Zo word je bij vrienden
getapt s en vriendinnen
HELEN SHAPIRO
Amerika'; jeugd lichamelijk
en geestelijk niet fit genoeg
EENS ASTMAPATIENTE,
NU VEELBELOVEND ATLETE
Schoolmeisje van 15 maakt
furore in cle showbusiness
Jazz Messengers
niet naar ons land
Amerika zoekt op middelbare
scholen naar dokters-in-spé
TIPS VAN JONGEREN VOOR JONGEREN
Volharding
en
training
BLAKEY IN BELASTINGCONFLICT
Nederlandse
jazz klinkt
in India
Zaterdag 18 november 1961
POPULARITEIT is een groot woord, dat meteen gedachten
oproept aan knappe filmsterren, zoetgevooisde zangers,
stoere ruimtevaarders en records brekende sporthelden. Maar
het zijn heus niet alleen deze lievelingen van het publiek die het
alleenrecht van populariteit bezitten. Ook wij allemaal zijn
populair of beter gezegd: künnen het althans zijn al is het
dan in kleinere kring. En juist over die alledaagse, zo betrekke
lijke, maar voor ieder mens afzonderlijk toch zo belangrijke
populariteit willen we het vandaag hebben.
Hoe belangrijk populariteit
wel is, kan iedereen voor zich
Zelf wel nagaan. Heb je veel
vrienden of wordt je door
iedereen met de nek aangeke
ken? Wordt er naar je geluis
terd als je iets vertelt of heeft
men liever dat je je mond
houdt? Zijn anderen bereid om
je te helpen als je in moeilijk
heden zit of laten ze je dan je
eigen zaakjes opknappen?
Getapt zijn om eens een
populairder woord dan popu
lair te gebruiken is een
voorrecht. Maar is dat voor
recht slechts een enkeling be
schoren of kunnen we er alle
maal, in bepaalde mate, van
proifteren? Het antwoord luidt:
iedereen, de een weliswaar
wat meer dan de ander, maar
niemand hoeft persé impopu
lair te zijn.
Leer §trijd te vermijden zonder
je „gezicht" te verliezen.
Wees een goed verliezer.
Wees een nog beter winnaar,
d.w.z. ga niet prat op je over
winningen.
Leer een of ander muziekinstru
ment bespelen.
Toon waardering voor een ge
schenk, ook al had je liever iets
anders gehad.
Doe alsof je je amuseert, ook al
is dat niet zo.
Discussieer onbevooroordeeld
over de principes van andersden
kenden.
Sluit niemand buiten op grond
van een vooroordeel.
Stel een lijst van je slechte ge
woonten op en probeer ze af te
leren.
Laat je vrienden ervaren dat ze
in nood op je kunnen rekenen.
Vertel vreemden niet altijd alles
over jezelf.
Voor meisjes
Tijdens de bijeenkomst kwamen
ook tips speciaal voor meisjes en
speciaal voor jongens uit de bus. De
meisjes doen er goed aan de volgen
de adviezen ter harte te nemen.
Zeg een afspraak nooit af ook
niet als iemand anders je uitno
digt met wie je liever zou uit
gaan.
Laat je thuisbrengen door de
zelfde jongen die je mee uitge
nomen heeft.
Toon interesse voor onderwerpen,
waarover jongens en mannen in
het algemeen graag praten.
Voor jongens
Voor de jongens zijn er nog de
volgende tips:
Schreeuw, scheld en vloek niet
en praat niet laatdunkend over
derden.
Leer goed dansen. Het is hele
maal niet onmannelijk om dans
les te nemen.
•Geef een meisje nooit de indruk
dat je haar het aardigst vindt
als dat niet zo is.
O Breng het meisje met wie je uit
bent, altijd naar huis op het uur
dat zij heeft genoemd.
Snij niet op over meisjes met wie
je vroeger bent uitgeweest.
Roddel niet over de meisjes met
wie je nu mee gaat.
Laat een meisje niet altijd voor
zichzelf betalen.
Vraag niet altijd wat zij wil;
meisjes zien graag dat een jon
gen initiatief toont.
Doe je examens en in het alge
meen je werk zo goed mogelijk.
Meisjes zien op tegen jongens
met een goed stel hersens, tegen
mannen die hun vak verstaan.
(De volledige resultaten van het
onderzoek door Jhan en June Rob-
bins zijn indertijd gepubliceerd in
het Amerikaanse tijdschrift Mac-
Call's).
