kinderkleu rboek
Radion
Bromfiets is volwassen: tien jaar
ervaring brachten betrouwbaarheid
Vijf jaar geëist tegen
journalist De Serigny
Wat een held hij was en
hoe sterk... zijn verhaal
lisle R.A.I. expositie te Amsterdam
Meer en meer geperfectioneerd
ERHARD EN ETZEL TRAPPEN
OP DE REM: „PRAAT TOCH
NIET ZO OVER MILJARDEN"
Maar hij heeft nog nooit de
censuurmaatregelen overtreden
Bij keuze van een nieuw geweer
Opgericht 1 maart 1860
Donderdag 23 februari 1961
Vijfde blad no. 30288
Japanners nu als geduchte concurrenten
(Van een deskundige medewerker)
De 44ste R.A.I.-tentoonstelling, die nu in het glazen paleis aan het
Europaplein in Amsterdam wordt gehouden en tot en met zondag
5 maart zal duren, heet officieel „Tentoonstelling van motorrijwielen,
bromfietsen, fietsen, autoscooters, skelters en onderdelen voor deze
voertuigen" een benaming, die inmiddels verstandelijk is teruggebracht
tot „Tweewielertentoonstelling": dat is korter, en met die term wordt
tevens het gehele aspect van deze expositie bepaald. Het gaat nu in het
nieuwe RAI-gebouw inderdaad om tweewielers, al dan niet gemotori
seerd, met alle voor- en nadelen die deze transportmiddelen gemeen
hebben. Wat extra beplating tegen bar weer of zelfs de twee wieltjes,
die de skelter of kart meer telt, doet aan dit algemene tweewieler-
karakter niets af.
Overgang van licht
naar zwaar
Het tweewielergamma, dat de mensheid
ter beschiking staat, strekt zich uit van
het kinderstepje tot de 650 cc Norton
twee-cilinder motorfiets met een ge
schat vermogen van 50 pk. Dat kinder
stepje, hoe belangrijk ook voor de ge
bruiker, nu maar verder buiten beschou
wing latend, loopt dat gamma van fiets,
via lichte en zware bromfiets naar licht
en zwaar motorrijwiel en de ruimte, die
er in dit gamma tot voor kort te be
speuren was tussen bromfiets en motor
rijwiel, is nu bezig te verdwijnen. Er zijn
nu bromfietsen in zware uitvoering, die
op een motorvermogen van 3 of 3% pk
uit het 50 cc motortje kunnen bogen,
maar er zijn ook motorfietsen met deze
zelfde 50 cc motortjes, die echter de
bromfietskenimerken (pedalen enz.) mis
sen en die men dus slechts mag berijden
als men in het bezit is van een rijbewijs.
Motorisch verloopt de overgang van
lichte naar zware twee wieier dus vrij ge
leidelijk .maar economisch blijkt er toch
nog een duidelijke „missing link" te zijn:
het publiek koopt betrekkelijk weinig
bromfietsen in de prijsklassen tussen
f.450 en f. 700. Vijfentwintig procent van
alle verkochte bromfietsen komt uit de
lagere prijsklasse en 40% uit de duurste,
die boven f. 700 dus.
Men zou dus kunnen zeggen, dat het
publiek óf een duidelijk gemotoriseerde
fiets wil, óf een licht motorrijwiel zonder
rijbewijs, waarbij de publieke voorkeur
dan naar die tweede categorie uitgaan.
Daarbij komt nog, dat het publiek in het
algemeen bij het kopen van duurzame
verbruiksgoederen (wasmachines, televi
sietoestellen) in Nederland voorkeur
toont voor de duurdere apparaten, on
oud-Hollandse wijze overwegend, dat alle
waar naar zjjn geld is.
Of men met die laatste stelling het ten
aanzien van de Nederlandse bromfiets
aan het rechte eind heeft, is nog niet
zo zeker.
Verbeterde motor-constructie, en voor
al de aanzienlijke vooruitgang, welke
de demping in het uitlaatsysteem laat
zieq, brengen het geluidsniveau terug
naar een aanvaardbaar peil. Dat ligt
nu rond de 75 decibel, en dat schijnt
binnenkort ook de norm te zullen wor
den, die wettelijk zal worden voorge
schreven.
