Nasser: nu is de reactie
staatsvijand nummer een
P.K
Peek&Cloppenburg
POSITIE VAN AUSTRALIË IN
GUINEACONFLICT MOEILIJK
Na de eenheidsidealen
een nationaal conflict
Verstandhouding kreeg
opnieuw een knauw
_van Dalen
Egyptes nieuwe revolutie 1
Symbool
van
Kwaliteit
-- -
Junior
stijl
4775
Indonesiërs vriendschap verliezen
Vrees om te worden opgeslokt
Opgericht 1 maart I860
Vrijdag 27 oktober 1961
Zesde blad no. 30488
(Van onze reisredacteur, W. L. Brugsma)
Egypte gaat een nieuwe revolutie tegemoet. Het mag zijn, dat die
onder leiding blijft staan van dezelfde man die dit trage land gedurende
negen jaar geen rust heeft gegund, Gamal Abdoel Nasser. Maar in die
man lijkt zich een fundamentele wijziging te hebben voltrokken. Al
degenen, die hem zijn koortsachtige excursies in de Arabische en inter
nationale politiek verweten hebben, zeggende: „Waarom houdt hij zich
niet bezig met de verbetering van het lot van zijn eigen achterlijke
Egypte?", krijgen nu hun zin. Maar of zij daar veel plezier aan zullen
beleven, is een andere vraag. Want Nasser heeft nu gekozen: niet voor
een sociale, maar voor een socialistische revolutie in zijn eigen land,
waarvoor hij leentjebuur heeft gespeeld bij Tito en Castro.
Nassers keuze is het antwoord op zyn i getroost om het volk bewust te maken
échec in Syrië. De breuk in de Verenig
de Arabische Republiek heeft hem op
het internationale vlak gewicht doen
verliezen. Dit geeft zijn ambities om de
leider der Arabische hereniging te wor
den voor lange tyd, misschien voor
goed, vernietigd en hij weet dat. De Sy
rische afscheiding bracht bovenal een
bitter conflict teweeg in Nassers eigen
kring, de „vrije officieren", met wie hij
in 1952 Faroek verjoeg.
Er was al een linkervleugel, onder lei
ding van Ali Sabri, geïnspireerd door
jonge intellectuelen, die een consequente
socialistische revolutie vroegen. Er
kwam een rechtervleugel, die uit het Sy
rische fiasco een andere conclusie trok:
Nassers sociale hervormingen en natio
nalisaties waren in het Arabische kli
maat overhaast ,het werd tijd voor ma
tiging en liberalisatie, anders zouden
ook in Egypte Nassers dagen zijn geteld.
Het heeft er tot het laatste moment
naar uitgezien, dat die rechtervleugel,
geleid door de vlieger-officier Abdel Ra-
tif el Boghdadi en gesteund door de
gezeten bourgeoisie, zou winnen. Toen
onlangs werd aangekondigd dat Nasser
een grote rede zou houden, gonsde Cairo
van geruchten over zijn aftreden. Zelfs
de communistische ambassades waren
ervan overtuigd, dat Nasser zich ten
minste in het presidentschap zou terug
trekken en Boghdadi tot premier zou
benoemen.
Mogelijk heeft Nasser zelf die geruch
ten doen verspreiden om een staats
greep te voorkomen en de rechtervleu
gel te verleiden zich bloot te geven. Ze
ker is, dat zijn tegenstanders openlijk
victorie kraaiden. Te vroeg: in enkele
dagen tijds werden tussen de honderd-
vijftig en tweehonderd arrestaties ver
richt: officieren en leden van de bour
geoisie met politieke ambities.
Hard aangekomen
De verrassing is hard aangekomen.
Op het televisiescherm verscheen daar
na een man, die weliswaar ernstig en
sober sprak en maar één keer zijn hand
ophief. Voor het eerst noemde hij in een
lange rede Israël geen enkele maal en
hij gewaagde slechts in het voorbijgaan
van de Arabische eenheid. Maar de man,
die zijn invloed in steeds wijdere krin
gen had zien uitlopen, sprak niet langer
van de strijd buiten Egyptes grenzen.
Hij sprak van een worsteling daarbin
nen.
