LA TSJERINA, de vrouw die de
Parij se Opera durfde weerstaan
Volgens Chroesjtsjow de vijfde
schoonste vrouw ter ivereld!
Ook West-Duitsland heeft een
goochelaar in bankwissels
Zaak tegen Kurt Selimelzer
komt
moeizaam op
gang
Fel gekleurde liobby
HUN LEVEN
DRAAIT OM
LEIDSCH DAGBLAD - ZATERDAG 11 NOVEMBER 1961
Eet was een internationale balletsensatie toen in oktober 1958 bekend
werd, dat Ludmilla Tsjerina haar contract met de Parijse Opera had ver
broken. Dat was kort voor de première van het met spanning verwachte
ballet „Atlantic" van Serge Lifar. Velen meenden dat dit een onberaden
stap was van een der beroemdste danseressen van onze tijd. Ludmilla
Tsjerina bleef desondanks bü haar besluit. Op de dag van de première
danste de onbekende Claude Bessy uit Njew York de hoofdrol met groot
succes. Maar zü slaagde er niet in om Parjjs te veroveren. De Parijzenaars
waren te zeer verbonden met hun lieveling „La Tsjerina", en zij zijn haar
trouw gebleven ook, nadat zü brak met de Opera en zich zelfstandig maakte
met een eigen ballet. Hoe kwam het tot deze breuk?
De grote botsing kwam op een ok
toberdag in 1958, toen La Tsjerina
in haar balletkostuum van een repe-
titie een belangrijke directiebespre-
;j king verstoorde. „De opera brengt
ballet in zijn meest volmaakte
porm" protesteerde zij, „dit is een kos-
Jtuum voor nachtclubs!" Het publiek
eist moderne aankleding" gaf de dl-
recteur ten antwoord, „ons succes
hangt af vanwat het publiek zegt!"
Ludmilla was echter niet te kal
meren. Zij weigerde haar opvattin
gen aan te passen aan die van de
Operadirectie. „Is dat Uw laatste
woord, Madame?" vroeg de direc
teur. „Over tien dagen is de pre
mière" zei Ludmilla, „tijd genoeg om
over een ander kostuum na te den
ken. Ik voor mij hoef niet meer na
te denken.De directeur haalde de
schouders op. Ongewijfeld meende
hij dat het een nieuwe gril was van
La Tsjerina en dat deze zich wel
tweemaal zou bedenken alvorens
haar voordelige contract met de be
roemde Paryse Opera te verbre
ken.
Maar hij vergiste zich: Ludmilla
bleef op haar standpunt staan. Toen
de directeur niet toegaf verscheurde
zij haar contract en stuurde de
stukken per aangetekende post aan
hem toe, waaruit hij wel moest op.
maken dat hij de beste danseres ter
wereld verloren had.
Directeur Romain lachte en stak
een nieuwe sigaret op, maar vroeg
zich ondertussen toch wel af hoe hij
aan een nieuwe prima ballerina
kwam. Hij had toen nog negen da
gen en hij rookte vele sigaretten
voordat hij op een enigszins behoor
lijke wijze voor de dag kon komen
voor een zo kritisch publiek als de
Parijzenaars, wier smaak op het ge
bied van ballet beslissend is voor de
smaak van de wereld, die weer van
invloed is op de internationale uit
wisseling, de deviezeninkomsten en
daarmee de staatssubsidies..
Zes uur oefenen
Als de directie van de Parijse
Opera al had gemeend dat La
Tsjerina op haar besluit terug zou
komen, vergiste zij zich ten tweede
male. Ludmilla reisde naar Londen
om een ballet voor de televisie te
maken en na haai* terugkeer ging
het gerucht dat zij een eigen ballet
groep wilde stichten. Met gloeiende
Ijver wierp Ludmilla Tsjerina zich
op de nieuwe taak, waar zij einde
lijk al haar capaciteiten kon ont
plooien. Zij hoefde ook niet bang te
zijn, want niet alleen weet zij alles
van de balletkunst, maar is zij ook
choreograpfie, schilderes, actrice en
componiste. Toen in maart 1959 de
première van haar ballet plaats had
in het Sarah Bernhardt-theater in
Parijs, liet zij haar troep niet alleen
dansen, maar ook spreken. Zij wist
een moedige combinatie te maken uit
vele keuzen en nam als componist
Mikis Theodorakis, een jonge Griek,
die in Parijs algemeen wordt ge
noemd als „de Strawinski van de
toekomst". De ontvangst in Parijs
was een matig succes, maar in Lon
den, Amerika en Rusland werd haar
ballet enthousiast ontvangen.
