ympische
sP«
eien
pSSpiiiK&m
Nederland produceerde tijdens de
Spelen te Helsinki serie „nieten"
Olympische fakkel
vele malen geblust
GORDON PIRIE LEEFDE DRIE
MAANDEN ALS KLUIZENAAR
In 1956 kwam liet drama van Melbourne
Voor liet eerst O.S. met Russen
Fanny en Arie
in défilé
Halberg - man met lamme handje -
favoriet voor 5000 en 10.000 m.
Opgericht 1 maart 1860
Woensdag 24 augustus 1960
Derde blad no. 30133
Olyriipische geschiedenis
De laatste etappe van onze Olympische reis
brengt ons over Helsinki-1952 via Melbourne-1956
naar het grote evenement van heden: Rome-1960.
Helsinki en Melbourne waren niet met elkaar te
vergelijken, verschilden hemelsbreed en thans zal
ook Rome een eigen specifieke plaats in de Olym
pische geschiedenis gaan innemen. Niet zozeer
omdat de organisatoren van deze toernooien elke
Helsinki-1952 was een prachtig sportfeest, dat vele hoogtepunten kende en in
de harten van vele nog altijd voortleeft als het meestgeslaagde Olympische strijd
perk. De Finse Spelen waren uit historisch oogpunt van zoveel belang omdat het
grote Rusland zich voor het eerst onder de Olympische banier schaarde en de
degens met het zo sterke Amerika kruiste. Een strijd die de Sovjets met ruim
verschil verloren.
keer weer nieuwe vondsten doen en dus de repu
tatie van origineel zouden hebben verworven,
maar veeleer omdat elke vier jaar het geheel van
omstandigheden, waaronder de sportlieden leven
of elkaar ontmoeten, zodanig is veranderd, dat elke
vergelijking met het verleden onmogelijk en nut
teloos is.
Nederland produceerde tijdens deze
Spelen een serie „nieten" zoals nog nooit
was vertoond: Fanny Blankers Koen, de
vrouw die Londen-1948 karakter had ge
geven. bleek fysiek niet in staat om de
strijd tot het einde uit te vechten en gaf
op; Slijkhuis viel uit door een blessure,
Harting eveneens, Charité, de gewicht-
heffer die in Londen brons had veroverd,
had het te kwaad met een onwillige spier
en zijn collega Smeekens, Europees kam
pioen 1951, was evenmin fit en faalde al
even grondig. Ziedaar de trieste oogst
absoluut te wijten aan een verkeerde
voorbereiding. Hoe was het anders te
verklaren dat landen met wie Nederland
op één lqn heette te staan, zoals Dene
marken, Noorwegen, Zweden, Finland,
etc. zonder één enkele geblesseerde deel
nemer de Spelen doorkwamen?
De naam van Zatopek verscheen die
dagen op de voorpagina van elke zich
zelf respecterende krant, want de Tsjech
bestond het in één week de 5, 10 km en
de marathon te winnen en zijn vrouw
1 verhoogde de gezinsvreugde nog een
graadje door een gouden medaille bij het
speerwerpen te veroveren; het kon niet
op!
Overheersing
Amerika trok zich van de aanwezig
heid van Rusland geen zier aan en be
heerste de atletiek als nimmer te voor:
liefst 14 van de 22 herennummers ein
digden in overwinningen voor de zonen
van Uncle Sam. Ook bij het zwemmen
bleven de Stars and Stripes bovenaan,
zodat het Amerikaanse overwicht over
de gehele linie gehandhaafd bleef, te
meer ook, omdat zij bij de andere spor
ten eveneens tot de besten behoorden.
f
PUCK BROUWER.
afvaardiging naar Melbourne te zenden.
Persoonlijk wil schrijver dezes wel toe
geven, dat hij dit besluit, ofschoon geres
pecteerd, nooit erg bewonderd heeft
en wel om de volgende redenen:
Ten eerste omdat de beslissing te veel
kwam van achter de bestuurstafel (dus
door officials) en te weinig van de at
leten in kwestie. En laten we het hier
over eens zijn: officials mogen dan een
steeds grotere plaats innemen, de atleten
die de Spelen moeten maken, blijven toch
zonder twijfel de hoofdfiguren. Het is in
dit verband misschien velen ontgaan,
dat de zeilequipe en de hockeyploeg enige
dagen na het besluit openlijk om een
herziening hebben verzocht.
