Players' Theatre biedt variété
van rond de eeuwwisseling
VERANTWOORDELIJKHEID DRAGEN
Programma's van voor 1910 JülCCI
Auto-hygiëiie voor iedereen (ii)
UNIEKE INSTELLING IN ENGELAND
Kom er achter
E'
Zaterdag 24 februari 1962
Pagina 4
deren welke nooit ontbreken
het
Ons land kent een conferencier, die herhaal
delijk liedjes uit de oude doos zingt: Alex de
Haas. In Londen kan men de nummers en voor
drachten, welke de generatie van onze groot
ouders in verrukking brachten, elke avond be
halve zondag horen in een héél bijzonder
schouwburgje: het Players' Theatre (letterlijk:
Spelers Theater) dat zich onder de arcades van
het station Charing Cross bevindt. Daar her
leeft het Victoriaanse Variétét van rond de
(Van onze Londense correspondent)
eeuwwisseling. Er wordt als regel geen mate
riaal gebruikt, moderner dan 1910, maar om
teksten zit men nooit verlegen, evenmin als om
acteurs. Velen, wier naam thans beroemd zijn,
begonnen hun loopbaan bij het Players' Thea
tre, zoals Peter Ustenov, Alec Clones, Lilly
Kann, Ian Carmichael en Bernard Miles. Er
worden nog steeds sterren ontdekt. Men be
schikt trouwens over een oude garde, die er
blijft.
Het Players' Theatre is een club
welke men alleen kan bezoeken
als lid of als gast. De voorstellin
gen zijn kosteloos voor leden. Bui
tenlandse toeristen, die deze be
zienswaardigheid niet mogen mis
sen, kunnen voor een paar gulden
een tijdelijk lidmaatschap verwer
ven en worden ifS uur na betaling
toegelaten. Engelandvaarders zet
dit op uw programma! Want het
bezoek aan dit theater is een
unieke belevenis.
Wat hier vertoond wordt, komt in
Engeland het dichtst bij wat wij
kleinkunst noemen. Het is echter
niet in de eerste plaats om de artis
ticiteit begonnen, maar om de gezel
ligheid, een artikel, dat in dit land
niet voor het opscheppen ligt. Want
de Engelsman is in vele opzichten
teruggetrokken en laat zich in het
openbaar moeilijk gaan. Vandaar
dat hij de club heeft uitgevonden,
waarvan het besloten karakter hem
onopvallende
eten, drinken en zich amuseren. In
de gewelven van het Players' Thea
tre dringt het gerommel van de
treinen door, maar het stoort nie
mand. Er heerst immers de sfeer
van een familiefeest.
De ceremoniemeester, meestal in
antiek kostuum met vadermoorde
naar om de hals, staat of zit in een
hoek van het proscenium achter zijn
door kaarsen beschenen tafel, zo
als zestig jaar geleden. Hij was de
voorloper van de moderne confe
rencier en draagt de onartistieke
titel van „voorzitter". Vandaar dat
hij de aankondiging van elk nieuw
nummer met een hamerklop be
sluit. „Dames en heren nu komt
your own, your very own (uw eigen,
uw heel eigen) Violetta".
Gangmaker
De „chairman" (voorzitter) zoekt
het over het algemeen niet in het
tappen van mopjes, maar is de
gangmaker, die het publiek op an
dere manier in de juiste stemming
brengt. Hij zorgt er namelijk voor
de afstand tussen acteurs en gehoor
zoveel mogelijk te overbruggen, zo
dat er van een werkelijke eenheid
tussen de planken en zaal sprake is.
Het publiek speelt mee! De chair
man spreekt als een marktkoop
man de mensen toe en zij laten zich
niet onbetuigd. Zijn vaak uitda
gende opmerkingen worden door
kwinkslagen uit het publiek beant
woord.
Hij moet zeer ad rem zijn, want
al gauw staat er ergens in de zaal
een grappenmaker op, die niet op
z'n mondje gevallen is. Het gaat lik
op stuk. Maar van grofheid, herrie
of vulgaire lol is er nooit sprake.
