in KAMER en TUIN
Film stelt religie als
menselijk probleem'
y
I
„Starren" beslaan niet mee
Vader moet kiezen
dochter of principe
Life for Ruth"
DIA'S OF FOTO'S IN KLEUR?
enkele sociale problemen hebben
durven benaderen.
Rassendiscriminatie vormde de
achtergrond van de adembenemen
de thriller „Saphire".
De verouderde Britse wetgeving
op het gebied van homoseksualiteit
vormde de basis, waarop de chan-
tagefilm „Victim" was gebouwd.
Deze neiging is namelijk strafbaar
en geeft daardoor laaghartige indi-
goed zijn de levenskansen voor
zijn dochtertje nihil.
Maar toch zegt hij „neen" in
het blinde vertrouwen, dat hij door
zyn verpletterende beslissing het
„eeuwig leven" van zijn dochter
heeft verworven. De wereld wil
zijn principe echter niet delen. Zij
keert zich tegen hem en zijn over
tuiging. Alles en iedereen: zijn
vrouw, die hem de dood van haar
dochter verwijt, en de arts, die hem
Michael Craig in een scène uit "Life [or Ruth".
Patrick McGooham als de toegewijde arts in "Life [or Ruth".
In zijn voortdurende strijd om het behoud van het leven kan hij
niet het minste begrip opbrengen voor de vader, die zich om prin
cipiële redenen verzet tegen het toedienen van een bloedtransfusie
aan zijn dochter.
In het begin van dit jaar,
toen heel Engeland huiverde
in een grimmige koude, die
van de poolstreken was over
gewaaid, verliet een filmgroep
onder leiding van producent
Michael Relpih en regisseur
Basil Dearden de Britse hoofd
stad.
De filmers gingen op weg
naar Durham aan de noord
oost kust voor de buitenopna
men van „Life for Ruth", de
eerste van de drie produkten,
die Allied Film Makers's Pro
duction voor dit jaar op het
programma heelt staan.
Na twee weken keerden zij
terug om meteen de Pine-
wood Studio's in Londen bin
nen te duiken, waar aan de
binnenopnamen begonnen
werd.
Het einde is in zicht. Bin
nenkort begint het afwerken
en het zal niet lang meer du
ren of het bioscooppubliek
kan kennis maken met de fil
mische visie van het duo
Relph-Dearden op een vol
gend zuiver menselijk pro
bleem.
Dit tweetal heeft vorig jaar naam
gemaakt met de wijze, waarop zij
viduen een vrijbrief voor chantage.
Onderzoekingen hebben uitgewezen,
dat ongeveer negentig protent van
de chantagegevallen in Engeland
tot hetzelfde schrijnende begin,
punt te herleiden zyn.
Nu hebben Michael Relph en
Basil Dearden zich gewaagd aan
het „probleem" van een diepge
worteld religieus principe.
Zij hebben dit geprojecteerd in
s de persoon van een goed levende,
vriendelijke man, een liefhebbende
vader, die de overtuiging met zich
meedraagt, dat een bloedtransfusie
tegen Gods wetten indruist. Dit
principe baseert hij op de bijbel- 1
tekst uit het Boek Leviticus 17 10.
„Ieder van 't huis Israels en van de
vreemdelingen, die in hun mid
den vertoeven, die enig bloed eet
tegen zo iemand, die dat bloed
gegeten heeft, zal Ik jnijn aan
gezicht keren en hem uit het
midden van zijn volk uitroeien".
Dilemma
Gloriosa zou men een soort
klimmende lelie kunnen noe
men. Aan de bloeiwyze is dat
niet vreemd; grillig gevormde
bloemen in roodgele kleuren.
Het is echt iets bijzonders: de
droge knollen kan men nu be
stellen. Lang niet iedere bloem
bollenhandelaar zal u er aan
kunnen helpen en ook de zaad-
handel heeft ze beslist niet in
voorraad, doch men kan de
knollen er wel bestellen. Voor
een ruime pot heeft men drie
knollen nodig en hoe eerder men
ze bestelt; des te beter. Direct
na ontvangst kunnen ze in de
voor hen bestemde brede en die
pe potten gepoot worden; een
gewone geraniumpot is veel te
klein. Onder in de pot moeten
scherven komen. De pot kan
men daarna gedeeltelijk vullen
met zeer voedzame bloemisten-
grond. Eventueel kan men er
nog extra een beetje turfmolm
en oude koemest doorheen roe
ren Daana poot men de bollen
bij elkaar. Als de pot m een
warme en zonnige kamer of ser
re wordt gezet, zullen de groene
spruiten spoedig te voorschijn
komen. Zodra die ijle scheuten
boven de pot uitgroeien, moet
men die verder met goede bloe-
mistengrond aanvullen. Houdt
de grond maar goed vochtig!
