"huisvrouw no. 1
van Leiden j
I UITenl
1 THUIS 1
REGEN
Witte garnitiiurtjes niet praktisch
ZIJ LETTEN NIET OP
OF ZON
i' Mevrouw H.A. van Herwaarden
heeft
druk
bezet
leven
maar
,mijn
man
wordt
niet verwaarloosd
De eerste haring
^^ïYloederlijlze.
overpeinzing
maar ivel charmant
MENU VAN DE WEEK
School voor
gehuwden
bmtLn,, met de royale extra lengte
haarcrème
produkl van INOOU
stand tegen de weergoden die
niet precies met haar wensen
rekening hebben gehouden.
Maar is zij eenmaal buiten dan
vergeet zij prompt dat er zoiets als
een klimaat bestaat. Dan wordt zij
even onbehouwen als de grote
broers en weet na enkele uren be
slist geen antwoord te geven op de
vraag: Was het koud buiten? Want
zij vergat daarop te letten.
Maar dan. Dan wordt het avond
en écht kil.
Vader, moe na een dag werken,
zit te huiveren en steekt de elek
trische kachel aan. Prompt breekt
een wild gedrang los. Vooral de
kinderen willen voor aan zitten en
de volle warmte op zich laten toe
komen. Henkie zou her liefst op de
kachel gaan zitten. Marian breekt
in tranen uit omdat haar linker
voet juist buiten de warmtestra
ling blijft, Adriaan schuift met zijn
stoel steeds dichterbij, tot de be
kleding dreigt te schroeien. Vader
komt er nauwelijks meer aan te
pas.
Wat een koukleumen, klaagt hij.
Moet je dat zien of het veertien
graden vriest
Toen het veertien gralen vroor
waren ze met geen hyskraan van
de ijsbaan te trekken, antwoord ik.
Hun broeken waren stijf bevroren
en het ijs zat in hun schoenen
maar zij merkten er niets van
Heus vader, die jongens zijn zo
hard als een poolvos
aterdag 9 juni 1962
Pagina 3
Daar is
vader
mee!
Met Fant haarcrème! Die
geeft vlug keurig verzorgd
haar. Fant is niet vet.
Fant voorkomt en be
strijdt roos. Fant is 'n
welkom geschenk
op Vaderdag!
Forse tube 1
Uitiluittnd bij uw kapper
'erkrijgbaar I
Sinds februari is mevrouw H. A. van Herwaarden-Wildeboer
uit Oegstgeest presidente van de afdeling Leiden van de Neder
landse Vereniging van Huisvrouwen en een paar weken geleden
is zij tot hoofdbestuurslid gekozen.
m Daal zal ze het wel druk mee hebben, denkt u misschien, maar
^lan weet u nog niet welke andere functies mevrouw Van
Hcrwaar(^en vervult.
I ze Is makelaar-taxatrice en
pefent haar beroep vrywel dagelijks
gilt in de familiefirma te Aerden-
Kout en verder is ze presidente van
3le Unie van Vrouwelijke Vrijwilli
gers, afdeling Oegstgeest, algemeen
pestuurslid van het Medisch Kleu
terdagverblijf „Margriet" te Leiden,
jid van de vertrouwensraad melksa-
nering Oegstgeest, lid Commissie
voor Huish.- en Gezinsvoorlich
ting. afdeling Oegstgeest, ze heeft
pitting in de federatie WH te
Oegstgeest en is voorlichtster IZB.
„Maar ik vind het een beetje
Pervelend om er de nadruk op te
leggen", zegt ze, „want af en toe
pchaam ik me er gewoon voor. 't Is
lo'n doopceel. Maar zet er dan
vooral in, dat ik er voor zorg, dat
mijn man persé niet wordt ver
waarloosd.
Ik ga zoveel mogelijk, dat is nu
eenmaal een hobby van me, naar
het kantoor in Aerdenhout, maar
als mijn man 'smiddags van zijn
kantoor thuis komt eten, blijf ik
's morgens hier. Maar Ja, je
prijgt als werkende getrouwde
vrouw natuurlijk wel veel commen
taar. Daar valt men hier veel mee*
over dan in het buitenland, maa;
ik zou er m'n werk niet voor wil
len laten".
Ti vee boekjes
Mevrouw Van Herwaarden is
voor haar huwelijk al beëdigd air
makelaar-taxatrice en ingeschreven
in het handelsregister van de Ka
mer van Koophandel te Haarlem.
