LENTE
naar het BUITENLAND
Daarom geniet ik zo van
EEN NIEUWE
EEN NIEUWE HOED
EIERGERECHTEN
Na het laatste schooljaar
de wens van vele meisjes
Pasen de grote opluchting
^Yïloederlyke.
I UIT en!
1 THUIS j
MENU VAN DE WEEK
SIGARET VAN a.s. MOEDER
SCHADELIJK VOOR BABY
Zaterdag 21 april 1962
Pagina 3
Bij de foto't
i LS na de voorjaars-
schoonmaak het huis
er weer „als nieuw" uit
ziet, hebben we zelf ook
behoefte aan een beetje
vernieuwing. In z'n meest
vrouwelijke vorm uit zich
dat in het kopen van een
nieuwe hoed. Een uitbun
dige of een degelijke om-
overal-bij-te-dragen, maar
in elke geval iets anders
dan anders. De foto's, die
we hebben uitgezocht om
u in dit voornemen te ster
ken zijn niet bedoeld als
aanmoediging om dit jaar
eens iets héél aparts te
nemen, maar meer om u
een idee te geven van wat
„Het Buitenland" brengt.
■IIIIHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIINIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIINIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIilllllNIIIIIIIII'l^
Advertentie
^^1^ volmaakte pasvorm - uiterst sterk
dus voordelig door lange levensduur
nylons naar maat
PARIJS. - (uiterst links)
Pierre Cardin brengt dit
flatteuze gevaarte in zijn
nieuwe collectie voor de
lente en de zomer. Deze
omvangrijke hoed is ge
maakt van mousseline,
bedrukt met bleek groen
en roze bloem- en blad
motieven. Dezelfde stof
is gebruikt voor de bij
behorende blouse, die
wordt gedragen onder
een tailleur van roze wol.
LONDEN - (foto daar
naast) Een Engelse ont
werper versierde een
simpel hoedje uitbundig
met veren en kreeg toen
dit opvallende resultaat.
„Champagne" is de naam
van deze creatie, maar
het lijkt ons verstandig
hem alleen op te zetten
als er geen champagne
geschonken wordt, want
veren smaken niet zo
lekker.
WARSCHAU - (rechtsbo
ven) Het Poolse mode
huis „Moda Polska"
bracht op een show in de
hoofdstad de Poolse
huisvrouwen in verruk
king met dit middagtoi
letje van fijne wollen
stof. Kant werd gebruikt
voor de blouse, voor de
revers en voor de toque
die de jongedame draagt.
LONDEN - (rechtsonder)
Heel charmant is dit En
gelse ontwerp. Een som
brerohoedje met dubbele
rand aan de voorzijde,
waartussen roze, ontlui
kende rozen zijn beves
tigd. Kan het romanti
scher en lente-achtiger?
We kunnen er niet onderuit: met
Pasen zullen we eieren op tafel
moeten brengen. Als u jonge kin
deren hebt, is dat geen probleem:
beschilderde, met figuurtjes beplak
te of met linten versierde hardge
kookte eieren hebben altijd succes.
Maar komen er gasten, dan wilt
u graag lets anders op tafel bren
gen en daarbij toch niet afwijken
Zwangere vrouwen die roken, ris
keren hiermee, dat hun kind klei
ner zal blijken te zijn dan nor
maal en een slechtere gezondheid
zal hebben, heeft dr. Richard Mas-
land, hoofd van het Amerikaanse
nationale instituut voor neurologi
sche ziekten en blindheid, in een
rapport aan de Amerikaanse Se
naat meegedeeld.
Na een langdurig onderzoek, dat
zich over 50.000 vrouwen in ver
wachting en na hun bevalling over
hun baby's uitstrekte, is het bo
venstaande aan het licht gekomen.
Uit het bestuderen van 7500 ge
boorten in het afgelopen jaar is
gebleken dat roken invloed heeft
op vroegtijdige geboorten. Het ge
boortegewicht blijkt evenredig af
te nemen met het aantal sigaret
ten, dat dagelijks tijdens de zwan
gerschap gerookt wordt.
van het traditionele eler-menu. U
kunt de eieren bijvoorbeeld op z'n
Italiaans of Zwitsers opdienen.