Het is een klimmende plant en
men moet dus voor steun zor
gen. Men kan ze het beste
langs tonkinstokjes laten op
groeien. Tegen de tijd dat de
plant bloemknoppen vormt,
moet men wekelijks een weinig
bemesten. Voor dit doel kan
men gebruikmaken van de be
kende kamerplantenmest.
Het zijn niet alleen heel sier
lijke planten als ze bloeien, doch
ook van de afgesneden bloe
men kan men lang plezier heb
ben Ze zijn zeer houdbaar,
vooral wanneer snijbloemen-
voedsel in het water wordt op
gelost. Na de bloei dient men
de plant langzaam te laten af
sterven. Als het zo ver is. kan
men haar met pot en al in een
droge kamerkast wegzetten en
behoeft men er de hele winter
niet meer naar om te kijken.
Vroeg m het voorjaar neemt
men de droge knollen uit de pot
en moet men alle droge en oude
grond verwijderen. Daarna kun
nen ze opnieuw in voedzame
bloemistengrond opgekweekt
worden.
G. Kromdyk
GLORIOSA. OOK MOOIE
SNIJBLOEM
zelfs aanklaagt wegens „dood door
schuld". Hij zal tenslotte dus zijn
houding en besluit moeten recht
vaardigen tegenover de wetgever.
Een zware strijd voor een al zwaar
getroffen man.
In goede handen
Een op zichzelf reeds beklem
mend gegeven, dat wij in goede
Het gezicht van een gemarteld manslachtoffer van zijn eigen
beslissing. Zijn onverzettelijke religieuze levensovertuiging is de
oorzaak geworden van de dood van zijn dochter. Nu moet hij de
heftige kritiek van de wereld doorstaan, de veroordeling van zijn
geweten en de aanklacht wegens ..dood door schuld".
handen nemen bij de twee filmers,
die deel uitmaken van het zestal,
dat in 1959 zich afscheidde van het
geheel omdat het weinig enthousi
asme meer kon opbrengen voor de
keuze van onderwerpen.
Sindsdien hebben Michael Relph,
Basil Dearden, Jack Hawkins, Ri
chard Attenborough, Bryan Forbes
en Guy Green al diverse opvallend
belangwekkende werkstukken afge
leverd. We noemden er reeds twee
en we willen nog even herinneren
aan „Whistle down the wind", het
filmische juweeltje, dat nog slechts
enkele weken geleden onder de ti
tel „De vreemdeling" in Leiden
draaide.
Deze „Allied Film Makers" Pro-
duction" kunnen we niet vergelij
ken met een nouvelle vagve of
soortgelijke stromingen in andere
landen. Het zijn geen vernieuwers
Zo kan het gebeuren, dat een on
verwachte gebeurtenis hem voor
een even tragisch als zwaar dilem
ma plaatst. Zijn dochtertje loopt
met een roeiboot op een rots.
Zwaar gewond wordt zij naar een
ziekenhuis gebracht. De behande
lend geneesheer stelt zijn diagnose:
een bloedtransfusie betekent leven
of dood voor dit meisje. Maar voor
het toedienen van zo'n bloedtrans
fusie vereist de Britse wet de toe
stemming van de vader
Daar staat dan de vader, die voor
zijn dochter door het vuur zou wil
len gaan, maar nu gemarteld wordt
door zijn principes. Als hij „neen"
zegt hij beseft het maar al te
De zwart-wit fotografie was ln de vorige eeuw nog maar nauwelijks
uitgevonden of reeds probeerde men de opnamen niet alleen in grijstinten,
maar ook in kleuren te maken. Na ongeveer tien jaar (1848) slaagde men
erin het zonnespectrum volledig in kleur op een verzilverde koperplaat af
te beelden. Jammer genoeg lukte het de uitvinder Bequerel niet de
methode zó te vervolmaken, dat het beeld blijvend was. De briljante
kleuren vervaagden en verdwenen al spoedig en betere resultaten lieten
daarna op zich wachten tot even na 1900.
