Lu Ssanet
KARDE (SLAG-)WERKER
Kyklos-club: komplot
koud keldergewelf
in
tegen het defaitisme
Rhodesisch danseresje neemt de benen
voor de wolvenvan Europa
DE WONDERBARE REIS
VAN /NIELS' BERKHOUT
EX-NON WIL
LEEUWEN
TEMMEN
NANY
HAY LEY
Het grote succes
Sneeuwbal
FOTO'S HOLVAST
Baantje
EEG-studiebeurzen
Ingericht 1 maart 1860
Zaterdag 8 september 1962
tic Een naargeestig, donker kel-
dergewelf in de binnenstad van
:h Frankfort, waar zoals een
l®| Westduitse krant schreef al
ta, enkele jaren wordt „gekom-
plotteerd". De samenzwering
y richt zich tegen de verveling
to; en het defaitisme van de jonge
J generatie. Elke woensdag-
i avond om half acht komen hier
honderd tot honderdveertig
J jonge mensen uit alle lagen van
de bevolking samen.
ic Arbeiders, verkoopsters, scholieren,
4 studenten en kantoorbedienden
q scharen zich in een halve cirkel
2i rond het spreekgestoelte in het
midden van het koude Spartaans
m gemeubileerde vertre. Zittend op
ti ijzeren klapstoelen luisteren zij
k urenlang naar lezingen over poli-
n tiek, kunst, religie en economie.
De sprekers zijn bekende per-
- soonlykheden: kunstenaars van
naam, professoren, politici en we-
fj tenschapsmensen. Aansluitend op
k elke lezing volgt een levendige dis-
f cussie, waarbij niet alleen de grote
belangstelling van de jeugdige toe-
fi hoorders blijkt, maar ook hun dik
wijls verbazingwekkende kennis
van zaken.
En dat laatste is juist hetgeen
wat de Kyklos-club (zo noemen de
organisatoren van de kelderdiscus-
1 sies hun club) onderscheidt van de
i1 ontelbare andere jeugdclubs en dis-
s cussiegroepen in Duitsland. Want
l uitsluitend om kennis, cm vermeer-
dering van hun kennis op alle mo
gelijke gebieden, gaat het de leden
van de Kyklos-club. En dat was ook
dr bedoeling van de vroegere zet-
tersleerling Albert Nagel die vijf
jaar geleden het initiatief tot deze
samenkomsten nam.
Deze onorthodoxe jeugdclub, die
door geen enkele partij of instantie
wordt gesteund en toch fantastisch
floreert, trok al spoedig de aan
dacht van de buitenwereld. En dat
de ideeën van Albert Nagel elders
ook aanslaan, daarvan getuigen de
bijeenkomsten die de Kyklos-club
de laatste maanden in Berlijn,
Darmstadt en Giessen en sinds en
kele weken zelfs in Parys en Mi
laan organiseert.
„De honger naar geestelijke ont
spanning is groot, niet alleen onder
de studenten, maar vooral ook on
der de jonge arbeiders", meent Al-
bert Nagel, die thans cp 22-jarige
leeftijd weer in de schoolbank zit om
het einddiploma van een middelba
re school te behalen. Evenals velen
van zijn clubgenoten heeft hij de
„wereld van het boek" pas na zijn
schooltijd ontdekt. Om jongeren
buiten hun beroep de geestelijke
ontspanning te geven die zij zoeken,
om hen bewuster en met meer be
langstelling te doen leven, hebben
Albert en zijn vrienden de Kyklos-
club opgericht.
Shirley Farmer heeft
het kloosterleven opge
geven om leeuwentemster
te kunnen worden.
„Ik vond het wel prettig
in het kloosteraldus de
22-jarige Shirley, „maar
ik wilde mijn vrijheid te
rug. En nu ik weer kan
doen en laten wat ik wil
ben ik van plan te leren
hoe met leeuwen om te
gaan".
Shirley heeft vijf jaar
doorgebracht in het
klooster van De Goede
Herder te Londen, dat zij
pas heeft verlaten. Nu
werkt zij op een kermis
als assistente in een die-
rennummer.
Eenmaal Nancy en tweemaal Hayley.