De jonge linkse intellectuelen, zoals
Abderahman Charkaoei, schrijver van
het boek „De aarde", konden hun oren
niet geloven toen Nasser aan zijn zelf
kritiek begon. Hij somde weliswaar een
uur lang alle binnen- en buitenlandse
verdiensten van zijn regime op, maar
toen kwam Syrië ter 6prake en de les
sen die hij daaruit trok waren die van
zelfkastijding, van een fundamentele en
concrete wijziging in zijn eigen vage
„filosofie van de revolutie". Nasser zei
nu zijn werkelijke vijand gevonden te
hebben: „de r«ictie, bondgenoot van
het imperialisme, die het als vijfde co
lonne achterliet toen het uit zijn kolo
niën en bases werd verjaagd".
van de belangen, die het bij de revolutie
heeft. Vakbonden, boerencoöperaties,
studenten- en vrouwenorganisaties moe
ten dat bewustzijn verspreiden tot dat
iedere werker een levende cel van de
revolutie is geworden".
Nasser zei verder: „We hebben nage
laten de regering om te smeden tot
een revolutionair wapen. De administra
tie is tot een last geworden voor de
revolutie. De worsteling van het volk
heeft een macht van het volk nodig.
De regering moet grondig door elkaar
geschud worden en ontdaan worden van
die elementen, die uit opportunisme en
zelfzuchtigheid ideeën hebben geopperd
/oor reactionaire infiltranten".
Voor iedereen, die enigszins op de
hoogte is met de marxistische termino
logie en haar Cubaanse varianten, zjjn
dat duidelijke vingerwijzingen. Nasser
heeft zijn „baast gaullistische" rol ver
laten en nationaal arbiter en nationaal
verzoener, die de steun van groepen af
wees om de steun van de gehele natie te
verwerven, die geloofde dat hij met el
kaar in conflict komende groepen en
klassen bijeen kon brengen door per
soonlijk voorbeeld en een nationalistisch
ideaal. Dat is het typische geloof van
een officier.
Nasser meende, dat de idealen van
Arabische eenheid en sociale rechtvaar
digheid voldoende politieke dekking
vormden voor zijn nationalisaties. Hij
dacht daarmee straffeloos de gezeten
bourgeoisie en in de Arabische lan
den is zij niet de verlichtste te kun
nen treffen, zonder het tegenwicht van
de straf georganiseerde, goed geïntro-
doctrimeerde massa-organisatie van de
kleine boeren en arbeiders, die ervan
zouden profiteren. Hij had toch het le-
„Fouten gemaakt'
Nasser zei: „Wij hebben een illusie
gekoesterd. Wij moeten uit de reactio
naire staatsgreep in Damascus onze con
clusies trekken. Onze fout was, dat wij
probeerden met de reactionairen op goe
de voet te staan, dat wij dachten
op nationale basis met de reactionairen
vrienden te kunnen zijn, omdat zij toch
onze nationale bestemming delen. Wij
meenden, dat onze revolutie goedhar
tig moest zijn. Wij dachten dat wij in
onze Nationale Unie (Egyptes eenheids
partij) ons volk konden verenigen en
heropvoeden. Maar wij openden slechts
de deur voor de reactionairen. Wij moe
ten nu de Nationale Unie reorganiseren
tot een partij voor het volk alléén, voor
de boeren, de arbeiders, de intellec
tuelen en de revolutionaire officieren.
Wij hebben ons onvoldoende inspanning
Advertentie
ger? Maar, zoals hij dezer dagen tot
zijn schade bemerkte, die klassetegen
stellingen zetten zich ook in het of
ficierskorps voort.
Gamal Abdoel Nasser heeft er negen
jaar over gedaan om tot de conclusie
te komen, die een pocketboek over het
marxisme hem in een half uur had
kunnen bijbrengen. In de keuze tus
sen matiging, liberalisering, medezeg
genschap van verlichte kringen en de
klassestrijd, heeft hij nu de laatste ge
kozen. De revolutionaire officier is een
officiële revolutionair geworden.
De nieuwe revolutie zal niet een ex
plosieve tempo van die van Castro heb
ben. Daarvoor is Nasser een te voorzich
tig komplotteur. De samenstelling van
het nieuwe kabinet is gematigder uit
gevallen dan men na zijn rede kon
verwachten. Maar de oude vlag dekt
toch nieuwe lading: Nassers bitterheid
tegen degenen, die hem in Syrië de
voet hebben dwarsgezet.
Geen nieuwe vliegers
bij de K.L.M.
Naar aanleiding van de berichten over
de noodgedwongen beperking in de aan
stelling van adspirant verkeersvliegers
by de KLM deelt het ministerie van
Verkeer en Waterstaat mede te betreu
ren. dat de KLM, door minder gunstige
bedrijfsresultaten gedwongen, een aantal
jonge door de Rijksluchtvaartschool op
geleide vliegers niet in dienst kan ne
men.
