Leidse kennismaking met
jonge sport: K A R TIN G
Luchtmachtkapel hoogtepunt van
een groot militair machtsvertoon
Enorme belangstelling langs Breestraat
Twee vaandels,
drie kapellen en
twee raketten
„ARENA" ZORGT VOOR GOEDE
KLUCHT IN DE OPEN LUCHT
VELE DUIZENDEN ROND BEVRIJDINGSPLEIN
Landia-rijders beheersen races
JEUGD GENIET
VAN POPPENSPEL
Opgericht 1 maart 1860
Woensdag 4 oktober 1961
Zesde blad no. 3v, .-c-
Met respect voor alle commande
rende, marcherende, saluerende,
chaufferende, blazende en slaande
militairen, die gistermorgen over de
nog wat mistige Breestraat trokken,
voor velen was het hoogtepunt de
aanwezigheid van de plotseling zo
populair geworden luchtmachtkapel,
die deze week nog met een „Edison"
werd onderscheiden.
De handen'gingen al op elkaar als
men in de verte het licht en donker
blauw van deze militaire mucisi zag
aankomen. Begeleid door stormach
tig applaus marcheerden kapitein
Van Diepenbeek en zijn mannen
naar hun plaats tegenover het ere
podium aan de voet van het stad
huis.
Eenmaal op hun plaats bracht de
kapel een muzikale hulde aan de jubi
lerende „3 October Vereeniging". Pittig
en vrolijk klonk het „For he is a jolly
good fellow" tegen de oude gevel van
het statige stadhuis, ongetwijfeld zo
strak, dat het viel binnen het Kader
van de omstreden order van de generale
staf: „alleen militaire marsmuziek",
maar in een dermate hoog tempo, dat
het maar goed was, dat er niemand op
behoefde te marcheren. Trouwens, hele
maal vry van moderne invloeden heeft
kapitein Van Diepenbeek ztfn reper
toire kennelijk niet willen maken. Toen
hij met zijn kapel afmarcheerde, was
zijn afscheidsmars zo gezellig, dat wij
een politieman zagen, die zelfs op zijn
post niet stil kon blijven staan
Strak en stijlvol
Het was een van de vrolijke noten
in een door zijn onontkoombare grim
migheid strak en stijlvol militair
machtvertoon. In verband met het
75-jarig bestaan van de „3 October Ver-
eeniging" was er een bijzonder uitge
breide strijdmacht op de been. Achter
de witgepluimde mannen van de stu
dentenweerbaarheid „Pro Patria" kwa-
in ceremonieel tenue en zoals wij reeds
schreven de Luchtmachtkapel.
Grote belangstelling
Het défilé voor het stadhuis werd af
genomen door de territoriaal bevelheb
ber West, brigade-generaal G. Dijkstra.
Naast hem stond op het erepodium de
commissaris van de Koningin in de pro
vincie Zuid-Holland, mr. J. J. Klaasesz
en achter hem o.a. burgemeester jhr.
mr. P. H. van Kinschot.
Tussen de talrijke genodigden, die
traditioneel weer rechts van het ere
podium een plaatsje hadden gevonden,
zagen wij de enige Leidse minister, drs.
H. A. Korthals van Verkeer en Water
staat.
Ondanks de stemmen, die zijn opge
gaan tegen dit militaire vertoon op een
feestdag als 3 oktober, was de publieke
belangstelling overweldigend. In dikke
rijen stonden de Leidenaars en velen
van daarbuiten langs de route. Een half
uur lang zagen zij de militairen aan zich
Ook ons landje heeft de beschik
king over raketten. Hoe deze ver
vaarlijke wapens er uit zien kon
men aanschouwen tijdens de grote
militaire parade ter gelegenheid van
de viering van Leidens ontzet.
voorbij trekken. De in het somber blauw
gestoken, stram marcherende mariniers,
het grote detachement van het vlieg
kamp Valkenburg met de fleurige bra
niekragen, de in het stoere veldgrijs
gestoken compagnie commandotroepen
met hun kenmerkende groene baretten,
de in het fleurig ceremonieel rood ge
stoken compagnie Fuseliers Prinses
Irene met de donkere helmen en de
glanzende pieken, de compagnieën van
de Koksschool, de blauwgrijze lucht
machtmannen en het afweergeschut.
Helaas kon door het laag hangende
wolkendek de ily-pass van de Marine
Luchtvaartdienst en de Koninklijke
Luchtmacht niet doorgaan.
Het was een uitnemende gedachte
van de Optochtcommissie om „Het
Landjuweel van 1596" uit te bouwen
en te doen voorafgaan door een
openluchtspel op het Pieterskerk
plein.