Nancy Sinatra, die vergenoegd lacht omdat
zij een plaatje heeft gemaakt dat ..bijna" net
zoveel succes heeft als de singles, e.p.'s en
l.p.'s van haar vader, en Hayley Mills en
Hayley Mills in een scène uit de film ..Een
fijn stel dochters".
Hayley. die pas 16 jaar is. kreeg de Zil
veren Beer voor haar grandioze spel in de
film "Tiger Bay". In ..Een fijn stel dochters"
speelt zij niet alleen een dubbelrol, maar
zingt zij ook een duet je met zichzelf: "Lets
get together", dat nu ook op de plaat te be
luisteren valt (Buena Vista).
Het nummer waarmee de 21-jarige Nancy
haar beroemde papa probeert te evenaren,
heet "Like I do", en het melodietje even is
ontleend aan Ponchielli's ..Urendans". Het is
op een Reprise-single gekoppeld met "To
know is to love him"
MAN, over Zuid-Amerika
kan ik je verhalen ver
tellen. Een hele krant
vol". En dan komen die verha
len die hij achteloos garneert
met tal van sappige uitdrukkin
gen en die hij met zijn handen
kracht bijzet: ..Loop je ergens
in de pampa's van Argentinië.
Kom je een „gaucho" tegen. Je
weet wel zo n Zuidamerikaanse
cowboy. Je raadt nooit wat die
vent uit zijn zadeltas tevoor
schijn haalt. Een echt Hollands
kruikje met ..Zeer Oude Ge-
never". Moet je nagaan. En
te bedenken, dat je zo n 15.000
kilometer van Schiedam van
daan zit".
Omdat het beter In het gehoor
ligt laat hy zich maar Lu Ssanet
(„met dubbel S") noemen. Zijn
eigenlijke naam? „Een veel te lang
verhaal", vindt hij zelf, Louis de
Lusanet de la Sablonière.
Lu Ssanet (drs), zo verschijnt
zijn naam op gezette tijden in de
krant. Dat „drs" duidt niet op een
academische opleiding, maar op het
muziekinstrument, dat Louis be
speelt. Sinds vorig jaar april heb
ben duizenden en nog eens duizen
den jazz-liefhebbers hem kunnen
zien achter een kloek drumstel,
waarop in forse rode letters de ini
tialen DSC van de Haagse Dutch-
Swing College Band staan.
Snelle roffels op de lagere school
banken vormden de inleiding tot
zijn muzikale loopbaan. In de tijd
dat hij een min of meer ijverige
ulo-leerling was, leerde hij de pia
nist „Shortie" van der Gaag ken
nen.
Het eerste orkest, waarin Louis
werkte, bestond uit twee man; pia
nist „Shortie" en slagwerker Louis,
De naam van het orkest vormde
een zeer indrukwekkend geheel:
„Shortie van der Gaag and His
Rhythm Kings".
Ze speelden voornamelijk op
school- en huisfeestjes in Den
Haag, Voorburg en nog verder. Op
de oude, maar ijzersterke Fongers
van Louis trokken ze, met een op
gelapt drumstel voorop, de feestjes
langs om te kunnen spelen. Tot in
Leidschendam toe. Wanneer er
een voorradig was, werden de bei
de muzikanten vergezeld door een
bassist, die zichzelf en zijn gigan
tische muziekinstrument eveneens
op de fiets vervoerde.
Voor het eerste „Grote Succes"
moesten zij Louis en „Shortie" naar
het Amsterdamse Carré gaan, waar
ze deelnamen aan een amateur-
concours. Tot hun stomme verba
zing legden ze er beslag op de vier
de prys.
Toen kwam de periode dat de
bandleden het duo was inmiddels
uitgegroeid tot een kwintet zich
gingen hullen in de meest vreemd
soortige kledij, die ze voor een paar
gulden kochten in een legerdump.
Vechtpetten, T-shirts, legerbroe-
ken en battleshoes. Hoe gekker hoe
mooier
„Shortie" en zijn mannen waren
in die tyd meestal zaterdagavonds
te vinden in een gebouwtje aan de
Laan van Meerdervoort in Den
Haag, waar ze speelden voor de
Vereniging van Indische Nederlan
ders.
