Jan („Palet") Koopman
Met stilettomes zijn
buurvrouw gedood
Aardappel een gruwel
de Italianen
voor
Radiowerk is enig
Manifestatie
Wanhoop van een elektricien
„Voor mij bestaan
er siecSiis twee
soorten muziek
goede en slechte"
Gehunkerde
agressie
Carel Briels:
Vrije
binnen E.E.G.
migratie
van arbeiders
op 1 oktober
Wolkenkrabber groeit B. en W.
van Brussel boven het hoofd
Opgericht 1 maart I860
Donderdag 8 maart 1962
Vierde blad no. 30598
zijn huis is een instuif voor binnenen buitenlandse artiesten
Advertentie
W E R K K L E D
Kan
Langer
Mee!
KLM-overalls nu ook
in indanthren-blouw
onder merk KLM-EXTRA
Vraag er naar!
„Ik handelde in drift
Tegen een 30-jarige elektriciën te Amsterdam, die op 8 septem
ber van het vorige jaar zijn benedenbuurvrouw A. Kroonde
Waal met een stilettomes zes dodelijke steken toebracht heeft de
officier van Justitie mr. H. Bouma 4 jaar m.a. geëist, waarmee hij
rekening hield met de omstandigheden waarin het gezin ver
keerde.
„Treiteren en
pesten
Jan en Miep Koopman
met hun katten op de so[a.
„We hebben er nu vijf, maar
elf dagen naar Engeland om ge
sprekken te hebben met Amerikaan
artiesten. „Neen, ik ga ditmaal
niet mee", zegt zijn vrouw Miep. Ze j
was nog niet zo lang geleden in I hehhen er wel eens zes ae-
Engeland. De voormalige AVRO- neooen er wet eens zes ge-
hostess „uit de tijd van de Bon- j had. Maar dat is dan ook wel
tetrein voor het ontvangen van bui- „jtpref?
free'laifce SSSSkT t
Engeland 27 interviews in negen da-
gen. Vanzelfsprekendmet ar- een luide toegejuichte show van
tiesten Frankie Vaughan. „Ja, je zou
een eed op durven doen. dat het dat
was", glimlacht Jan Koopman fijn
tjes. „Toch is het dat niet. Ik had
een niet uitgebrachte langspeelplaat
van deze Britse zanger. In Enge
land heb ik toen de aankondigin
gen met hem opgenomen. Daarna
hebben we heel zorgvuldig (Gerard
Harms is een enige technicus) ap-
piaus en geluid van zaalrumoer in-
gedubd. Het is een verschrikkelijk
karwei geweest. Maar iedereen dacht
dat het een echte show was. Die
grapjes haal ik trouwens wel meer
uit. Zo heb ik twee jaar lang het
programma „Tivoliciub" gehad,
waarin kleine onbekende orkestjes,
zanggroepjes en solisten optraden.
Het waren stuk voor stuk plaatjes
met ingemonteerde aankondigingen.
Maar tijdens de uitzendingen stond
de telefoon soms roodgloeiend van
de mensen die wilde weten, waar
die leuke club toch wel was. Er zijn
muziekuitgevers geweest, die hier de
gehele streek hebben rondgereden,
om de club te vinden. En een dag
blad schreef heel onvriendelijke din
gen. Ik zou de boel beduveld heb-
In de flat van de familie Koop
man vindt men talrijke bewijzen
van hun relaties. Toegezonden gram
mofoonplaten met opdrachten op de
hoes. En in de gang op de witte
muur vele handtekeningen van ar
tiesten, die op bezoek zijn geweest.
Helemaal bovenaan staat Sonja Cor-
deau, het zangeresje, dat kortgele- -
den zo'n aandacht trok minder door I ben met- bandjes, die ik kant en
haar liedjes, die zij voor de televisie klaar van buitenlandse shows liet
bracht als wel door ae gewaagdekomen. Het was bijzonder leuk.
kleding, waarin zij op het scherm Maar ontzettend inspannend. Over
verscheen. „Ze had mij opgebeld, dat twee programma's werkten we van
ze op weg was naar Keulen en een negen uur 's ochtends tot over zes
dagje in Nederland zou blijven. Ze 's avonds.
