Maak Liz lid van directie"
GELUKKIGE DANY ROBIN
TREKKEX
Weikamp
REI VAX REJZEX EX
J
Luxe weegt
er niet
tegenop
Rumoer om (te) lioog salaris
Jpgerïcht 1 maart 1860 Zaterdag 9 juni 1962 Vijfde blad no. 30674
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiifiiiiiiiiiiiiiiiii
(IIIIIIIHinillllHlltHIHIIIUIHIHIIIillilflIIIIIIIIIUIUIIHIH
Mieke Telkmap in haar heer-
lijk zonnige woning in Nieuw-
Loosdrecht.
illliliiiiillilllllllllliiillllliiillllllilli
illlllllilllllliiilliliiillliiiillllillllllliiililiiiilillllilllilllillliililliiiiiiilllilili liiililililllliilllillilllllllililiililllllllllllllllllliilllllllllillliillllllllllllllllllllilllllllllllllllliliiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
Het artiestenechtpaar behoort in ons Nederlandse theater-
wereldje niet tot de ongewone verschijnselen. We denken
aan de Van Dijken, de Hamels, de Scholtens, de Hovings,
de Doderers en dat lijstje zou gemakkelijk veel langer ge
maakt kunnen worden.
Heel wat minder algemeen is de figuur, zoals die ligt
tussen Mieke Telkamp en haar man Gerard Zuur (35).
Waar zij optreedt is hij meestal ook niet ver weg. Achter
de schermen behartigt hij haar zakelijke belangen. Een
andere samenwerking dus tussen echtelieden, maar beslist
niet minder hecht. Integendeel zelfs, want van hem hangt
het voor een groot deel af of haar wens om het wat rustiger
aan te kunnen doen in vervulling zal kunnen gaan.
Mieke Telkamp is het vele
reizen en trekken beu. Toen wij
haar spraken in haar zonnige
woning aan de Rembrandtlaan
in Nieuw-Loosdrecht moest ze
's middags al weer weg voor haar
optreden 's avonds in Laren. Dat
was dicht bij huis. Maar de vol
gende dag zou ze al vroeg in de
middag met haar man in de auto
stappen voor een lange tocht
naar Bochum in het Roergebied.
En vandaar in de nacht xoeer
naar huis rijden. Want de daar
opvolgende morgen moest ze
weer in de studio zijn. In de hele
maand mei twee of drie vrije
dagen. En zo gaat het nu al jaar
in, jaar uit!
„En dan die eeuwige spanning.
Iedere keer ben ik op van de
zenuwen voor ik begin. Hoe zal
mijn stem zijn? Hoe zal het pu
bliek reageren. Ik weet wel, dat
vele artiesten dat hebben, maar
het is slopend. De luxe, die ik mij
kan veroorloven, weegt tegen dat
alles toch niet op", meent Mieke.
Daarom wil ze wat minder hooi
op haar vork gaan nemen. Nog
wel radiowerk, ook nog die ene
televisieshow per jaar „zes we
ken oefenen voor 20 minuten!"
en wat bijzondere voorstellingen
maar niet meer avond aan avond
op sjouw.
Hunverhaal
Maar of het voorlopig zover zal
komen hangt van haar man af.
Want het verhaal van haar car
rière is ook het zijne. Reeds heel
kort, nadat zij zo'n verrassende
start in de showbusiness had ge
maakt, deed hij zijn intrede in
haar leven.
Velen zullen zich wellicht nog
herinneren, hoe het 18-jarige
blonde kantoormeisjes uit Olden-
zaal nu bijna tien jaar geleden
„ontdekt" werd. Nog maar kort
tevoren had zij een weinig be
moedigende ervaring opgedaan.
Gewapend met een eerste prijs op
een amateurconcours was Mieke
op auditie geweest bij Ger
de Roos van de KRO. Ze kreeg
een bijna vernietigend rapport te
incasseren
Verslagen zette zij zich weer op
de kantoorkruk en durfde zelfs
niet meer te dromen van een vo
cale carrière. Tot dat plotselinge
V
fclllllllllllllllllllllM
'llllllllllllllllllillllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllillillllllllllHIIIIIIIIIIIIIIIII
Een veelzeggend knipoogje naar de jotograaf zegt zoiets als „Ik moet mijn man en manager
toch in ere houden". De foto boven toont Mie ke met haar drie-jarige poedel.