De humor is de Britten aangeboren,
de sfeer blijft altijd beschaafd.
Het publiek' komt uit allerlei ran
gen en standen. Op een bepaald
moment was zowel Prins George
van Denemarken als de straatven
ter van om de hoek lid van het
Players' Theatre. De clubidee be
paalt het karakter van deze instel
ling. Ongedwongenheid is het ken
merk. Men wordt er enigszins her
innerd aan de oude music hall,
welke ook wij gekend hebben, zoals
het vroegere Floratheater in Am
sterdam of het oude Rotterdamse
Pschorr
Heildronk
Ook het Players' Theatre is een
combinatie van schouwburg en café.
Er staan tafeltjes tussen de rijen
lage linnen vouwstoeltje en er zijn
buffetten in de zaal, waar men kof
fie, drank en sandwiches kan krij
gen. Als de voorstelling begint is
iedereen van een glas of een kop
voorzien voor het uitbrengen van de
traditionele heildronk op „onze
grote en glorieuze Koningin Victo
ria God bless her (God zegene
haar)!" Op het achterdoek van het
toneeltje prijkt haar conterfeitsel.
De „chairman" leidt de samen
zang, waarin de Engelsen zo uit
munten. Het repertoire van volks
liedjes is onuitputtelijk.
Het publiek zingt ze als koor, of
doet mee met de refreinen van de
op het toneel ten beste gegeven
nummers.
Zeer gewild is het „Covent Gar
den (de groentemarkt) in the mor
ning":
John Hewer
en
Joan Sterndale-Bennett
in een uitbundig nummer.
Het publiek, gezeten op linnen
klapstoeltjes, met consumptie
tafeltjes ertussen. Pal voor de
eerste rij de chansonnière. Ge
heel rechts de voorzitterDon
Gemmel. die het humoristische
tweegesprek dat aan de gang is
leidt. De vleugel staat huiselijk
voor het podium.
Cherries so red, strawberries
ripe at home, of course, they'll
be storming. Never mind the
abuse you have the excuse
you went to Covent Garden in
the morning.
Kersen zo rood, aardbeien
rijp, thuis natuurlijk zullen ze
te keer gaan. Trek je van de
herrie niets aan. Je hebt de uit
vlucht, dat je in de ochtend naar
Covent Garden bent geweest
excuus voor nachtbraken
Er zijn ook talrijke populaire lie
deren welke nooit ontbreken waar
grote massa's, zoals voor het begin
van voetbalmatches, bijeen zijn, en
welke ook door het publiek van het
Players' Theatre worden gezongen.
Men vindt de teksten van al deze
songs in het, in ouderwetse stijl op
roze papier gedrukte programma.
Jarigen en vierders van huwelijks
bruiloften onder de bezoekers wor
den extra toegezongen!
Het is opmerkelijk hoe het Play
ers' Theatre zich temidden van alle
nieuwe vormen van vermaak
film,, radio, televisie, grote shows
enz. onverminderd heeft kunnen
handhaven. Ook in de provincie is
er overal een herleving van het
oude, onopgesmukte variété van
weleer, toen nog niemand wist wat
topsongs waren. Maar men komt
van heinde en ver uit de Ver
enigde Staten vooral en uit de „ko
loniën" naar de club onder het
viaduct.
Ongekunsteld
Het is alsof men even af wil van
vaak al te geraffineerde vormen
van vermaak en terugverlangt naar
de ongeknutselde sfeer van een tijd
zonder wereldoorlogen en H-bom-
men. Wat echter zo treft, is dat die
oude nummers humanistische
liedjes, parodieën, dansen en voor
drachten het nog altijd zo goed
doen. De Engelsen beschikken na
tuurlijk over een sterk historisch
besef, zodat het oude hier niet gauw
belachelijk wordt. Niemand kijkt er
hooghartig op neer. Het publiek is
er helemaal „in", vooral wanneer er
een onvervalste „Cockney" (typi
sche Londenaar of Londense) op
het toneel verschijnt, zoals een
„pearly queen" (paarlemoeren ko
ningin), een lokaalfolkloristische fi
guur bij uitnemendheid, zingende
met een kooi met een parkietje in
de hand.