Italiaanse eieren
Beboterde soufflépotjes met rijst,
die in vleesbouillon is drooggekookt
voor driekwart vullen. In 't midden
'n kuiltje maken en daar 'n zacht
gekookt ei inzetten. Een dikke laag
geraspte kaas er over strooien,WWL
een paar kluitjes boter er op doen
en in de oven gratineren.
Oeufs a la Suisse
In een platte vuurvaste schotel
laat men 50 g. boter smelten. De
bodem wordt nu bedekt met 100
g. in plakken gesneden jong bele
gen kaas, waarop voorzichtig vier
eieren worden gebroken, zo dat de
dooiers heel blijven. Wat zout en
peper wordt er over gestrooid en
twee lepels room worden er over
gegoten. Het geheel wordt nog met
een laagje gerapte kaas bestrooid,
waarna het gerecht in ongeveer
tien minuten in een hete oven
wordt gaar gemaakt.
Om de koffietafel feestelijk te
maken geven we u wat ideetjes
voor gezellige broodbeleggingen:
slablaadjes met schelvislever; ma
kreel met plakjes ei en tomaat;
radijs met sterkers, citroen en sui
ker; kaas en hardgekookt ei in
reepjes gesneden met tomaat en
peterselie en allerlei rauwkost als
radijs, komkommer en tomaat.
ZONDAG
Italiaanne eiren, Casseler rib,
Italiaanse eieren, Casseler rib,
deirasaus, appeltaart met slag
room.
MAANDAG:
volledige groentesoep, broodscho
tel met krenten en rozijnen.
DINSDAG:
eierkoekjes, spinazie, aardappe
len, yoghurtcoupe.
WOENSDAG:
stoofpot kool, aardappelen, to
maat, en kaas, appelmoes met
schuimkop.
DONDERDAG:
lamskotelet, andijvie, pommes fri
tes, griesmeelpudding met aman
delen.
VRIJDAG:
panvis, of kipragoüt, rijst, sla,
gemberf lensjes.
ZATERDAG:
spaghetti, fruit.
Londen, april 1962: 't laatste schooljaar. Vele 18-jarigen
verheugen zich nu al op het „buitenlandse jaar" dat als Het
Grote Avontuur achter het examen staat. Een jaar naar Frank
rijk. Engeland, om de taal te leren. Wat van de wereld te zien.
Niet natuurlijk om dienstmeisje te spelen dat zou je thuis, in
eigen land, toch ook niet doen.
dat te realiseren. Ze nemen de
plaats in van het vooroorlogse
dienstmeisje, zonder dat ze dezelf
de hoeveelheid werk verrichten.
Vaak zelfs willen ze niet eens het
zelfde werk doen, en willen ze
slechts tien maanden blijven waar
de vooroorlogse bonne tien jaar
doorbracht.
Je bent natuurlijk wel bereid een
beetje (gemakkelijk) werk te doen
in ruil voor dat. buitenlandse jaar,
maar dat er wel eens minder ge
makkelijk werk boven je nietsver
moedende hoofdje kon hangen, dat
vervaagt allemaal in dromen over
een eigen kamer (met radio mis
schien en ander comfort)een heer
lijk huis, onafhankelijk, het (ein
delijk) weg zijn van huis, het in de
vreemde zijn, bereisd worden, kort
om de wereld op eigen benen te
verkennen.
Au pair
Wat deze meisjes van die wereld
zeker zullen zien zijn de boot naar
Engeland, de trein naar Parijs of
verder, een paar bezienswaardighe
den, maar vooral één straat, één
stoffige inboedel, de vaat, de be
zems en boenders van anderen, de
moeilijke, zo niet onhebbelijke kin
deren (compleet met luiers soms)
van de „gastvrouw" of werkgeef
ster. „Gastvrouw", wanneer het
meisje au pair gaat, werkgeefster
wanneer ze zich als huishoudelijke
kracht tegen een salaris verhuurt.