Zij heeft ook eens twee populair
wetenschappelijke boekjes geschre
ven op verzoek van een uitgever:
over sterrenkunde en over Indo-
China. „Ze zochten daar iemand
voor, die er absoluut niets van wist".
De hobby van mevrouw Van Her
waarden, het maken van kleuren
dia's is heel goed te combineren met
haar tweede liefhebberij „Ik ben
dol op reizen". Ze vertoont af en
toe haar dia's en houdt er dan
een lezing bij. Zo heeft mevrouw
Van Herwaarden opnamen ge
maakt van de Bollenstreek: „als
naar kantoor rijd, kom ik er langs
en maak dan meteen wat dia's".
De heer en mevrouw Van Her
waarden hebben geen kinderen, „an
ders kon ik dit werk niet doen".
De functies in de vereniging van
huisvrouwen vragen erg veel tijd.
„maar ik vind het eigenlijk een
plicht om dit te doen als je geen
kinderen hebt". Met nadruk zegt
kraag kan hij in de halsopening
worden gedragen. En zelfs op het
(fijne) wollen truitje kan een lan
ge witte mousseline sjaal worden
gedragen, geknoopt op de rug bij
voorbeeld, zoals in figuur 4.
Op de wollen voorjaarstailleur of
het linnen zomerpakje dat geen
of een klein, rond kraagje heeft, is
een kraagje van witte organdi of
organza een flatteus detail, vooral
als het, zoals in figuur 3, gegar
neerd wordt met een „bloem" van
hetzelfde materiaal.
Jeugdig en voor de slanken is
de grote, taffetas strik die on
der een korte reverskraag een
donker toiletje garneert. Op een
licht, effen of gepatroneerd jurk
je, kan een dergelijke strik van
zwarte taffetas zijn (figuur 5).
Voor de tailleur (of de mantel
japon of de deux-piècesi met re
verskraag is een wit befje een ge
slaagde garnering. Het kan, als in
figuur 6, dwars geplooid zijn en van
mousseline, organdi of batist, ter
wijl het aangevuld wordt met een
plat strikje van hetzelfde materiaal
dat naast het befje op de revers
is geprikt.
J. V.
ze dan: „Er is persé geen sprake
van ballotage in de afdeling Leiden.
Een half jaar geleden zijn er zelfs
vragen over deze kwestie gesteld
in de gewestelijke vergadering.
Mensen van buiten de vereniging
hadden opmerkingen in die rich
ting gemaakt tegen leden. Maar
iedereen kan lid worden en eigen
lijk moet iedere huisvrouw lid wor
den vind ik.
Nee, we laten nieuwe leden niet
links liggen. Er is een tafel met
een vlaggetje voor hen gereserveerd
en we vragen op vergaderingen al
tijd of de nieuwelingen zich even
willen komen voorstellen aan de be
stuurstafel.
Mevrouw H. A. van Her-
waarden-Wildehoer met haar
spaniel Hommeltje.
Eens in de maand is er een koffle-
uurtje voor hen. En als die nieuwe
leden zich niet bij ons thuis voelen,
tja, dat ligt misschien ook wel aan
de mensen zelf, want de sfeer is
juist erg prima en de vergaderingen
worden altyd goed bezocht. Er is
een grote kern, die bijna steeds
komt. De afdeling Leiden heeft bij
na 600 leden van de 40.000, die de
landelijke vereniging telt".
De heer en mevrouw Van Her
waarden wonen al ruim zeven jaar
in Oegstgeest, samen met de hond
Hommeltje, een corpulente, maar
desondanks nogal agressieve spaniel
die onbekende bezoekers het liefst
onmiddellijk het huis uit zouden
blaffen. Het was zeer tegen zijn zin,
dat hij ook op de foto moest.
De eerste haring aan boord gekaakt en
licht gezouten is weer binnen en in tegen
stelling tot andere jaren nu eens veel minder
duur.
Toch ligt de prijs nog zó dat we deze vis, die
goedkoop kan zijn, nu nog als een delicatesse
moeten zien en hem op die wijze dan ook moe
ten opdissen.
Hen cape voor de zomer, ge
dragen op een tailleur in bla
zerstijl. De lange cape wordt
open gedragen. Lekker warm
en toch zomers.
haring op toost (Bulgaarse yog
hurt en gehakte bieslook is er
heerlijk bij!>, kalfstong met dop
erwtjes, nieuwe aardappelen en
zure eiersaus, coupe aardbeien
met slagroom.
