DE FEESTHOND OP
VERJAARSVISITE
Koken met Joke
EEN TWEE-MINUTEN MYSTERIE UIT HET
ARCHIEF VAN INSPECTEUR S. HERLOX
DENK AAN DIP
T* S|r^-
ZATERDAG 9 JULI
WEKELIJKS BIJVOEGSEL
PAGINA 3
Verhaal voor de kleintjes
Heeft U een speurneus
GENIET VAN DE
NIEUWE MAATJES!
WONDEREN DER NATUUR
r ..Kijk eens", zei Paul. „Ik heb een
f beest ontdekt". En hij duwde 't vel te
kenpapier waarop hij het nieuwe beest
had getekend, onder de neus van zijn
moeder.
„Wat is dat voor een dier" zei moe
der. .,Het lijkt wel wat op een hond en
mens wat stelt het voor?"
Paul dacht even na. Toen zei hij:
„Het is een feesthond".
„Een wat?" vroeg moeder verbaasd.
..Een feesthond", herhaalde Paul en
hij knikte tevreden naar de tekening.
„Ik zal ïem kleuren dan kun Je het
beter zien- Hij krijgt een geel-rose ge
zicht. zor'at hij op een mens lijkt, en
ook een beetje op een hond, en een
brun lijf. Daarmee lijkt hij op een
bruin lijf. Daarmee lijkt hij op een
bruine jas".
„Nou", zei moeder. „Ik vind het
maar een merkwaardig mens".
„Hij kan op twee benen lopen", zei
Paul. „Als hij dat doet. is hij een
feesthond of een mens, dat kan ook
en als hij op vier benen loopt, is hij
een gewone hond. Kan dat niet?"
„Ja", zei moeder, wat aarzelend.
„Misschien kan dat wel, Paul. Ik moet
bekennen dat ik nog nooit zo'n feest
hond heb ontmoet".
„Nee natuurlijk niet", zei Paul. „Ik
heb hem immers ook pas ontdekt.
Misschien ontmoet je hem vanavond
wel. Je gaat vanavond toch met vader
naar een verjaarsfeestje?"
„Ja", zei moeder. „Als vader kan.
tenminste". Vader kon. en zo vertrok
hij met moeder naar de verjaarsvisite
bij tante Sien. Paul bleef thuis Hij
maakte zijn huiswerk, las nog een
poosje, en ging naar bed. Hij lag nog
wakker toen opeens de feesthond aan
zijn bed verscheen. Hij zag er precies
zo uit als Paul hem getekend had
alleen veel groter. „Ook goelen-
avond", zei Paul verbluft.
„Tja, luister es even", zei de feest
hond. „Jij zegt nu wel dat ik een
feesthond ben maar waar is dan dat
feest?"
„Welk feest?" vroeg Paul. Hij kon
zijn oren en ogen haast niet geloven.
„Nou dat feest voor de feesthond",
zei de feesthond ongeduldig. Paul werd
een beetje bang voor dat griezelige
dier dat sprak als een mens, en daar
om zei hij beleefd: „Zeker feesthond.
Dat feest ia bij tante Sien. In de Ro-
zemarljnstraat nummer veertien. Deze
straat uit, dan rechte af, dan weer
links, halverwege weer rechts, en dan
ben Je in de Rozemarijnstraat".
„Prachtig", zei de feesthond. „Ga je
mee?".
Advertentie
Hij had geen jas; hij had alleen een bruin vel, dat op een jas leek.
Toen inspecteur Herlok en zijn assistent Harjans omstreeks 9 uur de
Capitolbar betraden, liet dokter Hompink, in een rustig hoekje gezeten,
juist goedkeurend mompelend een fles landwijn ontkurken. „Wat zijn
Jullie laat!", riep hij uit. „We hadden toch om 8 uur afgesproken, Herlok?'
Herlok was uitsluitend gekomen om de veelbesproken tenorsaxofonist
Bill Granz weer eens te zien optreden. Op een klein podium speelden al
enige leden uit diens sextetDe leider zou zich hier om half 10 bij
voegen. „Aardig achtergrondmuziekje," prevelde de inspecteur, verveeld
applaudisserend, „maar zonder Bill is 't toch niet veel
Op dat moment beklom de eigenaar van de bar, Francis Brulstram, het
platvorm om te vertellen, dat Granz zoeven een ongeval was overkomen.