De controle op deze maatregel is be
trekkelijk simpel. Wanneer de overheid
dit voorschrijft nauwlettend zal doen
naleven, zal zij haar onderdanen een
weldaad bewijzen. Want geen geraffi
neerde constructie van uitlaat en dem
ping helpt, als een kwaad- en geluid-
willige dit fraaie systeem van zijn brom
mer sloopt, zodat de decibellen weer vrij
spel hebben. Dit is de algemene indruk,
die de ontwikkeling van de bromfiets,
zoals deze nu op de R.A.I.-tentoonstel-
ling is waar te nemen, op de toeschou
wer wekt. De bestaande merken en mo
dellen zjjn over de kinderziekten heen,
en de nieuwe produkten, die men nu in
Amsterdam kan zien, moeten concur
reren, ook technisch, tegen „oude" pro-
Begrenzing
Voor wat de bromfiets betreft, geeft
deze RAI-tentoonstelling een duidelijke
consolidatie van ontwerp, kwaliteit en
prestatie te zien en de prijsverschillen
worden minder veroorzaakt door hogere
kwaliteit op prestatie dan door meer
luxe in bediening en uitvoering. De
bromfiets is nu ongeveer tien jaar oud
en in die tijd hebben industrie en wet
gever geleerd wat het bromfietsende pu
bliek wil en welke technische eisen men
aan de bromfiets moet stellen. De snel
heidsbeperking tot 40 km buiten de be-
)ouwde kom heeft ook technisch verrij
kende consequenties gehad; de 49 en
50 oc motortjes (die vele tienduizenden
kilometers zonder mankementen kunnen
meegaan) hebben vermogenskarakteris-
tieken en technische eigenschappen die
voor de bromfiets „op maat" zyn ge
maakt. Snelheidsbegrenzers, getest door
iet RAI-TNO-instituut in Delft en zo
geraffineerd geconstrueerd dat zij niet
iimpelweg buiten werking zijn te stel
en, beperken de snelheid van de brom-
iets door middel van een grenzing van
iet toerental van de motor. Maar an
derzijds blijft de gasvulling van de cilin
der tot dat toerental maximaal gunstig,
»dat er tot het bereiken van de maxi
mumsnelheid toch een zo groot mogelijk
notorvermogen beschikbaar blijft. Dat
leeft men bereikt door de perfectione
ring van vooral centrifugale begrenzers,
die zijn afgesteld op een kritisch toeren-
tal, maar voordat toerental is bereikt,
de gasstroom onbeperkt doorlaten.
Eigen eisen
Ook ten aanzien van de beremming is
nen in deze tien jaar door de ervaring
«er veel wyzer geworden. Ook hier
leeft RAI-TNO-instituut bijzonder goed
werk gedaan. Daarnaast is het inzicht
loorgebroken bij de fabrikanten, dat de
iromfiets ook die in de lagere prijs-
ilassen maar niet zonder meer een
«motoriseerde fiets is, waarvan rem-
ncn, verlichting en andere accessoires
onder meer van de fiets kunnen wor-
len overgenomen, maar dat de brom-
iets op al deze gebieden eigen eisen
telt.
Betere remmen dus, maar ook betere
er lichting, vaak door middel van duplo-
impjes zoals auto en motorfiets die
ennen en waardoor het bromfietslicht
an worden gedimd en dat wordt
ooral door de overige weggebruikers
eer op prijs gesteld. Of de bromfiets ook
p het punt van de vormgeving geheel
olwassen is geworden is weer een an-
ere zaak. Vooral in de hogere prijs-
lassen schijnt 't esthetisch inzicht van
opgroeiende knaap nog vaak de nötm
zijn, waaraan de fabrikanten zich
ouden. De Stichting Fiets, die het rij-
iel propageert, wijst graag naar staats-
eden als dr. Tilanus, die de fiets ver
lezen boven enig ander vervoermiddel.
Kry zien deze staatslieden nog niet zo
Irect op de duurdere bromfietsen met
buddyseat", met verchroomde 13 liter
enzinetanks en met ook op de andere
elen veel geglim In dit verband lij-
en de droevige woorden, die men in
ibrikantenkringen kan horen over het
nozem-lawaai" dat met behulp van de
romfiets wordt geproduceerd, en over
e „nozem-smaak", die de „standing"
an de bromfiets zouden aantasten, veel
ip krokodilletranen.
