Russen hebben geen jazz-ervaring'
The Butterflies:
ooit van gehoord?
Willem werd met
boord in de keel
wakker: weg roem
LJ
Slechts zeven bleven...
KRIS-KRAS
TE PAS EN
TE ONPAS
Tien Herikaai<re tieners
op Nederlandse scholen
(LEIDSCH DAGBLAD
Jonge Nederlanders helpen in
de Hamburgse groentetuin
J
t
door Benny Goodman
Het brengen van jazz in de Sowjet-Unie is een avontuurlijke
bezigheid. Ik vroeg mezelf steeds af: „Wat staat ons achter de
volgende bergrug te wachten?" Maar toen ik eenmaal had ge
speeld voor publiek in een grote stad (Moskou), in een bad
plaats (Sochi) en in een provinciestad (Tbilisi), wist ik toch
wel ongeveer hoe de Russen over het algemeen op jazz reage
ren. Wij hadden gehoopt, geloof ik, dat zij net zo zouden reage
ren als de Amerikanen. Maar dat bleek toch anders te zijn.
Over het geheel genomen hebben
de Russen niet die ervaring met
jazz die wjj in het Westen hebben.
Dat betekent echter niet. dat er
geen Russen zijn die voorzover
mogelijk een ernstige studie van
de jazz hebben gemaakt. Het ver
schil is echter, dat in Rusland een
avant-garde is ontstaan, die niet
kon aanleunen tegen een jazz-ach-
tergrond zoals die in Amerika be
staat. Zoals met meer „moderne"
dingen schijnen de Russen een hele
generatie van ervaring en kennis
te hebben overgeslagen en pas op
de jongste ontwikkelingen te heb
ben ingehaakt.
Dat geldt ook voor de jazz. Wij
mochten veronderstellen, dat juist
voor moderne jazz in de Sow
jet-Unie wel enige belangstelling
De bekende Ameri
kaanse klarinettist Benny
Gbodman, die pas met
een grote jazzband een
succesvolle tournee door
de Sowjet-Unie heeft ge
maakt. vertelt in neven
staand artikel hoe de
Russen op de Ameri
kaanse jazz reageerden.
zou bestaan en hadden darrom
„op de gok' 'cool-solisten als Zoot
Sims, Phil Woods, John Bunch, Joe
Newman en Vic Feldman in de
band opgenomen. We hadden niet
verkeerd gegokt
Juist omdat de Russen weinig
„jazz-ervaring" hebben reageren zij
niet zoals de Amerikaanse jazzlief
hebbers op bekende titels en na
men. Voor wat het moderne genre
betreft hangt hun waardering niet
af van het thema, maar uitslui
tend van vaart en uitvoering. Het
grootste succes viel aaarom num
mers als „One o'clock jump",
„Meadowlands", „King Porter
stomp" ten deel. En het meest in
trek waren ons sextet en de jam
sessions.
Ook onze vocaliste, Joya Sherrill,
werd gewaardeerd, maar niet om
dat men haar of haar liedjes ken-
grootste succes viel daarom num
mertjes met veel verve vertolkte.
Of het beoogde doel van onze
tournee is bereikt? Ik durf hier niet
volmondig „ja" op te zeggen, maar
zal me toch wagen aan enkele op
merkingen. In de eerste plaats zjjr.
we er in geslaagd de jazz in Rus
land meer „legaal" en „opener" te
maken. De leiders van Rusland
hebben kennelijk besloten, dat deze
speciale vorm van Amerikaanse
kunst voor het volk aanvaardbaar
is. Ik geloof, dat de aanwezigheid
van premier Chroesjtsjow op onze
eerste uitvoering dat duidelijk heeft
gemaakt.
Ten tweede zijn wij in de gele
genheid geweest om een vrfj grott
groep Amerikanen in kennis te
brengen met Russen uit alle lager
van de maatschappij. Wij hebber
veel over de Russen geleerd. Over
al waar we kwamen, werden we
erg vriendelijk ontvangen.
