Tweemaal Elke
SCHOLIEREN
Twistrage taant, tango troef in Rome
Slaafs ouderpaar
ging gebukt onder
kinderdictatuur
KRIS-KRAS
TE PAS EN
TE ONPAS
Zelf film maken: I OSCAR VOOR
'-im
droom van vele jongeren
in Engeland een leervak
f t
JEUGDFESTIVAL
VELP: VOOR HET
EERST OOK JAZZ
„Jackie twist toch ook niet?'
Stel je voor! Een meisje van twaalf en haar broertje, dat nog tien
moet worden, zitten samen met hun ouders in de huiskamer. Vader
leest een boek en moeder breit een truitje voor haar vriendin. Het
meisje draait haar hoofd om, kijkt op de klok die half tien wijst en zegt:
„Naar bed jullie!" De man kijkt zijn dochter smekend aan: „Nog even
dit hoofdstuk uit„Geen sprake van, naar bed", snauivt het kind.
Gehoorzaam slaat vader het boek dicht en moeder bergt haar breiwerk
op. Als ze naar bed zijn, staat het ventje op, schenkt de twee glazen nog
eens vol met whisky en steekt een sigaret op
Je kunt het je haast niet
voorstellen. En toch is het ge
beurd. In Wimbledon.
Alle vier 1 de ouders en
twee bazige kinderen moes
ten niet zo lang geleden voor
de kinderrechter verschijnen.
..Het summum van ongehoor
zaamheid". Zo betitelde een vrou
welijke ambtenaar van de kinderbe
scherming te Londen het optreden
van de twee .tirannetjes". Behalve
het feit, dat zij bepaalden hoe laat
hun ouders naar bed moesten, ver
boden zij het de vader in dezelfde
kamer van zijn echtgenote te slapen.
De slaafse ouders verklaarden
voor de kinderrechter te Wimble
don, dat ze thuis niets in te bren
gen hadden. De kinderen gingen
alleen dan naar school, wanneer ze
er zelf zin in hadden. Geen wonder
dat ze de helft van hun lessen
misten.
Het meisje zowel als de jongen
dronk bier en het kwam wel voor,
dat zij naar nog sterkere dranken
grepen.
„Dat mijn zoontje dronk, meneer
de kinderrechter, vond ik niet 7.0
erg, maar weet U, dat hij zoveel
rookte, dat vond ik verschrikkelijk",
zei de moeder, „van alles heb ik ge
probeerd om hem van die vreselijke
gewoonte af te helpen, maar niets
baatte". Het verlangen van de jon
gen naar nicotine was zo hevig, dat
hü zijn vader diens sigaretten af
pakte.
De verstandige kinderrechter be
sloot de lievelingetjes voor onbe
paalde tijd een ander onderdak te
verschaffen.
De vader verklaarde na de zitting
van het hof opgelucht: „Gelukkig,
vanavond kan ik eindelijk eens net
zoveel roken als ik zelf wil". De
eerste avond die ze samen thuis
doorbrachten was lang, zeer lang.
Niet voor drie uur gingen ze naar
bed.
Toch zoekt de moeder de oorzaak
van deze kinder-dictatuur niet al
leen bij haar spruiten„Het is waar
schijnlijk allemaal mijn schuld", zei
ze, „ik heb de kinderen nooit ge
slagen toen ze klein waren".
Peter wist het beter. Peter is een
18-jarige Brit en hij wist het be
ter dan de Encyclopedia Britan-
annica. In een tv-quiz kreeg hü
als duizend pond sterling vraag:
„Wanneer deed een Everton-elf-
tal voor het eerst mee aan een
wedstrijd in de tweede divisie?"
Peter zei: „In het seizoen 1930—
'31". Maar op de antwoordkaart,
ingevuld door de Encyclopedia,
stond '31"32. Peter kreeg de
duizend pond niet, althans toen
met. Een paar dagen later wel,
toen een woordvoerder van de
studio nadat honderden kij
kers uit het land hadden opge
beld moest verklaren, dat Pe
ter het toch beter had geweten.
Van de Belgische zingende non
soeur Sourire is het eerste gram
mofoonplaatje in ons land uit
gebracht.
Voor haar opnamen met eigen
chansons bestaat reeds een goede
belangstelling. Haar „fans" vin
den het alleen jammer, dat Zus
ter Glimlach niet mag worden
gefotografeerd en niet in het
openbaar mag optreden.