De jonge Amerikanen zijn zowel geestelijk als lichamelijk niet
fit genoeg. Dit is de kern van een rede, die de Amerikaanse
minister van Justitie, Robert F. Kennedy, onlangs in Buffalo op
een diner van een rooms-katholieke 'jeugdbeweging heeft
gehouden.
Hij zei onder andere, dat „de slechte prestaties" van de
Amerikaanse soldaten in de Koreaanse oorlog te wijten waren
geweest aan gebrek aan lichamelijke en psychische training. „Eén
op de tien Amerikaanse krijgsgevangenen werd spion voor de
communisten."
„Onze gevangen soldaten geloofden aan niets en dit is iets wat
wij ons allemaal moeten aantrekken"aldus Kennedy. Hij voegde
er aan toe, dat de Amerikaanse soldaten meer aan hun eigen
hachje dachten dan aan dat van hun kameraden.
Van de lichamelijke fitheid van de Amerikaanse jeugd zei hij,
dat deze zich „op een laag peil" bevond. Hij waarschuwde, dat
de Amerikaanse natie geen „natie van louter toeschouwers" zou
mogen worden.
FILMS EN JAZZ
VERDERFELIJK
Amerika gebruikt films en jazz
als snode wapens om de Koreaanse
cultuur te vernietigen! Deze non
sens verkondigde onlangs de Noord-
koreaanse radio. In de uitzending
werd verklaard, dat de Amerikaan
se imperialisten proberen alles wat
nationaal en door het volk geliefd is
te vernietigen en dat zy de Kore
aanse cultuur op Amerikaanse leest
trachten te schoeien.
„De bioscopen in Zuid-Korea
worden volledig beheerst door de
verdorven Amerikaanse films die in
groten getale zijn aangevoerd. De
jazz heeft zich zelfs een weg naar
de particuliere woningen gebaand",
aldus de uitzending van het com
munistische radiostation.
EN meisje van veertiengekleed in het uniform van de
■Li hoogst degelijke Engelse meisjesschool Claptonpakte
haar leerboeken bijeen, borg ze zorgvuldig in haar tas, ontmoette
haar vader aan de poort van de school en nam de bus naar het
kantoor van grammofoonplatenmaatschappijEen uur later zette
zij met krachtige halen haar namen onder een platencontract.
Zo is een jaar geleden de
bliksemcarrière begonnen van de nu
vijftienjarige Helen Shapiro, een
aardig meisje met wonderlijk grote
ogen en wat belangrijker voor
haar is een melodieuze en don
kere zangstem. Zoals Helen welbe
wust en met veel gevoel voor ritme
En hoe maakt men
pchzelf getapt?
Eigenlijk is dit een
irobleem voor alle
eeftijdsgroepen,
maar de jongeren
lebben er toch het
meest mee te ma
ken. Voor het
jemoed van een
leventienjarige bij
voorbeeld is het ge
voel geen enkele
vriend te bezitten
een dagelijkse kwel
ing, die de meeste
volwassenen gena
diglijk zijn verge
ten.
Hoewel er op dit
gebied geen gebrek
.s aan goede raad
van psychologen,
sociologen en op
voeders, maken
maar weinig jonge
lui daar gebruik
van. De inzichten
van volwassenen
vtaan te ver van
ten af of zijn te
Ingewikkeld. Maar
kunnen de jongeren
dit probleem zelf
overzien? Kunnen
ce „getapten" on
der hen de anderen
helpen?
Proef op
de som
Het Amerikaanse v
echtpaar Jhan en
June Robbins be-
floot - alweer enige
tijd geleden - de f
proef op de som te \U
nemen. Met acht v-
jongens en negen
meisjes van zestien
tot achttien jaar,
leerlingen van mid
delbare scholen die
„zeer getapt"
bekend stonden,
verd een bijeen
komst belegd.
De jongeren moesten antwoord
proberen te geven op de volgende
vragenWat zijn de karakteristieke
«genschappen van getapte jongens
m meisjes? Waarom mag iedereen
«e graag? Wat kan iemand van jul
lie leeftijd doen om meer vrienden
'e krijgen en het vertrouwen en het
topect van anderen te winnen?
Daarbij werd de techniek van het
creatieve denken toegepast die be
kend staat als „brainstorming": de
deelnemers flappen alles wat over
het te behandelen onderwerp in hun
gedachten opkomt eruit, of dit nu
goed of slecht, nieuw of oud is, en
achteraf selecteert men de ant
woorden.