Er ligt in Rusland een grote taak
voor ons. Jazz kan belangrijk wor
den voor de Russen, omdat het hen
in staat stelt zich vrij uit te druk
ken op creatief terrein. Maar wjj
alleen zullen dit werx niet aan
kunnen. Meer Amerikaanse jazz
musici zullen naar de Sowjet-Unie
moeten gaan.
De Russen accepteren gretig ech
te muzikaliteit. Net als wij hebben
zij een hekel aan middelmatigheid
en aan het ongeïnspireerde. Wij
moeten hun daarom onze beste
kunstenaars sturen.
Opgericht 1 maart 1860
Zaterdag 25 augustus 1962
Tien Amerikaanse meisjes van 16
en 17 jaar volgen in het bungalow
park „Sonnevanck" te Spier in
Drente een cursus in de Nederland
se taal. welke onder leiding staat
van de heer J. J. van der Maas, die
aan de United States Information
Service in Den Haag is verbonden.
De meisjes zullen gedurende het
komende schooljaar de lessen vol
gen aan middelbare scholen in Gro
ningen, Oosterwolde, Assen, Apel
doorn, Gouda, Eindhoven, Voor
burg, Maastricht en Bussum.
Zij verblijven gedurende die tijd
ln een Nederlands gezin en zullen
ln januari of juli 1963 de terugreis
naar de V.S. aanvaarden.
Het verblijf in ons land van deze
tien Amerikaanse tieners geschiedt
in het kader van het „schoolpro
gramma" dat jaarlijks door de
American Field Service wordt ge
organiseerd. Naast dit programma
is er nog een zomerprogramma.
waarbij Amerikaanse scholieren 2
maanden in een ander land door
brengen, en een winterprogramma,
dat voor buitenlandse scholieren 'n
verblijf van een jaar in de V.S.
omvat. Aan de programma's doen
ruim 50 landen mee. Het totale
aantal deelnemers bedraagt dit
jaar meer dan 3.500.
Een 23-jarige Japanner is in een
zeilboot, niet groter dan zes me
ter, de Grote Oceaan overgesto
ken. Hij vertrok 12 mei uit Nis-
hinomija, in de baai van Osaka,
en arriveerde deze week in San
Francisco. Men had reeds aan
genomen dat hij was omgeko
men. De boot had geen radio en
evenmin een motor. De jonge
man verkeerde echter bij aan
komst in uitstekende gezondheid
en had nog voedsel voor een
paar dagen aan boord.
Het Bulgaarse hooggerechtshof
heeft de „nozem" Boris Milanow
Golew wegens het verwonden
van een militiaman met een
mes ter dood veroordeeld. Vol
gens de Bulgaarse autoriteiten is
dit „een les voor allen die het
vreedzame leven van het volk
verstoren".
Lilly houdt ervan bezienswaardigheden te bekijken, maar het liefst
laat zij zich bekijken tussen de bezienswaardigheden. En zegt u
zelf eens, wat vindt u het bezien meer waard?
liet 16-jarige filmsterretje Lilly Bistrattini is onedtkt door Alberto Lat-
tuada, de man die Catharine Spaak bijna even bekend heeft gemaakt
als haar oom Paul-Henri.
Lilly is een Zwitserse van geboorte. Zij studeerde zes jaar klassieke
dansen aan het Scala-theater in Milaan. Bovendien was zij fotomodel.
Lattuada koos haar voor zijn film „II Mafioso".
Een orkestje speelt Muskat Ramble" en twee hoge
jongensstemmen zingen er een vrij onbenullige Neder
landse tekst bijdie het zoJn jaar of vijf geleden wel
gedaan schijnt te hebben. De plaat bevond zich nog
niet zo lang geleden in de overigens snel wisselen
de discotheek van vrijwel elke Nederlandse tiener.
De twee hoge jongensstemmen behoorden toe aan
Luc en Godert van C olm jon of welzoals bijna geheel
jong Nederland hen heeft gekendThe Butterflies"
Twee vlinderstrikjes liggen
nu bij Godert en Luc thuis in
de prullenbak als symbolen van
de roem die o zo vergankelijk
is. Want de beide jongens heb
ben geen vrolijke hoge stem
men meer, waarmee zij een be
roep zouden kunnen doen op
het snelvertederde gemoed van
het Nederlandse publiek.