De „au pair" is in principe een
gast in het huis van de buiten
landse familie, die haar een kamer
Dienstmeisje zijn is wel het aller
laatste dat ze ambiëren, het au pair
meisje wil als gelijke behandeld
worden en daar heeft ze alle recht
op. De bemiddelingsbureaus leggen
er in hun gestencilde literatuur voor
de „gastvrouw" steeds maar weer de
nadruk op en ze zouden dat. niet
behoeven te doen wanneer het van
zelfsprekend was dat het au pair
meisje als een gelijke in het gezin
komt en niet als huishoudelijk per
soneel, dat uit de kamer wordt ge
stuurd wanneer er bezoek is, of die
de bezoekers mag serveren maar
zelf geen recht heeft op een hoekje.
Of ze gaat met de familie mee
naar een chic vakantiehotel, voor
die gelegenheid in het uniform van
een kinderjuffrouw wordt gestoken
(n ineens is ze voor de hele fa
milie en de vakantiewereld Nanny"
inplaats van Elsje of Marijke.
Het paasfeest zie je al
weken van te voren aankomen.
De donzige katjes op het dres
soir, de lammetjes in de weide,
de krokussen in de tuin, de fol
ders van de warenhuizen kun
nen hun tijd niet afwachten; ze
schreeuwen het je toe: het
het wordt lente, het wordt Pa
sen!
Als huisvrouw krijg je dan
natuurlijk een kriebelig gevoel
in het schoonmaakcentrum. Al
vriest het 's nachts dat het
kraakt, al bestaat de neerslag
uit droge sneeuw inplaats van
uit malse regenbuitjes, al heb
je pas nog vier mud anthraciet
bijbesteld; de voortekenen van
de naderende lente zijn zó op
vallend dat je je wel moet on
derwerpen aan de grote Drang.
Voor moeders met kleine kinde
ren is dat gemakkelijker dan wan
neer je bovendien een paar stude
rende teenagers om je heen hebt.
Want het naderende Paasfeest be
tekent een naderend rapport en
grutjes, wat zijn er véél cijfers op
te halen! Donkere wolken pakken
zich samen boven de kruintjes van
de zoons: de ene repetitie verdringt
de andere. Alle leraren zijn er plot
seling van overtuigd, dat de hoof
den van de hun toevertrouwde
scholieren uit wijdmazige zeven be
staan. De enige manier die zij kun
nen bedenken om de lekke geheu
gens te dichten is het opgeven van
proefwerk. En van de rector ont
vang je een vriendelijk briefje,
waarin wordt gewezen op het nut
van „Thuis overhoren". Dus zit ei
niets anders op, dan de vettige keu
ken vettig te laten en je in tegen
stelling daarmede met kurkdroge
kost bezig te houden.
Studeren kost tijd, maar overho
ren kost méér tijd, want de
kinders leren alles maar half
en veronderstellen dat moeder de
ontbrekende kennis er wel instampt.
De ganse zonnige middag, die je zo
graag had willen benutten voor het
uitkloppen van bedden, het wassen
van gordijnen, het boenen van het
trappenhuis zit je boven een stuk
gelezen boek en je overhoort het
rampzalige zoontje. Meervoudsvor
men, Griekse wijsgeren, Romeinse
wetten, Nederlandse parlementaire
geschiedenis, Duitse vervoegingen
en Afrikaanse opgravingen suizen
overpeinzing
door je hoifd en rollen door de ka
mer. De Franse taal schijnt uit
niets dan „uitzonderingen" te be
staan, die op hun beurt aan uit
zonderingen onderhevig zijn. Met
weemoed denk je aan zeven onuit
gehaalde kasten en vol smart werp
je je op zeven onbegrepen studie
boeken.
Maar nu kom je voor een won
derlijk feit te staan. De zoons, die
als alle pubers de overtuiging koes
teren dat volwassenen half debiel
zijn, verwachten niettemin dat je
alles wat je een kwart eeuw gele
den zelf hebt geleerd, eenvoudig
niet hebt kunnen vergeten.
