Over een bloemparadijs met weke
huiseigenaar als voorschot
ONS MENU
w:
KOKEN
M'
M1
D'
ZATERDAG 3 SEPTEMBER
WEKELIJKS BIJVOEGSEL
PAGINA 3
Heeft U een speurneus
EEN TWEE-MINUTEN MYSTERIE UIT HET
ARCHIEF VAN INSPECTEUR S. HERLOK
VAN DE WEEK
VOLOP BLOEMEN
Itisso
WONDEREN DER NATUUR
JOKE
DE vakantie is voorbü, de reis zit
er op. Met open armen heeft het"
vaderland ons, zwervers ver over
de grenzen, weer opgenomen en aan
zijn hart gedrukt. Jammer, dat die ar
men erg nat zijn en dat hart, waaraan
we ons, in de achtste maand van het
Jaar nog wel proberen te verwarmen,
zo kil en koud.
We kunnen in deze herfstige atmos
feer beslist niet met de hand op ons
eigen hart verklaren, dat Holland, met
zijn veelbezongen malse weiden en
glanzende koeien, ons erg dierbaar is.
Laat ik maar bekennen: we hebben
heimwee naar andere betere oorden.
By een geslaagde vakantiereis hoort
dat ook. Eerst de voorpret en het uit
zien naar het onbekende, later het te
rugverlangen naar dat, wat je niet
meer hebt.
lillllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll
door
Sjouke van der Zee
„een fijne pan" te maken. Dus kruip
en sluip ik overal onder en tussen door
en graai met handen vol de vogelmuur
uit zijn schuilhoeken, grijp in de welige
kweek van zwarte nachtschaden (die
nou nooit eens een jaar overslaan!) en
zwiep de klaverzuring uit die zachte
aarde.
Plezier
C AAR dan jaagt een keiharde
stortbui me drijfnat naar de
huiskamer, waar ik mag na-
nadenken over de grilligheid van ons
klimaat. Precies een jaar geleden jam
merde vrijwel heel Nederland over de
droogte en had ieder te doen met de
koebeesten, die in de geruïneerde wel
landen hun plezier wel opkonden. En
nu lopen de grachten over en kunnen
r IJN eerste agrarische daad ln
het regenrijke vaderland is ge
weest het onder handen nemen
van ons gazongras, dat hooilandallure
had aangenomen.
Het terugzien van een tuin. die we
kenlang er maar op los heeft mogen
leven, geeft altijd een merkwaardige
sensatie. Het is een verrassing. Het
vertrouwde beeld is een tijd lang ver
drongen geweest door allerlei vreemde
indrukken en nu sta je ineens voor een
oude kennis, die toch een ander ge
zicht heeft gekregen. Ja, ja, kijk ons
maar eens goed aan. Groot geworden
hè? We dachten, laten we de blomme
tjes maar eens goed buiten zetten! In
derdaad. dacht ik. dat is jullie dan ook
wel gelukt. Wat bij ons vertrek nog in
knop zat. de buddleya's, de helleniums,
de floxen het staat nu in volle bloei.
De zonnebloemen, toen nog in hun
kinderschoenen, torenen nu boven alles
uit. Ze hebben het zelfs, ondanks de
weerberichten. klaargespeeld, bruin
verbrande gezichten te krijgen.
En het onkruid! Dat heeft de vrij
heid eerst recht gebruikt en kans ge
zien, kruipend en wurmend en slinge
rend van de keurig achtergelaten tuin
de rondvaartboten hun plezier niet
kwijt.
Van mijn augustuskalender dwarrelt
iedere morgen een blaadje af: alweer
een verregende dag opgeborgen in het
archief van Jupiter Pluvius. Is het een
wonder, dat ik al maar moet terug
denken aan een kampeerterreintje er
gens in de Elzas, aan de voet van een
berghelling, groen als de rug van een
smaragdhagedis. Herinnering aan on
bezorgde dagen, waarin je hoofdzake
lijk buiten leefde, in de open lucht, in
de vrije natuur. Dagen van verre toch
ten, kris kras door het wonderschone
Oostfranse land, maar ook van gezel
lig „dicht bij huis" blijven en wat rond
zwerven langs de wegen met hun rijk-
begroeide bermen.
