WACHTEN!
Laatste nieuws
Yeleii namen in Wassenaar van
ds. G. van Duinen afscheid
Koninklijk dankwoord
DE VLIEGENDE BRANDWEER
BOMBARDEERT BOSBRANDEN
Provinciale „spraakverwarring"
in de Dierentuin te Den Haag
MAANDAG 8 MAART 1961
In een stampvolle Bloemcamp-
kerk heeft zondagavond ds. G. van
Duinen zijn af scheidspredikatie ge
houden. Niet alleen vele gemeente
leden en vrienden van de scheiden
de predikant waren onder zijn ge
hoor. ook vertegenwoordigers van
het Wassenaarse gemeentebestuur,
van de andere kerkgenootschappen
en oud-burgemeester dr. Baron van
Wijnbergen.
Ds. Van Duinen las in deze laatste
dienst een gedeelte van Openbaringen 7
en hield zijn afscheidspreek naar aan
leiding van het slot van Judas' brief
„Hem nu, die U voor struikelen kan be
hoeden en onberispelijk doen staan
voor zijn heerlijkheid in grote vreugde,
den enigen God, onzen Heiland, zij door
Jezus Christus, onzen Here, heerlijkheid,
majesteit, kracht en macht voor alle
eeuwigheid, en nu in alle eeuwigheden
Amen".
Zoals in deze tekst de woorden „Hem
nu" voorop staan en de nadruk krijgen,
zo wilde ds. Van Duinen in zijn af
scheidswoord tot uitdrukking brengen,
dat bij dit afscheid niet de persoon van
de predikant in het middelpunt ge
plaatst mag worden.
„Geen halleluja voor de predikant,
alstublieft" vroeg ds. Van Duinen. Niet
als triomfator ga ik jubelend door de
finish, aldus de predikant, maar eerder
als een geslagen hond, met de staart
tussen de benen.
Stralend middelpunt
Zoals in de tekst „door Jezus Chris
tus" in het midden staat als de as, waar
om alles draait, zo is ook Jezus Chris
tus het stralend middelpunt en de zin
geweest van de woordbediening. Ds. van
Duinen zeide, dat voor hem de tijd ge
komen is om, zoals op de middelbare
school het blaadje met zijn proefwerk in
te leveren. En graag had hy daaraan
nog wat veranderd, doorgestreept of
toegevoegd.
De predikant besloot zijn afscheids
woord met woorden van dank tot zijn
gemeente, tot de kerkeraad, de koster en
de beide organisten.
Geen halleluja
Namens de kerkeraad en de gemeen
ten sprak vervolgens de heer G. P. Wie-
lenga de scheidende predikant toe. Spr.
zei, op verzoek van ds. Van Duinen geen
halleluja te zullen aanheffen voor de
OEGSTGEEST
Been gebroken
Gisteravond omstreeks kwart voor
acht is een 54-jarige bromfietser uit
Oegstgeest op de Geversstraat te Oegst-
geest door een personenauto, die werd
bestuurd door een 35-Jarige Leidenaar,
aangereden. De bromfietser liep een ge
broken linker onderbeen op.
VOORSCHOTEN
Guy, een flinke boy
Het gezin Moolenaar heeft zich in de
padvindersbeweging in Voorschoten wel
een zeer bijzondere plaats verworven, nu
de 10-jarige zoon kans heeft gezien
nog voor zijn overgaan naar de verken
ners alle 12 insignes, die een welp kan
behalen, in zijn bezit te krijgen.
De vader van Guy is onder-districts
commissaris van de NPV, zijn moeder is
districtswelpenleidster.
Zaterdagmiddag heeft de districts
commissaris, oubaas Beekes uit Oegst
geest Guy zijn twaalfde insigne uitge
reikt. Daarbij waren alle welpen en ver
kenners van de Viking-groep Leiff
Erikson aanwezig, alsmede de kortge
leden afgetreden ODC, oubaas A. de
Groot en leiders en leidsters van ver
schillende groepen.
Oubaas Beekes wees op de unieke
prestatie van Guy Moolenaar. In Voor
schoten is hij de enige, die alle insignes
heeft behaald.
Spreker overhandigde hem het twaalf
de vaardigheidsinsigne.
Hoewel Guy nog niet ten volle de leef
tijd van de verkenners bereikt heeft, is
hij zaterdagmiddag toch reeds over
gestapt naar de groep van zeeverkenners
van Leiff Erikson en daarmee werd dus
zijn welpenperiode wel op zeer bijzondere
wijze afgesloten.
