Lijfwacht van Haile Selassie wint
de Marathon op blote voeten
Midvoor Galic werd
uit veld gezonden
Rusland overheerste
Strijd der
giganten
en
De omhelzingen waren
Vlassov te machtig
Medailles
en punten
ne
Kunen: „Ik had geen stap meer kunnen doen"
wankelt als 36ste binnen na moordende race
I)e moed niet
verliezen....
Opgericht 1 maart 1860 Maandag 12 september 1960 Vierde blad no. 30149
(Van onze speciale verslaggever Herman Kuiphof)
Rome, zondag Frans Kunen haalde diep adem. Hij lag in het bad, in de Nederlandse
flat in het Olympisch dorp en liet het water zachtjes over zijn vermoeide voeten spoelen.
Hij dacht aan gisteravond, aan de Marathon, waaraan hij als enige Nederlander deelnam.
Waarin hij 36ste eindigde, een kwartier na de blootvoets gearriveerde winnaar. ,,De
zwaarste race van mijn leven", zegt Kunen, als hij het water van zich af heeft geschud.
„Van de winnaar had ik nog nooit gehoord. Ik heb hem trouwens niet een gezien. Wilt u
wel geloven dat ik nog nooit van mijn leven zo moe ben geweest als gisteren? Toen ik bin
nen was gekomen, hebben ze me in dekens gewikkeld, in een jeep gezet en me linea recta
naar het bad en toen naar een bed gebracht". 'IWfTf/*tfTiiVSi'
Prominent Ethiopiër
Wij vertellen Frans Kunen dan maar
gauw dat de winnaar Abebe Bihila heet,
28 jaar oud is, een mooie zwarte snor
draagt en als prominent Ethiopiër tot de
lijfwacht van keizer Haile Selassie „de
Leeuw van Juda" behoort. Deze man van
staal kwam uiterlijk tamelijk fris bin
nen. na in 2 uur 15 minuten en nog wat
seconden een parcours van 42 afschuwe
lijke kilometers onder de voetzolen te
hebben doen doorgaan. Abebe. die de eer
ste tien kilometer in de middenmoot van
het veld van 76 lopers bleef, maar daar
na snel naar voren kwam, heeft eigenlijk
alleen van de^Marokkaan Rhaadi zware
tegenstand ondervonden. Alle anderen,
de Rus Popov incluis (de winnaar van
Melbourne) konden de met lange passen
soepel voortglijdende Afrikaner niet hou
den. Rhadi echter draafde dertig kilo
meter aan zijn zijde, maar toen Rome
weer bereikt was en de Via Appia Antica
de lopers met flambouwen ontving
een fantastische, grillige belichting, als
schouwspel feeëriek maar voor de lopers
kwalijk, want vol schaduwen zodat ze
het wegdek niet goed konden zien
toen wrong de Ethiopiër de laatste res
tanten uithoudingsvermogen uit zijn pe
zig lichaam. Zijn pas scheen te verlen
gen en de Marokkaan, wiens gezicht de
verwrongen trekken vertoonde van een
man, die puur op wilskracht nog door
gaat, maar die eigenlijk de limiet van
zijn weerstand bereikt heeft de Ma
rokkaan viel terug. Zo arriveerrde een
man op blote voeten aan de als een bruid
versierde triomfboog van Constantijn,
waarachter de grillige contouren van het
in floodlight badende Colosseum zicht
baar waren. Rhadi werd tweede, de
Nieuwzeelander Magee derde, de Rus
Vorobief, die de beroemde Popov vlak
voor de streep passeerde, vierde en
Popov vijfde. Beide Russen weigerden de
dekens, waarmee Romeinse soldaten
klaarstonden, maar vielen elkaar met een
klap in de armen. Een broer van de win
naar, die eveneens alle schoeisel ver
foeide, kwam als zevende binnen. Voor
de Japanners en de Koreanen, vanouds
zo sterk op dit slopende nummer, zat er
een diepe teleurstelling in het vet. De
eerste Koreaan werd 20ste, de beste Ja
panner 31ste.
Ring los aan vinger
En nu Kunen. Hij had gehoopt bij de
eerste 20 te komen. Dat is niet gelukt.
