(asadesus voorspelde de 17-jarige
Mariëtfe een roemvolle foekomsl
TWEN IS DOOD, DUS LEVE TABOE
MARX FAALT ALS
KOPPELAAR
Debuut in Katwijk - straks naar solistenconcours in
zangkunst
1 'oorliefde voor
tcUcninyen
en poppen
Veitus-schotje
£ei^raad
Opgericht 1 maart 1860
Zaterdag 25 februari 1961
Vierde blad no. 30290
(Vierde aflevering en slot)
Neen, wij zijn niet zulke pessi-
misten-van-professie als ge had ge
dacht. Wel ontwaart het somher
rondglurend oog vele ongerechtighe
den in de vaderlandse zangerij,
maar af en toe treffen ook vrien
delijke geluiden het gespitste oor.
En wij zijn niet doof voor deze ge
luiden. Om u over te halen tot een
zachter oordeel over ons karakter,
vergeten wij alle hittere woorden,
die zijn geschreven, en lezen met
gepast genoegen de prettiger tekst
van het lied „Kleine Annanouch-
ka":
Igor Ivanowich schreef verzen hij
de vleet,
hij was een dichter en hij kon 't
niet helpen.
Igor vond poëzie in alles wat hij
deed,
zijn dichtershloed was nergens mee
te stelpen.
En toen hij eens de kleine Anna-
nouchka zag,
werd hij verliefd tot ver over z'n
oren.
Hij sloot zich in zijn kamer op
een halve dag,
en daar werd toen dit liefdesvers
geboren:
Kleine Annanouchka met je ogen
o-zo-hlauw
Kleine Annanouchka, o, jij tere,
lieve vrouw.
Je armen zijn zacht en je lippen
zijn zoet,
je vingers zijn teer en je hart is
zo goed.
Kleine Annanouchka kom ik voor
jouw heel galant
Kleine Annanouchka in een troika
door het land.
Want jij bent de sleutel tot mijn
diepst geluk
O, kom toch bij mij, maak m'n
liefde niet stuk.
Jouw Igor is heel wat van plan:
Hij trouwt je, hij wordt straks je
man.
Dit vers sloot Igor in een roze en
velop.
Hij wilde Annanouchka graag ver
rukken
En daarom stuurde hij het naar de
Praivda op
met een beleefd verzoek het af te
drukken.
De Prawda schreef hem t'rug: Ge
achte kameraad,
het vers, dat jij zo graag ivilt pu
bliceren
is decadent en dus gevaarlijk voor
de staat.
Wij zullen 't nu als volgt gaan
corrigeren:
Sterke Stachanovska in je overall
zo blauw
Sterke Stachanovska o, jij kerel van
een vrouw
Je armen vol kracht en je lippen
vol roet.
Jij trekt hard van leer want je spie
ren zijn goed.
Sterke Stachanovska, jij gaat voor
de landbouw stand,
Stoere Stachanovska, op een tractor
door het land.
In Engelse sleutels vind jij 't diepst
geluk,
Jij scheurt met een ploegijzer gras
landen stuk.
Want eerst komt het vijfjaren
plan
Éérst arbeid en dan pas de man.
(dit was het dan)
Nooit zal ik vergeten hoe zenuwachtig ik was op dat
eerste concertin de Nieuwe Kerk in Katwijkvertelt de
zeventienjarige pianiste Mariëtteenige dochter van hotel
directeur en VVV-penningmeester J. van Wijk in Noord-
wijk aan Zee. Op een uitvoering van een in het oude vissers
dorp bekend mannenkoor moest Mariëtte een aanvullend
solistisch programma brengen. Zij speelde die avond een
heel belangrijke in haar jonge levenin oktober vorig jaar
Schuberts Impromptu in Es en een nocturne van Chopin.
„Haar spel is feillooszeker en voornaamhaar techniek
van hoge orde", schreef een onzer muziekrecensenten de
volgende dag. Hij was trouwens niet de enige die zich zo
lovend over het spel van de jeugdige Noordwijkse pianiste
uitliet.
Bij haar thuis en dat thuis is een gloednieuwe en kostelijk in
gerichte villa aan het eind van de Koningin
Astridboulevard horen we meer over het
veelbelovende begin van haar carrière als mu
sicienne. Ze zit naast haar moeder op een brede
bank. Ze draagt een nauwsluitend rood mantel
pakje. Zij haakt gretig in op onze vragenstellerij
en vertelt enthousiast
ven. „Een sympathieke man, maar
keihard in zijn vak", aldus Mariëtte.
