burgemeestersvrouw van Zoeterwoude
akeliik en soepel
5
Grapjes van tieners
I UIT en
THUIS
ant
en en toch meer
kleuren
Eet niet elke dag
(dure) aardappelen
MENU VAN DE WEEK
<:Tfloederlijlz&
overpeinzing
vuile
pannen
Koken zonder
"Vdag 2 juni 1962
Pagina 3
O j
qAIs ik aanbel bij het ouderwetse, lage burgemeestershuis aan
/Zuidbuurtseweg in Zoeterwoude, hook ik een paar wilde
iten en om me heen ziende, ontwaar ik twee kleuters, die me
ergiek, maar niet onvriendelijk duidelijk maken, dat ik bij hun
imma op de stoep sta.
gl^tevrouw doet me zelf open en even later zit ik in de ruime,
>iattrkante huiskamer; er zijn ramen aan twee kanten en er is dus
n kei zon. Zoals meestal, wanneer ik voor het eerst ergens binnen
ÏOrtai, is, vreemd genoeg mijn eerste blik naar buiten en ik kan
>o% nu niet nalaten op te merken: „Wat heeft U hier een prach-
uitzicht!" We stonden dus meteen al samen voor het raam
ZA'kijken.
?68jZiet u maar eens, hoe mooi
234 mevrouw Detmers, „die kleu-
i en die omzoming van het
lidschap aan de horizon. Men
veert wel, dat dit het mooiste
k van de Zuidhollandse pol
is.' Ik hen dol op dit uitzicht,
vl kinderen plagen me er wel
nttze. „Wat »'s het uitzicht toch
d \er schitterend, hè Mamma?
vet u er nog niet eens naar
KIJIken?". Ik geniet er ook in-
rdaad dagelijks van".
Daarmee toont deze burge
meestersvrouw zich al dadelijk
Wmand, die de voor de hand lig-
•swtiide, plezierige dingen weet te
fi&arderen en die er op een rus-
imge intensieve manier van ge-
et.
Ne drinken een kopje koffie en
k Lis in leder gezin: de kleintjes
Iken op verre afstand als er wat
.kers te halen valt. De deur
zaait open en het kereltje in het
ennje vestje komt samen met zijn
mwgejakte zusje binnen draven
idQ een koekje. Ze hebben een geur
n buitenlucht en van gezond-
Jdd om zich heen.
,u Acht kinderen
OVI
Zonder veel omslag, haast laco-
tj?k, helpt mevrouw Detmer ze.
ö{jst terecht, antwoordt, hijst een
laroekje op en stuurt ze weer naar
idiliten. Een handige, ervaren moe-
j-ur van een groot gezin. Er zijn n.l.
uviht kinderen Detmers. De school-
pk die, tussen de ramen staat is
Mn ook een typerend meubelstuk!
™ja. die hebben we pas op de kop
EStikt en een gemak dat we er
iRn hebben! Ze kunnen er van al-
Us in en mee doen en het ding
Mn tegen een stootje".
Mevrouw Detmers is opgegroeid
3g( een burgemeestersgezin. Haar
b
man heeft eerst als ambtenaar op
een secretarie gewerkt en is ver
volgens burgemeester van Zeven
hoven geweest. „U bent dus wel
opgeleid in het vak van burgemees
tersvrouw. Of vindt U het geen
„vak"? „Och nee, eigenlijk niet" is
het antwoord. „In een grote stad,
waar nog zoveel meer van je ge
vraagd wordt, misschien wel, maar
in een kleine plattelandsgemeente
niet. Ik voel me echt in de eerste
plaats moeder van een groot gezin
en huisvrouw. De taak, die ik als
burgemeestersvrouw heb vind ik
heel interessant en prettig, maar
het is wel eens moeilijk te combine
ren. Vooral als ik 's avonds weg
moet. vinden de grote kinderen dat
bar ongezellig".
Het gesprek wordt hier onder
broken door een tik op het raam
en een vermanende vinger naar
het oranje vestje, dat naar de
overkant van de weg verdwenen
was. Als dat zonder ongelukken
is afgelopen en de knaap weer
aan de goede kant speelt, gaan
we weer verder.
Boeiend
„Met uw drukke gezin en uw re
presentatieve plichten zult u wel
niet veel gelegenheid hebben voor
persoonlijke contacten"?
