HET OOG VAN DE DUIVEL
Gero-wsselfe
Films van deze
tveek in Leiden
„Jonge kunst uit Amsterdam"
dartel spelletje van Bergman
Luchtig intermezzo uit verzet
tegen keerzijde van de roem
GA FLITSEN
Het werk van 15 figuratieve
kunstenaars trekt aandacht
Ds. D. M. Vermet tachtig jaar
Opgericht 1 maart 1860
Zaterdag 23 december 1961
Tweede blad no. 30537
Advertentie
6
STUDIO „Soms voel ik mij al dood en opgezet en ingelijfd bij de
filmhistorische verzamelingen"klaagt de grote Zweedse regisseur
Ingmar Bergman in een woord vooraf bij zijn jongste schepping, „Het
oog van de duivel". En om aan die keerzijde van de roem en aan de druk
van het „geacht gevaarlijk publiekte ontkomen, heeft hij zoals reeds
eerder zijn „grote" werk onderbroken voor een luchtig intermezzo,
een rondo capriccioso, zoals hij het zelf noemt. Na de „Maagdenbron" dus
dit dartele tussenspel, dat deze zomer in de Arnhemse fümweek zijn
wereldpremière beleefde. Men noemt de Zweden wel de Fransen van
het noorden" en dit fleurig-Franse, blijgeestige element doortrekt dit
gehele werk, al kregen wij persoonlijk toch de indruk, dat Bergman er
niet helemaal in geslaagd is het oog van de duivel alléén maar te laten
twinkelen. Daarvoor is hij toch weer te veel noordeling. Tegen Berg
mans nadrukkelijke bedoeling in krijgt de toeschouwer de aanvechting op
zoek te gaan naar symboliek, die er volgens hem niet is
September - af faire
gezellige komedie
TRIANON Producer Robert
Arthur, die verantwoordelijk was
voor de vrolijke Amerikaanse ko
medie „Operation petticoat" en de
schrijvers Stanley Shapiro en
Maurice Richlin, die veel succes
oogstten met hun genoeglijke
„Pillow Talk" hebben elkaar ge
vonden voor een nieuwe komedie:
„September-af faire". Niet zo
sprankelend als haar voorgangers
maar toch ook goed voor een uur
tje gezellige ontspanning
Regisseur Robert Mulligan
sleepte kwartet beroemdheden bij
elkaar om de hoofdrollen te be
zetten.
In de eerste plaats natuurlijk de
welgeschapen Gina Lollobrigida die
in vele en vaak zeer charmante toi- j
letjes volop gelegenheid krijgt al
haar talenten uit te stallen. Zij is in
de film het vriendinnetje van de vol-
«ende ster met klinkende naam:
Rock Hudson, die een steenrijke
I Amerikaan moet- uitbeelden. Hij is j
j succesvol in alles, behalve in de1
liefde, wanneer Gina eindelijk ont
dekt. dat een kortstondig samenzijn
eenmaal per jaar toch geen hechte
basis is om een toekomst op te bou
wen. Vanzelfsprekend komt het alle
maal na vele moeilijkheden goed te-
j recht. Tegen die tijd -hebben ook twee
and-ere, jongere bekendheden elkaar
gevonden: de popperige Sandra Dee.
en de zingende Bobby Da-rin, wiens
huidige naam echter mede te dan
ken is aan zijn huwelijk met het
blonde wonderkind, dat in deze film
J zijn tegenspeelster is. Een -rolsprent
dus, volgehangen met klinkende na-
i men. Daardoor of moeten we zeg-
gen: desondanks? is het een ge
noeglijk filmpje gewerden met pre-
tentieloze. gemakkelijk aansprekende
humor al is die soms wel een tik
keltje geforceerd.
Gordon Scott is een
sympathieke Tarzan
REX Tsjombe is niet de enige
geweest, die veel stof in Afrika heeft
doen opwaaien. Ook de familie Ban
ton een vader met zijn vier zoons
schijnt daar in de jungle op een
vreselijke manier te hebben huisge
houden. Hoe deze familie aan haar
einde komt. kunt U deze week gaan
zien in Rex. Tarzan blijkt de enige,
die de vijf mannen steeds te vlug af
is en ze stuk voor stuk '..neerlegt'.