Vele adviezen
Dit de honderden suggesties die
de Jongeren tijdens hun „brain-
{!orming"-bijeenkomst naar voren
brachten, zou een handleiding kun-
fceti worden samengesteld met de
titel: „Zo word je getapt". Daarom
wllen we van de vele (goede) ad-
tezen slechts de voornaamste
toemen.
Laat de mensen merken, dat je
hen aardig vindt.
Heb niet altijd het hoogste woord.
Gedraag je tegenover mensen op
wie je indruk wilt maken niet
anders dan tegenover anderen.
Geef anderen het gevoel dat zij
ook meetellen.
Mok niet.
Geef goedsmoeds je eigen fouten
toe.
Wees niet verwaand.
Zet iemand niet voor schut al
leen om de lachers op je hand te
krijgen.
Luister hoffelijk naar de opvat
tingen van anderen, ook al komen
ze je dwaas voor.
Neem deel aan gemeenschaps-
werk door b.v. lid van een jeugd
vereniging te worden.
Karen Mendyka hanteert
een speer met de bekwaamheid
van een geboren kampioene en
de gratie van een ballerina. In
de heuvels van het subtropi
sche Zuid-Californië, in de
buurt van Tujunga, oefent zij
zich bijna elke middag in het
speerwerpen. De achttienjarige
atlete geldt als een van veel
belovende troeven van Ame
rika voor de Olympische Spe
len van 1964 in Tokio.
Maar zeven jaar geleden werd
diezelfde Karen, de nu zo succes
volle atlete, als blijvend invalide be
schouwd. De voornaamste oorzaak
van haar ziekte was een ernstige
astma. „Toen ik een kleuter van
drie jaar was, kreeg ik astma", ver
telt Karen, „wat de doktoren er ook
aan deden, het scheen er niet beter
op te worden". Als elfjarig meisje
woog ik 59 pond en was ik nauwe
lijks in staat het hed te verlaten".
„Toen mijn ouders tenslotte ver
namen, dat er in het gebied Tujun
ga een tehuis voor astmatische kin
deren bestond, werd ik daarheen
gezonden", gaat Karen voort. „Het
verblijf daar deed mij veel goed. Na
een jaar was ik al zover, dat ik het
tehuis kon verlaten".
De ouders van Karen, John en
Edith Mendyka, waren in hun
jeugd in de jaren dertig, toen
zij nog in Duitsland woonden
geen onbekenden op de sintel-
banen. Zij besloten, dat hun
dochter vervolgens maar een at-
letiektraining moest volgen. Va
der en moeder Mendyka hoop
ten, dat hun dochter zich hier
door zou harden en haar ziekte
hoe langer hoe meer zou over
winnen. En zij kregen geen on
gelijk.
Karen legde zich toe op het
speerwerpen, waarin zy al gauw
mooie successen wist te behalen. In
1959 won Karen tijdens de school -
wedstrijden het nationale kampioen
schap speerwerpen voor meisjes. In
1960 scheelde het maar een haar, of
zij was opgenomen in de dames-
ploeg die de Amerikaanse kleuren
in de atletiekwedstrijden tijdens de
Olympische Spelen te Rome zou
verdedigen. Verleden jaar zomer
wist Karen zich zelfs te klasseren
voor de nationale Amerikaanse
damesploeg, die in Moskou tegen
een Russisch team uitkwam. Karen
kreeg een hartverwarmend applaus
van de Moskovieten, toen zij in de
finale als derde eindigde.
Karen traint nu heel serieus voor
de komende Olympische Spelen.
„Maar ik doe dit niet alleen om
Olympische eer te behalen", zegt ze,
„ik doe het veel meer om jonge
mensen die aan astma lijden, te be
wijzen dat zy evenals ik deze ziekte
kunnen overwinnen door aan sport
te doen, door te volharden en te
trainen".
getapt?
Maak je niet teveel op; jongens
vinden dat afschuwelijk.
Kwebbel niet aan één stuk door.
Als je met een jongen danst,
kijk dan niet aldoor rond of je
niet een betere partner kunt
vinden.
Als je partner zich verontschul
digt voor zijn slechte dansen,
maak hem dan een complimentje
over b.v. zijn gevoel voor ritme.