Kleurencursus
Heel oude foto-amateurs praten
nog wel eens over de grote glaspla
ten. die voor kleurenopnamen ge
schikt waren. Ze weten toch ook nog
te vertellen, hoe moeilijk hanteer
baar. hoe traag reagerend en hoe
weinig transparant die platen wa
ren.
Pas in 1935, bijna een eeuw na de
uitvinding van de fotografie, kwam
de eerste kleurenfilm aan de markt,
die, hoewel nog wat langzaam op
het licht reagerend, toch helder van
kleur, transparant en zeer natuur
getrouw de opgenomen motieven
weergaf.
Die eersteling was een omkeer-
kleurenfilm, die tegenwoordig in
sterk verbeterde vorm nog steeds
bestaat.
Die naam omkeerfilm wordt gebe
zigd, omdat de handelingen bij het
ontwikkelen ervan geheel afwijken
van wat we met een gewoon zwart
wit rolletje plegen te doen. Een om
keerfilm wordt in het foto-apparaat
tijdens het maken van een opname
belicht, wordt daarna in de kleuren-
laboratoria of door de zelfwerkende
amateur ontwikkeld en vervolgens
aan het felle licht van een over
spanningslamp blootgesteld. Daarna
volgen afhankelijk van het fabri
kaat één of meer kleurontwikke-
lingsbaden (de z.g. tweede ontwik
keling) en tenslotte een bleekfixeer-
bad. Het negatieve beeld, dat bij de
eerste ontwikkeling is ontstaan en
zwart was, is geheel verdwenen en
overgebleven zijn de positieve kleu
ren.
Daarmee bedoelen we, dat een
kleuren-omkeerfilm na de eindont-
wikkeling direct al de kleuren laat
zien, die in werkelijkheid werden
opgenomen. Er ontstaat op het film
lint dus een afbeelding van de wer
kelijkheid. doordat het aanvanke
lijke negatief is veranderd („omge
keerd") tot een positief beeld. Deze
positieve beeldjes met de werkelijke
kleuren noemen we dia's.
Nu is de term omkeer-kleuren-
film de laatste tijd in de spreektaal
veelal vervangen door de uitdruk
king „kleurendiafilm" of kortweg
ook al „diafilm". Want al zijn er
voor zwart-wit eveneens zulke dia-
films, deze worden door de amateurs
zó weinig gebruikt, dat vergissing
eigenlijk uitgesloten is. En het
woord dia is al zo ingeburgerd, dat
men onmiddellijk weet, dat hier
stellig geen negatief-kleurenfilm be
doeld wordt. Want die tweede vorm
van kleurenfilm, de negatief-kleu
renfilm dus, is van een totaal an
dere samenstelling en heeft een
geheel ander doeL
Negatief-kleurenfilms geven na de
ontwikkeling de naam zegt het
al een negatief in kleuren. Van
dat negatief kunnen afdrukken wor
den gemaakt op papier.
Wie aan kleurenfilm begint, dient
dus vooraf te overwegen, wat hij
het liefst zou bezitten: transparante
dia's of kleurenafdrukken op papier.
Dia's worden bekeken door een
viewer of met behulp van een dia
projector op een wit scherm ver
toond. Een viewer (spreek uit:
vjoewer) is een soort „bekijk-appa
raatje" met een ongeveer twee tot
viermaal vergrotende loep.
We zetten nu even voor- en na
delen van de beide soorten tegen
over elkaar en hieruit kunt U dan
misschien voor U zelf de conclusie
trekken wat U het meest zou be
vallen.
NEGATIEF KLEURENFILM
kan
in de bekende zin van het
ZU breken geen oude
maken nog gaarne gebruik
reeds bestaande outillages en
butie-apparaten. Zij willen
de grootst mogelijke
betrachten bij de keuze
onderwerpen, die zij dan
reeds gevestigde actrices
teurs verder uitwerken. Heel
schillend dus weer dan b.v. de
veile vague, waarbij vaak de
keur uitgaat naar
krachten.