Hij zelf geeft er twee redenen voor: de
enorme tegenstand en het heuvelachtige
parcours. Hij had er natuurlijk dagelijks
op getraind, maar daarin kon hij toch
niet goedmaken wat hij aan routine in
dit soort races mist. Het was zijn tweede
Marathon en de eerste in heuvelland.
Hij ligt op zijn bed, als we samen de race
van gisteren doorpraten. „Ik heb alles
gegeven, wat ik had." zegt hij zacht.
,,'t was verschrikkelijk en heerlijk tege
lijk. Wat een tempo in die eerste 20 kilo
meter. Ze hadden me verteld dat ik vijf
de lag na die eerste helft, maar dat heb
ik zelf niet gemerkt. Je loopt maar.
meestal alleen, soms een paar honderd
meier met een ander samen. Maar dan
merk je dat je tempo niet gelijk is aan
dat van die ander en dus zoek je de een
zaamheid maar weer op. Jongen, wat
heb ik een kracht verbruikt. Kijk eens.
hoe los de ringen aan mijn vingers zit
ten. Die zaten gistermiddag nog muur
vast. Ik moet kilo's zijn afgevallen, maar
het gekke is. dat ik helemaal niet ge
transpireerd heb. Daarover heb ik wel
zorgen gemaakt. Als ik dan een knaap
voorbij ging wie de kleren aan het li
chaam vastplakten en ik was kurkdroog,
dan dacht ik: als d a t maar goed is
Maar overigens voelde ik me kiplekker
en de dokter weet nog niet hoe het
kwam, dat ik geen vocht kwijtraakte.
Zelft de zakdoek, die ik om mijn voor
hoofd droeg, is droog gebleven.
De mensen in Holland weten niet half
hoeveel energie het kost al die tientallen
klimmingen en dalingen te moeten lo
pen. Er was geen 500 meter vlak in dit
parcours en vooral toen het donker werd
was dat 'n handicap. Je liep maar en je
liep maar. En als je dan langzaam ging
dacht je. dat je „op" was. maar dan
bleek later dat je een heuvel beklommen
had. Het beroerde was ook dat je je te
genstanders haast niet meer zag. Soms
had je er een in de gaten, in het licht
van de koplampen van een auto, maar
dan was er een bocht in de weg waar
achter die man verdwenen was en dan
twijfelde je weer of je hem wel ooit zou
kunnen inhalen.
Chaos bij de start
Bij de start was het een complete
chaos. We liepen midden tussen de toe
schouwers. Het was een gedrang van je
welste, ook al omdat we tussen allerlei
politie-auto's in hebben gezeten, die er
ook geen weg mee wisten. En bij de
triomfboog van Constantijn is er ook een
flinke opstopping geweest. We stonden
op een gegeven moment helemaal stil en
moesten wachten, tot de politie de ver-
keersknoop ontward had. Ik kwam bin
nen, volkomen uitgelopen. Ik had werke
lijk geen meter verder kunnen gaan.
Althans voor mijn gevoel niet. Ik weet
nog, dat er die laatste vijfhonderd meter
een witte verfstreep het midden van de
weg aangaf en dat ik dacht: Frans, blijf
nou links van die streep. Maar dat kon
ik niet. Mijn benen waren zo moe, dat ik
steeds van de ene kant van de streep
naar de andere kant zwalkte. En van
nacht was ik zó moe, dat ik geen kwar
tier geslapen heb. Gelukkig ben ik bui
tengewoon verzorgd geworden. Alle lof
voor Kees Kerdel. KLM-official Plesman
en alle andere. En onthou dit: dit is
niet mijn laatste Marathon geweest. Ik
ga door en ik zal ook het lopen in heu-
Dolgelukkig passeert Bikila Abebe
de eindstreep
velachtig land onder de knie krijgen.
Maar al was ik graag bij de eerste twin
tig geweest, ik ben tevreden. Mimoun
eindigde maar tien meter voor mij. En
de Belg Vandendriessche, een van de fa
vorieten ,is uitgevallen.