„Zyn optreden kan dus helaas geen doorgang vinden!" Bevangen door
gemengde gevoelens ontruimden de musici het toneel. „Het moet iets
ernstigs zijn," zei Herlok. „Geen gewoon ongeval. Laten we ook maar even
naar boven gaan, jongens!"
Op de derde verdieping bevonden zich de logeerkamers. Toen Herlok
verscheen, verstomde onmiddellijk het geroezemoes van de talrijke be
dienden, die zich hier verzameld hadden. Dokter Hompink betrad zelf
verzekerd Bill's ruime vertrek. Bij het open raam, waarachter zich vaag
een brandtrap aftekende, lag de befaamde musicus. De arts onderzocht
hem. Zijn vreselijke vermoeden werd bewaarheid. De man was dood. Een
kogel in het achterhoofd.
Francis Brulstram sprak: „Ik heb de moord zien gebeuren. Het was
ontzettend. Om kwart over 9 ging ik naar boven om hem te waarschuwen
dat het zijn tijd was. Ik klopte aan, opende de deur. Bill stond net, zoals
wij dat noemen, zijn vingers los te maken, speelde iets vlugs. Het raam
was open plotseling zag ik iemand met een zwart masker op de brand
trap, die een pistool of iets dergelijks op hem richtteop Bill! Bill
zag hèm niet. Ik schreeuwde nog: kijk uit, kijk uit!, maar het was al te
laat. Een schot. Bill zakte in elkaar, over z'n sax, bleef liggen. Ik holde
naar hem toe en daarna naar het raam. Maar er was niemand meer."
„Kon U zien of het een man of een vrouw was, meneer Brulstram?"
„Nee, onmogelijk! Een masker, een donkere regenjas, hoog dichtge
knoopt, een grote hoed, ver over de oren getrokkendat is alles wat
ik me herinneren kan."
„Juist, jade regen zal intussen eventuele sporen op de trap wel
weggewist hebben. Apropos, U hebt toch niets in de kamer aangeraakt,
hoop ik? Mooi zo! Herlok gaf vervolgens het woord aan Brita Hedberg,
een welriekende brunette met ondoorgrondelijke kattenogen.
Ik werk in de bar. Om een uur of 9 belde hij op. Ik moest direct bij 'm
komen. Hij was erg kort aangebonden. Had een brief geschreven, en of
ik die maar stante pede op de bus wilde doen!" Ze lachte bitter: „Goeie
Bill, daar was ik dan nog goed voorEnfin, hij begon daarna verwoed
op z'n sax te spelen ik was verder lucht voor hem. Hij speelde zo vals
dat ik m'n lachen niet in kon houden. Ik moest maken dat ik wegkwam,
anders had-ie me er uit gesmeten
Herlok schoot behendig zijn sigarettenpeukje de duisternis in. „Ik zie
dat U op straat geweest bent, juffrouw Hedberg," hernam hy. „Uw schoe
nen zijn aardig nat geworden."
„Ja, ik moest naar de brievenbus, die staat aan de overkant." Brita
wees uit het raam. „Ik nam de zij-ingang van de bar natuurlijk, de kortste
weg
„U passeerde dus de brandtrapin de tyd dat de moord gepleegd
werd.
Harjans had intussen bij de muzikale attributen, die de tafel sierden
ongemerkt een paar handboeien gevoegd. Herlok knikte instemmend en
ontlokte een heldere toon aan deze voorwerpen. „Er zit méér muziek in
dan één van U lief zal zijn, namelijk
Vraag: WIE WORDT DOOR INSPECTEUR HERLOK GEARRESTEERD
EN WAAROM?
judffdj) uduunsi uoo puapds jtoou zuojlq pon ciji p.iaa)
-sajuvaö stip pxacn iuvu)spug iÖxaqpaH ojug 6uuvptxaci)
otuopt sio.i oz iudiuiu)sui tan wpuio pxapCioixaci uaoa pp
dn pon jooqnflts 'xvs uflz do Hnispuoiu u??6 .ia joz 'pxacn
uaffoxjaö zudjq nig uaoj cjtnosxaci jai/ wz 'w(*l
-a6xaci 6uiua^a; ap do suoojoxos aacn) ap atAl uapxocn uo.y
ppadsaq jam juamnx^sut jan macnw xapuoz 'ynjspuoiu xooq
-uiaaujo uaa urxi uaizxooci si piamn.qsuxsooiq xapai lacnCtxX -pxoocnjuy
Neem gerust Uw katoenen xomeijurkjcs mee op reis.