Maandagmiddag om vier uur voor d>e
leerlingen van V.H. en M.O, U.L.O. en
LT.T.S. en hun' leerkrachten, en 's avonds
half negen voor de burgerij.
Pluvius, d'ie reeds de hele dag had
gedreigd de vreugde te verstoren, was
blijkbaar op de hand van de jeugd, al
thans, 'hij stelde zijn optreden uit tot
de tweede helft van het kluchtspel „Nu
noch", zonder erin te slagen de gespan
nen aandacht te breken, zodat het spel
kon worden voortgezet alsof er geen
vuiltje aan de lucht was!Maar teen
hij om zes uur de sluizen geheel opende
moest de avondvoorstelling op het laat
ste ogenblik helaas naar de Stadsge
hoorzaal verplaatst worden.
In een omgeving die zich uitermate
leende om de sfeer "van het einde der
zestiende eeuw op te roepen traden de
leden van de Leidse Camer „De witte
Acoleyen" als gastheren op en ontvin
gen de eregasten, de Leidse vroedschap
en de 'gasthuismeesteren van St.-Catha-
rijne en voorts de afgevaardigden van
de Rederijkerskamers uit andere plaat
sen^ aangekondigd door een heraut te
paard en begroet door klaroengeschal.
Een kleurrijke 'en fleurige inzet!
De hier ter stede vooral bij de jeugd
wèl bekende toneelgroep „Arena", dit-
Parade hoofd rechts!
maal optredende als de Haarlemse
Gamer „De Fellicaan of Speelcoornen"
vertoonde op het alleraardigst, primitief
gebouwde toneel Bredero's „De klucht
van de Koe".
Het is het dn Bredero's boertige en
onverbloemde taal geschreven verhaal
van een domme boer die zich zo laat
bezwendelen dat hij zijn eigen koe. die
hem ontstolen is, verkoopt en de koop
som aan de gauwdief ter hand stelt.
Het geheel wordt, opgeluisterd door een
pientere en schr'l: waardin, die non-
maken met karting, ook wel skelteren
genoemd.
Een nog jonge sport, die echter spoor
slags aan populariteit wint, temeer daar
de commercie er een grote rol in speelt.
En die zorgt wel voor een stevige steun
in de rug.
Het was dan ook geen toeval, dat
maandagochtend op het door vele dui
zenden omzoomde Bevrijdingsplein de
races beheerst werden door Landia-
rijders. Rijders dus uit de stal van Lan-
dia, de enige kartingfabriek, welke Ne
derland nu nog rijk is. Overigens zal dat
wel niet zo lang meer duren, want de
leider van deze wedstrijden in het ka
der van de grootse viering van het ju
bileumfeest van de „3-October Vereeni-
ging", Eddy Swart uit Wassenaar, ver
telde ons ook met plannen rond te lo
pen om een rennersteam te vormen
voor het merk, dat hij vervaardigt.
Select
Het feit, dat de wedstrijden op een
maandag werden gehouden, had een
nogal nadelige invloed op de inschrij
ving. Slechts de rijders, die zich konden
veroorloven een dagje vrij te maken,
konden aan de start verschijnen. Het
was dus een klein, maar select groepje,
dat zich kon uitleven tussen die hon
derden balen stro, daar geplaatst voor
de veiligheid van het kijkend publiek.
Zij konden weer het hart ophalen in
hun dure sport. Een beetje behoorlijke
kart kost inclusief motor toch altijd nog
meer dan duizend gulden, waarbij wij
eigen bouw even buiten beschou
wing laten. Maar door het rijden van
fabrieksrijders maken de eigen bouwers
niet zo veel kans meer.
En de Nederlandse fabrieksrenners
tellen in internationaal verband nauwe
lijks nog mee. Op het rechte eindje wer
den maandagmiddag snelheden van zes
tig tot zeventig kilometer bereikt. Maar
kortgeleden bij de wereldkampioenschap
pen in Milaan werden soms snelheden
gemeten van om en nabij de 140 kilome
ter Maar voor de prijs van een der
gelijke kart kan men dan ook in een
redelijke auto rijden
Overweldigend
Het was een voor Leiden aangename
en gezien de overweldigende belangstel
ling zo'n drukte heeft men in Zuid-
West nog niet meegemaakt weer ge
waardeerde kennismaking. Zo enthou
siast was het vooral jeugdige publiek,
dat herhaaldelijk even gewacht moest
worden omdat de afrastering was door
broken. Speaker Bert Winter maande
voortdurend het publiek om achteruit te
gaan, waarbij hij echter niet van tact
overliep. Een opmerking als „Zoiets kan
alleen in Leiden gebeuren", klinkt niet
bepaald prettig in de oren.
Maar deze kleine hiaten konden aan
de uitstekende organisatie niets afdoen.