In Moskou overhandigde zü
Chroesjtsjow een tekening van eigen
hand. Het was een schets uit het
ballet „De Vuurvogel" van Igor Stra-
winsky, een componist, die op de
Russische zwarte lijst staat.
Chroesjtsjow nam de tekening met
een zuurzoete glimlach aan, maar
huldigde aan het souper La Tsjerina
als „de vüfde schoonste vrouw ter
wereld", zonder daarbü te onthullen
wie de andere vier waren
Ludmilla Tsjerina heet officieel
Monique Tsjemerzine en werd in ok
tober 1925 in Parijs geboren. Haar
vader was Avenir Tsjemerzine, een
Witrussische officier, die ook inge
nieur en uitvinder was. De moeder
was een Frangaise van bijzondere
charme en schoonheid, die een zwak
had voor het oude Rusland en die
haar dochter naar de „keizerlijke
balletschool" in St. Julien des Pau-
vres stuurde. Daar leerde het kind
op driejarige leeftijd aid e harde
discipline van het oude Russische
ballet. Vyf jaar later bezocht de
Russische prima ballerina Preobra-
jesnka deze school en zij zei van
Ludmilla „Geef mij dat kind, ik
maak van haar een prima ballerina,
waar de hele wereld over spreekt!"
Nog altijd is La Tsjerina vol be
wondering voor deze vrouw, die haar
de harde beginselen leerde van de
keizerlijke balletschool, een discipli
ne die zij haar eigen leerlingen
steeds weer bijbrengt. „Alles wat ik
ben, heb ik aan haar te danken"
zegt La Tsjerina, „vooral die zes uur
oefenen aan de barre per dag, on
verschillig of daarna zes uur film
opnamen of zes uur televisie vol
gen
De Paus als scheidsrechter
Op twaalfjarige leeftijd begon
Ludmilla haar carrière in het „Bal
let de la Jeunesse"; op vijftienja
rige leeftijd was zij eerste solodan
seres van het Ballet de Monte Carlo.
Met haar prestatie als Julia in het
ballet „Romeo en Julia" van Tsjai-
kowski verwierf zij internationale
bijval. In 1946 trad zij in het huwe
lijk met de eerste balletdanser van
Serge Lifar, Edmond Audrab, een
balletkunstenaar zonder weerga.
Toen haar man vier jaar later bij
een auto-ongeval het leven verloor,
was Ludmilla ontroostbaar. Eerst 7
jaar later hertrouwde zij met de
Franse industrieel Raymond Roi,
een groot vriend van het ballet, die
alleen de filmarbeid van zijn vrouw
niet kan waarderen. Hy is van me
ning, dat zij met ballet én film meer
doet dan zij kan. In één film heeft
zij honderd paar balletschoentjes
versleten en dat is meer dan vier
jaar ballet op tournée vergen.
Ludmilla Tsjerina is een van de
weinige ballerina's die ondanks alle
filmroem een echte ballerina is ge
bleven. In de verfilming van „Hoff
manns vertellingen" gaf zij onge
twijfeld het beste wat ooit op ballet
schoentjes voor de filmcamera te
zien is geweest. In een film van de
„Fledermaus" was zij een misluk
king, niet, omdat zij niet goed dan
ste, maar omdat zij niet kan zin
gen. De zang werd naderhand in de
film gemonteerd wat geen succes
was, omdat het niet bü haar dans
kunst paste.
Desondanks is La Tsjerina van
succes naar succes gedanst. Haar
roem staat buiten elke twijfel en
haar kunnen eveneens. Toch raakt
zij wel eens in opspraak, welke zij
overigens handig weet te ontwijken.
Claude Debussy heeft eens een opera
gemaakt over de Heilige Sebastiaan.
Daarin zou zij de hoofdrol spelen.
De Franse opvoeringen verliepen
goed: waar het om ging waren ech
ter de Italiaanse vertoningen. Tegen
haar optreden als de H. Sebastiaan
werden van kerkelijke zijde bezwa
ren naar voren gebracht, waarna La
Tsjerina weigerde te dansen. De
Italiaanse president Gronchi kwam
vergeefs, „Laat de Paus eerst maar
zeggen of hij er zelf bezwaar tegen
heef t" zei Ludmilla, „tot zolang wei
ger ik de H. Sebastiaan te dan
sen
Zij keerde terug naar Parijs, waar
zij nieuwe triomfen oogstte in een
gesproken Russisch ballet op Franse
muziek. „Ik dien de hoogste kunst
welke bestaat" zegt zij, „die van het
gedanste verhaal. En als mijn dan
seurs en danseuses soms spreken,
dan is dit alleen maar om méér
vrienden te werven voor deze hoog
ste kunstvorm, die ik ken; het
ballet!"