Weer acceptabel?
ZATOPEK.
Bjj het roeien wonnen zij twee van de
zeven, bij het gewichtheffen 4 van de
zeven nummers en in het bokstoernooi
(ieder land één deelnemer in de diverse
gewichtklassen) behaalden zij zelfs vijf
van de tien titels.
Bij dit laatste debuteerden twee boksers
die later voor zulke vette headlines zou
den zorgdragenFloyd Patterson, de
huidige wereldkampioen zwaargewicht
en in Helsinki Olympisch kampioen mid
dengewicht en de al even beroemde In-
gemar Johanson, die al in Helsinki de
finale van het zwaargewicht bereikte,
maar daarin verloor van de Amerikaanse
neger Sanders. De Zweed, die later alle
bekende professionals wegmaaide, was zo
bang voor zijn angstwekkend snuivende
tegenstander dat hij het gevecht meed.
steeds wegliep hetgeen hem tenslotte op
diskwalificatie kwam te staan en hem
de zilveren medaille kostte! Zes jaar la
ter was hij de (inmiddels weer onttroon
de) wereldkampioen zwaargewicht!!
Geen goud
Nederland bracht het bij deze Spelen
niet tot goud, Puck Brouwer (200 m.),
Geertje Wielema (100 m. rugslag), ae
4x100 m. dameszwemploeg, Hannie Ter-
meulen (100 m. vrije slag) en de hockey
ploeg keerden met zilver in hun koffer
naar huis terug. Ver boven hen uit stak
echter de Nederlandse waterpoloploeg,
die door een alleronsportiefste beslissing
van de hoogste jury uit de finale poule
werd gewipt en daardoor niet verder
dan de vijfde plaats kwam. U zult zich
het geval met de aanvankelijk met 3—2
gewonnen match tegen Joego-Slavië nog
wel herinneren. In de overgespeelde wed
strijd verloor een doodvermoeid Neder
lands team (drie matches in een paar
dagen) met 21.
En toen kwam dan het drama-Mel
bourne! Begin november-1956 hadden er
in de wereld zulke schokkende gebeurte
nissen plaats (de „moord" op het Hon
gaarse volk, de Suez-kwestie) dat het
NOC in een bewogen zitting besloot geen
Ten tweede omdat onze schaatsenrij
ders nauwelijks twee maanden na de
Spelen van Melbourne rustig tegen hun
Russische collega's uitkwamen of er in
Hongarije nooit iets was gebeurd. Of met
andere woorden: de Nederlandse sport
weigerde de consequenties van het be
sluit te aanvaarden. Was, om met een
bekend Nederlands sportjournalist te
spreken, de Russische beer in acht weken
al weer acceptabel? Goed, ook onder „de
Russisch affaire" zou op 'n bepaald ogen
blik een streep moeten komen, dat kon
niet anders, maar de periode had zeer
beslist een grotere marge dan twee
maanden moeten beslaan! En het was
een Australische sportvriend die het me
nogal verbitterd schreef: „Als alle lan
den hadden gehandeld zoals Nederland
dus onze Spelen hadden gedesa
voueerd en twee maanden later weer rus
tig tegen de Russen waren uitgekomen
dan hadden we hier in Australië met
een sportief faillissement gezeten, want
in de organisatie van de Spelen gaan nu
eenmaal miljoenen zitten. Ik wil natuur
lijk niet zeggen, dat Nederland om die
reden zou moeten deelnemen, maar is dit
punt in Holland wel overdacht?" Laten
we kort zijn: We hebben er geen moment
aan gedacht.
En ik hem in die ogenblikken wel eens
afgevraagd waarom Nederland dan wel
naar Berlijn-1936 is gegaan of was men
in die dagen gemakshalve maar verge
ten, dat de Neurenberger wetten, die van
de joden weerloze, vogelvrije mensen
maakten, even voor de Berlijnse Olympus
(1935) werden afgekondigd? En waarom
we dan wel naar Londen-1948 en Helsin
ki-1952 zijn gegaan, want daar waren
ook de (blanke) Zuidafrikanen en hoe
denken wij over hun rassenpolitiek? De
praktijken van de Russen in Hongarije
mogen dan anders zijn dan het blanke
optreden in Zuid-Afrika, met wie wij
straks rustig de arena ingaan, maar het
patroon is in wezen hetzelfde.