Na afloop kan men blijven om te
dansen of te souperen tegen uiterst
matige prijzen in een eenvoudige
omgeving, versierd met platen van
Toulouse-Lautrec of met vergeelde
foto's van acteurs en actrices uit
het Victoriaanse en Edwardiaanse
tijdvak en met toneelaffiches uit die
dagen. Toch heeft het Players'
Theatre niets mufs of museumach
tigs, maar is het een levend spran
kelend vermaakcentrum.
Met Kerstmis kunnen vooral de
kinderen er genieten van de oor
spronkelijke pantomimes (niet te
verwarren met ons woord voor zwij
gend gebarenspel) ofwel kerstre
vues, welke hier in al hun poëtische
simpelheid worden opgevoerd, in te
genstelling met de lawaai-produk-
ties met hun steeds indrukwekken
der tableaus van de grote theaters.
Men kan er weer Harlekijn, Colom-
bine en Pierrot zien, die de hoofd
rollen vervulden in de zestiende-
eeuwse Italiaanse harlequinades.
In de oorlog
Tijdens de bombardementen
speelde het Players' Theatre door,
oorspronkelijk op zijn oude adres in
King Street, midden tussen het ge
woel van Londens groentemarkt Co
vent Garden, waar het in 1936 door
de Zuidafrikaanse acteur Leonard
Sachs was opgericht. Men speelde
er op de derde verdieping van een
groothandel in fruit.
Laatkomers moeten
altijd ontgelden.
Tijdens ons bezoek schui
felde er iemand naar voren
met een blad vol met glazen
bier en andere dranken.
„Sir", riep de voorzitter
hem toe, „de mensen zullen
enorm lachen, wanneer U
dat blad laat vallen."
Met een stalen gezicht
deed de heer nog enkele
passen, liet plotseling de
handen los om met een klet
terende slag de boel aan
scherven te laten vallen.
Het publiek brulde.
De „chairman" gaf de
verzekering, dat het geen
afgesproken werk ivas ge
weest. „Al tien jaar vraag
ik hetzelfde aan iedereen
die met consumpties bin
nenkomt en dit is de eerste
maal, dat iemand aan mijn
suggestie gevolg geeft
Zodra het luchtalarm klonk ver
huisden spelers en publiek naar de
kelder, waar een toneeltje was ge
bouwd, zodat de voorstelling bijna
ogenblikkelijk kon worderi hervat.
Duurden de luchtaanvallen de ge
hele nacht door, dan bleven de
aanwezigen slapen op de grond, op
het toneel, op stoelen en op de
toonbank van de bar.
Later werd het theater verplaatst
naar een zijstraat van Piccadilly,
totdat het in 1945 zijn tegenwoor
dige onderkomen vond. In de don
kere oorlogstijd zorgde het Players'
Theatre erop zijn eigen wijze voor,
dat de goede geest onder de Londe-
naars bewaard bleef.
1. Pijpleiding ligt hoger.
2. Zon staat anders.
3. Stuur auto verplaatst.
4. Pijp op auto langer.
5. Bakkebaard man bij auto.
6. Sleutel op voorgrond.
7. Palmblad rechts ls kleiner.
8. Dop benzineblik man rechts ont
breekt.