„Op mijn veertiende jaar moest ik
een spelpeil bereikt hebben, dat ge
lijk stond met eindconservatorium"
Of zij die opdracht heeft kunnen
uitvoeren? Simpel: ja.
Toen Mariëtte de techniek van het
piano spelen vrijwel geheel onder de
knie had, brak al spoedig het moment
aan, waarop zij aan haar virtuositeit
kon beginnen. Dat zij het als concert
pianiste heel ver kan brengen staat als
een paal boven water. Mariëtte heeft
talent en een vaste wil om te slagen.
Volgens Casadesus zal zy op het con
cours in Genève beslist niet teleurstel
len.
Na het eerste optreden in Katwijk
volgden concerten in Sassenheim,
Scheveningen, Warmond en Zoe-
termeer. Verscheidene malen trad
zij voor het voetlicht met het
Westnederlands Symfonie-Orkest
onder leiding van Sam Swaap.
Over een paar weken om pre
cies te zijn op 8 maart treedt
Mariëtte als. soliste op in een con
cert van het Noordhollands Phil-
harmonisch Orkest in Haarlem.
Na deze datum wil zy niet al te veel
meer concerteren, want in het komen
de najaar wacht haar een gebeurtenis
waarop zij zich nu al volledig moet
concentreren. Mariëtte heeft zich n.l.
laten inschreven voor het internationa
le solistenconcours, dat in Genève ge
houden zal worden.
Mariëtte is een bescheiden meisje,
maar haar wilskracht is groot. Hoewel
eigenlijk nog een kind, is zij er zich
terdege van bewust, dat het deelnemen
aan een buitenlands concours geen kin
derspel is.
Drie Franse hbs'ers hebben met suc
ces een zelfgemaakte raket gelanceerd.
Als afvuurplaats gebruikten de jongens
een stuk strand bij de Franse plaats
Perpignan. Volgens toeschouwers haalde
de raket (één fase) een hoogte van on
geveer 1700 meter en toen viel zy terug
in zee.
De studenten vertelden, dat de raket
die vyf pond woog, hen ongeveer zeven
tig nieuwe franken (ongeveer 55 gulden)
had gekost. Zij gebruikten een speciale
samenstelling van zink en zwavel als
brandstof. De hbs'ers in Perpignan zei
den, dat zy over enkele maanden een
raket wilden lanceren, die zy wilden
laten terugkeren naar het uitgangspunt
met behulp van een parachute en af
standsbediening.
Overigens is het experimenteren met
raketten niet zonder gevaar. Verleden
week werd in Toulouse een student ge
dood, toen een zelfgebouwde raket ex
plodeerde. Moge dit droeve voorbeeld een
afdoende waarschuwing zyn tegen het
op eigen houtje Cape Canaverallen.
doet, zij nu wat podiumroutine op.
De H.B.S. heeft zij er voor laten
schieten en feestjes zijn voor haar
taboe.
Dat zij Engels, Frans, Duits, en
Spaans bijna vloeiend spreekt heeft zy
voor een belangryk deel te danken aan
mevrouw Krant. Geregeld ging zy des-
tyds naar Oegstgeest om by deze lera
res haar talen te leren. De vakanties,
die Mariëtte over het algemeen in
Zwitserland doorbrengt, komen haar ta
lenkennis vanzelfsprekend ten goede.
Twee jaar geleden bezocht zij de In
ternationale School in Den Haag, maar
de wiskundevakken waren voor haar een
vervelend struikelblok. De muziek, daar
ging haar hart nu eenmaal naar uit.
Geen jazz
Keihard
Geruime tijd staat de jonge pi
aniste nu dus al onder de superieure
leiding van de Fransman Casade
sus. Op de avond dat wij met haar
praten is zij net terug uit Amster
dam, waar deze briljante pianist
's middags een concert heeft gege-
Wij hebben ergens gelezen, dat „de
zekerheid, de uiterlyke rust, de vry-
moedigheid van haar optreden en de
beheersing van de materie geheel in
haar voordeel zyn". Dit is voor ons aan
leiding om aan het Noordwijkse meisje
te vragen of zij afgezien van die
eerste keer in Katwyk zenuwachtig
is wanneer het publiek naar haar luis
tert. Mariëtte aarzelt voordat zy op deze
vraag een bevestigend antwoord geeft.
Maar ja, wat wil je als je pas zeven
tien bent?