Men begrijpe mij goed,: ik wil niet zeg
gen. dat wij naar Melbourne hadden
moeten gaan, evenmin wil ik op deze
plaats tornen aan de integriteit van het
NOC en de Ned. sportofficials, maar ik
verwijt hen wel, dat zij te egocentrisch
hebben geredeneerd en wat het ergste
is de consequenties van de gedane
stap nimmer hebben aanvaard.
Geen wanklank
En dan is er nog iets: Melbourne-1956
heeft aangetoond, dat in een ongeregel
de wereld, waarin de uitbarstingen bij
wijze van spreken niet van de lucht zijn,
de jeugd in staat is om in alle sportivi
teit met elkaar te wedijveren. Tijdens de
Spelen van 1956 is er wat dat betrof geen
wanklank geweest behalve dan in het
waterpolotoernooi, maar dat is op geen
enkele Olympus zonder incidenten ge
weest. En als sportlieden dan, ondanks-
alle verschil in politiek, godsdienst,
huidskleur, levensopvatting, bereid zijn
elkaar in oprechtheid te ontmoeten, la
ten we hun er dan ook de kans toe geven
Ook al zijn vele Olympische idealen dan
niet geheel te verwezenlijken, dat wil be
slist niet zeggen, dat de Ol. Spelen hun
bestaansrecht overleefd hebben. Zolang
zij duizenden jonge mensen voor twee
drie weken in vriendschap verenigen, zo
lang er nog iets van te maken valt, moe
ten we trachten het Olympisch vuur
brandende te houden. Tenslotte zijn we
wel iets verplicht aan de geniale Pierre
de Fredi, Baron de Coubertin, Stichter
van de Moderne Olympische Spelen.
Ik heb deze pijnlijke affaire met opzet
nog eens uitvoerig uit de doeken gedaan,
deels omdat ik vind, dat er een les voor
de toekomst in ligt, deels omdat ik altijd
het gevoel heb gehad, dat wij ons te veel
hebben laten voorstaan op een besluit,
dat in feite toch maar van weinig „in
houd" getuigde.
Sensatie
Het grote gevecht van de Melbourne
Spelen vond plaats op de 100 m. vrije
slag dames, door experts de meest sensa
tionele zwemrace aller tijden genoemd.
Reeds maanden voor de Spelen wist men
dat de strijd om het goud zou gaan tus
sen twee 17-jarige zwemsterren uit de
Australische school. De ietwat gedrongen
Lorraine Crapp, telg uit een welgesteld
gezinnen en proefkonijn van een profes
sor in de fysiologie en de slanke donkere
Dawn Fraser, een fabrieksmeisje uit Ade
laide, dat uit een zeer armelijk milieu
voortkwam. Dawn had haar aanleg ge
toond in diverse matches, maar de maat
schappelijke welstand van haar rivale
ontmoedigde de eenvoudige Dawn zoda
nig, dat zij het wedstrijdzwemmen eraan
wilde geven, zeer tot ongenoegen van
haar trainer Harry Gallagher, die al
maanden van tevoren tegen haar gezegd
had, dat zij, Dawn, en niemand anders
Olympisch kampioene zou worden. Hij
bracht zijn pupil „met de zweep" terug
naar de training en verloor haar geen
ogenblik meer uit het oog. Maar ook al
was het hem dan gelukt om Dawn weer
„in the picture' 'te krijgen, het viel no<
maar te bezien of'Dawn, indien zij vol
doende „speed" bezat om Lorraine te ver
slaan, ook het moreel had om tegen haar
op te tornen.
Tachtig meter duurde het duel Crapp
Fraser voor de beslissende slag plaats
vond, tachtig meter, waarin zij meters
voor de rest zij aan zij vochten zonder
dat er een centimeter verschil tussen hen
zat, tachtig meter die het publiek er bij
na toe brachten om het gloednieuwe Ol.
zwemstadion af te breken. En temidden
van die heksenketel viel de grote slag:
juist toen iedereen dacht, dat de grotere
fysieke kracht van Lorraine de beslissing
zou brengen, liet Dawn zich los in een
onbegrijpelijke eindrush waar zij de
kracht vandaan haalde wist niemand en
zal nooit iemand te weten komen. Het
bracht haar een kwart meter winst en
dat was ruim voldoende voor de zo fel
begeerde gouden medaille. Het wereld
record sneuvelde in deze race Dawn
bracht het op 1.02.0 minuut.