NORMAN GRANZ' Jazz At
The Philharmonic zal morgen
avond in ons land concerten
geven in de Kurzaal te Sche-
veningen en het Concertgebouw
te Amsterdam. Medewerking
verlenen de groepen van Dizzy
Gillespie en John Coltrane.
Zoals bekend heeft Coltrane
dit jaar tijdens de Grand
Gala du Disque de Edison-prijs
gewonen in de afdeling „jazz in-
ternotionaal". Het is vrijwel
zeker, dat deze Edison tijdens
een van de JATP-concerten aan
Coltrane zal worden uitgereikt.
haar songs brengt, is het de meest
aandachtige luisteraar nog moeilijk
zich een slank schoolmeisje achter
de studiomicrofoon voor te stellen.
Ze heeft niet de stem van een meis
je van vijftien. Ze is geen tweede
Conny Froboess.
Volgens insiders heeft Helen een
stem, welke haar een heel eind om
hoog zal brengen op de spreekwoor
delijke ladder van het succes in de
showbusiness.
Dol op muziek
Helen werd in september 1946 ge
boren. Ze heeft kort zwart haar,
donkerbruine ogen, een waakzame,
doch vriendelijke natuur en een
sterke wil. „Mijn familie is dol op
Vijf vooraanstaande Nederland
se jazzmusici oogsten het ene
succes na het andere in India,
waar zij in Bombay en enkele
andere steden in totaal tien
concerten geven. De tournee
duurt drie tot vier weken.
HetvNederlandse kwintet bestaat
uit Hein van der Gaag uit Den
Haag (piano), Ruud Jacobs
uit Hilversum (bas), Herman
Schoonderwalt uit Berkel (alt
sax), Ruud Kuyper uit Rotter
dam (fluit) en Ruud Pronk uit
Puttershoek (slagwerk).
De tournee wordt gemaakt op
uitnodiging van de Jazzsociety
Bombay. Op initiatief van de
Nederlandse consul-generaal
in India stuurde het kwintet
een bandopname van zijn
prestaties ter beoordeling. De
uitnodiging was er het gevolg
van.
In India is men niet verwend
met jazzconcerten van buiten
landers. Na de oorlog zijn al
leen Dave Brubeck en Dizzy
Gillespie er geweest.
muziek", vertelt zij trots. „Ronnie,
mijn broer, heeft als banjo-speler al
een eigen oude stijl-jazzband. Mijn
moeder speelt viool. En myn vader?
Die schept er een enorm genoegen
in al die muzikale activiteiten aan
te moedigen".
„Ik kan me niet herinneren, wan<
neer ik voor het eerst begon te zin
gen, maar wel st^at 't me by, dat ik
op mijn derde of vierde jaar al as
piraties in die richting had. Het
leek me een natuurlijke en plezie
rige zaak".
Een jaar geleden liet Helen haar
vader een artikel lezen over een
zangleraar. Zij wilde beslist zang
lessen hebben en zy wist dat, als
zij bereid was hard en serieus te
werken en haar huiswerk niet te
verwaarlozen, vader Shapiro wel
wilde helpen.
Ontdekt
Een paar weken later leerde He
len de eerste vaktechnische kneep
jes bij een zekere Maurice Burman.
Een talentenjager van een gram
mofoonplatenmaatschappij werd op
een dag verzocht om eens bij Bur-
mans Studio langs te komen om er
verscheidene hoopvol gestemde zan
geresjes te beoordelen. Het was by
die gelegenheid dat Helen werd
ontdekt.
De eerste plaat die de 14-ja-
rige Helen Shapiro maakte, was
,JDon't treat me like a child
met aan de andere kant „When
I'm with you". Zij zat alweer
hoog en breed over moeilijke
examen-opgaven gebogen, toen
haar eersteling de Top Twenty
van de Engelse hitparade be
reikte. Helen Shapiro in de hit
parade en dat zonder dure pu
bliciteitsstunts of optreden voor
radio of televisie.
Beroeps
Helen heeft daarna verscheidene
nieuwe platen gemaakt. De show
business lokt haar wel en ze is van
plan om volgend jaar van het zin
gen haar beroep te maken. In ver
scheidene landen heeft zy al fan
clubs.
Helen is voorlopig, zoals de Britse
leerplichtwet dat eist, weer naar de
schoolbanken teruggekeerd, maar
niet voordat zy had meegewerkt
aan een documentair filmpje (over
het ontstaan van een grammofoon
plaat) dat binnenkort in de voor
programma's van de bioscopen zal
worden vertoond.