Ommezwaai
Michael Relph en Basil
werken in .Life for Ruth"
sterren, die hun sporen reeds
diend hebben en voor wie toei
in alle drie gevallen deze
bleemfilm een merkwaardige j
mezwaai betekent.
Toen Michael Craig „ja"
voor de rol van de religieuze
stond hij nog als een vrolijk fui
de advocaat voor de filmcami
die de komedie „A pair of bi
op de celluloidband vastlegdei
Patrick McGoohan, die de
speelt, zo toegewijd tot zijn art
dat hij zelfs een aanklacht tegei
vader indient, was toen nog b
aan „Al night long", een film
veel muziek, waarin Patrick
een ambitieuze en onevenwich
drummer zonder scrupules r
loopt.
Janet Munro (de vrouw, die
geefs bij haar man pleit ons
wille van hun dochters' leven
water in zijn principiële wijnl
doen) speelde voor het la
lieflijke rolletjes in Disneyland,
was daarin nog maar een me!
En nu ineens een moeder, die
zwaard der smarten niet gespa
blijft. Voor de ongetwijfeld tale
volle Janet een uitdaging en
unieke kans.
irh
Voordelen:
Album met keurenfoto's
direct bekeken worden.
Van een negatief kan een wille
keurig aantal kwalitatief gelijke
afdrukken worden gemaakt.
Belichtingsspeelruimte is iets
groter, zodat kans op over- en
onderbelichting wat kleiner is.
Nadelen:
Prijs ligt hoger.
Kleurennegatief is voor de leek
zeer moeilijk te beoordelen.
Kleuren zijn niet zo stralend.
Kans op verkleuring is groter.
KLEURENDIA-FILM
Voordelen:
De kleuren zijn in het algemeen
veel fraaier en helderder.
Prijs is lager.
Kans op verkleuring ook na ja
ren is veel geringer.
Beeldkwaliteit is direct te be
oordelen.
Nadelen
Voor het bekijken is een viewer
of projectie-apparaat nodig.
Elk dia is een unicaat.
Kopieën ervan zijn iets minder
van kwaliteit dan het origineel.
Belichting luistert zeer nauw.
Eindconclusie: Wie houdt van een
album met prettige foto's van men
sen, dieren en dingen alles in
kleur neme een negatief-kleuren
film.
Wie op een avond in stralend
heldere beelden eens rustig wil kij
ken naar de gezelligheid van het
leven en de schoonheid van de na
tuur, kieze een kleurendia-film.
Tenslotte: Wil men van een dia
film afdrukken hebben, dan kan
dat, maar het is in zekere zin een
omweg. Eveneens kan men van een
negatief dia's laten maken, maar
ook dat is een indirecte weg.
De roodharige filmactrice
Janet Munro houdt er niet
van een „ster" genoemd
te worden.
Sterren zijn uit de
tijd", vindt zij. Die be-
JaAet Munro in een van
haar vroegere (romanti
sche) films.
stonden vroeger, toen het
publiek alles wilde weten
van hun leven vol glans
en schittering. Toen het
wilde horen van vrouwen
in mink gehuld. Van mooie
schepseltjes, die nooit een
keuken van binnen zagen
en zich geregeld baadden
in melk".
Vandaag de dag be
staan er geen sterren
meer. Zelfs Marilyn Mon
roe is geen ster in de vroe
gere zin van het woord.
Als ik ergens lees „filmster
Janet Munro" heeft dit of
dat of dat gedaan, word ik
woedend. Ik ben een ac
trice, niets minder, maar
ook niets meer. En wat be
treft „stariets", het is be
lachelijk om iemand zo te
noemen".
,J)e filmwereld kent
geen „sterren" meer. Ze
bestaat uit mensen, per
soonlijkheden, acteurs en
actrices. Als een film goed
is, komt het publiek toch
ook al kent het niemand,
die er in meespeelt. Als ik
ga winkelen of ik ga naar
een première, dan weet ik
uit ervaring ,dat de men
sen mij herkennen. Daar
houd ik rekening mee. Ik
probeer er zo voordelig
mogelijk uit te zien. Dat
hoort bij het werk van een
actrice. Maar het heeft
niets te maken met ,ster"
zijn!".
Zaterdag 7 april 1962
Pagina 2