Toekomst
En nu een blik in de toekomst
Rome! Ik wil trachten aan de hand van
de gegevens die ik verzameld heb om het
onvoorspelbare te gaan voorspellen. Zie
hier de „getipte" winnaars van de atle
tiek (heren) en zwemmen (dames) resp.
het hoofdnummer en voor Nederland het
belangrijkste nummer van deze XVII
Olympische Spelen. Over een drietal we
ken zult u kunnen oordelen wat hiervan
bewaarheid is:
Atletiek heren: 100 m, Hary iDuits
land) 200 m. Norton (USA); 400 m. O.
Davis (USA); 800 m. Murphy (USA);
1500 m. Elliot (Austr.); 5000 m. Pirie
(Eng.): 10.000 m. Halberg (N -Zeeland);
Marathon Popov (USSR); 4x100 m. USA;
4x400 m. USA; 110 m. horden Calhoun
(USA); 400 m. horden G. Davis (USA);
3000 m. St.-chase Krijszkowiak (Polen);
hoogspringen Thomas (USA): versprin
gen Boston (USA): polsstokhoog D.
Bragg (USA); hinkstapsprong Schmidt
(Polen)kogelstoten Nieder (USA)dis
cus Babka (USA); kogelslingeren Con
nelly (USA); speerwerpen Cantelle
(USA); tienkamp Johnson (USA).
Zwemmen, dames: 100 m. vrije slag:
Dawn Fraser (Austr.); 400 m. vrije slag
C. v. Saltza (USA); 100 m. vlindersl. A.
Voorbij (Ned.); 100 m. rugslag L. Burke
(USA); 200 m. schoolslag A. de Haan
(Ned.); 4x100 m. USA; 4x100 m. wissel
slag: USA; schoonspr. Paula Myers
(USA); torenspringenPaula Mvers
(USA).
En hiermede is dan de artikelenreeks
over de Olympische Geschiedenis ten
einde. Wij hopen dat deze u in de afge
lopen weken een bescheiden beeld heeft
gegeven van de ontwikkeling en groei
van de Spelen, die zo'n unieke plaats in
de wereld van de sport innemen. Tn de
komende weken zal er een nieuw hoofd
stuk aan de Olympische Geschiedenis
worden toegevoegd. Laat ons hopen, dat
de prestaties van „De Nederlandse
Leeuw" er een belangrijk aandeel in heb
ben!
R. D. PAAUW
KORFBAL
Korfballers oefenen
De uitslagen van de oefenwedstrijden
van gisteravond waren: Fluks 1—Die
Haghe 1 3—6, Algemene 3Pernix 3 2-2.
Behalve de reeds aangekondigde wed
strijden worden deze week nog gespeeld:
Hedenavond 6.30 uur: KNS 1/2 comb.
De Algemene 1/2 comb, op het Leidse
Houtterrein. Vrijdag 6.30 uur: De Alge
mene 3Sijthoff NBLO-terrein)zater
dagmiddag 3 uur: Pernix 1—De Algeme
ne 1 (Burggravenlaan)zondag 12 uur
De Algemene 2—Fluks (NBLO-terrein).1
Fanny Blankers-Koen en Arie van
Vliet zijn door liet NOC aangewezen om
donderdagmiddag mee te lopen in het
défilé bq de opening van de Olympische
Spelen. Evenals bij het vaststellen van
het aantal deelnemers hebben de orga
nisatoren ook ten aanzien van het aan
tal officials beperkende bepalingen moe.
ten opstellen. Nederland mag aan het
défilé met slechts 4 officials deelnemen,
waarvoor in de eerste plaats de chef de
mission, de heer C. Kerdel, in aanmer
king kwam. Voorts werden door het
NOC Fanny Blankers-Koen en Arie van
Vliet aangewezen omdat zij oud-Olym
pische kampioenen zijn. Wie de vierde
gelukkige zal zijn is nog niet uitge
maakt.
