutherse
jeugdbeweging heeft de schUn van
onoecumenisch handelen.in werke
lijkheid kan het echter de beste by-
drage tot de eenwording der christe
nen zijn: de Lutherse Kerk is immers
de kerk van het verenigde midden
tussen de R.-K. Kerk en het calvi
nisme.
Het calvinisme, dat uitnemende
verdiensten voor ons volk heeft, bezit
helaas een kerkbegrip, dat naar de
historie leert onvoldoende waarborg
biedt tegen steeds verder gaande
scheuringen. Luther heeft geen
voortgaande afscheiding gewenst. Hij
begeerde slechts een hervorming der
katholieke kerk. Dat begeren de
Lutherianen nog. De Augsburgse con-
„Het leven van
Galileï"
Zaterdagavond is de Nederlandse
Comedie in de Amsterdamse Stads
schouwburg voor het voetlicht getre
den met de première van „Het leven
van Galilei" van Bertholt Brecht on
der regie van Ton Lutz. De schryver
vertelt en vertoont het conflict van
het Nationale Ballet is volgens de de Italiaanse wiskundige en geleerde
verklaring steeds goed geweest. Galileo Galilei met de Heilige Inqui
sitie in 1633. Dit conflict komt o.a.
ArïPflirP lKlllé>tli>n vo°* ult GalUeis beroep op het ge-
IPIIIlc: l/««IItIIPll zond verstand inzake de stelling van
Verkla
ring
Mevrouw Gaskell liet de „verde
diging" aan anderen over. Namens
de commissie, die adviseert in ar-
tiestieke zaken, waarin o.a. de bal-
letmeesiers, de choreografen en de
muzikale leider zitting hebben, las
Robert Kaessen een verklaring voor,
die tegenover de door mr. Waage
geuite beschuldigingen dat mevrouw
Gaskell „geen kaas heeft gegeten"
van organisatie, overeenkomsten en
personeelsbeleid, stelde de successen
in het Holland Festival, de opnamen
voor de Duitse t.v., de reis naar Pa-
rys en de tournee door Spanje wel
ke vrywel geheel het werk van me
vrouw Gasdell zyn geweest.
Over de .verdwyning" van me
vrouw Gaskell tydens de Spaanse
tournee werd gezegd dat zy Immers
Het Nationale Ballet heeft in het
seizoen 1961-1962 ondanks de moei
lijkheden van het eerste jaar van
het bestaan 113 voorstellingen in
Nederland gegeven, terw-yi aan 118
opera-voOrstellingen werd meege
werkt. Er waren 38 voorstellingen in
het buitenland. In totaal bereikte men
op deze wyze 300.000 toeschouwers.
Bovendien werd zesmaal voor de Ne
derlandse televisie opgetreden en er
werd een film voor de Duitse t.v.
gemaakt.
Zy beschikt thans over een ta
bleau de la troupe van 112 mensen.
Het zal het komende jaar mogeiyk
zyn de opera te bedienen met een
afgeronde groep, die eventueel met
afgeronde groep, die eventueel
schap wordt aangevuld. De opera-
groep zal ook afzonderiyk voorstel
lingen geven, o.a. voor de jeugd.
Het repertoire wordt uitgebreid
met de volgende werken: „La Sylphi-
de" op muziek van Jean Schnitz-
haeffer, een ballet dat in 1836 in Ko
penhagen in première ging, Daph-
nis et Chloe op muziek van Ravel
en met choreografie van Scibine,
Faust in een choreografie van Rut
Page, twee balletten van Pear Lang,
Symphonie voor Fun van Chauley,
Massine van Balanchine, twee ballet
ten van Rudl van Dantzig, waarvan
een op muziek van Peter Schat, Illu
sie van Conrad van de Weetering
op elektronische muziek van Jan 1
Boerman en de balletten Camelion
en Judas van Robert Kaessen. Met
de Nederlandse Televisiestichting
zyn besprekingen gaande over de i
opnamen van het ballet Alceste op
muziek van Ton de Leeuw.
Copernicus. Galilei stelde namelijk
dat de aarde om de zon draait en
niet omgekeerd, waardoor de aarde
niet langer het middelpunt zou zyn
van het universum.