De aandeelhoudersvergadering
van „Twentieth Century Fox"
in New York is ditmaal erg ru
moerig geweest.
Een aantal aanwezigen heeft zich
hevig opgewonden over het sa
laris, dat aan Liz Taylor be
taald werd voor de .hoofdrol in
de film ..Cleopatra". Dat was
toch niet normaal meer. Dat
was buiten alle proporties
De president van de filmmaat
schappij Spyros P. Skouras pro
beerde olie op de golven te
gooien: „Nog maar enkele close-
ups en dan is het afgelopen. Ze
kan nu spoedig van de salaris
lijst worden afgevoerd."
Wild applaus na deze verklaring.
Maar niet iedereen was tevre
den. Irene Martin, een van
de aandeelhoudsters, merkte
schamper op: „Het is volslagen
waanzin om een miljoen uit te
betalen. Aan welke ster dan
ook".
Gloria Parker, een andere aan
deelhoudster, stelde voor Liz
Taylor op te nemen in de direc
tie. „Alleen om het hoge salaris
te rechtvaardigen".
Skouras liet alle kritiek vrij rus
tig over zich heen gaan: „Goed,
de film heeft dertig miljoen dol
lar gekost, maar hij gaat zeker
150 miljoen dollar opbrengen".
Maar dit zalfje verzachtte toch
echt niet de pijn. die hij ver
oorzaakte met zijn verklaring,
dat het dividend dit jaar niet in
geld, maar in aandelen zal wor
den uitbetaald. Verleden Jaar
verloor de maatschappij 22.5
LIZ TAYLOR
Cleopatra-droom
miljoen dollar. De president
kondigde een bezuinigingsactie
aan. Hij wilde zelf het voor
beeld geven en met 49.000 dol
lar per jaar minder genoegen
nemen. Hij houdt nu „maar"
139.000 dollar per jaar over
geschapen blondine is thans in
Rome voor de opnamen van de
film „Panic Button". Verslagge
vers vroegen naar haar mening.
„U vraagt mij erom, anders had
ik die niet gegeven. Ik zeg al
leen, wat ik meen, als mij erom
gevraagd wordt. Laat Liz Tay
lor God om raad vragen. Dan
zou ze misschien uit haar pro
blemen kunnen raken. Ik denk.
dat als iemand afdwaalt. God
de enige is, die hem kan hel
pen".
„De mensen denken over mij al
leen maar als 'n seks-symbool.
Dat is misschien wel waar,
maar ik ben een gelukkige
vrouw. Ik voel mfj erg aange
trokken tot Liz Taylor en ik
hoop, dat zij leert doen, wat ik
altijd doe in momenten van
spanning of bij problemen:
knielen in gebed. Rust en red
ding vinden bij God".
Jayne ging verder: „Liz Taylor
bereikte het punt in het leven,
waarop ze het bijna verloor. Ik
begrijp haar en heb met haar
te doen. Maar ik hoop, dat zij
zichzelf weer onder controle
krijgt, want anders kan zij nog
wel eens tragisch eindigen. Mis
schien heeft zij in een soort
Cleopatra-droom geleefd. Ik
hoop dan maar, dat zy gauw
terugkeert naar de werkelijk
heid en naar de twintigste
eeuw".
Dat gebeurde in december 1952.
Enkele maanden voor zij Gerard
Zuur, stuurman op de grote vaart
ontmoette, die aanvankelijk niet
eens wist, dat hij met een aan
komend zangeresje te doen had.
Maar toen hij eenmaal een be
trekking aan de wal had geaccep
teerd. begon hy al spoedig in de
avonduren de zakelijke zijde van
haar werk af te doen. In april
1954 trouwden zij, toen Mie-
kes ster snel steeg aan het show
firmament. De zakelijke beslom
meringen namen steeds grotere
omvang aan. En toen drie jaar
later Duitsland „erbij" kwam
een contract met een Duitse gram
mofoonplatenmaatschappij en
daardoor een veel groter werkter
rein ter beschikking kwam, be
sloot Gerard Zuur de stap te wa
gen. Hij gaf zijn baan eraan en
concentreerde zich geheel op het
werk als manager.