Geluidshinder is verminderd
>e geluidshinder neemt en hiervoor
trdient fabrikant en constructeur gelij
kelijk hulde overigens aanzienlijk af.
dukten die hun bestaansrecht hebben
bewezen en in Nederland een goede
naam hebben. Ook in die nieuwe mo
dellen is veel variatie. Wij zien er daar
om maar van af namen te noemen.
Een kleine uitzondering voor twee Ja
panse produkten, de Suzuki en de BS,
omdat zij van zover zijn gekomen, zij
maken een zeer goede indruk en kun
nen ernstige concurrenten worden voor
de overige industrieën op de bromfiets-
markt, zoals zij dat al zijn in de motor
fietsbranche.
Motorfietsen
Want ook bij de motorfietsen zullen
de Japanners wel weer veel aandacht
krijgen. Het zijn goede, luxueuze ma
chines, die in de afgelopen twee jaar
al op de Nederlandse wegen waren te
zien.
Ook in technisch opzicht zijn zi.1 ge
avanceerd: elektrische startinstallaties,
die in Europa niet populair konden
worden (of de fabrikanten dachten dat
alleen maar!) Vindt men hier vrijwel
overal als standaarduitrusting, zelfs bij
de 50 cc'ers. Ook hydraulische remmen,
spatborden en beenschilden van plastic,
die het gewicht van de motorfiets laag
houden.
Voor het overige mag men bij de
motorfietsen geen opzienbarend nieuws
verwachten: zij hebben de kinderjaren
al héél lang achter de rug, met de
bijbehorende kinderziekten, en de fabri
kanten beperken zich tot het verbeteren
van het bestaande. Een nuttige bezig
heid overigens, die heeft geleid tot be
tere vering en dus betere wegligging en
groter comfort, betere remmen en een
rustiger, geluidlozer motor. Een aantal
50 cc motorfietsen zal men er aantref
fen: het zal wel belangwekkend zijn in
de komende jaren na te gaan, in welke
mate de „zware" bromfietser zal over
gaan naar de 50 cc motor of toch
maar naar de (gebruikte) auto. Men
kan er de motorfietsindustrie in ieder
geval geen verwijt maken dat zij niet
alles heeft geprobeerd, zowel wat prijs
als techniek en comfort betreft, om de
bromfietser naar de motorfiets te lok
ken.
Advertentie
Ineens, terwijl U
een krant opraapt
kunt U zich niet meer oprichten. Omstan
ders denken dat U overdrijft, zo snel over
valt U wat men ..spit in de rug" noemt. Laat
U niet kwellen door de hevige pijn die de ge
ringste beweging U veroorzaakt. Driemaal
daags wrijven met Kloosterbalsem (Akker-
Balsem), waarvan de warmte-opwekkende
bestanddelen diep in de weefsels doordrin
gen en de pUn snel verjagen. In korte tijd
zult U zeggen: „Kloosterbalsem geen
goud zo goed.'l_
Zendelingen varen in boot die
bestemd was voor
Kroesjtsjef
De prachtige motorboot, die presi-
dent Eisenhower premier Kroesjtsjef
ten geschenke zou geven tijdens een
bezoek aan Moskou dat vorig jaar
mei in het water viel, heeft thans
zijn bestemming gekregen. Ameri
kaanse zendelingen zullen de boot
gébruiken op de Gila-rivier in
Ethiopië.
De boot, die geen schroef heeft
doch voortgestuwd wordt volgens het
straal-principe (een onder water uit
gestoten waterstraal)was al overge
bracht naar de Amerikaanse ambas
sade in Moskou, met andere ge
schenken, de menu's voor het banket
dat Ike Nikita zou aanbieden, de
groenten en exotische vruchten,
kortomalles wat nodig zou zijn om
de ontmoeting tussen Eisenhower en
Kroesjtsjef luister bij te zetten.
Het incident met de U-2 kwam
echter tussenbeide en het bezoek van
Eisenhower aan de Sovjet-TJnie werd
afgelast. De geschenken gingen te
rug naar Amerika en de motorboot
werd door het Witte Huis terugge
stuurd naar de leverancier, een fa
briek in Indianapolis.
De Verenigde Presbyteriaanse Kerk
heeft de boot aangeschaft en zal
hem overdragen aan de zendelingen
die in Ethiopië werken. Op de Gila-
rivier zal de boot in dienst worden
gesteld.