Er is me een duidelijk verschil op
gevallen met onze Nederlandse weg
bermen. Deze zün in de eerste mei
dagen ook heel mooi met hun bekle
ding van gele rolklaver, roze koekoeks
bloemen. het gele hertshooi of St.-
Janskruid, paarsblauwe klokjes en nog
veel meer, maar onze boeren jagen er
in da maaitijd steevast de zeis door
heen en dan is het met die eerste pril
le bloei weer voor een jaar gedaan.
Mooie bermen
Frankrijk echter is groot, onmete
lijk groot en de Elzasser boeren
zijn blijkbaar om het bermgras
niet verlegen. Dus blijft het staan en
wedijvert in groeikracht met de prach
tigste wilde planten, niet als enke
lingen, nee, je vindt er de vogelwikke
in hele velden, donkerblauw, naast
plakkaten geel van de honingklaver,
het romige wit van de zwaargeurende
geitebaard oftewel de moerasspirea.
Vanwaar die sterke groei? De grond
is er blijkbaar vruchtbaar, hij bestaat
uit een roodgele klei, voor de kam
peerder na een regenbui 'n ware ramp
maar voor al het groeisel van grote
betekenis.
Ik zal mijn lezers niet vermoeien
met een opsomming van alle planten,
gewonp en bijzondere, die we hebben
gevonden, want de tijd zou te lang
worden. Voor plantenliefhebbers zijn
de Vogezen echter een dorado. Ze
vinden er soorten terug, die bij ons
teruggedrongen zijn naar kleine ter
reinen, maar dan in hoeveelheden en
met een ongebreidelde groei, die wij
niet moer kennen.
Ik denk aan de ruige knapen slan-
gekruid, ossetong en bernagie, bij hon
derden bijeen, ik herinner me de klei
ne guichelheil, rood en blauw in plak
ken van vele vierkante meters, de
malven, de bleekroze stalkruiden, de
geurende thijm en krachtige marjolein
met wit roze trossen.
Vogezen
E Vogezen zijn een land voor
wandelaars, maar de automobi
list kan er langs de zeer goede
wegen ook zijn hart ophalen. Een heel
prettige ervaring is er het vrijwel ont
breken van de ons zo bekende bordjes
„verboden toegang".
Dat betekent niet, dat er daar geen
„bosvarkens" voorkomen, de lui, die
overal de sporen van hun bezoek ach
terlaten, zoals we dat in ons eigen land
zo goed kennen. De mensen zijn im
mers overal hetzelfde. De bevolking in
dit bergland wandelt echter weinig, ze
laat die vermoeiende bezigheid over
aan de toeristen, van wie het zal af
hangen of de bordjes .passage interdit"
binnen de perken zullen blijven.
De Vogezen zijn ook een land van
panorama's, veel meer eigenlijk dan
Zwitserland, dat met zijn ontzaglijke
berggevaarten vaak het uitzicht be
perkt. In het Elzasserland liggen de
graanvelden in alle schakeringen van
geel en bruin tegen de hellingen ge
vlijd, en tot een fantastisch lappen-
patroon geschikt. Als daarboven dan
de dreiging van een onweersbui hangt,
zwaar drukkend op de intens blauwe
bergkammen, groeit daar voor de ogen
van de toeschouwer een schouwspel,
zo ontzagwekkend en groots, dat hij
het nooit meer zal kunnen vergeten.