Avery Brundage herkozen t
als IOC-president
Avery Brundage is door het IOC-con-
gres herkozen als president voor een pe
riode van 4 jaar.
En tocli komt
heilig vuur
ran Olynipia
(Van onze Romeinse correspondent)
Men zal zich er misschien over
verwonderd hebben, dat „de Olym
pische fakkel" over zee van Grieken
land naar Sicilië werd gebracht, in
■plaats van het Balkanschiereiland te
doorkruisen en dan bij Triest Ita
liaans grondgebied te bereiken. Men
denke niet, dat die laatste iveg moei
lijker zou zijn geweest. De ivegen op
de Balkan mogen slecht zijn (en in
Nederland weet men daarover mee
te praten na de avonturen van de
postkoets, die „de Turkse tulp" naar
de Floriade te Rotterdam heeft ge
bracht) ze zijn zeker niet moeilijker
dan die van Zuid-Italië.
De reden is een geheel andere. Ner
gens meer dan op Sicilië en Italië's
uiterste zuiden is die Olympische fakkel
op haar plaats. Hier liggen de steden,
die eenmaal deel uitmaakten van Groot-
Griekenland en dat waren nu juist de
steden, die iedere vier jaar, trots oor
logen en geschillen, hun jongemannen
naar Olympia naar de Spelen zonden
ter bevestiging van de eenheid van alle
Grieken. Die Griekse nederzettingen
immers lagen alle langs de kust en in
het onherbergzame binnenland woonden
wilde stammen, die nooit hebben deel
gehad aan de Helleense beschaving en
aan wier zeden en gebruiken ook de
Romeinse overheersing weinig heeft
veranderd. In zekere zin is dat binnen
land ook nu nog niet veel anders dan
het drieduizend jaar geleden was.
De Italiaanse bladen hebben speciale
berichtgevers uitgezonden, die per auto
de fakkel volgen. Hun beschrijvingen
zijn vaak de moeite waard. Waar een
maal de rijke steden der Grieken lagen,
vindt men nu gebieden, niet minder on
herbergzaam dan de grote woestijn, die
zich aan gene zijde van de Middellandse
Zee uitstrekt en de temperaturen zijn
er zelfs hoger dan in Noord-Afrika.
Maar iets van de Griekse geest leeft in
de arme stadjes, die nog steeds de trotse
namen dragen van dat Grieks verleden.
Vrome eerbied
De herders zijn neergedaald van de
onherbergzame hoogvlakten en de arme
vissers hebben hun bootjes op de oevers
getrokken om in vrome eerbied „de te
rugkeer van het vuur" te beleven en ze
spreken erover, of het een gebruik gold
dat in hun kindertijd nog bestond en
niet alsof er ruim twintig eeuwen zijn
verlopen. Croton, de stad waar het vuur
heeft overnacht, eenmaal de stad van
de school van Pythagoras, had op het
hoofdplein een groot bord opgesteld met
niets anders dan de namen van de
twaalf Olympische kampioenen, die de
stad heeft voortgebracht: Milon. Glau-
dos, Daiphos, Glankios, Phaillos, Likinos,
Eratostenes, Ippostratos, Diagnetos, Hy-
sorniakos, Tisicrates en één wiens naam
onbekend is.
Milon van Croton is zelfs de grootste
kampioen van alle tijden geweest: zes
maal heeft hij tussen 540 en 516 voor
Christus de Olympische Spelen gewon
nen, zes maal de Pittische, 10 maal de
Isthmische (bij Corinthe) en negenmaal
de Nemeische. Hij was ook een man van
studie, aanhanger van Pythagoras en in
zijn huis kwamen de Pythagoreërs bij
een. In de slag van Trlonto (510 v. Chr.)
was hij de aanvoerder der bewoners van
Croton en behaalde de beslissende over
winning op de Sybariten. Hij stierf een
gruwzame dood: bij het openhakken van
een boomstam, werd hij, de wiggen weg
nemend, tussen de samenklappende
delen van de stam gevangen en daarna
door de wilde dieren verscheurd.