Inderdaad Frans Kunen heeft het
niet slecht gedaan. Voor een groentje
Voetbalfinale was een flop
Maar ook zonder hem wonnen Zuidslaven
ofc De voorzitter van het Neder-
.J lands Olympisch Comité, luitenant-
X generaal F. Pahud de Mortanges, is
O zaterdag op Schiphol uit Rome te-
ruggekeerd. Hij was in gezelschap
ri van de heer P. C. van Houten, be-
stuurslid van het N.O.C.
De heer Pahud de Mortanges zei
f bepaald niet somber gestemd te
rf zjjn, alhoewel de prestaties van
Q onze landgenoten op de Olympische
Spelen ook hem uiteraard waren
'n tegengevallen. „Dat hoeft echter
fï niet te betekenen, dat we nu in de
•a put moeten gaan zitten", zo zei
hij. „We hebben veel. ontzettend
m veel geleerd. Er zal veel moeten
X veranderen, waarbij ik als eerste
belangrijke punt voor de toekomst
y' de sport-toto zie. De sport-toto zal
<y de Nederlandse sport kunnen red-
->• den, en ons de achterstand op het
•X buitenland kunnen doen inlopen.
Z- We zullen de moed echt niet ver-
x liezen
v
ducht
Olympisch kampioen op de
De Rus Yuriy Vlassov was er
helemaal beduusd van. Nauwelijks
had deze 25-jarige ingenieur zater
dag diep in de nacht met succes het
wereldrecord in het stoten op 202
kg gebracht of van alle kanten
stormden wildvreemden op hem af.
Amerikanen, Tsjechen, Japanners,
Italianen, Arabieren, Irakezen en
niet te vergeten natuurlijk zijn Rus
sische vrienden, vielen de jonge
Olympische kampioen in het
zwaargewicht om de hals, over
laadden hem met zoenen, sloegen
hem op de brede schouders of pro-
De 17e Olympische Spelen zijn een triomf geworden voor Rusland, dat pas voor
de derde maal aan dit evenement deelnam. Evenals vier jaar geleden in Melbourne
toonde Rusland zich het sterkste waarbij het ditmaal negen gouden medailles meer
won dan de V.S. In 1956 bedroeg dit verschil 5.
Hoewel de Russische atleten verhoudingsgewijs vooruit zijn gegaan blijkt uit het
feit, dat in 1952 te Helsinki de Amerikanen bijna tweemaal zoveel medailles ver
overden als de Russen.
Het aantal van 43 gouden medailles, dat Rusland ditmaal won, is het hoogste
ooit door een natie behaald.
De opgang van Rusland heeft de medaille-oogst van een aantal andere landen
sterk doen dalen. In het bijzonder voor Frankrijk zijn de Spelen van Rome zeer
teleurstellend geweest. Geen enkele Fransman slaagde erin op de hoogste treden
van het ereschavot te komen. De teruggang van de tricolores is geleidelijk gegaan:
in 1948 won Frankrijk 9 gouden medailles, in 1952 was dit aantal gedaald tot 6 en
in 1956 tot 4.
De achteruitgang van Zweden is zo mogelijk nog duidelijker: tegenover een
tweede positie in 1948 met 17 gouden medailles, staan 12 medailles in 1952, 8 in
Melbourne en 1 in Rome.
Het Italiaanse totaal van 13 gouden medailles tegenover 8 in de drie voorgaande
Spelen, is voor een groot deel het gevolg van de voordelen, die het biedt om
organiserend land te zijn. Duitsland, dat in 1956 zesmaal de hoogste eer opeiste,
verdubbelde dit aantal in Rome.
De laatste basketball-avond in
het bijna uitverkochte grote sport
paleis bracht de strijd der giganten.
Het kookte en broeide in de enor
me 100 meter wijde koepel. De
chauvinistische massa maakte van
de eerste wedstrijd ItaliëRusland
eenvoudig een verschrikking en de
objectieve toeschouwer zal moeten
erkennen, dat de Olympische Spe
len geen verlies zullen lijden wan
neer vóór elke andere teamsport
basketball van het programma
wordt geschrapt.