Sparrebomen
Wandelend door één van de oudste wijken van de stad, stuitten inspec
teur Herlok en zijn assistent Harjans op een schemerig antiquariaat
waarvoor een tafel vol verschoten folianten stond opgesteld. „Laten we
hier maar even op Hompink wachten, Har!" zei Herlok. een lijvige dicht
bundel opnemend. Dokter Hompink, op zoek naar een hot-dog-bar, waar
hij onheuglijk lang geleden eens een hele avond had doorgebracht, voegde
zich by hen. „Het wAs ln dit steegje", sprak hij op trieste toon. ..Maar 't
is er nu niet meer. Wèg! Ik hoor net, dat er antiquariaat of zo voor in de
plaats gekomen is." „Ongetwijfeld zal de kwaliteit van de worst, de
mosterd of de broodjes wel tot de ondergang bijgedragen hebben, dok,"
zei Herlok. „Overigens: dit is het antiquariaat!"
De eigenaar van de winkel was ongemerkt naar buiten gekomen. Hij
uitte een kreet van verrassing. „Herlok! Hoe maakt jy het! Ongelofelijk!
Ken je mij nog? Peter Korrel wij
Het kostte Herlok moeite in de stoffige gestalte van meneer Korrel een
oude schoolvriend te herkennen. Ze sloegen elkaar op de schouders, wis
selden gemeenplaatsen en haalden herinneringen op.
Een jongeman die de zaak wilde verlaten vroeg of hij even mocht pas
seren. Een dametje met een paarse tas informeerde naar de afdeling
pocketboeken. „Zeg laten we naar binnen gaan." stelde Korrel voor.
„Meteen eens horen of Joachim nog wat verkocht heeft
De bediende Joachim Stiller was in een hoekje bezig kostbare plaat
werken af te stoffen. Hij keek even op. spottend glimlachend. „Eén van
die onbegrepen dichters," fluisterde Korrel. „Al zijn bundels liggen buiten
op de tafel. Voor een prikjeHij helpt me af en toe een beetje
Zeg, neem me niet kwalijk, dat t hier zo stoffig is. We zijn in geen
eeuwen aan schoonmaken toe gekomen
Tevreden monsterde hij een metershoge kast. die geheel gevuld was met
omvangrijke klassieke werken. „Een unieke bibliotheek, Herlok! Laatst
op een veiling gekocht. Er zitten zeldzame edities tussenDe Mémoires
van Casanova zullen je wel interesserenzéér mooi werkjemóet
ik je even laten zien.... drommels, waar staat het nuJoachim, weet
jij waar 't staat?"
Stiller kwam overeind en wierp een verveelde blik op de bovenste plank
waar een open vak duidelijk in het oog sprong. „Déar hoort het tc staan,
nietwaar? En als het daar niet staat, zal het daAr wel liggen, hè" sprak
hij kribbig. Hij wees naar een tafeltje. „Die jongeman, die hier zoeven
was. die heeft het ingekeken. Ik heb het voor hem van de plank moeten
halen. Ik neem aan dat 't er nóg ligt
„Het staat niet in de kasthet ligt niet op 't tafeltjehet is weg,"
mompelde Korrel. Ze begonnen het antiquariaat te doorzoeken. Harjans
zei: „Kan hij het niet ongezien meegenomen hebben? Hij had een grote
tas bij zich, dus
.Mogelijk," zei Stiller. „Ik moest hem een paar minuten alleen laten
omdat de telefoon ging. Meneer Korrel stond buiten te praten. Toen ik
terugkwam was die vent er al niet meer"De dame die in de buurt van
het tafeltje wat pocketboeken uitgezocht had zei: „U hoeft ze niet in te
pakken, hoor, ik neem ze zó mee." zy ontsloot haar tas en liet de deeltjes
er één voor één in giyden.
Terwyi Korrel jammerend de armen ten hemel hief, trok Harjans een
beduimeld handboek over criminologie uit de kast. Op de stofomslag stond
een stel handboeien afgebeeld. Herlok knikte. „Pak de échte boeien ook
maar, Har. Het is weer zover!"
Vraag: WIE VAN DE AANWEZIGEN VERDENKT INSPECTEUR HER
LOK VAN DE VERDWIJNING DER MÉMOIRES?
