Mexicaanse matador riskeert
zijn leven in stierengevecht
raar-
Deining in het bloembollenvak
over houdbaarheid van tulpen
Wereldzeeën zonder
slingerende schepen
Arthur Miller met
Inge Mörath gehuwd
Andere beoordelingswijze
wordt overwogen
CHALET
KAAS
VOETGANGERS:
IN DE GROOTSTE ARENA TER WERELD
Goed nieuws voor landrot
Lumpiableef
rustig
Helpers
Toeristen slachtoffer van
lucratieve windhandel
Het gevecht
Zijn voorvaderen, afkomstig
uit huidig deel van Polen,
droegen de naam Mahler
Secretaresse
ivilcle wat
jonger zijn
'richt 1 maart 1860
Zaterdag 7 april 1962
^4Er is ..een prachtige deining" in
bloembollenvak ontstaan, door-
tot enkele heren zich hebben ver-
jJtout aanmerkingen te maken op de
Afloudbaarheid van het tulpensorti-
Mient. Ze hebben er meteen maar de
^öbnclusle aan vastgeknoopt, dat de
jó Methode waarop het bloembollenvak
jt$|e tientallen, of zijn het honderden
Eeuwigheden ontvangt, verouderd
pajn. „We moeten een instituut krij-
ajfcn, dat al die nieuwigheden een
of wat probeert, onder normale
taktische omstandigheden, en er
n nog een rapportje over schryft.
in weten we wat", aldus deze nog-
g J vooraanstaande lieden. Ze hadden
iet zo goed een kneedbom in een
ergaderlng van de beoordelingscom
missie kunnen gooien, de veront-
j/aardiging zou even groot zijn ge-
Veest. Er zijn, naar wy hebben ver-
lomen, binnenshuis al harde woor-
•Jen gevallen tussen voor- en tegen-
Wötanders.
Men mag, en dat moet men eigen-
|)k bij ieder artikeltje dat men over
floembollen leest, noqit vergeten, dat
Jichtig tot negentig procent van ex-
jrteurs en kwekers van enig formaat
jeer degelijke zakenmensen zijn. De
-ekers hebben zelfs veertig jaar ge
en eigen keuringsdiensten inge-
rjld. Soms zijn ze precies op het
lietluttige af, voor buitenstaanders
jan. Maar ze kennen de gevaren van
le geringste verwaarlozing van hun
jrodukt.
Hoe is het dan mogelijk, dat er de
..laatste tijd voortdurend aanmerkin-
Nren op zoveel zaken worden gemaakt?
vermoedelijk moet de oorzaak gevon
den worden in een verkeerde hou
ding van vooral de kwekers en een
poep exporteurs. Zij zijn producenten
Jn redeneren hoofdzakelijk vanuit
,t standpunt. Het ongeluk is, dat
..le exporteurs leveren aan óók pro-
lucenten, de mensen, die uit de bol-
•n de bloemen trekken.
iSi Daartegenover staan zakenmensen,
Vooral die op Amerika exporteren,
die daar kennis hebben gemaakt met
bieen markt, welke typisch is afge
stemd op de kopers. Zij zien daar hun
export afnemen en zijn gaan zoeken
paar de oorzaken. Hun ondervindin-
gen worden de laatste jaren gesteund
^oor marktonderzoekingen. Men
Bnoet volgens hen veel meer rekening
gaan houden met de wensen vaü de
bloemen- en bollenkopende mensen.
ij De bestaande toestand is als volgt:
(■Een kweker krijgt door kruising of
«door een natuurlijke verandering op
het veld, een zgn. verloping, een
nieuw ras. Hij teelt dit een aantal
jaren door om te zien of het wat is.
lfeij probeert of het zich laat forceren
len als alles vrij aardig naar zRn zin
..is gaat hR „geldmaken". De gemak
kelijkste weg is om zijn bloemen op
de bloemenkeuringen in Haarlem te
llbrengen. Een speciale commissie voor
'nomenclatuur (naamgeving) bekijkt
de nieuwigheid, waarbij moet staan
i-
Advertentie
turnt
KOSTELIJK!