„Shortie en ik zagen elkaar steeds
minder. Ja, zo is het eigenlijk ge
komen", mijmert Louis bij zichzelf.
„Toen Karei Fraay me dan ook
vroeg om bij zijn „Lion Hill Jazz
men" te komen spelen, heb ik geen
moment geaarzeld".
Zou jazz-minnend Nederland
Louis ooit hebben gekend als hy
niet bij deze band terecht was ge
komen? Wie zal het zeggen. Eén
ding is zeker: het feit, dat The Lion
Hill Jazzmen de AVRO-jazzcompe-
titie wonnen gaf Louis een onver
wachte en stevige duw in de rich
ting van de top.
Want vanaf dat moment begon
de sneeuwbal te rollen. Er volgde
een uitzending voor de AVRO-mi-
crofoon. Een van de mensen die
de uitzending hoorden, was een ze
kere heer Krans. Om precies te
zyn: Eric Krans, de leider van de
Dixieland Pipers uit Den Haag.
Het telefoontje, dat Louis van
Eric Krans kreeg luidde zyn „Pi-
pers"-periode in, die meer dan drie
jaar zou duren.
Een knap Rhodesisch meisje
heeft een veelbelovende bal
letcarrière opgegeven om aan
de wolvenvan Europa te
ontsnappen. Zij is terugge
keerd naar haar vaderland in
Afrika, waar volgens haar
zeggen de mannen echte ke
rels" zijn.
De 24-jarige Stella Regnier zegt
„Ik zou elk ntisje afraden om
naar Europa te y tan zonder
chaperonne. Er liggen overal
wolven op de loer
Stella is zes jaar in Europa ge
weest. Zij bezocht een ballet
school in Londen, filmde in
Finland en reisde door Europa
en het Midden-Oosten met
een dansgroep. Nu werkt zij
als stewardess.
Behalve in de Scandinavische
landen heeft zij overal in
Europa last gehad van „wol
ven in schaapskleren"Zij
vindt, dat de meeste Europese
mannen beleefd, charmant en
welbespraakt zijn. „Maar ze
menen geen woord van wat ze
zeggen. Een meisje kan zich
het best verdedigen door net
te doen alsof ze alles gelooft
en hem dan in het gezicht uit
te lachen".
Spanjaarden vindt zij nog het
meest serieus. „Wanneer die
zeggen dat ze van je houden,
menen ze het waarschijnlijk
ook nog voor zen uurtje of
zo".
Italianen rangschikt het Rho-
desische meisje onder de
achterna-lopersVan hen
zegt zij„Ze zijn zeer geinte-
resseerd in buitenlandse
meisjes, maar niet met het
oogmerk om ermee te trou
wen".
De Fransman is zeer charmant,
aldus Stella. „Alles gaat
prachtig tot je ontdekt dat hij
al lang en breed getrouwd is".
De Britse mannen zijn volgens
haar niet zo flegmatiek, en
zeker niet ten opzichte van
het vrouwelijke geslacht, als
men gewoonlijk veronderstelt.
Maar voor onze Rhodesische
gaat er toch niets boven het
sterke geslacht in haar eigen
land. „Dat zijn pas kerels. Ze
weten hoe een vrouw graag
behandeld wil worden en je
kunt op hen rekenen".
Zijn eerste tournee r.aar
Zuid-Amerika heeft Lu Ssa
net achter de rug. Wat staat
er voor het komende seizoen
op het programma? Dit is
een vraag die ongetwijfeld
velen en niet in het minst
Louis zelf heeft beziggehou
den. Op 29 september neemt
de Dutch Swing College
Band deel aan het groots op
gezette Grand Gala du Dis-
que. Daarna volgt waar
schijnlijk een tournee naar
Nieuw-Gumea, Japan, Hong
kong en Malakka. Op uitno
diging van de „olieman"
Onassis zullen de Haagse
musici enkele concerten in
Beiroet geven. En zou hun
droom van een tournee ach
ter het IJzeren Gordijn wer
kelijkheid worden?
LU SSANET
Manik kan verhalen vertellen
Louis, die waarschijnlijk dank zij
de muziek in een slow-fox tempo de
vyf klassen van de h.b.s. doorschui-
felde, besloot zich nog verder in de
muziek te bekwamen.