„Nee, dat beperkt zich tot hier
en daar een kraambezoek en zo,
maar verder ontmoet je de mensen
vooral via de verschillende vereni
gingen en groepen. Wat er op dat
gebied gebeurt, probeer ik allemaal
mee te maken en dat heeft ook
myn grote belangstelling. Dat vind
ik juist een van de fijne dingen
van het burgemeestersvrouw zijn,
dat je met alle groeperingen te ma
ken hebt en niet eenzijdig op een
bepaalde groep gericht kunt zijn.
Zelf ben ik dus rooms-katholiek,
maar in de bijna twee jaar, die we
hier wonen, heb ik zo ook de kleine
Londen, juni 1962
Voor de zomergarderobe
heeft u keus uit talloze impri-
mé's. Dat neemt echter niet
weg dat ook het effen zomer
jurkje aandacht verdient. Het
is zon rustige afwisseling op
alle kleurige bloemetjes van de
zomermode. het is vaak zoveel
gedistingeerder endeze
zomer hoeft het niet éénkleurig
te zijn.
Menig modieus effen japonnetje
van dit seizoen heeft een tweede,
en soms zelfs derde kleur (van het
zelfde materiaal) ais contrast.
Bekijkt u de schetsen maar.
Het eerste japonnetje is zand
kleurig en heeft op het voorpand
twee verticaal tussengezette stre
pen, één goud- en één caramel-
kleurig. Deze kleurverwerking
maakt het model in het bijzonder
geschikt voor de niet-meer-zoslan-
ken.
In het volgende japonnetje, een
modern prinsessenmodel met ruime
taille, zijn eveneens twee extra
kleuren gebruikt als contrast. In
dit schuin genomen jurkje zijn ze
l echter diagonaal aangebracht, van
linkerschouder naar rechterheup.
Het jurkje is wit, de incrustatie is
bleu en zacht blauwgroen.
Model no 3, met bloesend lijfje
en rechte rok, is zoals de beide
Op bezoek bij..
Onze medewerkster Her-
mine G. zal elke maand
een bezoekje brengen
aan een van de burge
meestersvrouwen uit Lei
den of omgeving, de
Bollen- of Rijnstreek.
Deze maand heeft Her
mine gesproken met
mevrouw P. J. Detmer—
Berben, de vrouw van
Zoeterwoudes eerste bur
ger.
protestantse groep leren kennen en
voor wat ze daar samen tot stand
brengen heb ik de grootste bewon
dering. 't Is boeiend, om zo een hele
dorpsgemeenschap te overzien.
Vooral in een kleine gemeente,
want in een grote stad raak je al
tijd veel meer verzeild in politieke
verhoudingen; hier ligt het alle
maal op het menselijke vlak. In
de praktijk betekent dat b.v. ook.
dat ik me alleen maar beschikbaar
stel voor nationale collectes, zoals
het Rode Kruis, het Koningin Wil-
helmina fonds, de Reumabestrij
ding. Ik kan daarbij rekenen op
een grote groep dames, die me hel
pen bij de organisatie. Dat loopt
dus altijd heel prettig en goed".
Al pratend loopt mevrouw
Detmers zo nu en dan eens heen
en weer want er is natuurlijk al
door wél iets te bedisselen. Ze
heeft er echter slag van dat zo
te doen dat je niet het gevoel
krijgt gestoord te worden. Er
gens anders in huis woedt trou
wens ook nog de schoonmaak,
maar daar merk je absoluut
niets van. Dat duidt dunkt me
op een bewonderenswaardig or
ganisatietalent! Ik voel me wel
genoopt, te vragen of ik haar
dan niet erg ophoud met mijn
bezoekje. „O nee hoor, ik vind
het juist een welkome onderbre
king! Ik houdt helemaal niet
van schoonmaken. En ik mag er
wel bij zeggen: ik heb een ideale
hup!".
Mevrouw Detmer aan het bloemenschikken terwijl de twee kleintjes toekijken.
(Foto L.D./Holvast)
Tuini
teren
Op mijn vraag of er bij dit alles
nog tyd over blijft voor liefhebbe
rijen, voor een concert, een toneel
voorstelling, een film, schiet me
vrouw Detmers in de lach. „Lief
hebberijen, die vraag had ik al ver
wacht! Nu, in de eerste plaats: mijn
tuin. Die verzorg ik helemaal zelf.