(Van onze correspondent in Bonn)
De Westduitse ministers van
Economische Zaken en Financiën,
Erhard en Etzel, hieven gisteren in
Bonn in de Bondsdagfractie van de
regeringspartij de CJD.U.-C.S.U.
bezwerend de handen ten hemel:
„Laten we toch ophouden met het
noemen van miljarden voor Duitse
ontwikkelings- en andere hulp.
Ieder kwart miljard mark meer
Duitse hulp betekent een belasting
verhoging van één procent".
Deze van grote ongerustheid blfjkge-
vende woorden van Erhard en Etzel
volgen op het bezoek van minister van
Buitenlandse Zaken Von Brentano aan
de Verenigde Staten. Daaruit kwamen
voor Bonn twee enorme uitgaven aan
de oppervlakte: allereerst Duitse hulp
aan de onder-ontwikkelde landen ter
grootte van circa vier miljard Mark en
te verkrijgen uit leningen en deviezen;
ten tweede Duitse hulp ter verlichting
van de Amerikaanse betalingsbalans,
ook ten bedrage van vier miljard Mark.
Men concludeerde uit diverse uitlatin
gen van Von Brentano, dat Bonn in
de toekomst ieder jaar weer tenminste
vier miljard Mark zal uittrekken voor
ontwikkelingshulp, hetgeen onvermijde
lijk zal moeten uitlopen op een belas
tingverhoging.
Maar vier miljard ontwikkelingshulp,
verkregen uit begrotingsgelden, zou be
tekenen, zo zei Etzel, gisteren, dat het
volgende jaar de belasting met16
procent zou moeten worden verhoogd!
En dat is een onmogelijkheid: dit jaar
noch in de komende jaren kan de West
duitse begroting dergelijke offers dra
gen. Nog temeer daar de militaire lasten
pas over enkele jaren op hun hoogte
punt zullen komen.
Wij zijn niet rijk
Het beeld dat Erhard en Etzel gisteren
schilderden komt erop neer dat de
Bondsrepubliek, ondanks goud- en de-
BIJ ELK REUZENPAK
Persvrijheid in geding in barricadenproces
(Van onze Parijse correspondent)
Advocaat-generaal Mongin heeft
dinsdag met het sluiten van het
tweede bedrijf van het barricaden-
proces in Parijs tien jaar tegen
Marcel Ronda, de voortvluchtige
adjudant van rebellenleider Lagail-
larde, en vijf jaar gevangenisstraf
tegen de directeur van het dagblad
„l'Echo d'Alger" Alain de Serigny
geëist. Vandaag is met de plei
dooien van de verdediging, die
over een keurkorps van Parijse
advocaten beschikt, het derde be
drijf van het proces begonnen.
De eis tegen De Serigny heeft giste
ren speciaal op de perstribune, en zeker
niet alleen onder de politieke geestver
wanten van deze Algerijnse kranten
magnaat, duidelijk verbazing en zelfs
ontsteltenis verwekt. Want de gevange
nisstraf die de aanklager deze journa
list opgelegd zou willen zien, wierp de
onmiddellijke vraag op naar de mate
van persvrijheid die niet alleen in Al
gerije maar ook in Frankrijk in de
ogen der autoriteiten nog zou mogen
blijven heersen.
Te sensationeel
De advocaat-generaal verklaarde in
het begin van zijn betoog de twee be
langrijkste grieven tegen De Serigny te
zullen onderzoeken: zijn eventuele di
recte medeplichtigheid met de opstan
delingen en zijn overtreding van de wet
op de persdelicten.
Aan de hand der getuigenissen moest
hij het eerste schuldmotief wel laten
varen, zodat de advocaat-generaal zijn
eis van vijf jaar gevangenisstraf uit
sluitend baseerde op het feit dat De
Serigny de verordeningen inzake de pers
zou hebben overtreden.
Een beschuldiging die echter tot nog
bescheidener proporties diende te wor
den teruggebracht, toen bleek dat ook
de aanklager erkennen moest dat De
Serigny in zijn functie van directeur-
hoofdredacteur de censuurmaatregelen
NOOIT had overtreden.