Thuis eerst dippen en... Uw
japonnetjes zijn en blijven fleurig
en prachtig in model, ja, winkelnieuw. x
DIP, het moderne apprêt, houdt
vele wasbeurten stand. Dus op reis
hoeft U niet te dippen. Moet er even ie»
uitgewassen worden ...zijn de katoenen
vakantiekleren van U en de kinderen wat
gekreukt... alleen maar strijken! Uw kleding
thuis gedipt, dan hebt U
op reis Uw plezier er van.
Denk er dus aam
dippen vóór U
op reis gaat!
Flacon DIP f2,—
Ook in kleine
verpakking
„Nee", zei Paul. „Vader en moeder
zouden heel boos worden als ik dat
deed".
..Graag of niet", zei de feesthond
die er helemaal niet feestelijk uitzag.
„Dan ga ik maar. Dag, jongen".
„Dag feesthond", zei Paul. Hij
zuchtte, hij geeuwde, hij viel in slaap.
Ondertussen liep de feesthond op
twee benen als een doodgewoon mens
naar de Rozemarijnstraat. Hij
sprong als een hond over het hekje en
trok als een mens aan de bel. Oom
Arend deed open. „Kijk, wie hebben
we daar", zei hij hartelijk. „Kom bin
nen, gezellig dat u er bent".
,JDat dacht ik ook" zei de feesthond
„Wilt u uw jas uitdoen?" vroeg oom
Arend.
„Nee laat maar", zei de feesthond.
„Ik ben nogal kouwelijk". Want hij
had geen jas, hij had alleen een bruin
vel dat op een jas leek. Handenwrij
vend als een verkleumd mens ging hij
de kamer in. „Hiep hiep hoera!" riep
hij vrolijk. „Tante Sien is jarig!"
En hij begroette haar hartelijk. Te
gen Pauls moeder zei hij „Wat fijn,
u weer te zien!" „Ja erg prettig"
zei Paul's moeder 'beleefd en ze dacht:
„Wie is deze man dan? Waar heb ik
hem eerder gezien?"
Dat vroegen tante Sien en oom
Arend zich ook af. De andere gasten
niet: die dachten dat de olijke kwant
een vriend van ver was.
.Een kopje koffie?" vroeg tante
Sien.
..Heerlijk!" riep de feesthond, hoe
wel hij nog nooit koffie geproefd hai.
Hij dronk met smaak zijn kopje leeg.
als een net mens en hij smulde van
z'n taartje: hij likte als een echte
hond zijn schoteltje af. Tante Sien
en oom Arend en alle gasten deden of
ze het niet merkten. Maar het bracht
oom Arend op 'n idee. Hij dacht: „Dit
is natuurlijk neef Karei die bij de in
boorlingen op Afrika heeft gewerkt-
Zei tante Sien laatst niet, dat hij
gauw met verlof zou komen? Wat een
aardige verrassing".
Oom Arend keek nog eens goed
naar de feesthond en zei: „Je bent
wel veranderd. Karei. Die Arfikaanse
jaren zijn je best aan te zien".
„Vertel eens iets over Afrika, neef'
zei tante Sien die net deed alsof ze
steeds geweten had dat de onbekende
gast neef Karei was. Maar de feest
hond was neef Karei niet en de feest
hond voelde er niets voor om over
Afrika te praten, de feesthond wist
trouwens niet eens wat Afrika was.
De feesthond wilde feest vieren, daar
was hij feesthond voor.
Daarom begon hij opgewekt te zin
gen:
„Geef mij op elke fuif Maar een
botje en een kluif meezingen alle
maal!" en tante Sien, oom Arend en
aLle gasten waren zo goed niet of ze
zongen met de feesthond mee. „In
haken allemaal!" riep de feesthond, en
hij stak beide armen door de armen
van de keurige dames die naast hem
zaten en de dames schommelden
met hem mee van rechts naar links,
van links naar rechts, en ondertussen
zongen ze „Geef mij op elke fuif
Maar een botje en een kluif!"
Het werd een enig feest. Tante Sien
had nog nooit zo gezellig verjaardag
gevierd. De opgewonden feesthond
lachte als een mens en blafte als een
hond. En iedereen dacht dat hij neef
Karei was alleen Pauls moeder wist
beter. Maar ze zei aan niemand iets.