Met hulp van man en kroost welis
waar, maar het voornaamste doe ik
toch zelf. Maar uitgaan, och, u
begrijpt wel, daar komt niet zo
veel van. Zelfs lezen schiet er maar
al te veel bij in, en dat spijt me
erg. Aan de moderne litteratuur
kom ik helemaal niet toe; ik ben
al blij, als ik bij kan houden wat in
de algemene belangstelling staat.
Wat mij trouwens altijd het meest
heeft aan getrokken, is het maat
schappelijk werk. Daar heb ik me
na mijn mms-tyd en voor myn
huweiyk ook actief mee bezig ge
houden. Ook jeugdwerk heb ik ge
daan en dat deed ik erg graag.
Zo vertelt mevrouw Detmers heel
helder en overzlchteiyk hoe haar
leven reilt en zeilt. Ze is een kleine
vrouw, die weet wat ze wil, die
zakelyk is en tegelyk soepel. In het
gezin Detmers is het vast zo, dat er
véél kan en véél mag, maar ik
denk, dat er toch ergens duideiyke
grenzen vastgesteld zyn, die in acht
genomen dienen te worden!
Een vrouw, die inzicht heeft in
de maatschappelyke situatie waar
mee ze in de gemeente te maken
heeft en die daaromtrent ook wel
enige ideeën te berde kan brengen.
„Iedereen denkt nu wel dat Zoeter
woude een agrarische gemeente is,
maar dat is helemaal niet waar,
de boeren vormen eigeniyk de min
derheid en het is juist 's morgens
een ware uittocht van de mannen
die naar de fabrieken in Leiden
gaan. Ook de meisjes werken veel
in de stad, o.a. in de ziekenhuizen.
Het zou goed zyn, als aan de west-
zyde van het dorp eens wat mid
denstandswoningen en misschien
een bungalowpark gebouwd zou
den worden. Dan zou op den duur
de dorpsgemeenschap een wat ge
nuanceerder samenstelling kry-
gen".
Als ik afscheid heb genomen en
weer op straat sta. is de jongste
zoon van Huize Detmers juist op de
kar van de melkboer geklommen
en vanaf dat verheven standpunt
informeert hy luidkeels of ik nu
weer naar huis ga. „Ja? Ik ga nou
ook naar huis! Daag!"
En hup, hy springt van de wa
gen af en rent weg ik denk om
te kyken of intussen de tafel al is
gedekt.
HERMINE G.
De aardappelen zijn nog steeds duur en daarom
kunnen we beter rauw gebakken aardappelen
geven, waarvoor maar weinig aardappelen
nodig zijn, of wat meer gebruik van rijst, maca
roni. spaghetti of bloem.
Op een vrije zaterdag, als het hele gezin er
op uittrekt, hebben we het liefst een snel te
bereiden maaltijd. Een pizza bijvoorbeeld kan
's morgens volledig worden voorbereid en hoeft
's avonds alleen maar even te worden gaar
gemaakt.
gebakken hamplakken, bleeksel
derij in kaassaus, aardappelen,
roomtaart.
MAANDAG:
broodjes met eierragoüt, spinazie,
gebakken aardappelen, koffie-
pudding.
DINSDAG:
spinaziesoep, gevulde slakropjes,
rauw gebakken aardappelen.
WOENSDAG:
spekpannekoeken, postelein of
andyvie, rabarbermoes met dun
ne room.
DONDERDAG:
kaasrystsoufflé, yoghurt met
vruchtencompote
voorgaande een model dat slank
afkleedt. Het is marineblauw en
heeft als garnering een brede, witte
tussengezette bies, linksvoor. De
bies reikt van schouder tot zoom
en is gegarneerd met enorme blau
we knopen waarop een wit strikje.
De resterende drie modellen
zyn meer geschikt voor de jonge
ren en slanken. Model 4, uitge
voerd in blauw en groen linnen,
is een deux-pièces met gerende
rok en mouwloze blouse-over-de-
rok; het groene zoomgedeelte
heeft aan de voorkant twee split-
jes.
Oranje en roze voor het strand,
blauw en lavendel voor de stad
zyn de kleuren die in model 5 zyn
gecombineerd. Het is een eenvou
dig jurkje met bloezend ïyfje en
een rok die van de heupen af wij
der wordt; de linkerhelft is van één
k eur, de andere van de andere,
weinige contrasterende tint.
