ATLETIEK IS BESLIST MEER
DAN OVER 'N HEKJE SPRINGEN
op
veRzoek
KRIS-KRAS
TE PAS EN
TE ONPAS
In Amerika heeft
men de ruimte
Errol naast Rembrandt
„Op naar duizend
leden in Leiden
genoeg
FOTO'S HOLVAST J
JW-lezers schrijven
VERSPRINGEN
Het Oostduitse regime heeft
voor de jeugd een nieuw spelle
tje bedacht: Vopo-tje spelen. In
het blad van de Oostduitse jeugd
beweging lezen we, dat de jeugd
haar plicht doet, als zij boeren
bij de politie aangeeft die te laat
of te traag zijn met het uitplan-
ten van nieuw gewas. „Junge
Welt" draagt de jeugd op om
uitkijkposten in de velden in te
richten om vandaar de boeren te
kunnen gadeslaan. Dit is Oost-
duitse pedagogie....
Aan de Amerikaanse opvoed
kunde schijnt overigens ook wel
het een en ander te mankeren.
In Montreal werden onlangs, bij
een inval in een club, tachtig
jongens en meisjes gearresteerd,
van wie de meesten minderjarig
waren. De jongelui bleken in het
bezit te zijn van driehonderd
capsules met morfine en heroïne.
Een van de jongens verklaarde
dat het allemaal zo „onschuldig"
was begonnen: met het roken van
één marihuana-sigaret
In Oostenrijk, daar pakt men
de jeugd krachtig aan. Lees maar
eens, wat het bestuur van de
Oostenrijkse provincie Vorarlberg
heeft gedaan. Het heeft de twist
in openbare gelegenheden en
dansscholen verboden, omdat
deze nieuwe dans tot zedenver
wildering zou leidenGelukkig
heeft de schrijver Erich Kastner
verklaard, dat er vele factoren
zijn die tot zedenverwildering
kunnen leiden, maar dat twist
er niet bij hoort. Welke factoren
dan wel, leze men in zyn boek
„Fabian".
KOGELSTOTEN
hun dagelijkse kost bij elkaar te
krijgen en om hun bezittingen te
verdedigen. Ze voelden zich er wèl
bU.
Het is zo jammer, dat er zoveel
misverstanden over atletiek be
staan. Kracht is beslist niet het
belangrijkste, zoals dat by andere
sporten zo vaak het geval ls.
Het vereist in de eerste plaa'J-,
techniek, dat is de meest doelma
tige coördinatie van spierbewe
gingen en snelheid, zoals bij de
loopnummers. De Juiste toepassing
van die techniek en die snelheid
kan bjj atletiek seconden en cen
timeters betekenen.
Het karakter van de atletiekbe-
oefenaar drukt een zwaarder stem
pel op de prestaties dan by welke
sport ook. Stel Je nu eens voor, dat
een links-achter van een voetbal
elftal plotseling geen zin meer
heeft om nog iets uit te voeren, zo
maar, tydens een wedstryd. Wil dat
dan zeggen, dat zyn club zal ver
liezen? In de meeste gevallen zal
dat heus zo'n vaart niet lopen.
By atletiek zul je zoiets wel uit
Je hoofd laten. De uitslag is daar
afhankeiyk van de persoonlyke
atletiek-
aan het werk. De heer Noordenbos
wees ons haar aan als een meisje
dat vooral by verspringen een
Soede stijl heeft.
Maar Charlotte beschouwt de at
letiek alleen maar als een goede
training voor de andere sporten die
zy beoefent: zwemmen en. volley
bal. „Atletiek is een gezellige sport,
waarmee je conditie op peil kimt
houden", vertelde ze.
Hilda de Jong is lid van de ver
eniging „Sportief". Als ze maar
even kan fietst ze naar het Roo-
denburgterrein. In haar trainings
pak en spikes voelt ze zich het
best. Ze is wat men noemt all
round. „Atletiek is zo afwisselend
en daarom doe ik het zo graag".
Watze Tiedema is nu zo'n jongen
die al heel vroeg met atletiek be
gon. Hij was nog geen negen jaar,
toen hy in Utrecht lid werd van
„Hellas". Het is nu ongeveer twee
jaar geleden, dat zyn vereniging
hem in staat stelde naar Zweden
te gaan om daar voor veertien da
gen te trainen. „Ik heb er veel aan
gehad", vertelde hy.