De massa had iets tegen de Russen en
er werd net zo lang gejoeld en gefloten
tot de rode ploeg met de 5 meer dan 2
meter lange en schijnbare uit louter ar
men en benen bestaande spelers inder
daad grof begon te spelen.
Geholpen door de Tsjechische scheids
rechter konden de Russen na rust lang
zaam maar zeker van de Italianen weg
lopen, waarbij elke vrije worp met ont
stellend tumult werd begeleid. Het werd
78-70 voor Rusland, dat daarmee zeker
was van de zilveren medailles.
Gelukkig hebben de Amerikanen en de
Brazilianen daarna in de laatste wed
strijd echt basketball zonder incidenten
laten zien. De prachtig op elkaar inge
speelde Amerikanen zaten al op rozen
voor de strijd begon. Om hun titel kwijt
te raken moesten zij met groot verschil
verliezen, zodat zij er een rustig demon
stratiespelletje van konden maken. In
flitsende combinaties schoot de bal in
razende vaart zig-zag door de vermoeide
Braziliaanse defensie en uit alle hoeken
van het veld kwamen de doelzekere
schoten op de basket af. De grote man
in deze verbluffende show van techniek
en souplesse was Jim Lucas, die achter
elke aanval meetrok om wel tien maal in
een tijgersprong de iets verkeerd gerich
te bal van een medespeler het laatste
tikje in de ring te geven. Hij scoorde 23
maal. Met 90-63 won de V.S.-ploeg voor
de zesde achtereenvolgende maal de
Olympische titel. Brazilië eindigde op de
derde plaats.
De verdeling van de gouden, zilveren
en bronzen medailles op de 17e Olym
pische Spelen was als volgt:
goud
zilver
brons
Rusland
43
29
31
Verenigde Staten
34
21
16
Italië
13
10
13
Duitsland
12
19
11
Australië
8
8
6
Turkije
7
2
0
Hongarüe
6
8
7
Japan
4
7
7
Polen
4
6
11
Tsjecho-Slowakije
3
2
3
Roemenië
3
1
6
Groot-Brittannië
2
6
12
Denemarken
0
3
1
Nieuw-Zeeland
2
0
1
Bulgarije
1
3
3
Zweden
1
2
3
Finland
1
1
3
Oostenrijk
1
1
0
Zuid-Slavië
1
1
0
Pakistan
1
0
1
Ethiopië
1
0
0
Griekenland
1
0
0
Noorwegen
1
0
0
Zwitserland
0
3
3
Frankrijk
0
2
3
België
0
2
2
Iran
0
1
3
Nederland
0
1
2
Zuid-Afrika
0
1
2
Argentinië
0
1
1
Ver. Arab. Rep.
0
1
1
Canada
0
1
0
Formosa
0
1
0
Ghana
0
1
0
India
0
1
0
Marokko
0
1
0
Portugal
0
1
0
Malakka
0
1
0
Brazilië
0
0
2
Jamaica
0
0
2
Irak
0
0
1
Mexico
0
0
1
Spanje
0
0
1
Venezuela
0
0
1
beerden hem alleen maar even aan
te raken.
Vlassov. die de gehele avond opvallend
ernstig had gewerkt, werd het lachende
middelpunt van een enthousiaste schare
bewonderaars, die maar niet ophielden
En dit is dan Vlassov, de sterkste
van allen
hun eerbied voor zijn prestaties in da
den om te zetten. Eindelijk werd het de
blonde ingenieur te erg. Met een sprong
verdween hij van het podium, worstelde
tussen het opdringende publiek door en
vond bescherming in de kleedkamer.
Fantastisch
Wat deze Rus had gepresteerd was
fantastisch. In de allerlaatste beurt van
deze gewichthef-marathon had Vlassov,
die toen al lang zeker was van de Olym
pische titel, met verbluffend gemak
202.5 kg gestoten. Bij naweging bleek het
juiste gewicht 202,3 kg te zijn, zodat het
nieuwe wereldrecord werd vastgesteld op
202 kg. Het Olympisch record zal echter
de geschiedenis ingaan met 202,5 kg
De Rus had trouwens nog meer re
cords op zijn naam gebracht. Samen met
de Amerikaan Jim Bradford bracht
Vlassov het Olympisch record drukken
op 180 kg, stelde daarna het Olympisch
record trekken op 155 kg en bovendien
was zijn totaal van 537.5 kg een nieuw
fantastisch wereld- en Olympisch record.