„Heb je dat dan vroeger niet ge
had"? vragen ze verwonderd, wan
neer je zelfs met het boek op de
schoot geen verklaring kunt geven
van een onbegrijpelijk axioma. Na
tuurlijk heb je het gehad heel
lang geleden, toen je jongemeisjes-
hoofd dwarrelde van filmsterren,
jongens in hun eerste lange broek,
de zomermode en ^akgeldproble-
men. Toen je heus wel andere inte
ressen had dan het Romeinse Im
perium en de variaties op een Fran
se uitzondering. Met meer geluk
dan wijsheid bolderde je door je
eindexamen en daarna wierp je Je
op het „volle leven", dat na verloop
van tijd inderdaad nogal vol werd,
met man, kinderen, huishouden,
huisdieren, leveranciers en hobby's.
Maar om met succes de zoons te
kunnen overhoren moet je al die
halfvergeten kennis opgraven uit
de vuilnishoop van een kwart eeuw
praktische ervaringen en honder
den nadien verslonden boeken. De
kinderen hebben er geen besef van
hoe vol je hoofd is en hoe diep de
schoolkennis ligt ondergespit.
Pasen, het feest van de lente,
van de opstanding, van het
nieuwe begin is daarom
niet slechts een symbool voor ons,
maar een tastbaar feit. De rappor
ten liggen er: goed of slecht, rede
lijk of hoopvol, en de repetitietijd
is voorbij. Er breekt een nieuwe pe
riode aan: de eindspurt naar over
gangsrapport, welke eindspurt maar
heel geleidelijk op gang zal komen
en die je de eerste weken althans
enige rust gunt. Zo dartel als de
traditionele lammetjes kun je ein
delijk, eindelijk de kasten uithalen,
de bedden kloppen, het trapgat wit
ten. Pasen is de mijlpaal die gepas
seerd moet worden en die in meer
dan één opzicht het nieuwe leven
markeert. De donzige kuikentjes op
de ontbijttafel, het eierenzoeken, de
uitstapjes in de vrije natuur, de
nieuwe schoenen en de laatste kit
kolen zijn maar uiterlijkheden. Het
voor ons meest wezenlijke van het
herlevingsfeest ligt op de schoor
steenmantel: twee paasrapporten,
het resultaat van ingespannen en
spannende weken. Het onomstote
lijk bewys dat de winter nu heus
en echt voorbij is.
Daarom geniet ik zo van het
paasfeest. En van de paasvakantie:
THEA BECKMAN
als het gebeurt dat een meisje als
lid van het gezin behandeld wordt,
aan alles deel mag nemen en het
tussen beide partijen niet beter bo
teren: kon. Maar er zijn nu een
maal ontelbare gezinnen die uit
noodzaak een meisje au pair in huis
nemen (omdat andere en betere
hulp niet voorhanden is) en daar
mee noodgedwongen een deel van
hun privéleven prijsgeven, terwijl
er aan de andere kant net zoveel
meisjes vol verwachting klaar
staan voor het grote avontuur, zon
der echter de minste interesse in
andermans vaat of was.
Een gokje
En het is nu eenmaal niet meer
dan een gokje dat het buitenlandse
gezin precies dat meisje krijgt dat
het sympathiek vindt en dat goed
gemutst doet wat er van haar ver
langd wordt, dat verantwoordelijk
heidszin heeft, handig en bereid
willig is en zich aan de sfeer in
huis en het familieleven meteen
weet aan te passen, net zogoed als
het voor het meisje zelf een gokje
is dat ze in een gezin terecht komt
waar ze zich meteen op haar ge
mak voelt en waar ze, zoals ze
gedroomd had, of een dochter des
huises is, of na gedane arbeid als
een vreemde vrijgelaten wordt en
doen en laten kan wat ze wil zonder
iemand rekenschap te geven. Gast
vrouw en gast zien elkaar meestal
niet voordat de au pair met koffer
en al voor de deur staat. Ze hebben
dan van te voren weliswaar gecor
respondeerd en de kans gekregen
uiteen te zetten wat ze zoeken of
verlangen, een agentschap heeft
misschien wel voorgeselecteerd,
maar papier is geduldig en de
serieuze bemiddelingsbureau^
waarschuwen terecht de gege
vens zijn niet altijd juist.
iHHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiinininiiiiiiiiiiiiim
Een tentoonstelling over de
vernietiging der Westeuropese
joden tijdens de tweede wereld-
oorlog, met een groot aantal fo
to's, platen en documenten.