De advocaat-generaal verweet „l'Echo
d' Alger" echter met sensationele repor
tages, interviews en foto's over, met en
van „de helden van de barricaden" als
geluidversterkend klankbord te hebben
gefungeerd en hij poneerde vervolgens
de stelling dat ook een officiële cen
suur een hoofdredacteur of journalist
nog niet vrij stelt van zijn eigen ver
antwoordelijkheden jegens zijn lezers
en ook jegens de overheid. De Sernigny
had de morele plicht te vervullen de
gemoederen te kalmeren en het is daar
om zijn misdaad geweest dat hij, met
zjjn artikelen en beschouwingen juist
olie wierp op het vuur der politieke
hartstochten.
Het is natuurlijk nog lang niet zeker
dat de advocaat-generaal door het mi
litaire gerechtshof ook metterdaad ge
volgd wordt.
FRANSE BANKBILJETTEN
MICROBE-VRIJ GEMAAKT
MET BALL-POINT-INKT
(Van onze Parijse correspondent)
De Franse bankbiljetten die, in het
bijzonder voor kleinere bedragen,
wandelende of althans voortdurend
circulerende haarden van besmet
ting vormen, zullen in de naaste toe
komst microbe-vrij worden gemaakt.
Door een toeval heeft de directie
van de Franse Beurs op de officiële
geldfabriek ontdekt, dat beduimelde
bankbiljetten waarop met een ball
point kruizen getekend of woorden
en namen geschreven waren, geen
Zonder enige sympathieke gevoelens
voor de funeste politieke rol die De
Serigny sinds ongeveer twintig jaar in
Algerije heeft gespeeld, dient niettemin
erkend te worden dat op grond van
de eis van de aanklager de persvrijheid
in Frankrijk wel binnen zeer nauwe
grenzen zal moeten worden ingeperkt.
Men mag dan ook verwachten of ten
minste hopen dat in de hele Franse pers
van links tot rechts de zeer bedenke
lijke inzichten en theses van de advo
caat-generaal met eensgezindheid van
de hand zullen worden gewezen.
Ze kwamen uit drie richtingen met getrokken messen op hem af, maar
Alan Kemble was gereed. Rustig en koel in het besef van zijn kwaliteiten
als judoka, wachtte hij zijn belagers op. De eerste man opende de aanval
met een steek in de richting van de maag. Kemble, inwendig lachend,
maakte een pas opzij, greep de man bij de revers en zwaaide hem in een
voorbeeldige clinch tegen de vloer. Meteen ivas hij klaar voor de tweede
misdadiger. Weer die schitterende, berekende pas opzij, briljante clinch,,
en opnieuw lag een slachtoffer wezenloos tegen de keien.
De twee verslagenen rezen omhoog toen nummer drie zijn aanval begon.
Uit het kluwen van vechtende mannen dat toen ontstond, klonk plotseling
de kreet: „Je hebt de verkeerde aan je mes geregen".
Met hun gewonde kameraad tussen zich in, kozen de drie onverlaten in
een snelle auto het hazepad. Kemble zag hen na, zwaar ademend, maar
zich overwinnaar wetend.
Wat een verhaal voor de 25-jarige held om aan zijn makkers in de
Fordfabrieken van Dagenham te vertellen En vertellen deed hij! Er
was maar één ding dat niet klopte. Het was nooit echt voorgevallen.
Want Kemble, de saaie wég naar het werk afleggend, had het hele
avontuur verzonnen, zoals de held uit James Thurbers korte verhaal en
Danny Kaye's verfilming „The secret life of Walter Mitty", dat had gedaan.
Maar Scotland Yard geloofde hem en begon op zijn bekende, on
dernemende wijze de drie misdadigers op te sporen. Aan alle ziekenhuizen
werd gevraagd of een bij een vechtpartij gewonde man was binnenge
bracht voor behandeling. En op de verkeerswegen werden versperringen
opgericht. Twee dagen lang hield de politie auto's aan en ondervroeg zij
inzittenden die min of meer beantwoordden aan de gedetailleerde be
schrijving die Kemble van zijn belagers gegeven had.
Het verborgen leven van Alan Kemble ontrolde zich dezer dagen voor de
Londense politierechter. En Kemble gaf volmondig toe dat het allemaal
verzonnen was geweest. De politie, ongemakkelijk, zei dat haar vergeefse
werk haar 200 pond sterling had gekost. Niet zender betekenis kreeg
Kemble maar twee pond boete en een terechtwijzing van de magistraat.