Ideaal
Vlassov heeft zich een Ideaal gesteld.
Hy wil namelijk als eerste bij de Olym
pische Spelen in Tokio in 1964 de grens
van 600 kg overschrijden. Systematisch
werkt de ingenieur aan dit plan.
De Amerikanen Jim Bradford en Nor-
bert Schemansky, die de zilveren en de
bronzen medaille veroverden, hadden
Vlassov tot het stoten enigszins kunnen
bijhouden. Maar ook toen hadden zij
reeds een achterstand van 5 kg en 10 kg
op de nieuwe Olympische kampioen. Bij
het stoten echter werd de hoop van
Bradford en Schemansky op een Ameri
kaanse Olympische kampioen door de
reusachtige prestaties van Vlassov de
finitief vernietigd. Zij bleven uiteindelijk
tiéntallen kilo's achter
De eindstand van het zwaargewicht
was: 1. en Olympisch kampioen Yuriy
Vlassov (Rusland) 537.5 kg <180 - 150 -
202.5), 2. Jim Bradford (V.S.) 512,5 kg
(180-150-182,5), 3. Norbert Schemansky
(V.S.) 500 kg (170-150-180).
gemakkelijk van falende Deense amateurs
Onze landgenoot Frans Kunen bij
de ravitaillering bij de Poort van
StrSebastiaan
(Van onze speciale verslaggever
Bart in 't Hout)
De voetbalfinale was een flop.
De tien tot dertig gulden die men
voor een plaats in het Flaminio
Stadion had moeten neerleggen,
waren aan andere dingen beter be
steed geweest. Reden van de
teleurstellende avond: de Denen,
die acht goede wedstrijden hadden
gespeeld en voor de negende de
belangrijkste al door de knieën
waren gegaan voordat ze gras
hadden geroken. Het was voor
amateurs toch klaarblijkelijk
allemaal een beetje te veel geweest.
En de Zuidslaven dan? Zijn Tito's
voetballers dan geen amateurs? In naam
ja, maar voor de rest Het verschil
was ook duidelijk merkbaar. De Joego-
slaven hadden de hardheid, de mentale
zowel als de fysieke conditie van profs,
om het even of de clubs of de staat hun
salaris bepaalden. Dat werd wel duidelijk
toen de Italiaanse scheidsrechter Lo Bel-
lo de midvoor van de Joegoslaven
Galic tien minuten voor de rust het
veld afstuurde
Even sensatie
Dat was nog even sensatie. De Joego
slaven hadden een doelpunt gemaakt
hun derde - dat terecht door de Italiaan
werd afgekeurd, omdat de man, die de
bal had voorgezet - Zanetic buiten
spel had gestaan. Dit was Galic de
aanvoerder kennelijk ontgaan, want na
's mans beslissing maakte hij het inter
nationaal bekende gebaar naar het voor
hoofd. hetgeen de Italiaan niet nam. Hij
stuurde de kleine boosdoener resoluut
naar de kleedkamer.
Dat had toch voor de Denen het ogen
blik moeten zijn om alles wat er in de
eerste helft was gebeurd ijlings te ver
geten. Vergeten had het meesterlijke
schot van de boosdoener Galic moeten
zijn, waardoor het na twee minuten
van zo'n dertig of veertig meter af
stand al 1-0 was voor Zuid-Slavië
Vergeten had ook het tweede doelpunt
moeten zijn, opnieuw van Galic. die daar
voor slechts laconiek de voet behoefde
op te tillen. Vergeten hadden alle snij
dende aanvallen van de tegenstanders en
eigen wel goed bedoelde, doch minder
goed geslaagde aanvalspogingen (waarbij
doelman Vidinic zelden in gevaar ver
keerde) moeten zijn Want elf tegen tien
dat moet de schaal toch in eigen voor
deel kunnen laten doorslaan?