Zaterdag 21 april 1962
Het filmsterretje Elke Sommer ook wel de Duitse B.B.
genoemd heeft vijf jonge leeuwen gedoopt, die anderhalve
maand geleden zijn geboren in Circus Krone in München. De
welpen heten Sonja, Kairo, Tarzan. Menelik enElke. Op
de foto ziet U Elke met Elke. beiden met dezelfde mimiek.
ZELF een film maken: de droom van vele jongeren in Neder
land. In Engeland is men verder: daar is wat in ons land nog
lang een droom lijkt te zullen blijven al ettelijke jaren werkelijk
heid. Het maken van films heeft op vele Britse scholen zelfs een
vaste plaats op het lesrooster en elk jaar wedijveren de beste
scholieren films met elkaar in een landelijke wedstrijd, die wordt
georganiseerd door het nationaal onderwijzers verbond.
Dit jaar is de „Oscar" voor
beneden-de-zestienjarigen naar
de leerlingen van de Cornwell
Secondary Modern School in
het Londense East End ge
gaan. Hieronder wordt verteld,
hoe de jongens van deze school
„Scramble", hun winnende rol
prent, maakten.
.Scramble" Is een zwart-wlt-film
ran twintig minuten, die vertelt
ran een groep scholieren van
twaalf en dertien jaar, die in con
flict komt met twee oudere nozems,
die uiteindelijk smadelijk sparte
lend in een vennetje terechtkomen.
In dit vrij simpele, maar zeker niet
onamusante verhaal speelt een
vliegtuigmodel (dat wordt geroofd
en heroverd) een belangrijke rol.
De jongens die Scramble
maakten zijn allen tweedeklassers
van de secondary school (te ver
gelijken met onze li.b.s.), met uit-
tondering van de twee nozems die
van de vierde klas waren „ge
leend". Dit is hun eerste film.
De jongens hebben wel reeds twee
Jaar les in film- en televisiebeoor
deling gehad. Op de Cornwell
School vormt „screen education",
roals dit vak heet, een vast onder
deel van het lesrooster: een uur per
week in alle klassen. Dat de scho
lieren bij het maken van hun film
dankbaar van deze lessen hebben
geprofiteerd, spreekt vanzelf.
Eigenlijk was er niet één verhaal,
dat iedereen geheel beviel. Daarom
werd er een ploeg van tien jongens
jevormd, die in alle verhalen die
>r de film waren geschreven, ging
•hiften. Uit het één pikten zij een
lee, uit het ander een voorval en
bouwde men na vele uren van
iscussie uit al deze fragmenten
iet verhaal op voor „Scramble".
Maar dit was nog maar het begin.
Het verhaal moest vervolgens „ver
taald" worden in filmbeelden. Een
[volledig draaiboek met meer dan
'weehonderd opnamen werd ge
naakt. Bijna elke scène, beweging
jen camera-opstelling werd tevoren
'astgelegd. Hierna werden de
icteurs uitgezocht en konden de
[opnamen beginnen.
De filmploeg bestond uit onder
nderen een regisseur en zijn
assistent, drie camera-jongens, twee
jongens voor het maken van de
onderschriften, een jongen voor de
requisieten, twee elektromonteurs
en twee jongens voor de montage
van het filmmateriaal.
De jongens van de Cornwell
School zijn zo fortuinlijk, dat zij
zeer goed materiaal hebben om mee
te werken: een Zwitserse camera,
een Britse lichtmeter en verlich-
tingsapparatuur en een Duitse
statief met viewer. De regisseur be
schikte ook over een grote megafoon
geleend van de sportleraar die
groot nut bewees bij de „massa
opnamen". Wanneer een beweeg
lijke camera-opstelling nodig was,
gebruikte men de laadbak van de
bestelauto van de filmleraar. Het
dak van de auto diende voor hoge
camera-opstellingen.
Massa-scènes
De massa-scènes in de open
lucht bleken de moeilijkste te zijn.
De in het nauw gedreven jeugdige
regisseur merkte, dat het de
nodige problemen met zich mee
brengt, wanneer men moet wer
ken met 2If schooljongens, die met
de fiets in volle vaart over een
grasveld stuiven. De fietsers had
den vaak een aanloop van onge
veer 800 meter nodig op het ruwe
terrein, teneinde op voldoende
snelheid in het zicht van de
camera te komen. Op zo'n manier
kan een uur filmen zeer uitputtend
zijn. En toen de regisseur op een
keer, in zijn streven naar perfectie,
een bepaalde scène tweemaal zon
der en driemaal met draaiende
camera's liet overdoen, verloor het
filmen voor sommige acteurs wel
iets van zijn glans. Zij lieten dat
de regisseur wél weten en niet in
salontaal.