MAANDAG:
kalfstongragoüt. rijst, gebakken
bloemkool of gesmoorde tomaten,
sneeuwpudding.
DINSDAG:
aardappelkaaspudding. andijvie,
kaassaus, gebakken banaan.
WOENSDAG:
eierpannekoekjes gevuld met spi
nazie, botersaus, pom mes frites,
schuimige citroenpudding.
DONDERDAG:
varkensfilet, postelein, aardappe
len, karnemelksepap.
VRIJDAG:
vissalade of huzarensla, aardap
pelpuree, negerkop.
ZATERDAG:
Franse baconschotel, fruit.
Aardappelkaaspudding
Van 1 kg aardappelen wordt met
50 gr boter en iets melk een dikke
puree gemaakt, welke wordt ver
mengd met 150 gr geraspte kaas,
Advertentie
2 eierdooiers, 2 stijf geslagen eiwit
ten en zo nodig iets zout en peper.
De massa wordt dan in een bebo
terde en met paneermeel bestrooide
warme puddingvorm overgedaan en
in ongeveer 1 uur au bain marie
of in de oven gaar gemaakt. Hij
kan na het keren met wat geraspte
kaas worden bestrooid
Advertentie
In het Japanse bergdorpje Hane
is een „school voor gehuwden" ge
sticht.
Als voornaamste punt staat op
het lesrooster de „schone taal".
Aansporing daartoe was de om
standigheid, dat het vrouwelijk deel
van de echtparen in de gebiedende
en vaak beledigende manier van
spreken van haar „meesters" de
voornaamste belemmering ziet voor
de democratisering van het huwe
lijksleven.
De plaatselijke autoriteiten stel
en zich voor om na afloop van deze
erste herscholingscursus het dorp-
e als voorbeeld aan de gehele Ja-
nati"1 nntip tf «WTon
Londen, juni 1962.
Witte garnituurtjes mogen
dan niet zo erg praktisch zijn
en allesbehalve werkbesparend.
ze zijn het vele wassen en strij
ken dubbel en dwars waard
voor wie zich realiseert hoe
vrouwelijk, hoe charmant ze
zijn en hoeveel effect ze geven.
Geen vrouw fen geen man!)
die een romantisch wittigheidje
op voorjaarstenue of zomertoi-
letje niet met genoegen ziet.
Neem er dus gerust een middagje
af om de uitzet te inspecteren, een
uurtje om wat witte organdi of
mousseline te kopen en een avond
om daarvan een flatteus kraagje,
sjaaltje of bef te maken. Het mari
neblauwe voorjaarstoiletje zal er
'eel fleuriger en „zomerser" door
uitzien. Het katoenen zomerjurkje
sal er ineens een gekleder, roman
tischer of feestelijker aspect door
krijgen. Het voorjaarstailleurtje zal
er geraffineerder door lijken en
meer af, het zomerpakje zal een
minder zakelijk voorkomen krijgen
en ook de wollen of linnen deux-
pièces, ja, zelfs het truitje-met-rok
zullen er door winnen. Voor vrijwel
alle modellen is er een wit garni-
tuurtje dat past en bijna alle voor-
jaars- en zomermaterialen laten
zich met wat witte mousseline of
organdi garneren.
Het jurkje met kleinere of grote
re boothals laat zich al heel gemak
kelijk van een witte organdi kraag
voorzien: in figuur 1 bestaat die
kraag uit twee „verdiepingen", met
op de rand van de onderste een
lang, smal strikje, opzettelijk niet
in het midden.
Elke kleine ronde halsopening
kan worden gegarneerd met een
witte mousseline sjaal (figuur 2),
waarop een modern sieraad, een
broche of sierspeld wordt geprikt.
Bij een kraagloos chemisiermodel
kan een dergelijke sjaal onder de
ceintuur worden doorgehaald, bij
het voorjaarsmantelpak met revers-
De seizoenen spelen een grote
rol in het kinderleven, heb ik
eens ergens geschreven en ik
schaam me er nóg voor, want het
schijnt helemaal niet waar te zijn.
Hoe was ik zelf vroeger? Dikwijls
als ik bij iemand binnenkwam, wist
ik geen antwoord op de steriotype
vraag: Hoe is het weer buiten? Al
wrongen ze me uit ik had er
geen flauw idee van of het regende
of dat de zon scheen, of het vroor
of miste. Ik had er doodeenvoudig
niet op gelet.