Hij liet zich inschrijven voor het
Koninklijk Conservatorium te Den
Haag, waar hij slagwerk en piano
ging studeren.
Een blauwe maandag heeft hij
een eigen trio gehad met Henk
Wood en Flip Willemsen. Voor dit
trio gebruikte Louis voor het eerst
de naam Lu Ssanet. Ze repeteerden
slechts eenmaal en namen op goed
geluk deel aan een concours voor
amateurs in Delft, waar hij tot zijn
grote verrassing ook „Shortie" van
der Gaag weer tegen het lyf liep.
Op die verrassing werd een dom
per gezet, toen de jury weigerde
het Trio Lu Ssanet de 1ste prijs toe
te kennen omdat ze alle drie eens
beroepsmusicus waren geweest.
„Shortie" werd eerste. Het trio van
Louis heeft het concours niet over
leefd en werd dan ook daags na
du wedstrijd ontbonden.
Gedurende het laatste half jaar,
dat hy by de „Pipers" werkte, kwam
hij in contact met Peter Schilper-
oort, met wiens kwartet enige
grammofoonplaten werden ge
maakt.
„Dat half jaar, dat is m'n mooiste
muzikale tijd geweest. Geweldig, zo
als we met die kerels gewerkt heb
ben", zegt Louis enthousiast. „Jam
mer, dat het afgelopen was toen
Peter by Fokker ging werken. Toen
bad ik plotseling niets meer. Moest,
wat je noemt, een baantje zoeken.
Dat kreeg ik by het reisbureau
van Lissone-Lindeman. met een
proeftijd van een maand.
Ze konden me daar geloof ik
goed gebruiken en ik hoefde er dan
ook niet bang voor te zijn, dat ze
De commissie van de Europesche
Economische Gemeenschap heeft
besloten in 1962/'63 een aantal stu
diebeurzen toe te kennen teneinde
het volgen van cursussen aan in
stellingen van universitair niveau
die gespecialiseerd zijn op het ge
bied van Europese vraagstukken, te
bevorderen.
Het bedrag van elke beurs zal
meestal hetzelfde zijn als dat van
de beurzen welke worden toegekend
door de instelling waar de kandi
daat cursussen wenst te volgen.
De beurzen zullen bij voorkeur
worden verleend aan kandidaten
die de cursussen wensen te volgen
aan een instelling gevestigd in een
ander land dan dat waar zij hun
vroegere studies hebben voltooid.
Alle correspondentie en verzoe
ken om nadere gegevens of om toe
kenning van een beurs dienen
rechtstreeks te worden gericht tot
de instelling waar de kandidaat de
cursussen wenst te volgen. De be
slissing tot toekenning van een
beurs zal door de commissie van
de Europese Economische Gemeen
schap worden genomen op grond
van de door de betrokken onder
wijsinstellingen ingediende voor
stellen.
me na een maand op straat zou
den zetten. Maar nu komt het
mooiste: ongeveer drie dagen, voor
dat die maand om is, belt Peter
me op uit Denemarken, of ik bij
„De Duts" wil komen werken. Man,
wil je wel geloven, dat ik m'n oren
niet kon geloven? Natuurlijk heb
ik ja gezegd".
Zover is Louis met zUn verhaal
gevorderd, als hij zich plotseling
herinnert, dat hij nog een paar
maanden in Garmisch gewerkt
heeft bij het Empire Quintet.
,,'n Fantastische tijd: overdag wat
repeteren en zonnen, 's avonds spe
len. We waren zo bruin als apen".
Het begon helemaal niet goed bij
de DSC-Band. Louis onderging di
rect al de vuurproef. Een tournee
door Duitsland van zeventig con
certen. „Die eerste concerten waren
een bel voor me", kan hij nu ver
tellen, „soms kon ik wel janken
op de Bühne. Ik begreep het al:
het ging niet. Ik vervloekte de tijd.
dat ik in moderne combo's gespeeld
had. Want nu moest ik overschake
len op wat ze oude styl noemen".
Hoe het ook zij, het lukte uitein
delijk toch. Louis heeft zijn eerste
grote tournee achter de rug. Er
zullen er nog veel meer volgen.