'U3J3U3DSU3 3J JElJSjaip U33 UOOl{DS SUB^ 3p
nu 6ez U3 jiZ3q ufiz ui 6ue[ p? ^fippsouusA J3q puq
J3IJPS 'U3p3J3B pfjl 3UIinJ3É> JEEUI 'SBM. U3UIOU36 (ij
ap Jin U3JOA31 VïOJf j3iu jep 'je ^<>[J3h »PP»1 peq
ueejssB jpaj* u3U3iWpJ3A }31J JeeAv 5jue|d 3jsu3Aoq
ap do u3^3oq 33av) sp usssnj qa/A3uuids uaa ueA
piaq6iz3AUiee 3p 1»n '22\WS apu^P^q :P-»oomjuy
Voortaan
en gezonde planten met
BI o e m e n - m e s t kegeltjes
Meststoffenmengsel 6-13-18,
Ontheffing nr. 513
Bloeibevorderend
Organisch; daardoor
wortel verbranding
uitgesloten.
Gemakkelijk en hygië
nisch in het gebruik.
Lees de ETISSO bloementips in
„Margriet" en vraag ook naar
de speciale mesttabletten voor
cactussen.
MEDICA-'s HERTOGENBOSCH
IE dan, na een wandelparty
heuvel op, heuvel af, op een bos-
helling tot rust komt, geniet van
de stilte in een woud, van prachtige
rechtoprijzende sparrebomen, zilver
grijs van kleur en tientallen meters
hoog. Een stilte, die wordt geaccen
tueerd door het onafgebroken zingen
van een bergbeek, die diep beneden
aan de voet van de helling, zijn weg
zoekt, grillig slingerend tussen stenen,
die by honderden her en der liggen
gestrooid.
Voor ons, bewoners van het vlakke
land. een gebeurtenis, zo'n wilde on
stuitbare stroom van ijskoud water,
dat van heel ver komt en nog heel
ver moet gaan, kronkelend, draaikol
kend en spattend om en over alles
wat in dat schemerige bos zyn vaart
wil stuiten.
Langs de holle wegen gloeien de
felrode bessen van de trosvlier en in
de groene wildernis van frambozen-
ranken schuilen zachtbedauwde vruch
ten, waarvan de voorraad onuitputte
lijk lykt.
Over het pad wandelen twee glim
mende mestkevers. Tegen een sparre-
stam, een halve meter boven de groncy
zit een huisjesslak geplakt van reus
achtige afmetingen. Het is de wiin-
gaardslak, die als escargot door de
Fransen wordt gegeten.
Maar nu ben ik via de Elzasser flora
aangland bij de fauna en dit onder
werp wilde ik liever in een nieuw ar
tikel behandelen. In afwachting van
die dierenwereld krijgt U dan de af
beelding van de weke huiseigenaar al
vast als voorschot!
Pompoen of kalebas is een meloen
achtige vrucht, die men zo hier en daar
nu weer in de groentewinkels ziet lig
gen. De meesten beschouwen hem uit
sluitend als een siervrucht en weten
dus niet, dat men van deze eetbare
soort heerlyke gerechten kan maken.
Wanneer het pompoenvlees in een
vruchtensla wordt verwerkt kan de uit
geholde schil prachtig worden gebruikt
om de vruchtensla daarin op te dienen.
Een gezellig gezicht, vooral wanneer
de rand wordt versierd met stukjes
vruchtvlees en wat slagroom!
Maar gaar gemaakt is kalebas ook
byzonder smakeiyk. Een paar recepten
hiervoor vindt u onder het weekmenu.
MAANDAG:
Rest koud vlees, gemengde sla, ge
bakken aardappelen, broodomelet.
DINSDAG:
Gebakken kaasplak, andyvie, aard
appelen, sinaasappelvla.
WOENSDAG:
Bloemkool, gebakken hamplakken,
aardappelpurée, yoghurt met ge
raspte appel.
DONDERDAG:
Bloemkoolsoep, risotto, fruit.
VRIJDAG:
Gevulde kalebas (al of niet met
vlees), ryst, tomatensaus, sla, kren-
tenpannekoekjes.
ZATERDAG:
Kervelsoep, citroenryst.