Over deze onvermijdelijke gang van
zaken is evenwel nauw overleg gepleegd
tussen de Rijksluchtvaartdienst en de
KLM. In gezamenlijk overleg zoekt men
ook thans nog naar een oplossing.
Linkse nationalisten in
Brazilië vormen „front"
De gouverneur van de staten Goias
en Rio Grande do Sul. Lionel Brizzola
en Mauro Borges, hebben een „Brazi
liaans front voor nationale bevrijding"
opgericht.
Op een massabijeenkomst in Goiania,
die door 50.000 personen werd bijge
woond, is het programma van dit front,
vervat in een „verklaring van Goiania",
bekendgemaakt. Het zijn de sociale, po
litieke en economische verlangens van
de linkse nationalisten.
De diepe kloof tussen arm en rijk
dient zo spoedig mogelijk te worden
overbrugd. De „democratie" die „miljoe
nen Brazilianen het recht verzekert van
honger te sterven" kan niet van blijven
de aard zijn.
Het front voor nationale bevrijding
wenst radicale maatregelen om een
einde te maken aan de bestaande toe
stand waarin «„de rijken steeds rijker
en de armen steeds armer worden".
verantwoordelijk werk vereist concentratie
Zijn taak vormt een belangrijk onder
deel bij het tot stand komen van het
zo beroemde Nederlandse Delta-plan!
Hij moet zich doorlopend op zijn moei
lijke werk concentreren! De kraandrij
ver weet uit ervaring dat P.K. chewing
gum hem in zijn taak helpt, omdat
kauwen een aangenaam en natuurlijk
middel tot concentratie is! Hij heeft
altijd een pakje P.K. bij zich omdat dit
de beste chewing-gum is die hij kan
kiezen! Probeer het zelf! Neem óókP.K.!
1961/1962
Junior gaat het
liefst naar het
Junior-Centrum
van P C.
Want daar vindt
hij zeker zijn
keuze: apart,
modern en
een eigen stijl.
Parkacoat.
'n Meesterlijke jas van water
afstotende gabardine in mo
derne multicolours, helemaal
met zware krul-teddy gevoerd.
Leeftijd 15 jaar.
KT. tfifging per maat
Autocoat
voor de Junior in "eigen stijl"»
met afknoopbare rugceintuur
en schuine zakken. In de
prachtige wollen mohair-kwa
liteit is een modern grijs
tweed-effect verwerkt
Leeftijd 15 jaar.
5675
Voorschoenen
Donkers teeg 21
Koningin-Juliana-
dorp in Israël krijgt
andere bestemming
De Israëlische kinderkolonie Kfar Ju
liana (Juliana-dorp) krijgt een nieuwe
bestemming. Dit dorp, in 1953 mede met
Nederlands geld gebouwd en genoemd
naar Koningin Juliana, werd opgezet
om kinderen van immigranten die een
speciale opleiding behoefden op te van
gen.
De laatste zes maanden was het aan
tal kinderen van 80 tot 5 afgenomen.
Klaslokalen, slaapzalen en werkplaatsen
waren verlaten.
Een woordvoerder van de Israëlische
I jeugdorganisatie voor immigratie ver-
klaarde dat het dorp thans zal worden
Leiden'gebruikt om kinderen uit afgelegen dor
pen of reeds langer in Israël verblij
vende immigranten op te leiden. Het is
hiertoe voor een periode van anderhalf
jaar „uitgeleend" aan het ministerie
van Sociale Zaken, op voorwaarde dat
kinderen van immigranten die met spe
ciale zorg moeten worden omringd, al
tijd kunnen worden opgenomen.
Kfar Juliana, halverwege Tel Aviv en
Haifa, heeft faciliteiten voor een be
roepsopleiding en scholing in de land
bouw. Voor de bouw werd in Nederland
een half miljoen gulden ingezameld, het
Joodse Bureau stelde eenzelfde som be
schikbaar. Het heeft de levensloop van
talrijke jonge Israëli's, van wie sommi
gen thans een hoge post in de strijd
krachten bekleden, ingrijpend gewijzigd.
Een vroegere leerling die vijf jaar ge
leden als twaalfjarige wees uit Honga
rije kwam en niet één familielid in Is
raël had, werkt thans als monteur en
heeft in het dorp zijn oude kamer ge
huurd. „Hier ben ik een mens geworden",
verklaarde hij.