„Niet omdat ik zo verschrikkelyk
goed kon lopen, dat valt best mee,
maar omdat ze by de Nederlandse
afvaardiging naar Zweden een
pianist nodig hadden, daarom
lieten ze me geloof ik meegaan".
Tientallen jongens en meisjes
kun je op die manier reclame voor
de atletiek laten maken door ze
gewoon over hun sport te laten
praten. Waarom ze nu juist atletiek
als sport gekozen hebben, weten ze
eigenlijk geen van allen, maar nu
ze er eenmaal aan begonnen zyn,
zouden ze het iedereen wel willen
aanraden Het is immers een af
wisselende, gezonde en gezellige
sport.
De meeste Amerikanen die
men in Nederland ziet. zijn
evenmin als een bus Neder
landse vakantiegangers in
Venetië, representatief voor
hun land. Hier dragen de
Amerikanen niet altijd zonne
brillen en lopen ze niet met
fototoestellen op hun buik
rond. Maar dit neemt niet weg,
dat Amerika en de Amerikaan
erg verschillen van Europa en
de Europeaan. Een van de ver
schillen met b.v. Nederland is.
dat men in Amerika de ruimte
heeft.
In 1600 woonden in Noord-Ame-
rike behalve de Indianen slechts
enkele pelshandelaren uit Europa.
Tussen twee haakjes: het aantal
Indianen wordt in boeken graag
overdreven. De Indianenbevolking
in Noord-Amerika overschreed op
haar hoogtepunt nauweiyks de één
miljoen.
De Europeanen die na 1600 per
boot aankwamen, trokken veelal
naar het westen. De Verenigde Sta
ten zyn enorm uitgestrekt. Gezin
nen of alleenstaande mannen trok
ken met huifkarren westwaarts, net
zo ver tot ze een plaats vonden die
hen aanstond. Daar bouwden ze
dan een plaggenhut of een houten
huis en waren ze de eigenaar van
het land in de omtrek van het huis.
Nog in 1889 kon iedereen die dit
wilde, voor niets de eigenaar van
een stuk land worden. In dat jaar
werd namelyk een gedeelte van
en Indianen-reservaat openge.
steld voor boeren. Het gehele ge
bied was in grote vierkanten ver
deeld. Op de dag van de „rush" za
ten de boeren aan de grens van het
gebied op hun paarden te wachten,
totdat om twaalf uur het startschot
klonk, waarop iedereen zyn paard
de sporen gaf en om het hardst
reed om op het beste stuk land be
slag te kunnen leggen. Tussen
twaalf uur en zonsondergang werd
op die manier een gebied zo groot
als een derde van Nederland weg
gegeven.
Tegenwoordig geeft de regering
natuurlyk geen land meer weg,
maar er is nog steeds land in over
vloed. Een voor Nederlanders ver
bazingwekkend feit is, dat er grote
stukken land zijn die de boeren, na
ze een paar jaar gebruikt te heb
ben, gewoon laten verwilderen.
In Nederland is een ry huizen
heel gewoon, maar omdat men in
Amerika de ruimte heeft staan de
huizen hier altyd los van elkaar»
Alleen in de centra van grote ste-
den zyn er echte huizenryen en dat
zyn meestal winkelstraten. En dan
zijn er natuurlyk de wolkenkrab
bers. die je trouwens alleen in de
grote steden als New York en Chi
cago vindt. In de laatste stad kun
je trouwens in tegenstelling tot
haar reputatie veilig rondlopen.
Dat sommige mensen nog veel
vreemde ideeën hebben over de VS,
bewijst het volgende. Een jongen
van ongeveer 18 jaar uit de Filip
pijnen werd door zyn vrienden voor
zijn vertrek naar Amerika gewaar
schuwd om voor de Indianen op te
passen. Hy kreeg het verzoek mee
goed naar cowboys te kijken en de
handtekeningen van alle filmster
ren mee naar huis te brengen.
De meeste Indianen lopen tegen
woordig in gewone kleren rond en
als je niet in Hollywood woont, zie
je, net zoals in de Filippijnen, zel
den of nooit een filmster in levende
lyve. Wat de cowboys betreft, die
zie je hier wel veel, echter niet op
straat maar op de televisie. Er wor
den ontzettend veel cowboyfilms
uitgezonden. En al die cowboyver
halen moeten zich hebben afge
speeld in ongeveer dertig jaar.