In de loop der jaren zijn die
stemmen gaan barsten. De „tra
giek" die ook onverhoeds het Ita
liaanse idool Robertino trof, be
sprong de gevierde „Butterflies"
vanuit een hinderlaagLuc en
Godert kregen de baard in de keel.
Zij waren gedwongen zich met
hun verse mannenstemmen te
scharen in de ry van de volwas
sen artiesten. Ging hun ster vanaf
dat moment dalen? Zou de con
currentie Luc cn Godert te groot
geworden zyn om zich nog te kun
nen handhaven als de jongens van
„Baby Doll", „Kaik de gait van
Piet" en van „Willem word
wakker"? Het valt niet al te moei
lijk te raden.
Het scheelt niet zo heel veel meer
of de beide nog altijd jonge Amers-
foorters zyn verdwenen in de ano
nimiteit die elke degelijke burger
zo siert.
Het enige wat hun nog overge
bleven is, is het herkauwen van
de roem die hun ongeveer vijf jaar
geleden zo maar in de schoot werd
geworpen en die hun weer zo wreed
werd ontnomen.
In Katwijk
Men heeft hen in de afgelopen
paar weken kunnen ontmoeten in
Katwijk, waar ze als twee gezonde
jongens van om-en-nabij de twin
tig hun zomervakantie doorbrach
ten. Overdag lagen ze aan het
strand in de zon te bakken of naar
de meisjes te kijken. Soms ook
stemden ze onopvallend in met het
gonzende koor van mopperende
badgasten die tegen het bar slechte
weer protesteerden.
's Avonds dronken ze hun biertjes
en hun cola-tics. Kortom: daar in
Katwijk waren twee jongens die
zich heerlijk vrij voelden, omdat ze
met vakantie waren. Net als iedere
Nederlandse jongen.
Alleen de kelner
Is er nu nog wat overgebleven
van de roem, die ze zich met het
maken van enkele weliswaar
best verkochte platen ver
wiervenDe Duitse badgasten
in Katwijk wisten niet eens van
het bestaan van de Butterflies
af, laat staan van dat van Luc
en Godert uit Amersfoort. De
kelner van het Katwijkse
restaurant, waar ze vele van
hun verregende vakantie-avon
den doorbrachten, was eigenlijk
de enige die met nog een spoor
van eerbied, die hij gewoonlijk
voor zijn duurste Duitse klanten
reserveerde, over hen sprak.
De jonge vakantievierders. die uit
alle windstreken van Nederland
naar Katwijk getrokken waren,
herinnerden zich de naam „But
terflies" nog maar vaag. Zij aan
vaardden Luc en Godert niet als
het vroeger zo befaamde zangduo,
maar als twee jongens met wie je
nog wel eens kunt lachen. Meer
niet!
En wat zeggen Godert en Luc er
nu zelf van? Van de al wat ver
ouderde grammofoonplaten die met
steeds grotere tussenpozen nog wel
eens op de draaitafel worden gelegd
in een van de vrouwenprogramma's
die onze vaderlandse omroepver
enigingen op gezetten tijden de
huiskamers inzenden? Van hun
kille terugkeer tot het „gewone-
jongen-zijn"?
Later
Och, ze maken er geen drama
van.
Met enige fantasie zou het stugge
plukje haar op de bovenlip van Luc
nog herinneringen kunnen oproe
pen aan de vlinderstrikjes die het
duo eens aan zjjn naam hielp.
Luc heeft zich in november moe
ten steken in de grauwe groene
kleding van de militaire dienst.
The Butterflies nu
Momenteel zjjn bijvoorbeeld 15
jonge Nederlanders bezig met het
cgalisatiewerk en de nieuwe aan
plant, met het repareren van om-
Nog twee jaar dienen, dan laat
hij zich inschrijven voor de psy
chologische faculteit van de Vrije
Universiteit in Amsterdam. Hij
heeft de vijf jaren kweekschool
zonder al te veel moeite doorlopen,
ondanks het feit. dat hij vele ma
len samen met broer Godert onder
de naam „The Butterflies" moest
optreden.