(Van onze correspondent in Sydney)
„Indonesië beschouwt thans Australië en niet Nederland, minister
Menzies en niet minister Luns, als zijn werkelijke vijand in zijn pogin
gen om West-Nieuw-Guinea te herwinnen".
Een Indonesische minister heeft dit verklaard in een interview met
de Australische journalist Peter Hastings van de Daily Telegraph. De
verklaring brengt een nieuw element in de onderlinge betrekkingen
tussen Australië en Indonesië, dat Australië tot nog toe als een vriend
heeft beschouwd, gedachtig als het is aan de tijd, toen Australië zich
resoluut stelde achter de strijd van Indonesië om zich vrij te maken van
het Nederlandse gezag.
Die vriendschap heeft later wel wat
geleden, toen de tegenwoordige Austra
lische minister-president Menzies ver
klaarde de soevereiniteit van Nederland
over West Nieuw-Guinea te blijven er
kennen tot een vredelievende oplossing
van het geschil tussen Indonesië en Ne
derland over West Nieuw-Guinea zou
zijn bereikt. Pogingen van Soebandrio en
Nasoetion om Australië van standpunt
te doen veranderen, zijn mislukt en de
onderlinge vriendschap kreeg daardoor
weer een knauw.
„VERSTOORD"
.Thans is de verstandhouding nog meer
verstoord, sinds minister-president Men
zies gezegd heeft de voorstellen van mr.
Luns (om West Nieuw-Guinea onder de
hoede van de V.N. te stellen tot de
Papoea's over hun toekomst zelf zou
den kunnen beschikken) te steunen.
Peter Hastings heeft de naam van de
Indonesische minister ,met wie hij het
interview heeft gehad, niet bekend ge
maakt. Dit was een voorwaarde tot het
interview. Aan de waarachtigheid van
zijn verslag behoeft dit geen afbreuk
te doen. Dè uitspraak, die ik hierboven
citeerde, is ln elk geval belangrijk ge
noeg om ernstig onder de loep te wor
den genomen. Bedoelde Indonesische
minister heeft in hetzelfde vraagge
sprek duidelijk naar voren gebracht,
dat Australië de enige werkelijke voor
stander-zonder-omslag van Luns' voor
stel is althans volgens de mening
van deze Indonesische minister, die
daarbij refereert aan verklaringen (wel
ke hij beweert te hebben) van de ka
tholieke party en de arbeidsparty in
Nederland, als zou het voorstel van Luns
niet anders zyn dan een manier voor
Nederland om zyn figuur te redden. „De
voorstellen van Luns maken de in
druk, dat de deur niet gesloten is", zei
de Indonesische minister, en volgens
hem heeft minister Menzies dit niet
begrepen.
„Waarom ls minister Menzies zo on
buigzaam?" vroeg de Indonesische mi
nister aan Peter Hastings. „Waarom is
Menzies nog meer tegen ons dan Luns
zelf? Nu is het Australië, dat Nederland
in West Nieuw-Guinea houdt en ons,
Indonesië, uitsluit. Thans is Menzies
tegen ons. Waarom? Wat zyn de wer
kelijke redenen voor Australië om zich
inzake West Nieuw-Guinea („West
Irian", zei de Indonesische minister
natuurlyk) tegen ons te keren?".
De Papoea, die de vraag gesteld had,
zei: „Wat hebben wy, Papoea's daarmee
te maken?"
Een andere Papoea stelde Ned. Nieuw-
Guinea als voorbeeld hoe blank en bruin
met elkaar omgaan, terwyl in Austra
lisch Nieuw-Guinea de verhoudingen
tussen blank en bruin „slecht zyn, daar
vele blanken in Australisch Nieuw-Gui
nea de Papoea's als inferieur beschou
wen en hen als zodanig behandelen. In
Australisch Nieuw-Guinea mogen de pa-
poea's niet eens bier en zo drinken.
Liever geen drama
Peter Hastings besprak het debat de
volgende dag met de Nederlandse dis
trictscommissaris Van Bodegom, die o.a.
opmerkte: „Ik hoop dat we de Papoea's
zelfbeschikking kunnen geven. WR heb
ben het hun beloofd en de Papoea's ne
men beloften ernstig. Als we de belofte
niet kunnen nakomen en we gedwon
gen worden hen over te leveren aan
Indonesië, ben ik hier liever niet. Het
zal een drama zyn".
die de Indonesische minister stelde. De
ze wyzen er namelijk op, dat Indone
sië bezorgd is over de onbuigzame hou
ding van Australië.