Volgens myn Amerikaanse ge
schiedenisboek droegen de cowboys
nooit twee pistolen, maar gewoon-
lyk één en soms zelfs geen een.
Hun belangrykste taak was niet
het met de revolvers aan de heu
pen beschieten van Indianen, maar
het byeen houden van de kudde.
Maar ach, die mensen in Holly
wood moeten ook leven.
HUIB BOL
Hart land Wise
Verenigde Staten.
In Boras denkt men er anders
over dan in Leiden. In Boras, een
Zweeds dorpje onder de rook van
Gothenburg, is de vyfdaagse
schoolweek ingevoerd, nadat tach
tig procent van de ouders zich
hiermee akkoord had verklaard.
Dit is de eerste plaats in Zweden
waar de kinderen voortaan op
zaterdag niet meer naar school
gaan.
A. Noordenbos
„in atletiek"
„Geld, geld, geld". De
heer Noordenbos legt alle
wanhoop in dit ene woord.
De manier om aan geld te
komerC blijkt ook in de at
letiek vaak een onneem
bare horde te zijn. Als we
meer geld hadden, dan
konden we in ieder geval
op meer belangstelling re
kenen van de zijde van
het publiek. Want als je
als atletiekvereniging veel
geld hebt, dan ben je in
staat atleten-van-naam
uit te nodigen om aan
wedstrijden te komen deel
nemen.
De afdeling Leiden krijgt
natuurlijk haar deel mee
uit de KNAU-pot, maar
Leiden is niet de enige af
deling in Nederland. Er
zijn er tientallen, die ook
allemaal om geld zitten te
springen.
Er is voor Leiden echter
één lichtpunt. De heer
Noordenbos is graag be
reid de loftrompet te ste
ken over de helpende
hand die de Leidse Sport
stichting de atletiekver
enigingen steeds opnieuw
reikt. Jaarlijks krijgen
de gezamenlijke Leidse at
letiekverenigingen van
deze stichting vijftig gul
den, een bedrag dat be
doeld is als bijdrage in de
aanschaf van prijzen voor
de plaatselijke kampioen
schappen.
De verenigingen betalen
samen per jaar f 900 voor
de huur en het onderhoud
van de baan aan het Roo-
denburgterrein. Die baan
kost meer. Dat loopt in
de du '.zenden guldens. Wie
de rest betaalt? De Leidse
Sportstichting „Het is ge
weldig", zegt de heer
Noordenbos dankbaar.
De uitkering die Leiden
dit jaar van de KNAU
kreeg bedroeg f 249,50.
Daar kun je moeilijk een
heel seizoen atletiek van
doen met ruim 400 men
sen. De Nederlandse
Sportfederatie springt dit
jaar voor het eerst bij met
een bedrag, dat bestemd is
voor propaganda-doelein-
den en voor de opleidings
cursus die in september in
Leiden begint. Tijdens
deze cursus worden men
sen uit geheel Nederland
opgeleid tot atletiek-
jeugdleider
De jury-cursus, waar
voor dit jaar 27 deelne
mers ingeschreven hebben
moet het eveneens van een
dergelijke subsidie hebben.
„Het wordt steeds moei
lijker je hand op te hou
den", verzucht de afde
lingsvoorzitter. „Het be
roerde is, dat de verdeling
van de subsidies door de
Sportfederatie elk jaar op
nieuw vastgesteld moet
worden. En dat vaststellen
duurt vaak lang, zodat het
gebeuren kan, dat je op
een gegeven moment
„blut" bent en jawat
doe je dan: maar weer
eens een briefje schrijven.
We hebben nu nog geen
honderd gulden in kas.
Voorlopig kunnen we dus
niets beginnen. Is mijn
„ideaal van duizend" een
maal bereikt, dan krijgen
we meer armslag. Dan
kunnen we grote atleten
uitnodigen, die veel pu
bliek trekken. Dan zullen
we eindelijk in staat zijn
om die zware monetaire
horde te nemen".
De befaamde jazzpianist Errol Gamer, die deze week in Amsterdam
zo'n beetje vakantie heeft gehouden, leeft zich op het Rembrandtplein
laten vereeuwigen bij het standbeeld van Nederlands beroemdste schil
der. Vannacht geeft Gaimer een concert in het Amsterdamse Concert
gebouw. Zijn begeleiders zijn Edward Calhoun (bas) en Kelly Martin
drums).