Ook al moest men op veilige afstand
blijven, het publiek kon de races goed
volgen.
Zelfs de koe leverde goed spel.
Nadat de voorzitter van de „Drie-
October Vereeniging", mr. Ph. J. de
Ruijter de Wildt wel lang gepand, maar
niet hoog gehoed een witte helm was
ervoor in de plaats gekomen een
rondje had geknetterd en de deelnemers
zich aan het publiek hadden gepresen
teerd, gingen de kleine karretjes als nij
dige horzels van start voor de kwalifica
tieronden. Races, die niets anders be
oogden dan de startplaats voor de fina
les te bepalen.
Roodgehelmde
Na een korte pauze begon men dan
aan de beslissende races, welke vooral
een grote triomf werden voor de Lan-
dia-rijder Frans Dumee.
Deze roodgehelmde zeer bekwame cou
reur diè binnenkort naar Amerika
gaat om daar aan wedstrijden deel te
nemen droeg de zegepalm weg in drie
van de vijf wedstrijden n.l. de 100 cc en
200 cc, zowel met als zonder versnelling.
Alleen in de 200 cc met versnelling had
hij felle tegenstand te overwinnen van
zijn stalgenoot- Posthoorn, die onmiddel
lijk na de start de leiding had genomen
en alle aanvallen van Dumee gedecideerd
afsloeg. Zijn kart was iets sneller, maar
in de bochten haalde Dumee steeds weer
in, wat hü op het rechte eind verloren
had. Wellicht zou Posthoorn gewonnen
hebben, als hij in de zeventiende ronde
van het enerverende duel niet een klei
ne fout gemaakt had. Een iets te korte
bocht en zijn kart tolde in het rond. Met
een gleed Dumee langs hem heen en de
strijd was beslist. In de beide andere
races won deze jonge coureur met veel
machtsvertoon, in de 200 cc zonder ver
snelling dubbelde hij zelfs het vele veld.
In de beide overige klassen was er niet
veel strijd. In de 50 cc was de Hacar-
rijder Peter Aalderson oppermachtig
voor de Landia van Rob Bron en in de
125 cc deed A. Mulder met zyn Landia
wat hij wilde.
De prijzen konden door mr. De Ruij
ter de Wildt als volgt worden uitgereikt:
50 cc: 1. Peter Aalderson, 2. Rob Bron,
3. Johan van Kessel, 4. Jan Heemskerk.
100 cc: 1. Frans Dumee, 2. W. v. d.
Meer, 3. G. Oosterman, 4. A. G. Amers
foort.
125 cc: 1. A. Mulder, 2. J. G. Loman, 3.
J. Out, 4. Breedijk jr.
200 cc met versnelling: 1. Frans Du
mee, 2. Posthoorn, 3. J. Brouwer.
200 cc zonder versnelling: 1. Frans
Dumee, 2. F. Post, 3. L. Rehorst, 4. Smits.
chalaruter reageert op de vrijages van
de gauwdief. In zulike boertige kluchten
zien wij .Arena" op zijn allerbest. Het
is ronduit fameus wat Eric Vos, de ar
tistieke leider van deze enthousiaste
toneelgroep uit zijn spelers, zelfs uit de
koe, weet te halen.
Giertje, de waardin, van Kitty van
Wijk, de gauwdief van Peter van der
Linden, de boer van Joop van den
Donk, de boerenzoon Keesje van Henk
Somers en de Optrekker van Kees
Waterbeek gaven elkaar niets toe in
vlotheid en lieten Bredero's grappen en
grollen alle recht wedervaren. Ook de
klapperman van Ton Berger en de
draailierspeler van Rob van der Bas
bewogen zich op hetzelfde ndveau.
In de 'tweede klucht „Nu noch" wordt
een sul van een man door zijn haaibaai
van een vrouw doorlopend geterrori
seerd. Als hij. uit zijn huis gesmeten, in
de armen van zijn „ghebuure" terecht
komt, raadt deze hem aan oo alles wat
zijn vrouw zegt te antwoorden met: „nu
noch", wat zoveel betekent als ..toe
maar!" Dat levert hem aanvankelijk
nog meer klappen op. maar eindelijk
begint zij te denken dat hij behekst is
en haalt er „de Pape" bij, die geen
succes heeft. De man blijft bij zijn „nu
liooh". In uiterste nood probeert zij de
„boze geest" uit te drijven door hem
vol te proppen met lekker eten; een
grote ham en taart voltrekken inder
daad het wonder. Maar als de man zich
zat gegeten heeft, kunnen hij en zijn
„ghebuure' 'hun pret niet inhouden en
verraden zij zich, waarop „het spul"
natuurlijk weer begint!!