In de Carnavalsscène kreeg het
ten tonele gevoerde vier meter hoge
beeld van Galilei (Han Bentz van
den Berg> een daverend applaus
Na afloop van de uitverkochte
voorstelling, die o.a. door de burge
meester. mr. G. van Hall, enkele wet
houders van Amsterdam en tal van
vooraanstaande figuren uit de to
neel- en de zakenwereld werd be
zocht, mochten de rond 30 meespe
lenden een harteiyk applaus en tal
ryke bloemstukken in ontvangst ne
men. De hoofdrolspeler Han Bentz
van den Berg werd een ovatie ge
bracht.
fessie, die overigens ook door Calvyn
is aanvaard, beoogde slechts aan het
licht te brengen, dat de evangeli-
schen niets anders wilden beiyden
dan de kerk der eerste eeuwen.
Naar Luthers beiyden is" de kerk
tegelijk Instelling van God en gemeen
schap van mensen. In de R.-K. Kerk
heeft het eerste het lnstitutalre
karakter der kerk te veel accent
gekregen., In de verschillende calvi
nistische kerken is het tweede het
vergadering-der-gelovigen-zyn te
zeer beklemtoond. In de Lutherse
Kerk zyn ambt en gemeente de twee
brandpunten van de ene ellips geble
ven.
Niet alleen t.a.v. het kerkbegrip
maar ook Inzake de schriftbeschou
wing. de sacramenten en de eredienst
vormt het Luthers belyden de brug
tussen roomskatholicisme en calvinis
me. aldus de heer Ruppert die ten
slotte de jubilerende bond opriep die
brug ln stand te houden De wereld
behoeft de eenheid der kerk meer
dan brood. Bovenal vordert de Heer
der Kerk die eenheid. Daarom wil
len de Lutheranen de band noch met
de roomskatholieken noch met de
calvinisten verliezen.
Tydens het Jubileumdiner in Mar-
cantl droeg dr. C. Schroder het pre
sidium over aan dr. J. J W. Gun
ning, predikant te Den Bosch.
Op Ö6-Jarige leeftyd is zater
dag in Amsterdam overleden Her
man Sjouwerman, die in de Jaren
twintig de top bereikte by het boksen,
het worstelen en het gewichtheffen.
Omstreeks 1920 werd hy amateur
zwaargewichtkampioen van Neder
land zowel by de boksers als by de
worstelaars. Nadien heeft Sjouwer
man nog een aantal jaren als be
roepsbokser in de ring gestaan.
Meer Australisch
graan naar China
De directeur-generaal van het
Australische graanbureau, Perrett.
heeft in Hongkong, na een gesprek
met leden van de aankoopcommissie
van de Volksrepubliek China, ver
klaard, dat Australië bereid is zyn
graanleveranties aan communistisch-
China uit te breiden als de Austra
lische voorraden op hun huidige peil
biyven.
Volgens Perrett zyn de laatste
achttien maanden ongeveer drie
miljoen ton graan uit Australië
naar de Chinese Volksrepubliek uit
gevoerd.
Kerkelijk Leveu
Mgr. Th. Bekkers
overleden
Mgr. Th. M. T. Bekkers, prato
notamus apostölicus en e re-kan un-
mik van het kathedrale kapittel van
het bisdom Haarlem, overleed zon
dagmiddag ln Voorschoten in de
ouderdom van 81 jaar. Mgr. Bekkers
was riddeT ln de orde van de Ne
derlandse Leeuw.
De thans overledene is 58 jaar
priester geweest. Hij werd in Dor
drecht op 23 december 1880 geboren.
In februari 1915 werd hij benoemd
tot rector van het moederhuis van de
zusters dominicanes^, n in Voorscho
ten. Van 1927 tot 1950 was mgr. Bek-
*er nationaal directeur van de pau
selijke ml sale-genootschappen in Ne
derland.
Aalmoezenier verongelukt
De aalmoezenier van de lucht
macht P. B. Coppens uit Veghel is
ln Arnhem zaterdagmiddag om het
leven gekomen by een verkeersonge
val.
Komend van de vliegbasis Deelen
botste hij op de Zypendaalseweg met
zijn auto frontaal tegein een vracht
wagen. die tengevolge van een slip
en daarna door te krachtig afrem
men op het linkerweggedeelte van de
ter plaatse smalle én bochtige weg
was geraakt
NED. I1ERV. KERK
Beroepen te Ooetwold-Weaterkwar-
tler S den Blaauwen. vicaris te Axel
te Odoorn H. J. Rood zant te Bel-
llngwolde.
Bedankt voor Zwarte broek C. van
Bart te Ter Aa.