„Vergeet niet, dat ik toen aller
minst bedreven was in het vak.
Je doet van alles. Telefoneren,
chaufferen, contracteren, contac
ten leggen, party's bijwonen, pu
bliciteit verzorgen, moeilijkheden
vermijden en wat niet al meer.
Zo ben ik het geweest, die om
die herhaalde vergelijking met
Vera Lynn de kop in te drukken
tegen de wil van de grammo
foonplatenmaatschappij in
doorgedreven heb. dat Mieke een
tijdlang haar gehele Engelse en
Amerikaanse repertoire liet val
len. Ze zong toen alleen nog maar
Duitse liedjes. Een gevaarlijk ex
periment. want het sentiment was
toen nog lang niet uitgewerkt.
Maar gelukkig is het erg meege
vallen", vertelt Miekes echtgenoot.
Imitatie
Overigens heeft Liz Taylor advies
gekregen van niemand minder
dan Jayne Mansfield. De wel-
„Bovendien", zo vervolgt hy:
„We moesten wel. Veel bekende
artiesten zyn begonnen met een
soort imitatie. Maar als zy enige
naam gemaakt hebben, moeten ze
een eigen styl ontwikkelen. Als zij
niet overstappen, sterven zij on
herroepelijk".
„Dat heb ik ook de Blue Dia
monds duidelijk gemaakt, nadat
de grammofoonplatenmaatschap
pij my anderhalf jaar geleden
had gezegd, dat Ik hen ook maar
moest coachen. Het kopiëren van
de Everly Brothers moest afgelo
pen zijn. En ze hebben myn
raad „Paatje" noemen ze mij
niet in de wind geslagen. Die
jongens doen het goed. Trouwens,
Ik zou nooit kunnen verkopen, als
Ik er zelf niet in geloofde."
„Vanzelfsprekend zal de popu
lariteit van Mieke echter niet al
tijd voortduren. Hoewel: het feit,
dat ze nu al tien jaar zo hoog ge
noteerd staat zonder ooit één top
hit te hebben gemaakt, zegt mij
toch ook wel iets. En ik teken nu
al contracten voor volgend jaar
maart. De teruggang van zo'n po
pulariteit komt niet ineens. Ik
heb dus nog altijd een jaar om
/oor mijzelf iets anders te zoeken.
Trouwens, ik zoek nu al. Langza
merhand is mijn werk zo'n routi
ne geworden, dat het heel wat
minder tijd vergt. Daarom kijk ik
uit naar een andere baan. Ik wil
in de public relation. Zo'n beetje
telefoontje kwam van Gerard
van Krevelen. Hij had een bandje
van haar optreden gehoord, was
enthousiast geworden en nodigde
haar meteen maar uit voor een
radio-uitzending.
Beroeps
De onervaren Mieke werd be
roeps van de ene dag op de ander
moreel gesterkt door de schrifte
lijke excuses, die de KRO prompt
aanbood.
in de sfeer dus van wat ik nu doe.
In dat nog jonge beroep liggen de
functies echter niet voor het op
scheppen. Ik ben dan ook blij, dat
ik de tyd heb".
Maar te oordelen naar haar
uitlatingen ziet Mieke Telkamp
toch wel uit naar de dag, dat
haar man zal slagen in zijn
opzet. Want dan is voor haar
het tijdstip aangebroken om
wat meer profijt te trekken
van de riante ivoning, die zij
enkele maanden geleden be
trokken hebben. Geheel vol
gens hun wensen gebouwd en
met zeer veel smaak inge
richt.
Dan kan ze daar op haar ge
mak voor ieder seizoen een
nieuw repertoire instuderen.
Dan geen urenlange auto
tochten meer. geen zenuwslo
pende vlieatochten-in-de-mist
met in het hart de martelende
vraag: „Halen we het of halen
we het niet?".
Da?i geen gierende ritten
meer door Den Haag met sner
pende politiesirenes voorop
door alle stoplichten heen om
toch maar op tijd in de Hout-
rusthallen te zijn.
Dan geen gejacht en gehol
meer, maar een normaal ge
zinsleven met vele vrije avon
den. waarnaar ze nu zo zeer
verlangt.
Eens te meer: geld alleen
maakt niet gelukkig.