Als laatste een ensemble van
een mouwloze, bloezende blouse met
vlakke heupband, en een moderne
pantalon waarvan de pypen naar
onderen toe wyder worden. Broek
en blouse zyn van dezelfde kleur,
het contrast wordt verkregen door
een tussengezet biesje dat ter hoog
te van de maag om de blouse cir
kelt en op de pantalon het nauwste
gedeelte van de pypen aanduidt
De biezen zyn voorzien van eer
smal gespje, linksvoor op de blouse
en op de zynaad van de broek.
J.V.
FANAVOND kondigde Henkie
aan, komt mijn vriendje.
We gaan decors ontwerpen
voor de schoolfuif.
Waarvan? vroeg ik, vrezend
voor mijn gordijnen.
Kees brengt rollen behang
mee, voor de verf en lijm zorg ik.
En waar? informeerde ik ver
der.
Hulpeloos keek het zoontje me
aan.
Mijn kamertje is te klein, zei
hij timide. Mogen wij in de huis
kamer
Alsjeblieft niet. Ik zal de keuken
ontruimen, daar kunnen jullie zo
veel kliederen als Je wilt. De vloer
is toch betegeld. Heb je verder
iets nodig?
Oude kranten en tydschriften.
Ga je gang, Je weet waar ze lig
gen.
Het vriendje kwam om zeven
uur en tot by tienen zaten ze te
knippen, te plakken, te schilderen
en te giechelen. Toen riepen ze me
er by om het resultaat in ogen
schouw te nemen. De beide dertien
jarige knaapjes keken me guitig
aan, nieuwsgierig naar myn reac
ties.
Het was verbysterend wat ze
hadden klaargestoomd. Hoe deco
reert een teenager zijn fuif? Met
grapjes natuuriyk. Maar wat voor
grapjes! Van politiek weten ze nog
weinig af. dus beperken ze zich er
toe, de kop van Adenauer op het
judopak van Anton Geesink te
plakken, of Ria Valk met het hoofd
van Kennedy op de schouders Poor
old Joe te laten zingen.
Meer aandacht hadden ze ge
schonken aan dat andere aspect
van het „grote leven": de Liefde.
Hiervoor hadden de oude tydschrif
ten een overvloed aan materiaal
geleverd.
Een schaars geklede dame, die
voor een spiegel haar wilde
lokken stond te temmen werd
van enige afstand aandachtig be
keken door een kleurige antieke
kryger, in harnas en met helle
baard.
Nou, nou, kwam er met grote let
ters uit des krygsmans martiale
hoofd.
BB. werd ontvoerd door een
OAS-leider en De Gaulle keek
spytig toe. Ze zyn me weer vóór
geweest stond er onder. Een vryend
paartje op een brug werd kritisch
bekeken door een kleine jongen, die
aan een ruige beer vroeg: Pappie,
wat doen ze daar? En zo ging het
door. De jongens zouden met deze
decors beslist eer leggen by hun
klasgenoten.
Toch zette die hele decorbouw
me aan het piekeren. Hoe oud wa
ren ze nu helemaal, die knaapjes?
Twaalf, dertien jaar, drie turven
hoog, louter bestaande uit brutali
teit en eetlust. Dag in. dag uit
worden ze volgepropt met onhan
delbare werkwoorden, uitzonderin
gen op een nooit begrepen regel,
formules en axioma's.
Met emmers vol wordt de „alge
mene ontwikkeling" over hen uit
gegoten, tot zy het gevoel krygen
niets te weten en nooit iets te zul
len weten. Maar zodra ze aan zich
zelf worden overgelaten, de kans
krygen iets te scheppen, wat komt
er dan te voorschyn?
Een gestyleerde wiskundesom?
Een persiflage op het leerplan?
Een karikatuur van de rector?
Beslist niet. Het hele decor voor
de schoolfuif heeft niets met de
school te maken, maar alles met
de liefde, de romantiek, sentimen
tele songs en stoere sportlui. Anton
Geesink met het hoofd van
Adenauer, Ria Valk met de kop
van Kennedy, De Gaulle, zie zich
B.B. ziet ontstelen, vryende paar
tjes op een racebaan. De school be
staat niet tydens een schoolfuif.
En wat doen de knaapjes op zo'n
avond? Zy lachen, zy drinken
limonade, zonder rietje, zonder
glas, zy kauwen drop en voelen
zich groot, zy plagen elkaar (ik
heb jou gisteren gezien met Betsy),
zy wisselen telefoonnummers uit
en pochen op hun kracht.