Art Blakey en zijn befaamde
Jazz Messengers zullen voor
lopig niet naar ons land komen.
Deze in Amerika en Europa ge
renommeerde moderne-jazz-
In Amerika ziet men het te
kort aan dokters zo ernstig in,
dat men een campagne is be
gonnen op de middelbare
scholen om de leerlingen voor
te lichten over het medische
beroep en hen ertoe te bewe
gen medicijnen te gaan stude
ren.
De campagne wordt gevoerd
door artsen en men heeft besloten
om jongens en meisjes in hun ge
zinnen te introduceren, zodat zij
een indruk uit de eerste hand kun
nen krijgen van wat het dokters-
leven betekent. Men wil de jeugd
er namelijk van overtuigen, dat er
aan het beroep van arts evenveel
aantrekkelijke en „spannende"
kanten zitten als aan de beroepen,
die blijkbaar wel populair zijn.
De campagne is opgezel door de
„American Academy of General
Practice", een organisatie van huis
artsen dus en als zodanig vrywel
even belangrijk als de beroemde
„American Medical Association".
In oktober is men met de eerste
actie begonnen in Binghamton in
de staat New York. Deze maand
is de campagne uitgebreid tot Oma
ha, in Nebraska, en volgend jaar
hoopt men op landelijke schaal te
werken.
Speciale maand
De plaatselijke overheid wordt
er steeds bij ingeschakeld. De bur
gemeester proclameert, dat er een
„dokterscarrièremaand" zal zijn en
in die maand komen artsen op mid
delbare scholen over hun beroep
spreken. Zy komen vertellen, wat
men als dokter moet coen en wat
men er allemaal voor terugkrijgt.
De leerlingen die belangstelling
tonen, worden dan in „medische
groepen" ingedeeld. Daarbij zal nie
mand erop letten, of het eigen-
lyk wel goede leerlingen zijn. In
dit stadium is echte belangstelling
voldoende.
Naar ziekenhuizen
Deze groepen krijgen van enige
artsen verdere voorlichting en mo
gen daarna ziekenhuizen bezoeken,
samen met een arts, zodat zij het
werk vanuit het gezichtspunt van
een medicus kunnen zien. Tenslot
te worden uit die groepen diegenen
gekozen, die op de artsen de beste
indruk hebben gemaakt.
Die leerlingen mogen een hele
dag met een dokter doorbrengen,
namelijk in zijn spreekkamer (als
de patiënten tenminste geen be
zwaar tegen een jeugdige „bijzitter"
hebben), in het ziekenhuis en 's
avonds bij de doktev thuis. Deze
jongeren worden dan „rekruten"
genoemd en wanneer zij inderdaad
besluiten, om een medische oplei
ding te volgen, krijgen zij een dok
ter als „preceptor'die hen gedu
rende hun hele studie met raad
en daad zal bystaan.
groep zou op zaterdagavond 2
december a.s. concerten geven
in de Kurzaal te Scheveningen
en in het Amsterdamse City
theater. Vervolgens zouden de
Jazz-Messengers een tournee
door Europa maken.
Dit jaar zal er van het bezoek
van de Jazz Messengers aan ons
land waarnaar vele jazzliefheb
bers al reikhalzend uitzagen
niets kunnen komen,omdat de Ame
rikaanse regering het paspoort
heeft ingenomen van leider-drum
mer Art Blakey, die in een felle
strijd is gewikkeld met de strenge
Amerikaanse belastingdienst.
De gehele Europese tournee van
de Jazz Messengers moet daardoor
noodgedwongen worden uitgesteld,
waarschijnlijk tot de eerste helft
van februari 1962. Half december
di-enit Airt Blakey namelijk aanwezig
te zijn, als de zaak tussen de be
lastingdienst en hem zal worden
uitgevochten voor de rechtbank in
New York.
Een zeer grote tegenvaller is deze
gang van zaken ook voor de Haag
se jazzimpresario Paul Aoket, die
alle voorbereidingen voor het op
treden van de Messengers hier te
lande reeds had getroffen.
Acket heeft onmiddellijk gepro
beerd nogmaals Dave Brubeck te
engageren, die tot 3 december op
tournee is in Engeland. Gisteren liet
Brubeck echter telegrafisch weten
dat hy wegens contractuele ver
plichtingen op 4 december al weer
in de Verenigde Staten moet zijn.