De zoons zijn precies zo. Soms
zeggen ze: brrr koud buiten en
dan is het ook echt koud.
Maar zeker eenmaal in de week
komt Adriaan druipend de keuken
binnen en wanneer ik hem dan be
zorgd tegemoet snel met handdoe
ken en kreten als:Eerst je modder-
schoenen uit Ja, je trof het niet
met dat hondeweer, kijk hij mij
verbaasd aan alsof het nu pas tot
hem doordringt, dat het regent. Zij
rennen bij voorkeur zonder jas
naar buiten en merken niet dat zij
verstijven. Ze trekken de zonder
lingste kledingstukken aan en
schijnen er totaal geen last van te
hebben, wanneer zij op een warme
lentedag in dikke, wollen truien
zijn gehuld of bij een gure Noord
wester in hun blote overhemd lopen.
Zij springen vrolijk in zwem
water. van 15 graden en juichen
dan: Lekker mams, kom Je er
ook in? 't Is warm! Ze zitten een
uur lang in het natte gras te
vergaderen en worden zelfs niet
verkouden. Maar jahet zijn
jongens.
Zij hebben niet de wekelijkse zorg
over emmers vol wasgoed, over pas-
gezeemde ramen of over dekens, die
te drogen hangen. Zij storen zich
niet aan kamerplantjes, die beslist
niet in de zon, in de tocht of in de
schaduw mogen staan.
En of het zaaigoed in de tuin
groeit of verdrinkt, is niet hun zorg.
Marianne zou heel anders moe
ten zijn. Zij is ijdel en daar
om is het weer belangrijk
voor haar. Hoe mooiere dag, hoe
mooiere jurk. Zij is verzot op vo
gels. bloemen en touwtjespringen,
dus zou je verwachten dat zij elke
ochtend haar eerste blik naar bui
ten richt om te constateren, wat
de dag voor haar in petto heeft.
Maar neen. Zij jengelt wel.
omdat het ei-dunne jurkje in
de kast moet blijven vanwege
de kille noordenwindzij zeurt
omdat ze zonder jas naar school
wil, terwijl in de hemel alle
spuitgasten grote manoeuvres
houden; zij is constant in op-
Behalve nu dan. Ga achteruit
jullie ik heb het koud.
Ik ook, klagen drie kinderstem
men zieligjes.
Zijn er nog kolen, mams? vraagt
Henkie gretig. Laten we de grote
haard aanmaken, diu geeft veel
meer warmte dan dit elektrische
ding.
Het lijkt me beter, dat Jullie
wat vroeger naar bed gaan,
zeg ik pedagogisch. Woedende
blikken. Alle moeders zijn toch het
zelfde: onmiddellijk misbruik ma
ken van de gelegenheid. Zij gaan
dus geen seconde eerder naar bed
dan het vastgestelde uur. Als ik la
ter eens ga kijken of ze niet een
poes mee naar boven hebben ge
smokkeld, deins ik rillend terug, zo
dra ik de deur var. één der
kamertjes open.
Een ijskoude luchtstroom komt
mij tegemoet. Henkie slaapt als een
roos, half boven dek, zyn raam
staat wijd open. Ik zie de sterren
pinkelen in de heldere lucht.
Nachtvorst, had De Bilt voor
speld.
Voorzichtig dek ik het jongetje
toe en het valt me op, dat hy toch
heerlijk warm is. Bij Adriaan pre
cies zo: de balkondeur wijd open,
zoonlief half bloot, maar warm.
Marian heeft haar raam op
sen kiertje staan, maar al haar
dekens op één na van het bed
gegooid. Koukleumen?
Onzin doodgewone aan-
stellertjes!
THEA BECKMAN
i|iiiiiiiiHiiiuiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiin[ïïiiiiiiiiiHiiiHnn
3
Sinds Leiden een torenflat
rijk is, heb ik altijd gedachtt
„Ik wou dat een of andere ken-
nis daar ging wonen en dan
niet op de tweede of derde ver
dieping nee, helemaal boven
in. 't Lijkt me fantastisch om
daar dan eens op bezoek te
gaan".
Tot nu toe is me dat pretje
niet beschoren, maar wel ben
ik dezer dagen op visite ge
weest in een flatgebouw aan de
andere kant van Leiden, van
iets bescheidener afmetingen
weliswaar dan de torenflat
maar toch hoog genoeg om
aan mijn verlangens tegemoet
te komen: zes woonlagen (een
uitdrukking die overigens nog
eens extra de nadruk legt op de
opeenstapeling van mensen, 't
Lijkt wel of 't een stapel pan
nekoeken is, met telkens een
laag jam ertussen).