Ze stoeien een beetje, zeuren een
beetje, draaien plaatjes, maken
liedjes en verwensen <in stilte) de
volwassenen, die zich geroepen
voelde Leiding te Geven.
Wat komt hij doen? Waarom
mogen de kinderen zich niet ge
woon amuseren, 20> s zij dat
wensen: heel erg kinderachtig,
zich aanstellend als heuse stu
denten, hun levenslust uitlevend
op primitieve, maar vrolijke
wijze?
De leidinggevende volwassene
fronst geërgerd de wenkbrauwen,
maar de hele klas ligt dubbel om
het onbehooriyke geluidje dat Kees
produceert. De decors zyn een groot
succes, worden al maar meer vol-
gekladderd met al maar gekkere
uitroepen, slagzinnen en tekenin
getjes.
Wanneer de eerste-klassers tegen
tienen eindelyk vertrekken, ademt
de Leidinggever verlicht op. De fuif
is voorby en de Jeugd heeft weer
eens bewezen geen maat te kennen,
geen goede smaak te bezitten en
er een zeer speciaal soort humor
op na te houden.
Geen Intellectueel woord Is over
de lippen van deze toekomstige in-
tellectueeltjes gekomen, geen enke
le steekhoudende opmerking is ge
maakt. Ze hebben gehost, gebrald,
gelachen en met alles de draak ge
stoken. Wat moet er van deze jeugd
terecht komen?
Was het leuk? vraag ik aan Hen
kie. wanneer hy met tintelende
wangen thuiskomt.
Knoertgoed, zegt het zoontje.
Reuze keet geschopt. Maar Mokkie
was kwaad.
Wie is Mokkie?
De klasse-leraar, die de
de fuif had georganiseerd
en toezicht hield. Hy stelde blinde
mannetje voor en we hébben hem
geblindemand. Vyf keer werd-ie
omvergekegeld, want we keken
dwars door de doek heen en moes
ten altyd hem hebben. Z'n goede
pak zat vol verf en hy had zo'n
buil op zyn achterhoofd. Maar we
hebben wél gelachend.
Ik kan het me voorstellen, zeg ik
hoofdschuddend. Hoe vonden ze de
decors?
Fantastisch. Mokkie had bezwa
ren tegen B.B.maar de jongens
hebben Kees en my gehuldigd met
een extra rol drop. Zo zie je, mams.
de kunst is toch nogal winstgevend
Tevreden met zichzelf en de hele
wereld gaat hy naar bed; de half-
volwassene. Het is te hopen dat
het lang duurt eer hy helemaal
volwassen wordt. Het stadium
waarin hy nu verkeert is veel amu
santer.
THE A BECKMAN.
LEIDSCH" DAGBLAD
VRIJDAG:
gekookte schelvis, peterseliesaus,
rauwkostsla, ryst of zwezerik met
citroensaus, rauwkostsla, ryst.
ZATERDAG:
pizza, fruit.
Roomtaart
4 eierdooiers worden met 60 g sui
ker en Vi pakje vanillesuiker schui
mig geroerd en met 40 g bloem
en 2 dl melk tot een glad deeg ver
mengd. De vier styfgeslagen eiwit
ten worden er doorheen geschept
en dit beslag in een beboterde
vuurvaste schotel overgebracht. De
taart moet in ca. 45 minuten in een
matig warme oven gaar worden
en kan voor het opdienen (de taart
wordt warm gegeten) met krenten
en poedersuiker worden bestrooid.
Pizza
Een beboterde en met bloem be
stoven boterkoekvorm wordt met
piedeeg bekleed en gevuld met 200
g in plakjes gesneden kaas, 4 in
schyven gesneden tomaten, 4 ansjo
visfilets, enkele in plakjes gesneden
olyven en besprenkeld met wat
olyfolie. Men kan met deze ingre
diënten mooie figuren aanbrengen.
In een matig hete oven wordt de
pizza in ongeveer een half uur gaar
gebakken.
De Amerikaanse huisvrouw
kan eten koken zonder haar
pannen vuil te maken. Ze koopt
diepvries groenten en complete
diepvries maaltijden verpakt in
een nieuw soort polyester zak
ken, die ze in een warme oven of
in heet water verwarmt. Voor
het opdienen hoeft ze alleen de
zakken open te maken en de
soep of de maaltijd in de borden
over te doen. In Amerika maakt
deze vinding grote opgang, voor
al onder werkende gehuwde
vrouwen en kamerbewoners.
ifiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiin
„O - goed! Je moet de groe
ten hebben". Deze summiere
mededeling is, naar mijn erva
ring, meestal 't enige wat er uit
een man te persen is, die alleen
ergens naar toe geweest is. Naar
familie of kennissen een verga
dering of wat dan ook, en op wie
de vraag wordt afgevuurd bij
zijn thuiskomst: „En -? hoe heb
je 't gehad? Hoe was het? Ver
tel eens?!".
