VERSCHENEN:
JEZUÏETEN REDDEN EENS HET
LEVEN DER BEIDE CASTRO'S
^ielgaar-óoniklaar-AlalemMi»
CUBA IN DE POLITIEKE BRANDING (3)
Maar van dankbaarheid geen spoor: geestelijken
zonder uitzondering betiteld als fascisten
Fidel hongerde, maar niet naar
gevechten, maar naar publiciteit
Lonen verhoogd,
doch peso duikelde
Strijd om troon in Rheinland
Opgericht 1 maart 1860
Zaterdag 14 januari 1961
Derde blad no. 30254
3538®
"toE^OEM
jÜSf1
SfflPWEM
(Door Jim Bishop)
Niet ver van Cueto, aan Cuba's noordkust
gelegen, waar de groene, hoog-oprijzende bergen
met hun voeten in de zee staan, ligt een dorpje,
Viran genaamd.
Fidel Castro is in deze streek opgegroeid. Het
lijkt hier op een enorme kathedraal, waar de stilte
van het woud heerst. De paden die zich door de
dalen slingeren, hebben wel iets weg van bleke
littekens. Ze vormen de grens tussen de plantages
en bospercelen en wijzen de weg naar Santiago
de Cuba.
De Castro's bezaten land, vee en hout. De arme
Guajiros werkten voor hen. Ze droegen groene,
losjes gevlochten hoeden van stroken palmblad en
slobberige broeken. Ze transpireerden in het ritme,
waarmede zij de hoge pijnbomen omhakten, of
keken naar de cowboys, die de kudden naar
grazige weiden brachten. Fidel was erg op de
Guajiros gesteld. Hij heeft trouwens nog geenszins
zijn voorliefde voor de arme, werkende man ver
loren. Vandaag aan de dag, als hij in de dorpjes
spreekt, zet hij een oude, gedeukte strooien hoed
op, steekt een sigaar in z'n mond en begint als
een mitrailleur te ratelen in het plaatselijke idioom.
Het is een hele reis naar Santiago. Fidel was acht jaar, toen z'n vader hem
naar deze stad meenam en hem er achterliet. Hg bezocht er de La Salie school,
waar hij les kreeg van de broeders. Hü was een goede leerling, bijdehand, maar
nogal nerveus. Daarom werd het hem verboden het schoolterrein te verlaten. Hij
bleef dus binnen de hekken en kon slechts luisteren naar de andere jongens, die
buiten speelden.
Zun vader betaalde 60 pesos per jaar voor de verzorging en de lessen. Toen hü
examen had gedaan, was hij voor zijn leeftüd al een forse knaap.
Vervolgens werd hü naar de Dolores High school nabij het Casa Grande hotel
gestuurd. Hier kreeg hij les van de Jezuïeten. Fidel Castro deed z'n best, stond
z'n mannetje bij discussies en was een meester in „practical jokes"! De andere
jongens speelden basketbal, baseball en voetbal. Voor zulke team-sporten had
Castro echter geen interesse.
bliciteit van de Amerikanen door olie
deskundigen en fotografen van weekbla
den te ontvoeren.
Hij was in die periode nog een goede
advocaat en hij had talent ontwikkeld
om zichzelf en de zaak, waar hij voor
streed, te verkopen.
Maar toch: zijn revolutie was aan
't verlopen.
In de kerstweek van 1958 redde een
priester de situatie voor hem. Hij zocht
Fidel Castro in de bergen ten oosten
van Santa Clara op en vertelde hem dat
de generaals genoeg hadden van Batis
ta. De president stond op 't punt om
met z'n familie te vluchten. Door be
middeling van deze priester had Castro
op het middernachtelijk uur een onder
houd met een van Batista's generaals,
die hierbij de ommezwaai van het leger
bezegelde.
Batista vluchtte. Het leger strekte de
wapenen. Cuba was vrij! De menigten
waren dol van vreugde en wachtten op
de nieuwe held. Het vergde hem drie
weken om naar Havanna te komen. De
mensen wierpen hem bloemen toe, maar
Fidel nam geen enkel risico. Hij kwam
in een tank
Niet meer dan tweederde
Het ene moment kon hü in vervoering
geraken, het andere moment was hij
chagrijnig, Hij kon een verstandig par
tijtje vechten èn goed bekvechten.