Later zal hij misschien nog wel
eens die plaatjes draaien: „Dixie
land", „een. twee, drie" of „Willem,
word wakker". Hij zal er hoogst
waarschijnlijk om glimlachen als 'n
verstandig psycholoog en dan zal
hij zeggen: „Ja, en toch waren het
een paar leuke jaren
„Het was een leuke tijd Dat
zegt ook Godert, die nu negentien
jaar is. Ook hij is niet bij ae roem
van enkele jaren geleden stil blij
ven staan, ,,'t Is wel leuk om be
roemd te zijn, maar op een gegeven
moment gaat het je toch dik de
keel uithangen", biecht hij eerlijk
op. „Je kon nooit meer jezelf zijn.
Nee, ik zou niet graag zo heel erg
beroemd willen worden".
Zo kwam het
Dan vertelt Godert. Over het
Sinterklaasfeest, nu ongeveer
vijf jaar geleden, waarop zijn
broer Luc een ukelele kreeg.
Over de familie-leden en be
ken 'en die vonden dat de jon
gens zo leuk zongen dat
moesten jullie toch eens ivat va
ker doen Over de fees
ten, waarvoor ze uitgenodigd
werden om te komen zingen.
Van de 23 Ierse meisjes, die dit voorjaar naar Terschelling kwamen om
er in een hotel te gaan werken, zijn er nu nog maar zeven op dit eiland.
De andere zestien zijn naar Ierland teruggekeerd. Het werken in een
hotel is deze meisjes, van wie de meesten thuis een kantoorbetrekking
hadden en enkelen nog nimmer betaalde arbeid hadden verricht, erg
tegengevallen.
In hun werk ate kamermeisje konden ze geen systeem krijgen, waardoor
alles veel langer duurde dan normaal en er ook vele fouten werden
gemaakt.
De meisjes hadden verder moeite met het Nederlands en het Duits, welke
laatste taal in de vakantie min of meer de voertaal op Terschelling is.
Zestien meisjes gingen na enige tijd naar Ierland terug, vijf accepteerden
een betrekking in het nieuwe Hilton-Hotel in Amsterdam. Twee bleven
op Terschelling.
Het werk in Amsterdam („het uitgaan is er zo duur") bleek echter
helemaal niet mee te vallen. Daarom kwamen de vijf meisjes, die naar
de hoofdstad waren gegaan, al spoedig naar „hun" eiland terug. Zij
hebben zich inmiddels goed weten aan te passen.
Over de man die wel iemand
bij Philips kende; de eerste
grammofoonplaat
Het ging allemaal zo razend vlug.
En het is allemaal weer zo vlug
voorbijgegaan
Met ingang van 1 september is
Godert leerling van het Amsterdam
se muzieklyceum, waaraan hij een
tweejarige cursus gaat volgen. En
daarna? Het conservatorium. Want.
zegt Godert, de muziek laat me niet
los. i
Op zijn manier heeft de blonde
Amersfoorter een streep gezet onder
het verleden, dat hem enerzijds
roem, mensenkennis en relaties ver
schafte, maar dat hem anderzijds
weinig rust liet.
Er is een half jaar verlopen sinds
die noodlottige nacht, waarin een
verschrikkelijke storihvloed het
Noordduitse kustgebied teisterde.
Drieduizend doden, 75.000 daklozen,
de djjk op 63 plaatsen doorgebro
ken of zwaar beschadigd, een vjjf-
de deel van de Hamburgse staat
overstroomd: dat was het treurige
resultaat, toen men na de catastro
fe de balans opmaakte.
Het zwaarst getroffen waren de
vruchtbare polders die men graag
als Hamburgs groentetuin betitlt.