WASSENAAR
„Snel en Lenig" bezon zich op
derde lustrum
In de foyer van het R.-K. Verenigings
gebouw heeft; zondagmiddag de R.-K.
Sportvereniging „Snel en Lenig" haar
jaarvergadering gehouden.
Begonnen werd met de jaarverslagen
van de afdelingen atletiek en gymna
stiek. De atletiekafdeling, aldus het ver
slag van mej. Ria Boer, telde 58 leden.
Er werd aan diverse wedstrijden met
succes deelgenomen, terwijl in het kader
van de zomerfeesten van de Oranjever
eniging voor het eerst aan Snel en Le
nig de eer te beurt viel, regionale atle
tiekwedstrijden te organiseren. De ver
eniging hoopt in 1962 weder deze orga
nisatie te mogen verzorgen.
Als atletiektrainer werd de heer N,
Cok aangesteld, terwijl Ton Duyvesteijn
zich belastte met de buitentraining. De
onderlinge wedstrijden werden gewon
nen door Wil van Leeuwen en Ton Duy
vesteijn, terwijl Wil van Leeuwen een
provinciaal kampioenschap behaalde op
het nummer kogelstoten meisjes A.
Mevrouw C. H. de Mey—Nooy bracht
een verslag uit over de gymnastiekafde-
ling. Ondanks een vermindering van
belangstelling voor het turnen is het le
dental gestegen dank zij de grote vlucht,
die de ritmische afdeling onder leiding
van de heer S. Brakel genomen heeft.
Een belangrijke gebeurtenis in het afge
lopen jaar was het oprichten van nieuwe
afdelingen in Deyleroord.
De voorzitter dankte in aansluiting
aan deze jaarverslagen enkele leden die
zich bijzonder verdienstelijk hebben ge
maakt, om. Ton Duyvesteyn en de heer
S. Brakel en bood beiden een grammo
foonplaat aan.
Uit bet jaarverslag van penningmees
ter P. A. A. Elshout bleek, dat Snel en
Lenig in financieel opzicht een gezonde
vereniging is. Een begroting voor 1961
werd vastgesteld.
Bij de bestuursverkiezing werd in de
plaats van mej. C. Molenkamp, die zich
niet herkiesbaar had gesteld, de heer J.
C. M. Wubben gekozen, die in het be
stuur werkzaam zal zijn als vice-voor-
zitter. Er werd nog van gedachten ge-
wissseld over de viering van het 15-Jarig
bestaan in de loop van 1961.
De scheidende predikant
scheidende predikant. Maar het is nu
ook weer niet nodig, dat ds. Van Dui
nen zich bij zijn afscheid als een gesla
gen hond voelt.
In ds. Van Duinen heeft God de gere
formeerde kerk in Wassenaar zuid een
van zijn meest begaafde knechten ge
zonden. En voor de zorg, die ds. Van
Duinen aan zijn Wassenaarse gemeente
besteed heeft wilde spr. hem namens al
len hartelijk dank zeggen.
De dienst werd besloten met het geza
menlijk zingen van psalm 23 met deze
gewijzigde tekst:
God is Uw Herder, u zal niets ontbreken
Hij voert u zacht aan stille waterbeken
Hij legert u op altijd groene weiden
Verkwikt uw ziel en wil u rust bereiden
De goede Herder stelt voor u Zijn leven
Wees dag en nacht door Zijn trouw
(omgeven.
Aan het slot van de nationale mani
festatie „WD vertrouwen" heeft Konin
gin Juliana de deelnemende met de
volgende woorden bedankt:
„Ik dank U voor deze hulde deze
is werkelijk veel te mooi als gold die al
mUn zilveren jubileum.
Eigenlijk vind ik 12% jaar nog maar
zo'n korte tijd om er zoveel aandacht
aan te besteden. Ik weet wel, dat al de
12%-Jarige kinderen, die hier vanmiddag
aanwezig zijn, het wèl lang vinden, maar
als ze later werk hebben, zullen ze het
waarschijnlijk met me eens zijn, dat dit
van een hele levenstaak tóch maar een
klein stukje is.
Evenwel, ik dank U voor uw komst
hier en voor de warme gevoelens, door U
hier tot uiting gebracht en overgebracht.
Ook zou ik van deze plaats een harte
lijk woord van dank willen toeroej
aan al wie op enigerlei wijze mij
goede wensen deden toekomen.