En om het verhaal rond te maken:
Mariëtte houdt niet van jazz, maar vindt
de tophits van vandaag wel leuk en
heeft een grote voorliefde voor teke
ningen. Zowel in haar eigen kamertje,
in het midden waarvan een grote witte
vleugel staat, als in dat van haar in
Zwitserland studerende broer heeft zy
grappige muurtekeningen gemaakt.
Want Mariëttes artistieke interesse
beperkt zich niet tot de muziek.
Mariëtte druk bezig met het maken van een muurtekening.
Het orgaan van de Oostduitse jeugdbeweging, Jonge Wereld", heeft
geklaagd dat vijftien jaar communisme in Oost-Duitsland niets heeft
veranderd aan het feit dat liefde en geld nog een rol spelen bij het tot
stand komen van huwelijken.
De communisten hebben lange tijd gedacht (of gedaan alsof) dat
jongens en meisjes elkaar vonden in gesprek over de theorieën van
Marx, en man en vrouw werden om samen verder te bouwen aan het
socialisme.
MARIËTTE VAN WIJK
achter haar vleugel
Ernst
Het is haar trouwens van het begin
af aan ernst geweest met de piano
studie. Op zeven jarige leeftyd ging zy
voor het eerst naar pianoles. „Het hoor
de by myn opvoeding", zegt het meisje
met een veelbetekende blik in haar don
kere ogen. „Nauwelyks een jaar later
kreeg zy les van de bekende Haagse
piano-paedagoog Daey Ouwens, die op
zyn beurt leerling is geweest van de
wereldberoemde Robert Casadesus", ver
telde haar vader verder.
Casadesus was het trouwens die het
Noordwykse meisje heeft „ontdekt". Op
een van zyn concertreizen in Nederland
hoorde hy Mariëtte voor het eerst spe
len. Daey Ouwens had hem tevoren al
op het talent van zyn leerlingetje ge
wezen, maar dat zijn oude leermeester
zo onder de indruk van Mariëttes piano
spel zou komen had hy beslist niet ver
wacht.
De Parijse concertpianist kuste het
schuchtere meisje op beide wangen en
voorspelde haar een roemvolle toekomst.
Mariëtte was toen tien jaar.
Op dit ogenblik, zeven jaar later dus,
is zy nog steeds zyn beschermelinge.
En dat zegt wel wat!
Popf
open
Mariëtte, een modern meisje, dat
nog geen afscheid van haar poppen
heeft kunnen nemen, is zich haar
roeping al lang bewust geworden.
Niet voor niets gaat zij elke avond
om acht uur(l) naar bed, studeert
zij elke dag minstens vijf uur en
Nu blykt dat er ook nog huwelyken
tot stand komen omdat de partners kle
ding, een auto, spaarcenten en een ge
meubileerde woning aan te bieden heb
ben. vindt Junge Welt dat er iets aan
gedaan moet worden.
Om te beginnen zouden clubs van een
zamen moeten worden opgeheven en hun
hartekreten in advertentiekolommen ver
stikt. Verloofden zouden elkaar meer
moeten aansporen om communistische
vergaderingen by te wonen, ter verste
viging van het „collectivisme".
Het vraagstuk kwam in Junge Welt op,
nadat de krant ingezonden brieven had
ontvangen, waarin op verontwaardigde
toon werd geconstateerd dat er nog
meisjes waren die „zichzelf verkochten"
aan mannen die haar een auto en een
1 flat garanderen konden.
Een van deze briefschryvers, Eckardt
Hedler, wist zelfs te vertellen dat als
I hy meisjes ten dans vroeg, zy hem
eerst, wilden antwoorden, wanneer zy
j in z'n portefeuille hadden gekeken. Weer
andere meisjes boden een bruidsschat
aan om een man te strikken, in kran
tenadvertenties uitvoerig beschryvend
wat haar fysieke kwaliteiten waren, al
dus Hedler.
Overigens zyn de mannen niet beter.
Ingeborg Hauenstein las een adver-
1 tentie van een leraar in een Oostber-
lijns tijdschrift. Hy beloofde een aan-
'rekkelyk meisje een moderne drieka
merflat.
j Wat moet een „socialistische" maat
schappij hieraan doen, vroeg zich de
redactie van Junge Welt af. Huwelijks
advertenties schrappen, luidde een ad
vies. Huwelyksbureaus opheffen zoals in
Tsjecho Slowakije, raadde een ander
aan.
De huweiyksadvertenties in de Oost
duitse kranten zyn de communisten al
lang een doorn in het oog. zy zijn zo
ver te gaan met te beweren, dat zy
misbruikt werden door de Amerikaanse
inlichtingendienst om op huwelyken be-
lusten Oostduitse meisjes tot spionnen
te maken.