Violetta Parjeon.
de in Frankrijk geboren ster
van het Players' Theatre, die
met haar chansons en spranke
lende conferences een Parijse
sfeer schept
L-i
Praktische wenken voor auto-bezitters
Voordelen en gevaren van „cleaner"
Het behoort tot de gruwelijkste aanslagen op het uiterlijk schoon van
ons motorvoertuig, het lakwerk in de was te zetten zonder aan die bewer
king een „natte beurt" met overvloedig water te laten voorafgaan. Strikt
principieel dienen wij zelfs te zeggen, dat het periodieke in-de-was-zetten
alleen mag volgen op een behandeling met autoshampoo. Die auto-sham
poo doet namelijk wat water niet vermag: ze verwijdert ook de vettige
film, die zich vaak onzichtbaar aan het lakwerk vasthecht.
Eerst water dan was
nerst water en/of shampoo der-
lijft de
r-s de lak
kleverige vetlaag op
zitten, dan zit daar
ook een koppige rest van niet
zelden scherp stof en fijn zand.
Bij het inwrijven van de nieuwe
waslaag wrijven wij dit scherpe
stof in het gepolijste oppervlak van
de lak. Op die manier richten wij
argeloos en met de beste bedoelin
gen grote schade aan, een schade
die op de lange duur onverbidde
lijk tot uiting komt in dof worden
van de laklaag. In het gunstigste
geval leggen wij de vettige film tus
sen twee waslagen vast: tussen de
oude en de nieuwe. Hei-halen wij
deze procedure keer op keer, dan
brengen wij als het ware systema
tisch een geconserveerde modder
laag aan, die later alleen met in
tensief „cleanen" nog te verwij
deren is. Wie als autobezitter een
paar jaartjes meeloopt, weet hoe
het lakwerk door het gebruik van
cleaner vaak plotseling veel lichter
van kleur wordt. In de meeste ge
vallen komt dat onder meer door
het opruimen van zo'n tussen was
lagen gefixeerde geel-bruine mod-
der-huid.
halve en daarna pas was. In
-1—dit verband stippen wij nog
een detail aan, dat meestal wordt
veronachtzaamd. Voor het lakwerk
is het niet zo heel erg, als het in-
de-was-zetten eens wordt uitgesteld
tot na de volgende „natte beurt",
omdat er toevallig juist visite komt.
De oude, door goede auto-shampoo
niet aangetaste waslaag houdt het
waarschijnlijk nog wel een dag of
vijf. Maar als wij ook het- chroom
in de shampoo-beurt betrokken
hebben (en dat laat zich bijna niet
vermijden), dan is bijna zeker het
daarop aangebrachte, beschermen
de laagje vaseline of vethoudende
pasta verdwenen. Werkelijk: uw be
zoek zal even moeten wachten tot
u op zijn minst het chroom op
nieuw met chroompasta hebt in
gewreven.
Ander detail: het portierslot is
soms erg toegankelijk voor water,
in het bijzonder als wij de tuin
slang hanteren. Plak een stukje
kleefpleister of plastic plakband
over het sleutelgat, tot na de
schoonmaak. Veeg ook de rubber
tocht-strips aan de binnenkant van
het portier na het water-ballet goed
droog en bepoeder ze met talk. An
ders zit het portier na de eerst
volgende nachtvorst onwrikbaar
dicht, en kunt u de sleutel zelfs
niet eens meer in het slot omdraai-
VERANTWOORDELIJK
HEID dragen wij allen
in het leven.
Hoé groot, hoé klein de op
gaaf ook mag zijn.
Het kost moeite dat te le
ren, ofschoon de leerschool
al vroeg genoeg inzet.
Met de eerste stapjes naar
de kleuterscholen begint 't
al.
Huilend worden velen naar
de verantwoordelijkheid ge
sleept, maar het wordt op
den duur beloond. Het gaat
steeds beter: van de kleuter-
naar de lagere-, van de mid
delbare- naar de Hogeschool.
Dacht U 't hèus?
Ach: er zullen velen zijn,
die weten wat „verantwoor
delijkheid" is, maar waar
schijnlijk nóg meer, die 't
ondanks alle doorlopen leer
scholen nóg niet weten en
't waarschijnlijk nooit zullen
weten.
Die liever de verantwoor
delijkheid door anderen laten
opknappen dan haar zélf op
zich te nemen.