Voordat hij echter de laatste a:n de
politie uitlevert, slingert hij aan
lianen door het bos. waadt enkele
malen dcor drijfzand en spreekt een
aantal Afrikanen in hun eigen taal
toe. zij het met een sterk Ameri
kaans accent. Gordon ScoT blijkt
een sympathiek? Tarzan en een
vaardtig opvolger ven de legendari
sche Johnny Weismuller.
Jubileum VV. Veen
Don Juan boekt
een nederlaag
Het filmthema is eventueel 't con
flict tussen goed en kwaad, maar
dan vertolkt in een hupse komedie.
De duivel een keurige heer in het
diplomatengenre heeft een ont
stoken oog en de oorzaak is niet
moeilijk te vinden:
de schuld ligt bij de kuise dochter
van een alleraardigste, maar toch wel
erg naïeve Zweedse dominee. Ook de
remedie ligt voor de hand. Don Juan,
die al driehonderd jaar in het in
ferno zucht als straf voor zijn licht
zinnig leven, krijgt opdracht met zijn
dienaar Pablo naar de aarde te gaan
om het meisje Britt-Marie, dat spoe
dig zal gaan trouwen, te verleiden.
Satan zorgt voor een uitstekende
voorbereiding van de tocht: Don Juan
krijgt eerst nog een aantal wenken
van Markies de Maccopazza en Graaf
de Rochefocaud. Deze heren kennen
de vrouwen uit het noorden op hun
duimpje. Men moet ze benaderen met
zuidelijke vurigheid en vooral de na
druk leggen op romantiek, bij voor
keur vermengd m-et een tikje tragiek.
Géén vleierij, want die valt niet in
de smaak. Maar een snuifjes cynisme
doet het uitstekend, en tenslotte, in
de zomer zijn de Zweedse vrouwen
toegankelijker dan in de winter, want
dan zijn ze te dik geleed
De argeloze dominee neemt Don
Juan en Pabloe die volkomen onher
kenbaar zijn, mee naar de pastorie,
nadat zij ervoor gezorgd hebben dat
de auto van Britt-Marie's vader weer
op gang komt. Tussen haakjes: die
motorpech is natuurlijk het werk van
een assistent van SatanDe rollen
zijn spoedig verdeeld: Don Juan
neemt de kuise domineesdochter voor
zijn rekening en Pablo legt een bij
zondere belangstelling aan de dag
voor Renata, de echtgenote van de
goedhartige predikant. Pablo heeft
het heel wat gemakkelijker dan zijn
heer, die namelijk de fout begaat ver
liefd te worden op Britt-Marie
Na tal van verwikkelingen ruimen
Satans ambassadeurs het veld. Don
Juan heeft een zware nederlaag moe
ten boeken en zijn opdrachtgever is
verre van tevreden. Maar in de hu
welijksnacht van het meisje geneest
plotseling het oog van de duivel, als
Britt-Marie haar man een leugentje
verteltDe duivel behaalt toch
nog een overwinning, al is die maar
héél klein!
Zoekt U een
van f 40.of f 400.—.
v. d. WATER, Haarl.straat 207
heeft het. De Gero.specialist.
KERSTNACHTDIENST
EVANG. LUTH. GEMEENTE
In de kerstnacht viert de Lutherse
gemeente om half elf het feest van
Christus' geboorte met een volledige
hoofddienst, d.w.z. een dienst, die zyn
hoogtepunt vindt in de viering van
hec Heilig Avondmaal.
De versterkte Lutherse Schola
werkt aan deze dienst mee, en ver
zorgt behalve de Introitus, (intochts
psalm) en enkele beurtzangen met
de gemeente, ook de „Musica sub
Communione"; de muziek tijdens de
Avondmaalsviering.
Don Juan (Jarl Kulle) in ge
sprek met de kuise dominees
dochter Britt-Marie (Bibi An-
dersson).
Bergman schreef zelf het sce
nario voor dit speelse geval, waar
in het aan humoristische situaties
niet ontbreekt. „Ik ben bang voor
mijn film, of beter gezegd voor
mijn spelletje, dat is de juiste be
naming", heeft hij er zelf van ge
zegd. „Sommigen kunnen immers
op het denkbeeld komen om het
ernstig te nemen, sommigen hef
fen vermanend de wijsvinger of
schudden het hoofd, sommigen
zien symbolen of bijbedoelingen.