(Van onze correspondent in Bonn)
STADSNIEUWS
Universitaire benoemingen
Bij onderscheiden besluiten van
curatoren der Leidse Universiteit
zijn benoemd of herbenoemd:
Mr. J. A. Ankum, tot wetenschap
pelijk ambtenaar le klasse in tijde
lijke dienst by de faculteit der
rechtsgeleerdheid, voor het tijdvak
van 1 oktober 1961 tot 1 oktober 1962;
H. J. van Hattum, wetenschappelijk
ambtenaar in vaste dienst bij de
Hortus Botanicus, tot wetenschappe
lijk ambtenaar le klasse in vaste
dienst; H. Hoogenhout, tot weten
schappelijk ambtenaar in tijdelijke
dienst bij de biofysica, voor het tijd
vak van 1 september 1961 tot 1 sep
tember 1962; mevrouw dr. E. A. M.
Matricali-van Lamoen, wetenschap
pelijk ambtenaar in tijdelijke dienst
bij de anatomie, tot wetenschappe
lijk ambtenaar le klasse in tijdelijke
dienst; C. Offringa, wetenschappelijk
ambtenaar le klasse in tijdelijke
dienst by de faculteit der letteren
en wijsbegeerte, tot wetenschappelijk
ambtenaar le klasse in vast dienst;
P. J. M. IJpma, tot wetenschappelijk
ambtenaar le klasse in tijdelijke
dienst bij de geologie, voor het tijd
vak van 16 oktober 1961 tot 16 okto
ber 1962.
Het denken van Socrates heeft ver buiten de Griekse grenzen
zijn sporen nagelaten en dat is maar gelukkig. Dat de affaire-
Socrates ook een internationale zaak is. is minder prettig. In
West-Duitsland bezit men echter in de twijfelachtige zakenman
Kurt Schmelzer een figuur, die in een meer dan platonische ver
houding tot de wisselmanipulaties van het Socrates-concern
stond.
Wie is Schmelzer? een betrekkelijk
kleine zakenman uit Düsseldorf, die
officieel directeur was van de firma
Dewah, een export-importbedrüf dat
Medische Dienst
Leiderdorp: Dokter Blaauwendraad,
Koudekerk, Hogewaard 4, tel. 01714
208.
Oegstgeest: Dokter J. B. Hugen-
holtz, tel. 20390.
Voorschoten: Dokter Van Schaik,
Juliana van Stolberglaan 62, tel.
3344. Wijkverpleging: Gezondheids
centrum, tel. 2177. En dokter Abar-
banel, Chopinlaan 32, tel. 3875 (voor
eigen patiënten).
Wassenaar; Dokter J. C. Römer,
Lange Kerkdam 56, tel. 2501. En dok
ter J. C. de Neef, Wilhelminaplein 1,
tel. 8303. Apotheken: de Wassenaarse
Apotheek, Schouwweg 32, tel. 2402.
Warmond: Dokter H. A. G. M. Wa
lenkamp, tel. 01711—220, zuster
Meyssen, Kerklaan 17a, Voorhout,
tel. 02532—7796.
Ex - medewerkers
Radio Veronica
voor de rechter
Voor de rechtbank te Amsterdam
zullen op vrijdag 8 december de ex-
technische directeur van de toenma
lige VRON (Vry Radio Omroep Ne
derland i.o.) en een ex-technicus van
Radio Veronica terecht staan. En wel
terzake van overtreding van artikel
20 van üe telegraaf- en telefoonwet
van 1904. krachtens dit artikel is hij,
die radio-elektrische zendinrichtin-
gen, al dan niet voor openbaar verkeer
bestemd, aanlegt, aanwezig heeft, of
gebruikt, zonder de daartoe vereiste
vergunning van de directeur-gene
raal der PTT, strafbaar met 'n hech
tenis van ten hoogste zes maanden of
een boete van maximaal f. 1000.