ZONDAG:
Kop bouillon met toostje kaasboter
kalfsfricandeau, prinsessenbonen,
aardappelen, druiven.
Gevulde kalebas I
De kalebas schillen en in de lengte
doorsnyden of in plakken verdelen. De
stukken in een bodempje water, wat
melk en iets zout gaarkoken (vooral
niet te zacht). Het vruchtvlees en het
zaad verwyderen en de plakken bedek
ken (of de helften vullen) deels met
roerei met kaas. deels met byv. dop
erwtjes. De schotel garneren met kaas-
croutons.
Gevulde kalebas II
4 kleine kalebassen wassen, 10 min.
in water met zout koken, in de lengte
doorsnyden en uithollen.
Advertentie
Nu is er...
Een wondermiddelWrijf een weinig
Clipp in de nog vochtige huid. Dit voor
komt „afwashanden". U merkt 't na één
behandeling: de huid blijft gaaf en soepel.
Uw handen zijn zacht als fluweel
hèt middel tegen afwashanden
De bosmieren zyn volleerde boeren. Hun veestapel be
staat uit bladluizen, die zich niet zomaar ontdoen van hun
begeerlijke zoete sappen; zy moeten in de letterlyke zin
van het woord „gemolken" worden. U kunt de bedry vigheid
die met het melken gepaard gaat, het beste volgen met
een loep, by voorkeur bij een bosmierennest in een eiken
bosje, op een hoogte van ongeveer anderhalve meter. Het
is zomer: de luizen, die vaak 's winters op stal staan
(hokjes van zand, gras en takjes, door de mieren aange
legd). bevinden zich weer op de stam en zijn, met de
snuitjes in de schors, druk bezig met het kweken van
nieuwe zoete voorraden. Een of twee bosmieren bewaken
de kudden. Zy weren vreemdelingen en vyanden, contro
leren de nationaliteit van de anderen en helpen de luizen
verhuizen als de zon al te fel begint te steken.
Daar komt een melker aan; driftig gaat hij aan het
werk. Hy trommelt met de sprieten op het achterlyf van
de luis, zó snel en intensief, dat we de bewegingen nau-
welyks kunnen volgen. De bladluis trekt zich van al die
activiteiten niets aan; hij blyft rustig doorzuigen. De mier
pauzeert een ogenblik, z'n koetje nauwlettend observerend.
Maar er is niets uitgekomen! Opnieuw begint hij te trom
melen, byna wanhopig. Eindelijk tilt de bladluis het ach
terlijf een eindje op en geeft een fyn, honingachtig drup
peltje af, dat de mier met overgave oplikt. Daarna melkt
hy een aantal andere „koetjes", op dezelfde hartstochte-
lyke manier, om tenslotte met een rond buikje én een
flinke voorraad snel naar het nest terug te keren.
1 ui fynsnipperen en vermengen met:
100 g. gehakt, 4 tomaten (in stukjes
gesneden), V2 eetlepel gehakte peter
selie en het fyngesneden vruchtvlees
van de kalebassen. Het mengsel op
smaak afmaken, ongeveer 10 min. in 50
gr boter fruiten en de kalebashelften
ermee vullen. Paneermeel en geraspte
kaas erover strooien en in een matig
hete oven een bruin korstje geven.
/HfJET
ROZE BROODBELEGGING
1. Willen we weer eens wat voor de
boterham maken? Iets dat heel
gezond is! Byna geen tyd kost ook.
Dan ligt hier al: één grote of 8
kleine worteltjes klaar, want dat
hangt er nu maar vanaf of het
zomer- of winterwortelen zyn; die
je in de winter koopt zyn véél
groter.
Dan nog 2 eetlepels suiker en een
citroen, citroenpers en schaaf. Wil
Kokkie nu de wortel op een fyne
schaaf raspen?
Dolf pakt de citroenpers, heeft de
citroen door midden gesneden en
perst het sap goed uit op de pers.
Nu kan het door de geraspte wortel
geroerd worden, waar we ook de
suiker meteen by doen.
Zo, dat is alweer klaar en lekker
op de boterham!