Sommigen maken vergelijkingen,
sommigen ergeren zich. En dan
sta je met je speelgoed uitgespreid
op de grond en je schaamt je".
Dat alles mag de toeschouwer
dus niet doen. Men moet het spel
een luchtig, vluchtig en kluchtig
Wie dat niemendalletje laten,
doet maar dan tegelijk met
waardering voor de knappe regis
seur, die Bergman zich ook hier
weer toont zal geen spijt heb
ben van een bezoek aan het thea
ter in de Steenstraat.
Cinderfella
Vrolijke onzin
Luxor Cinderfella, het Ameri
kaanse sprookje over de mannelijke
Assepoester (dus Assepoetser)heeft
in zoverre wat met het Europese
sprookje gemeen, dat een happy en-
ding niet ontbreekt. Net als onze
Assepoester weerkt, slooft en slaa.ft
Jerry Lewis voor een altijd ontevre
den stiefmoeder en twee nare stief
broers. Niet in lengte Van dagen
echter, want plotseling verschijnt
Fella's „toverpetevaar" en dan zijn
de moeilijkheden van de baan.. In
een glanzende auto rijdt de als prins
omgetoverde Fella naar een bal en...
verovert zijn prinses. Maar om twaalf
uur moet hij evenals zijn vrouwelijke
voorganger thuis zijn, hij rent weg
en... verliest zijn schoen. Het loopt
gelukkig allemaal goed af, want de
prinses ontbrandt in liefde en gaat
met schoen en al op zoek.
Een gezellige film naar een oud
verhaal in een moderne entourage,
Basie's Cute) en een Jerry, die volop
de gelegenheid krijgt met zijn talent
te ontroeren. Een film, die gemaakt
is (naar een van de acteurs opmerk
te) om te bewijzen, dat vrouwen in
grenzeloze ij delheid vaak wachten op
hun toverprins, terwijl de man, die
zoiets niet doet, zijn kansen verspeelt
bij zijn toverprinses.
De heer W. Veen. machine-zetter
bij de uitgeverij N.V. voorheen E. J.
Brill herdacht het feit, dat hij 25
jaar geleden bij deze firma in dienst
tl ad. De heer F. C. Wieder Jr, direc
teur van Brill, prees de jubilaris om
diens grot? vakbekwaamheid en toe
wijding. Hij wees tevens op de bij
zondere technische kennis van de
heer Veen, mede waardoor deze dan
ook reeds spoedig tot voorman van
de machine-zetterij was benoemd.
De directeur overhandigde hem een
enveloppe met inhoud. Daarna voer
den de heren J. de Koning, bedrijfs
leider, en C. J. Oostwouder, chef van
de afd. Calculatie het woord, resp.
namens technisch en kantoorperso
neel De heer De Koning sprak woor
den van waardering voor de grote
werkkracht en collegialiteit van de
jubilaris, twee eigenschappen welke
deze bij uitstek bezit. Beide sprekers
overhandigden enige fraaie geschen
ken.
Na het dankwoord van de jubilaris,
mocht deze nog vele persoonlijke ge
lukwensen van personeelsleden in
ontvangst nemen.
„Expresso Bongo"
in Casino - theater
Casino Voor liefhebbers van het
genre draait in het theater aan de
Hoge woerd een sprankelende musi
cal-met-tempo Expresso Bongo, met
Cliff Richard, Laurence Harvey en
Sylvia Syms in de hoofdrollen. Als
een wervelwind gaat drummer John
ny Jackson door ddt verhaal, dat zich
afspeelt in een bekende wijk van
Londen, Soho, een vermaakscentrum
by uitstek. Johnny is eigenlijk op
zoek naar een jonge zanger, die hij
■tot de Elvis Presley van Engeland wil
maken. En zowaar, als hij met Mai-
sie, zijn vriendinnetje, die zangeres is
in een sbriptease-show, een jazz-
kelder bezoekt, doet hy de grote ont
dekking. Bert "Rudge, een jongen, die
„het" heeft. Johnnie treedt op als
zijn impresario en mede dank zij
het succes van de grammofoonplaten
ziet het er. zowel voor „Bongo" Her-
bert (zoals Bert Rudge nu genoemd
wordt) als voor Johnnie zeer zonnig
uit. vooral omdat laatstgenoemde op
grond van een haastig getekend con
tract de helft van de inkomsten in
zijn zak mag steken! Zo zonnig blijft
het echter niet, want de Amerikaanse
zangeres Dixie Collins, die in Londen
optreedt, steekt een spaak in het wiel.