ALPENMELK
IN ÉÉN DOOSJt
VAN 170 GRAM
FIJNPROEVERS
(KIEZEN DUS
STEEDS
Imp. J.C. N. Beering Amsterdam
of deze op een bijzondere wijze be
handeld is. Er wordt op gelet of de
aanwinst inderdaad iets nieuws is.
Wil men een getuigschrift krijgen,
dat hij goed broeit dan moet men
twee jaar een beoordeling aanvragen.
De winner kan een getuigschrift voor
de broei krijgen, een getuigschrift
van verdienste als plant en bloem
erg mooi zijn en later zelfs een ge
tuigschrift eerste-klasse.
Men weet dan in feite nog niets.
Men weet niet veel meer dan men in
Haarlem ziet. Wel staan de behan
delingen er bij, maar er zijn onder
die winners van nieuwigheden ware
kunstenaars, die hun eigen ge
heimpjes hebben. Formeel is dus al
les in orde, de behandelingen staan
inderdaad zeer summier aangegeven,
maar wat er verder gebeurt is niet
na te gaan.
Die bloemen moeten echter ver
kocht worden aan „het publiek". Als
er na vijf tot tien jaar eindelijk een
dusdanige hoeveelheid is gekweekt,
dat de export de bollen tegen een
redelyke prijs aan zijn klanten-
broeiers kan aanbieden gaat een
kwantum de wereld in. De broeiers
moeten zelf ontdekken of het ras ook
onder andere dan de laboratorium
achtige omstandigheden bij de win
ners net zo goed is te forceren. Dan
krijgt het volslagen argeloze publiek
het voorgezet en dat moet dan maar
ontdekken of de bloemen voor het
vele geld voldoende plezier opleveren.
Daar wringt de schoen. Er komen
ook wel teleurstellingen voor en dat
moet worden voorkomen. Dan drup
pelen de gegevens weer terug naar
het bloembollenvak, dat moet gaan
beslissen of het ras groeit, niet vat
baar is voor ziekten en nog vele an
dere zaken. Dus goed is om door te
telen. Een onmogelijk lange en kost
bare weg.
De gehele gang van zaken is een
kwestie van producenten. De „op-
standigen" willen daarin verandering
gebracht zien. Ze zijn er van over
tuigd, dat de commissies voor no
menclatuur byzonder goed werk heb
ben geleverd. Voor de producenten.
Nu men meer en meer rekening zou
moeten gaan houden met de kopers
zouden zij dus van elke nieuwigheid
een rapport gemaakt willen zien,
waarin een groot aantal gegevens te
vinden zal zijn. Onder meer, die over
de houdbaarheid. Tulpen en trou
wens alle bloemen moeten nogal wat
doorstaan voor ze in de huiskamer
pronken. Ze moeten, nadat ze bij de
broeier zijn gesneden zo sterk zijn,
dat de koper er minstens een week
plezier van heeft. Transport- en ver-
kooptyd moeten dus ook bij de houd
baarheid worden bekeken.
Het ongeluk wil, dat er zoveel soor
ten tulpen zijn dat ieder met gemak
een hoeveelheid bijzonder sterke en
de tegenstander eenzelfde of zelfs
grotere hoeveelheid „gaat -wels" en
N.S.-ilienstbetoon
kousenautomaten
Een nieuwe vorm van dienstbe
toon van de Spoorwegen: een kou
senautomaat. De N.S. hebben ge
hoor gegeven aan klachten van
(uiteraard) het vrouwelijk reizend
publiek. Dikwijle komen dames met
ladders in de kousen op stations
aan, ladders tijdens de reis opge
lopen. Het idee was afkomstig van
een jonge dame uit Zaandam, die
de N.S. een briefje schreef en
voorstelde in de stations automaten
te plaatsen. De Spoorivegen hebben
nu drie stations in Nederland voor
een dergelijke automaat aange
wezen. De primeur gaat naar
Amsterdam, Bussum en Hilversum.
Het ligt in de bedoeling ook
andere stations, waar kennelijk
dames met ladders in de kousen
arriveren, deze „vormen van
dienstbetoon" op te hangen.