Een andere moeilijkheid was, dat
de noodwoningen die in de film
voorkomen, in de tijd dat er opna
men werden gemaakt in opdracht
van de plaatselijke overheid werden
afgebroken. De filmers moesten
ervoor zorgen met hun produktie-
schema voor te blijven op de slo
pers. Op een gegeven moment ech-
De jongens die de filmonderschriften verzorgen plegen hier
overleg met hun mede-scholieren die belast zijn met de
rekwisieten.
(Foto Unesco)
ter arriveerde de filmploeg bU de
schuilplaats van de booswichten uit
de film om tot de ontstellende ont
dekking te komen, dat deze schuil
plaats er niet meer was. Gelukkig
ontdekten zij op niet al te grote
ff \LI K'"f f.;' ,'V: V
i\ - jr j
m
afstand een huls, dat er vrijwel
eender uitzag en alleen als men
heel scherp oplet kan men in het
eindresultaat ontdekken, dat voor
de opnamen twee huizen zijn ge
bruikt.
De regisseur van
„Scramble" en
leden van zijn
filmploeg zien
we hier bezig
met het opne
men van een
straatscène.
Achter de hek
spijlen de twee
nozems(ge
leend van een
hogere klas), die
aan het eind
van de film na
een woest ge
vecht met de
scholieren in
een modderig
vennetje belan
den.
Alle films die door
Engelse scholieren zijn
gemaakt, zijn zonder ge
luid, zodat toeschouwers
in welk land dan ook met
plezier er naar kunnen
kijken. „Scramble" en
vele andere scholieren
films kunnen worden
aangevraagd bij het Bri
tish Film Institute in
Londen.
In de modder
De populairste opname was die
van de twee nozems, wanneer zij
languit in het meertje vallen, het
populairst zelfs by de betrokken
jongens zelf, want zij waren zich
zeer sterk bewust van het offer, dat
zij brachten. Beiden vonden het
maar beter van te voren niets tegen
hun moeders te zeggen en daarom
moesten zij, zonder dat hun ouders
het wisten, handdoeken en een
verschoning uit huis smokkelen.
Om de zaak nog Ingewikkelder te
maken bleek de bodem van het
meertje bedekt met een dikke laag
kwalijk riekende modder. Nadat zij
echter de film hadden gezien,
waren zelfs de moeders bereid toe
te geven, dat het „offer" van hun
zoons de moeite waard was geweest.
Het klaarmaken van het verhaal
en het draaiboek voor „Scramble"
kostte twee maanden, de opnamen
werden gemaakt in één maand en
het monteren .een zeer belangrijk
en moeizaam karwei, vergde nog
eens drie maanden.
Vanzelfsprekend waren alle jon
gens verrukt over het succes van de
film verscheidenen van hen ver
schenen daardoor voor de televisie
maar het maken zelf van de film
verschafte hun toch de meeste op
winding en pleizier en velen van
hen werken al weer aan een nieuwe
film, die als titel draagt „Night
mare" (Nachtmerrie).
Het jeugdfestival in Velp, een
jaarlijkse ontmoeting tussen jeugd,
kunstenaars en kunst, zal deze
zomer worden gehouden van 27
augustus tot en met 1 september.
Het festival is, zoals bekend, be
stemd voor leerlingen van de hoog
ste drie klassen der middelbare
scholen, da leerlingen van de eer
ste en tweede leerkring van de
kweekscholen en voor die van de
sociale academies.
Het wordt georganiseerd door het
centraal bureau Wikor <Werk- en
Informatiecentrum voor Kunst ten
dienste van het Onderwijs aan de
Rijpere Jeugd).
Het programma vermeldt weer
discussies met vele kunstenaars en
bezoeken aan musea en ateliers,
's Avonds worden er bezoeken ge
bracht aan de schouwburg. De
Nederlandse Comedie zal voor de
jongeren „Een midzomernachts-
droom" opvoeren en de Nieuwe
Komedie brengt „De geschiedenis
van de soldaat". De muziekavond
wordt verzorgd door het Gelders
Orkest onder leiding van Charles
de Wolff, dat een gevarieerd klas-
siek-modem repertoire ten gehore
zal brengen. Het danspaar Susana
Y José zal optreden en op de flim.
avond worden speelfilms en docu
mentaires vertoond, een ervan mis
schien voor de eerste keer in ons
land.