De afgelopen 12% jaar zijn voor ons
allen menigmaal bewogen geweest, maar
de grote hartelijkheid, die ik daarin
mocht ondervinden, en waarmee ik me
vandaag weer omringd voel, is een extra
stimulans om met U allen de komende
periode tegemoet te gaan.
Ik dank U allen van ganser harte".
iepen,
hun
Soedanezen in
Matadi ontwapend
Een woordvoerder van de Ver. Naties
heeft maandag te Leopoldstaad meege
deeld dat Kongolese troepen Soedanese
militairen van de politiemacht van de
Verenigde Naties hebben ontwapend en
gedwongen zich uit de Kongolese haven
stad Matadi terug te trekken. Kongole
zen en Soedanezen hebben 24 uur in Ma
tadi gestreden.
De Soedanese soldaten zijn hedenoch
tend zonder wapens naar Leopolds tad
overgebracht, aldus de woordvoerder.
Van de 135 leden van het Soedanese de
tachement zijn zeker twee gedood Vier
zijn zwaar gewond en negen hebben
lichtere verwondingen opgelopen. Ver
der worden nog twaalf Soedanezen ver
mist. Gevreesd wordt dat tenminste één
van dezen dood is.
Er zijn geen gegevens over de verlie
zen van de Kongolezen.
De woordvoerder zei voorts ,dat gister
middag te Matadi een afspraak is ge
maakt over staken van het vuren. Te
voren was het kamp van de Soedanezen
beschoten met mortieren.
Verklaring van
minister Zijlstra
Koers dollar f3.62
De minister van Financiën, prof. dr.
J. Zyistra, heeft heden aan de voorzit
ter van de Tweede Kamer een brief ge
zonden, waarin hij meedeelt, dat „onder
voorbehoud van goedkeuring door het
Internationale Monetaire Fonds, de re
gering na overleg met de Ned. Bank
heeft besloten de officiële pariteit van
de gulden met ingang van 7 maart 1961
vast te stellen op 0,245489 gram fijn
goud, overeenkomstig met een koers
voor de U.S.-dollar van f. 3.62. De nieu
we koersvaststelling betekent een reva
luatie van de gulden van 4.74 ten op
zichte van de oude pariteit. Deze pari-
teltswLjziging geldt ook voor de Niernv-
Gulnea-gulden.
De beslissing van de regering werd in
gegeven door de volgende overwegingen:
De fundamentele betalingsbalansposi
tie van Nederland is de laatste tien jaar
sterk geweest. Afgezien van de periode
1956-1957 werden veelal belangrijke over
schotten op de lopende rekening gere
aliseerd.
Deze situatie duurt nog steeds voort.
Zij gaat gepaard met aanzienlijke bin
nenlandse spanningen, met name op de
arbeidsmarkt.
Een en ander wijst op een structurele
onevenwichtigheid wat betreft de wis
selkoers van de gulden. Deze zou nog
worden versterkt door de plaats gevon
den hebbende revaluatie van de Deut
sche Mark in verband met de relatief
grote betekenis van ons handelsverkeer
met West-Duitsland.
Indien de pariteit van de gulden thans
ongewijzigd zou blijven, zouden de ex
terne en interne onevenwichtigheden
voor ons land naar het zich laat aanzien
op niet meer aanvaardbare wijze wor
den vergroot.
Elizabeth Taylor
gaat nog vooruit
De persseoretaris van Elizabeth Taylor
heeft meegedeeld, dat de gezondheids
toestand van de actrice langzaam voor
uit gaat. Zy ademt echter nog met een
„elektronische long" hetgeen het spre
ken bemoeilijkt.
Brand! Brandl" Deze kreet is
voldoende om overal ter wereld
een paniek te veroorzaken. In dicht
bevolkte streken en in de steden
is de brandweer meestal snel ter
plaatse om onheil te bestrijden:
maar wat, als er een bosbrand uit
breekt in gebieden die bijna ontoe-
gangkelijk zijn?
Dan heeft men vrijwel geen andere
keuze dan te wachten op regen, of tot
het vuur. bij gebrek aan brandstof, van
zelf uitgaat. Aangezien jaarlijks nog
heel wat bosbranden op een dergelijke
wijze verlopen, is het duidelijk, dat elk
systeem dat hierin enige hulp kan bie
den welkom is.
Zo'n systeem nu is door de Canadees
Mac Ivor in het leven geroepen, door
middel van de „Forest Industries Flying
Tankers Ltd." Het is een „vliegende
brandweer", die uitgerust is met vier
vliegende brandweerauto's, vliegbo-
ten van het type Martin-Mars.