Toen hü 14 was, ontdekte hij wat poli
tiek is. Hü volgde gespannen de verkie
zingscampagne van Franklin D. Roose
velt tegen Wendell Willkie, het was 1940
en Roosevelt streed voor zijn derde ter
mijn. Castro stond pal voor Roosevelt.
Toen F.D.R. won, ging Fidel Castro in
zün schoolbank zitten om een gepas
sioneerde verklaring van verknochtheid
op te stellen en verstuurde deze naar
Washington. Drie weken later ontving
hü antwoord. Fidel draafde er mee rond
over het schoolplein, wuifde er uitbun
dig mee en schreeuwde luid dat hij een
persoonlijke brief van president Roose
velt had ontvangen. De paters gaven
hem toestemming de brief op het mede
delingenbord op te hangen. Door deze
brief voelde hü zich belangrüker dan
welke atleet ook
Geen dankbaarheid
Tegenwoordig noemt Castro de gees
telijken „fascisten". Twee keer hebben zü
hem echter uit penible situaties gered.
In 't midden van de jaren '50 trachtten
Fidel, zijn jongere broer Raul en nog ze
ven anderen een politiepost van Batista
te overvallen. Het was een eerste spoor
van de revolutie van de 26ste juli. De
bezetting van de post, trouwe aanhan
gers van Batista, nam de jongens gevan
gen. Ze stonden terecht en werden ter
dood veroordeeld! De jezuïeten van de
Dolores High School smeekten president
Fulgencio Batista de levens van de twee
Castro-jongens te sparen. Zeven werden
gefusilleerd. De Castro's werden naar de
gevangenis op het eiland Pines ge
stuurd
Zo Batista, of de priesters, dankbaar
heid mochten hebben verwacht, dan was
dat nogal naief van hen.
De Castro's werden uit de gevangenis
ontslagen bü een algemene amnestie en
begonnen toen van Brownsville, Texas,
en Mexico City uit een tweede revolutie
voor te )ereiden. Ze trainden soldaten,
kregen geld en een schip.
Toen ze bü Santiago de Cuba land
den, wachtten de Batista-soldaten hen
op. Vele van Castro's soldaten sneuvel
den, maar Fidel en Raul brachten het
er levend vanaf.
Ze verborgen zich in de bergen. Daar
liet Fidel z'n baard staan, verzamelde
Guajiros om zich heen, betaalde nie
mand .hield brallende toespraken bü het
kampvuur, maar streed nimmer in een
gevecht. De revolutie sleepte zich al twee
jaar voort, maar de enige keer, dat hü
een schot hoorde, was toen de troepen
van Batista hem bü een achtervolging
dicht op de hielen zaten.
Weer „gered"
Fidel hongerde. Niet naar het gevecht,
maar naar publiciteit. Hü kreeg die pu-
Fidel Castro is nu ongeveer twee Jaar
aan de macht. Voor beide kanten is het
echter een periode van teleurstelling
geworden. De mensen wreven nog over
hun pijnlijke polsen, nadat de boeien
van Batista waren verbroken, of de
glanzende boeien van het communisme
sloten zich al!
Castro wilde het land industrialiseren,
maar hü ontdekte tot z'n ongenoegen
in 4 variaties: Rijstebloem Bordklaar Tarwebloem Tarwegries
Lange tijd hield Castro zich in
de bergen schuil. Hij liet toen zijn
baard groeien, hield redevoeringen
bij kampvuren, en hoorde slechts
één keer schoten lossen.
dat de bevolking van Cuba er nog niet
op ingesteld was.
Het zou onjuist zün om te zeggen, dat
Castro geen goed heeft gedaan voor het
volk. Dat heeft hü zeker. Hü heeft zün
volk met de meest fraaie argumenten
verraden!
Zij, die in de stadjes nabü de basis
Guantanamo Caimanera, Boqueron,
Guantanamo-City nog steeds pro-
Castro zijn, beweren dat Fidel Castro
in januari 1959 de steun van nagenoeg
de gehele bevolking had.
De meest gunstige schatting thans is
65 pet. Dit is een redelijk percentage
om op te steunen, een beter percentage
dan de meeste presidenten van de Ver
enigde Staten verkrijgen, maar het
neemt af.