Beelden, om nachtmerries van
te krijgen zó afschuwelijk, 't
Vreemde is, dat ik me maar één
foto werkelijk precies herinner:
een van de kleinste en minst op
vallende; een foto van een kin
dergezichtje, zo zielsbedroefd, zo
bang en zo verloren, dat ik 't
mijn hele leven niet meer ver
geten zal. Dit was voor mijn be
sef juist het ergste: dat zich op
een kindergezichtje de kern van
alle verschrikking afspiegelde
Van de week onderging ik iets
dergelijks.
Bladerend in een paar buiten
landse tijdschriften, vond ik tus
sen allerlei onthullende foto's
over Liz Cleopatra Taylor beel
den van de terreur in Algerije,
Keiharde reportages, zoals wij
ze in onze veel gereserveerder
bladen niet aantreffen.
Maar één bladzijde die ook bij
ons zeker toelaatbaar geacht zou
zijn en die eigenlijk juist het al-
derergste was, bestond uit op
namen van kinderen, die voor
hun ogen de gruwelijkste wreed
heden hadden zien gebeuren en
die op hun gezichten daarvan de
sporen droegen.
Krampachtig, gespannen ge
zichtjes doodsbangwezenloos.
En één jongen met saamgékne-
pen ogen vol haat en wraak
zucht, met een spiedende uit
drukking van „wacht maar
mijn beurt komt ook en dan
verniel ik jullie allemaal". Er
ivas, vreemd genoeg, geen een
huilend kind bij. Tranen hebben
ze misschien niet meer. Tranen
helpen toch niet dat zullen ze
wel geleerd hebben. Huilen doe
je als de poes je krabt, of als je
voor straf naar bed moet. Als je
buurjongen voor je ogen ver
moord wordt en je vader vanuit
een auto doodgeschoten, huil je
niet meer.
Vindt U dit maar een triestig
verhaal en dat nog wel vlak
voor de paasdagen? Dat spijt me
dan maar het beeld van de
kinderen liet me van de iceek
niet los.
En weet U ik dacht eraan
hoe bevoorrecht wij toch zijn,
als de verdrietigheden, die onze
kinderen overkomen nog van
dien aard zijn, dat ze er eens een
stevige huilbui om kunnen krij
gen, en dat ze vooralsnog blij en
onbezorgd thuis en op straat
kunnen spelen, zonder de kans
dat om hen heen de mensen
worden neergeknald en de boel
in brand gestoken.
Als ik U nu graag vrolijke
paasdagen wil toewensen, dan is
dat dus niet omdat de toestand
in de wereld (om met een be
kend politiek commentator te
spreken) zo feestelijk is, of om
dat 't lente is en de bloemetjes
zo mooi bloeien (wat trouwens
niet eens waar is). Maar omdat
er in de wereld, waar we alle
maal met elkaar zo'n enorme
janboel van maken, dat er zelfs
kinderen zijn die niet meer
lacshen én niet meer huilen
kunnen, toch ergens één groot
lichtpunt is: de opstanding van
Christus.
Dat is, dacht ik, de echte re
den tot vrolijkheid. En de enige
reden, waarom het zin heeft al
tijd maar weer te proberen iets
ten goede tot stand te brengen.
Hermine G.
fI/ vertrouwen dat ze het recht van
Wees eerlijR de gast acht. Als gast begrijpt ze
dat. bescheidenheid meer dan een
sier is en dat het een eenvoudige
beleefdheid is (geen vernedering)
wanneer ze zich op bepaalde ogen
blikken uit de familiekring terug
trekt.
(soms een bed in de kinderkamer)
en de kost geeft, en meestal ook
wat zakgeld. Het meisje, de gast,
verricht daarvoor in ruil enkele
huishoudelijke diensten. Huis
houdelijk personeel is in 't buiten
land, zoals bij ons, uiterst schaars
en de vraag naar au pair meisjes
is alleen daarom zo groot.