Ook in dit kluchtsDel (van een onbe
kende auteur omstreeks 1500) weer kos
telijke typeringen van Kittv van Wijk
als de vrouw. Peter v. d. Linden als de
man. Kees Waterbeek als „de ghebuure"
en Jan Korevaar als de Pape.
Ondanks de inmiddels gestaag val
lende regen oogstte „Arena's" optreden
terecht een daverend applaus van de
kennelijk zéér geamuseerde jeugd.
B. H.
£llllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll|||||||||||||||||||||||||||||||||||||lir
Drie oktoberfoto's
Leidsch Dagblad-Holvast
De militante kop van deze hoorn
blazer van de Koninklijke Militaire
Kapel komt eens zo goed uit door
het galatenue.
men grote detachementen van zee-,
land- en luchtmacht. Zij voerden twee
vaandels met zich mee, die van het
Korps Mariniers en die van het Regi
ment Van Heutz. Het sluitstuk werd
gevormd door twee kolossale Honest
John-raketten, die gezien de ontstellen
de wapens, waarover de grote mogend
heden beschikken wellicht nog tot de
„lichtere projectielengerekend moeten
worden, maar die in imponerende om
vang temidden van het feestgedruis toch
wel tot enkele ernstige gedachten noop
ten.
Het geheel stond onder leiding van
kolonel Th. H. Wessels, commandant
van de onvolprezen Leidse Koksschool
en werd verlevendigd door drie militaire
kapellen: de Marinierskapel in dagelijks
tenue, de Koninklijke Militaire Kapel
Sportstichtingspraeses J. C. F.
Cocrs is de afgelopen week de
boer op geweest.
Hij en de zijnen hebben de Haar
lemmermeer doorkruist en zijn
langs de andere agrarische centra
om deze contreien gereden op zoek
naarstrobalen.
Ze hadden er geen flauw ver
moeden van, dat die zo moeilijk te
krijgen waren. En ze hadden er
nogal wat nodig, maar liefst ruim
zevenhonderd
Na veel moeite hebben ze dat
enorme aantal te pakken gekregen,
maar ze kwamen dan ook zelfs uit
Drente en Limburg. En er moest
ruim 1500 gulden voor neergeteld
worden.
Daar de Sportstichting deze wonder
lijke opdracht tot een goed einde had
gebracht konden de militairen van de
Koksschool maandagochtend vroeg be
ginnen met het uitzetten van een wed-
strijdbaan op het Bevrijdingsplein in
het hartje van Zuid-West en kon Lei
den 's middags eindelijk eens kennis-
_Op vier plaatsen in de stad hebben de
kinderen tijdens de drie oktoberfeesten
kunnen genieten van werkelijk kostelijke
poppenkast. In het „feestgedruis" der
ouderen willen zij op zo'n dag nog wel
eens verloren rondlopen, maar dit was
dan toch een feestje voor hen alleen.
Het „Theater Miniatuur", dat het pro
gramma verzorgde, fungeerde overal
waar zij kwam (Beatrixstraat, Lage
Morsweg, 5 Meiplein, Zeemanlaan) als
een moderne „rattenvanger van Hame
ien" want de frisse kinderliedjes, die hü
over pleinen en straten deed weerklin
ken, trokken vele kinderen aan.
Jan Klaassen, Katrijn en de over
bekende Dood-van-Pierlala moesten dit
keer verstek laten gaan, maar de
avonturen van Oom Sam, Sjakie en
beertje Pippeloentje, die er nu voor in
de plaats kwamen, waren ook niet te
versmaden. Veelal gewapend met feest-
toeters, oranje strikken en enorme zuur
stokken in de mond hebben zij met
grote glinsteroogjes het toneeltje gade
geslagen. Voor het hondje, dat opge
spoord moest worden, waren zij bereid
de keeltjes schor te schreeuwen en de
regen, die zo nu en dan hun plezier
trachtte te vergallen, deerde hen in het
geheel niet. Trouwens, niet alleen de
kinderen wilden af en toe wel in de pop
penkast „kruipen", ook de ouders toon
den grote belangstelling. Zo groot was
die soms dat men hen moest verzoeken
de kinderen vooraan te zetten en zelf
achteraan te gaan staan! Wie heeft ook
beweerd dat poppenkast alleen voor
kinderen is?
„Theater Miniatuur'", dat het gehele
programma had overgoten met leuke
muziek, die aan elke voorstelling een
zeer gezellige sfeer gaf, mag het beslist
nog eens overdoen.
Dankzij vele enerverende
zijn de skelterwedstrijden op
Bevrijdingsplein uitstekend
races
het
ge
slaagd. Op de foto ziet men drie
coureurs in felle strijd gewikkeld.