vroeg of ik iets wilde arrangeren „En in de zomermaanden heb ik
met radio of televisie. Ik heb haar 1 met Flip van der Schalie eens een
toen in contact gebracht met Ger gek programmaatje gemaakt. We
Lugtenburg en het kwam voor el- noemden het „Discolaria". Zonder
kaar. Maar teen ze later vroeg of ik tekst. We hebben zomaar wat gebab-
het- programmaatje leuk had ge- beid. We hebben wat gezongen en
vonden, heb ik gezegd, dat ik zo ge- ik heb viool gespeeld Natuurlijk
boeid had gekeken, dat ik vergeten moest het gek zijn. Maar niet
had te luisteren iedereen in de studio heeft dat be
grepen. De reacties van het publiek
AT rêhïnf j waren erg leuk, maar de volgende
1™GI Cl ISO J |dag tijdens de programmavergade-
J ring zei iemand: „Heb je Koopman
„Maar moet u eens horen", on- gisteren met zijn viool gehoord? Wat
derbreekt hij dan plotseling het zeer j speelde hij lelijk!"
geanimeerde gesprek. Hij zet een
bandje op. Uit de luidspreker klinkt Lopende haTld
En zo gaat het maar door. Her
inneringen aan de lopende band. En
als Jan Koopman even stokt vult
zijn vrouw „Mijn geheugen"
hem wel aan.
„Weet je nog die twee kolossale
1 honden, die Jan van Rheenen eens
j mee nam naar de studio. Ze moes-
j ten tijdens de uitzending blaffen.
I Dat dezen ze. Zo hard, dat de zen-
der uitviel
„En dan dat leuke interview, dat
we kortgeleden met Paul Anka in
Brussel hebben gehad. Er stonden
enkele bussen met fans op hem te
wachten. Ze scheurden hem zowat
de kleren van het lijf. Maar hij was
een erg aardige jongen. Heel gewoon
en erg bereidwillig".
„En dan die keer, dat Willy Ver
voort zich vergiste. „Verhip Jan, dat
couplet heb ik al gehad. Kan ik het
even overdoen"?, vroeg hij.
het was een live-uitzending
Sinds 2 jaar woonde dit in de
Crommelinstraat in Amsterdam oost
en van het begin af had de conflictstof
met de buren zich opgestapeld. In
het voor verdachte uitermate gun
stige reclasseringsrapport werd de
wanhoopsdaad toegeschreven aan
het feit, dat het gezin eigenljjk in
een verkeerde buurt was terechtge
komen.
„Men sloot zich teveel van de bui-
tenwereld af en dat werd in die
buurt niet geaccepteerd, heette het
in het rapport. Een doorlopend
treiteren en pesten van de boven-
en de benedenbuurvrouw het 36-
jarige slachtoffer) was daarvan het
gevolg. De echtgenote van de dader
was veelal het doelwit. Enkele ma
len werd zij mishandeld. Pogingen
om een ander huis te vinden misluk
ten.
en daarom had ik de vrouwen al
eens aangeraden ermee te stoppen,
maar ja vrouwen dryven hun
zin toch door" zei deze getuige.
Mr. Bouma achtte niet de primair
ten laste gelegde moord, maar wel
de doodslag bewezen Hij geloofde
wel dat de dader in uitermate moei
lijke omstandigheden heeft geleefd,
maar hij heeft deze moeilijkheden
wellicht groter gezien dat ze in wer
kelijkheid waren.
De raadsman mr. E. W. Catz
vroeg begrip voor de situatie waarin
het gezin van de dader in de volks
buurt leefde. Ook wees hij op de
persoon van zijn cliënt, die in de
m
in
In het reclasseringsrapport werd
de reactie van de buurt op het in
zichzelf gekeerde gezin van de da
der vergeleken met een vorm van
rassendiscriminatie. Zijn kinderen
werden soms van school thuis ge
houden en als het echtpaar op weg
naar huis was en de buren voor de
woning zag staan, liepen zij liever
een straatje om teneinde ruzies te
voorkomen. In huis trachtte men
elk geluid te smoren. En toch was
er steeds kritiek op „lawaai" en
werd de vrouw beledigd, gesard en
getreiterd.