Jk denk dat ik teveel naar de televisie kijk", meende hij er zelf van.
enkele Koch-bacil of andere microbe
bevatten, die zich daarentegen op
onbeschreven lapjes van honderd of
duizend franken ten getale van mil
joenen bevinden en vermenigvuldi
gen.
De zogeheten methyleen-inkt,
waarmee ball-points zijn gevuld,
blijkt een radicale ontsmettingsstof
te zijn tegen microben en andere
ongerechtigheden en daarom zullen
alle Franse bankbiljetten met zo'n
inktset worden gedrukt of behan
deld.
De Franse Bank heeft de gezond
heidsorganisatie van de Verenigde
Naties al van haar opzienbarende
ontdekking op de hoogte gebracht en
is graag bereid haar produktiegehei-
men ook andere landen ter beschik
king te stellen.
viezenoverschotten van circa 31 miljard
Mark, geen rijk land is. Men ontkent
niet dat het de Westduitse kas goed
gaat, maar de viezenoverschotten, zo zei
Erhard. vormen een zeer toevallige
grootheid. Zij komen per hoofd der be
volking daarbij slechts neer op
350 Mark, in België is dit bedrag 542
Mark. Zij zijn net voldoende voor acht-
eneenhalve maand invoer, terwijl Italië
deviezen heeft voor tien maanden in
voer, Zwitserland voor twaalf maanden
en Amerika voor vijftieneneenhalve,
maand.
Etzel ging ook in op de belasting
hoogte waaronder de Westduitser thans
zucht. West-Duitsland, zo zei hij, is het
met de hoogste belastingen geplaagde
land van het Westen, te weten 35 pro
cent van het nationaal inkomen (Ameri
ka 25 procent, Engeland 29 procent,
Frankrijk 32 procent).
Uitgebreid wijst men in Bonn voorts
op andere cijfers: het nationaal inko
men per werkende Duitser bedroeg in
1958 bijvoorbeeld 9179 Mark, tegenover
Frankrijk 10.378, Nederland 10.666 en
Amerika 15.560 Mark. Het uurloon be
droeg in 1958 gemiddeld in Duitsland
2.27 Mark, in Frankrijk 1.98, in Neder
land 2.15, in Engeland 3.34 en in Ameri
ka 5.32 Mark.
Met al deze cijferkunsten tracht Bonn
nadat men Washington heeft gerust
gesteld over de Duitse hulp! de in
druk te wekken, dat West-Duitsland
geen melkkoetje kan zijn. Het begrip
„de rijke Bondsrepubliek" is een
sprookje, zo wordt gezegd.
Al deze betogen zullen in de wereld
niet uit kunnen wissen, dat de Bondsre
publiek na Amerika het hoogst geïn
dustrialiseerd land is, dat het thans een
rijke indruk maakt en dat rijkdom ver
plicht.
Letterkundige opdrachten
De staatssecretaris van O., K. en W,
mr. Y. Scholten, heeft aan enige litera
tuur-historici opdrachten verleend. Aan
dr. J. W. Schulte Nordholt te Wassenaar
is het schrijven van een studie over het
leven en werk van Wim Hessels (1906
1949) opgedragen, aan de heer M. G. J.
Teerink te Hilversum het schrijven van
een beschouwing over het werk van Hein
de Bruin (1899—1947) en dr. V. E. van
Vriesland te Amsterdam het schrijven
van een studie over Augusta Peaux
(1859—1944).
A.N.W.B.-prijzen voor 1961
In de loop van 1961 zullen voor de
vierde maal ANWB-prijzen worden toe
gekend voor publicistische prestaties op
het gebied van de letteren, de journalis
tiek, de film, radio en televisie, die een
bijzondere stimulans voor het toerisme
vormen en de kwalificatie „opvallend:
goed" verdienen.
Deze drie ANWB-prijzen, ingesteld in
1958 ter gelegenheid van het 75-jarig
bestaan van de Kon. Ned. Toeristen
bond, bestaan thans elk uit een bijzon
dere penning en een bedrag van f1000.
De toekenning zal ditmaal plaatsvin
den voor in 1960 in de openbaarheid
naar voren gekomen werk, eventueel te
gen de achtergrond van reeds eerder
verschenen oeuvre.