Aan Paul vroeg ze de volgende mor
gen: „Wat ga je nu met die feesthond
doeni?"
„Hoe zo?" vroeg Paul. „Is hij gister
avond nog gekomen? Ja? Hij zei al
dat hij het van plan was. Vond je hem
aardig?"
„Och", zei Pauls moeder. „Onvrien
delijk was hij niet. Maar het is wel
lastig. Paul. want iedereen denkt dat
hij neef Karei uit Afrika is".
„Tja", zei Paul. „Dat kan natuurlijk
niet". Hij pakte langzaam het vel
tekenpapier waarop hij de feesthond
had getekend. Zijn moeder keek
nieuwsgierig over Pauls schouder.
„Ja", zag ze. „Dat is hem, Paul. Hij
lijkt er sprekend op. Kun je hem niet
uitvegen? Met een stuk gom?"
„Natuurlijk wel", zei Paul en hij
nam een stuk gom en hij veegde net
zo lang tot de feesthond een vieze
brui-gelige vlek was. Toen was de
feesthond weg, voorgoed. Maar je kunt
wel begrijpen dat oom Arend en tante
Sien heel verbaasd keken, toen enkele
weken later een dikke blozende man
voor de deur stond die verklaarde dat
hij neef Karei uit Afrika was!
M. F. B.
Het Voorlichtingsbureau voor de
voeding meldt
Denkt u ook, dat een maatjesharing
beslist „uit de hand" gegeten moet
worden? Op die wijze geconsumeerd,
is hy dan ook wel erg lekker. Maar er
zijn van haring veel smakelijke ge
rechtjes te maken, zoals:
Haringhapjes met tomaat. Rececpten
voor 4 personen: 4 gefileerde haringen,
4 kleine tomaten. 1 pak kleine toostjes,
2 grote augurken, 1 kleine ui, boter of
margarine.
De haring ontgraten, de tomaten
wassen, de ui schoonmaken, de toostjes
besmeren met boter of margarine. Op
ieder stukje toost een schijfje augurk,
een plakje tomaat, een stukje haring
en een ringetje ui leggen.
Haring en tomaat kunt u ook gezel
lig combineren door haringfilets op te
rollen en te bekronen met een klein
kapje tomaat. Op de kapjes kunnen
hier en daar wat nopjes mayonaise
gelegd worden. Dat staat vrolijk. Een
blaadje sla eronder is nog meer ver
zorgd, maar nodig is het echt niet.
Wilt u eens een bijzonder haring
slaatje maken, neem dan: 4 gefileer
de haringen, 2 appelen, 2 zure augur
ken, 1 banaan, desgewenst 25 gr. wal
noten, 1 kleine ui, slasaus of mayonai
se, (mosterd, peper, zout, azijn, hard
gekookt ei of tomaat.
De vruchten schoonmaken en even
als de augurken en de haringen in
stukjes snijden. De ui schoonmaken en
fynsnyden. De walnoten grof hakken.
Alle ingrediënten dooreen mengen en
het slaatje op smaak afmaken met sla
saus of mayonaise en zonodig mosterd,
peper, zout en/of azijn.
Het slaatje op een platte schaal, op
bordjes of glazen schaaltjes leggen en
versieren met schijfjes ei of tomaat.
Haring-„cocktail": 4 gefileerde ha
ringen, 2 uien, 10 gr. (1 eetlepel) boter
of margarine, 1 a 2 appelen, 1. yog
hurt, plm. 1 eetlepel tomatenpuree,
peper, mosterd, suiker (citroensap).
De uien schoonmaken, fijnsnijden en
in de boter of margarine lichtbruin
fruiten. De uien laten afkoelen.
A d verten tie
Want de o.b.-methode is beter
om de volgende redenen:
o.b. geeft Onmerkbare Bescherming:
o.b. tampons, inwendig gedragen, voelt
men niet, merkt men niet, ziet men niet
Gemakkelijke toepassing:
Bij o.b. tampons heeft men geen schuif-
koker nodig. Men kan ze meenemen in
het kleinste tasje en na gebruik onge
merkt wegdoen.
Volkomen bewegingsvrijheid:
Niet langer gehinderd door gordel,
zwachtel of spelden, kunt u gewoon
alles blijven doen: sport, fietsen, dan
sen, uitgaan, baden enz.
Onopvallend:
o.b. tam pons kunnen zich niet aftekenen
onder dunne, nauwsluitende kleding of
badpak.