Met behulp van deze vliegboten kan
men een bosbrand, bij tijdige ontdek
king, in de vuurhaard met water „bom
barderen".
De vliegboot bevat namelijk vier
tanks, waardoor ca. 30.000 liter water
aan boord genomen kan worden. Het
duurt maar nauwelijks één minuut om
deze grote hoveelheid water aan boord
te nemen, terwijl men dit watergordijn
VLIEGENDE BRANDWEER
in amper vier seconden neer kan laten
in de bosbrand
Het tanken van het water kan op
elk meertje en in elke rivier geschieden.
Dit betekent dat elke „vliegende brand
weer" in 10 tot 20 minuten een nieuw
bombardement kan uitvoeren. Aan
gezien deze speciale brandweer beschik
king heeft over vier vliegboten kan men
een brand met een grote frequentie be
strijden.
Brits Columbia is de Canadeze pro
vincie waar de vliegende brandweer
haar werkterrein heeft. Nog niet lang
trouwens, want men heeft het systeem
pas een paar maanden in gebruik, spe
ciaal voor Brits Columbia, waar de vele
bossen een belangrijke bestaansbron
vormen.
Het is dan ook geen wonder, dat de
B.C. Forest Service dankbaar gebruik
wil maken van deze nieuwe vinding
b\j de bestrijding van bosbranden. Het
hoofdkwartier van de vliegende brand
weer is in Vancouver gevestigd en de
basis van de vier vliegboten op het
Sproatmeer.
Duizenden broodjes en koppen koffie
(Van onze Haagse correspondent)
Met vlaggen en een stralende zon be
groette Den Haag vanmorgen de deel
nemers aan de manifestatie „Wij ver
trouwen". Uit alle delen van het land
stroomden de vertegenwoordigers van de
gemeenten naar de grote zaal van de
Dierentuin het verzamelpunt voor de
ongeveer 4000 mensen, die aan het
huldebetoon deelnamen. In de zaal wa
ren borden opgehangen met de namen
van de provincies onder deze borden
wachtte men zo, provinciegewijs ge
rangschikt, op het ogenblik van vertrek
naar het Huis ten Bosch.
In de zaal waren grootse voorberei
dingen getroffen om allen goed te ont
vangen. Aan een grote bar kon iedereen
een kop koffie met een amandelbroodje
in ontvangst nemen. Verder was er voor
ieder een lunchpakket met broodjes, een
krentenbol, een appel en een reep cho
colade. Het gereedmaken van die dui
zenden lunchpakketten en 10.000 kopjes
koffie heeft heel wat voeten in de aarde
gehad. Er was 100 kg worst, 100 kg kaas
en 100 kg ham mee gemoeid,
len personen zich bezig gehouden met
In het weekeinde hebben ook tiental-
het binden van de 1000 bossen tulpen,
waarvan vanmiddag de kroon werd ge
legd, die was uitgespaard op het grasveld
van 30 meter middellijn, dat door de
plantsoenendienst voor het Huis Ten
£osch was aangelegd.
Het Congresbureau heeft drie weken
continu met 9 man aan de voorbereiding
gewerkt en verder waren 25 EHBO-ers
gemobiliseerd, die o.l.v. de heer H J
Verschoor dienst deden in de Dieren
tuinzaal, langs de route en bij het Huis
Ten Bosch. In de centrale post stond
bovendien nog een ziekenwagen van de
GG en GD klaar, evenals by Huis Ten
Bosch.
In de zaal was het om half een, toen
de meeste deelnemers binnen waren, een
doorelkaar heen gewriemel van mensen,
sommigen in klederdracht, die elkaar in
alle dialecten van Nederland begroetten
of zU oude kennissen waren.
De groep uit Schiermonnikoog was
zaterdagmorgen al vertrokken, omdat zy
anders Den Haag niet kon bereiken.
Deelnemers uit het oosten van het land
moesten vanmorgen al héél vroeg op om
de eerste trein te kunnen halen. Velen,
die daar vandaan met een auto hadden
willen komen, moesten dit plan ten ge
volge van de dichte mist opgeven.