Van een veroordeling van deze
twee personen zal het afhangen of
23 personen die medeplichtig zouden
zijn door het verschaffen van mid
delen en gelegenheid voor de bouw
van die zender, ook vervolgd zullen
worden, zo heeft de officier van Jus
titie. mr. R. L. Heukels, meegedeeld.
Op 11 december 1959 werden in het
bedrijf van de directeur twee zenders
in beslag genomen. Op 5 februari
1960 bij de grenspost Ter Apel in een
wagen van zijn bedrijf vijf zenders.
En op 15 iuli 1960 werden in een ga
ragebox te Laren de eerste twee frap
pen voor een te bouwen nieuwe grote
miiddengolfzender voor de Veronica
in beslag genomen. Deze garagebox
ligt schuin tegenover die woning van
de technicus.
NIEUWE UITGAVEN
Uwe mannen zullen vallen, door Sid
ney en Samuel Moss, en
Dreigende heuvels, door Leon M.
Uris. 4e druk. Ultg. Hollandia. Baarn.
Mandingo, door Kyle Onstott,
Kinderen en minnaars, door Willy
Corsarl, en
Eens komt de dag, door H. J. Lem-
bourn. Ultg.: Leopold, Den Haag.
Meesters der Braziliaanse vertel
kunst. Bijeengebracht en vertaald door
prof. dr. mr. H. Houwens Post. Uitg.:
Meulenhoff, Amsterdam.
PUlen en fluiten, door H. Kaufmann.
Ultg.: West-Friesland, Hoorn.
Vera en haar dieren, door S. Had
dock,
De smokkelaars van het riddermeer,
door W. Scherf,
Koninginnetje, door J. Lem,
Vals geld, door J. Eschbach,
Luc b(| de Indianen, door K. Smid,
Tannwald, en
Tussen atomen en elementen, door
J. D. de Greef. Helm-pockets voor de
Jeugd. Ultg.: Helmond, Helmond.
Het dlerenrük. Een inleiding tot het
dierenrijk door R. W. Burnett, H. I.
Fisher en H. S. Zim,
Het weer en de weervoorspelling,
door P. E. Lehr, R. W. Burnett en H.
S. Zlm,
Gesteente en mineralen, door H. S.
Zlm en P. R. Shafer. Natuurgidsen In
kleuren. Ultg.: Meulenhoff. Amsterdam
De Gouden Reael; De blinde Wee-
relt; Het goede Inzicht en Godt alleen
d'eere. 4 beroemde romans van Jan
Mens ln één deel. Ultg.: „Kosmos",
Amsterdam.
zich voornamelijk wijdde aan hout
import uit Afrika. Zogenaamd bezat
deze firma de hoofdvertegenwoordi
ging van West-African-Mahagony
Comp. voor Duitsland, Oostenrük en
Zwitserland. Op een of andere ma
nier stond deze firma in verbinding
met de Dewah Trading Corporation
uit Vaduz in Liechtenstein.
Deze laatste firma, die inmiddels
failliet is verklaard en by gebrek aan
activa is opgeheven, nam enige tijd
geleden 'n hypotheek van f 750.000 op
een lapje grond in Twente, dat door
Socrates voor 77.000 gulden was aan
gekocht. Met de hypotheekakte in de
hand bégen Kurt Schmelzer daarop,
als gevolmachtigde van Dewah m
Vaduz, met grote wisseltransacties.
De akte diende als dekking.
Niet alleen door de ontmaskering
van de Socrates-zaken begon de bal
voor Kurt Schmelzer te rollen. Het
eerst vroeg de firma Ortag uit Zü-
rich het faillissement van Schmelzer
aan met een vordering van ruim
24.000 mark.
Dit gebeurde nadat de Dewah in
Lichtenstein door de rechtbank fail
liet was verklaard en de firma was
opgeheven. De Ortag uit Ziirich pro
beerde toen aan zijn trekken te ko
men door persoonlüke vorderingen
tegen Kurt Schmelzer in Düsseldorf.
Met vveinig succes overigens, want de
handige zakenman blijkt niets te be
zitten behalve de nodige kleren, op
het adres, waar zijn firma officieel
gevestigd was, trof men alleen een
kleine huurkamer aan, die Schmelzer
gemeubileerd huurde.