De psychiater, die de verdachte
voor zijn wanhoopsdaad sterk ver
minderd toerekenbaar verklaarde,
noemde de steekpartij op de avond
van 8 september een uiting van „ge
bunkerde agressie". „Zijn angstige
verwachtingen, de bedreiging dat ze
hem wel in elkaar zouden slaan,
brachten he min een nerveuze situa
tie, waarbij tenslotte een kleine
druppel voldoende zou zijn om de
emmer te laten overlopen", zei dr.
J. M. Scholten.
Tot die razernij kwam de man op
8 september. Een paar weken tevo
ren had hij een stilettomes gekocht.
„Ik voelde me bedreigd" zei hij.
Toen hij hoorde bellen, was hij het
portaal opgerend. Hij zag mevrouw
Kroon-De Waal voor zich en meen
de dat zij zich weer over lawaai zou
komen beklagen.
rapporten werd beschreven als een
rustige, hardwerkende man en een
prettig collega, wiens gezinsgeluk
door invloeden van buitenaf werd
verstoord.
Uitspraak 21 maart.
Nieuwe buisleiding
Shell in Indonesië
Vergroting der produktie
Een wereld of geen
Carel Briels, o.m. bekend door
een aantal stadionspelen zoals
,,Het drama der bezetting" en
,,De Waterweg heroverd" die
kort na de bevrijding in Amster
dam resp. Rotterdam zijn opge
voerd, heeft thans weer een gro
te manifestatie in voorbereiding.
Hij kondigt deze aan als "One
world or none" (Een wereld of
geen") de grootste manifestatie
die ooit in Europa is georgani
seerd. Van dinsdag 4 tot en met
zaterdag 8 december zullen vijf
voorstellingen worden gegeven
in Amsterdam of Rotterdam, die
onder elke weersomstandigheid
doorgaan.
Voor de verwezenlijking van deze
manifestatie wil Carel Briels kun
stenaars van 't eerste plan aantrek
ken voor het ontwerpen van de cho
reografie. de muziekprodukten, de
verantwoording van de teksten, de
technische verzorging van geluid en
licht, en uiteraard voor de uitvoering
met een soliste als Elisabeth
Schwartzkopf of Ella Fitzgerald,
begeleid door het beste uit ons or
kestwezen en de moderne muziekwe
reld.
„De krachten van het atoom, die
door hun afschrikwekkend vernieti-
gingspotentieel de machtige mogend
heden van geweld moeten weerhou
den, zouden ook de sleutel kunnen
betekenen om welvaart te ontsluiten
waar deze thans nog ontbreekt, op
dat de volkeren een betere basis
voor een vreedzaam samenleven
kunnen bereiken". Dit is het thema
dat Carel Briels ten grondslag wil
j leggen aan zyn manifestatie.
r»o r t Carel Briels wil uitbeelden: de pri-
naar «S* f tri, f.'mitieve muziek en een bruisende ne-
k P J gerdans, als symbolen van de oor-
,ee," b,'VÏld,.ns aanee"sprong van de bevruchtende ontwik-
Z" kelingsgaJig. waarin de mens gelei-
de raffinaderij op Balikpapan. Door
de nieuwe buisleiding, die per jaar
twee miljoen ton ruwe olie kan ver
voeren, wordt de produktiecapaciteit
van de Shell Indonesia met de helft
vergroot. Dit betekent, dat de Shell
in de toekomst minder uit andere
landen in het Verre Oosten gewon
nen ruwe olie in haar raffinaderijen
in Indonesië zal behoeven te verwer
ken.
De Shell/Indonesia heeft in Indo
nesië twee raffinaderijen, namelijk
een te Pladjoe op Zuid-Sumatra met
een capaciteit van ongeveer vijfmil
joen ton en de raffinaderij op Balik-
delijk naar de moderne eeuw is ge
groeid; een uraniumballet en ten
slotte een smeekbede „ons ervoor te
behoeden dat de balans zou worden
verbroken en overgaan in een ont
steking van het geweld".
De manifestatie beoogt geen winst
te maken.
papan, die een capaciteit heeft van
ongeveer 3 miljoen ton.
De buisleiding, die een lengte van
240 km heeft, is aangelegd door een
Amerikaanse en een Engelse aanne
mingsmaatschappij.