Advertentie
zwakke kan noemen. En dat wordt
dan nu op grootse wijze gedaan.
Wy hebben Intussen vernomen, dat
de commissie voor nomenclatuur de
mogelijkheden van een andere wijze
van beoordeling overweegt. Het laat
ste woord is er nog lang niet over ge
zegd. Hoewel, bloembollenkwekers en
zelfs exporteurs mogen dan eniger
mate met behoudzucht behept zijn,
ze kunnen soms enorm hard van sta
pel lopen. Men beseft terdege In dit
vak, dat uit de botsingen van de
meningen de waarheid naar voren
kan springen. Men laat ze graag bot
sen.
variaties: Rijstebloem Bordklaar Tarwebloem Tarwegries
Even lachen 0111
een leugen.
De verstrekking van vlees en boter
in Oost-Duitsland wordt op medisch
advies beperkt omdat „wij er meer
van gebruiken dan het gemiddelde
verbruik in de wereld", zo meldt het
Oostduitse blad „Der Weg".
Intussen maken Westduitsers, die
familie in Thüringen hebben bezocht
melding van een ernstige voedsel
schaarste. Vlees was hier en daar
niet te krijgen. Aardappelen waren
schaars
Het is verbode*- olnnen dertig me
ter van een zebrapad over te steken
(Van onze correspondente Marion Laudy)
„Negentig pesos per plaats," zei de man die mijn taxi-portier
opende, toen ik op het laatste nippertje voor het begin van het
stierengevecht op de Plaza Mexico arriveerde. Nu is negentig
pesos ongeveer 25 gulden, maar daar het stierengevecht in
Mexico, zoals toeristen gauw wordt bijgebracht, „de enige ge
beurtenis is waarmee men op tijd begint", betaalde ik zonder
een spier te vertrekken en werd naar een plaats gebracht aan
de zonkant van de arena die achteraf slechts vier gulden
bleek te kosten
Doch al doende leert men.
En men leert, dat behalve de
lieden die aldus een lucratief
plaatskaartenhandeltje drijven
met onschuldige toeristen, ook
de „aficionado's" (liefhebbers
van het stierenvechten) hun
kaartjes op het laatste ogen
blik van de hand doen, wan
neer zij geloven dat de gevech
ten die middag niet goed zul
len zijn. Het beste is om
tenminste een half uur van
tevoren in de arena te zijn.
Mexico heeft de grootste arena
ter wereld, met 50.000 zit
plaatsen.
Dat stierengevechten hier klok
slag vier beginnen en geen secon
de later, hangt dunkt me, mede
samen met de geweldige spanning
waarin de stierenvechters zich be
vinden. Zy mogen dan zo'n 50.000
pesos (ongeveer 15.000 gulden) ver
dienen voor het bevechten en do
den van twee stieren op één mid
dag, maar, anders dan menige te
genstander van het stierenvechten
De Amerikaanse marine heeft sinds enkele jaren met succes
een systeem toegepast om het slingeren van zeeschepen tegen te
gaan, het „flume stabilization system". Het geheim van dit
systeem is een watertank, ergens in het schip aangebracht. De
bijzondere vorm van de tank heeft een stabiliserend effect: het
slingeren van het schip wordt tot een minimum gereduceerd.
Dr. John J. McMullen uit New York, een deskundige met inter
nationaal gezag (hij is eredoctor van de Technische Hogeschool
te Zürich) heeft dezer dagen in de zeegang-tank van het scheeps
bouwkundig-proefstation te Wageningen gedemonstreerd, dat dit
stabilisatiesyste^m ook voor commerciële doeleinden bruikbaar is.
Op laboratoriumschaal van het
22.000 ton metende Griekse passa
giersschip „Lumpia" slingerde met
een lege tank hevig heen en weer op
de kunstmatige golven en met volle
tank gedroeg het zich uitermate
rustig.
Het stabiliserend effect berust op
een vrij eenvoudig beginsel. De tank
bestaat uit twee of meer kamers, met
elkaar verbonden door nauwe gangen.
Het water in de tank wil de slinge
rende beweging van het schip volgen,
doch wordt belemmerd door de nau
we gangen.