„O - goed, de groeten" en dan
moet je er de rest maar bij stuk
jes en beetjes uit zien te peute
ren en te rukken. Menige vrouw
wordt daardoor tot wanhoop ge
bracht maar we zijn er
aardig goed in: tenslotte weten
we toch wel zo ongeveer wat we
weten willen!
Ik ken ook wel enkele ander
soortige mannen, maar die ver
vallen dan weer in 't andere
uiterste, 't Zijn nu ik er bij
stilsta toevallig allemaal zee
varenden, dus misschien dat 't
'm daar in zit! In ieder geval:
die kunnen breedvoerige en bij
zonder schilderachtige verhalen
opdissen over hun avonturen
,op de zee en aan de wal". Soms
zelfs zo schilderachtig, dat ik bij
me zelf denk: „Nou nou, wat
wordt er weer met spek gescho
ten!". De spanning en 't plezier
wordt daar overigens niet min
der van hoor. Wel nee 't zijn
immers enige verhalen".
Ik geloof dat een groot deel
van dat méégenieten van an
dermans belevenissen hierin be
staat, dat je je zelf in zijn lof
haar) plaats kunt denken. Je
bent zélf wel niet in Japan, of
Afrika, of Amerika, of Finland
geweest, maar je had er best
kunnen zijn, en wie weet, kom
je er ooit nog eens. Helemaal on
denkbaar is het tenslotte niet
je kunt nooit weten.
Waarom deze gedachten bij
me opkomen?, omdat ik van de
week zoveel gelezen en gezien
heb over de ruimtevlucht van
Scott Carpenter en over de reac
ties van zijn vrouw en kinderen.
Mevrouw Carpenter zat met
haar kroost stralend van trots
en opluchting voor de camera's
en ze zeiden allerlei stoere en
kordate dingen op persconferen
ties. Het lijkt allemaal heel glo
rieus, maar ik weet het niet, ik
geloof dat het helemaal niet zo
eenvoudig is.
Als je man van zo'n reis thuis
komt, zal de vraag: „En hoe heb
je 't gehad?", toch wel op je lip
pen besterven, 't Zou volslagen
belachelijk klinken.
Zou deze man, en ook de an
dere astronauten natuurlijk, niet
voor een groot deel een vreemde
zijn geworden, juist voor de
mensen die hem't naaste staan?
Ik vrees, dat zo iemand, die
dingen beleefd en emoties ver
werkt heeft, die op de grens van
het on-menselijke moeten lig
gen, een groot stuk menselijk
contact verliest. Hij kan wellicht
een heleboel technische gege
vens verschaffen aan deskun
digen, maar wat hij belééfd en
gevoeld heeft, kan zelfs niet
meer bij benadering door een
ander worden mee beleefd en
mee gevoeld.
Ik dacht dat dit veel ingrij
pender was voor de gezinnen
van de astronauten, dan de
angst over hét onvoorstelbare
gevaar waarin ze verkeren.
„Mannen als mijn man beho
ren aan hun land", zei mevrouw
Carpenter. Dit was misschien
wel veel méér, dan een soort va
derlandslievende kreetzat er,
juist voor haar, niet een wezen
lijk afstand doen achter?
Misschien echter is ze achteraf
over één ding blij ondanks de
afschuwelijke gevolgen, die het
had kunnen hebben, maar op
schier ongelofelijke manier niet
gehad heeft: Carpenter heeft
blijkbaar een fout gemaakt! Een
gewone, menselijke, aardse fout.
Een fout, zoals hij misschien
thuis duizend maal gemaakt
heeft, en waardoor hij voor
vrouw, kind en vriend herken
baar en bereikbaar is gebleven.
Herm. G.
Uw haar
zit beter -
toont beter!
Fanthaarcrème maakt
uw haar soepeler en
gemakkelijker uit te
kammen. Fant is niet
vet en niet alkalisch.
Fant bestrijdt envoor-
komt roos.
Verzorgd hoor met
haarcrème
'n produkt van INDOLA