Onder de deelnemers zagen wij nog
onze wereldkampioen hardrijden op de
schaats, Henk van der Grift, die van
alle kanten bewonderende blikken oogst
te. Toen het tijd werd, om zich gereed te
maken naar de bussen te gaan voor het
vervoer naar het Huis Ten Bosch, begaf
men zich in ordelijke groepen naar bui
ten. Het liep allemaal heel vlot. Groter
compliment is voor de organisatoren
•nauwelijks denkba&a
STADSNIEUWS
Te weinig wetenschappelijke
medewerkers
SCHRIJVEN AAN MINISTERRAAD
De voorzitters der medische facultei
ten (Leiden, Groningen, Utrecht, Nij
megen en Amsterdam, hebben in een
schrijven aan de ministerraad opnieuw
de aandacht gevestigd op de grote moei
lijkheden, die deze faculteiten der ge
neeskunde ondervinden bij het aantrek
ken en behouden van wetenschappelijke
medewerkers.
Doordat de positie van wetenschappe
lijk onderzoeker aan de medische facul
teiten als levenspositie reeds Jarenlang
onaantrekkelijk is, is het thans beschik
bare aantal bekwame ervaren academici
zeer klein. Dit heeft in vele gevallen tot
grote moeilijkheden geleid als nieuwe
hoogleraren moesten worden gevonden.
Dit probleem, zo staat in het schrij
ven, is voor de minister van Onderwijs,
Kunsten en Wetenschappen aanleiding
geweest tot het instellen van een com
missie met de opdracht de oorzaken van
deze ontwikkeling te onderzoeken en
suggesties te doen ter verbetering. Hoewel
deze commissie in oktober 1958 gereed
kwam met haar rapport, zijn er nog
geen maatregelen getroffen. Hetzelfde
probleem heeft in andere Europese lan
den daarentegen reeds geruime tijd ge
leden een oplossing gevonden. In de
brief wordt de regering verzocht thans
de nodige stappen te doen, omdat het
onderwijs in de geneeskunde en daarmee
de volksgezondheid, de nadelige invloed
van deze situatie dreigen te onder
vinden.
TELEGRAM AAN KONINGIN
De Vereniging Koninginnedag Leiden
heeft ter gelegenheid van haar 12%-Jarig
ambtsjubileum aan Koningin Juliana
een gelukstelegram gezonden:
,De Vereniging Koninginnedag Lei
den, vervuld van dankbaarheid en be
wondering voor de wijze, waarop Uwe
Majesteit land en volk in de afgelopen
12% jaar hebt bestuurd, biedt onder be
tuiging van trouw en aanhankelijkheid,
eerbiedige gelukwensen aan voor het
welzijn van Uwe Majesteit en Haar Huis,
voorg ezegende voortzetting van Haar
bewind".
Getekend: P. C. Lindenbergh, voorzitter.
Leids echtpaar ernstig gewond
Gistermiddag omstreeks half drie
heeft bjj de aftakking van Rijksweg 11
onder Zwammerdam een ongeval plaats
gehad, waarby een Leids echtpaar vry
ernstig werd gewond.
Het echtpaar wilde op de bromfiets op
het rUwielpad een viertal fietsers pas
seren. Het kwam daarbij in aanraking
met een van hen, waardoor de bestuur
der de macht over het stuur verloor en
viel. De Leidenaar liep een schedelbasis-
fractuur op en zUn echtgenote bekwam
een hersenschudding. Beiden werden
naar het Dlaconessenhuis ,De Wijk" te
Gouda overgebracht.
Zaterdagmorgen is in de afdeling
tv-buizen van Philips te Stadskanaal
een erenstig ongeval gebeurd. De 32-
Jarige gehuwde heer G. Knoop uit Wil-
dervank was in deze afdeling bezig by
een smeltmachine. Tijdens zijn werk
zaamheden is hij tussen de machina ge
komen. De man was op slag dood.
Ons kort verhaal
door Gordon Wills Johnson
De oude vrouw bewoog zich onrus
tig in haar stoel en sloeg even een
blik op de klok. die op de overladen
schoorsteenmantel stond. Kwart over
één. Het was eigenlijk nog veel te
vroeg om al te gaan wachten. Wer
kelijk, ze zouden onmogelijk voor half
drie kunnen komen, als ze al zouden
komen. Maar ze zouden ongetwijfeld
komen, vast en zeker. Dit keer zou
den ze heus komen. Ze waren haar
nu al zes weken lang niet komen
opzoeken. Vandaag moesten ze wel
komen! Haar blikken dwaalden lang
zaam van de voortkruipende wijzers
van de klok naar de grote trouwfoto,
die trots iets terzijde stond: een bruid
en bruidegom, knap en gelukkig, om
ringd door hun vrienden. Op die af
stand kon ze de gelaatstrekken van
haar zoon niet onderscheiden, maar
de foto was slechts een symbool Met
heldere, ogen blikte ze in een kost
baar verleden, een kostelijke herinne
ring. Ze zag weer het huwelijk van
haar jongste zoon, de plechtigheid in
de kerk, het gelach, de vrolijkheid en
het geluk, met voor haar alleen even
de stekende pijn, toen ze zich reali
seerde, dat ze alleen was komen te
staan.