Het water loopt 90 graden in een
fase achter en dempt zo de slinge
rende beweging. Deze wordt onder
normale omstandigheden met 85 pro
cent verminderd. Het effect van hoog
in het schip geplaatste tanks is gro
ter dan van tanks die laag zijn ge
plaatst. Veel laadvermogen kost de
plaatsing van tanks niet. Het verlies
aan laadruimte varieert van 0,5 tot
2,5 procent.
Het varen op passagiersschepen, met
zulke stabilisatietanks uitgerust,
wordt een veel groter genoegen (het
aantal zeezieken zal er waarschijn
lijk door verminderen). Nog spreken
der is het effect op weerschepen en
op schepen, die raketten opsporen, zo
als de Verenigde Staten In gebruik
hebben.
Radar en over het algemeen alle
boordinstrumenten zijn op een gesta
biliseerd schip veel betrouwbaarder.
Het doen van waarnemingen op weer
schepen en hydrografische schepen
kan op deze manier worden geper
fectioneerd. Behalve de Amerikanen
passen ook de Canadezen het systeem
toe. bijvoorbeeld op ijsbrekers en
veerboten. Ten opzichte van het reeds
veel toegepaste vin-stabilisatiesy
steem heeft het tanksysteem ook het
voordeel, dat het geen onderhoud ver
eist.
Dat de Amerikanen de zeegangs
tank te Wageningen hebben uitgeko
zen voor deze demonstratie bewijst,
dat dit proefstation nog steeds een
voorsprong heeft op andere soortge
lijke laboratoria in de wereld. Ver
tegenwoordigers van rederyen uit de
Verenigde Staten en Canada woon- i
den de demonstratie by en er waren
ook vertegenwoordigers van scheep- j
vaartmaatschappijen uit verscheidene
Westeuropese landen.
denkt, zij riskeren er ook hun le
ven mee.
Want niet alleen de matador,
maar ook de stier waarmee hij te
doen krijgt, is (gedurende de vier
jaar dat het dier in een speciale
veefokkerij van het goede der aar
de geniet) beproefd op zyn vech
terskwaliteiten. Geen stier komt in
de arena, of hij moet van tevo
ren durf en moed om aan te val
len hebben getoond. Deze stieren
hebben alleen nooit met een mens
gevochten. Vandaar dat de taak
van de matador, wiens behendig
heid moet opwegen tegen de kolos
sale kracht van de stier (gemid
deld gewicht 500 kilo), vooral be
staat in het doen concentreren
van de stier op de rode doek, als
zou die doek het feitelijke gevaar
voor de stier opleveren en niet de
vechter zelf.
De stieren worden een dag of
drie voor het gevecht twee stie
ren voor ieder van de drie mata
dors naar de kraal naast de
arena gebracht. Omstreeks noen-
tijd komen vertegenwoordigers der
matadors loten trekken voor de
volgorde, waarin de stieren door
de matadors zullen worden bevoch
ten.
Maar terwyl de stieren de uren
voor het gevecht rustig doorbren
gen, hebben de matadors met hun
zenuwen te kampen. Ze brengen
de ochtend zo kalm mogelyk door
en eten niet veel.
Een paar uur voor het gevecht
komen enkele helpers om hen bR
de „ceremonie" van het aantrek
ken van hun kostbaar uniform te
helpen. Dit geschiedt volgens een
vast „ritueel", welke toevalligheden
die als slechte voortekens kunnen
worden aangeduid, zoveel mogelyk
uitsluiten. Vandaar dat dit aankle
den waarbij ook het aanhech
ten van een kunstvlechtje hoort,
dat des stierenvechters kenmerk is
en tevens zijn schedelbasis be
schermt langer dan een uur
duurt.
En wie de stierenvechters gedu
rende de laatste minuten voor het
gevecht kan observeren, wordt ge
troffen door het contrast tussen de
rumoerige, fleurige en zich snel
vullende arena en de stilte van de
ruimte waar zij wachten achter de
„puerta de cuadrillas", de poort
van de helpers. Want iedere vech
ter heeft zijn eigen helpers: die
met capes de stier moeten aflei
den; de „banderillos", die kleine
speertjes in de nekspier moeten
plaatsen; twee „picadores", man
nen met een houten lans op een
geblinddoekt en beschermd paard,
die de korte stalen punt op een
bepaalde manier even in de nek
moeten duwen, opdat de stier daar
na de kop lager houdt; en een ver
trouweling, die het combinatiewerk
doet.