Het vuur verliet vrijdagavond om zes
uur Croton. De wind was zo sterk, dat
elke vier, vijf minuten de fakkel werd
gedoofd. Dit heeft echter geen verdere
gevolgen. Men had voorzien, dat dit ge
deelte van de weg (langs de Golf van
Taranto) buitengewoon moeilijk zou zijn
en o.a. dat men daar met sterke uit
Afrika herkomstige rukwinden te kam
pen zou hebben. Daarom is te Olympia
niet alleen een fakkel ontstoken, maar
ook een soort „gaskacheltje" dat ver
voerd wordt in een grote koffer en ge
voed door een gashouder, die de vlam
een volle maand onafgebroken bran
dende kan houden. De auto, die dat
„kacheltje" vervoert, volgde op deze dag
de fakkellopers op de voet en herhaal
delijk moest de vlam opnieuw wordep
ontstoken, maar het is natuurlijk nog
steeds hetzelfde heilige vuur, door de
zon ontstoken.
VOETBAL
Voor de eerste divisie van de Engelse
league werd gisteren de wedstrijd Arse
nalPreston North End gespeeld. De
Gunners wonnen met 10.
Cor Braasemde Nederlandse
sub-waterpolocoach, is de blessures
van het auto-ongeluk, dat hem vrij
dag j.l. bij Oegstgeest overkwam,
al weer bijna te boven. Op de foto
ziet men hem een gezellig buur
praatje maken met reporter Jan
Cottaar (links).
„Koperen ploert
Hockeyteam speelde
oefenpartij
De hockeyers en de voetballers zijn
de meest beklagenswaardige lieden van
alle Olympische deelnemers. Zij moeten
hun winterse sport tijdens de Olympi
sche Spelen beoefenen in een tropische
hitte, die de slijmvliezen uitdroogt, df
spieren verlamt en alle kwiekheid ven
zengt.
Dinsdagmorgen leverden onze hockey
ploeg en die van Polen het dappere
staaltje trainingsijver om bij een tem
peratuur van omstreeks 35 graden een
volledige wedstrijd te spelen. Het was
een nuttige partij tegen een taaie, vast
houdende tegenstander, die zich een
ideale sparringpartner toonde.
De Oranjeploeg won met 30 door
twee typische „De Beer-doelpunten" en
een prachtig schot van spil Van Goos-
willigen.
De uitslag is niet belangrijk. Het was
op het nogal ongelijke veld van het ove
rigens bijzonder mooie sportcomplex
Acqua Acetosa ten noordwesten van het
Olympisch dorp moeilijk voor de aan
val iets met de passes uit het achter
veld en de voorzetten van de vleugels te
doen. Voor hetzelfde geld was het 5-0
of 70 geworden. Belangrijk was wel,
dat het Nederlands elftal, dat was sa
mengesteld uit De Ruiter, Terlingen en
Leemhuis, Van Dijk, Van Gooswilligen
en Wagener, Van Erven Dorens, Over-
dijkink. De Beer, Zwier en Van Vroons
hoven, de volle 2 x 35 minuten op hoge
toeren kon blijven doordraaien ondanks
„die koperen ploert aan het zwerk", zo
als Van Vroonshoven het uitdrukte.
Noordwijkse Golrvreek
In het kader van de Noordwijkse
Golf week werd gisteren een wedstrijd
om de Helmhorst Wisselbeker gespeeld.
Uitslag: 1. de heer W. H. Slenfert
Kroese (30 2/3), 2. de heer J. Speek
(312/3), 3. de heer J. v. Ingen (33).
(Van onze speciale verslaggever
Herman Kuiphof)
Rome, 23 augustus Onder de
zevenduizend deelnertiers aan de
Olympische Spelen is een eenzame
Brit, die de laatste drie maanden
als een kluizenaar heeft geleefd.
U kent ongetwijfeld zijn naam
want hij heet Gordon Pirie. In een
even verbeten als wanhopige
poging om voor het laatst een ge
slaagde aanval op de gouden
medailles van de 5000 en 10.000
meter hardlopen te doen, heeft hij
13 weken geleden zijn vrouw op
de wangen gekust, zijn kinderen
over de jonge hoofdjes gestreeld
en is naar een trainingskamp
ergens in de Schotse Hooglanden
verhuisd. Daar heeft hij zich dan
wel niet, gelijk vroeger de profeten
met sprinkhanen en wilde honint
gespijzigd, maar hij heeft er toch
simpel en ruig geleefd. En voor-
ai: eenzaam.