Het was normaal, dat begreep ze
Wel, en het was natuurlijk. Ze had
John niet de kans willen laten mis
sen het geluk te leren kennen, dat
ook zij eens gekend had. maar op dat
moment kon ze er niets aan doen
dat ze zich een beetje eenzaam voel
de. Daarvoor, toen eerst Robert en
daarna Janet waren getrouwd, had ze
geweten, dat zij en John samen nog
een gezinnetje vormden. Zelfs toen de
oudste twee kinderen met hun gezin
nen verhuisd waren naar elders, had
ze dit niet zo erg gevonden, omdat ze
begreep dat 'tnu eenmaal zo moest
zijn. Ze had moed geput uit de be
loften haar geregeld te bezoeken. Maar
bezoekjes kosten geld en tegenwoordig
vond ze lange reizen vermoeiend, ter
wijl het toch niet redelijk was te ver
langen dat zy met hun hele gezin
zulke lange afstanden zouden reizen,
louter en alleen om haar weer eens
te zien.
Toen zij en John nog by elkaar
waren geweest, had zij dit niet zo
erg gevondeh. John was erg goed voor
haar geweest. Ze wist zich nog heel
goed te herinneren, hoe hij iedere za
terdagavond kaartjes voor de bioscoop
kocht en dat hy dreigde ze te ver
scheuren als ze niet mee zou gaan.
De gedachte alleen al aan zo'n ver
kwisting had haar ieder keer weer
afkeer bezorgd, zodat zy steeds was
meegegaan. Soms had ze er tegen ge
protesteerd en hem gezegd, dat hij
een meisje moest zoeken, daar ze zich
zorgen om hem maakte. Maar ze werd
dan steeds weer gerustgesteld door zijn
niet van humor gespeende verzekering,
dat zij zijn beste vriendin was, nu
en altijd.
Het oude vrouwtje glimlachte vaag.
Haaar geduldige ogen staarden door de
schamele gordijnen naar de slaperige,
door de zon gestoofde straat.
Dat waren gelukkige dagen geweest..
Zittend in haar kamertje, beleefde ze
die dagen opnieuw. Natuurlijk, 't kon
niet altijd zo blijven. Tenslotte had
hij zijn meisje gevonden. Een aardig
meisje, precies het meisje, dat zij
zelf voor hem uitverkoren zou hebben,
had ze gedacht, Margaret was op een
goede middag met John thuisgekomen
voor de thee en ze herinnerde zich
nog goed, hoe haar zoon niet alleen
voortdurend naar dat meiske keek,
maar tevens z'n moeder nauwelijks
uit het oog verloor. Duidelijk had hij
te kennen gegeven dat hij er vurig
naar verlangde, dat zij 't goed met
elkaar zouden kunnen vinden. Ze wist
zich ook nog goed te herinneren, hoe
'thaar later getroffen had, dat Mar
garet er op had aangedrongen dat ze
met hen mee naar de bioscoop zou
gaan. Het meisje was vastbesloten ge
weest haar uitgangetjes van het week
einde niet te bederven.
Ze wist ook nog heel goed, hoe ze
gelukkig voor John er met suc
ces in geslaagd was hoofdpijn voor te
wenden, zodat de twee samen uit had
den kunnen gaan.
Dat was nu allemaal weer heel lang
geleden. Het geheugen van de oude
vrouw was niet meer zo goed. Was
'tnu negen jaar geleden of tien? Of
zelfs elf? Het huwelijk kon ze zich
nog precies herinneren, maar wan
neer 't precies had plaats gevonden,
was haar ontschoten. Ze vond 't trou
wens ook niet belangrijk. Ze had na
tuurlijk geweigerd bij hen in te ko
men wonen, alhoewel ze het wel aar
dig van hen had gevonden dat ze er zo
op aangedrongen hadden. Maar dat
zou niet eerlijk tegenover Margaret
zijn geweest. Ze had dus het huis ver
laten. dat trouwens van John was.
hoewel hij dat nooit van haar had
willen horen, en had een kamer be-
'V
goede rustige kamer.
Excursie Vola naar het
Legermuseum
Zaterdagmiddag hield de Ver. van
Oud-Leerlingen van de Ambachtsschool,
onder grote belangstelling een excursie
naar het Nederlandse Legermuseum
„Generaal Hoefer".