Explosie
„Ik explodeerde op dat moment,
ik handelde uit drift" zei verdachte,
die zich van de steekpartij die volg
de nadat de vrouw hem zou hebben
geduwd niets kon herinneren. Hij
besefte pas wat er gebeurd was, toen
hij korte tijd later door de politie
was gearresteerd en de reeds ster
vende vrouw boven aan de trap zag
liggen. Ze zou op weg zijn geweest
naar de bovenburen.
De elektriciën verklaarde dat hij
het mes als wapen had gekocht om
zich eventueel te kunnen verdedi
gen. „Met een paar man zouden ze
me in elkaar slaan" had de dader
van een van de vrouwen gehoord.
„We werden dagelijks lastig geval
len".
De echtgenoot van de bovenbuur
vrouw zei als getuige, dat hij nooit
bij een ruzie aanwezig was geweest.
„Ik wist wel dat het niet goed zat
Er komt geen
zou met deze
(Van onze Haagse correspondent)
De tewerkstelling van vreemde werkkrachten krijgrt op 1 oktober
a.s. een nieuw karakter. De vrije migratie van werkkrachten bin
nen de Europese Economische Gemeenschap wordt dan een feit.
Dit is de belangrijkste reden geweest voor de sociale commissie
van het Europese parlement om een delegatie uit haar midden een
rondreis te laten maken door Nederland. West-Duitsland en Italië
teneinde zich een beeld te vormen van de wensen, moeilijkheden
en problemen, die verbonden zijn aan deze migratie. In Nederland
heeft de delegatie zich op de hoogte gesteld van de situatie in
Twente en in IJmuiden. waar mannelijke Italianen zijn tewerk
gesteld.
De delegatie, die gisterochtend be
sprekingen heeft gevoerd met de mi
nisters Klompé en Veldkamp, bracht
in het perscentrum Nieuwspoort te
Den Haag verslag uit van haar be
vindingen. In Twente, waar Italia
nen werken in Enschede, Almelo en
noten. Het geven van taalles is na
tuurlijk bijzonder nuttig.
De Italianen komen naar Neder
land om zoveel mogelijk te verdie
nen en daarom willen zy ook lang
werken. Hun zal de sociale betekenis
Oldenzaal, zijn zij veelal gehuisvest I van de beperkte arbeidsdag moeten
bii nartic.llliprp o,P7inripn Tn TTmni. u*nnl»n Hiiirlsliit non,\.t
einde aan. Men Partj?uliere gezinnen In IJmui-
genoeglijke prater den heeft men accommodatie gevon-
lerinnerineen kun- 5™ _aan Jboord yan Sun".
urenlang leuke herinneringen kun-
werken", vertelt zijn vrouw. ,,En
dan denkt ik: hoera, zondag vrij
af. Maar de volgende morgen
duikt hij weer weg. Dan heeft
hij weer een nieuw ideetje ge
kregen. Prompt maakt hij alles
weer over. En dan duurt het we'
tot de avond eer hij klaar is. Eet
hobby kan ook te ver gaan".
(Foto Leidsch Dagblad)
nen ophalen. Als we op het punt
staan afscheid te nemen, zegt hij
nog: „Weet u wat ik het beste ra
dioprogramma vind? „Weer of geen „„*...„„,,4. ~r
weer" van Bergt Garthof. Alles, wat optieedt, met gewaardeerd.
Maar die man doet, is even goed. Hij is j Een_ der belangrijkste klachten le-
dat een drijvend hotel is. In het al
gemeen wordt de huisvesting in de
gezinnen, zo vertelde de heer G. M.
Nederhorst, die als voorzitter van de
enig
(Van onze Brusselse
correspondent)
De gemeente Brussel
heeft moeilijkheden
met de bouwers van
een wolkenkrabber
van 82 meter hoogge
legen tussen de Sint-
Goedelekerk en het
Centraalstation.
Men zou wellicht ook
kunnen zeggen, dat de
bouwers moeilijkhe
den met de gemeente
hebben.
Aanvankelijk was toe-
lemming tot het op
richten van het hoge
yebouw verleend, omdat
le gemeente veronder
stelde dat men de top
ervan niet zou kunnen
zien vanaf de befaamde
Brusselse Grote Markt
met zijn vergulde 18de-
eeuwse en middeleeuwse
(zij het zeer gerestau
reerde) gevels.