Zeer verzwakte munt
De drie stadjes, die ik zojuist noemde,
liggen 700 mül van Havanna, ver ver
wijderd dus van de glans van de hoofd
stad. Toch hebben de decreten van de
nieuwe regering deze stadjes geenszins
onberoerd gelaten. Integendeel. Eén van
de eerste dingen, die Castro deed, was
het met de grond gelyk maken van een
nabij de haven gelegen achterbuurt van
Santiago de Cuba en het hier doen
bouwen van zeshonderd prefab-wonin
gen. Daarna bouwde hü vlakbij een
grote fabriek, zodat de mannen werk
konden krijgen.
De lonen van de laagstbetaalden ver
hoogde hü vervolgens van één peso per
dag tot anderhalf of twee pesos. Als
men een arbeider vraagt hoe hü over
Castro denkt, antwoordt hü in zangerig
Spaans, wat men wel moet denken van
een man, die de lonen met vyftig pro
cent heeft verhoogd. De arbeiders be
seffen echter niet, dat de peso niet lan
ger een dollar waar is! Op de Zwit
serse geldmarkt is de peso ten opzichte
van de dollar gezakt tot twee tegen één,
terwijl de peso op de zwarte markt nog
slechts 28 dollar-cent waard is. De ar
beider, die aanvankelük één dollar per
dag verdiende, ontvangt nu dus slechts
42 dollar-cent, maar zolang hü voor
dit bedrag dezelfde hoeveelheid brood
en bonen kan kopen, ondervindt hü er
geen nadeel van.
AMERIKAANSE SCHRIJVER
ROBINSON OVERLEDEN
De Amerikaanse schrijver Henry
Morton Robinson is gisteren op 62-jarige
leeftüd in een ziekenhuis in New York
overleden.
Hü verwierf in het büzonder ver
maardheid door zün roman „The cardi
nal", die in 1950 zeer grote opgang
maakte. Andere werken zün „Children of
morningside" (1942), ,3uck Fever"
(1929), „Public virtue, private good"
(1937), „The perfect round" (1945), „The
great snow" (1947), „Tale of two lovers"
(1955) en „Water of lire" (1959).
Hy heeft in de jaren twintig Engels
aan de Columbia-universiteit gedoceerd.
Van 1935 tot 1945 was hij verbonden aan
de redactie van „Reader's Digest Maga
zine".
Excommunicatie van
gezagsdragers op Haiti
De „congregatie van het heilig con
sistorie" heeft een decreet uitgevaardigd,
waarbü de Haitiaanse gezagsdragers, die
verantwoordelijk zün voor de uitwüzing
van een aantal rooms-katholieke bis
schoppen geëxcommuniceerd worden.
Gezien het feit, dat de bevolking van
Haiti voor 70 percent rooms-katholiek is
wordt verwacht, dat het decreet in Haiti,
maar ook in andere Latüns-Amerikaan-
se landen, veel beroering zal doen ont
staan.
In het decreet worden geen namen
genoemd, doch alle functionarissen van
hoog tot laag, die de uitwijzing van de
bisschoppen hebben geregeld of zelfs
maar goedgekeurd, worden getroffen
door deze ban, president Francois
Duvalier niet uitgezonderd.
In augustus vorig jaar had de „Osser-
vatore Romano" de autoriteiten van
Haiti reeds gewaarschuwd, dat zü een
excommunicatie riskeerden door hun
optreden tegen de r.-k. geestelükheid.
De laatste excommunicatie was in 1955
uitgesproken tegen de Argentijnse
dictator en zün regime, in verband met
het in brand steken van kerken en de
vervolging van r.-k. geestelyken. Excom
municatie is het zwaarste wapen dat de
R.-K. Kerk hanteren kan. Het betekent
volstrekte uitsluiting van de sacramen
ten en het kerkelük leven in al zün
Bij Castro's intocht in Havanna
wierp de bevolking hem bloemen
toe. maar hij achtte het toch veiliger
in een tank te arriveren
De Guajiros hebben nooit belasting
betaald. Thans doen zü dat wel. Zü
betalen drie pet. plus nog een vierde
pet. „vTÜwillige belasting" ten bate van
de industrialisering van hun land. Cas
tro heeft dit leger arme zwoegers ver
teld, dat zü eigenlük helemaal geen
belasting betalen: zü lenen het geld aan
hun vaderland, geld, dat later terug
betaald zal worden. De bevolking ge
looft hem.