Voorzitter van de advies-commissie,
die de inzendingen beoordeelt is dr. H. J.
Prakke, leden zijn de heren H. J. van
Balen, B. J. Bertina, mr. E. Elias, D.
Verel, W. Vogt en J. Winkler.
De makers, hun uitgevers of opdracht
gevers kunnen werk inzenden bij de ad
vies-commissie, of de aandacht van de
commissie op bepaald werk vestigen. De
commissie zal ook uit eigen initiatief
werk beoordelen. Tot 1 april kan werk
bij de ANWB in Den Haag worden inge
zonden.
Nick (Tiger rag) Larocca
overleden
Dominic (Nick) Larocca, een pionier
trompettist op het gebied van de „New
Orleans"-jazz, die onder meer „Tiger
rag", „Fidgety feet" en Jazz band ball"
heeft gecomponeerd, is gisteren in de
ouderdom van 71 jaar overleden.
Minister Visser in tijdnood
De Armalite is officieel afgevallen;
F.N. waarschijnlijk beste kanshebber
(Van onze Haagse correspondent)
Het Amerikaanse Armalite-geweer bevindt zich nog te zeer in een stadium van
ontwikkeling en verbetering, dan dat het reeds thans in aanmerking kan komen
voor een massale order ter vervanging van het Garrand-geweer, dat thans bij
het Nederlandse leger in gebruik is.
Dit heeft de minister van Defensie, ir. S. H. Visser, gistermiddag meegedeeld
aan de Raad van bestuur van de Artillerie-inrichtingen Hembrug, welke het
Armalite-geweer in licentie vervaardigden.
heid is zeker niet uitgesloten dat de
Armalite van oorsprong een Jachtge
weer in de toekomst tot een uitste
kend wapen wordt ontwikkeld. Een der
ernstigste bezwaren van het ogenblik
is, dat het voor de militair een vrij
gecompliceerd onderhoud vergt. Maar
ook wanneer het experimentele stadium
is afgelopen, zijn er nog tijdrovende
technische en tactische beproevingen
nodig. Daarop kan de Generale Staf
niet wachten.
Minister Visser is met zijn beslissing
over de aanschaffing van een nieuw
legergeweer ernstig in tijdnood geko
men. Aanvankelijk had de Generale
Staf reeds in september van het vorig
jaar willen weten waar hij op dat punt
aan toe was, als uiterste termijn waar
binnen men thans een besluit verwacht,
wordt april genoemd. Een en ander
hangt ten nauwste samen met de slin
kende munitievoor raden, welke op het
kaliber van de Garrand zijn afgestemd.
Wanneer dit type over enige tijd ge
leidelijk door een moderner wordt ver
vangen, zou de aanmaak van nieuwe
munitie voor de Garrand een onecono
mische zaak worden.
Van de geweertypen, welke na de
troepenbeproevingen en technische on
derzoekingen van het afgelopen jaar
nog over zijn, maakt het Belgische F.N.-
geweer redelijkerwijs de beste kansen,
omdat vrijwel alle onderdelen van de
andere landen, welke evenals Neder
land in de noordelijke legergroep van
de NAVO deelnemen, daarmee zjjn toe
gerust. Ongetwijfeld betekent de beslis
sing van de minister van Defensie een
tegenvaller voor het Staatsbedrijf der
Artillerie-inrichtingen Hembrug. Het
gaat immers om een order van naar
schatting 200.000 geweren. De mogelijk-
Het te vervangen Garrand-geweer is
sinds 1953 bij het Nederlandse leger in
gebruik. Het werd verkregen in het ka
der van het Amerikaanse militatre hulp
programma. De Garrand was een bij
zonder conventioneel wapen, want het
dateerde nog uit de eerste wereldoorlog.
Het heeft vooral het nadeel, dat het te
zwaar is en dat de vuurkracht achter
blijft bij moderner geweertypen omdat
de Garrand nog een repeteergeweer en
niet een volautomatisch is. Dit is van
temeer belang nu er naar gestreefd
wordt de soldaat beweeglijker te maken:
een licht gewicht bij een zo groot mo
gelijke vuurkracht van het geweer komt
aan die eis tegemoet. Het Belgische
F.N.-geweer lijkt daaraan het best te
voldoen.