„Als er werkelijk redelijke argumen
ten tegen ons. Indonesië, zyn aan te
voeren, dan zullen we luisteren", zo ging
de Indonesische minister voort. „De
Hollanders zyn niet langer ons grootste
probleem. Engeland en Amerika zyn
Australië is zelfs hevig vyandlg tegen
over ons inzake West-Irian (Nieuw-
Guinea), maar Australië is dit niet.
Australië is zelfs hevig byandig tegen
over ons. Als dat zo blijft, dan kon
den wy, Indonesië, onze buitenlandse
politiek wel eens gaan wijzigen".
Volgens Peter Hastings bedoelde de
Indonesische minister hiermee te zeg
gen, dat Indonesië de diplomatieke be
trekkingen zou kunnen verbreken.
Het belang van dit interview moet
niet worden onderschat. Het onderhoud
met de minister duurde twee uur en
het verslag werd stenografisch opgeno
men.
De minister zei, dat de breuk met
Australië een feit zou worden als over
de voorstellen van Luns in de VN zoo
worden gcabemd en Australië Nederland»
voorstel zou steunen.
Belanrijke rol
Zorg over
onbuigzaamheid
De antwoorden, die Peter Hastings
op deze vragen gaf hebben geen offi
cieel gezag en zijn dus niet belang
rijk. Wel belangrijk zyn de vragen.
Australisch Nieuw-Guinea speelt in
de politieke houding van de Australi
sche regering tegenover Inrdonesië en
Nederland natuurlyk voortdurend een
belangryke rol. Het is vrywel onnodig
op te merken ,dat Australië's houding,
zoals door Peter Hastings geschreven, o.a.
wordt ingegeven door de vrees, dat Aus
tralisch Nieuw-Guinea door Indonesië
zou kunnen worden opgeslokt, wanneer
West Nieuw-Guinea eenmaal in handen
van Soekarno is. De minister, die Pe
ter Hastings aanhaalt, ontkent dit.
Helaas heeft Peter Hastings erva
ren, dat de anti-Australische gevoelens,
die bezig zyn zich te ontwikkelen in
Indonesië (althans in het Indonesische
kabinet) ook opgemerkt worden onder
de Papoea's in Ned. Nieuw-Guinea. Has
tings woonde een vergadering by van
de Manokwari club (studieclub voor Pa
poea's), waarby de Nederlandse dis
trictsambtenaar Cor Labree, en Lager-
berg van de informatiedienst als tolken
voor hem optraden.
Een Papoea op de vergadering vroeg
hem waarom Austarlië geen militaire
garanties wilde geven aan Nederland
inzake de soevereiniteit over West Nieuw
Guinea. Hastings gaf het diplomatieke
antwoord, dat de Nederlanders te eniger
tyd Ned. Nieuw-Guinea zouden verla
ten, maar dat dit niets zou veranderen
aan het feit, dat Australië en Indonisië
als naaste buren biyven bestaan en
Australië, zo mogeiyk. vrede en vriend
schap met Indonesë wil blyven onder
houden.
In d» fU», lost geheel op i
Als pep, klontert niet
Droog uit de hand
héérlijk van smaakl
H8H9
VN-rapport over
Zuidwest-Afrika
De commissie van de VN voor Zuid
west-Afrika heeft gisteren in een rap
port verklaard, dat Zuid-Afrika onge
schikt is om dit mandaatgebied te be
studeren. Volgens de commissie, waarin
negen landen zyn vertegenwoordigd
moeten alle Zuldafrikaanse troepen uit
het gebied worden verwyderd en alle
burgers daar worden ontwapend.
Met algemene stemmen aanvaardden
de leden het rapport, waarin wordt ge
vraagd aan het Zuiaafrikaanse bestuur
over Zuidwest-Afrika een einde te ma
ken. Voorgesteld wordt dat de Algemene
Vergadering „rechtstreeks of indirect"
het toezicht zal uitoefenen. De commis
sie noemt de toestand in het gebied
„uiterst netelig en explosief", zy beveelt
hervormingen en hulpprogramma's aan.
waardoor de inheemsen in staat worden
gesteld „binnen de kortst mogelyke tijd
de volledige verantwoordelykheid voor
soevereiniteit en onafhankelykheid op
zich te nemen".