Ontwrichte produktie
Een deel van het dagelijkse loon
wordt uitbetaald in regeringsbons. De
Guajiros mopperen hierover, omdat zij
deze papiertjes alleen in staatswinkels
kunnen uitgeven en nergens anders.-
De boerderijen werden gecollectivi
seerd in Sovjetrussische stijl. De be-
drijfsleiders betalen de arbeiders ech
ter niet op tijd uit. Sommige arme
zwoegers hebben 33 acres (ruim 500
bij 250 meter in het vierkant) van
een suikerplantage toegewezen gekre
gen om te bewerken. Zij trekken zon
der enig werktuig, doch met hun fami
lieleden, naar dat lapje grond.
In de eerstkomende jaren zal de kreu
pele Cubaanse economie echter hele
maal gaan wankelen. De produktie van
olie, katoen, suiker bonen, graan
alles behalve hout zal steeds ver
der afzakken als gevolg van het feit
dat het produktie-systeem geheel ont
wricht is. Het is even ontwricht als
alles in de war zou lopen, indien men
bijvoorbeeld in een tijdsbestek van een
jaar de gehele stedelijke bevolking van
Chicago naar Indiana zou sturen om
daar de landerijen te bewerken, en de
boeren uit Indiana zou opdragen, de
zaken in Chicago op gang te houden.
Drie mogelijkheden
Caimanera ligt in de zon te bakken,
drie mijl ten noorden van mijn kamer
op de basis Guantanamo. Ik kan het
nog juist zien door de spleetjes in de
zonnewering: een wolkje zwarte rook
boven een hoge schoorsteenpijp, een
fabriek met een glinsterend dak, en
kele gebouwen, een vrachtschip op de
rede en op de achtergrond een berg
keten.
Het is een Grieks vrachtschip.
's Ochtends was het binnengekomen,
een spoor schuim achter zich trekkend
In Caimanera zagen de meisjes uit
Gladys' bar de Griekse vlag. Ze legden
meteen een stapeltje Griekse grammo
foonplaten in de jukebox. Ze doen het
zelfde voor Duitse en Zweedse schepen
en deden het in vroegere dagen voor
Amerikaanse.
Caimanera is een dood stadje. Aan
één züde van de Marina Calle staan de
huizen op palen in de Joa-baai.
De mannen van Caimanera kunnen
uit drie mogelükheden kiezen. Ze kun
nen op de suikerfabriek gaan werken,
in Caimanera's haven of op de Ameri
kaanse basis. In Caimanera zélf verdie
nen zü anderhalve peso per dag. Op de
basis acht dollar per dag!
Een werkloze, die een andere werkloze
ontmoet, herhaalt Castro's woorden:
„Weldra zult u alles op Cuba bezitten'"
Hun wanhoop klinkt niet luid.
Er wonen slechts vüfduizend mensen
in Caimanera, waarvan niet meer dan
dertig een lidmaatschapkaart van de
communistische partü bezitten. Zü zün
het echter die spreken en luisteren.
De mensen, die geen lid zün van de
Partida Socialistica Populare, zeggen:
„De Yankees zijn vüftig jaar lang on
ze vrienden geweest, maar nu ruikt plot
seling alles wat Amerikaans is smerig en
alles wat Russisch is goed".
(Copyright 1960, King Features
Syndicate, Inc.).
(Van onze Limburgse correspondent)
In het Duitse Rheinland heerst al
lerwegen ontstemming over het be
sluit van de Wijze Raad van Elf van
de Dürense carnavalsverenigingdie
een 21-jarig meisje heeft gekozen tot
Prins" Carnaval in de stad Duren.
De acht onderafdelingen van de car
navalsvereniging in de Duitse stad
hebben allen hun fiat aan dit be
sluit gegeven. Met dit besluit is een
125-jarige traditie in het Rheinland,
dat slechts jongemannen heerser
over het schertsrijk kunnen worden,
gebroken.
De jonge Prins zij zal Prins
Ami worden genoemd, en niet
Prinses) is de charmante Arnoldine
Seekircher, de dochter van een
groothandelaar in dranken. Of het
beroep van haar papa iets uitstaan
de heeft met deze uitverkiezing kan
niet worden achterhaald
de stalenboeken van
de unieke nieuwe
R D-collectie behang
jaargang 1961.