Honderdtachtig voor het merendeel
particuliere tuinbouwbedrijven. De
groentekwekers, die hun grond, als
nergens in Europa, op de meest in
tensieve wijze bebouwen (tot
vijf oogsten per jaar», vroegen zich
bezorgd af, hoe zij het voor elkaar
moeten krijgen, de verwoeste broei
kassen weer op te bouwen, de an
derhalve meter dikke zandlaag te
verwijderen, kortom de grond weer
vruchtbaar te maken.
Als men het rampgebied op het
ogenblik bezoekt, ziet men. dat de
tekenen der vernietiging wijken
voor een zichtbare wederopbouwde
broeikassen zijn weer opgebouwd en
van glas voorzien, het zand is gro
tendeels verdwenen, de oorspronke
lijke bodem wordt geëgaliseerd. Op
sommige plaatsen staan zelfs de
slaplanten al weer keurig in rijen
in de nieuw aangelegde bedden.
Dc grote specialiteit van deze be
drijven, de fruitteelt, evenwel, is
voor dit jaar definitief verloren,
want de verbouw is weken achterop
geraakt en het zal nog lang duren,
voordat alle resten van de ramp uit
de weg geruimd zijn. De vrachtwa
gens met zand en aarde rijden nu
nog over de dijken en in vele ge
vallen moet de bodem eerst ont-
zout en weer bruikbaar gemaakt
worden.
De boeren kunnen echter bij de
wederopbouw op royale hulp reke
nen. niet alleen op kredieten, geld-
schenkingen en het kosteloos ge
bruik van machines en apparaten
maar ook op aanbiedingen van veel
binnen- en buitenlandse jeugdorga
nisaties staan tot hun beschikking
In de getroffen gebieden zijn alle
Duitse dialecten en vele buitenland
se talen te horen.
heiningen en het herstellen van de
broeikassen. De jonge tuinders ko
men voor het merendeel uit bloe
men- en sierplantenkwekerijen cn
moeten zich dus nu omschakelen op
de groente- en fruitteelt. Zij me
nen echter met een zeker gevoel
voor humor, dat niemand weet, hoe
zjj het hier geleerde nog eens nodig
zullen hebben.
Dit gevoel van humor ls beslist
niet overbodig, want het is waar
lijk geen genoegen op de velden
te werken bij langdurig aanhou
dend slecht weer of te slapen in
een vochtige tent. Wanneer de jon
gt Nederlanders echter weer naar
het vaderland terugreizen, kunnen
zij ervan overtuigd zijn dat zij in
de „Hamburgse groentetuin" veel
nieuwe en dankbare vrienden heb
ben gemaakt.
Rus noemt twist
„wondervan het
atoomtijdperk
De jonge Russische dichter Jew-
geni Jewtoesjenko heeft het in de
„Literatoernaja Gazeta" opgenomen
voor de nieuwe dans in het Wes
ten, de twist.
De dichter, die enkele maanden
geleden een bezoek aan Groot-
Brittannië heeft gebracht, schrijft
dat h\j veel verschrikkelijke dingen
over de twist had gehoord. Iemand
had zelfs gezegd dat het een ty
pisch prociukt van de kapitalis
tische maatschappij was. „Ik per
soonlijk kan niet begrijpen hoe
dansen kunnen worden verdeeld in
kapitalistische en socialistische".
Hij schrijft in Londen gezien te
hebben, dat jongelingen met baar
den en meisjes in nauwe broeken
zich in allerlei bochten wrongen.
„Dit was nu niet zo'n heel esthetisch
gezicht. Maar ik zag daar ook een
negerjongen en negermeisje de
twist dansen. Zij deden dat opval
lend licht en sierlijk en toonden
daarbij hun witte tanden in het
halfduister".
Jewtoesjenko voegt eraan toe dat;
de twist, „het wonder van het
atoomtijdperk", een gemoderniseer
de vorm is van Afrikaanse dansen
die reeds duizenden jaren bestaan.
De dichter herinnert eraan dat hij
twee jaar geleden negerdansen in
Ghana heeft gezien.
Tot dusver hebben de Russische
bladen de twist en de rock 'n roll
veroordeeld als tekenen van de de
cadentie van het kapitalisme.
The Butterflies vroeger
V
-0*