Aan de gespannen of Ingekeerde
uitdrukking van de stierenvechters,
aan hun zwijgen en aan hun zwij
gende, meest vertrouwde, helper
naast hen. ziet men wat er in hen
omgaat. Bijna ieder van hen gaat
even naar de kleine kapel, terzij
de van de kleedkamers. Voor het
beeld van de Mexicaanse patrones,
de maagd van Guadeloupe, bran
den kaarsen voor ieder van de
vechters. Schuin achter de kapel
ligt het hospitaal, waar een mo
derne operatiekamer is ingericht
en twee dokters het verloop van
de gebeurtenissen afwachten.
Eén minuut voor vier stellen de
matadors, elkander succes wensend,
zich schouder aan schouder voor
de poort, op, vanwaar zij achter
de „aguacil" een man te paard
(in Spaanse kledij uit de 17de
eeuw), die reeds aan de spelrech-
ter om toestemming voor het ge
vecht heeft gevraagd in optocht
met hun gevolg door de arena
trekken. Naast de rechter zitten
de adviseurs, de trommelslager en
de trompetter, die de veranderin
gen in het spel aanduiden.
Dit spel, wat mèt een goede ma
tador soms verbazend snel kan
verlopen, kan verdeeld worden in
een „ouverture" en drie daarop
volgende fasen. Bij de ouverture
bestudeert de matador opzij de
binnenhollende stier, ziet hoe hij
aanvalt, of hij gevaarlijker met de
ene dan met de andere hoorn
werkt, hoe de horens staan, of hij
springerig is of recht op zijn doel
afgaat. Gedurende deze beginpe
riode laten de helpers met hun
capes de stier heen en weer dra
ven. Komt de matador tevoor
schijn, dan houdt hij zijn cape in
beide handen en moet de stier ra
kelings langs zich laten lopen. De
passen daarbij uitgevoerd, heten
„veronicas", die hij moet beëindi
gen met een zwaai van de cape
om zichzelf heen, waardoor de
stier tot stilstand wordt gebracht
en de vechter op die manier zijn
rug naar hem toe kan keren.
De „picadores" ryden nu binnen
en terwyl de stier een met een
dikke moltondeken beschermd
paard aanvalt, geeft de picador
een korte lansstoot van 2 cm
diepte in de nek. Als ondanks die
stoot de stier moedig blijft aan
vallen en terugvecht, krijgt hij
een evenhard applaus als de vech
ters.
Soms valt een paard en ruiter
neer onder de aanvallen en de hel
pers met rode capes leiden de
stier direct af. Hierna moeten drie
maal twee „banderillos" of speer
tjes in de rugspier worden ge
plaatst; kundige matadors doen
dit soms zelf. Het is adembene
mend een vechter recht op de
stier te zien toehollen en hoog over
de horens te zien heenreiken wel
ke hem elke seconde kunnen optil
len.
Met de inzet van plechtige trompet-
muziek begint de laatst fase waar-
by de matador zyn stier aan
iemand in het publiek opdraagt.
zRn hoed achter zich werpt en
met de rode doek in de linker
hand, de degen achter zich, zich
zonder bescherming aan de horens
blootstelt, die hij vlak aan zich
voorbij laat gaan. Hij moet nu de
stier volmaakt beheersen, ofwel
„fixeren", zodat het dier alleen
nog op de rode doek let, de kop
laag houdend, zo stilstaand, dat de
doodsteek precies en snel kan wor
den gegeven en het dier door de
knieën zinkt.