Dit jaar Is op het programma op
verzoek van de jeugd ook een
plaatsje ingeruimd voor de jazz.
Waarschijnlijk *al de combo van
Ruud Jacobs voor deze muziek
zorgen.
Er komt weer een tentoonstelling
van schilder- en beeldhouwwerk.
Kunstenaars uit deze sector die be
reid zijn met de jongeren te dis
cussiëren. zijn onder meer Paul
Citroen, M. C. Escher, Auguste
Manche. R. W. D. Oxenaar, Aat
Verhoog en J. G. Wertheim.
Over de architectuur zal worden
gesproken door Jan Plet Kloos en
G. F. Groosman, de letteren worden
vertegenwoordigd door Hella Haas-
se, Ad den Besten, Karei Jonck-
heere, Gabriel Smit en Johan v. d.
Woude. Gesprekpartners uit de
toneelwereld zijn onder andere
Elisabeth Andersen, Hans Tiemeyer
en Erik Vos. Ook vele kunstenaars
op het gebied van de muziek, de
film en het ballet zullen de reis
naar Velp maken om met de deel
nemers te praten.
Het festival wordt geopend door
Anton Koolhaas.
De twistrage is in Rome aan
het tanen. Het is de tango die
het daar wint van de nieuwste
dans. Eigenaars van nachtclubs
hebben verklaard, dat de anti-
twistactie begonnen is door en
kele acteurs, die het niet konden
verkroppen, dat de twist-atle-
ten bij de meisjes meer succes
hadden dan zij.
Het verhaal gaat, dat toen
een twister in een Romeinse
nachtclub, die de laatste tijd
door de acteurs steeds meer
werd gemeden, zijn jasje uit
trok om het publiek een nog
uitbundiger twist voor te zet
ten, 'ij werd uitgefloten. Dat
betekende het keerpunt. De
volgende avond speelde het or
kest tango's. Als een lopend
vuurtje verspreidde het nieuw
tje zich door de stad en nog de
zelfde avond was het weer even
druk als vroeger in deze nacht
club.
Volgens Romeinse bladen is
de opmars van de tango in Italië
nu niet meer te stuiten.
van Tommy Dorsey en Glenn
Miller hebben gespeeld.
„De mensen houden elkaar
niet vast terwijl zij twisten. Hoe
kan dat nou een dans zijn?" al
dus Brecker, die deze „heup-
gymnastiek" in zijn etablisse
ment, die wekelijks door meer
het als een tovermagneet, in
dien men voor een café in het
hart van de stad een bord
plaatste met het woord „twist"
er op. De laatste tijd zijn er
aanwijzingen, dat een derge
lijke reclame steeds minder vat
op de mensen krijgt".
Ook in Amerika trouwens,
de bakermat van de twist, gaan
al stemmen op tegen de nieuw
ste modedans. Een van de anti
twisters daar is een zekere Lou
Brecker, de directeur van een
van de grootste dancings in
New York, waar in vroeger
jaren beroemde orkesten als die
dan 10.000 personen wordt be
zocht, heeft verboden. „Voor
zover ik weet, is nog niemand
woedend uit mijn dancing weg
gelopen omdat het niet is toe
gestaan te twisten".
Brecker gelooft, dat de twist
spoedig tot het verleden zal
behoren. „Een tijdlang werkte
Volgens Brecker zijn er di
verse redenen waarom de twist
spoedig aan populariteit zal in
boeten:
„Men kan niet twisten op goe
de muziek, gespeeld door een
goed orkest. De vroegere
actrice Ginger Rogers, die in
de veertiger jaren het bio
scooppubliek heeft bekoord
met haar dansen, zegt dat
het onmogelijk is".
Verscheidene mensen hebben
bij het twisten verwondingen
opgelopen, die, volgens een
arts hier. erg veel lijken op
de verwondingen die men bij
een voetbalwedstrijd kan op
lopen."
JEnkele mensen die hoog op
de maatschappelijke ladder
staan, hebben onlangs in
mijn zaak een wij-twisten-
niet-partijtje" gegeven. Het
succes was enorm. En zegt
u zelf: mensen die zichzelf
respecteren, twisten niet.
Jackie Kennedy twist toch ook
niet?"