Ik vind dat het werkelijk iets
opwindends heeft om daar zo
hoog in 't luchtruim te zweven
met je hele hebben en houden,
met je bergmeubel en je zit
hoek, je bruynzeel keuken, en je
opklapbed, om van je zelf, met
inbegrip van man en kroost nog
maar niet eens te spreken.
En oh wat een uitzicht!t
't Raam van de woonkamer was
er ook wel helemaal op bere
kend. Het was eigenlijk vanaf
de vrij lage vensterbank een
enorme glazen wand, en het
bankstel was niets meer of min
der dan een uitzichtpost, een
soort loge, van waaruit kinde
ren lopen".
Dat zal wel niet lang zo ge
bleven zijn, maar wat wel altijd
blijft, is dat zo'n hoog gevaarte
nu eenmaal een zekere beweege-
lijkheid móét hebben, om over
eind te kunnen blijven staan.
Zodat je je, als er een fikse
zuidwester storm staat, met
bankstel en al heel lichtelijk
heen en weer voelt deinenEn
of ik dat nu wel zo „mooi" kan
vinden? En dat prachtige royale
raam kan door middel van twee
in mijn leken-oog maar beden
kelijk kleine scharnieren, in z'n
geheel „tunimelen"Ideaal, als
je op de begane grond woont,
met rondom je huis een fraai
gazon. Maar als er al aan de
buitenkant van dat getuimelde
raam een afgrond gaapt van
zes verdiepingen? Geen balkon
netje - niets?! Dat raam was
dan ook in 't halve jaar dat de
flat bewoond was nog nooit open
geweest. Véél te griezelig na
tuurlijk en dan waren daar nog
niet eens kinderen.
Maar ja zo wonen in „rand
stad Holland" vele duizenden
mensen hoog boven moeder
aarde, in een door enkele muren
en ramen (vooral ramen!) afge
bakend brokje dampkring en ze
overzien in één blik de duinen
rij, Wassenaar, Den Haag en
Voorschoten. Het vuurtoren
licht van Scheveningen flitst
's avonds door de kamer, en de
bewoners hadden op Koningin
nedag van achter hun kopje
koffie naar 't vuurwerk op 't
Malieveld zitten kijken. „AIs ik
hier woonde" dacht ik „zou
ik vele dagen in niets doen
doorbrengen en alleen maar wil
len kijken". Want meen niet dat
't altijd 't zelfde is, zo'n uitzicht
Het wisselt, al naar de zon staat,
's morgens vroeg, 's middags of
tegen de avond; het wisselt, al
naar de seizoenen elkaar opvol
gen; het wisselt, al naar gelang
het mooi zonnig weer is of dat 't
waait en regent en dat is im
mers ook mooi!
Maar nu beland ik op gevaar
lijk terrein en komt om zo te
zeggen de aap uit de bouw: ik
moet eerlijk bekennen, dat ik
het, ondanks al het moois, dat
ik hierboven opgesomd heb,
eigenlijk toch maar knap grie
zelig vind! Eerst al die smalle
galerij vanaf de lift, langs al de
voordeuren. Ik hield me maar
aan de veilige muurkant! En
dan te bedenken dat er ,toen de
eerste, nog nauwelijks afgewerk
te flats al bewoond werden, niet
eens een ballustrade langs was!
Wonen op een dergelijk hoog
niveau móét ook wel een spe
ciale woontechniek vereisen; het
is gewoon of je op e enschip zit,
en de elementen moet trotseren!
Afgezien nog van de eisen die
gesteld worden door 't samen
wonen met zovelen vlak bij el
kaar, en de gehorigheid in een
dergelijke omvangrijke woonma
chine.
En als ik dan óók in rand
stad Holland langs een héél
oud huis kom, een laag boeren
huis, met een prachtige antieke
onderdeur, en luiken met zand
lopers erop geschilderd in rood
en wit, en met een groene re
genton en met ja werkelijk!
onvervalste horretjes voor de
ramen, en ik weet, dat daar
geen stokoude mensen wonen,
maar een gewoon hedendaags
gezin met opgroeiende kinderen,
mensen die autorijden en zeilen,
en leren jasjes dragen en tele
visiekijken, dan vraag ik me af:
„Hoe zou ddt zijn, nu wonen, als
in de dagen van weleer: „achter
de horretjes"?
tns naar maat