De matador, de rode cape
in beide handen, maakt zijn
veronicas
Inge precies liet
tegendeel van
Marilyn Monroe
(Van onze Weense correspondent,
prof. dr. N. Greitemann)
In literaire kringen is Arthur
Miller vooral bekend door zijn
toneelstuk „de dood van een
handelsreiziger"Maar de abon
nees van de geïllustreerde week
bladen kennen hem voornamelijk
als de man van Marilyn Monroe,
van wie hij al enige tijd geschei
den is. Dat laatste hoort hij niet
graag, zoals ik uit een gesprek
met deze bekende auteur in We
nen kon opmaken.
Ik zou niet zo gemakkelijk op hem
zyn afgegaan, wanneer ik Inge Mö
rath. met wie hy kort geleden is
hertrouwd, niet zo goed had gekend.
Toen ik de kroning van Koningin
Juliana bijwoonde, nam ik foto's van
de plechtigheden naar Wenen mee
en gaf ze aan Inge Mörath, die re
dactrice was van het Amerikaans-
Duitse tijdschrift „Heute". Tot 1953
ALLE TEXTIEL
MET DIT
GEEL-BLAUWE
ETIKET
IS KLEUR-ECHT
11 reed publiek
Evenals de goede matador na
afloop de arena niag rondgaan om
applaus plus enthousiast neergooi
de kledingstukken en kussens in
ontvangst te nemen, zo wordt ook
de dode stier, die dapper gevoch
ten heeft, rond de arena getrok
ken. Maar wee het slechte spel
Menige toeschouwer, zoals wR
zelf ook hebben ervaren, krijgt uit
hoger sferen een rotte tomaat toe
geworpen, die Is bedoeld voor de
matador. Het gedrag van het pu
bliek, dat elke beweging bejubelt of
met woedend sissen en fluiten be
antwoordt, is soms dermate on
verschillig en wreed voor de ma
tador, dat dit Invloed op zijn spel
kan hebben. Zo zagen we enkele
weken geleden hoe Antonio del
Olivar, een goede vechter, die
voor de gevechten vol zelfvertrou
wen was geweest, op de horens
werd genomen.
was ik met haar in contact. Plotse
ling vertrok zR uit Oostenrijk, waar
haar vader hoogleraar is. ZR had
namelijk haar fotografisch talent
ontdekt en trok als fotoreporter
door de wereld. Haar „plaatjes" ver
schenen in „Life" en „Paris Match",
maar zR wilde lid worden van het
beroemde foto-team „Magnum",
doch dit mislukte aanvankelRk.
Toen stuurde zy onder de naam Eg-
ni Tharom een reportage in over de
arbeiderspriesters in Frankrijk, die
enthousiast werd opgenomen. ZR had
haar naam eenvoudig omgekeerd en
was door deze truc lid van Magnum
geworden! Sindsdien is zR interna
tionaal bekend geworden door haar
fotoboeken, o.a. over Perzië, Spaanse
stierengevechten en Venetië.
Tijd van ellende
Nu heb ik haar na zoveel jaren
weer in Wenen ontmoet, tezamen
met haar beroemde man. Hy spreekt
matig Duits, maar in Oostenrijk
voelt hij zich thuis en straks gaan
zij samen naar dat gedeelte van Po
len. dat vroeger by het oude Oosten
rijk heeft behoord en waar Millers
voorvaderen vandaan komen. Zij
heetten oorspronkelijk niet Müller,
zoals men zou verwachten, maar
Mahler. Miller zelf is in New York
geboren, waar hij het leven in al
zyn benepen ellende en bekrompen
heid heeft leren kennen. Men merkt
dit aan zyn stukken, vooral aan de
„Handelsreiziger".
Zyn huidige vrouw, die tenminste
twaalf jonger is dan hR, heeft nu een
drietal novellen van hem in het
Duits vertaald, die binnenkort bR
Rowohlt in Hamburg zullen verschR-
nen. Wanneer men met Miller
spreekt, valt vooral zRn vrolRkheid
en ongedwongenheid op en men stelt
zich de vraag of hR werkelRk de
schrRver is van zulke pessimistische
taferelen. Het is niet uitgesloten dat
ook hierin een verandering komt
door het huwelRk met Inge Mörath,
die in alle opzichten het tegendeel is
van de blonde Marilyn Monroe, met
haar geprononceerde „seks". Inge
heeft heel donker haar. zR ls geen
seksy-type, maar wel „blitzgescheit",
zoals men op z"n Duits zegt, een
knappe, slanke, schrandere en sub
tiele vrouw, zonder een enkel spoor
van hysterie. Miller wil geen afkeu
rend woord over Marilyn horen, maar
het is een feit, dat hR tRdens het
huwelRk met haar geen enkel be-
langryk werk heeft geschreven, be
halve dan het tekstboek voor de
film „Misfits", maar dat werk is een
mislukking geworden.