Weldra werd het daiidelyk dat
Schmelzer niet zo maar een kleine
zakenman was. die in betalingsmoei
lijkheden was geraakt. Van alle kan-
•ten stroomden vorderingen binmien
en het totale bedrag, dat men van de
nietsbezittende Schmelzer wil vorde
ren, komt in de buurt van 4,5 miljoen
mark. De schuldeisers komen uit vele
landen. Ook een Nederlandse handel-
maaitschappij heeft het een en ander
te vorderen
VREEMD
Het vreemdste aan de hele zaak is
echter dat de Investitions- und Han
delsbank .in Frankfort een vordering
van 300.000 mark niet heeft inge
diend. De Wesitduitse recherche heeft
evenwel sterk die indruk dat zij juist
op deze vordering, die in verband
staat met het Twentse weilandje,
Schmelzer zou kunnen vangen. Want.
hoe verbluffend dat ook moge lijken,
tot nu toe is er wel een onderzoek
tegen de Diisseldorfer zakenman
gaande, maar men heeft nog niets
gevonden, waarop een aanklacht te
gen Schmelzer kan worden inge
diend.
Bij de bank in Frankfort moet ech
ter een aanknopingspunt voor een
aanklacht liggen, zo verzekerde de
politie ons. En men is dan ook zeer
verbaasd dat de bank niet alleen
geen vordering tegen Schmelzer heeft
ingediend maar zelfs weigert inzage
te verlenen in de documenten, die op
de transacties betrekking hebben.
Tot nu toe is het de Frankforter re
cherche, die de zaak thans in handen
heeft, nog niet gelukt klaarheid in
deze kwestie te brengen
UITGESLAPEN
Zeker is echter dat Kurt Schmel
zer een bijzonder uitgeslapen man is.
Bijgestaan door twee juristen, die
beide moeilijkheden met de recht
bank hebben gehad, drijft Schmelzer
nog steeds zaken, ook al begrijpt nie
mand waar het geld daarvoor van
daan komt. Ronduit merkwaardig is
het dat de politie nog steeds geen
aanleiding heeft gevonden Schmel
zer aan te houden
De inibamationale wisselhandel,
waarin Socrates kennelijk onder een
hoedje speelde met die Dewah in
Liechtenstein, mag vastgelopen zijn,
doch het ziet er naar uit dat Schmel
zer zijn voorzorgsmaatregelen ge
troffen heeft. Men vermoedt dat hij
in Zwitserland de baten heeft opge
pot. die de internationale zwendel
toch moet hebben opgebracht- Op
vallend was het immers dat Schmel
zer, terwijl zijn houtimporthandei in
Düsseldorf steeds in betalingsmoei
lijkheden verkeerde, bijna permanent
onderweg was tussen Ghana, Tur
kije, Zwitserland, Frankrijk enz.
Deze reizen maakte de zwierige
Düsseldorfer in grote stijl, steeds
vergezeld van zijn vrouw, terwijl
hij altijd de beste hotels uitzocht.
Het feit dat, nu zijn faillissement
is aangevraagd, Schmelzer offi
cieel niets anders blijkt te bezit
ten dan een koffertje met kleren
maakt wel duidelijk dat de West-
duitse politie aan deze „kleine"
zakenman een moeilijke kluif zal
hebben.
VOETGANGERS:
Het is verboden binnen dertig me
ter van een zebrapad over te steken.
LEIDERDORP
J. E. M. Meul 25 jaar
bij Ver. Touwfabrieken
Gisteren was het feest voor een
der werknemers van de N.V. Ver-
eenigde Touwfabrieken. Dit keer was
het de heer J. F. M. Meul, maga
zijn-bediende in het Weverij-maga
zijn.
In de kantine sprak die direoteur,
de heer H. B. Haanappel, de heer
Meul toe.
Met de beste wensen voor de toe
komst. onderstreept door een harte
lijke handdruk, overhandigde de heer
„La Tsjerina de dochter van
een Russische officier en een
Franse moeder, is een van de
weinige vrouwen, die de almach
tige directie van de Parijse Ope
ra durfde te trotseren. Zij is
tegenwoordig een van de groot
ste danseuses ter wereld, een
vrouw wie het hedendaagse bal
let zeer veel te danken heeft.
Haanappel de jubilaris het zilveren
V.T.-ere-metaal, alsmede een ge
schenk onder couvert.
De bedrijfsleider der vezelafdelin
gen, de heer I. Vogelenzang, prees
de zin voor örde en netheid van de
heer Meul.
De magazijnmeester, de heer J.
M. v. Weelden, zegde de jubilaris
dank voor de prettige verstandhou
ding. Baas A. de Kruiff haalde en
kele aardige voorvallen uit de carriè
re van de jubilaris op.
Namens de Ondernemingsraad
sprak de heer J. Th. Hensing.