De voorzitter, de heer C. L. de Bree,
heette de aanwezigen welkom en was
verheugd dat men in zo'n groten getale
naar het museum was gekomen.
Onder deskundige leiding werden de
zaken, waar de wapens op overzichtelijke
wijze zijn opgesteld, bezocht. Tijdens het
bezoek was er gelegenheid tot het stel
len van vragen waarvan men een druk
gebruik maakte. Aan het einde van de
middag dankte de voorzitter de aanwe
zigen voor hun belangstelling en de he
ren van de rondeleiding voor hun des
kundige uiteenzetting.
REORGANISATIE BB
Thans is het kringenbesluit BB ver
schenen. Volgens dit besluit zullen de
A-kring „Lelden", de B-kring Zuid-Hol
land 1 en de B-kring Zuid-Holland 3 sa
mengevoegd worden tot een nieuw be-
schermingsgebied met de naam A-kring
Zuid-Holland a.
De B-kring Zuid-Holland 1 omvat de
kuststrook van Wassenaar tot en met
Hillegom, met Katwijk als centrumge
meente de B-kring Zuid-Holland 3 een
gebied ten noorden en ten zuiden van
de Oude Rijn met Alphen als centrum
gemeente. Beide B-kringen worden niet
in hun geheel met „Lelden" samenge
trokken ;van beide kringen gaan enkele
gemeenten naar andere nieuw gevormde
kringen.
De oude vrouw draaide haar hoofd
om, zodat ze een blik op de klok kon
slaan. Kwart over twee. Ze zouden
nu wel gauw komen. Ieder moment
kon ze nu John's auto de hoek om
zien komen en voor zien rijden. Mar
garet en John zouden uitstappen en
op de voordeur toelopen en zij zou ze
tegemoet gaan om ze te ontvangen.
De drie kinderen, haar kleinkinderen,
zouden op de achterbank zitten en
naar haar wuiven en roepen. John
zou haar met instappen helpen en
Margaret zou de plaid om haar heen
slaan, waarna John zou zeggen: En,
moeder, waar zullen we vandaag heen
gaan? Naar het park om bloemen te
bekijken of naar het strand? Of zul
len we zo maar wat rondrijden?
Zij zou protesteren en zeggen dat
ze 'tzelf maar uit moesten kiezen en
dat alles goed was, maar zij zouden
er op aandringen, dat zy'tvoor 't zeg
gen had en zélf moest kiezen, waar
na John tenslotte zou lachen en zou
opmerken: Nu. dan gaan we maar
maar nergens heen. We blijven hier
wel wachten, totdat grootmoeder een
keuze heeft gedaan, kinderen.
Ze zou dan een beetje verlegen wor
den en 'teerste noemen, wat in haar
gedachten kwam, John en de kinderen
deden dan alsof ze er verrukt over
waren, zelfs al gingen ze er bijkans
iedere dag heen, terwijl Margaret een
hoop onnodige drukte zou maken en
haar herhaaldelijk zou vragen of ze
wel gemakkelijk zat, waarna ze dan
tenslotte zouden vertrekken. Ze waren
zo vriendelijk voor haar, dat ze nog
nooit de moed had kunnen opbren
gen om te vertellen, dat 'thaar eigen
lijk niets kon schelen, waar ze heen
gingen, dat ze 't zelfs best zou hebben
gevonden als ze nergens heen zouden
gaan. Voor haar was slechts van be
lang. dat ze 't gevoel kreeg er bij te
horen, dat ze nog een deel van de
familie vormde, dat er mensen waren,
die van haar hielden en aan haar
dachten.
Maar ze kon hen dat niet uitleg
gen en misschien waren ze nog wel
te jong om 'tte begrijpen. Misschien
was dat verlangen er nog bij te be
horen. het gevoel nog deel te hebben
aan het leven, iets dat niet begrepen
kon worden door Jonge mensen vol
zelfvertrouwen. Misschien moest je wel
oud zijn, en eenzaam, en alleen, een
alleenstaande oude vrouw In een we
reld van jonge, gelukkige mensen, om
te weten wat het wilde zeggen er nog
bU te behoren.