Er veranderde niets
Er veranderde niets. De tien
diaervndf eerste helft nog
Het opwindendste moment van de
roetbalfinale: arbiter Lo Bello
|sfuurf de Zuidslavische aanvoerder
Gallic naar de kleedkamer.
waren, niet en de gehele tweede helft
niet. Integendeel de Denen gingen
steeds slechter, steeds onnauwkeuriger
voetballen en het publiek behalve de
„Slavië-roepers" begon zich steeds
meer te vervelen. Toen Joegoslavië na 25
minuten tot overmaat van ramp nog op
3-0 kwam te staan doordat Kostic
tussen een paar Deense verdedigers door
doodleuk op het Deense doel kon schie-
verzonk hot «Heia-oublie*'' jtóe-
Het puntenklassement van de Olym
pische Spelen opgemaakt volgens tel
ling van zeven punten voor een eerste
plaats, 5 voor een tweede, 4 voor een
derde plaats enz. luidt: 1. Rusland
691(22. Ver. Staten 455' 23. Duitsland
282',.4 Italië 235",; 5. Hongarije 153';.:
6. Japan 148; 7. Polen 147j8. Australië
141: 9. Grnot-Brittannië 136; 10. Tsje-
cho-Slowakije 79211. Roemenië 79; 12.
Turkije 72; 13. Zweden 55; 14. Finland
52; 15. Frankrijk 51; 16. Denemarken 45;
17. Zwitserland 40; 18. Bulgarije 39; 19.
Nederland 39; 20. Nieuw - Zeeland 30;
21. België 27; 22. Zuid-Slavië 25',; 23.
Iran 23',.; 24. Zuid-Afrika 21',; 25. Ca
nada 16; 26. V.A.R. 15'j; 27. Noorwegen
14',; 28. Oostenrijk 12; 29. Pakistan 12;
30. Argentinië 11',; 31. Brazilië 11; 32.
Mexico 10; 33. Jamaica 10; 34. India 9;
35. Griekenland 7; 36. Ethiopië 7; 37.
Venezuela 6; 38. Korea 5V39. Ghana
5; 40. Formosa 5; 41 Portugal 5; Marok
ko 5. 43 Malakka 5; 44. Irak 4; 45.
Spanje 4; 46. Ierland 4; 47. Cuba 3; 48.
Porto Rico 3; 4. Rhodesia 3; 50. IJsland
2; 51. Kenia 1; 52. Bahama eilanden 1.
maal in een dof zwijgen. Het Slavische
gedeelte daarentegen achtte langzamer
hand het ogenblik gekomen de vreugde
fakkels te ontsteken, terwijl de Denen
nog slechts het schamele genoegen
mochten smaken een minuut voor het
einde door één van de Jensens althans
de eer te alen redden.
Bakker probeerde
liet eens op de sintels
Het zinde de Nederlandse dubbel
tweeroeier Peter Bakker allerminst. <5
l dat donderdag 15 september in
Amsterdam Olympische revanches
zouden worden gehouden, zonder
dat hij er aan kon deelnemen. Bes-
sems arena mag dan goed geoutil
leerd zijn, een roelbaan hebben
Chris Berger en hij er nog steeds l
niet kunnen aanleggen. ,.En toch
wil ik van de partij zijn", besloot
Peter Hij stapte nnar atletiekleider
Moerman toe met de doodnuchtere
1 mededeling, dat hij in een of an-
dere race wilde meelopen". „De
drieduizend meter ligt me het
beste Ik heb zoveel looptraining
gedaan tijdens miin voorbereiding
verklaarde hij er bij.
„Goed. je krijgt een kans We
1 gaan diTect naar het stadion en
1 als je de 3000 meter binnen de 9
minuten loopt mag je van mij t
1 meedoen donderdag", was het ant-
woord van Jo Moerman.
Peter Bakker liep helemaal
niet zo slecht of zijn leven er
van afhinc. maar ro<m de Klok
weer stilstond, wees zfj 10 minu- j
ten en 9 sec. aan De double scull-
i specialist was voor het hardloop-
tentamen gezakt.