Hoe dit verder afloopt, kan, om de
spanning niet te breken, beter ver
zwegen blijven. Menige teenager zal
deze film weten te waarderen, vooral
door de talrijke liedjes die erin voor
komen en door de sfeer van Soho.
waarvan iets in deze Engelse film is
blijven hangen.
Daar droomt ieder
meisje van
Schlagerparade
Lido En waar zou dan elk
meisje van dromen? Natuurlijk
van de „liefde"! Die moet uitvoerig
en in allerlei variaties bezongen
worden. Vandaar de vele jonge zang
sterretjes, die in deze film schitteren.
Het verhaaltje heeft niets om het
lijf en is bovendien bepaald niet ori
gineel: meisjes van een internaat
willen er 's avonds stiekum tussenuit
maar worden gedwarsboomd door een
overigens niet al te krachtige direc
trice. Omdat het nu eenmaal gemak
kelijker is honderd vlooien te be
waken dan twintig jonge meisjes,
moet zij het tenslotte afleggen. Ver
der is er dan nog een leider van een
orkestje, die voor een schoolinspec-
teur wordt aangezien en een school-
inspecteur, die voor een heel ouder
personage wordt gehouden. Eigenlijk
is het verhaal alleen maar de ver
bindende tekst tussen de ene „hit"
en de andere. Die schlagers zijn af
wisselend goed en onbenullig, maar
ze worden steeds bijzonder vlot ge
bracht, onder andere door onze
bloedeigen „Blue diamonds". Eind
goed, al goed. Het hoofd van het
schoolbestuur blijkt een zeer begrij
pend mens te zijn en de directrice
is haar eigen jonge jaren toch ook
net vergeten. Gelukkig maar!
VOETGANGERS:
Het is verbodc* binnen dertig me
ter van een zebrapad over te steken
Expositie in de „Lakenhal''
Zij allen wisten zich reeds een
naam te verwerven, velen van hen
werden met een prijs begiftigda
Dat de „figuratieve" kunst nog springlevend is, bewijst de gisteravondHet niveau van deze expositie staat
rUn rtrtlr oifür Viofr olfromfton nnnrr TTr
na een inleidend woord van de directeur van de Lakenhal drs. J. N. van
Wesse door burgemeester jhr. mr. F. k. van Kinschot geopende tentoon
stelling van de Amsterdamse kunstenaars volledig.
Vijftien exposanten, met inzendingen van olieverfschilderijen, aquarel
len, tekeningen, beelden, penningen en grafische uitingen zijn vertegen
woordigd. Zij vormen O! hoge mode geen „groep", zijn willekeurig
gekozen kunstenaars, die de herkenbare werkelijkheid in ere houden.
Het stemt tot verheugenis, dat de directeur van de Lakenhal ook aan
hen zijn aandacht wil wijden, blijkbaar om aan te tonen, dat extremitei
ten niet bij voorkeur zijn speciale aandacht of voorkeur hebben.
De „herkenbare werkelijkheid" blijkt dan ook voor talloos velen nog
een speciale aantrekkingskracht te bezitten, hoe smalend de progessieven
zich daarover ook uitlaten.
Het is merkwaardig te constateren,
hoe in een centrum van nonfigura-
tieve kunst als Amsterdam toch wel
genoemd mag worden, de figuratie
ven stand weten te houden.
„Jonge Kunst uit Amsterdam" luidt
de naam van deze expositie.
En inderdaad: jong en fris zijn de
hier geëxposeerde werken, ook al zijn
de vervaardigers ervan niet altijd
even jong meer. Hun naturalisme
toont een grote veelzijdigheid, zowel
wat de visie als de onderscheidene
technieken betreft. Er zijn onder hen
naar wy constateerden figuren
van opmerkelijk talent, wier kunnen
een bezoek aan deze gevarieerde ex
positie tenvolle rechtvaardigt.