VERANTWOORDELIJK
HEID tegenover Uw
werk.
Door schade en schande
wordt 't U wel bijgebracht.
De millimeterbalans van
de apothekersassistente moet
maar een minuscule hoeveel
heid van het recept te veel
aanwijzen en het is totaal
mis, met alle verbijsterende
gevolgen van dien. Voor
haarzelf zowel als voor de
patiënt. Er zijn helaas ge
vallen, dat zo iets gebeurt, in
een ogenblik van onnaden
kendheid of geestelijke afwe
zigheid
Zo is 't met duizenderlei
dingen in dit gecompliceerde
leven even-over-de-schreef
enLeiden is in last
WIE de verantwoorde
lijkheid niet in zijn
bestaan laat wegen,
komt op de blaren te zit
ten
In het leven, in de maat
schappij, in het bedrijf heeft
elkeen zijn taak nauwgezet
Foto Will Eiselin, Rijswijk.
te vervullen. Gebeurt dat
niet, dan loopt het raderwerk
onmiddellijk vast.
Iedere dag eist voor ieder
een opnieuw de grootste ac
curatesse.
Wat denkt U van een
hoogleraar, die zijn college
vergeet?
Of van de dokter, die zijn
patiënt vergeet? Of van de
journalist, die een bericht
vergeet? Of van de postbode,
die zijn brief vergeet?
Dat zijn slechts enkelingen
in de stroom van mensen,
die dag in dag uit het hun
voorgeschrevene ten uitvoer
moeten brengen en van wie
men niet verwachten kan.
dat zij daarbij voortdurend
gecontroleerd worden.
OP een onderdeel van een
gram komt 't voor de
apothekersassistente
aan. Wie daarmee in zijn
eigen leven of in zijn eigen
werk geen rekening houdt,
zal vroeg of laat bedrogen
uitkomen.
Het is werkelijk geen pretje
steeds weer met dit gebod
geconfronteerd te worden.
Het is wanhopig vermoeiend
óók.
Steeds weer wordt die
harde eis gesteld en ieder
mens krijgt er soms schoon
genoeg van.
Laat U er echter niet be
zwaard door voelen.
De winst, wanneer 't U
lukt, is altijd beter dan het
verlies dat U lijdt en an
deren lijden wanneer het
mislukt.
Laat daarom, voor zover U
ertoe in staat bent, de ba
lans van de weegschaal
steeds naar het eerste over
slaan: zoveel te beter slaagt
Uw eigen leven en dat van
de maatschappij, waarin U
leeft.
Wie de „verantwoordelijk
heid" in ere houdt, kan rus
tig slapen
Zo niet, dan moet er mis
schien een paar gram slaap
middelen aan te pas ko
men
Is 't misschien daarom, dat
de verkoop ervan zo ontstel
lend is toegenomen?
FANTASIO
zijn tegenwoordig 1001 was-
soorten in de handel en daar
bij zijn op zyn minst een
paar honderd goede. Welke de bes
te is, hangt eenvoudig van uw per
soonlijke voorkeur af. Die voor
keur wordt niet alleen bepaald door
het esthetische effect, maar ook
door het gemak. Een auto van zelfs
maar middelmatige omvang deug
delijk in de vaste was zetten is
heus een werkje dat zweet kost.
Handelaren in schoonheidsartikelen
voor uw auto zullen dan ook in de
regel bevestigen, dat de verkoop
van „vaste" wassoorten sterk te
rugloopt, terwijl die van vloeibare
„snel-was" toeneemt.
Alle mooie verkoopverhalen ten
spijt zorgt vaste was in de meeste
gevallen echter voor een dikkere
en duurzamer beschermingslaag.
Bij vloeibare wassoorten valt de
laag dunner uit en is de bescher
ming navenant. Maar het aanbren
gen van die vloeibare was kost
een fractie van de tijd die u voor
de vaste nodig hebt en dus kunt
u er gemakkelijk een keertje vaker
mee aan de slag gaan.