Het is voor een groepje van zes
musici een prestatie om een hoogte
te bereiken zoals Peter Schilperoort
en zyn mannen dat gedaan heb
ben. Nog groter prestatie is het
om datzelfde niveau te blyven hou
den. Daar moet voor gewerkt wor
den. Louis kan er over meepraten:
„Bijna elke dag repeteren we van
5 tot 12. En dan niet maar es een
moppie spelen en wat kletsen. Nee:
hard werken, dat is't".
Een moderne Niels Holgersson is
deze week met zijn hypermoderne
wilde gans aan zijn wonderbare
reis begonnen. Deze Niels is de elf
jarige Frans Robert Berkhout uil
Haarlem en zijn gans voor de eer
ste dag was een Caravelle-straal-
vliegtuig van de SAS.
Frans heeft in Nederland de
prijsvraag over Zweden en over het
beroemde boek van Selma Lagerlöf
gewonnen en gaat nu met prijs
winnaars uit twintig andere landen
in Zweden de wonderbare reis van
Niels opnieuw maken, zy het niet
helemaal door de lucht. Er zal veel
per boot, bus en trein worden ge
reisd, en wel juist als de „echte"
Niels vanaf het in het zuiden van
Zweden gelegen Skaane tot aan
Lapland in het hoge noorden toe.
Het initiatief voor deze prijsvraag
is uitgegaan van de Zweedse film
maatschappij, die het wereldbe
roemde boek van Selma Lagerlöf
heeft verfilmd. De première wordt
óp 12 september in Stockholm ge
geven en daarbij zullen de prijswin
naars worden voorgesteld aan Ko
ning Gustaaf van Zweden.
Dank zij trucopnamen zal de
bioscoopbezoeker er nu getuige van
kunnen zijn, hoe de kleine in een
dwerg veranderde Niels Holgersson
in een tijd toen van vliegtuigen
nog niet werd gedroomd, als eerste
mens Zweden uit de lucht zag.
Tot dit doel heeft een kolossale
reuzen-ganzerik gefungeerd, een
vernuftig meesterwerk met klap
wiekende vleugels, op wiens donzen
rug Zwedens jongste filmster plaats
nam: hoofdrolvertolker Sven Lund-
berg (bijna elf jaar). De meeste
luehtopnamen van het Zweedse
landschap werden gemaakt uit he
likopters. De film wordt niet voor
december van dit jaar in Neder
land verwacht.
Frans Robert Berkhout gaat
thans naar de eerste klas van het
Stedelyk Gymnasium in Haarlem.
Hij heeft van de rector speciaal
verlof om een week te laat op school
te komen, opdat hy eerst zijn reis
kan maken. De deelnemers aan de
prijsvraag moesten eerst antwoord
geven op tien vragen en tot slot
in enkele korte zinnen opschrijven
waarom ze graag naar Zweden wil
den. Frans Robert stuurde 'n citaat
uit het boek over Niels Holgersson
in: „En dacht hy aan alles wat
hij te zien zou krijgen en aan alles
wat hij meemaken zou. Ja, dat was
heel wat anders dan al dat zwoegen
en sjouwen thuis" en hij won de
prijs!
Alleen wanneer ze haar apen aan het voeren is, zingt Mimi van
Beek weieens een liedje. Speciaal voor haar heeft een handvol
tieners een fan-club opgericht, niet zo zeer om dat zingen van
Mimi, als wel om haar apen. De 20-jarige Mimi is het onverstoor
bare middelpunt van deze fanclub.
Nu al enkele jaren heeft deze blondine de chimpansees van het
Ouwehands Dierenpark te Rhenen onder haar hoede.
De ongeveer 25 leden van de fanclub brachten dezer dagen een
bezoek aan Mimi en haar „kinderen". Ze hebben zich de gehele
dag best vermaakt. De directie van het dierenpark was zeer scheu
tig met koek en limonade en de kinderen mochten onder het
ivakend oog van Mimi met de apen spelen. Het bezoek, waarvan
men hier een foto ziet heeft de populariteit van Mimi nog doen
stijgen. Nog dagelijks breidt de fanmail die zij uit alle windstreken
van Nederland krijgt, zich uit.