Twintig minuten voor drie. Ze had
den er eigenlijk al moeten zijn, maar
tal van kleinigheden hadden hen na
tuurlijk kunnen ophouden. Verkeers
lichten. een lekke .band misschien, of
iets dergelijks. Ze konden nu ieder mo
ment komen. Het was al lang gele
den geweest, dat ze hen voor t laatst
had gezien. Vroeger waren ze bijna
iedere zondagmiddag gekomen, maar
in de loop der Jaren had ze steeds
vaker tevergeefs gewacht. Ze konden
er natuurlijk niets aan doen en ze
verweet hen dat dan ook niet. Daar
de kinderen opgroeiden en er ook
andere dingen waren, konden zich na
tuurlijk niet altijd vrijmaken. En 't
kon tenslotte voor hen ook niet erg ge
zellig zijn om een hele middag met
een oude vrouw rond te rijden, die
geen prettig gezelschap was voor jonge
mensen. Ze wilden hun eigen vrien
den in hun schaarse vrije tijd op
zoeken, en dat was eigenlijk wel zo
goed.
Ze frommelde wat aan de versleten
zwarte handschoenen, die op haar
schoot lagen, en ze staarde naar bul
ten. naar de stoffige straat. Er be
woog niets, behalve een grote, grijze
kat, die langzaam voortsloop en in
een poortje verdween. De lucht was
vervuld van gezoem, het gezoem van
bijen en vliegen op een warme, sla
perig makende zomernamiddag. Plot
seling werd de drukkende stilte ver
stoord door het geluid van een motor.
Ze leunde hoopvol naar voren, maar
de wagen reed voorbij. John's auto
had trouwens een andere kleur.
Tien over drie. De hitte werd druk
kender. Ze hadden er al moeten zijn.
Zeker zouden ze komen. Natuurlijk
zouden ze dat doen! Iets had hen
verlaat, dat was alles, en ieder ogen
blik zouden ze er kunnen zijn, lachend
en luidkeels vertellend waarom ze zo
laat waren. Alsof 't haar iets kon sche
len dat ze laat waren, als ze maar
kwamen. Als zij maar, al was 't slechts
voor enkele korte uren, deel ko nzijn
van de familie, die van haar was en
tegelijkertijd ook weer niet, deel van
de familie, die er zonder haar niet
geweest zou zijn. maar haar toch, zo
als in de loop der dingen lag, ach
ter had gelaten zoals de vogels hun
kinderen zouden missen als ze groot
geworden waren. Ze meende dat dit
wel niet zo zou zijn, maar toch had
ze het dwaze, sentimentele gevoel dat
'twel een waar kon zijn. Ze had me
delijden met die diertjes. Twintig mi
nuten voor vier. Ze zouden nog kun
nen komen, natuurlijk kon dat. Het
was dwaas om zo gauw de hoop al
op te geven. Er kon van ailes ge
beurd zijn. Maar toch de oude vrouw
sloot haar ogen en leunde achterover
in de grote stoel.
O, alsjeblieft, fluisterde ze bijkans
timide, zich een beetje beschaamd ge
voelend, dat ze iets voor zichzelf
vroeg, O, alsjeblieft goede God, schenk
mij dit tenminste. Alsjeblieft, als het
Uw wil is, breng hen dan vandaag.
Zelfs al is het laat. U weet. goede
God, dat ik niet vaak klaag maar
de week is érg lang geweest en érg
eenzaam e»i hun bezoeken vormen het
enige, waar ik naar uit kan kijken.
O. alsjeblieft, goede God, alsjeblieft
Zeven minuten over vier. Het gelaat
van de oude vrouw is berustend en
vriendelijk, maar in haar hart groeit
een koelte. Buiten, op straat, is het
nog licht, maar de warmte begint al
weg te kruipen. Schaduwen glijden
door de straat, wee van haar. terwijl
de zon achter de huizen zakt. Lang
zaam maar zeker worden de scha
duwen langer. Kwart voor vyf. Het is
dwaas om nu nog hoop te koesteren.
Nee. vandaag zullen ze niet meer ko
men. De oude vrouw zit berustend in
de grote stoel in haar schamel, klein
kamertje, rustig wachten, het gelaat
naar de straatzijde gewend. Maar haar
gezicht is uitdrukkingsloos. Ha&r ver
moeide ogen zijn gesloten en ze denkt
aan de dagen, die komen zullen. De
zes dagen voordat ze weer hoop mag
koesteren. De zes eeuwigheden van
zuinig zyn en sparen, van vernede
ringen, die het lot vormen /an oude
mensen zonder gled, met lankmoedig
heid nog geduld in een wereld, die niet
meer van hen is. waarin zij niet lan
ger gewenst zijn.
De gerimpelde wangen glanzen ln
het vage licht van eenzame tranen
van een oude vrouw, die op deze zon
dagnamiddag vergeten werd.