Inge ziet hoogstwaarschijnlijk kans
om haar man behulpzaam te zijn,
niet alleen bR zRn literair werk,
maar ook bR zRn hobby op het land
goed Roxbury in Connecticut met
380 hectare bos. Met hun reis door
OostenrRk en Polen, waar Miller
ontdekt heeft, dat ook hR een onver
beterlijke Europese Amerikaan is,
zullen zR een eind maken aan hun
wittebroodsweken.
„Op dat ogenblik", zei hR later
ln het ziekenhuis tot een vriend,
„dat ik (in de laatste gevaarlyke
fase) met de rode doek werkte om
de aanval uit te lokken, werd ik
afgeleid door het vreemde lawaai
van het publiek en toen had ie (de
stier) me ook te pakken. Eerst
voelde ik alleen maar een stoot,
maar toen wist ik hoe diep ie had
gestoten, ik had vuur in mijn in
gewanden ik voelde dat ik zou
sterven
Del Olivar heeft in 100 gevech
ten 200 stieren gedood, is zeven
keer op de horens genomen aon-
der bloedverlies, en drie keer met
zware wonden.
En toch ondanks al dit gevaar
en geen matador ontkomt aan
de zeer pRnlRke ervaringen zRn
er, althans in Mexico, tenminste
duizend jongelingen, die hard wer
ken om 'n goed stierenvechter te
worden. Natuurlijk ls
verbonden roem een
evenals de grote geldsommen.
Maar wat doet men met dit geld
als de „cornada", de diepe hoorn-
stoot een eind aan het leven van
de matador maakt? En wie van
die ruim duizend jongemannen zal
werkelyk een grote uitverkoren
matador worden? Een, twee?
Paspoort vervalst
(Van onze Haagse correspondent)
„Voor iemand, die in dienst is bR
het ministerie van Buitenlandse Za
ken, moet een paspoort toch wel bR-
na een heilig document zRn, waarin
bepaald niet mag worden geknoeid",
zei gisteren de Haagse politierechter,
mr. Van Oldenborgh, tegen een 38-
jarige secretaresse van Buitenlandse
Zaken, die terechtstond wegens ver
valsing van haar paspoort.
In januari van het afgelopen Jaar
heeft deze secretaresse in Caïro haar
paspoort vervalst door haar geboor
tejaar 1923 te wRzigen ln 1929. „Het
kwam voort uit de waanzinnige ge
dachte om wat jonger te zRn....",
zo zei zR ter zitting. „Ik heb niet in
gezien dat het strafbaar was, er ont
stond immers geen nadeel".
Overigens bleek dat het niet de
eerste keer was dat met een aan
haaruitgereikt paspoort was ge
knoeid. Eerder had een Australiër op
een feestje in Hongkong haar ge
boortedatum in de pas veranderd.
„Eigenlijk vond ik dat wel leuk
pas bij de uitreiking van een volgend
pasDoort kwam dit aan het licht.
.Buitenlandse Zaken is clement
kre-veest tegenover u". vond de poli
tierechter, er daarbR op doelende
dat de secretaresse gehandhaafd is.
Zowel de politierechter als de of
ficier van Justitie was weinig inge
nomen met de houding van de ver
dachte ter zitting. „Uit uw houding
kryg ik de indruk dat u het allemaal
de daarmee als een grapje beschouwt", zei de
drRfveer. I officier van justitie Misschien komt
het ook we! doordat u niet gewend
bent in een situatie als deze te ra
ken". zei de politierechter.
Overeenkomstie de eis van de of
ficier veroordeelde de politierechter
de secretaresse tenslotte tot een
geldboete van f75,— subsidiair
15 dagen hechtenis.