Siliconen hebben onze sympathie,
in zoverre ze de water afstotende
werking van autowas aanzienlijk
versterken. U kent toch de eenvou
dige „druppel-proef", die uitwijst
of uw lakwerk al dan niet grondig
is beschermd? Wanneer het water
dat u (bij voorbeeld) op de motor
kap van uw auto giet, het oppervlak
gelijkmatig nat maakt, of uitge
zakte druppels met brede voet vormt
dan is het mis. Een goede, water
afstotende waslaag verdeelt het
water in ronde, bijna op kralen
gelijkende bolletjes.
Pas op, dat u met siliconen-hou
dende was nooit over uw voorruit
veegt, of voor het schoonmaken
van de ruit dezelfde doek benut
die u voor het inwrijven gebruik
te. Een Duits autotijdschrift wist
onlangs weliswaar te vertellen, dat
die hinderlijke, nauwelijks meer
weg te krijgen vlekken op de ruit
helemaal niet door siliconen wor
den veroorzaakt, maar wij vinden
het bar toevallig, dat wij er vóór
het verschenen der siliconen nooit
van hoorden. En persoonlijk nemen
wij het zekere maar voor het onze
kere.
Ook beste lak verliest
zijn glans
De beste lak verweert op den
duur en verliest dan aan glans
Ook tussen de waslagen in
gekapseld stof komt de glans niet
ten goede. Het lakwerk komt daar
om ook gemiddeld eens per jaar wel
voor een behandeling met „cleaner"
in aanmerking, Celluloselak, wat
eerder dan synthetische en moffel-
lak. Cleaner is niet enkel en alleen
een „afbijtmiddel", gelijk men door
gaans wat eenzijdig aanneemt,
maar vooral een polijstmiddel, dat
de ruw geworden bovenlaag weg-
slijpt en (als alles goed gaat) de
effen laag daaronder weer spiegel
glad maakt. Daarom komt het bij
cleanen minder aan op het in
wrijven (kleine beetjes tegelijk)
dan op het omstandig uitwrijvea
Cleanen is zo ongeveer het zwaar,
ste werk dat de zelf-zijn-auto-on*
derhoudende mens zich op de zwak
ke schouders kan laden. Maar er
is geen enkel bezwaar tegen, dit
werk in gedeelten te verrichten en
de enige week bijvoorbeeld alleen
de voorspatborden, de volgende we
ken achtereenvolgens de motorkap,
de rechterzijkant, de linkerzijkant,
het dak en de achtersteven onder
handen te nemen. Gebruik voor
het cleanen zachte, maar niet te
dikke lappen, anders wordt ontij
dig teveel van de vloeistof aan de
pasta onttrokken.
Sommige wassoorten bevatten
een kleine of grotere hoeveelheid
cleaner. In het gunstige geval ver
schuiven ze de grote cleaner-beurt
naar een wat verder verwijderde
toekomst, zonder die grote beurt
evenwel overbodig te maken. In
het ongunstigste geval betekent
cleaner-houdende was een aanslag
op het lakwerk. Voorzichtigheid
is hier geboden. Persoonlijk hebben
wij het op deze overmatige efficien
cy niet begrepen, maar ook hier
spreken individuele voorkeuren een
woordje mee.
Verse lak (bijvoorbeeld van een
gloednieuwe wagen) mag niet „ste
vig afgewreven" worden, niet
met was en zeker niet met cleaner.
Zelfs al lijkt de bovenlak glashard,
dan kan namelijk de onderlaag nog
zacht en week zijn. Uw dealer zal
u zeggen, hoe lang u moet wach
ten met de eerste wasbeurt. Geen
dealer geeft echter een kik, als u
uw oude wagentje bij de spuiter
een nieuw kleurtje laat geven. Ook
die nieuwe laklaag mag de eerste
paar maanden alleen met schoon
water worden afgespoten en komt
pas daarna in aanmerking om in
de was te worden gezet.