Thans, nu het gebouw
nog maar 65 meter hoog
is, blijkt dat een mis
rekening. Dat wil zeg
gen: van de straat af
heeft het een en ander
nogal wat stof doen op
waaien. Vele leden heb
ben burgemeester en
wethouders verweten,
dat zij te laat tot het
inzicht zijn gekomen,
dat zij zich hebben ver
keken en dat het ver
keerd is van de toch al
zo gerestaureerde oude
ziet men nog niets van stad een soort museum
de top van de wolken
krabber, doch van de
hogere verdiepingen van
de oude huizen af wel
Onder de aandrang van
een deel van de publieke
opinie en van de heem
schutters - door - alles -
heen heeft de gemeente
thans een brief aan de
bouwonderneming ge
zonden en stopzetting
van de werken geëist.
In de gemeenteraad
te maken zonder aan de
eisen van de nieuwe tijd
te denken.
De bouwmaatschappij
zal het er zeker niet bij
laten zitten en een pro
zes tegen de stad be
ginnen. Bij vele Brusse
laars bestaat de vrees,
dat het centrum nog
lange jaren opgescheept
zal blijven meteen ijzer
constructie die niet
wordt voltooid.
vert het voedsel. Is het eten van
aardappelen een enkele keer reeds
een gruwel voor de Italianen, het
vrijwel dagelijks nuttigen van aard
appelen is voor hen een penitentie, zo
zei hij. In IJmuiden hebben de men
sen hun eigen gemeenschap en daar
is de Italiaanse keuken met Italiaan
se koks een belangrijk voordeel.
Het probleem waarvoor men staat
is, dat er geen sociale werksters zijn,
die zelf met de mensen kunnen spre
ken. Daardoor is er onvoldoende be
grip voor de persoonlijke omstandig
heden van de Italianen.
De grootste handicap wordt ge
vormd door de taal. Veelal heeft men
te maken met mensen, die niet meer
dan 2 of 3 jaar onderwijs hebben ge-
Busramp in Mexico
worden duidelijk gemaakt.
Purdom lieeft het
druk met trouw
en filniplannen
Edmond Purdom, de Amerikaanse
filmster, is gisteravond met een lyn-
toestel uit Genève op Schiphol aan
gekomen. „Ik bljjf hier slechts één
dag, morgen reis ik door naar Mexi
co", zei hij bij zijn aankomst. „Ver
halen als zou mijn huwelijk met
Linda niet doorgaan zijn uit de
lucht gegrepen. Het wachten is al
leen op de uitspraak van een Zwit
sers gerechtshof, dat op het moment
mijn echtscheidingsprocedure met
Alicia Clark in behandeling heeft.
De scheiding is in Mexico reeds uit
gesproken, maar is niet geldig in
Europa".
eist dertig doden
In Mexico zal Edmond Purdom
Linda Christian terug zien, ver-
gaarde hy op Schiphol. .Het huwe-
Bij een botsing tussen een autobus lijk zou reeds lang hebben plaats
en een auto in de toeristenplaats gevonden, ware het niet dat ik in
Cuernavaca, tachtig kilometer ten Rome tijdens de opnamen van een
zuiden van de stad Mexico, zijn gis
teren 30 personen omgekomen en 28
gewond.
Zestien van de slachtoffers zyn kin
deren die terugkeerden van een car
navalviering in een plaats in de om
geving.
film ziek geworden was", vertelde
Purdom. „We komen niet samen te
rug, want Linda gaat eerst nog drie
weken uitrusten in Californië. Ik ga
dan wel naar Rome terug om en
kele zaken te bespreken over films,
die ik de komende zomer ga maken"i
(Van een onzer redacteuren)
De Koopmannen zijn dik ge
zaaid in ons vaderlandse om
roepbestel. Bij de VARA produ
ceert Joop Koopman showpro
gramma's. Bij de Nederlandse
Radio Unie behartigt Henk
Koopman de orkestzaken.
„Toch zijn wij geen familie
van elkaar. Het is puur toeval",
vertelt Koopman nr. 3 als wij
een praatje met hem maken in
zijn flat aan de Oude Loos-
drechtseweg in Hilversum.