Een vraaggesprek met de char
mante Franse actrice Dany Ro
bin, die op het ogenblik in Lon
den opnamen maakt voor de film
komedie „Waltz of the Toreadors"
verliep als volgt:
Vraag: Wat zou u doen, als u
moest kiezen tussen uw film
loopbaan en uw gezin?
Antwoord: Voor alles ben ik echt
genote en moeder. Dat weegt
voor my het zwaarst.
V: Levert het feit, dat ook uw
man Georges Marchal ook ac
teur is, geen moeilijkheden in
uw gezinsleven op?
V: Nee. Wanneer een van ons
tweeën werkt, dan zal de ander
altyd proberen bij de kinderen
thuis te zijn.
V: Bent u niet bang voor het
oud-worden?
A: Nee. Als je tevreden bent, dan
wordt je niet oud. Ik ben te
vreden, omdat er zoveel is dat
me tevredenheid schenkt. Je
moet je zelf natuurlijk in acht
nemen. Onlangs toen ik in
Frankrijk voor de camera's
kwam vroeg myn producer wat
er met me aan de hand was.
Ik moest toegeven, dat ik er
slecht uitzag. Maar ik begreep
zyn waarschuwing. En toen de
opnamen voor de film „Waltz
of the Toreadors" begonnen
hoorde Ik de cameraman zeg
gen: „ze is veel te jong". „Ik
ben nog nooit zo blij geweest,
dat ik de raad van mijn Franse
producent opgevolgd heb.
V: Wat vindt u het grootste voor
deel van het vrouw-zijn?
A: Dat mannen niet zonder vrou
wen kunnen. Dat is een groot,
zeer groot voordeel. Toch zou
ik liever een man willen zijn.
Ik zou zo graag dingen doen
die unlady-like, maar voor
mannen heel gewoon zyn.
V: U bent altijd vrolijk. Altijd
neuriet u wel een of ander wijs
je. Waarom?
A: Heel gewoon: omdat ik geluk
kig ben. Ik ben gelukkig
getrouwd. Ik heb lieve kinderen
en een prachtig huis. Nu ben
ik al veertien weken in Enge
land. Ik zou met een lang ge
zicht en betraande ogen kun
nen rondlopen, omdat ik zo ver
van kinderen en huis ben. Maar
ik heb genoeg aan de herinne
ring aan hen en aan myn man.
V: Gelooft u ook. dat Franse
meisjes aantrekkelijker zijn
dan Engelse?
A: Een zeer populair fabeltje,
maar alle fabeltjes: niet waar.
Waarom zou dat het geval zyn?
Alleen, de Engelse meisjes ver
zorgen zich niet altijd naar be
horen. Misschien durven ze het
niet. Een voorbeeld. Toen ik
liep te winkelen in Londen zag
ik een betoverend japonnetje.
Om te stelen. Natuurlijk heb
ik het gekocht. Het ver
koopstertje zei tegen mjj: „Ik
ben bly, dat u het koopt. Nie
mand wil het hebben. Ze zeg
gen. dat het te gewaagd Is".
Maar toen ik het droeg, zeiden
de mensen: „Wat zie je er char
mant uit. Zoiets kan jp toch
alleen maar in Frankrijk kopen.
Wat jammer, dat je hier zoiets
nooit ziet".
V: Wat is uw definitie van sex-
appeal?
A: Ik weet het echt niet. Ik ben
een vrouw als ieder ander. Het
heeft my verbaasd dat ik in
Engeland nogal succes heb. Mis
schien, omdat ze hier nu een
maal denken, dat alle Franse
meisjes sex-appeal hebben. Gek
eigenlijk, niet?
V: Welke raad zou u de gemiddel
de vrouw willen geven om er zo
voordelig mogelijk uit te zien?
A: Ik geloof, dat zy zich moet
aanpassen by de omstandighe
den. Als je op een feestje bent,
moet je proberen ook vrolijk,
geestig en aantrekkelijk te zijn.
Als iemand serieus met je praat,
moet je luisteren, begrijpend en
sympathiek.
Mieke aan het spinnewiel, dat sierlijk in de woonkamer
staat. „Wel eens iets gesponnen?". „Geen draad" bekent ze
eerlijk.