Intussing was het personeel der af
deling binnengekomen, namens wie
de heer P. M. Feiten het woord:
voerde.
Met enkele hartelyke woorden
bood hij onder applaus de heer Meul
een zeehengel en een wandlampje
aan. De heer J. Visser completeerde
dit geschenk met een snoer.
De jubilaris sprak een dankwoord.
SCHERVEN
(Van onze Vlissingse correspondent)
Mevrouw Van Hee uit het Zeeuws-
vlaamse visserstadje Breskens vindt
het helemaal niet zo erg, wanneer
zij een prachtige bruine koffiepot
kapot laat vallen. Want glimmende,
koffiebruine scherven zün voor haar
bijna net zo veel waard als onge
schonden aardewerk en porselein.
„Soms gooien we hier het hele
huishouden kapot," roept de heer
Van Hee, die 75 jaar is, lachend uit.
Waarom?
De twee oude mensen in Breskens
hebben hun witte huisje versierd met
Enkele van de primitieve
mozaïeken
gekleurde scherven. De heer en me
vrouw Van Hee zy'n vier jaar gele
den begonnen van hun woninkje on
deraan een dük een huisje van Hans
en Grietje te maken.
Nu hebben ze alle muren en de
waterput versierd met mozaïekwerk.
En ze weten nog van geen ophou
den.
Wie bü de familie Van Hee ln
Breskens gaat logeren, moet voor de
gastvrouw geen bloemen, geen choco
lade meebrengen. Hij doet de heer en
mevrouw Van Hee net meeste plezier
met een doos vol fel gekleurde scher
ven. Want daarmee kunnen zij weer
een nieuw mozaïek maken, daarmee
kan een idee, dat ze allang hadden
willen uitwerken, in mozaiek worden
vastgelegd.
Geduld
Bloemen, vrouwen, paarden herten
en nog veel meer heeft het bejaarde
Breskense echtpaar met bijna einde
loos geduld gevormd uit scherven van
kopjes, borden, schotels en vazen.
Zoeken, passen en neten, uren sa
men over een hoop gekleurd mate
riaal zitten puzzelen, leiden tot al die
aardige schilderijtjes in steen, die
de muren van het .vitte huisje fleu
rig maken.
De heer en mevrouw Van Hee zoe
ken, als ze weer een nieuw mozaiek
gaan maken, eerst °zn plaat of een
patroon op, dat ze allebei mooi vin
den. Vaak staat daar een paard op,
want de heer Van Hee, die vroeger
klein-landbouwer was, is gek op
paarden.
De mozaieken moeten altüd van
een plaatje of een dessin van een
kleedje komen, want de heer Van
Hee. noch zijn vrouw kan tekenen.
Ze maken het voorbeeld na in scher
ven.
Dat is een hele kunst. Het is te j
zien. dat de Breskense mozaiekleggers
nu heel wat meer bedreven zijn dan
vier jaar geleden, toen ze schuchter I
een molen van gekleurde steentjes
op een zümuur maakten.
Bejaard Breskens
echtpaar metselt
z'n levensblijheid
op buitenmuur
,1T ij ook
Vier jaar geleden. De heer Van
Hee had zijn boerderijtje eraan ge
geven en was juist getrouwd. Samen
begon het oude nieuwe echtpaar het
leven in een klein, vriendelijk huisje
aan het Breskense Molenwater, ln
dat leven kwam een hele verande
ring, toen mevrouw Van Hee op een
dag in een geillustreerd weekblad
een verhaal las over etn Fransman,
die zijn hele huis versierde. „Jaap,
dat kunnen wü ook!" riep ze tot
haar man. Van die tyd af draaide
hun leven om scherven. Scherven uit
hun eigen huishouden, scherven van
de buren en scherven, moeizaam bij
een gezocht op de vuilnisbelten van
Breskens en de omliggende stadjes
en dorpen.
In primitieve vormen en felle, kin
derlijke kleuren metselen twee be
jaarde Breskense mensen hun le-
vensblyheid aan de buitenkant van
hun huis. De meeste mensen probe
ren binnen de muren van hun huis
hun geluk op te bouwen. Maar de
heer en mevrouw Vin Hee hebben
in Breskens voor «edereen zichtbaar
een bekend spreekwoord uitgebeeld;
scherven brengen geluk.
VOORRANG:
Alleen NEMEN als er zeker van
bent, dat voorrang ook door de ander
GEGEVEN wordt