Geruime tijd hulpprediker in Leiden
Ds. D. M. Vermet te Leidschendam, emeritus predikant van de N.H.
Kerk en geruime tyd hulpprediker te Leiden en geestelijk verzorger in het
Academisch Ziekenhuis, hoopt zaterdag 30 december tachtig jaar te worden.
Ds. Vermet werd op 30 december lijk gymnasium te Middelburg en
1881 te 's-Heer Arendskerke op Zuid- studeerde vervolgens theologie aan
Beveland geboren. Hij bezocht eerst
de h.b s. te Goes, daarna het stede-
Ds. D. M. VERMET
de Rijksuniversiteit te Groningen,
Nadat de heer Vermet in 1908 door
het provinciaal kerkbestuur van
Noord-Holland was toegelaten tot de
evangeliebediening in de Ned. Herv.
Kerk werd hij op 10 oktober van het
daaropvolgend jaar door ds. A. de
Visser, toen nog predikant te Gronin
gen, bevestigd als predikant van de
Hervormde Gemeente van Herwijnen
in de classis Bommel.
Daarna diende ds. Vermet verder
nog de Hervormde Gemeenten van
Klaaswaal in de classis Dordrecht
1920 tot 1925; Balk in de classis
Sneek 1925 tot 1929; Oosterbierum in
de classis Franeker 1929 tot 1934 en
tenslotte nog ruim dertien jaar die
van Leidschendam, waar hem met
ingang van 1 mei 1947 op ruim vijf-
en-zestigjarige leeftijd emeritaat
werd verleend.
Na zijn emeritaat is ds. Vermet nog
enige jaren in de Sleutelstad werk
zaam geweest als hulpprediker en
heeft hij daar tijdens vacatures in
verschillende wijkgemeenten bijstand
in het pastoraat verleend. Verder is
hij tot 1957, toen hem op bijna
zeven-en-zeventigjarige leeftijd eer
vol ontslag werd verleend, nog enkele
jaren werkzaam geweest als gewes
telijk verzorger van de patiënten in
het Academisch Ziekenhui.
In al zijn gemeenten nrm ds. Ver
met actief deel aan het jeugdwerk
en had hij zitting in tal van bestu
ren, colleges en commissies.
Die inzenders dan zijn: Ellen
Thera Beerthuis Roos (pennin
gen), Ruth Brouwer (penningen)
Frans J. H. Hazeveld (oliever
ven), Auke Hettema (diverse
bronzen), Renze Hettema (idem),
Theodoor Heynes (auquarellen en
tekeningen)Hendrik Huig (et
sen), Nic. Jonk (bronzen), Willem
G. J. Krouwer-Boomkens (oliever
ven), Kurt Löb (olieverven)Jan
R. Mensinga (etsen), Willem den
Ouden (etsen en olieverven)Hein
Stork (olieverven)Lou Strik (et
sen) en A. J. Veldhoen (etsen).
dan ook over het algemeen hoog. Er
is onder deze kunstenaars een ver
blijdende. tastbaar levende vitaliteit
merkbaar, dwars tegen de abstracten,
de informelen of tachisten in. Het
realisme handhaaft zich, met grote
beloften voor de toekomst ook.
De figuratie ven laten zich niet van
hun stoel verdringen.
Waarom zouden zy ook?
Er zijn genoegzaam elementen in
hun kunst, die grote aantrekkings
kracht bezitten en de beschouwer veel
te zeggen hebben.
Dat zij zich op deze expostie laten
gelden is hun goed recht.
De presentatie van hun werken
vormt een krachtig tegenwicht tegen
al datgene, wat tegenwoordig preten
deert het „alleen-zaligmakende" te
zijn.
Het is de taak van een museum
directeur alle richtingen te laten
spreken: daarom kunnen wij de heer
Van Wessem dankbaar zijn voor wat
hij hier biedt en dat naar wy ho
pen talrijke bezoekers naar de La
kenhal zal trekken.
Tot 21 januari bestaat daartoe alle
-gelegenheid, waarna deze expositie
naar het Centraal Museum te Utrecht
zal worden overgebracht.
H.
Jodenbreestraat 1960:
ets van Willem den Ouden.