Zo'n gesprek met Jan Koop
man is een gesprek over muziek.
Het kan ook nauwelijks anders.
Zijn moeder was een cum laude
geslaagd pianolerares en zijn
zuster bezocht het conservato
rium. Reeds in zijn jeugd dus1
was deze nu lange, slanke, grijze
vijftiger omringd door muziek, j
Hij hoorde het dagelijks. Muziek
werd al spelend zijn hobby, zo
als het later min of meer toeval
lig een belangrijk onderdeel van
zijn werk werd.
Verzamel ivoede
Zijn jong ontsproten liefde voor
muziek leidde al heel snel tot een
verzamelwoede van grammofoonpla
ten. En deze hobby heeft hem langs
vele omwegen weer naar zijn huidige
werkkring gevoerd. Want de jonge
Jan Koopman, die zijn vader moest
gaan opvolgen als directeur van een
Britse verzekeringsmaatschappij in
Nederland, werd in het assurantie
vak een „groot debacle", zoals hij
zelf zegt. „Ik heb dat kwistig kun
nen demonstreren op kantoren in
Londen en het Schotse Perth".
Na een jarenlange ziekte gaf hij
er dan ook spoedig de brui aan. Een
baantje bij de Maatschappij Zeebad
Scheveningen werd hem voor het
einde van het seizoen al te machtig:
teveel nachtwerk en te lastig publiek.
Beter ging het bij de NIWIN, waar
men graag gebruik maakte van zijn
uitgebreide kennis van grammofoon
platen en waar hij zich als een han
dig bedelaar ontpopte, die bij het
corps diplomatique veel geld kon los
peuteren voor de jongens overzee.
Daar vond ook de Stichting Onze
Lichte Muziek hem. Zij zochten een
nieuwe secretaris en Jan Koopman
was daar met zijn muzikale kennis
en zijn enorme relatiekring in Enge
land bij uitstek geschikt voor. Het
balletje rolt verder: de AVRO zag wel
iets in die lange sympathieke secre
taris en bood hem een baantje aan
bij de afdeling lichte muziek. .Graag'
zei Jan en hij zei dat later nog eens,
toen Netty Rosenfeld wegging en
men hem vroeg of hij zin had haar
ziekenprogramma over te nemen. Hij
heeft er nooit spijt van gehad. Inte
gendeel. Als men hem nu vraagt, hoe
hij zijn werk vindt, krijgt men als
antwoord zijn stopwoordje te horen:
„Enig
Heel gewoon
Alles Is enig. „Enig" vindt hij de
sfeer, die hy in al zijn rechtstreekse
ziekenuitzendingen poogt te bewa
ren. „Wy doen heel opgewekt. We
praten nooit over ziekte. We doen
niet cultureel, niet ingewikkeld. We
proberen zo gewoon mogelijk te zyn.
We lachen als er iets te lachen valt.
We interrumperen als we daar de
neiging toe hebben. We willen de zie
ken het idee geven, dat we als het
ware bfj hen aan bed zitten".
Nog een keer „enig" voor de erva
ringen, die Jan Koopman heeft opge
daan met de ontelbare binnen- en
buitenlandse artiesten, die in zijn
programma zijn opgetreden. „Ze wil
len er graag in terugkomen. Ze bel
len mij er herhaaldelijk voor op.
Aankomende artiesten om ze zo
maar eens te noemen zien er een
soort springplank in. Als zodanig is
het ook gebruikt door b.v. het Cock
tail Trio en Job van de Marei. Bui
tenlandse artiesten, die toch in Ne
derland moeten zijn, telefoneren mij
soms uit Londen of andere plaatsen
of ze iets voor „Palet" kunnen doen.
Als ik dan zeg. dat ik zoveel niet kan
betalen, bieden ze nog wel eens aan
om het voor niets te doen. Zo kreeg
ik Sheila Buxton. Peter Sellers. Max
Geldray, The Coronets, het Hadley
Ward Trio, The Keynotes, The
Springfields, Andy Steward en nog
vele anderen. Mijn huis lijkt af en
toe wel op een instuif. Ze komen al
tijd even langs. Zo werden wij eens
op een nieuwsjaarsmorgen al heel
vroeg uit ons bed gebeld. The Coro
nets ze zijn alweer uit elkaar
stonden zingend op de stoep. Maar als
ik voor radio of televisie iemand
hoor. die ik graag in mijn program
ma zou hebben, dan loop ik er hard
achter aan. Zo heb ik Marie Cecile
Moerdijk in Palet gekregen. Nu
treedt ze trouwens geregeld voor de
AVRO op".