Het kostte hem alvast zijn betrekking,
want in Engeland is waarschijnlijk geen
werkgever te vinden, die dit van een
employé „neemt" in Nederland ver
moedelijk evenmin. Maar Pirie heeft
het er voor over, omdat hij zijn boeien
de sportcarrière besluiten wil met een
daverende apotheose: overwinnaar op de
vijf en tien kilometer. Hoe ver hij zal
komen, vraagt de atletiekwereld zich op
dit moment af. Hij is wereldrecordhou
der geweest, hij heeft schitterende din
gen gedaan, maar af en toe ook schrik
barend gefaald.. Velen hebben hem niet
">egrepen en haalden over deze super-
dividualist, die zijn eigen leefwijze
scnema's en starttijden bepaalde, de i
schouders op. Nu krijgt hij zijn laatste 1
GORDON PI RIJ'
kans. Wie vreest hij? Maar één man.
Eigenlijk: een mannetje, met eeD raar-
slingeren<j armpje en een gebroken
schouder, die nooit helemaal geheeld is.
Zijn naam is Murray Halberg en ik be
reid u er alvast maar op voor, dat u die
naam straks weer tegen zult komen in
onze verhalen. Want Halberg is een 27-
jarige Nieuwzeelander. die de laatste
tijd zulke verschrikkelijk-sne 1 le tijden
heeft gelopen, dat zelfs dat toppunt van
onverstoorbaarheid. Gordon Pirie, er een
tikje door geïmponeerd is geraakt. Al
heeft hij dan gezegd, dat die tijden alle
maal in „thuiswedstrijden" voor Halberg
tot. stand zijn gekomen. Bekijkt u die
tijden van Halberg eens: 13 minuten
37.4 seconden op de 5000 meter (Kuts'
wereldrecord staat op 13.35) en 28 mi
nuten 48 seconden over de 10.000 meter
Kuts' wereldrecord staat op 28.30.4).
Maar Wladimir Kuts, die Russische
matroos, van wie wordt verteld dat hij
nog nooit een schip had gezien, loopt
niet meer, Zatopek is er mee gestopt en
Herbert Schade, de grimmige Duitser, is
lier in Rome als trainer Dus lijkt de
eg vrij voor Halberg of Pirie.
Enorme doorzetter
Pirie. de kluizenaar, moet op het punt
van doorzettingskracht, waarschijnlijk
de voorrang laten aan Halberg, de man
die tien jaar geileden bij een rugbywed-
triid zijn schouder brak, bloedvergifti-
ing kreeg en op het randje van de dood
'balanceerde. Hij werd beter, maar zijn
inkerarm hangt er nog maar zo'n
>eetje bq en zijn schouder' blqft pijn
lik. En toch die geweldige prestaties,
ooral op de 5000 meter. Halberg zal
illicht het voordeel hebben, gewend te
ijn aan grote hitte. Engeland, dat mist-
iand, heeft Pirie aan weinig hitte doen
ennen. Maar Gordon is een tijd in
Vustralië geweest. Zijn weerstand tegen
le verlammende hitte zal hij zeker no
dig hebben, als tenminste het weer blijft
als het is.
Vanmorgen om 8 uur was het al 34
graden en de signorina's in het perscen.
trum werden nog wanhopiger van de
hitte dan van de transpirerende, geïrri
teerde journalisten en TV- en radiore-
porters, die zich dagelijks aan de toon
banken verdringen. Zo zachtjesaan zijn
velen hunner in het stadium gekomen,
waar ruwe woorden en wanhoopskreten
de plaats van vriendelijke vragen inne
men. Want hier dreigt de zaak de orga
nisatoren uit de hand te lopen. Bij al
dat wachten en navragen komt in deze
hitte zinderende stad de vraag boven,
welke atleten, voetballers, hockeyers,
wielrenners enz. de kracht zullen heb
ben dit nadeel te overwinnen, Vooral
van degenen, die geen hitte in eigen
land van die immensiteit gewend zijn,
zal een aan fanatisme rakend doorzet
tingsvermogen gevraagd worden om tot
topprestaties te komen.