Onbegrensde mogelijk
heden voor een prach
tige begrenzing van
„Uw kamer van Ik".
Vraag de boeken (ge
heel vrijblijvend) ter
inzage aan Uw behang-
leverancier.
RATH DOODEHEEFVER
HIJ WIL MEEWERKFN AAN
VEROVERING N.-GUINEA
Een voormalige Indonesische opstan
delingenleider, Bahar Mattaiioe. ver
klaarde op een persconferentie te Ma
kassar. dat hü bereid is zijn deel bü te
dragen in de pogingen om Ned. Nieuw-
Guinea te veroveren.
Bahar Nattalioe was een der aan
voerders van de Daroel Islam en gaf zich
verleden jaar met een groot aantal vol
gelingen over aan de regeringstroepen.
Hij verklaarde dat hij en zyn mensen
beschikken over een voldoende gevechts
ervaring en geen verdere militaire oplei
ding nodig hebben.
Thomas Liessel, de president van
het Keulse carnavalsrijk, die tevens
de grote baas is van een overkoepe
lende carnavalsorganisatie in het ge
hele Rheinland, heeft woedend de
president van de Dürense vereni
ging Walter Durbaum naar Keulen
geroepen en hem meegedeeld dat
Düren uit de organisatie zal worden
gestoten, als men daar vandaag
Prins Ami definitief de scepter over
het rijk van maskers en confetti in
handen geeft, die zij op deze foto
overigens al in haar hand houdt.
VERZEKERINGSMIJ VOOR
EEN TON OPGELICHT
De Amsterdamse recherche heeft twee
personeelsleden van een assurantiekan
toor in de hoofdstad aangehouden we
gens verduistering van gelden in dienst
betrekking tot een totaal bedrag van bü-
na f. 100.000. Het zijn een 44-jarige boek
houdster en 'n kantoorbediende. De eer
ste is al 23 jaar en de ander reeds 15
jaar bü de verzekeringsmaatschappü
werkzaam.
De vrouw heeft intussen bekend, dat
zy 7 of 8 jaar geleden begonnen is met
de verduistering door het verrichten van
gefingeerde boekingen. De laatste viif
jaar deed zij dit met hulp van de kan
toorbediende. Ondanks regelmatig ac
countants-onderzoek wisten beide steeds
ontdekking te voorkomen, wellicht mede
door het grote vertrouwen dat deze „oud
gedienden" genoten. Met enige verbazing
werd dan ook het plotselinge ontslag
vernomen, dat de vrouw indiende ter
stond nadat onlangs bü een controle een
dubieuze boeking was geconstateerd. Zü
bekende daarna vrij vlot haar verduiste
ringen tot een totaal bedrag van büna
een ton.
Haar echtgenoot heeft volgens de po
litie vermoedelijk niets geweten van de
duistere praktüken zijner echtgenote. Zü
spiegelde hem een hoger inkomen voor,
dan zü in werkelükheid genoot. Het echt
paar heeft destüds veel geld moeten ste
ken in een pension, dat niet wilde ren
deren. vermoedelijk doordat beiden nog
een andere werkkring erop na hielden.
Later kochten ze nog een huis.
De eveneens gearresteerde kantoorbe
diende hield er ondanks zün niet te hoge
salaris een autootje op na, waarvan de
financiering veel geld vergde. Vandaag
zün beiden voor de officier van Justitie
geleid.
Eerste Franse kernduikboot
Het Franse ministerie voor de strijd
krachten heeft bekendgemaakt, dat de
eerste Franse kernduikboot tegen 1967
in dienst gesteld kan worden.
De bouw van de onderzeeër zal waar-
schynlük in de naaste toekomst kunnen
beginnen.
Het ministerie heeft verder meege
deeld, dat Frankrijk dit jaar nog twee
andere objecten op het programma
heeft staan: de vervaardiging van een
raket van het Polaris-type, die van een
ondergedoken onderzeeër kan worden
gelanceerd en een nieuw navigatiesys
teem dat navigatie zonder oriëntatie op
de sterren mogelük maakt.
Deze twee projecten zullen Frankrijk
ongeveer 1.357.000 000 nieuwe franken
(circa 1 miljard gulden) kosten.