Meisjes die een jaartje naar het
buitenland gaan en als au pair een
onderdak vinden, doen goed zich
Bij de foto's:
1. Een net jurkje voor als je eens
„uitgaat Model: Pierre Billet.
2. Gemakkelijk te wassen kleding,
dito onder- en nachtgoed dat je
desnoods op je eigen kamer in de
wasbak kunt doorslaan. (Nacht
hemdje van effen en bedrukte stof.
Violine).
Zulke dingen, al zijn ze dan ook
geen regel, gebeuren. Net zo goed
Laat de au pair bedenken dat
men haar niet in huis haalt omdat
men haar zo aardig vindt of een
jong meisje (een willekeurig jong
meisje) om zich heen wil hebben.
De vérhouding familie/au pair is
een kunstmatige en onlogische ver
houding. Het meisje dat tenslotte
geen dochter is en ook niet wil zijn,
wordt ineens gebombardeerd tot
„lid van het gezin" zonder dat er
enig natuurlijk verband tussen
haar en dat gezin bestaat en ieder
een weet dat ze straks als een
vreemde heen gaat zoals ze als een
vreemde gekomen is. Niets anders
dan het werk dat het meisje in
huis doet bindt de beide partijen
en bracht ze samen. Het kan de
verstandhouding daarom alleen
maar ten goede komen indien de
voorbereidende correspondentie zo
eerlijk en duidelijk mogelijk is. En
het zal het meisje misschien een
teleurstelling besparen wanneer ze
van te voren weet in welke ver
houding ze tot de familie zal staan,
wat haar werk is en hoeveel uren
werk er van haar gevergd worden,
hoeveel ze vrij zal zijn en wanneer.
Het zal haar ten goede komen
wanneer ze correcte Informatie
geeft, de dingen niet mooier of an
ders doet schijnen dan ze zijn. En
dat ze zich, wanneer ze eenmaal
in het gezin is, gedraagt overeen
komstig haar tijdelijke status, die
van gast of huishoudelijke hulp
zonder meer.
Het meisje heeft net als mevrouw
bepaalde verplichtingen. Als gast of
dochter gaat ze er niet stiekem
van door, ontvangt ze geen vrien
den achter mevrouw's rug en rod
delt ze niet met andere au pairs
over wat er in huis gebeurt daar
mee verlaagt ze zich tot het dienst
meisjesniveau waarvoor ze zich te
goed voelt en beschaamt ze het
De kleding
Een bijkomstig detail nog tot
slot: wat neem je mee als je vol
verwachting de grote stap waagt?
Je gewone, normale kleding Sen
net jurkje voor als je eens uitgaat.
Iets uitgesproken gekleeds heb je
tien tegen een niet nodig en als je
toevallig in een van de schaarse
uitzonderingsgevallen verzeild
raakt, dan kan moeder altijd wel
snel genoeg je cocktail jurkje of je
avondjapon oversturen. Belangrij
ker is dat je dingen meeneemt
waarmee je je zakgeld (dat veel
mag lijken, maar niet veel is) kunt
ontzientoiletbenodigdheden voor
de hele periode, van zeep tot een
home-permanent, al je schoenen
degelijke gezoold en gehakt. Neem
vooral kleding mee die je gemakke
lijk zelf kunt wassen, zodat je de
post chemisch reinigen van je bud
get kunt schrappen. Als je een pan
talon bezit, bestem die dan voor
het werk: en je zult je uitgaven
aan nylons gedurende tien maan
den sterk kunnen reduceren. Neem
wol en naalden mee als je breit
puzzelblaadjes als je van puzzlen
houdt. Vergeet je wekkertje niet
voor het geval je er geen wordt ver
schaft. Pak je zakwoordenboekje in
maar neem geen kilo's leesmateriaal'
mee: de familie zal je zeker wel
een boek willen lenen en de kran
ten afstaan. En kranten zjjn nu
eenmaal een goed medium om de
vreemde taal te leren aanvoelen en
ze verschaffen je een woordenkeus
die meer omvat dan huishoudelijk
gerei en etenswaren.
J.V.