Zaterdag 12 mei 1962
Atletiek? Dat is over een hekje springen, is het niet, ze/i de
I man en hij keek alsof hij gelijk had. Zijn zeer omvangrijke ge-
J stalte verried, dat hij zich in ieder geval gedurende de laatste
I twintig jaar nooit aan het „hekje springen" bezondigd had.
Weet u, deze man moest eigenlijk eens gaan praten met de
j heer J. A. Noordenbos. Want wie, in Leiden en wijde omge
ving „atletiek" zegt, die zegt „Noordenbos".
Hij is een lange, slanke man van 46 jaar. Als hij spreektdoel
hij dat bedaard en weloverwogen. Maar in bijna alles wat hij
zegt proef je de propaganda voor zijn sport: atletiek. De heei
Noordenbos is voorzitter van de afdeling Leiden van de Konink
lijke Nederlandse Atletiek Unie en bijna elke dinsdag- en don
derdagavond is hij te vinden langs de sintelbaan op het Rooden
burgterrein.
IIIHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIUIIIIIIIIIII
Olllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll
Ik ben ervan overtuigd, zegt hy,
dat er veel meer animo voor myn
sport zou zyn, als de mensen er
beter over voorgelicht zouden
worden. Want daaraan heeft het de
laatste, zeg maar tientallen jaren
ontbroken, de voorlichting. Wat
weten de mensen eigeniyk over
atletiek. Niets.
In Leiden zyn ongeveer 300 ac
tieve atletiek-beoefenaren. Mijn
streven is om dit aantal tot min
stens duizend te laten uitgroeien.
Dat kost natuurlyk tyd, maar ik
ben van plan om van onder af te
beginnen. Want het is met atletiek
net als met die slagzin, die je te
genwoordig zoveel leest: begin er
jong mee. Jongens en meisjes van
om en nabij de zestien kryg je er
niet zo gemakkelijk toe om nog lid
te worden van een atletiekvereni
ging, want die doen meestal al aan
een of andere sport, voetballen en
zwemmen of zo.
Nee, mijn bedoeling is om juist
de jongens en meisjes van acht tot
elf jaar over te halen aan die
prachtige sport te gaan doen, want
dat is het: een prachtige sport. Je
kunt je toch niets mooiers voor
stellen. Je loopt, je springt, je
werpt, iets wat onze voorouders in
de gryze oudheid móesten doen om
prestatie. Met andere woorden:
atletiek kweekt de wil en daardoor
het vermogen tot doorzetten. Bo
vendien heb je de keus uit vele
onderdelen: hardlopen, speerwer
pen, kogelstoten, discuswerpen,
hoog- en verspringen en noem
maar op.
Ligt een bepaald onderdeel je
niet, dan kun je nog altijd „swit
chen" en je op een ander onderdeel
gaan toeleggen. Er is immers keus
genoeg. En, wat zo belangryk is:
je kunt je eigen tempo bepalen.
Wat atletiek misschien niet zo
populair maakt is het feit. dat je
de schuld van een verlies nooit op
een ander kunt schuiven. Je hebt
het aan je zelf te danken.
Op deze manier kan de heer
Noordenbos urenlang over zyn
sport vertellen. Hy is ervan over
tuigd, dat wanneer maar de juiste
propaganda gebruikt wordt, dat
men er zelfs toe zal overgaan op
de verschillende bedryven in Leiden
voor atletiek een belangryke plaats
in te ruimen op het gebied van de
vryetydsbesteding.
SPEERWERPEN
De bromfiets heeft voor de jeugd
meer aantrekkingskracht dan de
spikes en de sintelbaan, zegt hy
spytig. Is het niet jammer dat de
welvaart, vooral op sportgebied een
zekere apathie stimuleert?
Dit jaar voor het eerst gaat de
heer Noordenbos een jury-cursus
leiden. Er zyn thans 60 juryleden
voor ongeveer 450 atleten. „Al
klinkt het gek", zegt hy haast ver
ontschuldigend, „het aantal jury
leden moet minstens honderd wor
den. Dat is echt nog niet zóveel
voor duizend atleten".
Vanzelfsprekend zyn we ook op
de sintelbaan van het Roodenburg
terrein gaan kyken. Daar zagen
we onder meer Charlotte van Goor