Uniek
Geen wonder, dat AVRO-directeur
D. Repko uiting gaf aan z'n tevreden
heid over 't werk van Jan Koopman
en de vele banden, die hy voor deze
omroepvereniging met bekende bui
tenlandse artiesten heeft gesmeed.
Wat dat betreft is zyn positie uniek
by de AVRO. Voor zijn „Discotaria*
heeft hij interviews gemaakt met
befaamde grootheden als Rosemary
Clooney, Peggy Lee „een enige
vrouw" Helen Shapiro, Diana
Dors, Frankie Vaughan en talloze
anderen. Binnenkort gaat hij weer
„Enig" is volgens hem het groepje
vaste medewerkers, waar hij mee
werkt. Ds. L. A. Bodaan van de Ned.
Herv. Zeemansraad voorep. „Een eni
ge kerel. Een zeer onorthodoxe do
minee, die heilige zaken met humor
kan brengen. Hij heeft nu pas een
grammafoonplaat gemaakt Hy zong
tijdens zijn opwekkend woord wel
eens enkele regels. We heb
ben de jongens van de platenmaat-
schappy er op attent gemaakt. De
dominee heeft een leuke stem. Het
is een enig plaatje geworden". Verder
werken aan het ziekenprogramma
mee: Cors Tonneman, die eens in
de veertien dagen de puzzelrubriek
verzorgt „men kan het boekje
„Palet" winnen, geschreven door ar
tiesten, die in ons programma hebben
medegewerkt" Tosca Hoogduin,
die filmnieuwtjes brengt, Mary Mi-
chon, die voordrachtjes doet en ten
slotte Jan van Rheenen met praatjes
over dieren. Met Jan van Rheenen
maakt Jan Koopman trouwens ook
het radioprogrammaatje „Dieren in
en rondom het huis". Ook daarin is
de heer Koopman op bekend terrein,
want in zijn flat lopen niet minder
dan vijf katten rond: Dinky, Tippy,
Babet, Joepie en Panda.
Reacties
„Enig" zijn ook de reacties van
de luisteraars. Brieven komen bij bos
jes binnen. Soms zelf van tien
kantjes. Een mijnheer schreef eens,
dat hij een slippertje had gemaakt,
maar daarna wegens een hartaanval
bed moest houden. Hy overstelpte
Jan Koopman met telegrammen. Of
hij alsjeblieft een bepaalde plaat
wilde draaien. Jan draaide die plaat
hiet, maar hy wenste in de uitzen
ding de man wel beterschap. „Ik zou
maar lekker bij moeder thuis biy-
Uren, dagen kan Jan Koop
man in zijn werkkamertje door
brengen achter zijn schrijf
machine. Teksten maken voor
zijn radioprogramma's met zijn
duizenden grammofoonplaten in
rekken langs de muur. Zoals an
deren hun boeken bewaren. Zo
voor het grijpen. „Soms heeft hij
een hele zaterdag daar zitten
Want zonder muziek zijn de pro
gramma's ondenkbaar, die hij nu voor
de AVRO-microfoon brengt: „Palet"
(al meer dan 300 maal), voor de zie
ken, „Discotaria" voor de late luis
teraars en „Muziek is troef" zondag
middag voor iedereen. De licht muze
is daarin troef, hoewel zijn persoon
lijke voorkeur naar de klassieke uit
gaat. Niet, dat hij een scherpe
scheidslijn trekt: „Voor mij bestaan
er maar twee soorten muziek: goede
en slechte. En ik houd van alles,
wat in die eerste categorie valt".
ven", voegde hij er aan toe. Ze heb
ben van die mijnheer nooit meer iets
vernomen Er zijn er ook, die op
bellen tijdens de uitzending. Of Jan
Koopman maar even aan de tele
foon wil komen. En ze snappen dan
vaak niet eens, dat dit niet mogelyk