Absoluut safe:
Men voelt zich overal en onder alle om
standigheden veilig beschermd.
Medisch verantwoord:
Wetenschappelijk onderzoek in Ame
rika en vele Europese landen heeft aan
getoond, dat de o.b. methode aan alle
eisen van de moderne hygiëne voldoet.
1. Jullie zien twee, met koud water
omgespoelde pannetjes staan, hè? Bei
den worden met li liter melk gevuld.
Dan zyn hier nog twee kommetjes,
beiden gevuld met 2 afgestreken eet
lepels custardpoeder, 2\2 afgestreken
eetlepel suiker. Maar bij het éne kom
metje doe ik nog 2 eetlepels cacao en
nog wat suiker.
2. Zo, Kokkie en Dolf, nemen jullie
ieder een kommetje en giet er zoveel
melk by, (uit ieder pannetje wat) dat
het een glad, dik papje wordt.
de moderne hygiëne
Per pakje van 10 tampons
voldoende voor maandelijks gebruik.
Normaal f 1.-, Speciaal f 1.25
Hierlangs uitknippen m
Aan Drogerijen Mij., Mijdrecht
I Gelieve mij te zenden, gratis en franco,
uw brochure met proefpakje o.b. tampons'
I Naam
Adres
3. Jan, zet nu de pannetjes met melk
op het vuur en als ze bijna koken, van
het vuur nemen en giet Kokkie de
chocolade pap in de ene pan. Jan, de
custard in het andere en laat het dan
nog drie minuten doorkoken.
Woonplaats -
M 5 (Blokletters s.v.p.)
De yoghurt vermengen met de uien,
de tomatenpuree, peper, mosterd, sui
ker (en citroensap). De appelen schil
len, van de klokhuizen ontdoen en
klein snijden. De appelstukjes door het
sausje roeren.
De haring in reepjes snijden en in
een schaal of in éénpersoonnsschaal-
tjes leggen. De haring met de saus be
dekken. Het gerecht enige uren koel
laten staan.
4. Kokkie vult nu 7 glaasjes voor de
helft met de chocoladevla en maakt
Dolf ze verder vol met de custardvla.
We kunnen ook de glaasjes tegelijk
vullen met de beide vla's, als Dolf en
Kok tegenover elkaar gaan staan. Af
gekoeld, een lepeltje erin en dan
smullen maar!
(Advertentie)
Nu is er.--
Een van de vreemdste gebeurtenissen in de dierenwereld
is de lemmingentrek. Het kleine diertje met zijn mooie
zachte pels bewoont de bergen in het noorden van Noor
wegen, Zweden en Finland. Lemmingen zijn knaagdieren
en zouden schadelijk zyn, als ze in groten getale voorkwa
men, maar daar zijn de omstandigheden niet altyd gun
stig voor. Niet altijd, maar er zijn Jaren, dat dit wel het
geval is. Dan raken hun woongebieden overbevolkt, waar
door het leven voor de twistzieke lemming erg moeilijk
wordt. Regelmatig komen er nu vechtpartijen voor: het is
de aankondiging van de dramatische tocht, die elke 4 tot
5 Jaar plaatsvindt. Hun trek heeft een zeer bepaalde
richting: ongeveer zuidwest-waarts. Wat zich ook op hun
weg bevindt, zij laten zich door niets weerhouden. Ieder
begrypt, dat die deinende, kilometerslange optocht grote
schade aanricht. De mee6te lemmingen vallen onderweg
ten prooi aan roofdieren of komen van uitputting om. De
rest bereikt de kust en vervolgt ook daar de reis: ze
springen van de rotsen in zee. Hoewel het goede zwem
mers zijn, halen de vermoeide dieren de overkant nooit.
Wat lag dan wel in de bedoeling van de dapper volhou
dende lemmingen, die zich zonder aarzelen aan een mas
sale zelfvernietiging blootstellen? Nog nooit kregen wij een
antwoord op die vraag, want de dieren, die zich ock door
het water niet lieten weerhouden, verspeelden hun leven
voor ze op het mysterieuze einddoel aangekomen waren.
Een wondermiddel! Wrijf een weinig
Clipp in de nog vochtige huid. Dit voor
komt „afwashanden". U merkt 't na één
behandeling: de huid blijft gaaf en soepel.
Uw handen zijn zacht als fluweel
hèt middel tegen afwashanden