De inlichtingendienst zou afspraken
maken in West-Berlyn met Oostduitse
meisjes, en haar daarna onder druk zet
ten om te spioneren
Twen is dood, leve Taboe! Of: Twen taboe, dus Twen Taboe. En
nu weten we het wel. De woorden twen en taboe hebben in de weken
die achter ons liggen aanleiding gegeven tot het maken van tal van
grapjes en woordspelingen. Want de rechter bepaalde, dat het Neder
landse Twen geen Twen meer mocht heten. De redactie maakte ver
volgens van de nood een deugd en doopte het blad om tot Taboe. En
deed ons daarmee een plezier. Want het woord taboe klinkt ons beter
in de oren dan twen en nu geen verdachtmakingen aan ons adres
alstublieft
Is met de naam ook de inhoud van het blad veranderd? We ver
vangen het vraagteken niet door een uitroepteken en merken alleen op,
dat we aan het lezen van Taboe meer plezier hebben beleefd dan aan
het doorwerken van Twen. Misschien een kwestie van wennen? Of
waren we de eerste keer teveel, zoals het studentenblad Pharetra schreef,
„murw gemaakt door de commerciële steriliteit van onze meeste perio
dieken"? Wie het weet mag het zeggen.
Wat wy niet willen zeggen en trou
wens ook nog niet gezegd hebben, is
dat we aan het lezen van Taboe veel
plezier hebben beleefd; we maakten
daarnet maar een vergelyking. Want
het daad en raad-rubriekje van Remco
Campert is zeldzaam kinderachtig, en
het verhaal „Nooit meer slapen" van de
grote W. F. Hermans is niet minder
vervelend dan vorige maal de verhalen
van Vinkenoog en Claus en Nooteboom
waren.
Maar in Taboe vinden we in ieder
geval meer dan vrywel uitsluitend on
dermaatse literatuur en heilloze lectuur, fend verhaal van Peter van Steen over
Noemen we: een voortreffeiyk inter- de eerste grote pogrom in Nederland in
view met Ina van Faassen, een tref- februari '41 in Amsterdam, een lezens-
waardig artikel over LSD en een zeer
persoonlyk verhaaltje van Friso Endt
over Gerry Mulligan. En dat is heel
wat, in ieder geval meer dan we door
gaans in een tydschrift aantreffen.
Niet braaf
Elk damesblad dat zichzelf respec
teert heeft een rubriek waarin het pro
bleem-brieven van lezers beantwoordt.
Het volgende antwoord-op-een-brief
kwamen we tegen in een blad dat we
maar M. zullen noemen:
De Braverd. Die schuilnaam heb
je zeker ironisch bedoeld, he? Want
zo braaf lijk je me niet. Wat ik
zeggen wilde, knaapje, geef eens
even je ware naam en adres op,
want die je op de enveloppe van je
brief vermeldde, zijn gefingeerd. Ja,
hoe weet M. dat zo, he? In ieder
geval, zij wéét het. En jij iveet nu
meteen dat je open kaart te spelen
hebt met M., als je wilt dat ze je
raad geeft in de moeilijkheden die
je jezelf door je escapades op de
hals hebt gehaald. Dus, Braverd, het
wachten is op je volgende brief.
Wil M. graag dat De Braverd open
kaart speelt-, we veronderstellen dat de
lezers van het blad graag hadden gezien
dat M. een boekje had open gedaan over
de brief van De Braverd. Want het
knaapje zal beslist heel stout zyn
geweest. Als we op het toontje van M.
afgaan, moeten we wel veronderstellen
dat het alweer gespybeld heeft..
Dit is Anneke van Hooff. het
Nederlandse zangeresje dat vooral
bekend is geworden door haar
grammofoonopname Nooit op zon
dag". Voor haar is een bijzonder
prettige verrassing weggelegd. Op
4 april zal zij met de eerste vlucht
per Comet van de Olympic Airlines
een reis mogen maken naar Grie
kenland. het land van herkomst van
haar succesliedje. Voor de Atheen-
se radio zal zij de wereldbekende
tune uit de zo succesvolle Griekse
film ..Nooit op zondag" in het
Grieks ten gehore brengen, waarbij
zij zal worden begeleid door een
echt bouzoukia-orkest. Anneke
maakt de reis als gaste van de
Griekse luchtvaartmaatschappij
waarvan Aristoteles Onassis de
eigenaar is.
